tag:blogger.com,1999:blog-68091086785557076772024-03-06T02:50:50.905+02:00Μέγας ΕνιαυτόςΓια τον πολυθεϊσμό, τις σκέψεις μου, τον κόσμοΠανδιωνhttp://www.blogger.com/profile/07232921372519494187noreply@blogger.comBlogger299125tag:blogger.com,1999:blog-6809108678555707677.post-25667597877395562022022-07-29T21:54:00.002+03:002022-07-29T21:54:19.044+03:00Λατρεία του Ασκληπιού στον 4ο Μιμίαμβο του Ηρώνδα - ΑΣΚΛΗΠΙΩΙ ΑΝΑΤΙΘΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΘΥΣΙΑΖΟΥΣΑΙ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/28/000_P.Lit.Lond._96_col._i.jpg/1024px-000_P.Lit.Lond._96_col._i.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="800" height="402" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/28/000_P.Lit.Lond._96_col._i.jpg/1024px-000_P.Lit.Lond._96_col._i.jpg" width="447" /></a></div><br /><div><br /></div><div><br /></div><div>Ο Ηρώνδας ή Ηρώδας ήταν ποιητής των Ελληνιστικών χρόνων. Μέχρι το 1891 διασώζονταν μόνο ελάχιστοι στίχοι απο το έργο του σε κάποιες σκόρπιες αναφορές, όμως, τότε βρέθηκε ένας πάπυρος με περίπου 700 στίχους. Επρόκειτο για τους γνωστούς μίμους ή μιμίαμβους, κωμικές περιγραφές βασισμένες στην καθημερινότητα που αποτελούν ένα ξεχωριστό είδος της ελληνικής λογοτεχνίας. Στον πάπυρο διασώθηκαν 8 μίμοι περίπου πλήρεις και άλλοι τρεις δυστυχώς αποσπασματικά. </div><div><br /></div><div>Ο 4ος μίμος με τίτλο "ΑΣΚΛΗΠΙΩΙ ΑΝΑΤΙΘΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΘΥΣΙΑΖΟΥΣΑΙ" μας περιγράφει την επίσκεψη δύο φίλων γυναικών (Η Κοκκάλη και η Κυννώ) με μια δούλη στο ιερό του Ασκληπιού για να δώσουν τις προσφορές τους κατόπιν ίασης από κάποια ασθένεια που δεν κατονομάζεται. Στο πρώτο μέρος περιγράφεται η λατρευτική πράξη στο ιερό ενώ στο υπόλοιπο, κύριο μέρος, οι γυναίκες θαυμάζουν τα έργα τέχνης (αφιερώματα, αγάλματα, πίνακες) που βλέπουν μέσα στον Ναό. Στο τέλος ακολουθούν κάποιες επιπλέον σκηνές λατρευτικού περιεχομένου. Παρότι, ο λόγος ύπαρξης του έργου φαίνεται να είναι η περιγραφή των έργων τέχνης και οι αντιδράσεις των γυναικών καθώς τα θαυμάζουν, εδώ θα ασχοληθούμε με τις εξαιρετικά ρεαλιστικές περιγραφές της λατρείας που μεταφέρουν με τον καλύτερο τρόπο τις καθημερινές ατομικές πρακτικές σε ένα ιερό. </div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDxeMHWkGk3j-rnJ2JdBuW6oStaFXw8oUxMHOZqvss5X_QNAVuDih7gIwDqSEv6RdG0Qsmk1tYGVTL3b0tJqY4BnOAc9rVBOZLUB_kmtI_mJKY44Ov9GnMtSdiXE7q1otz_rUxTLP7Z_O54U6HwOFpQXvqeXVmpne62IWGzle51d2_6A1SY36zZuh7/s808/Capture.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="808" data-original-width="609" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDxeMHWkGk3j-rnJ2JdBuW6oStaFXw8oUxMHOZqvss5X_QNAVuDih7gIwDqSEv6RdG0Qsmk1tYGVTL3b0tJqY4BnOAc9rVBOZLUB_kmtI_mJKY44Ov9GnMtSdiXE7q1otz_rUxTLP7Z_O54U6HwOFpQXvqeXVmpne62IWGzle51d2_6A1SY36zZuh7/w301-h400/Capture.JPG" width="301" /></a></div><br /><div><br /></div><div><br /></div><div>Παραθέτω τα σχετικά αποσπάσματα από το αρχαίο κείμενο με μια πρόχειρη απόδοση στα νέα ελληνικά και ακολουθεί σύντομος σχολιασμός. </div><blockquote><span style="font-family: georgia;">χαίροις, άναξ Παιήον, ος μέδεις Τρίκκης</span><div><span style="font-family: georgia;">και Κών γλυκειαν κηπίδαυρον ώκηκας</span></div><div><span style="font-family: georgia;">συν και Κορωνίς η σ' έτικτε κωπόλλων</span></div><div><span style="font-family: georgia;">χαίροιεν, ης τε χειρί δεξιή ψαύεις</span></div><div><span style="font-family: georgia;">Υγίεια, χώνπερ οίδε τίμιοι βωμοί, <br />Πανάκη τε κηπίω τε κιησώ χαίροι,</span></div><div><span style="font-family: georgia;">χοι Λεωμέδοντος οικίην τε και τείχεα</span></div><div><span style="font-family: georgia;">πέρσαντε, ιητήρες αγρίων νούσων<br />Ποδαλείριος τε και Μαχάων χαίροντων,</span></div><div><span style="font-family: georgia;">χώσοι θεοί σην εστίην κατοικεύσιν</span></div><div><span style="font-family: georgia;">και θεαί, πάτερ Παιήον. ιλέω δεύτε</span></div><div><span style="font-family: georgia;">τωλέκτορος του'. όντιν' οικίης τοίχων</span></div><div><span style="font-family: georgia;">κήρυκα θύω, ταπίδορπα δέξαισθε.</span></div><div><span style="font-family: georgia;">ου γαρ τι πολλήν ουδ' έτοιμον αντλεύμεν,</span></div><div><span style="font-family: georgia;">επεί ταχ, αν βούν η νενημένην χοίρον</span></div><div><span style="font-family: georgia;">πολλής φορίνης, κουκ αλέκτορ', ίητρα</span></div><div><span style="font-family: georgia;">νούσων εποιεύμεσθα τας απέψησας</span></div><div><span style="font-family: georgia;">επ' ηπίας συ χείρας, ω άναξ, τείνας.</span></div><div><span style="font-family: georgia;"><br /></span></div><div><span style="font-family: georgia;">-εκ δεξιής τον πίνακα, Κοκκάλη, στήσον της Υγίειης.</span></div><div><br /></div><div>Χαίρε, άναξ Παιήον που βασιλεύεις στην Τρίκκη</div><div>και έχεις κατοικία σου στην γλυκιά Κω και την Επίδαυρο</div><div>Χαίρε και η Κορωνίς που σε γέννησε και ο Απόλλων</div><div>και η Υγίεια την οποία με το δεξί σου χέρι αγγίζεις. </div><div>Χαίρετε και εσείς που έχετε αυτούς τους τιμημένους βωμούς</div><div>Πανάκεια και Ηπιώ και Ιασώ,</div><div>και εσείς καταστροφείς του οίκου και των τειχών του Λαομέδοντα</div><div>θεραπευτές των άγριων ασθενειών</div><div>Ποδαλείριε και Μαχάονα</div><div>και όλοι οι άλλοι Θεοί και Θεές που κατοικούν στην εστία σου, πατέρα Παιήον. </div><div>Ελάτε εδώ και αποδεχθείτε αυτόν τον κόκκορα, τον κήρυκα των τειχών της οικίας μου</div><div>τον οποίο θυσιάζω σαν συνοδευτικό. <br />Γιατί δεν αντλούμε νερό από πηγάδι έτοιμο και άφθονο<br />αλλιώς θα θυσιάζαμε κάποιο βόδι, ή χοίρο θηλυκό</div><div>με λιπώδες δέρμα πολύ και όχι κόκκορα</div><div>ως πληρωμή για την γιατριά από την νόσο</div><div>την οποία έδιωξες καθώς έτεινες ήπια τα χέρια σου ώ Ανακτα. <br /><br />-Κοκκάλη βάλε την πινακίδα κάτω δεξιά απο την Υγίεια. </div></blockquote><div></div><div><br /></div><div><br /></div><div>Το κείμενο ξεκινάει με την προσευχή των γυναικών και την θυσία στο βωμό του ιερού. Η προσευχή ακολουθεί τις γνωστές συμβάσεις που έχουμε περιγράψει και στο <a href="https://www.ianos.gr/ikiaki-latria-0313162">βιβλίο για την οικιακή λατρεία</a>. Προηγείται ένας καθιερωμένος, γενικός χαιρετισμός στον οποίο δίνεται ιδιαίτερη προσοχή ώστε να μην παραληφθεί κάποια θεότητα που λατρεύεται ή σχετίζεται με το εν λόγω ιερό (το πιθανότερο το Ασκληπιείο της Κω). Γι' αυτό ο χαιρετισμός κλείνει με την κλισέ φράση που περιλαμβάνει όσους άλλους θεούς μπορεί να λατρεύονται εκεί αλλά να μην έχει υπόψη του ονομαστικά ο λατρευτής (άλλο γνωστό παράδειγμα η προσευχή του Σωκράτη στον Θεό Πάνα). Η φράση περιλαμβάνεται ώστε να αποτραπεί η περίπτωση ύβρεως προς αυτούς εάν δεν μνημονεύονταν όπως θα έπρεπε. Ακολουθεί το κυρίως μέρος της προσευχής στην διάρκεια του οποίου δίδεται και η προσφορά (θυσία κόκκορα). Σε αυτό το μέρος συνήθως περιλαμβάνεται ή όποια προσωποποιημένη αναφορά εν αντιθέσει με τον προγραμματικό χαιρετισμό. Στην συγκεκριμένη περίπτωση έχει ενδιαφέρον η προσπάθεια που κάνει η Κυττώ να δικαιολογηθεί που δεν μπόρεσε να φέρει κάτι καλύτερο να θυσιάσει στον Θεό, εξηγώντας με μια μεταφορά πως δεν υπήρχε στην διάθεση της κάποιο μεγαλύτερο κατάλληλο ζώο (βόδι, γουρούνα). Τέλος να σημειώσουμε πως η θυσία ως είθισται σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ευχαριστήριος, δηλαδή έπεται της ίασης από την ασθένεια. Η προσευχή κλείνει με την Κυττώ να δίνει οδηγίες στην φίλη της που να τοποθετήσει την πινακίδα. Ως πίνακας μπορεί να αναφέρεται είτε μια πινακίδα με περιγραφή του "θαύματος" της Ίασης είτε κάποια με ανατομική αποτύπωση του μέρους του σώματος που γιατρεύτηκε. </div><div><br /></div><div>....</div><div><br /></div><div></div><blockquote><div><span style="font-family: georgia;">Νεωκόρος</span></div><div><span style="font-family: georgia;">κάλ' υμίν, ω γυναίκες, εντελέως τα ιρά</span></div><div><span style="font-family: georgia;">και ες λώον εμβλέποντα, μεζόνως ο΄τις</span></div><div><span style="font-family: georgia;">ηρέσατο τον Παιήον', ήπερ ούν υμείς. </span></div><div><span style="font-family: georgia;">ιή ιή Παιηον, ευμενής είης</span></div><div><span style="font-family: georgia;">καλοίς επ' ιροίς ταίσδε κει τίνες τώνδε</span></div><div><span style="font-family: georgia;">εας' οπυιιηταί τε και γενής άσσον.</span></div><div><span style="font-family: georgia;">ιή ιή Παίηον. ώδε ταύτ' είη</span></div><div><span style="font-family: georgia;"><br /></span></div><div><span style="font-family: georgia;">Κυννώ</span></div><div><span style="font-family: georgia;">είη γάρ, ώ μέγιστε, κυγίη πολλή</span></div><div><span style="font-family: georgia;">έλθοιμεν αύτις μέζον' ίρ' αγινεύσαι</span></div><div><span style="font-family: georgia;">συν άνδράσιν και παισί - Κοκκάλη καλώς</span></div><div><span style="font-family: georgia;">τεμούσα μέμνεο το σκελύδριον δούναι</span></div><div><span style="font-family: georgia;">τω νεωκόρω τούρνιθος, ες τε την τρώγλην</span></div><div><span style="font-family: georgia;">τον πελανόν ένθες του δράκοντος ευφήμως</span></div><div><span style="font-family: georgia;">και ψαιστά δεύσον. τάλλα δ' οικίης έδρη</span></div><div><span style="font-family: georgia;">δαισόμεθα, και επί μη λάθη φέρειν. <br /><br />Νεωκόρος<br /></span><div><span style="font-family: georgia;">τῆς ὑγιείης δῷ· πρόσδος· ἦ γὰρ ἱροῖσιν</span></div><div><span style="font-family: georgia;">μέ[ζ]ων ἅμ᾽ ἀρτίης ἡ ὑγείη ᾽στι τῆς μοίρης.</span></div></div><div><br /></div><div>Νεωκόρος</div><div>Γυναίκες, η προσφορά σας είναι αποδεκτή πλήρως με καλύτερα πράγματα να έρχονται, κανείς δεν ευχαρίστησε περισσότερο τον Παιήον απο εσάς. ιή ιή Παιήον να είσαι ευμενής σε αυτές για τις καλές τους προσφορές και στους συζύγους τους όποιοι και αν είναι και στα παιδιά τους. Ιή ιή Παιήον έτσι ας γίνει. </div><div><br /></div><div>Κυννώ</div><div>Έτσι ας γίνει, ω μέγιστε, και με υγεία πολλή να ξαναέρθουμε και με μεγαλύτερες προσφορές μαζί με τους άντρες μας και τα παιδιά μας. Κοκκάλη, τεμάχισε καλά τον κόκορα και δώσε το ποδαράκι στον νεωκόρο, και στο στόμα του φιδιού βάλε με ευσέβεια τον πέλανον και μέλωσε τα ψαιστά. τα υπόλοιπα θα τα μοιράσουμε στο σπίτι. και εσύ (μάλλον απευθυνόμενη στην δούλη) μην ξεχάσεις να τα κουβαλήσεις. <br /><br />Νεωκόρος<br />Από το πρόσφορο δώστε ακόμα λίγο, Είναι καλύτερο όταν μοιράζεται</div></blockquote><div></div><div><br /></div><div>Στο τέλος του κειμένου, στην σκηνή εισέρχεται ο νεωκόρος του ιερού ανακοινώνοντας πως η προσφορά έγινε αποδεκτή. Να επισημάνουμε εδώ πως σε κάθε θυσία το προσωπικό του ιερού πραγματοποιούσε κάποιες ειδικές διαδικασίες σύμφωνα με τις οποίες από συγκεκριμένα σημεία του σφάγιου αναγνωρίζονταν το κατά πόσο η προσφορά έγινε αποδεκτή ή όχι (τεχνικές παρόμοιες με αυτές της μαντικής). Ο Νεωκόρος, επιβεβαιώνοντας τον κωμικό χαρακτήρα του κειμένου, αναφέρεται ειρωνικά στην ποιότητα της προσφοράς, κάνει μια έμμεση αναφορά στο ότι οι γυναίκες ήρθαν χωρίς τους συζύγους τους και καταλήγει και αυτός με μια συνηθισμένη έκφραση. (το ώδε ταύτ' είη, είναι, που θυμίζοντας το χριστιανικό Αμήν, στην σύγχρονη εποχή έχει μέσω της ανωτέρω επιρροής αντικατασταθεί από το "γένοιτο" σε κάποιους κύκλους πολυθεϊστών).</div><div>Η Κυννώ απαντά με την σειρά της με μια υπόσχεση επιστροφής στο ιερό με όλη την οικογένεια και περισσότερες προσφορές όταν η υγεία της/τους θα είναι ακόμα πιο βελτιωμένη. Συνεχίζει δίνοντας οδηγίες στην Κοκκάλη και την δούλη της για τις επιπλέον προσφορές (πέλανος -Το τάισμα του φιδιού υπονοεί πως ο συγκεκριμένος πέλανος θα ήταν σε σχετικά υγρή μορφή ώστε να μπορέσει ο λατρευτής να τον ρίξει στο στόμα του φιδιού. - και ψαιστά) καθώς και για το κρέας του ιέρειου. Οι πληροφορίες αυτές είναι ξανά πολύ χρήσιμες για τα συγκεκριμένα μέρη της λατρευτικής πρακτικής. Συγκεκριμένα βλέπουμε πως το ανάθημα παρουσιάζεται μαζί με την θυσία κατά την διάρκεια και το τέλος της προσευχής ενώ οι υπόλοιπες προσφορές δίνονται αφού έχει ενημερώσει ο νεωκόρος για την αποδοχή της θυσίας από το Θεό (οι γυναίκες ήδη έχουν φύγει από τον βωμό και έχουν περάσει αρκετή ώρα επισκεπτόμενες το ναό θαυμάζοντας τους "θησαυρούς"). Το κείμενο κλείνει με ακόμα μια κωμική φράση εκ μέρους του νεωκόρου που φαίνεται να ζητάει να του αφήσουν λίγο περισσότερες προσφορές (άρτο) με μια, δύσκολα να μεταφραστεί αυτολεξεί, πρόταση.</div><div><br /></div><div><br /></div>Πανδιωνhttp://www.blogger.com/profile/07232921372519494187noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6809108678555707677.post-73997309385696273132022-07-07T14:22:00.001+03:002022-07-07T14:22:24.366+03:00Τα 96 επίθετα του Διονύσου και του Απόλλωνα από την Παλατινή Ανθολογία. Στο 9ο βιβλίο της Παλατινής Ανθολογίας υπάρχουν δύο αδέσποτα, ύμνοι για τους Θεούς Διόνυσο και Απόλλωνα. Δεν πρόκειται για λατρευτικούς ύμνους αλλά για ποιητικά γυμνάσματα ή επιδεικτικά καθώς ο άγνωστος συγγραφέας καταστρώνει τους ύμνους χρησιμοποιώντας μόνο επίθετα - πλην της αρχής και του κλεισίματος - σε αλφαβητική σειρά, τέσσερα από κάθε διαθέσιμο γράμμα, δηλαδή συνολικά 96 επίθετα. <br />Ανάμεσα στα επίθετα που χρησιμοποιούνται βρίσκουμε πολλά που μας είναι γνωστά λατρευτικά, μυθολογικά ή ποιητικά αλλά και πάρα πολλά που δεν νομίζω να τα έχω συναντήσει αλλού και έχουν ένα ενδιαφέρον. Επίσης οι δύο θεοί μοιράζονται και αρκετά κοινά επίθετα στα δύο ποίηματα. Κάποια αυτούσια πχ γελόωντα, οὐρεσιφοίτην κτλ. ενώ κάποια άλλα συνώνυμα και ομόηχα πχ ἁβροκόμην - ἁβροχαίτην. Στον ύμνο προς Απόλλωνα έχουμε και μια επανάληψη (ῥυσίπονον, ῥυσίπονον,) πράγμα που είτε σημαίνει πως ο ποιητής μας δεν μπορούσε να βρει άλλο επίθετο απο Ρ είτε, πιο πιθανό, κάποια στιγμή έγινε λάθος στην αντιγραφή του αρχικού κειμένου σε ομόηχες ή παρόμοιες λέξεις. <div>Όπως και να έχει τα δύο ποιήματα παρουσιάζουν ενδιαφέρον και μας δείχνουν και την διαδικασία εξεύρεσης/κατασκευής επιθέτων κατάλληλων για ύμνους., οπότε τα παραθέτω.</div><div><br /></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOL8ZPY6FAV2JSWMgNVpcevW8OQGCrAz-bQF4NBG3OAHeTlFPdwzOgDsQnmHm-rHKIbKntgpqKJv6K_areTLre4u0rlkl8xE-iaSxqQcaOLEnoaaD23e_FB4yZIXeZYXWl8PHIDustbfgW0Cl38uTlXl3AGAIoN3OZeXuMMYmcJn2w5NfQj4LL2n-n/s760/apollo%20dionysos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="760" data-original-width="643" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOL8ZPY6FAV2JSWMgNVpcevW8OQGCrAz-bQF4NBG3OAHeTlFPdwzOgDsQnmHm-rHKIbKntgpqKJv6K_areTLre4u0rlkl8xE-iaSxqQcaOLEnoaaD23e_FB4yZIXeZYXWl8PHIDustbfgW0Cl38uTlXl3AGAIoN3OZeXuMMYmcJn2w5NfQj4LL2n-n/w339-h400/apollo%20dionysos.jpg" width="339" /></a></div><br /><div><br /></div><div><br /></div><div style="text-align: center;"><b>ὕμνος εἰς Διόνυσον</b></div><div><div style="text-align: center;">μέλπωμεν βασιλῆα φιλεύιον,, εἰραφιώτην,</div><div style="text-align: center;">ἁβροκόμην, ἀγροῖκον, ἀοίδιμον, ἀγλαόμορφον,</div><div style="text-align: center;">Βοιωτόν, βρόμιον, βακχεύτορα, βοτρυοχαίτην,</div><div style="text-align: center;">γηθόσυνον, γονόεντα, γιγαντολέτην, γελόωντα,</div><div style="text-align: center;">Διογενῆ, δίγονον, διθυραμβογενῆ, Διόνυσον,</div><div style="text-align: center;">εὔιον, εὐχαίτην, εὐάμπελον, ἐγρεσίκωμον,</div><div style="text-align: center;">ζηλαῖον, ζάχολον, ζηλήμονα, ζηλοδοτῆρα,</div><div style="text-align: center;">ἤπιον, ἡδυπότην, ἡδύθροον, ἠπεροπῆα,</div><div style="text-align: center;">θυρσοφόρον, Θρήικα, θιασώτην, θυμολέοντα,</div><div style="text-align: center;">Ἰνδολέτην, ἱμερτόν, ἰοπλόκον, ἰραφιώτην,</div><div style="text-align: center;">κωμαστήν, κεραόν, κισσοστέφανον, κελαδεινόν,</div><div style="text-align: center;">Λυδόν, ληναῖον, λαθικηδέα, λυσιμέριμνον,</div><div style="text-align: center;">μύστην, μαινόλιον, μεθυδώτην, μυριόμορφον,</div><div style="text-align: center;">νυκτέλιον, νόμιον, νεβρώδεα, νεβριδόπεπλον,</div><div style="text-align: center;">ξυστοβόλον, ξυνόν, ξενοδώτην, ξανθοκάρηνον,</div><div style="text-align: center;">ὀργίλον, ὀβριμόθυμον, ὀρέσκιον, οὐρεσιφοίτην,</div><div style="text-align: center;">πουλυπότην, πλαγκτῆρα, πολυστέφανον, πολύκωμον,</div><div style="text-align: center;">ῥηξίνοον, ῥαδινόν, ῥικνώδεα, ῥηνοφορῆα,</div><div style="text-align: center;">σκιρτητόν, Σάτυρον, Σεμεληγενέτην, Σεμελῆα,</div><div style="text-align: center;">τερπνόν, ταυρωπόν, Τυρρηνολέτην, ταχύμηνιν,</div><div style="text-align: center;">ὑπνοφόβην, ὑγρόν, ὑμενήιον, ὑλήεντα,</div><div style="text-align: center;">φηρομανῆ, φρικτόν, φιλομειδέα, φοιταλιώτην,</div><div style="text-align: center;">χρυσόκερων, χαρίεντα, χαλίφρονα, χρυσεομίτρην,</div><div style="text-align: center;">ψυχοπλανῆ, ψεύστην, ψοφομηδέα, ψυχοδαϊκτήν,</div><div style="text-align: center;">ὥριον, ὠμηστήν, ὠρείτροφον, ὠρεσίδουπον.</div><div style="text-align: center;">μέλπωμεν βασιλῆα φιλεύιον, εἰραφιώτην.</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div><br /></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqIKR12V118X_cKe31DNPp3ESaEL06hxv_aFsIC8HboS-7C3jLgSmMPoxnQi_QgUn2N2s_wEfO5t6hK1oKdL9EGUjpD_pJSl9pYfyQAIzI0UHL4_6JBlQqU6jGCDOjQ8msszDgiR7m48CVVwptIaFADE99wCI3UVU8ufVUOMl2IZyirLcg5lPdW-GZ/s640/tumblr_pdk9wuBka51wj2akmo1_500.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="452" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqIKR12V118X_cKe31DNPp3ESaEL06hxv_aFsIC8HboS-7C3jLgSmMPoxnQi_QgUn2N2s_wEfO5t6hK1oKdL9EGUjpD_pJSl9pYfyQAIzI0UHL4_6JBlQqU6jGCDOjQ8msszDgiR7m48CVVwptIaFADE99wCI3UVU8ufVUOMl2IZyirLcg5lPdW-GZ/w283-h400/tumblr_pdk9wuBka51wj2akmo1_500.jpg" width="283" /></a></div><b><div><b><br /></b></div><div style="text-align: center;"><b>ὕμνος εἰς Ἀπόλλωνα</b></div></b></div><div style="text-align: center;">ὑμνέωμεν Παιᾶνα μέγαν θεὸν Ἀπόλλωνα,</div><div style="text-align: center;">ἄμβροτον, ἀγλαόμορφον, ἀκερσεκόμην, ἁβροχαίτην,</div><div style="text-align: center;">βριθύνοον, βασιλῆα, βελεσσιχαρῆ, βιοδώτην,</div><div style="text-align: center;">γηθόσυνον, γελόωντα, γιγαντολέτην, γλυκύθυμον,</div><div style="text-align: center;">Διογενῆ, Διόπαιδα, δρακοντολέτην, δαφνογηθῆ,</div><div style="text-align: center;">εὔλαλον, εὐρυβίην, ἑκατηβόλον, ἐλπιδοδώτην,</div><div style="text-align: center;">ζῳογόνον, ζάθεον, Ζηνόφρονα, ζηλοδοτῆρα,</div><div style="text-align: center;">ἤπιον, ἡδυεπῆ, ἡδύφρονα, ἠπιόχειρα,</div><div style="text-align: center;">θηροφόνον θαλερόν, θελξίφρονα, θελγεσίμυθον,</div><div style="text-align: center;">ἰαφέτην, ἱμερτόν, ἰήιον, ἱπποκορυστήν,</div><div style="text-align: center;">κοσμοπλόκον, Κλάριον, κρατερόφρονα, καρπογένεθλον,</div><div style="text-align: center;">Λητογενῆ, λαρόν, λυρογηθέα, λαμπετόωντα,</div><div style="text-align: center;">μυστιπόλον, μάντιν, μεγαλήτορα, μυριόμορφον,</div><div style="text-align: center;">νευροχαρῆ, νοερόν, νηπενθέα, νηφαλιῆα,</div><div style="text-align: center;">ξυνοχαρῆ, ξυνόν, ξυνόφρονα, ξυνοδοτῆρα,</div><div style="text-align: center;">ὄλβιον, ὀλβιοεργόν, Ὀλύμπιον, οὐρεσιφοίτην,</div><div style="text-align: center;">πρηΰν, πανδερκῆ, παναπήμονα, πλουτοδοτῆρα,</div><div style="text-align: center;">ῥυσίπονον, ῥυσίπονον, ῥηξήνορα, ῥηξικέλευθον,</div><div style="text-align: center;">σιγαλόεντα, σοφόν, σελαηγενέτην, σωτῆρα,</div><div style="text-align: center;">τερψίχορον, Τιτᾶνα, τελέστορα, τιμήεντα,</div><div style="text-align: center;">ὑμναγόρην, ὕπατον, ὑψαύχενα, ὑψήεντα,</div><div style="text-align: center;">Φοῖβον, φοιβάζοντα, φιλοστέφανον, φρενογηθῆ,</div><div style="text-align: center;">χρησμαγόρην, χρύσεον, χρυσόχροα, χρυσοβέλεμνον,</div><div style="text-align: center;">ψαλμοχαρῆ, ψάλτην, ψευσίστυγα, ψυχοδοτῆρα,</div><div style="text-align: center;">ὠκύπον, ὠκυεπῆ, ὠκύσκοπον, ὡρεσιδώτην.</div><div style="text-align: center;">ὑμνέωμεν Παιᾶνα μέγαν θεὸν Ἀπόλλωνα.</div><div><br /></div><div><span style="font-size: x-small;">Anth. Gr. 9.524/.525</span></div></div>Πανδιωνhttp://www.blogger.com/profile/07232921372519494187noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6809108678555707677.post-31517447161429610282020-08-14T16:13:00.002+03:002020-08-14T20:52:37.429+03:00Γηροκόμηση, γεροντοκτονία και ευθανασία. <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6p57Q8K_yFx-rBa-m9sRJyW4TPnQK4WCWprsaVqH1MlmF3izCdTt2Iazm2bpNB1yxSxePjEdk5O7EatzJXmc_2tU3aFZuX-pf-L7AcuMrXYy7Y-72-ptbM6pm3V390IaoIKlc9klr8FE/s686/Capture.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="544" data-original-width="686" height="406" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6p57Q8K_yFx-rBa-m9sRJyW4TPnQK4WCWprsaVqH1MlmF3izCdTt2Iazm2bpNB1yxSxePjEdk5O7EatzJXmc_2tU3aFZuX-pf-L7AcuMrXYy7Y-72-ptbM6pm3V390IaoIKlc9klr8FE/w512-h406/Capture.JPG" width="512" /></a></div><div><br /></div><div>Ένα βασικό κριτήριο του πολιτισμικού επιπέδου των κοινωνιών είναι ο τρόπος που αυτές αντιμετωπίζουν τα γηραιά τους μέλη (όπως επίσης και όλες τις άλλες ομάδες αδυνάτων), ένα ζήτημα με μακραίωνη ιστορία προβληματισμών και διαφοροποιήσεων είτε προερχόμενων από τις εκάστοτε εξωτερικές συνθήκες (κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές, περιβαλλοντολογικές) οι οποίες μπορεί να διαμορφώνουν τα πλαίσια αντιμετώπισης, είτε από τις ίδιες πολιτισμικές βάσεις οι οποίες καθορίζουν ηθικά και αποδεκτά πλαίσια συμπεριφοράς. </div><div><br /></div><div style="text-align: center;"><b>Γονεῖς αἰδοῦ</b> <span style="font-size: small;">το 4ο Δελφικό παράγγελμα.</span> </div><div><br /></div><div>Στον Μεσογειακό χώρο η μέχρι σήμερα αποδεκτή ηθική είναι πως τα παιδιά οφείλουν στο μέτρο του δυνατού (και πολύ συχνά είς βάρος της προσωπικής τους ποιότητας ζωής ) να γηροκομούν τους γονείς τους ενώ το κοινωνικό κράτος σε όσες χώρες υπάρχει οφείλει να παρέχει υποστηρικτικές υπηρεσίες για όσους δεν τυγχάνουν τέτοιας προσοχής από οικεία τους πρόσωπα. Την ίδια στιγμή σε άλλες περιοχές και σε άλλες χώρες οι άνθρωποι – μετά το πέρας της παραγωγικής τους περιόδου - μπορεί να αντιμετωπίζονται ως πλεονάζοντα ή άχρηστα κοινωνικά σώματα, τα οποία με κάποιο τρόπο θα πρέπει να απομονωθούν. </div><div><br /></div><div>Οι διαφορές αυτές δεν είναι άνευ ιστορικού πολιτισμικού βάθους καθώς από την μία μπορεί να βρίσκουμε τους <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CE%B9" target="_blank">Ερούλους </a>οι οποίοι σύμφωνα με τον Προκόπιο παλούκωναν, δόριζαν και μετά έκαιγαν τους ασθενείς και γέρους τους και από την άλλη την ελληνική περίπτωση όπου οι γονείς πρέπει να αντιμετωπίζονται με τιμές, μικρότερου μεγέθους μόνο κάτω από αυτές που οφείλουν οι άνθρωποι στους θεούς και τους ήρωες. Η Αθηναική μάλιστα νομοθεσία η οποία επέβαλε τα σωστά πρότυπα συμπεριφοράς ως προς αυτό καθώς και οι ανεκδοτολογικές αναφορές περί της συμπεριφοράς των Σπαρτιατών (εν αντιθέσει με τους Αθηναίους) προς τους γεροντότερους μας υποδεικνύουν πως ακόμα και στις περιπτώσεις που η σωστή και ενδεδειγμένη συμπεριφορά είναι κοινωνικώς συμφωνημένη, υπάρχουν περιπτώσεις που η τήρηση της μπορεί να παραμένει δύσκολη. </div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivw5i_PcQZxpdketNNO8Qt1dZRTScICacHUHOheiy4trachig9aHYy_BP6mT5XBGOUyeUWdKuV_GvsFqYZDMd49UBNWdVanHGJb6ruZbKt2l5uK3xYaV3eF_LTg0lwrLFJekXtp5BlCJw/s602/Chaniotis-Emotions-Fig.-2_0.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="602" data-original-width="500" height="386" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivw5i_PcQZxpdketNNO8Qt1dZRTScICacHUHOheiy4trachig9aHYy_BP6mT5XBGOUyeUWdKuV_GvsFqYZDMd49UBNWdVanHGJb6ruZbKt2l5uK3xYaV3eF_LTg0lwrLFJekXtp5BlCJw/w320-h386/Chaniotis-Emotions-Fig.-2_0.png" width="320" /></a></div><div><br /></div><div><br /></div><div>Ένα τέτοιο πρόβλημα ερχόμαστε να αντιμετωπίσουμε σήμερα. Με τις κοινωνικές αλλαγές οι οποίες οδήγησαν από τις κλειστές, ολιγομελείς και αυτάρκεις κοινωνικές ομάδες και περιοχές στην σύγχρονη αστική κοινωνία, συν την συνεχώς επιδεινούμενη οικονομική κατάσταση, οξύνθηκε η δυσκολία των νέων να φροντίζουν τους γηραιότερους και κάπως έτσι εντάθηκε η ανάγκη της επαγγελματικής γηροκόμησης σε αμφιβόλου ποιότητας δομές και υπηρεσίες, ειδικά όταν συνυπολογίσουμε την οικονομική ανέχεια. Στην αρχαιότητα η αντίστοιχη υπηρεσία θα παρέχονταν από οικόσιτους δούλους σε αυτούς που είχαν τέτοια δυνατότητα.</div><div> </div><div>Αναλογίες μπορούμε να βρούμε κατά την πρόσφατη εκδήλωση του COvid-19 όπου στις νότιες χώρες – μετά και από την αρχική ψυχρολουσία της Ιταλίας - η προσπάθεια προστασίας των γέρων, τουλάχιστον σε επικοινωνιακό επίπεδο, στάθηκε βασική παράμετρος στο να παρθούν μέτρα εν αντιθέσει με βόρειες χώρες, που όπως οι αρχαίοι Ερούλοι, δεν φημίζονται για τέτοιες ευαισθησίες σε σχέση με τον γεροντικό πληθυσμό. Εκεί που οι γέροι συχνά δεν έχουν καν διαπροσωπική σχέση με τα παιδιά τους πέρα από κάποια καθιερωμένα δείπνα και εορταστικές μαζώξεις δυο τρεις φορές τον χρόνο (στον αντίποδα της 80χρονης Ελληνίδας μάνας που αν δεν μιλήσει δυο φορές την ημέρα στο τηλέφωνο με παιδιά εγγόνια κτλ ενδέχεται να πάει και στην αστυνομία για καταγγελία :-) ), η τήρηση αυστηρών μέτρων δεν προκρίθηκε εις βάρος της συνέχισης της οικονομικής και καθημερινής ζωής. </div><div><br /></div><div>Σε αυτά τα πλαίσια, και για να έρθω και στον λόγο που στάθηκε αιτία να τα γράψω αυτά, πραγματικά ξενίζει τους μη Έρουλους η ευκολία με την οποία μολύνθηκε με τον ιό το <a href="https://www.skai.gr/news/greece/koronoios-220-nekroi-katelikse-mia-akoma-ilikiomeni-apo-girokomeio-asvestoxori">γηροκομείο στο Ασβεστοχώρι</a>, λόγω της ασυνείδητης διαγωγής και αδιαφορίας, σύμφωνα με τα μμε, ενός νεαρού εργαζομένου σε αυτό. Το ίδιο, όμως, φαινόμενο παρατηρείται με την έναρξη των καλοκαιρινών διακοπών σε όλο το φάσμα της κοινωνίας με την πλειοψηφία των νέων να συνωστίζονται διασκεδάζοντας χωρίς προφυλάξεις, μετατρέποντας ουσιαστικά τον εαυτό τους σε ωρολογιακές βόμβες για τους γεροντότερους οικείους τους. Προφανώς και αυτά είναι σημάδια μιας πολιτισμικής Ερουλοποίησης η σε σύγχρονους όρους Σουηδοποίησης της Ελληνικής κοινωνίας η οποία δείχνει να χάνει ακόμα και αυτά τα ελάχιστα πατροπαράδοτα ήθη της τα οποία επέζησαν όλων των άλλων κατακλυσμικών αλλαγών από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Φυσικά για τους ίδιους τους νέους που νοιώθουν άτρωτοι από την ασθένεια είναι δικαίωμα τους να μην προσέχουν ή να θεωρούν υπερβολικά τα μέτρα κτλ και καλά κάνουν και θέλουν να διασκεδάσουν, όμως, σε αυτή την περίπτωση δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως, σπανίως οι πράξεις μας δεν έχουν αντίκτυπο και στους άλλους, στην συγκεκριμένη περίπτωση αντίκτυπο ο οποίος μπορεί να είναι και θανατηφόρος. </div><div><br /></div><div style="text-align: center;"><b>Γῆρας προσδέχου</b></div><div><br /></div><div>Πέραν, όμως, αυτών των σύγχρονων περιπτώσεων της γηροκόμησης που καταλήγει γεροντοκτονία με αποτρόπαια μορφή, καθώς το να πεθάνεις μόνος σου ανήμπορος χωρίς οικείους σε ένα ξένο νοσοκομειακό ή άλλο περιβάλλον σίγουρα δεν τιμά κανέναν, το ζήτημα που τίθεται είναι αυτό του καλού θανάτου ή κατά τους αρχαίους του ευ θνήσκειν ή της ευθανασίας (όχι με την σύγχρονη έννοια) το οποίο παραδοσιακά στον πολιτισμό μας ήταν από τα καίρια ζητούμενα. Το ευ θνήσκειν έρχεται σε αντίθεση με τους πόνους και τα προβλήματα που φέρνει το γήρας, ειδικά όταν μιλάμε για περιπτώσεις μεγάλης κατάπτωσης και παρακμής της σωματικής και ψυχικής-πνευματικής υγείας. </div><div><br /></div><div>Έτσι σε πολλές περιπτώσεις και για τους ίδιους του γεροντότερους ο εγκλεισμός σε γηροκομεία δεν είναι ότι καλύτερο. Δεν είναι εξάλλου λίγες οι περιπτώσεις τα τελευταία χρόνια κατά τις οποίες ηλικιωμένα ζευγάρια αποφάσισαν να αυτοκτονήσουν μόλις διαπίστωναν πως τα προβλήματα υγείας τους δεν θα τους επέτρεπαν να αυτοεξυπηρετούνται ή επειδή δεν ήθελαν – τονίζοντας οι ίδιοι – να «φορτωθούν» στα παιδιά τους. Αυτές ή όχι πολλές περιπτώσεις μας θυμίζουν τα ανάλογα ιστορικά παραδείγματα κατά τα οποία ένας οικειοθελής θάνατος είναι προτιμότερος από τα δεινά του γήρατος όταν αυτά δεν απαλύνονται από την φροντίδα των οικιών ή επιβαρύνονται από μη αντιμετωπίσιμες ανίατες καταστάσεις. </div><div><br /></div><div><div style="text-align: center;"><b>Τελευτῶν ἄλυπος κ' Πέρας ἐπιτέλει μὴ ἀποδειλιῶν</b></div></div><div><br /></div><div>Η πιο γνωστή τέτοια περίπτωση είναι φυσικά αυτή του οικειοθελούς κωνιασμού των κατοίκων της <a href="https://archive.org/stream/historiatsnsouke00psyl/historiatsnsouke00psyl_djvu.txt" target="_blank">αρχαίας Κέας</a> με την παρακάτω γλαφυρή περιγραφή των αυτοκρατορικών χρόνων του<a href="https://www.politeianet.gr/books/9786188487550--ammon-ekdotiki-balerios-maximos-312091"> Βαλέριου Μάξιμου</a> να ξεχωρίζει:</div><div><br /></div><div></div><blockquote><div>Συνέπεσε τότε να ζει εκεί μία κυρία της ανώτατης αριστοκρατίας, εξαιρετικά μεγάλης ηλικίας, η οποία αιτιολόγησε στους συμπολίτες της γιατί έπρεπε να φύγει από τη ζωή. Είχε αποφασίσει να πιει δηλητήριο και πολύ υπολόγιζε στην παρουσία του συγκλητικού Πομπηίου για να γίνει ο θάνατος της πιο λαμπρός. Εκείνος, που τον κοσμούσαν όλες οι αρετές, μαζί κι η αναγνώριση του ανθρωπισμού του, δεν μπόρεσε να αποκρούσει την πρόσκληση της. Την επισκέφθηκε και με πειστικότατα λόγια, τα οποία ανάβλυζαν από το στόμα του σαν από κάποια ευλογημένη πηγή ευφράδειας, προσπάθησε επί πολλή ώρα να την αποτρέψει από αυτό που σκεπτόταν, μάταια όμως. Δέχθηκε τότε να την ακολουθήσει στο έσχατο εγχείρημα της. Η κυρία, η οποία είχε συμπληρώσει τα ενενήντα και διατηρούσε απόλυτα τη σωματική και ψυχική της ισορροπία, έτσι τουλάχιστον διέκρινε κανείς, ξαπλωμένη σε μικρή κλίνη στρωμένη με περισσή κι όχι καθημερινή φροντίδα, και στηρίζοντας το κεφάλι στον αγκώνα είπε: 'Σέξτε Πομπήιε, να σε ανταμείψουν οι θεοί, ιδίως αυτοί που αφήνω παρά αυτοί στους οποίους πηγαίνω, επειδή δεν απαξίωσες ούτε την ενθάρρυνση σου να ζήσω, ούτε την παρουσία σου στο θάνατο μου. Άλλωστε, επειδή προσωπικά γνώρισα πάντοτε το χαρούμενο πρόσωπο της μοίρας, ας μη δω το θλιμμένο της από απληστία για ζωή. Ανταλάσσω ότι υπολείπεται να ζήσω με το ευτυχισμένο τέλος μου. Πίσω μου αφήνω δύο κόρες κι ένα πλήθος εγγόνια που θα ζήσουν.' Έπειτα η κυρία παρότρυνε τους δικούς της σε ομόνοια, τους μοίρασε την έγγειο περιουσία της, και στη μεγαλύτερη κόρη έδωσε τα κοσμήματα της και τις ιερές εικόνες του σπιτιού. Η ίδια έπιασε σταθερά με το δεξί της χέρι το ποτήρι στο οποίο είχε αναμιχθεί το δηλητήριο, πρόσφερε λίγες σταγόνες στον Ερμή, επικαλέσθηκε τη βουλή του για να την οδηγήσει με ήρεμη πορεία στο καλύτερο μέρος του κάτω κόσμου, και ρουφώντας πρόθυμα κατάπιε το θανατηφόρο ποτό. Με όσα έλεγε φανέρωνε και ποια μέλη του σώματος της κυρίευε η ακαμψία. Τη στιγμή που εκστόμισε ότι η ακαμψία κυριεύει τα σωθικά και την καρδιά της, ζήτησε από τις κόρες της το ύστατο καθήκον, να της κλείσουν τα μάτια με τα χέρια. Στους δικούς μας, αν και είχαν μείνει άφωνοι από το πρωτόφαντο θέαμα, με μάτια γεμάτα δάκρυα, είπε να αποχωρήσουν. (<a href="https://helios-eie.ekt.gr/EIE/bitstream/10442/13191/1/M01.014.01.pdf"><span style="font-size: small;">Πηγή</span></a>) *</div><div></div></blockquote><div><br /></div><div><br /></div><div>Δυστυχώς σε μια περίοδο που η Ελλάδα, αλλά και ο δυτικός κόσμος γενικότερα, αντιμετωπίζει τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα και <a href="https://www.healthview.gr/78183/elstat-i-ellada-syrrikonetai-o-plithysmos-gernaei/">γερασμένους πληθυσμούς</a> οι παραπάνω προβληματισμοί οι οποίοι θα ενταθούν και τα διλήμματα τύπου Ερουλοποίηση ή μη τα οποία θα τίθενται συνεχώς μπροστά μας, αποτελούν μείζονα ζητήματα που θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε. Ελπίζω σε αυτήν την πορεία να θυμόμαστε τους προγόνους μας. </div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><span style="font-size: small;">* Πολύ ενδιαφέρον σημείο και άξιο παρατήρησης - άσχετο με το θέμα μας αλλα σχετικό με τα θρησκευτικά ενδιαφέροντα του ιστολογίου - η μετάβαση των οικιακών ιερών (εικόνων στην μετάφραση) στην μεγαλύτερη κόρη και επίσης η συμποσιακού τυπικού τελετουργία αποχώρησης. Επίσης διακρίνεται μια μητροκεντρική διαδοχή (στην Αθήνα πχ θα έπρεπε να έχει ξαναπαντρευτεί ή να αφήσει την περιουσία σε αρσενικό συγγενή), η οποία μέχρι πρόσφατα διατηρούνταν στους νησιωτικούς πληθυσμούς μας. </span></div>Πανδιωνhttp://www.blogger.com/profile/07232921372519494187noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6809108678555707677.post-55300902586648039702019-08-26T14:44:00.000+03:002019-08-27T12:47:03.724+03:00Δεν είναι η φωτιά, είναι ο καπιταλισμός.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEig8ezTRz7yz5G5UZAdLyMbDj6iXb7-PCasBwwGvGLHBSJAHiTiifqaPVFLSGnrlSjL9oxV5UAVtbsbWkEOGhiYeHXT53AM8XigdyU8GjS7LzJwKFPzAxmaQg1MT4mR6PWeT_wjaRZM-mQ/s1600/ECgndD9XUAQZmMW.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="855" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEig8ezTRz7yz5G5UZAdLyMbDj6iXb7-PCasBwwGvGLHBSJAHiTiifqaPVFLSGnrlSjL9oxV5UAVtbsbWkEOGhiYeHXT53AM8XigdyU8GjS7LzJwKFPzAxmaQg1MT4mR6PWeT_wjaRZM-mQ/s400/ECgndD9XUAQZmMW.jpg" width="285" /></a><br />
Δεν είναι η φωτιά, είναι ο καπιταλισμός, μας λέει αρκετά σωστά το σύνθημα (No es fuego es capitalismo), που τις τελευταίες ημέρες κάνει την εμφάνισή του στα κοινωνικά δίκτυα για να δώσει το στίγμα της απίστευτης καταστροφής που συμβαίνει στην Αμαζονία. Στα κοινωνικά δίκτυα και σε ένα πλήθος κόσμου που ξαφνικά ξύπνησαν, επειδή για τους όποιους δικούς τους λόγους κάποια πρακτορεία ειδήσεων αποφάσισαν να δώσουν μια δυσανάλογα μικρή έκταση στην καταστροφή μερικές βδομάδες μετά την αρχή της. Το ίδιο πλήθος κόσμου και τα ίδια μέσα που φαίνεται πως ποτέ στο παρελθόν δεν είχαν ακούσει πως οι φωτιές στην Αμαζονία είναι εξολοκλήρου οφειλόμενες στον ανθρώπινο παράγοντα και πως σχετίζονται με οικονομικά κίνητρα, αφού η αποψίλωση του Αμαζονίου και οι φωτιές συμβαίνουν για να δημιουργηθούν καλλιεργήσιμες εκτάσεις, στις οποίες οι αγρότες της Βραζιλίας και των άλλων Λατινοαμερικάνων χωρών με εξευτελιστικά ποσά θα παράγουν αγαθά για να θρέψουν τον υπόλοιπο κόσμο (Δηλαδή εμάς που έχουμε FB και ανεβάζουμε αυτά τα τσιτάτα). Ένα πλήθος κόσμου και ειδησεογραφικά που δεν είχαν ακούσει μέχρι τώρα για τις βίαιες και συχνά δολοφονικές μετακινήσεις γηγενών πληθυσμών για να καταφέρουν οι διάφορες εταιρίες με την ανοχή των τοπικών κρατών να πράξουν τα ανωτέρω. Για δολοφονίες και εξαφανίσεις οικολόγων ακτιβιστών και γηγενών. Για όλα αυτά δεν είχαμε ακούσει τίποτα και ξαφνικά όλος ο κόσμος ανακάλυψε πως φταίει ο νύν πρόεδρος της Βραζιλίας Ζαΐχ Μεσσίας Μπολσονάρου (ο οποίος δεν έχει κλείσει ούτε ένα έτος σαν πρόεδρος της χώρας) επειδή ο ίδιος έχει σε διάφορα θέματα ακραίες "δεξιές" ιδέες. Και για αυτό τον κατηγορούν άλλοι σύγχρονοι του που εμφορούνται ας πούμε από αριστερές- ανθρωπιστικές ιδέες. Μιλάμε για θέματα σχετικά με αμβλώσεις, ομοφυλόφιλους πολιτικές τοποθετήσεις και ανάλογα ζητήματα. Λές και τις άλλες χρονιές δεν καίγονταν και δεν αποψιλώνονταν ο Αμαζόνιος ή δεν συνέβαιναν όλα αυτά που περιέγραψα. Απλά συνέβαιναν σε μικρότερο βαθμό και ο Μπολσονάρου ίσως ευθύνεται στην υποβοήθηση που οδήγησε στην σημερινή ένταση του φαινομένου.<br />
<br />
Το θέμα είναι πως όλοι αυτοί μετέχουν ισόποσα και συνήθως υποστηρίζουν εξίσου το ίδιο οικονομικό-κοινωνικό σύστημα δηλαδή τον καπιταλισμό. Ένα σύστημα που για να βελτιώσουμε λίγο το αρχικό σύνθημα ταυτίζεται με την φωτιά. Δηλαδή <b>Η Φωτιά Είναι ο Καπιταλισμός</b> θα λέγαμε. Γεγονός λογικό καθώς σαν σύστημα άρχισε να κυοφορείται την χρονική στιγμή που ο άνθρωπος ανακάλυψε πως η καύση των εν αφθονία έτοιμων πηγών ενέργειας που βρέθηκαν στην γη μπορεί να του προσφέρει άμεσα άλλες μορφές ενέργειες ώστε να δημιουργήσει τον σύγχρονο τεχνολογικό πολιτισμό. Ο σύγχρονος πολιτισμός και ο καπιταλισμός υπάρχουν γιατί βρήκαμε έτοιμα στην γή να καίμε Πετρέλαιο, φυσικό αέριο κτλ. Είναι ένας πολιτισμός της φωτιάς. Το αντίθετο της πραγματικής οικονομίας που οφείλει να σημαίνει συντήρηση αυτών που δεν μπορείς να παράξεις. Τι πιο λογικό από το να επεκτείνεται με φωτιές. Φωτιές στα δάση, φωτιές πολέμου, φωτιές γενικώς.<br />
<br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXhecfDAVLAeiJBrNLMaYJb2HEBZZ1wQq267GILDDlPUd3IKUCj-b67AQrNw-IWVHKI1Y2amVaquC8v28LZBIBZ_wJHlV3GHf33fAHa5s9_1azvYZTxk0HuqKQjvEhBzR2wPvlpeznlWo/s1600/GDP.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="709" data-original-width="822" height="276" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXhecfDAVLAeiJBrNLMaYJb2HEBZZ1wQq267GILDDlPUd3IKUCj-b67AQrNw-IWVHKI1Y2amVaquC8v28LZBIBZ_wJHlV3GHf33fAHa5s9_1azvYZTxk0HuqKQjvEhBzR2wPvlpeznlWo/s320/GDP.JPG" width="320" /></a><br />
Οι δυνατότητες που μας έδωσε αυτή η μετατροπή ενέργειας, η τεχνολογία που μπορέσαμε να παράξουμε λόγω αυτού του γεγονότος μέσα σε εκατό χρόνια οδήγησε στο σημερινό παρανοϊκό σύστημα που για να λειτουργήσει πρέπει να παρουσιάζει συνεχώς ρυθμούς ανάπτυξης, δηλαδή ολοένα αυξανόμενη παραγωγή, ολοένα αυξανόμενη κατανάλωση, ολοένα αυξανόμενη καύση. Στην πραγματικότητα αυτό είναι η φωτιά. Σήμερα, σε μια Βραζιλία που μετά από περίπου 15 χρόνια με συνεχούς ρυθμούς αύξησης του ΑΕΠ και της οικονομίας (από 1-7% κάθε χρόνο) βρέθηκε με αρνητική ανάπτυξη το 2015-17 (ενώ είχε περάσει στην 5-6 παγκόσμια θέση σαν οικονομία) και παλεύει πάλι να μπεί στο κλάμπ των επιτυχημένων οικονομικά χωρών (την ίδια ώρα που όπως παντού αυξάνονται οι ανισότητες των πολιτών της). Πως παλεύει να το κάνει αυτό; Μα φυσικά αυξάνοντας την παραγωγή της. Για να αυξήσει την παραγωγή της και άλλο πρέπει να αποψιλώνεται συνεχώς και μεγαλύτερο ποσοστό του Αμαζονίου. Αυτή η λογική και οι πρακτικές που απορρέουν από αυτή δεν περιορίζονται στην Βραζιλία αλλά είναι παγκόσμιες. Ισχύουν για τα δάση της Φιλανδίας και της Σουηδίας, για τα ψάρια της Μεσογείου και του Ατλαντικού, για το υπέδαφος και τα ποτάμια της Κίνας, για την Ανταρκτική, την Αρκτική, για όλον τον πλανήτη. Γιατί όλος ο πλανήτης χορεύει στους ρυθμούς του μοναδικού συστήματος που επικρατεί παγκοσμίως δηλαδή του καπιταλισμού, ο οποίος για να συνεχίσει να λειτουργεί πρέπει να προκαλεί τα παραπάνω.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEji063OP-ERaroe_oJ-7nOdHq5-s4LYUkaLcKtWu6L9tF1wzUrzd_vUAVNDRyp7AhBcUJiTWdEiX_f-AMfWfRnxOlrMVA17enWKEmZnKjWQyv7v6BH8MjZUEobQDJ3A766kAo1O9j4Tyxc/s1600/agriculture.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="556" data-original-width="797" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEji063OP-ERaroe_oJ-7nOdHq5-s4LYUkaLcKtWu6L9tF1wzUrzd_vUAVNDRyp7AhBcUJiTWdEiX_f-AMfWfRnxOlrMVA17enWKEmZnKjWQyv7v6BH8MjZUEobQDJ3A766kAo1O9j4Tyxc/s320/agriculture.JPG" width="320" /></a><br />
<br />
Ο Καπιταλισμός εκτός από το χαρακτηριστικό της φωτιάς έχει και άλλα δύο βασικά γνωρίσματα. Την αναλγησία των ιερέων του και την τυφλή πίστη των οπαδών του. Για το πρώτο δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Τα χρόνια της κρίσης οι άρχοντες του καπιταλισμού κατάφεραν να μεγαλώσουν την ψαλίδα που τους χωρίζει με τους υπηκόους καταναλωτές από κάτω. Το διεθνές εμπόριο, οι εντεινόμενες παγκόσμιες καταστροφές, όπως αυτή στην Βραζιλία και ένα σωρό άλλα ανάλογα γεγονότα καθίστανται εφικτά γιατί υπάρχουν αυτοί που έχουν την δύναμη να τα οργανώνουν και να κατευθύνουν τα αποτελέσματα εκεί που θέλουν. Οι αρχιερείς του συστήματος. Οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει διάφορους μύθους με τους οποίους ταΐζουν τα πιστά πλήθη, όπως για παράδειγμα πως μπορεί να υπάρχει μονίμως ανάπτυξη σε ένα πεπερασμένο πλανήτη με αυξανόμενο πληθυσμό. Πως όλοι μπορούμε δημοκρατικά να μετέχουμε του συστήματος και με τις ικανότητες μας να έχουμε την δυνατότητα να γίνουμε αρχιερείς. Πως το σύστημα αυτό είναι το καλύτερο που υπάρχει καθώς ταυτίζεται με τις σύγχρονες κοινοβουλευτικές δημοκρατίες (πάλι το καλύτερο πολιτικό σύστημα που υπάρχει), με την άνοδο του βιοτικού μας επιπέδου, με τον ανθρωπισμό, με την δυνατότητα κατανάλωσης αγαθών που δεν θα μπορούσαμε να έχουμε αλλιώς (όντως) κτλ.<br />
<br />
Για να αποκτούν μια αληθοφάνεια οι "μύθοι" αυτοί, το σύστημα παρουσιάζει και διάφορους θαυματοποιούς και μεσσίες που ενσαρκώνουν το πνεύμα και τις αξίες του. Να ο Ριτσαντ Γκίρ πχ που ενδιαφέρεται για τους μετανάστες στην Μεσόγειο και βάζει χέρι στους Ιταλούς "φασίστες". O Richard που με ένα Net worth 100εκ $ "αξίζει" όσο 200.000 Σομαλοί βάσει του μέσου GDP ανά κάτοικο της χώρας αυτής (περίπου 500$) που μετέχει στις μεταναστευτικές ροές (ενώ ο στατιστικά μέσος Ιταλος με 32000 αντιστοιχεί σε μόνο 64 Σομαλούς). Το ποσό καταντά γελοίο αν πχ παίρναμε για παράδειγμα το net worth του Rock που βρέθηκε φέτος πρώτος στην σχετική λίστα των ηθοποιών και είναι 320εκ. δηλαδή όσο ζουν 640.000 Σομαλοί τον χρόνο. Το ότι δεν μας φαίνεται τραγικά αστείο να κάνει δηλώσεις υπέρ των μεταναστών ο κάθε Γκιρ ή να ανεβάζει σχετικά ποστ ευαισθητοποίησης για τον Αμαζόνιο ο The Rock (που για να κρατάει τον ζηλευτό μυικό του όγκο πρέπει να τρώει ένα κιλό μοσχάρι την ημέρα), ο οποίος για κάθε του ποστ στο instagram λαμβάνει και κανά 700.000$ και το μόνο που κάνουμε είναι να τους αντιγράφουμε, απλά επιβεβαιώνει αφενός την δύναμη του συστήματος και αφετέρου την βλακεία της πίστης μας σε αυτό.<br />
<br />
Η επίδειξη ψεύτικου ενδιαφέροντος και ανθρωπιστικών αξιών εκ μέρους του συστήματος στοχεύει εξολοκλήρου τους μετέχοντες σε αυτό πιστούς του. Δηλαδή εμάς - τους τυχερούς του δυτικού κόσμου - που μπορούμε να δούμε την ταινία του Rock στο σινεμά, που θα αγοράσουμε όποτε θέλουμε να φάμε μοσχάρι (για την ζωοτροφή του οποίου πρέπει να αποψιλωθεί ο Αμαζόνιος κτλ), που θα μιλήσουμε στο Galaxy και το Iphone μας με τους φίλους μας, που έχουμε Internet και θα ανεβάσουμε αυτό το άρθρο. Πράγματα που ενισχύουν την πίστη μας στο σύστημα. Φυσικά δεν αφορούν αυτούς για τους οποίους δεν πρέπει να γνωρίζουμε, όπως πχ το GDP ανά Σομαλό, τους ιθαγενείς του Αμαζονίου, ουσιαστικά τα 2/3 του πλανήτη που αφαιμάσσονται για να λειτουργεί το σύστημα και να νομίζουμε εμείς οι εντός, και οι παραμυθιασμένοι εκτός, πως θα έρθει μια μέρα σαν την δευτέρα παρουσία που οι μεσσίες μας , ίσως ο ίδιος ο the Rock με την εξαιρετική του δύναμη και τους followers του, θα καταφέρουν να κάνουν αυτή την ποιότητα ζωής εφικτή για όλους τους ανθρώπους.<br />
<br />
Ο καπιταλισμός, όπως και τα άλλα ηττημένα του 2ου παγκοσμίου πολέμου συστήματα, μοιράζονται μια καταγωγική συγγένεια με την μεσαιωνική Ευρώπη από την οποία ξεπήδησαν με τον ερχομό της νεοτερικότητας. Αυτή δεν είναι άλλη απο τον χριστιανισμό στο οποίο φυσικά βασίζεται και η αναλγησία των αρχιερέων του, όπως και η βλακώδης πίστη των οπαδών του. Οι μεσσιανικές - για τους απο κάτω - πεποιθήσεις του συστήματος ταυτόχρονα με την φρικοδέστερη ακόρεστη εκμετάλλευση, η δικαιολόγηση της αφαίμαξης του "άλλου" ταυτόχρονα με λεκτική επίδειξη αγαπησιάρικου ανθρωπισμού, η χρησιμοθηρική αντιμετώπιση της φύσης, η αντικειμενοποίηση της Γης, όλα αυτά τα χαρακτηριστικά του σύγχρονου καπιταλισμού προέρχονται από εκεί (όπως αντίστοιχα η ικανότητα ανάπτυξης τεχνολογίας μέσω της επιστήμης βασίζεται στον Ελληνορωμαϊκό πολιτισμό). Εκεί που το αυξάνεστε και πληθύνεστε αποτέλεσε θεική εντολή. Εκεί που το να σώζεις την ψυχή ινδιάνων σκοτώνοντας τους βρήκε την ηθική του αιτιολόγηση. Εκεί που η Προμηθεική φωτιά έπαψε να έχει ένα ολόκληρο Πάνθεον για να την συγκρατεί και απέμεινε εργαλείο στα χέρια παρανοϊκών θιασωτών του βιβλικού μονοθεϊσμού.<br />
<br />
Ο Καπιταλισμός κατάφερε και επεκτάθηκε σε όλο τον κόσμο περίπου παράλληλα με τον βαθμό επιρροής του Δυτικού μονοθεϊσμού σε αυτόν. Και οι μαθητές φάνηκαν εξίσου καλοί σε αυτό, όσο και οι δάσκαλοι. Ακόμα καλύτεροι μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις, καθώς δεν είχαν προλάβει ή δεν είχαν την ευκαιρία να εμπεδώσουν κάποια άλλα - εγγενή στον Δυτικό κόσμο- πράγματα, όπως ο ανθρωπισμός της Αρχαιότητας, ο Ουμανισμός, ο Διαφωτισμός κτλ. Ο καπιταλισμός, σαν παγκόσμιο σύστημα, κατέστει εφικτός, γιατί είχε πρώτα περάσει ο χριστιανισμός καταστρέφοντας, εξαφανίζοντας και αλώνοντας τις γηγενείς παραδόσεις, τα ιδιαίτερα τοπικά συστήματα ηθών και συνολικά τις αντιστάσεις του αυτόχθονα ανθρώπου στην επιβολή αλλότριων συστήματων, κάνοντας τον - συνήθως μέσω γενοκτονίας και εθνοκτονίας- να πιστέψει πως η υπεροχή του κατακτητή οφείλεται στην υπεροχή της θρησκείας του και πως αυτή η υπεροχή διαχέεται και στις άλλες εκδηλώσεις του πνεύματος του, κοινωνικές, οικονομικές κτλ. Εξάλλου όσοι δεν πείστηκαν από το σύστημα με τις σχετικά πλάγιες μεθόδους, έφαγαν και τρώνε μερικές βόμβες στο κεφάλι για να μάθουν να λειτουργούν σωστά.<br />
<br />
Μόνο που δεν ήταν φορέας υπεροχής αλλά καταστροφής. Όπως ακριβώς η επικράτηση του χριστιανισμού έφερε τον μεσαίωνα με τον αφανισμό των τοπικών εθνών (είτε φυσικά είτε πνευματικά), έτσι και η καθολική επικράτηση του καπιταλισμού θα φέρει τον αφανισμό του είδους άνθρωπος μαζί με όλα τα άλλα, δυστυχώς κατώτερα πια στην τροφική αλυσίδα, είδη. Λύσεις εντός του ίδιου συστήματος που δημιούργησε το πρόβλημα και με τα ίδια μυαλά και ψυχές που το γέννησαν δεν υπάρχουν*.<br />
<br />
Η μόνη εφικτή λύση μπορεί να προκύψει μόνο μέσω της κήρυξης πραγματικού, ουσιαστικού και μέχρι τέλους <a href="http://megaseniautos.blogspot.com/2013/04/ecoterrorism.html">πολέμου </a>σε αυτά που μας έχουν φέρει στα πρόθυρα της εξαφάνισης. Πόλεμος στον μονοθεϊσμό, πόλεμος στον κοινωνικό-οικονομικά εφαρμοσμένο μονοθεϊσμό. Αλλά μάλλον είναι ήδη πολύ αργά και όλα αυτά γράφονται και διαβάζονται από μερικά ζόμπι που δεν κατάλαβαν πως είναι νεκρά.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<span style="font-size: x-small;">*Πως για παράδειγμα το αυτό σύστημα που βασίζεται στην αυξανόμενη κατανάλωση θα μπορούσε ποτέ να υποστηρίξει την αναγκαία μείωση κατά 2/3 του παγκόσμιου πληθυσμού, ή την κατάργηση του διεθνούς εμπορίου με την εφαρμογή μεγάλων δασμών. </span><br />
<span style="font-size: x-small;"><br /></span>
<span style="font-size: x-small;">* To Avatar η γαμάτη ταινία με οικολογικό-παγανιστικό περιεχόμενο που μας συγκίνησε όλους για την Μάνα Γη και τους γηγενής πληθυσμούς κόστισε το 2009 που βγήκε 237εκ ενώ απέφερε συνολικά κέρδη μέχρι σήμερα 2,780 δις σε δολάρια. Αντίστοιχα 3.455 δις ήταν η μέση ετήσια συμμετοχή της γεωργίας στο ΑΕΠ της Βραζιλίας από 1996 μέχρι το 2019. 5.847 δις έφτασε να είναι το πρώτο τρίμηνο του 2019. Η διαφορά μεταξύ της υψηλής τωρινής τιμής συμμετοχής στο ΑΕΠ με την μέση όλων αυτών των χρόνων είναι όσο τα κέρδη του Avatar. Δηλαδή ο Αμαζόνιος που καίγεται. Ευτυχώς η ταινία ευαισθητοποίησε κόσμο. </span></div>
Πανδιωνhttp://www.blogger.com/profile/07232921372519494187noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-6809108678555707677.post-230171576355421522019-03-18T21:26:00.000+02:002019-03-25T22:01:57.728+02:00ΟΧΟΥΝΤΕΣ ΤΟΝ ΦΑΛΛΟ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<i>Γενικά αποφεύγω να δημοσιεύω στο παρόν κείμενα και άρθρα που δεν είναι δικά μου καθώς θα ήθελα να αποφύγω την παγίδα ενός ξεχειλωμένου ιστολογίου με λίγο απ' όλα όπου ανεβαίνουν κείμενα απλά για να γεμίζει ο χώρος και να κερδίζουμε κλικ. Σήμερα θα κάνω μια εξαίρεση καθώς ο φίλος <a href="https://www.facebook.com/opylarinos">Ορέστης Πυλαρινός</a> συχνά ανεβάζει, εν είδει ποστ στο FB, εξαιρετικά κείμενα, τα οποία μετά δυσκολεύομαι να βρώ και θεωρώντας πως είναι κρίμα να χάνονται στην ταχύτητα και το κοινό του FB ζήτησα την άδεια του για να αναδημοσιεύσω κάποια. Θα ξεκινήσω με τα δύο πιο πρόσφατα που προέρχονται από δύο αναρτήσεις του σχετικά με τις φαλληφορικές εορτές και μιας και αφορούν το ίδιο θέμα τα ανεβάζω μαζί. Οι τίτλοι δικοί μου από αποσπάσματα των αναρτήσεων του και τα κείμενα χωρίς καμιά επέμβαση απο μέρους μου.</i><br />
<br />
<br />
<h3 style="text-align: left;">
<b>Φαλλοφορία και ο Θεός που έρχεται. <span style="font-size: x-small;">(1)</span></b></h3>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjM_8WVU-5RfT9DR_7jMOElLC6qh8qSBH6QogEfw3WCvEjRFMbjVkLgDkBja_l4iE7jHw7YcnQDDw1SjxIgwsquodK1mutQZo4OXo8_SOUWlYtatRgss48mQ60cIdWdbPZpJ7fzPLVF_vo/s1600/54377115_978990732294769_9044918409153740800_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="720" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjM_8WVU-5RfT9DR_7jMOElLC6qh8qSBH6QogEfw3WCvEjRFMbjVkLgDkBja_l4iE7jHw7YcnQDDw1SjxIgwsquodK1mutQZo4OXo8_SOUWlYtatRgss48mQ60cIdWdbPZpJ7fzPLVF_vo/s320/54377115_978990732294769_9044918409153740800_n.jpg" width="240" /></a></div>
Η επινόηση της «μεταφοράς του φαλλού» , η λεγόμενη φαλλοφορία, γίνεται στο πλαίσιο της υποτέλειας σε μια εμφάνιση του Διονύσου, που με την σειρά της ονομάζεται στην γλωσσα των προγόνων Επιδημία , δηλαδή «Αφιξη στον Δήμο (Χώρα)». Ο Διόνυσος παρουσιάζεται ως ο θεός που ερχεται..προβάλλει...εισβάλλει..αποκαλύπτοντας τον οίνο στον Ικάριο..ή στην αθηναϊκη πόλη του βασιλέως Αμφικτύονος.<br />
<br />
Σας πηγαίνω εναν μηνα πισω στο χρονο... οπου ο Διόνυσος προεδρευει στην αναβλυση του καθαρού οίνου στην εορτή του στην Ηλιδα, όταν οι 16 Ιέρειες που απευθυνουν επικλησεις με την μορφή του ταυρου «που σκιρτά» . Είναι η ημέρα της εορτής που καλείται «αναβρασμός» (Θυια), γιατι οι σφραγιστοί πίθοι ξαφνικα γεμιζουν από μονοι τους με εναν οινο που αναβραζει ..που αφριζει. Σαν μια υγρή φωτιά ο νεος οινος αναβλυζει απο τους πιθους. Ο ιδιος ο θεος του καθαρου οινου εξουσιαζει το αιμα ,στον αναβρασμο..του αιματος..αυτου του αίματος που κατα προνομοιουχο τροπο κυριευει το σωμα της Μαινάδας. Απο την εποχή του Ομηρου η Μαινας ειναι μια γυναικα «με καρδια που σπαρταρά» αυτη που ριχνεταιεκτος εαυτου μακρια απο την πολη ..περα στο βουνό Η Μαινας εχει καταληφθει απο τον Διόνυσο..σκιρτά...παραφέρεται με εναν εσωτερικο αναβρασμο που εχει την εδρα του στην καρδια...στο οργανο που είναι πληρες αιματος..το τμημα του γυναικείου σωματος που ολοκληρωτικα κατέχεται από το παλλόμενο αίμα. Οι Μαινάδες είναι οι Θυιαδες...αλλα ακριβεστερα οι Αναβράζουσες.<br />
<br />
Η καρδια ειναι προικισμενη με αυτονομία επιμενει ο Αριστοτέλης στην πραγματεία του περι ζωων κινησεως 703, μια ξεχωριστη υπαρξη με αυτοματες κινησεις και αυτοχθονη ζωτικοτητα. Δεν ειναι η μονη που απολαμβανει το προνομοιο της αυτονομης ζωης όμως...υπαρχει και ο φαλλος που τιθεται σε κινηση χωρις να διαταχθει απο το νοητικο μερος, που αυξανεται και ελαττώνεται σε ογκο, μαζευεται και εκτεινεται, κατεχει μεσα του, οπως η καρδια, ενα «ζωτικο υγρο».Η αυτονομια εκδηλωνεται στη δυναμη του σπερματος που αναβλυζει απο μεσα του σαν ενα ειδος ζωου ..γραφει ο Αριστοτελης.<br />
<br />
Ο ΧΡΟΝΟΣ<br />
Ο φαλλος δηλωνει την «γενετήσια δυναμη» στην εορτή του Διονυσου, και την Φαλληφορία στα Διονυσια εν Αστει που γίνεται στο μεσον περιπου του Ελαφηβολιωνος μηνος , τοτε που η γη αρχιζει να γεμιζει απο σφριγος χυμους και υγρα , τοτε που χαιρετιζεται ο ερχομος της Ανοιξης, τοτε που φανερώνεται μπροστα στους Σατυρους, που σκιρτουν ο φαλλος και ο Διόνυσος επιστρεφει στην πολη ...επιδημει μεσα μας ......στην ισημερία των Αθηναιων...η ημερα του Φαλλου είναι η υπερδυναμη του Διονυσου που εκτιθεται στη θεα, θεαμα για ολοκληρη την πολη της ζωτικής ορμής που αρδευει τη Φυση , τα φυτά , τα δενδρα και τις ζωντανες υπαρξεις οποισδηποτε κι αν ειναι το φυλο τους..<br />
<br />
<br />
<h3 style="text-align: left;">
ΟΧΟΥΝΤΕΣ ΤΟΝ ΦΑΛΛΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΟΝΥΣΟ ΣΤΑ ΔΙΟΝΥΣΙΑ ΕΝ ΑΣΤΕΙ<br />Η ΕΙΚΟΝΟΛΟΓΙΑ, Η ΛΑΤΡΕΙΑ. ΤΟ ΑΙΤΙΟΝ. <span style="font-size: x-small;">(2)</span></h3>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivSh4s7tCiQcWBazZjYtmXiZlVhplaJBBAoFmIrmcA1JRXs4YZjocRp6pOZJASOb5fJ8G2dz4gbNP6-czaNWkFtF_dYQgIRfmyhYdjNkemwoNDvShHiLgpD04WeZpcyqT0I2x9eDNZI7U/s1600/54379010_980034668857042_9083465594606452736_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="909" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivSh4s7tCiQcWBazZjYtmXiZlVhplaJBBAoFmIrmcA1JRXs4YZjocRp6pOZJASOb5fJ8G2dz4gbNP6-czaNWkFtF_dYQgIRfmyhYdjNkemwoNDvShHiLgpD04WeZpcyqT0I2x9eDNZI7U/s640/54379010_980034668857042_9083465594606452736_n.jpg" width="606" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<br />
ΟΧΟΥΝΤΕΣ ΤΟΝ ΦΑΛΛΟ<br />
Παραδόξως είναι η πιο αδιαμφισβήτητη «φαλλική» των τελετουργιών του Διονύσου όπου η ασάφεια μεταξύ των δύο φύλων εκφράζεται απόλυτα. Φαλλικές πομπές για τον Διόνυσο πραγματοποιούνταν σε ολόκληρη την Ελλάδα από τους Ίωνες και πιστοποιούνται στα Διονύσια εν Αγροίς και στην μεγάλη Πομπή των Διονυσίων εν Άστυ στην Αθήνα.<br />
Σε αυτό το άρθρο θα εξετάσουμε και θα περιγράψουμε την πραγματική εικόνα του Φαλλού των Φαλληφορίων καθώς και τις ενδυμασίες των συμμετεχόντων, θα δούμε επίσης ότι τα φαλλικά τελετουργικά είχαν μια θέση σε συγκεκριμένα Διονυσιακά μυστήρια. Φυσικά, οι περισσότερες από τις πληροφορίες μας αφορούν τις δημόσιες τελετές.<br />
<br />
Η ΠΟΜΠΗ<br />
Η πομπή των Διονυσίων αρχίζει και τελειώνει με έναν πόλο φαλλού, ή πολλούς πόλους φαλλού, τους οποίους οι αρχαίοι συγγραφείς χαρακτηρίζουν ως ένα «μακρύ κομμάτι ξύλου» με δερμάτινα (ή ίσως «σύκινα») γεννητικά όργανα στην κορυφή.<br />
[Βλέπε Αριστοφάνης Αχαρνής 243, Σούδα: φαλλοί (φ59,φ60), στον Πλούταρχο Ηθ. 527d τεκμηριώνεται η θέση του Φαλλού στο τέλος της Πομπής, ακολουθούμενος από τους Χορούς (Αριστ. Αχαρνής 261). Ο φαλλός εμφανίζεται επίσης στο τέλος στην πομπή του Πτολεμαίου στην μαρτυρία του Καλλίμαχου (Αθήναιος 201e). Η ανάγνωση «σύκινον» στη θέση του «σκύτινον» στο σύγγραμμα είναι ίσως μια αλλοίωση (βλέπε Αντιφάνη φ120.4, από παραγραφή του αντιγραφέως του κειμένου, πάντως και οι δυο λέξεις εμφανίζονται στο Λεξικό της Σούδας, σύκινον και σκύτινον. ]<br />
Αλλά δεν χρειάζεται να βασιστούμε σε τέτοιες περιγραφές, γιατί από τα μέσα του -6ου αιώνα, ένας Αττικός Μελανόμορφος Κύλιξ (Κύλιξ της Φλωρεντίας) απεικονίζει μια φαλλική πομπή.<br />
(Εικ.1), (Εικ.2)<br />
Από κάθε πλευρά του κύλικος βλέπουμε άντρες που πομπεύουν με περίτεχτους πόλους φαλλούς (εικονες 1 και 2). Ο πραγματικός πόλος του φαλλού έχει μια σύνθετη μορφή που αξίζει να περιγραφεί λεπτομερώς.<br />
Υπάρχουν, στην πραγματικότητα, δύο κορμοί δέντρων σε κάθε πλευρά που είναι μικρότεροι ξύλινοι δοκοί , περίπου 5 μέτρα σε μήκος, οι οποίοι παίζουν τον ρόλο της στήριξης ή της βάσης για τον μεγαλύτερο όρθιο πόλο, ο οποίος είναι διπλάσιος στο πάχος και κάπως μακρύτερος. Κανένας από τους πόλους δεν είναι τέλεια ευθύς, έτσι δείχνουν ότι είναι πελεκημένοι και ο καθένας σχηματίζεται από έναν ενιαίο ξύλο κορμού. [ βλέπε την «κεραία» που σχηματίζεται στην Δηλιακή εικόνα]<br />
<br />
Ο ΟΦΘΑΜΟΣ<br />
Και οι δύο πόλοι που στηριζουν τον πόλο του Φαλλού στην πλευρά Α είναι διακοσμημένοι με έναν οφθαλμό που σκιαγραφείται στο λευκό κοντά στην άκρη τους. Αυτό ισχύει και για τον κύριο πόλο του Φαλλού στην πλευρά Β.<br />
Και στις δύο πλευρές ο όρθιος πόλος του Φαλλού έχει επίσης μια σειρά από οφθαλμούς σε τακτά χρονικά διαστήματα κάτω από τον κύριο οφθαλμό.<br />
<br />
Παρατηρούμε παραπάνω μια ομοιογενή ομολογία μεταξύ του οφθαλμού και του φαλλού μέσα στη Διονυσιακή Λατρεία. Αυτοί οι ομοιόμορφοι, σε αυτό το ύφος, «οφθαλμοί» συνδέονται συχνά με τα Διονυσιακά ιερά αντικείμενα και όντα. Οι οφθαλμοί με φτερά ή οι οφθαλμοί σημεία πολλές φορές καλύπτουν το Διονυσιακό όν. Σημεία οφθαλμών εμφανίζονται, πυκνά, και στις δύο πλευρές του περιζώματος του ενδύματος του Σατύρου, κάνοντας τις πλευρές του σατύρου να μοιάζουν με ένα αλλόκοτο ή παράξενο προσωπείο με βλοσυρούς μανιώδεις οφθαλμούς από κάθε πλευρά της Φαλλικής άκρης.<br />
Οι οφθαλμοί διακρίνονται επίσης και στο ιθυφαλλικό ένδυμα των ηθοποιών, ενδεδυμένοι ως ετοιμοπόλεμοι Αλέκτωρες που αναπαριστώνται σε ένα αττικό ερυθρόμορφο αγγείο του -420, αλλά εδώ, εκτός από τους προεξέχοντες «οφθαλμούς» στις δύο πλευρές του ενδύματος, τους Αλέκτωρες (όπως ο πόλος του φαλλού στον αττικό κύλικα της Φλωρεντίας), καλύπτονται και με διακεκομμένους κύκλους, οι οποίοι εξυπηρετούν διπλό ρόλο στην αφομοίωση αυτών των Διονυσιακών οφθαλμών στα φτερά των πτηνών.<br />
Για να ολοκληρωθεί η αποθηρίωση των Φαλλικών πόλων στον αττικό κύλικα της Φλωρεντίας, αυτιά αλόγου εμφανίζονται στον κύριο φαλλικό πόλο και στις δύο πλευρές και κάτω από αυτές πέντε ρυτιδιασμένες γραμμές υπογραμμίζουν την άκρη σαν να είναι το κεφάλι ενός ζώου.<br />
<br />
Το κεφάλι των ζώου και οι οφθαλμοί είναι συμβολικές εκφράσεις κατοχής από μια «ξένη» θεϊκή και κτηνώδη εξουσία. Οι Φαλλικοί πόλοι, στην πραγματικότητα, όπως καταγράφεται από τις αρχαίες πηγές μας, αναπαριστώνται για να τιμήσουν την πράξη αυτής της κατοχής.<br />
<br />
ΤΟ ΑΙΤΙΟΝ<br />
Ο σχολιαστής του Αριστοφάνη στους Αχαρνής 243 αφηγείται το Αίτιον αυτής της τελετής:<br />
<br />
« ― Ο φαλλός έγινε μέρος της λατρείας του Διονύσου από κάποια μυστική τελετή. Για τον φαλλό, λέγεται το εξής.<br />
Ο Πήγασος πήρε την εικόνα του Διονύσου από τις Ελευθερές-Οι Ελευθερές είναι πόλη της Βοιωτίας- και την έφερε στην Αττική. Οι Αθηναίοι, όμως, δεν δέχθηκαν τον θεό με ευλάβεια, αλλά δεν έμειναν ατιμώρητοι με αυτή την απόφαση τους, γιατί, καθώς ο θεός ήταν θυμωμένος, μια ασθένεια επιτέθηκε στα γεννητικά όργανα των ανδρών και η συμφορά αυτή ήταν ανίατος. Όταν υπέφεραν υποκύπτοντες στην ασθένεια, η οποία ήταν υπεράνω όλης της ανθρώπινης μαγείας και επιστήμης, οι απεσταλμένοι στάλθηκαν βιαστικά προς αναζήτηση λύσης στους θεϊκούς χρησμούς. Όταν αυτοί επέστρεψαν, ανέφεραν ότι η μόνη θεραπεία ήταν γι αυτούς ήταν να δεχθούν τον θεό με όλο το σεβασμό.<br />
Ως εκ τούτου, υπακούοντας σε αυτούς τους χρησμούς, οι Αθηναίοι ιδιωτικά και δημοσίως, κατασκεύαζαν φαλλούς, και με αυτούς έδωσαν φόρο τιμής στον θεό, κάνοντάς και για τους ίδιους ένα μνημείο για τον δικό τους πόνο.»<br />
<br />
Ο σχολιαστής δεν αναφέρει ολόκληρη την ιστορία πίσω από τη μορφή του φαλλού, που έχει ο ίδιος, λέει, έχει να κάνει με μια μυστική τελετή, αλλά μας μιλάει μόνο για την χρήση του σε αθηναϊκό δημόσιο τελετουργικό. Ακόμη και εδώ μιλάει μάλλον περίεργα για τις λεπτομέρειες της «ασθένειας» που έπληξε τα γεννητικά όργανα των Αθηναίων.<br />
Για να βρούμε περισσότερα εμείς, πρέπει να στραφούμε σε ένα άλλο Αίτιο για μία παρόμοια δημόσια λατρεία, προς τιμήν του Διόνυσου, με Φαλλούς που φτιάχνονται από πηλό στα Αλώϊα.<br />
Τις πληροφορίες τις παίρνουμε από τα σχόλια σε δύο αραιές παραγράφους του Λουκιανού:<br />
Η μία εξηγεί μια αναφορά στον «Ικάριο», και η άλλη στα «Αλώϊα». [Λουκ.Διαλ.4.1-5]<br />
<br />
«― Αυτός ο Ικάριος ήταν Αθηναίος αγρότης. Λένε ότι ο Διονύσιος του έδωσε το αμπέλι με τα σταφύλια πρώτα σε αυτόν, εξ΄αιτίας αυτού ο πρώτος αμπελώνας ονομάστηκε «Ικαρία» καθώς και το έδαφος όπου αναπτύχθηκε το φυτό.<br />
Αυτός ο Ικάριος έδωσε μερικό μούστο από τα τσαμπιά των σταφυλιών στους αττικούς ποιμένες για να πιουν. Το ήπιαν και τότε πίστεψαν ότι οι άλλοι, οι οποίοι είχαν πέσει σε έναν βαθύ ύπνο από την κατανάλωση του οίνου, ήταν νεκροί, έτσι σκότωσαν τον Ικάριο νομίζοντας ότι ο Ικάριος τους είχε δώσει ένα θανάσιμο δηλητήριο, όχι μόνο σε αυτούς που είχαν κοιμηθεί αλλά επίσης και σε εκείνους που ήταν ξύπνιοι και τους είχε δώσει ένα ποτό που παράγει τρέλα και τους εφερε στην κατάσταση μιας μεθυσμένης οργής.<br />
Έτσι έτσι πέθανε ο Ικάριος. Όταν ανάκτησαν πάλι τις αισθήσεις τους από την μέθη ο Διονύσιος τους έδειξε το εξής είδος οργής. Τους πλησίασε με τη μορφή ενός όμορφου αγοριού αγόρι, τους οδήγησε σε τρέλλα με την επιθυμία για συνουσία, και τους ενθάρρυνε να τον αποπλανήσουν. Αλλά αμέσως εξαφανίστηκε. Οι ποιμένες, βλέποντας ότι εξακολουθούσε να τους υπόσχεται ότι θα τους αφήσει να τελειοποιήσουν τις επιθυμίες τους, παρέμεναν στην αιχμή της διέγερσης τους. Πράγματι παρέμειναν σε αυτή την κατάσταση αμείωτης διέγερσης συνεχώς ως αποτέλεσμα της οργής του Διονύσου. Στη συνέχεια, εγκατέλειψαν τον θεό κατασκευάζοντας τέτοια κεραμικά ειδώλια σύμφωνα με το Μαντείο και τα ανέθεταν ως αναθηματικές προσφορές ως υποκατάστατα των ιδίων για να σταμαήσουν αυτή την διέγερση και την τρέλα τους.<br />
<br />
ΤΑ ΑΛΩΪΑ: είναι μία εορτή στην Αθήνα η οποία περιέχει τα μυστήρια της Δήμητρος, της Κόρης και του Διονύσου με την κοπή της αμπέλου και την γεύση του οίνου που βρίσκεται ήδη αποθηκευμένος και ωριμάζει, η εορτή πραγματοποιείται στην Αθήνα, στην εορτή παρουσιάζουν αντικείμενα που μοιάζουν με αρσενικά γεννητικά όργανα, τα οποία συσχέτιζαν με την ασφάλεια της δημιουργίας για την ανθρώπινη αναπαραγωγή, διότι ο Διονύσιος δίνει τον οίνο αυτό ως το φάρμακο για την υποκίνηση της ερωτικής επαφής. Το έδωσε στον Ίκαρο, τον οποίον οι ποιμένες που τον σκότωσαν είχαν άγνοια των επιπτώσεων της κατανάλωσης οίνου. Τότε υπέφεραν από την μανία της τρέλλας και της υποκίνησης της ερωτικής πράξης στο νεαρό αγόρι που ήταν ο Διόνυσος (προς τον Διόνυσον υβριστικώς κινηθήναι), και διατήρησαν αυτή τη στάση διέγερσης των γεννητικών οργάνων τους. Ένα Μαντείο τους συμβούλεψε ότι για να σταματήσει αυτή η «τρέλλα» πρέπει να δημιουργήσουν κεραμικά γεννητικά όργανα και να τα προσφέρουν ως αναθήματα.<br />
Όταν συνέβη αυτό, απελευθερώθηκαν από το κακό, και αυτή η εορτή είναι μια Μνημηία αυτής της οργής του Διονύσου και της «τρέλλας» από την ταλαιπωρία.―»<br />
Από τα σχόλια στον Λουκιανό και από συγκρίσιμες ιστορίες από αλλού στην Ελλάδα φαίνεται σίγουρο ότι η «ασθένεια» που αναφέρεται από τον σχολιαστή των Αχαρνών του Αριστοφάνους, είναι η μόνιμη στύση στους άνδρες.<br />
[Η αποσπασματική τρίτη στήλη του Monummentum Archilochium αφορά μια παρόμοια ιστορία.Εάν είναι σωστή, τότε το «συμπλήρωμα» ( οι ασθενείς) εις τα αιδοία προτείνεται ως παραλλαγή, αλλά δεν υπάρχει κάτι στο κείμενο για να προτάξει αυτή την παραλλαγή σε νοσώδεις. Εφόσον οι φαλλικές τελετουργίες θεωρούνται γενικά αναμνηστικές, μια ασθένεια αυτού του είδους , που ανέφερε ο σχολιαστής στον Λουκιανό, φαίνεται αρκετά πιθανή. Βλέπε την «ασθένεια» που έπληξε τα γεννητικά όργανα των ανδρών στην Λάμψακο μετά την απέλαση του Πρίαπου, ο μύθος εξηγεί τον ιθυφαλλισμό των Σατύρων. Sissa και Detienne 1989]<br />
<br />
Η Sissa και ο Detienne το εξηγούν ως μια αντίφαση δύο ξεχωριστών καταστάσεων που οι αρχαίοι ιατρικοί συγγραφείς αναφέρονται για αυτές ως «Σατυρίαση"»και ως «Πριαπισμός».<br />
Η πρώτη είναι μια εμμονική σεξουαλική ανασφάλεια, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε εξάντληση και θάνατος. Η δεύτερη, ο «πριαπισμός», είναι μια μόνιμη διέγερση του πέους, που δεν επιτρέπει καμμία ευχαρίστηση ούτε φέρει οργασμό. Αυτό μπορεί να εξηγήσει γιατί ο σχολιαστής αναφέρεται στην κατάσταση ως «τρέλλα», αφού η σατυρίαση μοιάζει περισσότερο με μια εμμονή παρά με μια φυσική παθολογία, ενώ ο άλλος σχολιαστής αναφέρεται στην κατάσταση ως «ασθένεια», δεδομένου ότι η ιστορία του επικεντρώνεται όχι στη αποπλάνηση, αλλά στον πριαπισμό που προκύπτει. Ο μύθος της ασθένειας που προκλήθηκε από τους Αττικούς ποιμένες εξηγεί μια άλλη λεπτομέρεια στον κύλικα της Φλωρεντίας. Από τους οκτώ άνδρες στο επίπεδο του εδάφους στην πλευρά A (εικ.1), οι κεντρικοί έξι, οι οποίοι κάμπτονται κάτω από το βάρος του πόλου και οι οποίοι είναι κατά τα άλλα γυμνοί, όλοι φέρουν φαλλό σε στύση και βαμμένο σε κόκκινο χρώμα . Μόνο αυτοί οι έξι κεντρικοί άνδρες στην πλευρά Α, όπως και οι έξι άντρες στην πλευρά Β, φαίνονται ότι φέρουν πραγματικά τον πόλο του φαλλού. Ο άνδρας που τους βλέπει στο μπροστινό μέρος δεν έχει προστιθέμενο φαλλό και, όπως είναι σαφώς διαφοροποιημένος στη στάση του σώματος και στη θέση του, στέκεται ευθεία και στις μύτες των ποδιών του, μπορούμε να συμπεράνουμε επίσης ότι αυτός ξεχωρίζει από την στάση του. Αυτό επιβεβαιώνεται από την παρατήρηση στο ότι δεν βοηθά στην ανύψωση του πόλου του φαλλού, αφού το χέρι του είναι σαφώς σκιαγραφημένο μπροστά στον πόλο, και όχι κάτω από αυτόν. Παρατηρούμε ότι τον συνοδεύει ένας άνθρωπος στο πίσω μέρος, ο οποίος επίσης δεν έχει προσθέσει φαλλό (υπάρχει ένα σπάσιμο εδώ, αλλά λίγο υψηλότερα από εκεί θα περίμενε κανείς να βρεί το φαλλό) και ο οποίος επίσης κλίνει προς τον πόλο στις μύτες των ποδιών του και προφανώς δεν φέρει το βάρος του φαλλού.<br />
Πιστεύεται ότι αυτοί οι δύο άνδρες συμβάλλουν στην εξισορρόπηση του πόλου του φαλλού και αποτρέπουν την ανατροπή του. Αμφιβάλλω όμως εάν αυτοί οι άνδρες σε αυτή τη θέση, θα μπορούσαν να αποτρέψουν ένα τέτοιο ατύχημα. Αντ 'αυτού προσφέρω την ακόλουθη εξήγηση.<br />
<br />
Ο Αριστοτέλης και ο Σήμος της Δήλου καθιστούν σαφές ότι οι φαλλοφόροι τραγουδούσαν και χόρευαν καθώς έφεραν τον φαλλό, αν και χωρίς αμφιβολία, δεδομένης της φύσης της κύριας άσκησης τους, το τραγούδι περιοριζόταν σε περιοδικές ανασκευές και ο χορός σε μερικά βασικά βήματα συνέπεια του μεγάλου βάρους του πόλου. Όπως και στους Αχαρνής του Αριστοφάνη, ο Δικαιόπολις τοποθετεί τον εαυτό του μπροστά από τον πόλο του φαλλού καθώς υμνεί τον ύμνο του στον Φαλλή, έτσι και ο Αριστοτέλης, όπως στην κωμωδία με τους «εξαρχοντες» των φαλλικών ύμνων, σημειογραφεί ότι το μεγαλύτερο μέρος του βάρους του ύμνου και του αυτοσχεδιασμού έπεφτε πάνω σε ένα άτομο που είχε διακρινόταν από τον χορό των φαλλοφόρων. [Αριστ, Ποιτ. 1149 α10-12] Σε έναν Βοιωτικό κάνθαρο, βρίσκουμε έναν άνδρα που είναι στραμμένος προς την σειρά των ιθύφαλλων χορευτών και κάνοντας μια συγκρίσιμη χειρονομία, απλώντας τα χέρια προς αυτούς, να τους δείξει ότι αυτός τους απευθύνει τον ρυθμό με τον ύμνο (βλέπε εικ. 3).<br />
Ένας Αττικός κρατήρας του -5 αιώνα. Αναπαριστά επίσης αυτή την χειρονομία, αυτή τη φορά από έναν πιο κοσμικό άνδρα που έχει να αντιμετωπίζει μια σειρά από ιππείς στρουθοκαμήλων<br />
ΕΙΚ. 4<br />
Πρέπει να νοήσουμε αυτόν τον άνδρα που είναι στραμμένος προς τους άλλους ως Εξάρχων που τροφοδοτεί το χορό με κατάλληλα άσεμνους στίχους έτσι ώστε οι Ιθύφαλλοι να είναι ικανοί να του ανταπαντήσουν με ρυθμό κορύφωσης. Όσο για τον άνθρωπο που βρίσκεται στο πίσω μέρος του πόλου του φαλλού, θα είμαι λιγότερο συγκεκριμμένος, αλλά θα γράψω κάποια εικασία αργότερα.<br />
Τα ζωομορφικά χαρακτηριστικά του πόλου του φαλλού είναι ιδιαίτερα κατάλληλα, δεδομένου της έννοιας του φαλλού ως τον κάτοχο του κατεχομένου του, μια άποψη που είδαμε επίσης να εκδηλώνεται στο αίτιο για την φαλλική πομπή, στην οποία φαίνεται ότι τα γεννητικά όργανα παίρνουν τον έλεγχο σαν να είναι υπό την επίδραση μιας ξένης και εχθρικής εξουσίας (στην περίπτωση αυτή την οργή του Θεού).<br />
Τα Αίτια για τη φαλλική πομπή των Διονυσίων και των φαλλικών αναθημάτων των Αλώϊων, και τα δύο συμφωνούν ότι η «επιδημία» ή η τρέλα, αν και προκλήθηκε από τη δύναμη του θεού, είχε ως αποτέλεσμα μια κατάσταση τουλάχιστον συμβατή με τα κοινωνικά πρότυπα της σεξουαλικής συμπεριφοράς, εφ 'όσον οι φαλλοί αντιπροσωπεύουν και στις δύο μαρτυρίες τους φαλλούς του ανδρικού πληθυσμού της Αθήνας, και στην τελευταία μαρτυρία, αν και η πρόκληση είναι ομοιογενής, οι Αθηναίοι ποιμένες παίζουν ενεργό σεξουαλικό ρόλο στην συνάντηση τους με τον Διόνυσο, ή τουλάχιστον θα είχαν παίξει, αν δεν είχαν ματαιωθεί από την έγκαιρη εξαφάνιση του θεού. Αυτό φαίνεται να είναι η κύρια επιμονή των φαλλοφόρων, στον κύλικα της Φλωρεντίας, το γεγονός ότι, υψώνουν τον φαλλό τους που μεταφέρουν σαν τους δικούς τους.<br />
Αλλά μια πολύ διαφορετική αντίληψη του φαλλού, όχι Του φαλλού του ιδίου, αλλά ως του φαλλού του άλλου, ως απειλητικού και επεμβατικού φαλλού, εκφράζεται σαφώς από το τραγούδι των Ιθύφαλλων που σώζεται από τον Σήμο της Δήλου: «Δώστε δρόμο, δώστε τόπο, δημιουργήστε χώρο για τον θεό. γιατί ο θεός επιθυμεί να πορευτεί διά μέσου ορθός» (FGrH 396 F 24). Αυτή η αντίληψη για τον φαλλό εξηγεί μερικά από τα άλλα χαρακτηριστικά του πόλου του φαλλού στον κύλικα της Φλωρεντίας.<br />
Δύο Διονυσιακά πλάσματα αποτελούν μέρος του άρματος, στην πλευρά Α ένας τεράστιος Σάτυρος, στην πλευρά Β ένα όν, με διευρυμένο στήθος, κοιλιά και γλουτούς, μια απομίμηση ενός ενδεδυμένου Κωμαστή. Κάθε ένας έχει και τα δύο πόδια συνδεδεμένα στην οριζόντια βάση και το καθένα βοηθά στη στήριξη του κύριου πόλου, ο σάτυρος βρίσκεται και με τα δύο χέρια του, τοποθετημένος κάπου στο μέσο σημείο του ορθοστατικού πόλου, ο δεύτερος, ο Κωμαστής, με το αριστερό του χέρι στα δύο τρίτα του μήκους προς την κορυφή του πόλου του φαλλού. Σχισμές γραμμών χαρακτηρίζουν το πίσω μέρος του του δεξιού ποδιού του σατύρου και δείχνουν ότι ο όρθιος πόλος υψώνεται ανάμεσα από τα πόδια του. Στην πλευρά Α υπάρχει και ακόμα ένα όν. Αυτός έχει κανονική ανθρώπινη μορφή και<br />
μέγεθος και έτσι, πρέπει να είναι ένας από τους ανθρώπους διασκεδαστές, και δεν είναι μέρος του άρματος. Ωχεί τον σάτυρο σαν άλογο και χτυπάει τα πλευρά με ένα μαστίγιο που φέρει στο αριστερό του χέρι. Στο δεξί του χέρι φέρει αυτό που συνήθως αναγνωρίζεται ως ένα κέρατο για τον οίνο, αλλά το μέγεθός του και ο τρόπος με τον οποίο το κρατά υποδηλώνει ότι αυτό το κέρατο μπορεί να είναι ένα μουσικό όργανο (Κέρας).<br />
Ο Cook (1914, 592) ήταν ο πρώτος που πρότεινε ότι τα όντα στον κύλικα της Φλωρεντίας είναι νευρόσπαστα, δηλαδή κούκλες κινούμενες με σχοινιά.<br />
Αυτή η πρόταση στη συνέχεια απορρίφθηκε από τους Nilsson[1906,265], Vallois [1922,622], Deubner 1932,136], Herter [1938, 1674] και άλλους, που θεωρούσαν ότι οι «δαιμονικοί χαρακτήρες», δηλαδή ο σάτυρος και ο κωμαστής, ήταν μυθοποιημένοι καλλιτέχνες και δεν ήταν μέρος του φαλλικού πόλου καθόλου. Αλλά η μυθολογική ερμηνεία δεν ταιριάζει με τις λεπτομέρειες του αγγείου.<br />
Οι άνδρες που εκπροσωπούν τους δαιμονικούς χαρακτήρες και πρέπει να μυθοποιηθούν, ως αποτέλεσμα πρέπει να αναπαρασταθούν ως μεγαλύτεροι από το κανονικό μέγεθος δεν είναι αδύνατο να γίνει, αλλά είναι σχεδόν απίθανο ότι ο σάτυρος θα λάβει αυτή τη θεραπεία και όχι ο άνθρωπος που καβαλά στην πλάτη του. Πρέπει να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι είναι ένας ρεαλιστικά εκπροσωπούμενος άνθρωπος που καβαλά το πίσω μέρος ενός μυθολογικού πλάσματος ;<br />
Πιο πιθανό, ίσως, είναι η εξέταση του άρματος από την προοπτική ενός δομικού μηχανικού. Αν οι «δαίμονες» είναι απλώς καποιο βάρος και όχι δομική κατασκευή που φέρει βάρος, δεν υπάρχει κανένας τρόπος τότε να διατηρηθεί ο φάλλος όρθιος.<br />
Αλλά η πιο κρίσιμη λεπτομέρεια έχει παραβλεφθεί από όλους. Τα πόδια του σατύρου δεν στέκονται στην κορυφή του πόλου φάλλου. Παριστάνονται προσεκτικά να φθίνουν στο πλάι, όχι την κορυφή του βασικού πόλου, υποδεικνύοντας ότι ο σάτυρος δεν στέκεται στον πόλο, αλλά στην ουρά. Στην πλευρά Β τα πόδια του κωμαστή δεν εμφανίζονται καθόλου, οι αστράγαλοι του εμφανίζονται να βγαίνουν από τον βασικό πόλο. Ο πόλος εκατέρωθεν του αγγείου είναι εφοδιασμένος με ένα σύστημα σχοινιών. Υπάρχει ένα μεγάλο σχοινί που κατέρχεται σαν ένα τράβηγμα από το λαιμό του όρθιου πόλου φάλλου από κάθε πλευρά. Στην πλευρά A εκτείνεται μεταξύ των αστραγάλων του σατύρου ώσπου χάνονται από το βλέμμα. Φαίνεται ότι αρχίζουν να καμπυλώνουν προς τα πίσω, ίσως επειδή ο ζωγράφος τα έχει ενωσει με τον διακοσμητικό κισσό που ισορροπεί τη σύνθεση στο πάνω αριστερό μέρος του κύλικα , αλλά το σχοινί και ο κισσός διατηρούνται διακριτά στην πλευρά Β. Παρατηρούμε επίσης ότι κάθε άρμα έχει ένα διπλό σχοινί περίπου στο ένα τρίτο του μήκους του όρθιου φαλλού που ενώνει τον όρθιο φαλλό με τη βάση και μέσω του οποίου περνάει το πρώτο σχοινί (που αναφέρεται ως το «χαλινάρι του φαλλού»). Και τα δύο δεν είναι ιδιαίτερα διακοσμητικά και ούτε θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως δομική υποστήριξη. Επιπλέον, υπάρχουν δύο αντικείμενα που μοιάζουν με γιρλάντες και εξέρχονται από τη μύτη του όρθιου φαλλού,<br />
Μια ένδειξη για τη σύνοψη του συστήματος των σχοινιών θα μπορούσε να προσφερθεί παρατηρώντας τον άνθρωπο στο αντίθετο άκρο του βασικού πόλου από τον «Εξάρχων» Ενώ οι έξι άνδρες στην πλευρά Β και οι έξι οι εσωτερικοί άνδρες στην πλευρά Α είναι όλοι λυγισμένοι κάτω από το βάρος του φαλλού, ο άνθρωπος στο τελος όχι μόνο στέκεται ευθύς, αλλά φαίνεται να πατάει και στις μύτες των ποδιων του. Επιπλέον, τα χέρια του και οι ώμοι δεν εμφανίζονται κάτω από τον πόλο του φαλλού αλλά πάνω από αυτόν. Θα έλεγα ότι είναι αυτός που τραβά το «χαλιναρι» του φαλλού. Πρέπει να φανταστούμε ότι ο όρθιος πόλος είναι αρθρωτός και μόνο κουνιέται πάνω-κάτω ανάμεσα στα πόδια του σατύρου, υπό την προϋπόθεση ότι υπάρχουν κατάλληλα αντίβαρα στη μύτη του φαλλού, ή υποθέτουμε ότι κάποιος τραβά ένα από τα σχοινιά που μοιάζουν με χαλινάρια στη μύτη του φαλλού.<br />
<br />
Αυτό μπορεί να φαίνεται ως εικασία, αλλά υπάρχουν κάποια στοιχεία που το υποστηρίζουν.<br />
<br />
Η ιεροτελεστία της Φαλλοφορίας ή της όρχησης με φαλλούς φαίνεται να τελείται στην Κεντρική Ελλάδα και την Πελοπόννησο. Υπάρχουν επίσης αποδεικτικά στοιχεία για την τελετή στο Άργος και στην Εύβοια και φαίνεται από παραστάσεις του Διόνυσου ότι η τελετή ήταν γνωστή στην Αθήνα. Ήταν τελετή εξαπλώθηκε στην αποικία του Άργους στη Ρόδο , την Κόρινθο, τη Σικυώνα, στις Θήβες, και τη Φιγαλεία.<br />
<br />
<h3 style="text-align: left;">
ΟΙ ΦΑΛΛΙΚΕΣ ΡΑΒΔΟΙ ΣΤΑ ΔΙΟΝΥΣΙΑ ΕΝ ΑΣΤΥ- ΟΙ ΦΑΛΛΙΚΟΙ ΡΑΒΔΟΦΟΡΟΙ<br />ΕΙΚΟΝΟΛΟΓΙΑ-ΛΑΤΡΕΙΑ-ΠΑΤΡΙΑ</h3>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBC6cI_xYgUPg8ELW1adCesowImx5OsSQ8IdXslXwJHf5wOCn-AbPzDE0VcbTaxHZ9GWynRAXn8NbNCR1m1tzTaa8oS_O1VtP38PlO7y_lcEtP5iLYEEnXcTE9sgZhyjgXYxjORUq2kAE/s1600/55510813_981712325355943_8808580931678896128_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="427" data-original-width="822" height="207" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBC6cI_xYgUPg8ELW1adCesowImx5OsSQ8IdXslXwJHf5wOCn-AbPzDE0VcbTaxHZ9GWynRAXn8NbNCR1m1tzTaa8oS_O1VtP38PlO7y_lcEtP5iLYEEnXcTE9sgZhyjgXYxjORUq2kAE/s400/55510813_981712325355943_8808580931678896128_n.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
Οι Φαλλικές ράβδοι είναι πολύ διαφορετικές από τους τεράστιους Φαλλούς στα άρματα .Τα αρχαία κείμενα τις συνδέουν αποκλειστικά με τις διονυσιακές πομπές, και πιο συχνά με τις διονυσιακές πομπές στην Αθήνα.[Αριστοφ. Αχαρ. 243 Κλημ. Προτρπ. 34.2 , Σουδα φαλλοί]. Ο σχολιαστής του Αριστοφάνη στους Αχαρνής 243a, τις περιγράφει ως εξής:<br />
« ένα μακρύ κομμάτι ξύλου με ένα δερμάτινο φαλλό στο τέλος.»[Σχόλια Αριστ. Αχ. 243]<br />
Το «Μακρύ» είναι φυσικά σχετικό, αλλά η λεπτομέρεια «τοποθετείται με ένα δερμάτινο φαλλό στο τέλος » δείχνει ότι το σχόλιο δεν αναφέρεται στα γιγαντιαία φαλλικά άρματα όπως είδαμε στον Αθηναϊκο κύλικα, που φυλάσσεται στην Φλωρεντία, τα οποία είναι προφανώς εξ ολοκλήρου από ξύλο, όπου κάθε Φαλλικός πόλος που είναι σκαλισμένος από ένα κομμάτι ξύλου, και περιγράφεται με μεγαλύτερη ακρίβεια ότι «αντιπροσωπεύει» τους μεγάλους φαλλούς και όχι αυτούς που είναι προσαρμοσμένοι πάνω μαζί τους. Στην περίπτωση των φαλλικών ράβδων, η διαίρεση μεταξύ ξύλινου ραβδιού και δερμάτινου φαλλού τονίζεται από την χρήση της κόκκινης βαμμένης προσθήκης στο φαλλικό άκρο των ράβδωνν από τον ζωγράφο Πιστοξένου [-499 – 450] (βλεπε εικόνα) Η ραβδος έχει τον χαρακτηριστικό οφθαλμό και είναι διακοσμημένη (ισως) και με κισσό αλλά και με κόκκινο ιμάντα (κορδέλα). Ο Χορός έχει σχεδόν φαλακρές κεφαλές συνδεδεμένες επίσης με κόκκινες ιμάντες και λοξές γενειάδες Οι ανδρες έχουν επίσης μακρείς βοστρύχους που κρέμονται από τις πλευρές και το πίσω μέρος των κεφαλιών τους. Στην περίπτωση αυτή, οι λεπτομέρειες του σχετικού μεγέθους των κεφαλών, τα μεγάλα μάτια, τα άκαμπτα στόματα και μια γενική ομοιότητα των χαρακτηριστικών προτείνουν ένα ομοιόμορφο προσωπείο μάσκας. Ο χορός φέρει ως τον αστράγαλο τα ενδύματα με θηλυκές υπερβολές, , αλλά αυτή τη φορά τα ενδύματα είναι ακόμα πιο οζώδη, με υπερκαλύψεις κάτω από τα στήθη και με την προσθήκη περίπλοκων πτυχών. Οι άνδρες φορούν κοθόρνους αλλά αυτή τη φορά περισσότερο κομψούς με αναποδογυρισμένα δάχτυλα ποδιών, τα οποία μπορεί να υπογραμμίσουν τον χορό που χορεύουν. Μόνη απουσία ο κισσός στο ένδυμα αλλά υπαρχει ως διακοσμηση στο αγγείο Εμφανώς πάνω από τις λαβές.<br />
Επιπλέον, ο σχολιαστής μας ενημερώνει ότι οι Αθηναίοι το έφεραν οι ίδιοι, τόσο «δημόσια» όσο και «ιδιωτικά» στους φαλλούς. Τα μεγάλα άρματα που παρέχονται από την πόλη ή τον δήμο.<br />
Σε αντίθεση με τους Φαλλοφόρους που βλέπουμε στον Αθηναϊκό κύλικα, οι χοροί με τις Φαλλικές ράβδους είναι εξαιρετικά ευκίνητοι και ενεργοί. Αν και υπάρχουν ορισμένα στοιχεία που υποδηλώνουν ότι οι Φαλλικοί ραβδοφόροι θα μπορούσαν επίσης να κάνουν χρήση ενός Έξαρχου, ο ρόλος του Εξάρχοντος σε αυτήν την περίπτωση είναι πολύ μικρότερης σημασίας. Σίγουρα οι οι παραστάσεις στα αγγεία παρουσιάζουν ομάδες ανδρών χωρίς προφανείς ηγέτες και με μικρό συντονισμό στις κινήσεις τους. Δεν δίνουν σημασία στον αριθμό της ομάδας τους και οι κινήσεις στα Σχήματα είναι ζωντανές και άγριες. Η φαλλική ράβδος είναι η « σκυτάλη» που φαίνεται να δίνει τον ρυθμό στις ομάδες και εξυπηρετεί τόσο το θέαμα όσο και τη μουσική.<br />
<br />
<br />
<i>Ο.ΠΥΛΑΡΙΝΟΣ</i></div>
Πανδιωνhttp://www.blogger.com/profile/07232921372519494187noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6809108678555707677.post-19037887394793871852019-03-12T20:49:00.004+02:002019-03-12T20:49:46.415+02:00Δέκα χρόνια Λατρευτική Κοινότητα "Λάβρυς"<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijWGh6sE8XPgyTCp-_9G9Zgay25nQHStbOZP_1gsPjo7c5bwZOr0mZ0nMUHdbfuib29di41XiuV3i8hkU-h5zHBAuBLCeEWqU0wpGaGZNuulRr7kgMAz-nRCjtVKqRKn_caNMgOZR8Woo/s1600/%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BF+%25CE%25BB%25CE%25AE%25CF%2588%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="224" data-original-width="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijWGh6sE8XPgyTCp-_9G9Zgay25nQHStbOZP_1gsPjo7c5bwZOr0mZ0nMUHdbfuib29di41XiuV3i8hkU-h5zHBAuBLCeEWqU0wpGaGZNuulRr7kgMAz-nRCjtVKqRKn_caNMgOZR8Woo/s1600/%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BF+%25CE%25BB%25CE%25AE%25CF%2588%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" /></a></div>
<br />
<br />
Μπαίνοντας το 2019, η <a href="http://www.labrys.gr/gr/">Λατρευτική Κοινότητα "Λάβρυς"</a> ολοκλήρωσε αισίως τα δέκα πρώτα χρόνια από την επίσημη ίδρυση της και εγώ πια μετράω άνω της εικοσαετίας, την μισή μου ζωή ουσιαστικά, κοινωνικά ενεργός στον χώρο του πολυθεϊσμού. Θα ήταν νομίζω αδύνατον για οποιονδήποτε έχει περάσει τόσα χρόνια μέσα σε σύνολα και οργανώσεις να μην έχει πολλές αρνητικές εμπειρίες, απογοητεύσεις και ψαλιδίσματα στα πρώτα του φτερά, οπότε δεν θα μπορούσε να συμβαίνει κάτι διαφορετικό και με εμένα. Έχοντας όμως περάσει αρκετά γρήγορα από την νεανική αιθεροβασία στον πραγματισμό της ωριμότητας καταλαβαίνω πως όλα αυτά είναι εντός προγράμματος, ειδικά όταν ενεργείς μέσα στην νεοελληνική κοινωνία και σε αυτές τις εποχές, καθώς ούτε η πρώτη ούτε οι δεύτερες ευνοούν έναν τέτοιου τύπου ακτιβισμό που στην ουσία του αντίκειται στο μεγαλύτερο μέρος των διαμορφωμένων εσωτερικών και εξωτερικών πραγματικοτήτων. Ακριβώς, όμως, λόγω της παραπάνω κατανόησης και του παρελθόντος χρόνου, νομίζω πως μπορώ πια να κοιτάω πέρα από τις εφήμερες απογοητεύσεις και να βλέπω τις μακροπρόθεσμες θετικές εκβάσεις.<br />
<br />
Κάπως έτσι, για ιστορικούς λόγους - να θυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι λέμε συχνά - αλλά και για τοποθετήσω στην πραγματική τους διάσταση, δηλαδή την σε βάθος χρόνου, κάποιες ενέργειες και δράσεις, θα ήθελα, χωρίς διάθεση περιαυτολογίας παρότι αναγκαστικά αυτό θα συμβεί, να καταγράψω τις σημαντικότερες για μένα θετικές αποτυπώσεις στον χώρο, των δεκαετών πεπραγμένων της κοινότητας. Ελπίζω, πρωτίστως, αυτή η καταγραφή να βοηθήσει και άλλους φίλους πολυθεϊστές που απογοητεύονται (ασχέτως αν είναι μέλη ή φίλοι της κοινότητας), να δουν την μεγάλη εικόνα, και δευτερευόντως οι παρακάτω αναφορές να διδάξουν κάποιους που είτε δεν εστιάζουν στα σημαντικά, είτε ξεχνούν τις ιστορικές διαδρομές του σύγχρονου πολυθεϊστικού ρεύματος, το τι έχει γίνει όλα αυτά τα χρόνια.<br />
<br />
<b><span style="color: orange;">Εκδρομικός πολυθεϊσμός. </span> </b><br />
<br />
Όταν η κοινότητα ξεκίνησε τις δράσεις της οι 4-5-10 άλλες "ελληνοκεντρικές" οργανώσεις που υπήρχαν, ακόμα και αυτές που αυτοπροσδιορίζονταν ως πολυθεϊστικές, αντιμετώπιζαν την θρησκεία ώς μια δεκάλεπτη παρένθετη εκδήλωση στα πλαίσια μια εκδρομής ή σαν μια αναφορά σε μια ομιλία, ήτοι σπανίως πραγματοποιούνταν δημόσιες, κοινωνικές (το λέω για να μην αρχίσει κανείς να μου μιλάει για προσωπικές ή κρυφές εκδηλώσεις) τελετές. Οι πιο "Hard core" πολυθεϊστές το πολύ να πραγματοποιούσαν 4-5 τελετές μέσα στο χρόνο και αυτές ή θα ήταν όπως ανέφερα στα πλαίσια κάποιας επίσκεψης σε κάποιο ιερό - αρχαιολογικό χώρο ή για κάνα ηλιοστάσιο και ισημερία.<br />
<br />
Με την ίδρυση της η κοινότητα καθιέρωσε ένα πρόγραμμα περίπου δεκαπενθήμερων τελετών, το οποίο ανελλιπώς ακολουθεί μέχρι σήμερα με συνέπεια και συνέχεια τα δέκα αυτά χρόνια που άλλοι είτε έκαναν τελετές όποτε το θυμούνταν ή και καθόλου, είτε άλλαζαν το τι εόρταζαν ανάλογα με τις διαθέσεις και εξελίξεις.<br />
<br />
Σήμερα υπάρχουν περισσότερες συλλογικότητες που και αυτές προσπαθούν να τηρήσουν ένα πιο σταθερό πρόγραμμα εορτών και τελεσμάτων.<br />
<br />
<b><span style="color: orange;">Εορτολόγιο.</span></b><br />
<b><br /></b>
Σε συνέχεια των παραπάνω και όπως προανέφερα, όταν η κοινότητα ξεκίνησε τις δράσεις της δεν υπήρχε κανείς που να<br />
Α. τηρούσε ένα σταθερό εορτολόγιο (πέρα των δυο τριών εκδηλώσεων), και να<br />
Β. ακολουθούσε ένα παραδοσιακό εορτολόγιο.<br />
Δηλαδή μέσα στον χρόνο είχαμε κάνα δυο ηλιοστάσια και ισημερίες, ίσως καμιά Πανσέληνο (από μόνα τους άσχετα με τον Ελληνικό πολυθεϊσμό), τίποτα Ηλιούγεννα και τις εκδρομές.<br />
<br />
Η κοινότητα εξ αρχής καθιέρωσε στο πρόγραμμα των εορτασμών της την παρακολούθηση του παραδοσιακού εορτολογίου (Αττικού εν προκειμένω) τελώντας κάθε χρόνο και ανάλογα με τις δυνατότητες του 15ήμερου προγράμματος όσες περισσότερες από τις βασικές εορτές του εορτολογίου μπορούσε. Έτσι, για πρώτη φορά εορτάστηκαν Ποσείδεα, Θήσεια, Αλώα, Μαιμακτήρια, Πλυντήρια, Διονύσια και όλες οι άλλες εορτές στον σωστό τους χρόνο και στο σωστό τους πλαίσιο.<br />
<br />
Σήμερα υπάρχουν περισσότερες συλλογικότητες που και αυτές προσπαθούν να επαναφέρουν παραδοσιακούς εορτασμούς και όχι μόνο του Αττικού εορτολογίου. (Πάγια θέση της κοινότητας ήταν πάντα η ανάγκη ύπαρξης πολλών διαφορετικών τοπικών λατρευτικών κοινοτήτων).<br />
<br />
<b><span style="color: orange;">Θρησκευτική Συνείδηση και προσωπική πρακτική. </span></b><br />
<b><br /></b>
Όπως καταλαβαίνουμε από τα παραπάνω, όταν η κοινότητα ξεκίνησε τις δράσεις της οι περισσότεροι αυτοαποκαλούμενοι ελληνοκεντρικοί, πέρα από την εκδρομική επαφή που είχαν με την θρησκεία και τις διαλεκτικές αναφορές στις μεταξύ τους συναντήσεις δεν είχαν καμιά ενεργή θρησκευτικότητα είτε γιατί δεν γνώριζαν πως να την εκφράσουν και να κάνουν το δύσκολο βήμα από την άρνηση μιας θρησκείας με κανόνες (χριστιανισμός) στην αποδοχή μιας άλλης, είτε γιατί απλά δεν είχαν θρησκευτική συνείδηση. Προς επίλυση αυτού του προβλήματος η κοινότητα έδωσε μεγάλο βάρος, με ομιλίες, με άρθρα κτλ στην ενημέρωση και καλλιέργεια της οικιακής θρησκευτικότητας. Το συνολικό αποτέλεσμα ήταν η συγγραφή του πρώτου και μοναδικού Ελληνικού <a href="https://www.ianos.gr/oikiaki-latreia-0313162.html">βιβλίου - οδηγού</a> για τον Ελληνικό πολυθεισμό σε επίπεδο οικιακής λατρείας. Με την μετάφραση του στα <a href="https://www.amazon.com/Hellenic-Polytheism-Household-Worship-1/dp/1503121887/ref=cm_cr_arp_d_product_top?ie=UTF8">Αγγλικά</a> και σύμφωνα με τα <a href="https://www.amazon.com/Hellenic-Polytheism-Household-Worship-1/product-reviews/1503121887/ref=cm_cr_othr_d_show_all_btm?ie=UTF8&reviewerType=all_reviews">reviews και τα σχόλια</a> το βιβλίο σύντομα θεωρήθηκε και το καλύτερο του είδους του (για τον Ελληνικό πολυθεϊσμό) παγκοσμίως και παραμένει η δεδομένη πρόταση για κάθε νεοεισερχόμενο στον χώρο (αυτά για τους ξένους που δεν πάσχουν από τα κομπλεξικά που πάσχουν οι νεοέλληνες).<br />
<br />
Σήμερα πολλοί περισσότεροι άνθρωποι διατηρούν πια οικιακούς βωμούς και προσπαθούν να τηρούν μια προσωπική θρησκευτική πρακτική, διαμορφώνοντας μια πολυθεϊστική θρησκευτική συνείδηση για τους ίδιους και για τις οικογένειές τους. <br />
<br />
<b><span style="color: orange;">Ορθοπραξία και τέλεση.</span></b><br />
<br />
Όταν η κοινότητα ξεκίνησε τις δράσεις της, μια τελετή, περιλάμβανε στην καλύτερη των περιπτώσεων, εκφορά κατά κανόνα Ορφικών ύμνων (συχνά άσχετων εντελώς με την περίσταση), συχνά μέσα από βιβλίο (ενίοτε και από κινητό ή ταμπλετ) άναμμα θυμιάματος και όχι πάντα σπονδή και όλα αυτά σπανίως γύρω από κάποιον βωμό, δηλαδή τα περισσότερα γίνονταν στην τύχη. Με αυτή την βάση καταβάλαμε μεγάλη προσπάθεια να καλλιεργήσουμε την βασική ορθοπραξία μιας τελετής, να πληροφορήσουμε περί των προσφορών, να φτιάξουμε δικούς μας ύμνους καταλληλότερους για κάθε περίσταση, να εισαγάγουμε μουσικά και χορευτικά στοιχεία ως προσφορά σε τελετές που ιστορικά θα τα περιείχαν κτλ.<br />
<br />
Σήμερα και μέσω των πληροφοριών του ίντερνετ όλο και περισσότεροι μαθαίνουν και ψάχνουν για τα παραπάνω.<br />
<br />
<b><span style="color: orange;">Επανάκτηση του κοινωνικού χώρου.</span></b><br />
<b><br /></b>
Όταν η κοινότητα ξεκίνησε τις δράσεις της, εκτός από τις εκδρομικές τελετές οι υπόλοιπες λάμβαναν χώρα στις αίθουσες που διατηρούσαν οι εκάστοτε συλλογικότητες και υπήρχαν και 3-4 περιπτώσεις αδειοδοτήσεων σε αρχαιολογικούς χώρους (το γνωρίζω γιατί συμμετείχα στις πρώτες τέτοιες προσπάθειες). Είτε λόγω παλινωδιών είτε λόγω των αρνητικών αποτελεσμάτων γραφικών ενεργειών (για όποιους θυμούνται τα καραγκιοζιλίκια με ΜΑΤ και κανάλια τηλεόρασης) οι αρχικές προσπάθειες των ελληνοκεντρικού χώρου για επανάκτηση του δημοσίου χώρου είχε σταματήσει. Η κοινότητα ξεκίνησε με την ίδρυση της και με την σοβαρότητα και επιμονή που την διακρίνει μια προσπάθεια αλλαγής αυτού του status qvo, αρχής γενομένης καθιερώνοντας την τέλεση των ιεροπραξιών της σε έναν ανοιχτό μεν - φυλασσόμενο δε αρχαιολογικό χώρο, στο λόφο του Φιλοπάππου. Με συνεχείς αιτήσεις προς τις αρμόδιες εφορίες, με προσφυγές στον συνήγορο του πολίτη, με προβλήματα αλλά και ευχάριστες στιγμές η κοινότητα κατάφερε αυτά τα χρόνια να έχει δεκάδες αδειοδοτήσεις για αρχαιολογικούς χώρους, να τελεί κάθε χρόνο στο ιερό του Διός στην Νεμέα, στο Ολυμπιείο κτλ και στις επαφές της με τους αρμόδιους φορείς να ανατρέπει εν πολλοίς την εικόνα των γραφικών ή τραμπούκων που είχε δημιουργηθεί στο παρελθόν. Φυσικά ο δρόμος είναι πολύ μακρύς στον συγκεκριμένο τομέα αλλά η εμπειρία δείχνει πως η συνέπεια και η συνέχεια έχουν αποτέλεσμα.<br />
<br />
Στο ίδιο πλαίσιο, για την μεγαλύτερη δυνατή επανάκτηση του κοινωνικού χώρου και για την προώθηση της ύπαρξης μας στην ευρύτερη κοινωνία, (αναγκαίο βήμα για την σταδιακή αποδοχή πέρα από τις "ανοιχτές" τελετές σε δημόσιο χώρο, η κοινότητα κατάφερε αυτά τα χρόνια να οργανώνει κάθε χρονιά την μεγαλύτερη του είδους ανοιχτή εκδήλωση στην Αθήνα, τα <a href="http://dionysia.labrys.gr/">Αττικά Διονύσια</a>, μια λατρευτική πομπή όπως τα <a href="https://www.facebook.com/phalleforia/">Φαλληφόρια </a>και έπονται και άλλες αντίστοιχες δράσεις οι οποίες προστίθενται στις ήδη καθιερωμένες. Επίσης πολλά από μέλη της κοινότητας όντας αξιόλογοι άνθρωποι προωθούν σε όλο του τον φάσμα τον ελληνικό πολιτισμό (τέχνες, φιλοσοφία, συνέδρια κτλ) έξω από τα πλαίσια των θρησκευτικών δράσεων της κοινότητας συμπληρώνοντας έτσι τους επιμέρους τομείς που η ίδια η κοινότητα συλλογικά δεν έχει λόγο δράσης.<br />
<br />
Σήμερα η εικόνα των Ελλήνων πολυθεϊστών στην κοινωνία έχει διανύσει τεράστια απόσταση από την προ δεκαετίας ή εικοσαετίας κατάσταση. Σίγουρα ακόμα υπάρχουν πάμπολλα στερεότυπα που πρέπει να διαλυθούν, όπως επίσης και γραφικότητες ή λάθη που πρέπει να πολεμηθούν εντός.<br />
<br />
<b><span style="color: orange;">Θρησκεία και επιστήμη.</span></b><br />
<b><br /></b>
Θα μπορούσα να αναφέρω αρκετά ακόμα μεγάλα η μικρά πράγματα όπως τα παραπάνω αλλά θα σταματήσω κάπου εδώ για να εστιάσουμε σε αυτά που θεωρώ πιο σημαντικά, αναφέροντας μόνο ένα τελευταίο. Η εποχή δημιουργίας της κοινότητας συνέπεσε με την μεγάλη ανάπτυξη του ελληνόφωνου ιντερνετ καθώς η τεχνολογία έγινε προσβάσιμη στο μεγαλύτερο μέρος του αστικού πληθυσμού ανεξαρτήτως ηλικίας. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα από εκει που οι ιδέες μας περιορίζονταν σε ένα underground κοινό και αποτυπώνονταν σε λιγοστά βιβλία και περιοδικά, με την βοήθεια της τεχνολογίας, να περάσουν στο mainstream καθώς ο ελληνοκεντρισμός γενικότερα είχε γίνει μόδα. Έτσι το ελληνόφωνο (γιατί το ξένο πάντα είχε αξιολογότατες σελίδες ιδιωτικές και πανεπιστημίων για τα θέματα μας) internet γέμισε με άρθρα, κείμενα και ειδήσεις που φαινομενικά αναφέρονταν στους Έλληνες Θεούς και Θεές. Δυστυχώς, όμως, η ποιότητα όλων αυτών ήταν το λιγότερο ελέγξιμη. Στην πραγματικότητα γεμίσαμε, όπως και σε άλλα γνωστικά αντικείμενα με σκουπίδια. Για την αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου η κοινότητα έδωσε μεγάλη βάση - παρά το ότι σε μια ζώσα θρησκεία εξίσου σημαντικό θεωρείται το κομμάτι της εμπειρίας - στο κομμάτι των πρωτογενών πηγών και των σοβαρών μελετών. Έτσι, όλα της τα άρθρα, οι ομιλίες και φυσικά το βιβλίο βασίζονται σε τέτοιες πηγές. Προς βοήθεια μάλιστα και του ευρύτερου κοινού η κοινότητα δημιούργησε και την πρώτη <a href="https://www.librarything.com/catalog/Labrys">βιβλιογραφική βάση </a> μελετών για τον ελληνικό πολυθεισμό ( περισσότερα <a href="http://www.labrys.gr/gr/actions.html">εδώ</a>).<br />
<br />
Ταυτόχρονα καλλιέργησε, για πολλούς λόγους, την ανάγκη της επαφής μεταξύ των σύγχρονων πολυθεϊστών που έχουν την θρησκευτική συνείδηση, με τους ακαδημαϊκούς και μελετητές που έχουν την ιστορική γνώση των σχετικών αντικειμένων, ώστε να αναπτυχθεί ένας αμφίδρομος διάλογος, χρήσιμος για όλους. Σε αυτά τα πλαίσια η κοινότητα - παρότι ουδέποτε το διαφήμισε - έχει συνεργαστεί πολλές φορές με αρχαιολογικές σχολές και πανεπιστημιακά προγράμματα, έχει υποδεχθεί, βοηθήσει και συζητήσει με μεταπτυχιακούς και διδακτορικούς μαθητές και είναι σε επαφή με ξένους ακαδημαϊκούς. Ελπίζουμε αυτή η προσπάθεια να αναβαθμίσει το γνωστικό επίπεδο των Ελλήνων πολυθεϊστών αλλά και να βελτιώσει την εικόνα τους προς την άλλη πλευρά ώστε να ξεκινήσει μια σοβαρή αντιμετώπιση που θα διαπερνάει τον χρονικό ορίζοντα του ιστορικού "τέλους" που σταματάνε οι εν λόγω σπουδές και κλάδοι.<br />
<br />
Σήμερα, παρότι η ποσότητα των ιντερνετικών (και έντυπων επίσης) σκουπιδιών δεν έχει περιοριστεί εντούτοις υπάρχουν αρκετές περισσότερες αξιόλογες προσπάθειες, οι οποίες βοηθάνε στην γνωστική μας καλλιέργεια και συμβάλουν σε έναν έμμεσο ή και άμεσο διάλογο που προάγει την εξέλιξη του ελληνικού πολυθεϊσμού.<br />
<br />
<span style="color: orange;">Τα επόμενα χρόνια.</span><br />
<br />
Περάσαν, λοιπόν, δέκα χρόνια. Κοιτώντας την παραπάνω μου λίστα δεν μπορώ παρά να είμαι ικανοποιημένος και να ελπίζω για το μέλλον. Ένα μέλλον που αργά η γρήγορα θα χρειαστεί να πάρουν στους ώμους τους κάποιοι ελπίζω καλύτεροι από εμάς. Εύχομαι ο δρόμος που θα βρουν αυτοί, να είναι καλύτερα στρωμένος από αυτόν που βρήκαμε εμείς. </div>
Πανδιωνhttp://www.blogger.com/profile/07232921372519494187noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-6809108678555707677.post-18344094124654924082019-02-08T13:16:00.000+02:002019-02-08T13:50:32.684+02:00Διονυσιακά μυστήρια σε τιμή ευκαίρίας. <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglQ3OsGRmfpFNfecnD_UoPCio0HvFWv5tI7vuGpZd4AGcqyRcOSahlLp7GubPJv75z0qly9UE4Tt4p3MrZv97gYX-z1w2e-Wlg6cnPZZJRKKvsQ-GVfrxyg-0yvcIHRwBMkudm5uuFewo/s1600/the-youth-of-bacchus-1884-william-adolphe-bouguereau.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="1600" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglQ3OsGRmfpFNfecnD_UoPCio0HvFWv5tI7vuGpZd4AGcqyRcOSahlLp7GubPJv75z0qly9UE4Tt4p3MrZv97gYX-z1w2e-Wlg6cnPZZJRKKvsQ-GVfrxyg-0yvcIHRwBMkudm5uuFewo/s640/the-youth-of-bacchus-1884-william-adolphe-bouguereau.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br />
<br />
Για αρκετό καιρό τώρα, και ακολουθώντας μια εσωτερική ανάγκη
αντίδρασης στην αυξανόμενη καφροποίηση του ελληνικού ιντερνετικού κόσμου, απέχω
σε μεγάλο βαθμό από τα κοινωνικά δίκτυα και τον εικονικό κόσμο, με αποτέλεσμα
να συμπαρασύρεται και το παρόν Blog, αφού δύσκολα μπορώ να βρω κάποιο νόημα στην
ανάρτηση κειμένων την εποχή των τυφλών δυσλεκτικών μονολόγων.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p> </o:p>Παρ' όλα αυτά, όλο και κάποιο γεγονός, θετικό ή αρνητικό, ή
άλλη ανάγκη, τελικά κάμπτει τις αντιδράσεις και αρνήσεις και βρίσκομαι ξανά
πίσω από την οθόνη και το πληκτρολόγιο, να προσπαθώ να εκφράσω κάποια βασικά και
αυτονόητα, ή έτσι νομίζω κάθε φορά, πράγματα.</div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Πριν από δύο χρόνια
τέτοια εποχή, έγραφα για τα <a href="http://megaseniautos.blogspot.com/2017/02/blog-post.html">Φαλληφόρια </a>(μαζί <a href="http://megaseniautos.blogspot.com/2017/02/blog-post_21.html">με ζόμπι και Ελλάνιους σωτήρες</a>)
και ενδιάμεσα για την <a href="http://megaseniautos.blogspot.com/2017/02/gucci.html">υπόθεση Gucci στην Ακρόπολη</a>, ή για την πολιτισμική
κληρονομιά ως προϊόν. Όλως τυχαίως και το παρόν άρθρο θα κινηθεί στους αυτούς
άξονες, καθώς, αφενός πλησιάζει πάλι η ώρα του εορτασμού των Φαλληφορίων (<a href="https://www.facebook.com/events/2186048341492756/">Σάββατο2 Μαρτίου</a>) και αφετέρου μου γνωστοποιήθηκε μια πρόσφατη προσπάθεια εμπορευματοποίησης
τους. Το Project και τουριστικό πακέτο-προϊόν φαλληφόρια, λοιπόν, και η ιστορία
έχει ως εξής.</div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p> </o:p>Για όσους έχουν μια επαφή με το (σύγχρονο) ξεκίνημα και την
διοργάνωση της εορτής θα θυμούνται πως τα δύο πρώτα χρόνια αυτή πραγματοποιήθηκε
με συνδιοργάνωση (<a href="http://www.labrys.gr/gr/">Λατρευτική Κοινότητα "Λάβρυς"</a> κ' Διόνυσος Ελευθερεύς) γεγονός που άλλαξε την τρίτη χρονιά, όταν ο έτερος διοργανωτής (Δ.Ε), αποφάσισε να ακολουθήσει ξεχωριστό δρόμο. Τότε, και επειδή συχνά η κοινότητα
λάμβανε τις σχετικές απορίες φίλων, ή ακόμα και τα αγαθά ή όχι σχόλια περί
διχασμού, ομόνοιας κτλ, είχε βγάλει<a href="http://labrysgr.blogspot.com/2016/01/blog-post.html"> μια ανακοίνωση </a>διευκρινίζοντας πως η απόφαση για τερματισμό της συνεργασίας
είχε ληφθεί από τον έτερο διοργανωτή και πώς οι λόγοι κατά δήλωση του
βρίσκονταν στην διαφοροποίηση του οράματος που είχε για αυτή το κάθε μέρος. Για
την κοινότητα, η εορτή εξ' αρχής είχε και έχει θρησκευτικό χαρακτήρα και
πραγματοποιείται για την δημόσια και δημοτελή έκφραση των σύγχρονων Ελλήνων
πολυθεϊστών, οπότε η διαφοροποίηση δεν θα μπορούσε να έγκειται πουθενά αλλού
παρά σε αυτό το χαρακτηριστικό (τότε είχαμε επισημάνει βάσει των αιτιάσεων του συνδιοργανωτή την εστίαση του στο πολιτισμικό-θεατρικό κομμάτι εν αντιθέσει με την δική μας που βασίζονταν στην λαική θρησκευτικότητα). Δυστυχώς ακόμα και μετά από την ανάρτηση της
επεξηγηματικής ανακοίνωσης ακολούθησαν αντεγκλήσεις- ακόμα και από τον ίδιο τον
συνδιοργανωτή - για αήθη επίθεση ή παρόμοιες κατηγορίες κατά της
κοινότητας, παρότι απλά αναφέραμε αυτά που
είχαν ειπωθεί. Αυτά για όσους ίσως έχουν κοντή μνήμη.</div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p> </o:p> </div>
<div class="MsoNormal">
Πριν λίγες ημέρες, τυχαία, φίλος που εργάζεται σε
ταξιδιωτικό γραφείο έλαβε επιστολή από μια αστική μη κερδοσκοπική εταιρία με το
όνομα Νηρώη, του έκανε εντύπωση το περιεχόμενο και μου την έστειλε για να με
ρωτήσει θεωρώντας με σχετικότερο με το αντικείμενο. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtTLOhlsb3cRRBGPcBz90XLPSMJPZ5X_qFfkgxcX1Z6coS8bT-5uQvhVCSEnSinqSl2dKAku-1hzkh1Il3TH9ZheycvphI7SQc1EZk-Ivikgowy_JBCPzwgP0W0bQbO_mvScVfJJQZOoA/s1600/Niroimail.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="533" data-original-width="1442" height="236" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtTLOhlsb3cRRBGPcBz90XLPSMJPZ5X_qFfkgxcX1Z6coS8bT-5uQvhVCSEnSinqSl2dKAku-1hzkh1Il3TH9ZheycvphI7SQc1EZk-Ivikgowy_JBCPzwgP0W0bQbO_mvScVfJJQZOoA/s640/Niroimail.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p> </o:p>Στην επιστολή, λοιπόν, είδαμε τα Διονυσιακά μυστήρια να
φιγουράρουν ως τουριστικά προϊόντα για προώθηση, ανάμεσα σε team building,
βιωματικά σεμινάρια - tailor-made υπηρεσίες σχετικά με την αρχαία Ελλάδα και
άλλα ωραία, όπως τα γραφικά αρχαία "χριστουγεννιάτικα" δέντρα με την
<a href="https://megaseniautos.blogspot.com/2012/12/25.html">ειρεσιώνη</a>. (Λεκτικές διατυπώσεις που μου θύμισαν με θυμηδία τους άλλους
αμερικανομαρκετίστες lifestylists του φύκια με μεταξωτές κορδέλες που έιχα
πετύχει στο παρελθόν <a href="http://megaseniautos.blogspot.com/2016/03/lifestyle.html">εδώ</a>. Το όλο λεκτικό στήσιμο και του σαιτ της Νηρώης το οποίο εξέτασα αργότερα, με
τους εξειδικευμένους ειδικούς επιστημονικούς συνεργάτες, τις κατά παραγγελία
εμπειρίες και τα στελέχη με τους βαρύγδουπους τίτλους μου θύμισε ακριβώς το
ίδιο.) </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhZDl48I9waSOmIHFIHBDe-qge2mrpn5467mnU287_X2TPFTQtZAA3GxShCUREq4y9YbwQoVB45RjTzIEyC6qxt97QlSVLjhmM4ZZ4-zZflYAaYpyqCvvViX5h_rAGNE-DzVm_IWwG_e8/s1600/Niroimail2.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="770" data-original-width="1420" height="345" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhZDl48I9waSOmIHFIHBDe-qge2mrpn5467mnU287_X2TPFTQtZAA3GxShCUREq4y9YbwQoVB45RjTzIEyC6qxt97QlSVLjhmM4ZZ4-zZflYAaYpyqCvvViX5h_rAGNE-DzVm_IWwG_e8/s640/Niroimail2.JPG" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p> Διαβάζοντας παρακάτω το mail και βλέποντας γνώριμα πράγματα ανάμεσα στα "προϊόντα" μπήκαν ψύλλοι στα αυτιά μου και τώρα ήμουν σίγουρος πως κάτι δεν πήγαινε καλά οπότε πήγα κατευθείαν να βρω το site της εν λόγω ΑΜΚΕ.</o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Εκεί λοιπόν και στην σελίδα για το "experiential actvity - service", "<a href="https://www.niroi.org/copy-of-dionysus-fest-1">Διονυσιακά Μυστήρια</a>" που προωθεί η εταιρία στους τουρίστες και λοιπούς ενδιαφερόμενους είδα πως αυτό δεν είναι άλλο από τα Φαλληφόρια του άλλοτε συνδιοργανωτή μας καθώς και προγραμματισμένες κατά παραγγελία επιμέρους εργασίες (μάσκες γνωστός - γλύπτης, χορός - ομάδα των φαλληφορίων β' κτλ) των συνεργατών του.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-KkA8LguicMPzhw89G_ijhVQLvAGT-w1roqkfnzwcToa0qSCMUhSJsiPEpH208e2VG6vbcFErdhLvOIky65LX3rlXErSYtSH3WEZ5yUeosWMI7mKvbMLChnx1zqHokA0U_c1Ox7INARA/s1600/Niroisite1.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="824" data-original-width="920" height="571" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-KkA8LguicMPzhw89G_ijhVQLvAGT-w1roqkfnzwcToa0qSCMUhSJsiPEpH208e2VG6vbcFErdhLvOIky65LX3rlXErSYtSH3WEZ5yUeosWMI7mKvbMLChnx1zqHokA0U_c1Ox7INARA/s640/Niroisite1.JPG" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
Μάλιστα μετά από λίγο και κάνα δυο search στο Internet για να μην φανώ κακόπιστος, βλέπω πως υπάρχει και μια νέα σελίδα για Φαλληφόρια στην οποία οι άλλοτε συνεργάτες μας και υπό ένα καινούργιο τίτλο ομάδας "<a href="https://phalliphoria.gr/phalliphoria/diorganosi/">Ο Σύλλογος Έρευνας & Μελέτης Ελληνικού Πολιτισμού</a>" (sic), επιβεβαιώνουν εμμέσως τα παραπάνω, αφού <a href="https://phalliphoria.gr/sychnes-erotiseis/">στο Faq </a>διαβάζουμε πως :<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfBhE6ZmEcthhXiUVkiPfygGlN1i_TZHtU2tmoM6zZikK5pdyNhjrwwf3EEC4SGu1vl4tvBLdYpbxt-jHszzEyKoy4oGrBCqalUc8z8XUcC7g8lFsSs-Vl2F45RylAC_V4UbUpgfAYmTA/s1600/faq.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="258" data-original-width="1569" height="105" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfBhE6ZmEcthhXiUVkiPfygGlN1i_TZHtU2tmoM6zZikK5pdyNhjrwwf3EEC4SGu1vl4tvBLdYpbxt-jHszzEyKoy4oGrBCqalUc8z8XUcC7g8lFsSs-Vl2F45RylAC_V4UbUpgfAYmTA/s640/faq.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
Δηλαδή επιβεβαιώνουν με τον χειρότερο τρόπο πως, τουλάχιστον από την μεριά τους, η προσπάθεια που ξεκίνησε ως αναβίωση μια λαϊκής θρησκευτικής εορτής για τον Διόνυσο (σε τόπο και χρόνο που θα βοηθούσε την διείσδυση των ιδεών μας αλλά και την μεγαλύτερη αποδοχή μας από την ευρύτερη κοινωνία), στρέφεται προς την εμπορευματοποίηση και τουριστικοποίηση, χαρακτηριστικό γενικότερο του ξεπεσμού της Ελληνικής κοινωνίας, όπου με 5 € τα γκαρσόνια Έλληνες σπεύδουν να παρέχουν adhoc και tailor based services στους ενδιαφερόμενους.<br />
<br />
Φυσικά, δεν θα μπορούσα να κριτικάρω αρνητικά οποιαδήποτε αντίστοιχη δραστηριότητα - ακόμα και όταν αυτή γίνεται για οικονομικούς λόγους - αν αφορούσε αποκλειστικά "πολιτισμικά" (και εκεί βέβαια χωράει συζήτηση) αγαθά και "προϊόντα", όπως η μουσική, ο χορός, το θέατρο κτλ, όμως, το να συμβαίνει αυτό σε πράγματα που ανήκουν ή αγγίζουν την θρησκευτική μας παράδοση το βρίσκω απαράδεκτο. Όταν μάλιστα αυτό συμβαίνει, όχι από κάποιους τρίτους άσχετους ή επιτήδειους, αλλά από τους ίδιους τους κατά δήλωση "Ελληνότροπους" αυτό το βρίσκω θλιβερό και εξοργιστικό. Το να "πουλάς" κομμάτια της θρησκευτικότητας μας σε πλαστικό περιτύλιγμα των 2 ωρών, κατά παραγγελία, απλά και μόνο για λόγους οικονομικούς ή για την αναγνωρισιμότητα ή για να βάζεις την φάτσα σου με βαρύγδουπους τίτλους σε μια σελίδα ή τελικά για όποιον άλλον, ανακόλουθο με τον αυτοπροσδιορισμό σου, λόγο, ακυρώνει την όλη προσπάθεια που γίνεται όλα αυτά τα χρόνια, για να μαθευτεί η αξία του ελληνικού πολυθεϊσμού και να γίνει αυτός αποδεκτός στην κοινωνία, ως μια σεβαστή μορφή θρησκευτικότητας και όχι σαν μια γραφική εκδήλωση κάποιων γελοίων.<br />
<br />
Νομίζω, λοιπόν, πως όταν μόνος σου εμπορευματοποιείς ή εξαργυρώνεις την ενασχόληση σου με την θρησκεία, καταλήγεις απλά να ακυρώνεις τον εαυτό σου. Φανταστείτε δηλαδή, το ίδιο πράγμα σε όλες τις εορτές μας. Με 10€ ελευσίνια μυστήρια με team building activities που κάνουν καλό στην ψυχή και τα παιδάκια να παίζουν με πλαστικά γουρουνάκια. Με 20€ εκδρομή στην θάλασσα και τέλεση Πλυντηρίων ανα πάσα στιγμή του έτους κτλ. Να αφαιρείς δηλαδή τον θρησκευτικό χαρακτήρα των εκδηλώσεων αυτών, να τα αποσυνδέεις ως έκφραση και εκδήλωση από τους ανθρώπους που τα πραγματοποιούν, με μόνο στόχο να τα μεταμορφώσεις σε "πολιτισμικό προϊόν" που μετά θα παρουσιαστεί εύπεπτο σε κάθε άσχετο τουρίστα, ο οποίος και μόνο με το άκουσμα "αρχαιοελληνικό" τάδε ή δείνα θα ενθουσιαστεί. Κάπως έτσι καταλήγουμε στις ηλιθιότητες κάποιοι να κάνουν χριστούγεννα με ειρεσιώνες και αρχαία κάλαντα, ακυρώνοντας τις ουσιαστικές και αγεφύρωτες διαφορές ξένων μεταξύ τους παραδόσεων, δηλαδή εξισώνοντας τα πάντα σε μια πλατφόρμα εμπορευματοποίησης, στην οποία δεν χωράει καμιά αναλλοίωτη ουσία παρά μόνο η σχετική κάθε φορά εμπορική αξία.<br />
<br />
Το ίδιο δηλαδή που έχει συμβεί με την γιόγκα, η οποία από θρησκευτική πρακτική συγκεκριμένου λαού και μάλιστα συγκεκριμένων ανθρώπων εντός αυτής της παράδοσης, μετατράπηκε σε ανούσια αθλητική δραστηριότητα, στην οποία ο κάθε επιτήδειος, για να ανοίξει μια μπίσνα, θεωρεί δικαίωμα του να εισαγάγει καινοτομίες, όπως γιόγκα με μπύρες, γιόγκα με κατσίκες, γιόγκα με σκυλάκια και δεν ξέρω και γω τι άλλο. Ταυτόχρονα, ανθίζει μια ολόκληρη βιομηχανία από πίσω: πάρε ειδικά στρωματάκια, ειδικές φόρμες, ειδικά παγούρια, ειδικά φώτα, όλα tailor made για τις ανάγκες του σύγχρονου καταναλωτή. Έτσι, ελάχιστοι πια, ακόμα και από τους ενασχολούμενους με την εν λόγω δραστηριότητα, έχουν πραγματική εικόνα της Γιόγκα ώς πνευματικής άσκησης, και ακόμα λιγότεροι μπορούν να την ασκήσουν με το παραδοσιακό της χαρακτήρα και στο παραδοσιακό της πλαίσιο. Έχει χάσει δηλαδή το νόημα της και who gives a shit - για να είμαι και εγώ trendy μαρκετίστικα- για το τι λένε οι Ινδοί....<br />
<br />
Ομοίως, σε λίγο, αν γίνονται τέτοιες εκπτώσεις, ο καθένας θα κάνει ότι θέλει ασελγώντας σε κομμάτια της θρησκευτικής μας παράδοσης για να πουλάει μάσκες, νάρθηκες, μυήσεις, ειρεσιώνες και ότι άλλο μπορεί να αποστερηθεί του θρησκευτικού του πλαισίου και της παραδοσιακής του αξίας ώστε να μετεξελιχθεί σε "προϊόν" και who gives a shit για το τι θα λένε οι Ελληνες. Βέβαια σε αυτή την περίπτωση, όπως εξάλλου υποστήριζα και στα άλλα κείμενα, με πιο δικαίωμα θα λέμε εμείς να μην κάνει πάρτι στην Ακρόπολη ο οίκος Gucci, ή θα υποστηρίζουμε την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα, ή οτιδήποτε άλλο παρόμοιο. Δεν θα έχουμε κανένα τέτοιο δικαίωμα, καθώς μόνοι μας θα έχουμε αυτοακυρωθεί. Λόγω βλακείας ή συμφέροντος είναι αδιάφορο. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.<br />
<br />
Δυστυχώς όπως πάντα, ο μεγαλύτερος εχθρός είναι εντός ....<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Πανδιωνhttp://www.blogger.com/profile/07232921372519494187noreply@blogger.com16tag:blogger.com,1999:blog-6809108678555707677.post-73940324388992847622018-05-25T10:33:00.000+03:002018-05-25T11:25:44.151+03:00Ελλήνων αφηγήσεις - Συνεντεύξεις Ρ. Αναστασάκη και Β. Ρασσιά<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Στο προσωπικό δικτυακό Project "<a href="https://www.youtube.com/channel/UCFZ0ePqqZtiNMkXuhCPNBCg">Ελλήνων </a><span lang="EN-US"><a href="https://www.youtube.com/channel/UCFZ0ePqqZtiNMkXuhCPNBCg">A</a></span><a href="https://www.youtube.com/channel/UCFZ0ePqqZtiNMkXuhCPNBCg">φηγήσεις</a>" του Μηνά Παπαγεωργίου
ανέβηκαν πρόσφατα, μετά από ένα μεγάλο διάλειμμα, δύο ακόμα συνεντεύξεις
(σχολιασμός στην πρώτη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει ο εκδότης του περιοδικού
Δαυλός Λάμπρου <a href="http://megaseniautos.blogspot.gr/2016/01/blog-post.html">εδώ</a>), σημαινόντων προσώπων του "ελληνοκεντρικού"
χώρου, τις οποίες άκουσα με προσοχή και θα ήθελα να σχολιάσω. Ο σχολιασμός θα
γίνει όχι τόσο στεκόμενος στα επιμέρους ζητήματα που συζητιόνται, εξάλλου
μεγάλο μέρος των συνεντεύξεων, και λογικό είναι αυτό, αναλώνεται στα εύπεπτα
βιογραφικά στοιχεία των συνεντευξιαζόμενων και στο τι έκανε πρώτος ο καθένας
κερδίζοντας επάξια μια τιμητική θέση στον χώρο, όσο στην γενική αύρα που
αναδύεται και σε θέματα ή σημεία που κατά την γνώμη μου δεν αναλύονται και δεν
σχολιάζονται, ενώ αυτά ίσως να ήταν πιο σημαντικά, και για την ευρύτερη
κατανόηση των προσωπικοτήτων που παρουσιάζονται, αλλά, κυρίως, για την
κατανόηση της πορείας και των διεργασιών, ιδεολογιών και φαινομένων του ίδιου
του χώρου που απασχολεί σε αυτό το project τον συγγραφέα. Μάλιστα μου κάνει
εντύπωση πως δεν ρωτιούνται ορισμένα πράγματα έτσι όπως οδηγούνται από τις
ίδιες τις συζητήσεις. <o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Το πρώτο τέτοιο ζήτημα που
αμέσως προκύπτει από τις συνεντεύξεις και που θα προκύψει και από πιθανές
επόμενες με αντίστοιχες προσωπικότητες (πχ Π. Μαρίνη, Μ. Βερέττα κτλ) είναι ο
χρόνος δράσης και εμφάνισης. Ο Αναστασάκης μας λέει πως ιδρύει το Ιδεοθέατρο το
1991 ενώ ο Ρασσιάς την ίδια εποχή ξεκινάει να εκδίδει το Διιπετές (μάλιστα από
τους κόλπους της άσχετης με τον χώρο Ανοιχτής Πόλης) και συγγράφει τα πρώτα του
σχετικά βιβλία. Για το ζήτημα αυτό θα ήθελα μια ανάλυση των συγγραφέων στο πώς
εξηγούν αυτή την πολύπλευρη και ταυτόχρονη ανάδυση του "ελληνοκεντρικού
χώρου", καθώς κάτι τέτοιο δεν γίνεται εμφανές ούτε καν σαν αίσθηση στα
παρεχόμενα από αυτούς βιογραφικά στοιχεία. Δηλαδή, το αν κάποιος οδηγήθηκε εκεί
από τον Παπαδιαμάντη που διάβαζε πιτσιρικάς ή από έναν Ινδιάνο που του μίλησε
για την γλώσσα στην οποία ονειρεύεται είναι ωραίες ατάκες για την συνέντευξη
αλλά δεν δείχνουν καμία ενσυναίσθηση των ευρύτερων διαδικασιών που εν ολίγοις
τους δημιούργησαν (Για παράδειγμα στην Γαλλία και σε πολύ σοβαρότερο και
ευρύτερο επίπεδο ανάλογες συζητήσεις έχουν ξεκινήσει 10+ χρόνια πριν με το
σημαδιακό έργο του 81 του Benoist "<a href="https://www.amazon.fr/Comment-peut-pa%C3%AFen-Alain-Benoist/dp/2226011757">Comment peut-on être païen</a>" ενώ
ήδη από το 82 η Ελεύθερη Σκέψις έχει εκδόσει το "<a href="https://www.politeianet.gr/books/benoist-alain-de-eleutheri-skepsis-i-thriskeia-tis-europis-124801">Η Θρησκεία τηςΕυρώπης</a>" του ίδιου. Αν το πάμε και παραπέρα θα δούμε πως πχ το "The<a href="https://www.amazon.com/new-polytheism-Rebirth-gods-goddesses/dp/0060657510/ref=pd_sbs_14_1?_encoding=UTF8&pd_rd_i=0060657510&pd_rd_r=K6NRR8W1CFJ35KMG7DAK&pd_rd_w=PL5vh&pd_rd_wg=jiRS0&psc=1&refRID=K6NRR8W1CFJ35KMG7DAK"> new polytheism</a>" του D.L. Miller είχε εκδοθεί το 71! ). Και δεν είναι μόνο
οι κοινωνικές συνθήκες ή μια ασαφής αύρα που επιτρέπει την γέννηση του
ελληνοκεντρικού χώρου αλλά πιθανώς και άλλοι πιο ειδικοί παράγοντες τους
οποίους καλό θα ήταν αν υπάρχουν να μπορούν να τους αναγνωρίσουν αν όχι
αναλύσουν αυτοί που έζησαν τα πράγματα εν τη γενέσει τους.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Σε συνέχεια των παραπάνω και κυρίως
λόγω της προσπάθειας ανάδειξης της μοναδικότητας τους (που αδιαμφισβήτητα
υπάρχει) κανείς από τους συνεντευξιαζόμενους δεν περιέχει, ή απλά
υποβαθμίζει, στο αφήγημα του, τις μεταξύ τους σχέσεις, επαφές και πιθανές
αλληλοεπιρροές ή διαμορφώσεις που τους οδήγησαν σε συγκεκριμένες επιλογές,
θέσεις ή στάσεις, οι οποίες τελικά καθόρισαν τα ιδιαίτερα τους χαρακτηριστικά.
Με άλλα λόγια, από τις αρχές της δεκαετίας του 90 μέχρι και τα μέσα-τέλη του
(περίοδο πρώτης μάζωξης στον Όλυμπο, δημιουργία του ΥΣΕΕ κτλ) Ραδάμανθυς,
Ρασσιάς, Μαρίνης, Ολύμπιος και άλλοι ήταν οι 30-40 όλοι και όλοι άνθρωποι ανά
την ελληνική επικράτεια (όπως αναφέρει ο Ρασσιάς για την πρώτη συνάντηση στο
σπίτι του Τρύφωνα) οι οποίοι καλλιεργούσαν και πάσχιζαν για αυτές τις ιδέες και
μεταξύ τους γνωρίζονταν, συνεργάζονταν, αγαπιόνταν ή μισιόνταν, ουσιαστικά αλληλοεπιδρούσαν
άμεσα και δεν εμφανίστηκαν απλά τυχαία ή παράλληλα ακολουθώντας ο καθένας τον
δρόμο του όπως ίσως φαίνεται αν σταθούμε στις συνεντεύξεις.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Πηγαίνοντας το θέμα ακόμα πιο
πέρα, το κάπως ευρύτερο κοινό που απευθύνονταν όλοι αυτοί, ήταν μια κοινή
δεξαμενή με το κοινό του ευρύτερου χώρου της αναζήτησης που επίσης θέριευε την
ίδια περίοδο - εποχή δόξας για περιοδικά όπως το "Τρίτο μάτι"-
σε διαφόρους άλλους συλλόγους, αίθουσες, φόρουμ κτλ. Ουσιαστικά σε μεγάλο
ποσοστό και πέρα από τις δηλωμένες και υπαρκτές διαφοροποιήσεις ή εστιάσεις,
την δεκαετία του 90, ειδικά προς τα τέλη του, κάποιος θα μπορούσε την μια μέρα
να πάει σε εκδρομή για την κούφια Γη με το "Τρίτο μάτι", την επόμενη
να παρακολουθεί μια διάλεξη του Ρασσιά, την μεθεπόμενη ένα δρώμενο της
"φιλοσοφικής ελληνικής θρησκείας" του Ραδάμανθυ και ανάμεσα να έχει
διαβάσει κανά Φουράκη ή Κεραμυδά, πολλές φορές μάλιστα όλα αυτά ίσως συνέβαιναν
και ταυτόχρονα. Πχ να κάνει εκδρομή το "Τρίτο μάτι", να ανάβει
θυμίαμα για τους Θεούς ο Ρασσιάς και ο Κεραμυδάς να τρώει πατατάκια 2 μέτρα πιο
εκεί. Όλος αυτός ο κόσμος δεν ενδιαφέρθηκε για την αρχαία Ελλάδα επειδή
εμφανίστηκε από το πουθενά ο Ρασσιας η ο Ραδάμανθυς ούτε προφανώς ήταν οι μοναδικές
εξαιρέσεις στα 11εκ που πίστευε ο Ρασσιάς πως θα τον βρίζουν για αυτά που
έγραφε στο βιβλίο του, παρά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αποτελούν εξίσου με
τους πρώτους - αν και σε άλλο επίπεδο - αποτέλεσμα των ευρύτερων διαδικασιών
που θα ήθελα να αναλύονται ή να αναγνωρίζονται.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Το αμέσως επόμενο βήμα που μας
οδηγεί το παραπάνω σκεπτικό και ενισχύεται μάλιστα ακούγοντας τους συνεντευξιαζόμενους
να μιλάνε για τις πολυάριθμες εκδηλώσεις της δεκαετίας του 90, ή για τους
καθημερινούς καφέδες στο Θησείο με όψιμους ενδιαφερόμενους για τον νέο ιδεολογικό
χώρο, είναι τι στο καλό συνέβη με όλο αυτό το κόσμο, με όλες αυτές τις αίθουσες
διαλέξεων, τα περιοδικά, το ενδιαφέρον, τις ιδέες κτλ. Και για να το θέσω απλά,
θα ήθελα την γνώμη τους στο γιατί ξεφούσκωσε όλο αυτό το αρχαιολατρικό ρεύμα,
ταυτόχρονα με την ευρύτερη του διάδοση. Μετά θα ήθελα, εφόσον αυτοί υπήρξαν οι
πρωτεργάτες του, μια αυτοκριτική στο αν φταίνε και οι ίδιοι για αυτό. Τι θα
έκαναν διαφορετικά σήμερα, τι έγινε λάθος, τι θα μπορούσε να έχει γίνει και
αντίστοιχες ερωτήσεις στις οποίες ενδεχομένως να είχαν ενδιαφέροντα πράγματα να
πουν. Από την άλλη, αν σε όλο αυτό το φαινόμενο απλά αναγνωρίζουμε μια
πρόσκαιρη γενικότερη τάση (αποφεύγοντας έτσι την αυτοκριτική μας), η οποία υπό
την πίεση άλλων ισχυρότερων τάσεων ατόνησε, τότε οι αρχαιολατρικές ταυτοτικές
αναζητήσεις (η πηγή δηλ του Project του Μηνά) έχουν σήμερα κάποιο αντίστοιχο
νόημα με αυτό που ξεκίνησε την δεκαετία του 90, όταν απλά έμειναν κάποιοι
άνθρωποι που είτε βιοπορίζονται από αυτό είτε στην διαδρομή ταύτιστηκαν με αυτό
και απλά θα απωλέσουν τον εαυτό τους αν εξαφανιστεί και το αντικείμενο
ενδιαφέροντος;<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Στα πιο ειδικά θέματα, βρίσκω
τουλάχιστον δύο ενδιαφέρουσες περιπτώσεις για περαιτέρω ερωτήσεις και ανάλυση
στα ζητήματα που προκύπτουν στην συνέντευξη του κ. Αναστασάκη. Η πρώτη είναι
στο σημείο που αναφέρεται στα μαθήματα αρχαίων ελληνικών και την δημιουργία της
"Ελληνικής Αγωγής" η οποία στο ευρύ κοινό έχει ταυτιστεί με το
πρόσωπο του Αδωνι Γεωργιάδη. Στο σημείο αυτό θα ήθελα μια ανάλυση των σημείων
επαφής του ελληνοκεντρικού χώρου με προσωπικότητες όπως του Άδωνι, το κοινό
μετέπειτα δεξιών κομμάτων όπως του Λάος στο οποίο ο εν λόγω
"αρχαιολάτρης" ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα κτλ. Θα ήθελα να
φανεί τι ξεχωρίζει πχ τον Αναστασάκη που παρέμεινε προσηλωμένος στους σκοπούς
του Ιδεοθεάτρου από τον Άδωνι ο οποίος μετά από όλες τις πολιτικές κωλοτούμπες κατέληξε
στην νεοφιλελεύθερη Ν.Δ και υπουργός. Και από αυτούς τους δύο ίσως να μπορούμε να
βγάλουμε αντίστοιχα συμπεράσματα για το ευρύ κοινό που ενδεχομένως την δεκαετία
του 90 ήταν αναζητητές της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας, το 2000 ψηφοφόροι του
Λάος και σήμερα...τι;<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Η δεύτερη περίπτωση προκύπτει
από τις αναφορές του κ. Αναστασάκη στους δασκάλους του και τις επιρροές του καθώς
και στις φιλοσοφικές/θρησκευτικές του ("πυθαγόριες") τάσεις. Στην
συνέντευξη αναφέρεται στους <a href="http://celestialsalvi.blogspot.gr/2013/06/spiros-nagos-tektonas.html">Σ. Νάγο</a> και <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%93%CF%81%CE%AC%CE%B2%CE%B9%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CF%81">Π. Γράβιγγερ</a> (<a href="http://katahthoniosdemon.blogspot.gr/2015/04/blog-post_25.html">2</a>), οι οποίοι αμφότεροι
υπήρξαν αφενός αρχαιολάτρες (στον βαθμό που ασχολήθηκαν ανάμεσα σε όλα τα άλλα
με τα σχετικά θέματα), και αφετέρου Τέκτονες και Θεοσοφιστές (και τα δύο χωρίς
ίχνος μομφής). Και οι δύο ήταν σημαίνοντα πρόσωπα και στον ελληνικό τεκτονισμό
αλλά και στην διάδοση των θεοσοφικών ιδεών στην ελληνική κοινωνία, είτε με το
συγγραφικό τους έργο, είτε με τις ομιλίες τους κτλ. Γνωρίζοντας πως ο
ελληνοκεντρισμός σε ένα τεκτονικό/θεοσοφικό περιβάλλον είναι επιθετικός
προσδιορισμός μιας τάσης (μπορούμε να διαπιστώσουμε πως τις προηγούμενες
δεκαετίες εμφάνισης του Ελληνοκεντρικού κινήματος ο μόνος "χώρος" που
ενδιαφέρονταν για τέτοια θέματα ήταν ο τεκτονισμός) ενώ τα δεύτερα ουσιαστική
ιδιότητα (όπως αντίστοιχα υπήρξαν ινδουιστοκεντρικοί θεοσοφιστές), εγώ θα
ρώταγα τον "Ραδάμανθυ" κατά πόσο λοιπόν η δική του οπτική,
διδασκαλία, ομιλίες, έργο κτλ περιέχει ερμηνείες και αναγνώσεις θεοσοφικές και
κατά πόσο αρχαιοελληνικές. Η αλλιώς κατά πόσο ο "Πυθαγορισμός" του
ομοιάζει με τον μεσαιωνικό και ύστερο δυτικό μυστικισμό - νεοπυθαγορισμό
αντίστοιχων ομάδων (μασωνικών κτλ - υπάρχει εξάλλου περιοδικό <a href="http://www.grandlodge.gr/periodiko-pythagoras-w-53324.html">Πυθαγόρας </a>της μεγάλης στοάς της Ελλάδος) και κατά
πόσο με τον Πυθαγορισμό που θα μας παρουσίαζε ένας ιστορικός/φιλόλογος, δρ
φιλοσοφίας της αρχαίας Ελλάδος. Οι απαντήσεις νομίζω θα ήταν ενδιαφέρουσες και
θα έδιναν έναυσμα για περαιτέρω συζήτηση πάνω στις διαφορετικές προσλήψεις της
αρχαίας Ελλάδας στην σύγχρονη Ελλάδα. Κάτι αντίστοιχο θα μπορούσε να προκύψει
και από τις συνεχείς αναφορές και το ενδιαφέρον του κ. Ρασσιά για τους
καρμπονάρους και τις μυστικές εταιρίες. Αντίστοιχα στο μέλλον θα μπορούσε να
ερωτηθεί το ίδιο πχ ο κ. Μαρίνης σε σχέση με το ενδιαφέρον του για τον
Ινδουισμό, τον φυλετισμό, την Σβάστιγκα κτλ. Όλα αυτά τα δεδομένα θα μπορούσαμε
να τα συγκρίνουμε πχ με την περίπτωση του "πνευματικού και μύστη
δασκάλου" <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CF%82_%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%B3%CE%B9%CF%89%CF%81%CE%AE%CF%82">Ν. Μαργιωρή </a>που κάποια χρόνια πριν, το 1976, ίδρυσε το
"<a href="https://omakoeio.gr/%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CF%82-%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%B3%CE%B9%CF%89%CF%81%CE%AE%CF%82/">Ομακοείο Αθηνών</a>". Και αυτός εξάλλου στο έργο του και στις ομιλίες
του θεματολογία της αρχαίας Ελλάδας χρησιμοποιούσε κατά κόρον, γιατί
διαφοροποιείται από το ελληνοκεντρικό χώρο της δεκαετίας του 90. Η θεματολογία
του σε έργα όπως Η ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΑ ΑΡΙΘΜΟΣΟΦΙΑ, ΤΟ ΚΟΣΜΙΚΟ ΑΥΓΟ πως σχετίζεται ή που
ομοιάζει/διαφέρει από τις αντίστοιχες αναζητήσεις και ενδιαφέροντα του κ. Αναστασάκη,
ή αναλόγως τι σχέσεις βρίσκουμε μεταξύ του έργου του ΔΡΑΒΙΔΕΣ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ
ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ και μεταξύ του "προκατακλυσμιαίου πολιτισμού" του κ.
Μαρίνη αν οι δεύτεροι είναι ένα αυτοτελές φαινόμενο των 90s.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Σε γενικές γραμμές η <a href="https://youtu.be/--oTyuoT0QI">συνέντευξηΑναστασάκη</a> δεν έχει πολύ ζουμί όπως λέει ο λαός καθώς αναλώνεται περισσότερο
στα περιαυτολογικά βιογραφικά στοιχεία και τις δράσεις του Ιδεοθεάτρου, αλλά
αφήνει μια ευχάριστη επίγευση (ρήτωρ και ηθοποιός γαρ ο συνεντευξιαζόμενος)
μαζί με ένα θετικό κλείσιμο. Αυτό ίσως είναι ένα ζήτημα που θα πρέπει να
κοιτάξει ο κ. Παπαγεωργίου δηλαδή πως να μην γέρνουν οι συνεντεύξεις προς τα παραπάνω
στοιχεία τα οποία εύκολα μπορούμε να τα διαπιστώσουμε από το διαδίκτυο
αναζητώντας τους συνεντευξιαζόμενους, εις βάρος της προσωπικής οπτικής, άποψης
και μεταφοράς ιστορικών στοιχείων τα οποία δεν μπορεί ο θεατής να μάθει εξίσου εύκολα.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Η <a href="https://youtu.be/8T288XF9AlU">δεύτερη συνέντευξη</a> μου άρεσε
και μου κράτησε περισσότερο το ενδιαφέρον καθώς ο κ. Ρασσιάς έκανε αυτό στο οποίο
είναι ο καλύτερος στον χώρο, ήτοι συζήτηση με αναφορές σε ένα σωρό (εκ πρώτης
διαφορετικά) πράγματα με μεγάλες δόσεις ιδεολογίας και πολιτικών κατ' ουσία
τοποθετήσεων και αναφορών. Τα επι μέρους προβληματικά που με ενοχλούν (και
απορώ γιατί δεν ενοχλήθηκε ο δημοσιογράφος και να κάνει καμιά ερώτηση παραπάνω
όταν λαμβάνει απάντηση "γιατί να σου δώσω στοιχεία" :-) ) είναι
γνωστά τα έχω αναλύσει αρκετές φορές (συζήτηση προέκυψε μάλιστα και στα σχόλια
<a href="http://megaseniautos.blogspot.gr/2017/11/blog-post.html">εδώ</a>) οπότε δεν έχω λόγο να είμαι κουραστικός και να επαναλαμβάνομαι.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Από κει και πέρα, ως γνωστόν, ο
κάθε άνθρωπος είναι σε μεγάλο βαθμό προϊόν του καιρού του και όπως ο <a href="http://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?rec=/metadata/c/5/e/metadata-01-0001018.tkl&do=147045.pdf&lang=el&pageno=154&pagestart=154&width=380.16%20pts&height=613.92%20pts&maxpage=156">Μάρουλος</a> διάβαζε Οβίδιο και Λουκρήτιο και στο ύφος αυτών έγραψε τους ύμνους του (φυσικά όχι εκ του
μηδενός), έτσι και ο Ρασσιάς διάβαζε Μάρουλο κτλ (και δεν εμφανίστηκε Διιεπετής
να τον βρίζουν 11εκ), ο Ραδάμανθυς Νάγο και οι επόμενοι αυτούς, καθορίζοντας,
εν πολλοίς, μέσω Μείξις και Ανακύκλισης (sic) το παρόν και το μέλλον μέρους
αυτού του χώρου που ονομάζουμε "ελληνοκεντρικός".<o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
</div>
</div>
Πανδιωνhttp://www.blogger.com/profile/07232921372519494187noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6809108678555707677.post-28529122726097674092018-01-06T23:01:00.001+02:002018-01-07T10:25:20.541+02:00Ελληνικά και κατάλληλα ονόματα για σκυλιά. <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgG95g6xNV-jFdIXegGB-baI8yFZDXMoVT_M48QRbsywsPtJmjNeQesUveOw_T2-ftg8737t7uKSoblSXWTeGyt-EzBVYqTJ8hq8WyUbMXbyfXI2ov8ZxSZ1FIrml5kmrDmH1YAXpbcxOI/s1600/de0f34d000baa4832b1c6810631de220.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="891" data-original-width="750" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgG95g6xNV-jFdIXegGB-baI8yFZDXMoVT_M48QRbsywsPtJmjNeQesUveOw_T2-ftg8737t7uKSoblSXWTeGyt-EzBVYqTJ8hq8WyUbMXbyfXI2ov8ZxSZ1FIrml5kmrDmH1YAXpbcxOI/s400/de0f34d000baa4832b1c6810631de220.jpg" width="336" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Όπως είναι γνωστό στους περισσότερους, η σχέση των ανθρώπων με τους σκύλους χάνεται στα βάθη της προϊστορίας, καθώς ο πιστός φίλος και φύλακας του άτριχου πίθηκου είναι από τα πρώτα ζώα - αν όχι το πρώτο - που εξημερώθηκε και ανέπτυξε μια συμβιωτική σχέση με αυτόν. Έτσι όλοι οι λαοί έχουν τις ιστορίες τους και τις αναφορές τους για αυτούς, όπως φυσικά και οι Έλληνες. Εκτός βέβαια από την καθημερινή ζωή σκύλους βρίσκουμε και στην μυθολογία-θρησκεία, όπως τον <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AD%CF%81%CE%B2%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%82">Κέρβερο </a>ή την <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B1%CE%AF%CE%BB%CE%B1%CF%80%CE%B1_(%CE%BC%CF%85%CE%B8%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1)">Λαίλαψ</a>, αλλά και στα σημαντικότερα λογοτεχνικά μας έργα, για παράδειγμα τον φημισμένο Άργο (γρήγορος) του Οδυσσέα, κάτι που δείχνει και την σημασία που έδιναν οι πρόγονοι στους κύνες.<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
Kι ενώ εκείνοι συναλλάσσοντας τα λόγια τους μιλούσαν,<br />
ένα σκυλί που ζάρωνε, σήκωσε ξαφνικά τ’ αυτιά και το κεφάλι του –<br />
ο <b>Άργος </b>του καρτερικού Οδυσσέα! Tον είχε ο ίδιος<br />
μεγαλώσει, όμως δεν πρόλαβε να τον χαρεί· πρωτύτερα<br />
αναχώρησε να πάει στην άγια Tροία.<br />
Tα πρώτα χρόνια οι νιούτσικοι τον έβγαζαν κυνήγι,<br />
και κυνηγούσε αγριοκάτσικα, ζαρκάδια και λαγούς.<br />
Mετά τον παραμέλησαν, αφότου ο κύρης του ταξίδεψε μακριά,<br />
και σέρνονταν στην κοπριά, χυμένη σε σωρούς από τις μούλες<br />
και τα βόδια στην αυλόθυρα μπροστά, απ’ όπου<br />
του Οδυσσέα οι δούλοι σήκωναν κάθε τόσο να κοπρίσουν<br />
το μέγα τέμενός του.<br />
Εκεί τώρα σερνόταν το σκυλί, μ’ αμέτρητα τσιμπούρια ο Άργος. <i>Μτφ. Μαρωνίτη</i></blockquote>
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi66QiDsqlWdL_BnGunrCqXcqKjCT1yVvpVMd21kTMpNqYhGA2Tl85CBdtGX6oa9cEdfgbxlA36ft-jBFm_U1M1-B9LxTQLDA89lh2RIOvvB2Be-Sh_XyBzVJjIe8RjfkD64fSSQ0Wf9F0/s1600/0447e4a149772a000bce481a5138bc04--ancient-greece-ancient-egypt.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="426" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi66QiDsqlWdL_BnGunrCqXcqKjCT1yVvpVMd21kTMpNqYhGA2Tl85CBdtGX6oa9cEdfgbxlA36ft-jBFm_U1M1-B9LxTQLDA89lh2RIOvvB2Be-Sh_XyBzVJjIe8RjfkD64fSSQ0Wf9F0/s320/0447e4a149772a000bce481a5138bc04--ancient-greece-ancient-egypt.jpg" width="284" /></a></div>
<br />
<br />
Ο βασικός ρόλος των σκύλων μέχρι σχετικά πρόσφατα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν εξυπηρετούσε και ώς απλή συντροφιά και παλαιότερα (ειδικά στην αστικοποιημένη ύστερη Ρώμη η βόλτα με ένα σκύλο ήταν Must), ήταν φύλακας, κυνηγός και στα κοπάδια. Αυτός ήταν και ο ρόλος τους και στην Ελλάδα μέχρι πρότινως, όπου η μοντέρνα αστική φιλοζωία αναπτύχθηκε αποκλειστικά προς την άλλη κατεύθυνση, οπότε και ο σκύλος συνήθως πια αποτελεί μια συντροφιά και ενίοτε ένα έμψυχο αντικείμενο κάλυψης των ψυχολογικών ελλειμμάτων των σύγχρονων ανθρώπων, από το να είναι υποκατάστατο παιδιού, μέχρι υποκατάστατο ελαττωματικού πέους ή γκόμενου αναλόγως της περίπτωσης, σύμβολο πλουτισμού και πρεστίζ κτλ.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHqzWasMnQ7o-UfNSRwBVGb6J7LOYOYjiHQtLnbBfqec0ygI-p4JYBZ5jKSA_6FzQtokDcysPafPr_qoDWnf6s4CDVbTm9S04PhE7KZZHhyzC0SU0x-f1f8Svvm_rJNt0DTW-eycNyyY0/s1600/Greek_terracotta_statue_dog_with_pray_Staatliche_Antikensammlungen_SL_120.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1068" data-original-width="1600" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHqzWasMnQ7o-UfNSRwBVGb6J7LOYOYjiHQtLnbBfqec0ygI-p4JYBZ5jKSA_6FzQtokDcysPafPr_qoDWnf6s4CDVbTm9S04PhE7KZZHhyzC0SU0x-f1f8Svvm_rJNt0DTW-eycNyyY0/s400/Greek_terracotta_statue_dog_with_pray_Staatliche_Antikensammlungen_SL_120.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
Αυτή η διαφοροποίηση στην σχέση άλλαξε πολύ και τα παραδοσιακά ονόματα που δίνονταν στους σκύλους και από εκεί που συνήθως αυτά αντιπροσώπευαν ένα χαρακτηριστικό τους, ο κανέλλος, ο μαύρος, ο τρέχας, ή ήταν αποτέλεσμα μιας μαγικής και προσωπικής ακατάληπτης για τους περισσότερους ονοματοδοσίας εκ μέρους του "αφεντικού", ο μπίρλας, ο ντιρλιρας, ο τσουφ, ο μπιριμπο κτλ, καταλήξαμε είτε στα ξενικά ρόβερ, τζακ, μπο, αζόρ και δεν συμμαζεύεται ή σχετικά προσφάτως στα "ψαγμένα ελληνικά" με αποτέλεσμα να βιάζονται όλα τα εύηχα και δισύλλαβα ονόματα των Θεών μας. Σκύλοι με όνομα Ρέα, Ήρα, Δίας αλλά και Φοίβος, Φοίβη ακούγονται καθημερινά. Λογικό από την μία καθώς είναι πιο εύηχα από τα Ααρών, Ισσάκ, Γιαχβέ και Τζεσούα και ακολουθούν την πατροπαράδοτη από τον Ξενοφώντα συνταγή αλλά εξοργιστικό για εμάς τους πολυθεϊστές από την άλλη.<br />
<br />
Οπότε μιας και προχθές άκουσα για ακόμα μια φορά έναν συμπαθή κύριο να φωνάζει το εξίσου συμπαθές και μαυρό-καφέ λυκόσκυλο του "Φοίβο" αποφάσισα να γράψω το παρόν ώς μια ελάχιστη συμβολή στην προσπάθεια από την μία να εξυπηρετείται η ανάγκη ελληνικής ονοματοδοσίας των σκύλων μας αφού η κλασική λαική συνταγή δεν κάνει σε όλους και από την άλλη να πάψουν να χρησιμοποιούνται τα ονόματα των Θεών καθώς αυτό είναι ύβρις (όχι πως θα το καταλάβουν τα περισσότερα αφεντικά αλλά λέμε τώρα ίσως με περισσότερες επιλογές γλυτώσουμε κανά "δία" ή καμία "ήρα".<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjasupYGSMNJ5JK-WFxcaf-AK6G13NW1udJPBi9SV2cKwTZ1YBP8XLFZN9CrRFdsWSxCA2xmNnNQviyI9ZevyyoAQNEREdjs0afvFlIEvJtpRC3D_92lKtuCIBox1CzyAi8TtqJgLUvrTU/s1600/112167.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="409" data-original-width="480" height="340" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjasupYGSMNJ5JK-WFxcaf-AK6G13NW1udJPBi9SV2cKwTZ1YBP8XLFZN9CrRFdsWSxCA2xmNnNQviyI9ZevyyoAQNEREdjs0afvFlIEvJtpRC3D_92lKtuCIBox1CzyAi8TtqJgLUvrTU/s400/112167.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
Ο Ξενοφώντας λοιπόν, έχει γράψει ένα έργο, τον <a href="https://el.wikisource.org/wiki/%CE%9A%CF%85%CE%BD%CE%B7%CE%B3%CE%B5%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82#%CE%9A%CE%B5%CF%86%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CE%BF_7">κυνηγετικό</a>, καθώς μάλλον ήταν μεγάλος οπαδός του σπόρ (όπως πολλοί στην αρχαία Ελλάδα), στο οποίο σημαντικό μέρος αφιερώνει στις αναφορές για τα σκυλιά, αφού σκυλιά και κυνήγι στην αρχαιότητα πήγαιναν μαζί. Εκεί, εκτός από πολύ καλές και πάντα ισχύουσες οδηγίες (όπως για παράδειγμα στο πως να τα επιβραβεύουμε, στο πώς να τους μιλάμε και να τα ονομάζουμε), μας δίνει και μια λίστα κατάλληλων ονομάτων (47 τον αριθμό) για τα σκυλάκια μας.<br />
<br />
τὰ δ᾽ ὀνόματα αὐταῖς τίθεσθαι βραχέα, ἵνα εὐανάκλητα ᾖ. εἶναι δὲ χρὴ τοιάδε:<br />
<b>Ψυχή, Θυμός, Πόρπαξ, Στύραξ, Λογχή, Λόχος, Φρουρά, Φύλαξ, Τάξις, Ξίφων, Φόναξ, Φλέγων, Ἀλκή, Τεύχων, Ὑλεύς, Μήδας, Πόρθων, Σπέρχων, Ὀργή, Βρέμων, Ὕβρις, Θάλλων, Ῥώμη, Ἀνθεύς, Ἥβα, Γηθεύς, Χαρά, Λεύσων, Αὐγώ, Πολεύς, Βία, Στίχων, Σπουδή, Βρύας, Οἰνάς, Στέρρος, Κραύγη, Καίνων, Τύρβας, Σθένων, Αἰθήρ, Ἀκτίς, Αἰχμή, Νόης, Γνώμη, Στίβων, Ὁρμή.</b><br />
<br />
Ορμή μάλιστα λέγανε και το αγαπημένο του σκυλί.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwLSCcf0ip8oKGkbEy4vmgSOkqD06ntV7jT1mYP_JCONc_h6pGpT9NcQhEQU48NQMRDxNuKs3C64_CG-INUB3dt4CtJrKiXbQbaVLtL5Q8DAp_RUs-FyPX7N6XRbbOn7pz23jECgMV-jc/s1600/img1_6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="315" data-original-width="1003" height="125" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwLSCcf0ip8oKGkbEy4vmgSOkqD06ntV7jT1mYP_JCONc_h6pGpT9NcQhEQU48NQMRDxNuKs3C64_CG-INUB3dt4CtJrKiXbQbaVLtL5Q8DAp_RUs-FyPX7N6XRbbOn7pz23jECgMV-jc/s400/img1_6.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Σε αγγείο του 6ου αιώνα πκχ που απεικονίζεται σκηνή από το κυνήγι του καλυδωνίου κάπρου τους ήρωες συντροφεύουν σκυλιά των οποίων τα ονόματα αναγράφονται επίσης (άλλα 7):<br />
<br />
<b>Ορμένος, Μεθέπων, Εγέρτης, Κόραξ, Μάρψας, Λάβρος και Εύβολος.</b><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWrQ7BL85443ry0zfQAx40KxuORjdv2sbpG06h2SpzU-OfCkv4qyiuiIEjJprZg84ZtJg9d_sKGSwJtaLcrTAITDoln-QDVvT9XB4d5Odx78yjVL0XTvu0HkCt5FY1YoF060Nz0D3ABQ4/s1600/29.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="284" data-original-width="840" height="135" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWrQ7BL85443ry0zfQAx40KxuORjdv2sbpG06h2SpzU-OfCkv4qyiuiIEjJprZg84ZtJg9d_sKGSwJtaLcrTAITDoln-QDVvT9XB4d5Odx78yjVL0XTvu0HkCt5FY1YoF060Nz0D3ABQ4/s400/29.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
Σπουδαίος κυνηγός όμως κατά την μυθολογία μας ήταν και ο <a href="http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/mythology/lexicon/metamorfoseis/page_020.html">Ακταίων</a>, ο οποίος δυστυχώς δεν είχε ευχάριστο τέλος. Παρόλα αυτά είχε σύμφωνα με τους μύθους καμιά πενηνταριά σκυλιά να τον συνοδεύουν και οι αρχαίοι μυθογράφοι είπαν να μας αφήσουν μερικές εκδοχές των ονομάτων αυτών. Για παράδειγμα ο Οβίδιος στις μεταμορφώσεις του μας παραδίδει τα εξής :<br />
<br />
<b>Μελάμπους, Ιχνοβάτης, Παμφάγος, Δορκαίος, Ορίβασος, Νεβρόφονος, Λαίλαψ, Θήρων, Πτερέλας, </b><b>Αγρή, Υλαίος, Νάπη, Ποιμενίς, Άρπυια, Λάδων, Δρομάς, Κανάχη, Στικτή, Αλκή, Λεύκων, Άσβολος, </b><b>Λάκων, Αελλώ, Θους, Λυκίσκα, Άρπαλος, Μελανεύς, Λαχνή, Λάβρος, Αγρίοδος, Υλάκτωρ, Μελαγχαίτης, Θηριδάμας, Ορεσίτροφος.</b><br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
Του φύτεψε και φόβο στην καρδιά — τρέχει γοργά ο γιος της Αυτονόης,<br />
κι όπως ανοίγει βήμα απορεί πού βρήκε εντός του τέτοια γρηγοράδα.<br />
Κατόπι που είδε μέσα στο νερό τα κέρατα και τη θωριά αλλαγμένη<br />
έκανε να φωνάξει «συφορά!» αλλά φωνή δεν έβγαινε ανθρώπου —<br />
αντίς για τη φωνή το μουγκρητό, και δάκρυα που κύλησαν συνάμα<br />
σε μάγουλα αλλιώτικα· ο νους δεν ήταν πειραγμένος, μόνο τούτος.<br />
Δεν ξέρει τώρα πού να πορευτεί, να βγει στο γυρισμό για το παλάτι<br />
ή να λουφάξει μες στις ρεματιές; Ντροπή το ένα, τ’ άλλο τον τρομάζει.<br />
Δεν έπαιρνε απόφαση, κι εκεί πού στέκονταν τον είδαν τα σκυλιά του,<br />
ο Μαυροπόδης πρώτος κι ο Ιχνευτής, και δώσαν με το γάβγισμα σινιάλο —<br />
ο Ιχνευτής που ήταν Κρητικός, κι ο Μαυροπόδης γέννημα της Σπάρτης.<br />
Από κοντά ορμήξαν κι οι λοιποί, πιο γρήγοροι κι απ’ την πνοή του ανέμου,<br />
Παμφάγος και Βουνίσιος και Δορκεύς, αρκαδικά ζαγάρια και οι τρεις τους<br />
ο Σίφουνας κι ο Ζαρκαδοφονιάς, ο Θηρευτής, γιομάτος αγριάδα,<br />
μαζί κι ο γοργοπόδης Φτερωτός, ο Αγρευτής, λαγωνικό απ’ τα πρώτα,<br />
ο Υλαίος με το τραύμα του νωπό από τα δόντια κάπρου μανιασμένου,<br />
η Νάπη, φύτρα λύκου ή μισή, του κοπαδιού φρουρός η Βοσκοπούλα,<br />
η Άρπυια που έτρεχε μπροστά με ακόλουθους τα δυο της τα κουτάβια,<br />
στα πισινά του πόδια λυγερός ο Λάδωνας από τη Σικυώνα,<br />
Κανάκη, Αστραπή και Παρδαλή, η Τίγρη κι η Αλκή, γεροδεμένη,<br />
ο Άσπρος, με το τρίχωμα λευκό, και ο Μουτζούρης με το σκούρο χρώμα,<br />
ο Λάκωνας, ο πρώτος στην ορμή, και στην τρεχάλα πρώτος ο Τυφώνας,<br />
ο Σβέλτος, η Λυκίσκη και μαζί ο γρήγορος Κυπραίος, ο αδερφός της,<br />
ο Αρπαχτής που είχε καταμεσής στο κούτελο το μαύρο άσπρη βούλα,<br />
η Λάχνη με την τρίχα τη δασιά, και πλάι της ο γκέκας ο Αράπης,<br />
ο Λάβρος, όλο λύσσα, κι ο Δοντάς, που Κρητικός τους φύτεψε πατέρας<br />
κι είχανε μάνα Λάκαινα· εκεί κι ο Αλυχτής με μια φωνή στριγγλιάρα<br />
κι άλλα πολλά, σκυλιά κάθε λογής. Όλα μαζί την άγρα λαχταρώντας<br />
μεσ’ από βράχια, πέτρες και γκρεμνά, στενοποριές και περασιές κλεισμένες,<br />
σε κακοτράχαλες, απόρευτες μεριές και σε πλαγιές αδιάβατες χυθήκαν.<br />
Εκείνος τρέχει — θήραμα εκεί που κάποτε ο ίδιος κυνηγούσε,<br />
πασχίζει να γλυτώσει απ’ τα σκυλιά που κάποτε τον ήξεραν αφέντη.<br />
Θέλει να τους φωνάξει «είμαι εγώ! γνωρίστε τον αφέντη σας! Ο Ακταίων!»<br />
το θέλει μα του λείπει η μιλιά, κι εκείνα ν’ αλυχτάνε μες στ’ αφτιά του.<br />
Ο Μαυρομάλλης πήρε την πρωτιά και έμπηξε τα δόντια του στη ράχη,<br />
του χύμηξε κατόπιν ο Φονιάς, στον ώμο του καρφώθηκε ο Βουνίτης.<br />
Είχαν ξεμείνει τούτα στην αρχή, μετά πού κόψαν δρόμο μες στα όρη<br />
αφήκαν πίσω τ’ άλλα τα σκυλιά και πρόκαναν να παύσουν τη φυγή του.<br />
Όλο το τσούρμο τώρα είν’ εκεί κι όλα μαζί δαγκώνουν το κορμί του —<br />
αδάγκωτη δεν έμεινε μεριά. Βογγάει αυτός· δεν έλεγες πως είναι<br />
ανθρώπινο αυτό το βογγητό, κι ωστόσο δε βογκούσε σαν ελάφι·<br />
στις ράχες που τις γνώριζε καλά αντιλαλούσε το παράπονό του,<br />
πεσμένος με τα γόνατα στη γης σαν κάποιος που προσεύχονταν, ικέτης,<br />
γυρόφερνε το βλέμμα σιωπηλά λες κι άπλωνε τα χέρια στον εχθρό του.<br />
Κι από κοντά οι συντρόφοι με κραυγές ξεσήκωναν των ζαγαριών το τσούρμο.<br />
Ανήξεροι τον γύρευαν παντού, ρωτούσανε «που να ’ναι ο Ακταίων;»,<br />
κατόπι, σα να βρίσκονταν μακριά, όλοι μαζί φώναζαν το όνομά του<br />
(τον φώναζαν και γύριζε αυτός), ώρα που βρήκε, λέγαν, για να λείψει,<br />
τι τον κρατάει και δεν μπορεί να δει το τυχερό που είχαν στο κυνήγι;<br />
Μακάρι να μη βρίσκονταν εκεί, από μακριά, όπως κι οι σύντροφοι του,<br />
να έβλεπε το έργο των σκυλιών, να μη το νιώθει πάνω στο κορμί του.<br />
Του έμπηξαν τα δόντια, από παντού τον έζωσαν ολάκερη αγέλη,<br />
βλέπαν εικόνα ψεύτρα ελαφιού και ξέσκιζαν του αφέντη τους τα μέλη.<br />
Χίλιες πληγές το δόλιο του κορμί, ξεψύχησε, κι έτσι τον παρατήσαν,<br />
και τότε μόνο, λένε, η θεά εχόρτασε του γδικιωμού τη λύσσα.<br />
Θεόδωρος Δ. Παπαγγελής. Σώματα που άλλαξαν τη θωριά τους: διαδρομές στις Μεταμορφώσεις του Οβιδίου. Αθήνα: Gutenberg, 2009, σ. 134-138.</blockquote>
<br />
Η σύμφωνα με άλλες εκδοχές<br />
...Τα ονόματα τεσσάρων εκ των πεντήκοντα* κυνών του ("Κόραξ, Άρπυια, Χάρων, Λυκόττας") παραδίδονται υπό του Πολυδεύκου.... έτερα δε ονόματαν κυνών τoυ Α. αναφέρονται υπό του Απολλοδώρου ως Λυγκεύς και Βαλίος, Σπαρτός, Ώμαργος και Βορής, οι οποίοι "πρώτοι γαρ μέλαν αίμα πίον σφετέροιο άνακτος"...<br />
Πάπυρος.<br />
<div>
<br /></div>
<div>
<blockquote class="tr_bq">
έτσι στάθηκαν λοιπόν γύρω από τ' όμορφο κορμί του, σαν να 'ταν αγρίμι,<br />
το κατασπάραξαν οι σκύλοι οι ρωμαλέοι. Πρώτη πρώτη εκεί κοντά η Άρκενα<br />
… ύστερα απ' αυτήν τα θεριωμένα της παιδιά ο <b>Λυκγέας </b>και ο <b>Βαλίος</b>, ξακουστός στα πόδια, και ο [η] <b>Αμάρυνθος </b>Αυτοί που έναν έναν με το όνομά τους όλο τους εφώναζε· και πέθανε ο Ακταίωνας, γιατί το θέλησε ο Δίας. Πρώτοι ήπιαν το μαύρο αίμα του αφέντη τους Ο <b>Σπαρτός </b>και ο <b>Ώμαγρος </b>και ο γοργοπόδαρος <b>Βορής</b>. Και πρώτοι έφαγαν κομμάτια από τη σάρκα του Ακταίωνα και έγλειψαν το αίμα του. Αχόρταγοι κατόπιν χίμηξαν οι άλλοι πίσω τους. Ανακούφιση στους αφόρητους πόνους των ανθρώπων.(Απολλόδωρος 3.30-32)</blockquote>
</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Νομίζω μερικά ονόματα επιπλέον σε άλλη εκδοχή μας δίνει ο Νόννος στα Διονυσιακά του αλλά βαριέμαι να ψάχνω τώρα. Επίσης σίγουρα περισσότερα θα βρίσκονται σε άλλες ιστορικές κτλ φιλολογικές αναφορές όπως για παράδειγμα ο <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Peritas">Περίτας </a>του Αλεξάνδρου (που τόσο τον αγάπαγε - ή τόσο δούλευε τους άλλους) που έδωσε σε πόλη το όνομα του αλλά νομίζω τα παραπάνω αρκούν. Είναι μια καλή εναλακτική λίστα όχι μόνο για απευθείας ξεπατηκοτούρα αλλά και για έμπνευση προς τους μέλλοντες αστούς σκυλόφιλους την ώρα που θα σκέφτονται να ονομάσουν άλλο ένα κανίς "ήρα" ή "δία" ένα pitbull. Αυτό και προσοχή γιατί την επόμενη φορά μπορεί να πετύχετε και κανά "σκύλο" ειδωλολάτρη και να σας δαγκώσει αυτός μόλις ακούσει να αποκαλείτε "φοίβο" τον σκύλο. </div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnbsVTaqHrHLXb1JYZeWg0OmhU7HMulOH31gwjOa-olrehVtLAzW_jScGoWfRXQV86rSZm_Az9QEp3UhvmWk7M_Oec346M4cL89nW5g1tiAlUSN_cBtp8LwV0PQhRRAKZjfN-ckr6UYC8/s1600/ef5374d825cb48b0d78f70ed7bc630aa--beware-of-dog-roman-mosaics.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="768" data-original-width="736" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnbsVTaqHrHLXb1JYZeWg0OmhU7HMulOH31gwjOa-olrehVtLAzW_jScGoWfRXQV86rSZm_Az9QEp3UhvmWk7M_Oec346M4cL89nW5g1tiAlUSN_cBtp8LwV0PQhRRAKZjfN-ckr6UYC8/s400/ef5374d825cb48b0d78f70ed7bc630aa--beware-of-dog-roman-mosaics.jpg" width="382" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Προσοχή δαγκώνει λοιπόν CAVE CANEM (και μένει ζωντανή και η επιλογή για το λιγότερο εύηχο γιαχ-βε που μοιάζει και ηχομιμητικά με σκυλίσιο. )</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<br /></div>
Πανδιωνhttp://www.blogger.com/profile/07232921372519494187noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-6809108678555707677.post-18427192566725322362017-12-19T20:15:00.001+02:002017-12-19T20:15:52.984+02:00Ω έλατο, ω έλατο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJm758sumNei6OVtUxrrPHs8yXFVbMuHLVLmiSKah6D-3kRvYKt_qHRUepvhXlrUUO1kRnhR6goN_vlkwLM3F5gedlYzH2uX1Z2vFSFBcVy0FZYGCDm4w5GNfS_wL6RtYJlii1HAyK520/s1600/wickertop.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="250" data-original-width="648" height="244" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJm758sumNei6OVtUxrrPHs8yXFVbMuHLVLmiSKah6D-3kRvYKt_qHRUepvhXlrUUO1kRnhR6goN_vlkwLM3F5gedlYzH2uX1Z2vFSFBcVy0FZYGCDm4w5GNfS_wL6RtYJlii1HAyK520/s640/wickertop.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq" style="text-align: center;">
<b>"Πάρτε τό θύρσο στά χέρια σας, στεφανωθείτε μέ κισσό, τολμήσετε νά γίνετε άνθρωποι τραγικοί, ετοιμαστείτε γιά μεγάλους άγώνες κι έχετε πίστη στό θεό σας, τό Διόνυσο!"</b></blockquote>
<br />
Περίπου κάθε χρόνο, τέτοια εποχή που πληθαίνουν οι ανακυκλώσεις διαφόρων άρθρων και κειμένων και μπάνερ και status γεμάτα συγκριτισμούς μεταξύ των διαφόρων εθίμων των χριστουγέννων και αρχαιοελληνικών δήθεν αντίστοιχων που μόνο σκοπό έχουν να δικαιολογήσουν την ανάγκη των περίπου πρώην χριστιανών και περίπου νυν ειδωλολατρών να συνεχίσουν να κάνουν αυτά που τους <a href="http://megaseniautos.blogspot.gr/2014/01/protoxroniaeortes.html">έμαθαν από κούνια</a>, δηλαδή να στολίζουν δεντράκια, να βάζουν δώρα, να λένε "ηλιουγεννάτικα" κάλαντα <a href="http://megaseniautos.blogspot.gr/2013/01/blog-post.html">και άλλα πολλά</a>, αναγκάζομαι να ανεβάζω και εγώ διάφορα και να λέω τα αντίθετα. Πως δεν έχει σχέση η <a href="http://megaseniautos.blogspot.gr/2012/12/25.html">ειρεσιώνη</a> με το δέντρο που στολίζουν, <a href="http://megaseniautos.blogspot.gr/2012/12/blog-post_26.html">πως δεν εορτάζουμε ηλιούγεννα</a> (αντί Χριστούγεννα) αλλά τον Ποσειδώνα, την Δήμητρα, τον Διόνυσο, πως τα περισσότερα τέτοια κείμενα αποτελούν συγκριτικές ευκολίες που απλώς αποπροσανατολίζουν καθώς στέκονται στις εξωτερικές ομοιότητες παραβλέποντας τις ουσιαστικές διαφορές (όταν δεν πρόκειται για εντελώς άσχετα πράγματα).<br />
<br />
Τελικά με κούρασε αυτή η διαδικασία αντιπαράθεσης και καθώς ήδη από πέρσι, είτε με <a href="http://megaseniautos.blogspot.gr/2016/12/blog-post_22.html">προτάσεις για τραπεζώματα</a>, είτε με <a href="http://megaseniautos.blogspot.com/2016/12/blog-post.html">προτάσεις για ηλιολατρικούς ύμνους,</a> έχω περάσει στην θετική αντιμετώπιση κινδυνεύοντας να μεταπηδήσω στο άλλο στρατόπεδο (ναι το -νιάτικο δέντρο έχει ελληνικό πρόδρομο παρά την σύγχρονη σχετικά εμφάνιση του στην Βαυαρία -φιλέλληνες και μύστες βέβαια αυτοί κάτι ξέραν), φέτος θα πάμε ένα βήμα παραπέρα και θα προτείνουμε κατ' αντιστοιχία τον στολισμό του ελληνικού διονυσιακού δέντρου (ελάτου οπότε δεν χρειάζονται ιδιαίτερες αλλαγές στο κοινωνικό-οικονομικό περιβάλλον) με οδηγό μας την πλέον μυστηριακή τραγωδία της παράδοσης μας τις Βάκχες του Ευριπίδη. Να δηλώσουμε βέβαια εξ' αρχής πως η κυριολεκτική ακολούθηση των οδηγιών ενδέχεται (ποτέ δεν ξέρεις με το νεοελληνικό σύστημα) να μας προκαλέσει μικροπροβλήματα με τον νόμο αλλά μπρός τα κάλλη τι είναι ο πόνος που λέει και ο λαός.<br />
<br />
Για να μπούμε λίγο στο ύφος και το πνεύμα των οδηγιών μας και να καταλάβουμε πως αποδεικνύεται η ελληνικότητα του εθίμου στολισμού της ελάτης, καθώς συνήθως οι ελληνοκεντρικοί συγκριτιστές είναι λίγο πολύ άσχετοι με τα αρχαία κείμενα, να ξεκινήσουμε με μια σύντομη σύνοψη του σημείου που βρισκόμαστε στην τραγωδία.<br />
<br />
Ο μεταμφιεσμένος σε ακόλουθο του εαυτού του Διόνυσος πείθει τον βασιλιά Πενθέα, ο οποίος θέλει να εξοντώσει τις μαινάδες - δηλαδή τις τρελαμένες από τον Θεό γυναίκες της Θήβας -, να μεταμφιεστεί και αυτός σαν μαινάδα ώστε να τις παρακολουθήσει στο βουνό την ώρα που τελούν την οργιαστική τους λατρεία. Ο Πενθέας πείθεται και μαζί με τον Διόνυσο και έναν ακόλουθο μεταβαίνουν στο βουνό και ψάχνονται πως θα μπορέσει ο βασιλιάς να κάνει τσακωτές τις "λυσσασμένες σκύλες".<br />
<br />
«Ξένε, από δω που σταθήκαμε,<br />
1060<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>δεν φτάνω να δω τις ψευτομαινάδες∙ όμως<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>εκεί στο ψήλωμα, πάνω σ’ έλατο ψηλό<i> (αρχίζει να γίνεται εμφανής η πηγή του εθίμου)</i><br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>αν σκαρφαλώσω θα δω καλά, τα<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>αισχρά έργα των μαινάδων».<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Και τότε πια βλέπω τα θαύματα που ΄κανε ο<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>ξένος. Αρπάζοντας απ’ την κορφή ένα<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>κλαδί ελάτου που έφτανε ως τον ουρανό<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>το έσυρε,<br />
1065<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>το χαμήλωσε ως τη μαύρη γη το έφερε∙<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>λυγούσε αυτό σαν τόξο ή σαν τροχός<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>κυρτός που κυκλική τροχιά διαγράφει<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>καθώς ο τόρνος σημαδεύει την πορεία του∙<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>έτσι ως τη γη λύγιζε ο ξένος το<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>βουνίσιο κλαρί πιάνοντάς το με τα δυο<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>του χέρια, κάνοντας έργο υπεράνθρωπο <i>(με το θαύμα καταδεικνύεται η θρησκευτική σημασία του δέντρου)</i><br />
1070<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Κι αφού τον Πενθέα έβαλε πάνω<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>στα κλώνια του έλατου, ανάμεσα απ’<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>τα χέρια του τ’ αφήνει ψηλά να ξαναπάει<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>απαλά, προσέχοντας ώστε να μην τον τινάξει.<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Ορθό στον αέρα το έλατο εστάθη<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>τον αφέντη μου έχοντας πάνω στην κορφή του. <i>(στην κορυφή, όπως βάζουν στα δεντράκια, πλαστικά ή αληθινά το άστρο - το δήθεν χριστιανικό)</i><br />
1075<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Και δεν ήταν τόσο αυτός που είδε τις μαινάδες αλλά<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>μάλλον οι μαινάδες αυτόν.<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Και ενώ δεν είχε γίνει ακόμη καλά-καλά ορατός που κάθονταν εκεί πάνω,<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>ο ξένος έγινε άφαντος και φωνή απ’ τον<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>ουρανό ακούστηκε, του Διόνυσου<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>όπως συμπεράναμε, που λέει:<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>«Γυναίκες, σας φέρνω εκείνον που<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>εσάς κι εμένα και τις τελετές μου<br />
1080<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>κοροϊδεύει∙ εμπρός τιμωρήστε τον».<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Κι αυτά καθώς τα ΄λεγε στον ουρανό<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>πάνω και στη γη στηρίζει ιερής φωτιάς τη φλόγα. <i>(να το και το άγιο φώς που εμφανίζεται ως επιστέγασμα της διαδικασίας)</i><br />
<i><br /></i>
Στην συνέχεια οι μαινάδες σπρωγμένες απο τον Θεό προσπαθούν να κατεβάσουν από εκεί τον Πενθέα για να τον τιμωρήσουν<br />
<br />
Κι ως είδαν τον αφέντη μου στο έλατο πάνω καθισμένο,<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>πρώτα-πρώτα αφού στάθηκαν σε βράχο όπως<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>σε πύργο αντικρινό άρχισαν με ορμή<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>να τον πετροβολούνε κι έπειτα κλωνάρια<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>ελάτου πάνω του εκτόξευαν σαν ακόντια.<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Άλλες τους θύρσους πετούσαν<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>ενάντια στον Πενθέα, στόχο θλιβερό,<br />
1100<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>μα δεν τον πετύχαιναν. Γιατί αυτός ο ταλαίπωρος,<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>παραλυμένος απ’ το φόβο,<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>βρισκόταν σε τέτοιο ύψος που η<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>προθυμία τους δεν μπορούσε να φτάσει.<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Τέλος κλαδιά βελανιδιάς έσπασαν και<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>μ’ αυτούς τους ξύλινους λοστούς<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>το έλατο προσπαθούσαν να ξεριζώσουν.<br />
1105<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Κι επειδή πάλι χαμένοι πήγαιναν οι<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>κόποι τους, είπε η Αγαύη: «εμπρός<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>μαινάδες, γύρω-γύρω σταθείτε κι απ’<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>τον κορμό πιαστείτε, για να πιάσουμε<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>αυτό τ’ αγρίμι που ΄ναι εκεί ψηλά,<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>μην πάει και αποκαλύψει τους μυστικούς<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>χορούς του θεού». Κι αυτές με μύρια χέρια<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>το έλατο άρπαξαν και απ’ το <i>(γι αυτό και εμείς σήμερα δεν στολίζουμε τα έλατα στο φυσικό τους περιβάλλον αλλά τα κόβουμε)</i><br />
1110<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>έδαφος το ξεκόλλησαν∙ κι από εκεί<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>ψηλά που κάθονταν με μιας ο Πενθέας<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>γκρεμίζεται στο χώμα με αμέτρητα <i>(το γκρέμισμα απο την κρυψώνα στην κορυφή του ελάτου είναι σημαδιακό και προετοιμάζει για τον τελικό στολισμό)</i><br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>αγκομαχητά, γιατί ένιωθε πως στη<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>συμφορά κοντά βρισκόταν<br />
<br />
Ακολουθούν οι σκηνές που οι μαινάδες με αρχηγό την μητέρα του Πενθέα Αγαύη επιτίθενται και ξεσκίζουν τον ιερόσυλο. Ο Πενθέας τεμαχίζεται όπως ο Ζαγρέας του οποίου αποτελεί το γήινο ομοίωμα. Τα μέλη του διασκορπίζονται αλλά:<br />
<br />
...Όσο για το άθλιο κεφάλι, η μάνα του στα χέρια της το πήρε κι αφού στην κορυφή του θύρσου<br />
της το έμπηξε, σ’ όλον τον Κιθαιρώνα το περιφέρει σαν να ΄ναι κεφάλι βουνίσιου λιονταριού, αφήνοντας τις αδερφές της στους θιάσους των μαινάδων. <i>(Δηλαδή ο ουράνιος θεικός θύρσος = Έλατο +Πενθέας στην κορυφή γίνεται γήινος λατρευτικός Θύρσος, κοντάρι + κεφάλι Πενθέα.)</i><br />
<i><br /></i>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsWkhwaBH4uaOBlLSgggic5iffj2-9U3WhAjDWavBDqmdbunxeqqg9PjHP6nplPYexyUiXz53pP1Xs1u8vzP0j5uyW9yG1Iqt-YRj4GxgkSQl4fl1EEZ_VfyqY6VTlcCYyiJbEEfQNqJk/s1600/_90201333_mediaitem90201332.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="415" data-original-width="624" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsWkhwaBH4uaOBlLSgggic5iffj2-9U3WhAjDWavBDqmdbunxeqqg9PjHP6nplPYexyUiXz53pP1Xs1u8vzP0j5uyW9yG1Iqt-YRj4GxgkSQl4fl1EEZ_VfyqY6VTlcCYyiJbEEfQNqJk/s320/_90201333_mediaitem90201332.jpg" width="320" /></a></div>
<i><br /></i>
<i><br /></i>
Το χριστουγεννιάτικο λοιπόν δέντρο υποστηρίζουμε πως είναι κλεμμένο και μεταμφιεσμένο το παραπάνω θεϊκό έργο-παράδοση. Καλούμε λοιπόν τους σύγχρονους συγκρητιστές να αφήσουν τις ξενέρωτες βλακείες με ειρεσιώνες αυτή την εποχή (τι στο καλό σχέση ο Απόλλωνας βρε στούρνοι καταχείμωνο) και να επιστρέψουν στην τήρηση των σωστών παραδεδομένων. Οι έχοντες έλατα στην αυλή τους μπορούν να τα στολίσουν δένοντας στην κορυφή τους όποιον δεν γουστάρουν και όλοι οι υπόλοιποι με περιορισμούς χώρου ή την ανάγκη εσωτερικού στολισμού, κάνουν το απλό να καρφώσουν σε ένα ελάτινο κοντάρι το κεφάλι των βέβηλων εχθρών τους. Οι πιο προνοητικοί μάλιστα μπορούν να το ταριχεύσουν ώστε το όλο σύστημα να εξυπηρετεί και τις ανάγκες λαμπάδας το Πάσχα (ή τα Αδώνια). Απαραίτητη επίσης η αλλαγή του μουσικού ρεπερτορίου με τα παρακάτω:<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/3xdyGVlTVwc/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/3xdyGVlTVwc?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/hDcu87hyIb8/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/hDcu87hyIb8?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Βέβαια, οι πιο σκληροπυρηνικοί και προσεχτικοί αναγνώστες μπορούν να ξεπεράσουν τα χιουμοριστικά στοιχεία του παρόντος και διαβάζοντας το σε συνδυασμό με το <a href="https://megaseniautos.blogspot.gr/2017/12/blog-post.html">αμέσως προηγούμενο κείμενο</a> να προετοιμαστούν για τον φετινό Διονυσιακό κύκλο και να έρθουν<a href="https://www.facebook.com/events/1576170139130923/"> αύριο να τιμήσουμε τον κισσοστεφή Θεό.</a> </div>
</div>
Πανδιωνhttp://www.blogger.com/profile/07232921372519494187noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6809108678555707677.post-58776630043697179282017-12-14T20:12:00.000+02:002017-12-14T20:12:47.616+02:00Ναρθηκοφόροι μεν πολλοί. Μια σύντομη ιστορία του νάρθηκα. <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ανάμεσα στον αστείρευτο πλούτο της ελληνικής θρησκευτικής παράδοσης, υπάρχει ένα κομμάτι εξαιρετικά δυσπρόσιτο, αφενός λόγω του σπαραγματικού χαρακτήρα των ευρημάτων, των επιβιώσεων κτλ και αφετέρου λόγω των πιο ειδικών και διεπιστημονικών γνώσεων που απαιτούνται (βοτανολόγοι, βιολόγοι, φιλόλογοι, κ.α) για να υπάρξουν σχετικές ειδικές μελέτες. Φυσικά αναφέρομαι στον θησαυρό των φυτών που είτε ως σύμβολα, είτε ως χρηστικά αντικείμενα, είτε ως λατρευτικά μυστηριακά βοηθήματα εμφανίζονται, παράλληλα με άλλα αντίστοιχα, πχ ζώα, να συντροφεύουν τους Θεούς και τους ανθρώπους στις μεταξύ τους επαφές και σχέσεις. Τα παραδείγματα είναι άπειρα. Από τα φυτά που εμφανίζονται στις διάφορες λατρευτικού ή θρησκευτικού χαρακτήρα εικονογραφήσεις και μύθους και σχετίζονται με συγκεκριμένους Θεούς μέχρι αυτά που λόγω των ιδιοτήτων τους, φαρμακευτικών ή άλλων, διαδραμάτιζαν σημαντικό ρόλο στην ζωή των αρχαίων, ο φυτικός κόσμος βρίσκεται παντού, αλλά συνήθως διαφεύγει της προσοχής μας. Λίγοι διαβάζοντας ένα μύθο ή άλλη αναφορά σε αρχαίο κείμενο, πόσο μάλλον παρατηρώντας μια εικονογραφία, θα σταθούν στο σιωπηλό βασίλειο των φυτών που αναδεικνύεται ανάμεσα σε όλα τα άλλα θέματα. Παρόλα αυτά, καθώς τα πράγματα που δεν γνωρίζουμε, οι υποθέσεις που κάνουμε, και άλλες πληροφορίες που δεν φανταζόμαστε καν καθώς μάλλον έχουν απολεσθεί για πάντα πλειοψηφούν, το ίδιο το πεδίο μας καλεί να καλύψουμε ένα τεράστιο κενό, όχι μόνο στο ευρύτερο γνωστικό αντικείμενο αλλά κυρίως στην βιωματική πρακτική που κρύβεται από πίσω.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjN_lbnf9ERCFduyABEcaX_Wow9T5Fkx_-tyGtYnkZkakycokphf8qsTFed_phGvOeURf7uSQ7VvD5DP-3phNtlr8MucaEy3tIVVUFPkLlkyY1YpqOV9WbGEcs_ABOB3DniWRPBOK6NlAc/s1600/canaheja.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="617" data-original-width="840" height="293" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjN_lbnf9ERCFduyABEcaX_Wow9T5Fkx_-tyGtYnkZkakycokphf8qsTFed_phGvOeURf7uSQ7VvD5DP-3phNtlr8MucaEy3tIVVUFPkLlkyY1YpqOV9WbGEcs_ABOB3DniWRPBOK6NlAc/s400/canaheja.jpg" width="400" /></a></div>
Σε καλή σχετικά μοίρα, σε σχέση τουλάχιστον με πολλά άλλα φυτά, βρίσκεται ο <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AC%CF%81%CE%B8%CE%B7%CE%BA%CE%B1%CF%82_(%CF%86%CF%85%CF%84%CF%8C)">νάρθηκας </a>για τον οποίο θα μιλήσουμε στο παρόν. Και αυτό γιατί από την μία εμφανίζεται σε πληθώρα εικονογραφήσεων και αναφορών με αποτέλεσμα να ταυτοποιείται ως είδος και από την άλλη γιατί συμμετέχει ενεργά σε δύο τουλάχιστον σημαντικά κομμάτια της παραδοσιακής μυθολογίας και θρησκείας, τα οποία θα δούμε αφού πρώτα πούμε λίγα πράγματα για το εν λόγω φυτό. Ο νάρθηξ λοιπόν, επιστημονική ονομασία "Φέρουλα η κοινή" είναι φυτό της οικογένειας των απιιδών δηλαδή συγγενές με το σέλινο, τον άνηθο κτλ, μόνο που μεγαλώνει σημαντικά σε μέγεθος με το κεντρικό του στέλεχος να φτάνει και τα 3-4 μέτρα.<br />
<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<b>«Ξύλον μεν εξ ινός και υγρού και ένια σαρκός ξυλούται γαρ σκληρυνομένη, οίον εν τοις φοίνιξι και νάρθηξι και ει τι άλλο εκξυλούται».</b>Θεόφραστος, Περί φυτών ιστορίας</blockquote>
Ανθίζει μέσα άνοιξης εμφανίζοντας τα χαρακτηριστικά κίτρινα μπουκέτα από τα άνθη ενώ από το καλοκαίρι μαραίνεται εντελώς και ο κορμός του γίνεται ξυλώδης. Αυτοφυές στην γεωγραφική περιοχή μας χρησιμοποιήθηκε από την αρχαιότητα και για τις φαρμακευτικές (προσοχή όλα του τα μέρη είναι τοξικά) αλλά και για τις φυσικές του ιδιότητες.<br />
<br />
Για παράδειγμα ο Διοσκουρίδης μας λέει. :<br />
<blockquote class="tr_bq">
<b>«Νάρθηκος χλωρού η εντεριώνη πινομένη αιμοπτυϊκούς και κοιλιακούς ωφελεί και εχιοδήκτοις δίδοται συν οίνω και τας εκ ρινών αιμορραγίας επέχει λεία εντεθείσα. Το δε σπέρμα στροφουμένους πινόμενον ωφελεί και ιδρώτας κινεί συγχριόμενον μετ ελαίου. Οι δε καυλοί βρωθέντες κεφαλαλγείς εισι. Ταριχεύεται δε και εις τας αλμεύσεις». </b>Διοσκουρίδης, Περί ύλης ιατρικής 3, 77.</blockquote>
* Στο ενδιαφέρον <a href="http://www.agriamanitaria.gr/?gallery=%CF%86%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B1-%CE%B7-%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CE%AE-ferula-communis">Site για τα μανιτάρια</a> μαθαίνουμε επίσης πως "Τον χειμώνα αναπτύσσεται στην βάση των ξερών βλαστών του ένα είδος πολύ νόστιμων μανιταριών, οι Αρτηκίτες «Pleurotus fuscus var. ferulae», που πολλές φορές παίρνουν μεγάλες διαστάσεις." και κρατήστε αυτή την πληροφορία για μια υποσημείωση μετά.<br />
<br />
Ερχόμενοι τώρα στις φυσικές ιδιότητες του φυτού, η ελαστικότητα και αντοχή και ταυτόχρονα ελαφρύτητα του στελέχους του το έκανε κατάλληλο για διάφορες χρήσεις, ήδη από την αρχαιότητα, με γνωστότερη αυτή της υποστήριξης και δεσίματος τραυματισμένων-σπασμένων μελών εξού και το ακόμα σε χρήση όνομα αυτών των ιατρικών βοηθημάτων. Επίσης διαδεδομένη ήταν η χρήση του στην κατασκευή, μικρών συνήθως, ελαφρών κιβωτίων τύπου πυξίδας κτλ οπού και εκεί συχνά βρίσκουμε ταύτιση του ονόματος του φυτού με τα κατασκευαζόμενα αντικείμενα. Έτσι, "εκ του νάρθηκος" ονομάστηκε για παράδειγμα η περίφημη επιμέλεια της Ιλιάδας από τον Αριστοτέλη που κουβαλούσε μαζί του ο Αλέξανδρος μέσα σε πολύτιμο κουτί (νάρθηξ) που είχε βρεί λάφυρο κατά την διάρκεια της εκστρατείας του.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2XEYrVNPysoOjlJ86noX6Y5LUUs81VHB6o17AjRVnhGRAWbzVBI2n7_cB37Xxvf6OUgcrnenjrktaYG4UalAH17GvyKw_ZGiTLGIp7q2Cb-qof0myFYrGtdTdBklfAfqPZfEAuomXmFE/s1600/T21.1Prometheus.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="792" data-original-width="800" height="395" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2XEYrVNPysoOjlJ86noX6Y5LUUs81VHB6o17AjRVnhGRAWbzVBI2n7_cB37Xxvf6OUgcrnenjrktaYG4UalAH17GvyKw_ZGiTLGIp7q2Cb-qof0myFYrGtdTdBklfAfqPZfEAuomXmFE/s400/T21.1Prometheus.jpg" width="400" /></a></div>
<blockquote class="tr_bq" style="text-align: center;">
<b>«κλέψας πυρὸς τηλέσκοπον αύγήν ἐν κοΐλῳ νάρθηκι», </b>Ησίοδος<br />
Θεογ.567</blockquote>
<br />
Στην εντεριώνη, την ουσία που περιέχει ο βλαστός του φυτού, όπως αναφέρει ο Διοσκουρίδης, οφείλεται, όμως, η γνωστότερη από τους μύθους, για να περάσουμε στην πρώτη μας θρησκευτικού ενδιαφέροντος περίπτωση, χρήση του φυτού που δεν είναι άλλη από την διατήρηση και μεταφορά του κλεμμένου πυρός από τον Προμηθέα. Μέσα σε ένα νάρθηκα τοποθέτησε ο Τιτάνας τα σπέρματα της ιερής φωτιάς ώστε να την μεταφέρει στους ανθρώπους και σε ανάμνηση αυτού του γεγονότος οι άνθρωποι τελούσαν λαμπαδηδρομίες προς τιμή του. Πιθανότατα στην πρώιμη τους μορφή, ώς αναπαράσταση αυτού του μυθικού γεγονότος, οι λαμπαδηφορίες θα πρέπει να γίνονταν με νάρθηκα και όχι με πυρσούς. Γιατί πράγματι το βραδύκαυστο εσωτερικό του φυτού έχει την ικανότητα να διατηρεί αναμμένη καύτρα χωρίς αυτή να καίει και να καταστρέφει το εξωτερικό.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b>«</b><b>ναρθηκοπλήρωτον δὲ θηρῶμαι πυρὸς πηγὴν κλοπαίαν, ἣ διδάσκαλος τέχνης πάσης βροτοῖς πέφηνε καὶ μέγας πόρος.</b><b>»</b>Αισχύλου Προμηθέας Δεσμότης 109</div>
<div style="text-align: center;">
<b></b></div>
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhW_9Wc2vDqK96Ifg4Y4COqgojZva1iNEJOAGYAi0GYWsmOkIvKd88irHdQxBR-WuFb3JzhmraX7Nzj65rNFcPMRuQ1Kgg2R_Ek3V5dh9WQWobJq5exf_tSmjaU_Woakrkd5uhh0VQZ4U/s1600/download+%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; display: inline !important; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPMZPQlxDxQUhFbQz5-RIQ8XFhdLtr4uCqEOzkFQf0M7ESA1H46LN1T9oU4e5v4L2xLmjago7ycJrd5hXoTTjjViKNM1pY9Vnr8W1dlLZfxeTO0c3MCR4dDvRiu4A39nVuE9ZUFY4uxNI/s1600/download.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPMZPQlxDxQUhFbQz5-RIQ8XFhdLtr4uCqEOzkFQf0M7ESA1H46LN1T9oU4e5v4L2xLmjago7ycJrd5hXoTTjjViKNM1pY9Vnr8W1dlLZfxeTO0c3MCR4dDvRiu4A39nVuE9ZUFY4uxNI/s1600/download.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="168" data-original-width="299" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPMZPQlxDxQUhFbQz5-RIQ8XFhdLtr4uCqEOzkFQf0M7ESA1H46LN1T9oU4e5v4L2xLmjago7ycJrd5hXoTTjjViKNM1pY9Vnr8W1dlLZfxeTO0c3MCR4dDvRiu4A39nVuE9ZUFY4uxNI/s400/download.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhW_9Wc2vDqK96Ifg4Y4COqgojZva1iNEJOAGYAi0GYWsmOkIvKd88irHdQxBR-WuFb3JzhmraX7Nzj65rNFcPMRuQ1Kgg2R_Ek3V5dh9WQWobJq5exf_tSmjaU_Woakrkd5uhh0VQZ4U/s1600/download+%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="212" data-original-width="237" height="285" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhW_9Wc2vDqK96Ifg4Y4COqgojZva1iNEJOAGYAi0GYWsmOkIvKd88irHdQxBR-WuFb3JzhmraX7Nzj65rNFcPMRuQ1Kgg2R_Ek3V5dh9WQWobJq5exf_tSmjaU_Woakrkd5uhh0VQZ4U/s320/download+%25281%2529.jpg" style="cursor: move;" width="320" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhW_9Wc2vDqK96Ifg4Y4COqgojZva1iNEJOAGYAi0GYWsmOkIvKd88irHdQxBR-WuFb3JzhmraX7Nzj65rNFcPMRuQ1Kgg2R_Ek3V5dh9WQWobJq5exf_tSmjaU_Woakrkd5uhh0VQZ4U/s1600/download+%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; display: inline !important; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><br /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhW_9Wc2vDqK96Ifg4Y4COqgojZva1iNEJOAGYAi0GYWsmOkIvKd88irHdQxBR-WuFb3JzhmraX7Nzj65rNFcPMRuQ1Kgg2R_Ek3V5dh9WQWobJq5exf_tSmjaU_Woakrkd5uhh0VQZ4U/s1600/download+%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; display: inline !important; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><br /></a>Κάπως έτσι, σε κάποιες ελάχιστες σχετικές απεικονίσεις, οι οποίες μάλλον αναφέρονται σε σατυρικό δράμα σχετικό με τον Προμηθέα, βλέπουμε τον Τιτάνα να παραδίδει την φωτιά από τον νάρθηκα του σε επίσης ναρθηκοφόρους Σατύρους, οι οποίοι δείχνουν έκπληκτοι ή θαυμάζουν το δώρο χορεύοντας. (Ίσως μας θυμίζει και κάτι πιο σύγχρονο και ξένο αυτή η μετά-ναρθήκωση του ιερού πυρός). Φυσικά εδώ πρόκειται για μια φυσιοκρατική απεικόνιση του κυριολεκτικού γεγονότος που αφηγείται ο μύθος, παρόλα αυτά η εικαστική συνύπαρξη του Τιτάνα που δωρίζει το θεϊκό πυρ (ότι και αν αντιλαμβανόμαστε οτι μπορεί να είναι αυτό πέρα από την γήινη φωτιά) και των σατύρων μας επιτρέπει να αναπτύξουμε κάποιους περαιτέρω συνειρμούς και να περάσουμε και στην δεύτερη μυθική/θρησκευτική χρήση του νάρθηκα που δεν είναι άλλη από αυτή που υπαινίσσεται η παροιμιώδης φράση του τίτλου που μας παραδίδει ο Πλάτωνας.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjz0bMBHilcbfFlxo-4IK7Ke9DJxiHASNc6yStEh5usfsRlPnhu6eoQw85zkIOLZgvMwFi63IGeKoMVIKJSvh0DQ26a6KzJwypEyOnaBMPAW5iMwQpzUVGlCWOQGkJZBRJtLX2JkavXvkA/s1600/nmxrcfb.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="1011" data-original-width="1600" height="252" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjz0bMBHilcbfFlxo-4IK7Ke9DJxiHASNc6yStEh5usfsRlPnhu6eoQw85zkIOLZgvMwFi63IGeKoMVIKJSvh0DQ26a6KzJwypEyOnaBMPAW5iMwQpzUVGlCWOQGkJZBRJtLX2JkavXvkA/s400/nmxrcfb.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div>
<b style="text-align: center;"><br /></b></div>
<div>
<blockquote class="tr_bq">
<blockquote class="tr_bq">
<b style="text-align: center;">«Εἰσί γάρ δή οἱ περί τάς τελετάς ναρθηκοφόροι μέν πολλοί Βάκχοι δέ τε παῦροι»</b></blockquote>
</blockquote>
<div>
<div>
<div>
<br /></div>
<div>
μας λέει λοιπόν ο Πλάτωνος στον διάλογο του "Φαίδων" στην περί ψυχής συζήτηση ενώ το όλο απόσπασμα έχει ως εξής: </div>
<div>
<br /></div>
<div>
<b>«...τό δ' ἀληθές τῷ ὄντι ᾖ κάθαρσίς τις τῶν τοιούτων πάντων, καί ἡ σωφροσύνη καί ἡ δικαιοσύνη καί ἡ ἀνδρεία καί αὐτή ἡ φρόνησις μή καθαρμός τις ᾖ. Καί κινδυνεύουσι καί οἱ τάς τελετάς ἡμῖν οὗτοι καταστήσαντες οὐ φαῦλοί τινες εἶναι, ἀλλά τῷ ὄντι πάλαι αἰνίττεσθαι ὅτι ὅς ἄν ἀμύητος καί ἀτέλεστος εἰς Ἅιδου ἀφίκηται, ἐν βορβόρῳ κείσεται, ὁ δέ κεκαθαρμένος τε καί τετελεσμένος ἐκεῖσε ἀφικόμενος μετά θεῶν οἰκήσει. Εἰσί γάρ δή, φασίν οἱ περί τάς τελετάς, ναρθηκοφόροι μέν πολλοί, βάκχοι δέ τε παῦροι· οὗτοι δ' εἰσί κατά τήν ἐμήν δόξαν οὐκ ἄλλοι ἤ οἱ πεφιλοσοφηκότες ὀρθῶς»</b></div>
<div>
<br /></div>
<div>
και αυτομάτως γίνεται εμφανής αφενός η σύνδεση των ναρθηκοφόρων με τις σημαντικές μυστηριακές τελετές των αρχαίων (Ελευσίνια, ορφικές, Διονυσιακές ;) και αφετέρου η διάκριση μεταξύ απλών ναρθηκοφόρων και όντως βακχευτών δηλαδή αυτών που έχουν επιτύχει την ένθεη μανία, την κατάληψη από τον Θεό κτλ σε θρησκευτικούς όρους παρότι ο Πλάτωνας χρησιμοποιεί την ρήση για φιλοσοφική διάκριση. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZaAh0hOt68r5PkGUIxIE2whsOjFtvcK4NvSdRwuyBriojZD3bODRY5-n_1Hg4QZ8Y5hEhbGdoenNw0nm2PZUIpmqJQ2yTjEnxgQsL7yZ7dVC2e46AUgS6d9L-3aXGcYswkV2KBfyCCGw/s1600/thyrsos.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="455" data-original-width="454" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZaAh0hOt68r5PkGUIxIE2whsOjFtvcK4NvSdRwuyBriojZD3bODRY5-n_1Hg4QZ8Y5hEhbGdoenNw0nm2PZUIpmqJQ2yTjEnxgQsL7yZ7dVC2e46AUgS6d9L-3aXGcYswkV2KBfyCCGw/s320/thyrsos.JPG" width="319" /></a></div>
Βέβαια Ναρθηκοφόρος είναι ο ίδιος ο Θεός, όπως βλέπουμε όχι μόνο στις ποικίλες παραστάσεις του αλλά και πχ στον ορφικό ύμνο της Μίσιδος όπου φέρει αυτό τον τίτλο με σύνδεση πάλι τα μυστήρια και δή τα ΅Ελευσίνια:</div>
<div>
<br /></div>
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: center;">
<blockquote class="tr_bq" style="text-align: center;">
<b>Θεσμοφόρον καλέω ναρθηκοφόρον Διόνυσον, </b><b><b>σπέρμα πολύμνηστον, πολυώνυμον Εὐβουλῆα,</b></b><b>ἁγνήν εὐίερόν τε Μίσην ἄρρητον ἄνασσαν </b><b>ἄρσενα καὶ θῆλυν, διφυῆ, λύσειον Ἴακχον </b><b style="text-align: center;">εἴτ' ἐν Ἐλευσῖνος τέρπῃ νηῷ θυόεντι..</b><span style="text-align: center;">.</span></blockquote>
</div>
</blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
</blockquote>
</div>
<div>
<br />
<br />
<br /></div>
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGycHnNKzdxUpceYQrv1PMBK9IkCtJeZuut9Cnz5gStdEDCiY_6VnT1oFmLDoC3rUA1z5LbAlsrYLQKj0s6sa7nJWyfULb3n1D9r92v1R_9R0k0eUn1310DZUfwX1xdfWaRdI3roIw1M8/s1600/24058149.76f9bc99.640.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="572" data-original-width="576" height="317" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGycHnNKzdxUpceYQrv1PMBK9IkCtJeZuut9Cnz5gStdEDCiY_6VnT1oFmLDoC3rUA1z5LbAlsrYLQKj0s6sa7nJWyfULb3n1D9r92v1R_9R0k0eUn1310DZUfwX1xdfWaRdI3roIw1M8/s320/24058149.76f9bc99.640.jpg" width="320" /></a></div>
και αυτό για τον απλό λόγο πως από νάρθηκα φτιάχνονταν οι θύρσοι αυτό το εξαιρετικά σημαντικό αντικείμενο-σύμβολο της Βακχικής λατρείας το οποίο βλέπουμε να κρατούν οι Μαινάδες, οι ακόλουθοι Σάτυροι, οι λατρευτές και φυσικά ο ίδιος ο Θεός.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7t9W83qdBcEcCNTJibWRw4eU7E-iu_squ5rw3fXLg3yFWetlFRh__slxvPzXUuViG97I1-tivRfGapXZ7fVY7QVRVLQWdXrdvs4jD-h49pzORscAX0hhBcNYQ2XuDHpMC6mmEG2FcVBE/s1600/800px-M%25C3%25A9nade_relieve_romano_%2528Museo_del_Prado%2529_01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1389" data-original-width="800" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7t9W83qdBcEcCNTJibWRw4eU7E-iu_squ5rw3fXLg3yFWetlFRh__slxvPzXUuViG97I1-tivRfGapXZ7fVY7QVRVLQWdXrdvs4jD-h49pzORscAX0hhBcNYQ2XuDHpMC6mmEG2FcVBE/s400/800px-M%25C3%25A9nade_relieve_romano_%2528Museo_del_Prado%2529_01.jpg" width="230" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Μαινάδα με Θύρσο που εμφανίζει καθαρά το στέλεχος από νάρθηκα</td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Κάποιοι αιτιολογικοί μύθοι μας λένε πως η χρήση του νάρθηκα για κοντάρι του Θύρσου παραδόθηκε ως εντολή από τον ίδιο το Θεό ούτως ώστε να μην κινδυνεύουν με ατυχήματα (λόγω μικρού βάρους και σκληρότητας) οι μεθυσμένοι θιασώτες του, για τους οποίους ένα μπαστούνι-μαγκούρα από νάρθηκα ήταν η καταλληλότερη λύση για να μπορούν να στηριχτούν μέν, χωρίς να κινδυνεύουν να ανοίξουν ο ένας το κεφάλι του άλλου δε. Αυτή εξάλλου - η αντικατάσταση βαρέων κονταριών πχ- ήταν μια χρήση που μαρτυρείται και αλλού, όπως μας δείχνει η αναφορά του Ξενοφώντα στο "Κύρου παιδεία", στην οποία ο Πέρσης βασιλιάς είχε σκαρφιστεί για γυμνάσια των στρατιωτών του μια αθλοπαιδιά που βασίζονταν στην χρήση κονταριών από νάρθηκα -αντί πραγματικών δοράτων:</div>
<div>
<br />
<b><span style="background-color: white; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"></span>[17] Ἔκάλεσε δ' ἐπὶ δεῖπνον ὁ Κῦρος καὶ ὅλην ποτὲ τάξιν σὺν τῷ ταξιάρχῳ, ἰδὼν αὐτὸν τοὺς μὲν ἡμίσεις τῶν ἀνδρῶν τῆς τάξεως ἀντιτάξαντα ἑκατέρωθεν εἰς ἐμβολήν, θώρακας μὲν ἀμφοτέρους ἔχοντας καὶ γέρρα ἐν ταῖς ἀριστεραῖς, εἰς δὲ τὰς δεξιὰς νάρθηκας παχεῖς τοῖς ἡμίσεσιν ἔδωκε, τοῖς δ' ἑτέροις εἶπεν ὅτι βάλλειν δεήσοι ἀναιρουμένους ταῖς βώλοις. [18] Ἐπεὶ δὲ παρεσκευασμένοι οὕτως ἔστησαν, ἐσήμηνεν αὐτοῖς μάχεσθαι. Ἐνταῦθα δὴ οἱ μὲν ἔβαλλον ταῖς βώλοις καὶ ἔστιν οἳ ἐτύγχανον καὶ θωράκων καὶ γέρρων, οἱ δὲ καὶ μηροῦ καὶ κνημῖδος. Ἐπεὶ δὲ ὁμοῦ ἐγένοντο, οἱ τοὺς νάρθηκας ἔχοντες ἔπαιον τῶν μὲν μηρούς, τῶν δὲ χεῖρας, τῶν δὲ κνήμας, τῶν δὲ καὶ ἐπικυπτόντων ἐπὶ βώλους ἔπαιον τοὺς τραχήλους καὶ τὰ νῶτα. Τέλος δὲ τρεψάμενοι ἐδίωκον οἱ ναρθηκοφόροι παίοντες σὺν πολλῷ γέλωτι καὶ παιδιᾷ...</b><br />
<span style="background-color: white; border: 0px; color: #404040; font-family: "helvetica neue" , "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 15px; line-height: 22.5px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeWuzJwftGcKbVGNzK_UeQcECmKV-d5ubLtRUVDN-3aM6AdPQIJ0LUNgzBpyh71R1QoE2N0nWz-F3A3ioHMllzaSujcD3MOhYxec7DIqS7ye8_O6FE4Yq3OScYgU1E59T8IJo62XhKPwo/s1600/thyrsus13.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="305" data-original-width="448" height="217" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeWuzJwftGcKbVGNzK_UeQcECmKV-d5ubLtRUVDN-3aM6AdPQIJ0LUNgzBpyh71R1QoE2N0nWz-F3A3ioHMllzaSujcD3MOhYxec7DIqS7ye8_O6FE4Yq3OScYgU1E59T8IJo62XhKPwo/s320/thyrsus13.gif" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQ955uSvkXXgQo7jKIQKcUh68EibTONYFyZpdIGDN1UDFprkyED4ocThwnnvvGW7MsZ5nsZ_rtVrKAe-P5RKtSnnateAmT2wdRK6qbgzW3qCXbHXctSBScxpoy6dfVMrBC5CpqOcXL_Hs/s1600/240px-Mainade_satyros_Staatliche_Antikensammlungen_2654.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="237" data-original-width="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQ955uSvkXXgQo7jKIQKcUh68EibTONYFyZpdIGDN1UDFprkyED4ocThwnnvvGW7MsZ5nsZ_rtVrKAe-P5RKtSnnateAmT2wdRK6qbgzW3qCXbHXctSBScxpoy6dfVMrBC5CpqOcXL_Hs/s1600/240px-Mainade_satyros_Staatliche_Antikensammlungen_2654.jpg" /></a><br />
Βέβαια το γεγονός της ακαταλληλότητας του νάρθηκα να αξιοποιηθεί ως όπλο δεν θα μπορούσε να εμποδίσει μια τέτοια χρήση από τον ίδιο τον Θεό, ο οποίος σε διάφορες ιστορίες φέρεται να σκοτώνει αντιπάλους του με τον θύρσο του, ούτε τις μαινάδες να αποτρέπουν με κατάλληλες κινήσεις τους επιθετικούς σατύρους. Υπάρχει εξάλλου και η λέξη θυρσολόγχος που υπαινίσσεται ή την χρήση του θύρσου ως λόγχη ή την μεταμφίεση μιας λόγχης σε θύρσο, αλλά όλα αυτά (όπως και οι παλαιότερες άνευ νάρθηκα κατασκευές του Θύρσου, ή τα περί της χρήσης των κωνοφόρων κτλ) μάλλον ανήκουν σε μια γενικότερη εξέταση του Θύρσου που δεν είναι της παρούσης μιας και το άρθρο μας αφορά τον νάρθηκα. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: center;">
<b>Συρίας δ᾽ ὡς λιβάνου καπνόν </b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><b>ὁ Βακχεὺς ἀνέχων <span style="color: red;">πυρσώδη φλόγα πεύκας</span></b></b></div>
<b>
</b><b></b>
<div style="text-align: center;">
<b><b><span style="color: red;">ἐκ νάρθηκος</span> ἀίσσει δρόμῳ καὶ χοροῖσιν</b></b></div>
<b>
</b><b><div style="text-align: center;">
<b>πλανάτας ἐρεθίζων ἰαχαῖς τ᾽ ἀναπάλλων,</b></div>
</b></blockquote>
<br />
Τον νάρθηκα, ο οποίος και στις δύο περιπτώσεις μας, υπόκειται σε μια διαδικασία μεταμόρφωσης από ένα απλό κούφιο ξύλο σε θεϊκό αντικείμενο είτε ικανό να περιέχει το ιερό πύρ είτε να καθίσταται - άλλου τύπου- έμπυρο (εμφανές στο παραπάνω απόσπασμα, για το οποίο πέρα από την φυσιοκρατική πάλι εικόνα ενός θύρσου με αναμμένο κουκουνάρι, πάρα πολλά μπορούν ξανά να ειπωθούν, ίσως σε άλλο άρθρο για τα κωνοφόρα) εικόνα του Θεού στην Διονυσιακή λατρεία με την προσθήκη-στεφάνωμα ενός κουκουναριού και μιας κορδέλας (ή κισσού). Η διαδικασία αυτή της μεταμόρφωσης πολύ ωραία δίνεται στους παρακάτω στίχους από τις Βάκχες του Ευριπίδη :<br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: center;">
<b>ὦ Σεμέλας τροφοὶ Θῆβαι, στεφανοῦσθε κισσῷ·</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>βρύετε βρύετε χλοήρει μίλακι καλλικάρπῳ</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>καὶ καταβακχιοῦσθε δρυὸς ἢ ἐλάτας κλάδοισι,</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>στικτῶν τ᾽ ἐνδυτὰ νεβρίδων</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>στέφετε λευκοτρίχων πλοκάμων μαλλοῖς·</b></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: red;"><b>ἀμφὶ δὲ νάρθηκας ὑβριστὰς ὁσιοῦσθ᾽·</b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<b>ὐτίκα γᾶ πᾶσα χορεύσει...</b></div>
</blockquote>
<br />
<div style="text-align: left;">
Ο σημειωμένος στίχος που μας ενδιαφέρει (ενώ πιο πάνω βρίσκουμε πάλι αναφορές σε άλλα ενδιαφέροντα φυτά που σχετίζονται με τον Διόνυσο) δυστυχώς στις περισσότερες μεταφράσεις αποδίδεται σαν να πρόκειται περί απλής προστακτικής στις Βάκχες να υψώσουν ψηλά τους θύρσους τους ώστε οι ίδιες να καθαρθούν (Βέβαια για παράδειγμα στην μετάφραση του Γκαστή <a href="http://ecourse.uoi.gr/mod/resource/view.php?id=38100">εδώ</a> η απόδοση "τους βίαιους θύρσους σας σείστε ευλαβικά", συνοδεύεται από την σωστή σημείωση "Η σύνθετη διαδικασία μετατροπής του απλού νάρθηκα σε σύμβολο ιερό της λατρείας του Διονύσου (σε θύρσο) που περιγράφεται εδώ, δύσκολα αποδίδεται στα νέα ελληνικά.") . Παρότι όμως η λέξη νάρθηκας όπως είδαμε μπορεί να ταυτίζεται με τον θύρσο (ναρθηκοφόρος) νομίζω πως εδώ ο στίχος αναφέρεται στην μεταμόρφωση που υποστηρίξαμε. Δηλαδή στην διαδικασία ιεροποίησης του φυτού νάρθηκα (υβριστής, μη-όσιος) σε ένα αντικείμενο κατάλληλο για την λατρεία δηλαδή ευσεβές και όσιο. Πρόκειται για την μετουσίωση του φυτού σε Θύρσο δηλαδή πραγματική εικόνα του Θεού που συντροφεύοντας στις τελετές τους λατρευτές, μαζί με τις άλλες πρακτικές, θα επιτρέψει και την μεταμόρφωση των ίδιων από "κούφια ξύλα" σε έμπυρα, δηλαδή ένθεα όντα υπό κατάληψη-μανία. Την αυτή μεταμόρφωση υφίσταται εξάλλου αναλογικά στην τραγωδία και ο ίδιος ο Πενθέας (Και εδώ εξαιρετικά δύσκολο να αποδοθούν σωστά βγάζοντας αυτό το νόημα οι στίχοι : <i>ἀναχορεύσωμεν Βάκχιον,ἀναβοάσωμεν ξυμφορὰν τὰν τοῦ δράκοντος Πενθέος ἐκγενέτα· </i><i>ὃς τὰν θηλυγενῆ στολὰν νάρθηκά τε, πιστὸν Ἅιδαν,ἔλαβεν εὔθυρσον,ταῦρον προηγητῆρα συμφορᾶς ἔχων.</i>) με αποκορύφωμα το τέλος του (στεφανώνει αρχικά ο ίδιος ώς ανενεργό ομοίωμα του Θεού μια ελάτη (κρύβεται) και τελικά το κεφάλι του τον Θύρσο της μητέρας του (περιφέρεται), παρέχοντας μας ως αναλογία τις δυνατότητες για χρήσιμα συμπεράσματα για τον συμβολισμό του Θύρσου κτλ.<br />
<br />
Το ίδιο εξάλλου υπονοεί και η παροιμιώδης φράση του Πλάτωνα καθώς όλοι όσοι βακχεύουν είναι ναρθηκοφόροι, δηλαδή κρατούν θύρσους από νάρθηκα, όμως, λίγοι φαίνεται πως επιτυγχάνουν την μεταμόρφωση, την ένθεη μανία που καθιστά τους ίδιους έμπυρους (αντίστοιχα είναι η έμπυρη φύση - περιέχοντα σπέρματα- των κωνοφόρων που δρά εδώ και θα ήταν χρήσιμη ίσως μια εξέταση του πότε και ποιοι στις εικονογραφίες εμφανίζονται με θύρσους με κλειστά κουκουνάρια ή αντίθετα με ανοιχτά) ή "βάκχους". Σε αυτή την περίπτωση η παρατήρηση της χρήσης των λέξεων "νάρθηξ" μαζί με "υβριστάς" σε αντίθεση με την επακόλουθη "οσίωση" είναι απαραίτητη για να αρχίσουμε τουλάχιστον να κατανοούμε τα υψηλότερα σημεία (και τις επιμέρους πρακτικές) της λατρευτικής πράξης. Μιας λατρευτικής πράξης που μπορεί να ξεκινάει από την απλή συγκομιδή ενός στελέχους από ένα "ταπεινό φυτό", την κοινή Φέρουλα αλλά καταλήγει σε μια κατεξοχήν παραδοσιακή ιερή πράξη - όργιο - μετοχής στην θεότητα. </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Και μιας και μπαίνουμε ταχύτατα στον νέο <a href="http://megaseniautos.blogspot.gr/2013/03/Dionysos.html">Διονυσιακό κύκλο </a>μπήκα και εγώ στην διαδικασία προετοιμασίας του φετινού μου Θύρσου που θα με συντροφεύσει στις σχετικές τελετές ελπίζοντας στην σχετική μεταμόρφωση του εαυτού μετά την μεταμόρφωση του κούφιου ξύλου. (πλησιάζουν και τα <a href="https://www.facebook.com/phalleforia/">Φαλληφόρια </a>να είμαστε έτοιμοι).<br />
<br />
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0CscNuyGLyRwTccIuq5i8RWfNkptJlNAL7x49Q89fy5hQc5rBqQV6yY6LQ-jU9C-L68C0bZ7dWNQ35SX7Uf8XAatdMux7n7TL3b5VM_A0KT1xSgqbbEBoMFIcHx4AL2BfCXOcFEuZ348/s1600/IMG_20171214_193912.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1431" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0CscNuyGLyRwTccIuq5i8RWfNkptJlNAL7x49Q89fy5hQc5rBqQV6yY6LQ-jU9C-L68C0bZ7dWNQ35SX7Uf8XAatdMux7n7TL3b5VM_A0KT1xSgqbbEBoMFIcHx4AL2BfCXOcFEuZ348/s400/IMG_20171214_193912.jpg" width="357" /></a></div>
<span style="background-color: white; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="text-align: center;"><span style="color: #003300; font-family: "palatino linotype" , "book antiqua" , "palatino" , "times new roman" , "times" , serif;"><span style="line-height: 16.2px;"><b><br /></b></span></span></span></span>
<span style="background-color: white; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="text-align: center;"><span style="color: #003300; font-family: "palatino linotype" , "book antiqua" , "palatino" , "times new roman" , "times" , serif;"><span style="line-height: 16.2px;"><b><br /></b></span></span></span></span>
<span style="background-color: white; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="text-align: center;"><span style="color: #003300; font-family: "palatino linotype" , "book antiqua" , "palatino" , "times new roman" , "times" , serif;"><span style="line-height: 16.2px;"><b><br /></b></span></span></span></span>
<span style="background-color: white; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="text-align: center;"><span style="color: #003300; font-family: "palatino linotype" , "book antiqua" , "palatino" , "times new roman" , "times" , serif;"><span style="line-height: 16.2px;"><b><br /></b></span></span></span></span>
<span style="background-color: white; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="text-align: center;"><span style="color: #003300; font-family: "palatino linotype" , "book antiqua" , "palatino" , "times new roman" , "times" , serif;"><span style="line-height: 16.2px;"><b><br /></b></span></span></span></span>
<span style="background-color: white; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="text-align: center;"><span style="color: #003300; font-family: "palatino linotype" , "book antiqua" , "palatino" , "times new roman" , "times" , serif;"><span style="line-height: 16.2px;"><b><br /></b></span></span></span></span>
<span style="background-color: white; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="text-align: center;"><span style="color: #003300; font-family: "palatino linotype" , "book antiqua" , "palatino" , "times new roman" , "times" , serif;"><span style="line-height: 16.2px;"><b><br /></b></span></span></span></span>
<span style="background-color: white; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="text-align: center;"><span style="color: #003300; font-family: "palatino linotype" , "book antiqua" , "palatino" , "times new roman" , "times" , serif;"><span style="line-height: 16.2px;"><b><br /></b></span></span></span></span>
<span style="background-color: white; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="text-align: center;"><span style="color: #003300; font-family: "palatino linotype" , "book antiqua" , "palatino" , "times new roman" , "times" , serif;"><span style="line-height: 16.2px;"><b><br /></b></span></span></span></span>
<span style="background-color: white; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="text-align: center;"><span style="color: #003300; font-family: "palatino linotype" , "book antiqua" , "palatino" , "times new roman" , "times" , serif;"><span style="line-height: 16.2px;"><b><br /></b></span></span></span></span>
<span style="background-color: white; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="text-align: center;"><span style="color: #003300; font-family: "palatino linotype" , "book antiqua" , "palatino" , "times new roman" , "times" , serif;"><span style="line-height: 16.2px;"><b><br /></b></span></span></span></span>
<span style="background-color: white; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="text-align: center;"><span style="color: #003300; font-family: "palatino linotype" , "book antiqua" , "palatino" , "times new roman" , "times" , serif;"><span style="line-height: 16.2px;"><b><br /></b></span></span></span></span>
<span style="background-color: white; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="text-align: center;"><span style="color: #003300; font-family: "palatino linotype" , "book antiqua" , "palatino" , "times new roman" , "times" , serif;"><span style="line-height: 16.2px;"><b><br /></b></span></span></span></span>
<span style="background-color: white; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="text-align: center;"><span style="color: #003300; font-family: "palatino linotype" , "book antiqua" , "palatino" , "times new roman" , "times" , serif;"><span style="line-height: 16.2px;"><b><br /></b></span></span></span></span>
<span style="background-color: white; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="text-align: center;"><span style="color: #003300; font-family: "palatino linotype" , "book antiqua" , "palatino" , "times new roman" , "times" , serif;"><span style="line-height: 16.2px;"><b><br /></b></span></span></span></span>
<span style="background-color: white; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="text-align: center;"><span style="color: #003300; font-family: "palatino linotype" , "book antiqua" , "palatino" , "times new roman" , "times" , serif;"><span style="line-height: 16.2px;"><b><br /></b></span></span></span></span>
<span style="background-color: white; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="text-align: center;"><span style="color: #003300; font-family: "palatino linotype" , "book antiqua" , "palatino" , "times new roman" , "times" , serif;"><span style="line-height: 16.2px;"><b><br /></b></span></span></span></span>
<br />
<br />
* Όπως το μανιτάρι φυτρώνει κρυφά γύρω απο την ρίζα του νάρθηκα του Προμηθέα και καλεί προς εξερεύνηση του έτσι ψάξιμο χρειάζεται επίσης η αναφορά στο μαγικό φυτό του Τιτάνα που φύτρωσε από το αίμα του για το οποίο γίνεται λόγος στα Αργοναυτικά. Η παρέκβαση για να δείξω την σύνδεση πραγματικότητας, λογοτεχνικών αναφορών και το πόσο πολύ οι συγκεκριμένες διαφεύγουν συνήθως της προσοχής μας και του ενδιαφέροντος μας για μελέτη. <br />
<br />
<br />
ἡ δὲ τέως γλαφυρῆς ἐξείλετο φωριαμοῖο<br />
φάρμακον, ὅ ῥά τέ φασι Προμήθειον καλέεσθαι. <a href="https://el.wikisource.org/wiki/%CE%91%CF%81%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC/%CE%93#v845">845</a><br />
τῷ εἴ κ᾽ ἐννυχίοισιν ἀρεσσάμενος θυέεσσιν<br />
Kούρην μουνογένειαν ἑὸν δέμας ἰκμαίνοιτο,<br />
ἦ τ᾽ ἂν ὅγ᾽ οὔτε ῥηκτὸς ἔοι χαλκοῖο τυπῇσιν,<br />
οὔτε κεν αἰθομένῳ πυρὶ εἰκάθοι· ἀλλὰ καὶ ἀλκῇ<br />
λωίτερος κεῖν᾽ ἦμαρ ὁμῶς κάρτει τε πέλοιτο. <a href="https://el.wikisource.org/wiki/%CE%91%CF%81%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC/%CE%93#v850">850</a><br />
πρωτοφυὲς τόγ᾽ ἀνέσχε καταστάξαντος ἔραζε<br />
αἰετοῦ ὠμηστέω κνημοῖς ἔνι Καυκασίοισιν<br />
αἱματόεντ᾽ ἰχῶρα Προμηθῆος μογεροῖο.<br />
τοῦ δ᾽ ἤτοι ἄνθος μὲν ὅσον πήχυιον ὕπερθεν<br />
χροιῇ Κωρυκίῳ ἴκελον κρόκῳ ἐξεφαάνθη, <a href="https://el.wikisource.org/wiki/%CE%91%CF%81%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC/%CE%93#v855">855</a><br />
καυλοῖσιν διδύμοισιν ἐπήορον· ἡ δ᾽ ἐνὶ γαίῃ<br />
σαρκὶ νεοτμήτῳ ἐναλιγκίη ἔπλετο ῥίζα.<br />
τῆς οἵην τ᾽ ἐν ὄρεσσι κελαινὴν ἰκμάδα φηγοῦ<br />
Κασπίῃ ἐν κόχλῳ ἀμήσατο φαρμάσσεσθαι,<br />
ἑπτὰ μὲν ἀενάοισι λοεσσαμένη ὑδάτεσσιν, <a href="https://el.wikisource.org/wiki/%CE%91%CF%81%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC/%CE%93#v860">860</a><br />
ἑπτάκι δὲ Βριμὼ κουροτρόφον ἀγκαλέσασα,<br />
Βριμὼ νυκτιπόλον, χθονίην, ἐνέροισιν ἄνασσαν,<br />
λυγαίῃ ἐνὶ νυκτί, σὺν ὀρφναίοις φαρέεσσιν.<br />
μυκηθμῷ δ᾽ ὑπένερθεν ἐρεμνὴ σείετο γαῖα,<br />
ῥίζης τεμνομένης Τιτηνίδος· ἔστενε δ᾽ αὐτὸς <a href="https://el.wikisource.org/wiki/%CE%91%CF%81%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC/%CE%93#v865">865</a><br />
Ἰαπετοῖο πάις ὀδύνῃ πέρι θυμὸν ἀλύων.</div>
</div>
</div>
</div>
Πανδιωνhttp://www.blogger.com/profile/07232921372519494187noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6809108678555707677.post-64699297233256644422017-11-28T13:16:00.000+02:002017-11-28T13:16:21.591+02:00Ο Αμβρόσιος και οι λοιποί άθεοι που προκαλούν πλημμύρες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Την ώρα που ακόμα ανασύρονταν πτώματα ανθρώπων - τραγικών θυμάτων των <a href="http://news.in.gr/greece/article/?aid=1500174810">πρόσφατων πλημμυρών</a> στην περιοχή της Μάνδρας Αττικής - ο γνωστός για την ευψυχία του χριστιανός ποιμενάρχης Αμβρόσιος αναρτούσε στο προσωπικό του <a href="http://www.protothema.gr/politics/article/733037/amvrosios-gia-tis-plimmures-ftaiei-o-atheos-prothupourgos-polakis-ierarhes-san-esena-euthunodai-gia-tin-hreokopia/">ιστολόγιο κείμενο</a> στο οποίο επέρριπτε την ευθύνη των καταστροφών στο <a href="http://news247.gr/eidiseis/koinonia/to-akousame-ki-ayto-o-amvrosios-rixnei-thn-eythunh-gia-tis-plhmmures-ston-atheo-tsipra.4945878.html">άθεο κράτος </a>και τους άθεους λειτουργούς του (Τσίπρα και ΣΙΑ), ενώ επίσης εγκαλούσε (ώς λύση;) τους δημοσιογράφους που δεν σκέφτηκαν να έχουν στα πάνελ - προς πλήρωση του τηλεοπτικού γροτέσκου τσίρκου εκμετάλλευσης των συναισθημάτων - εκπροσώπους της ένθεης εκκλησίας. Τελικώς προσέφερε και λίγα λόγια μωροσοφίας από τα ευαγγέλια μην αποπροσανατολιστεί ο κόσμος και νομίζει πως απλά κάνει μικροπολιτική ή ακόμα χειρότερα πως γκρινιάζει σαν κερατωμένη γκόμενα επειδή δεν συμμετείχε σε κάποιο πάνελ, ενώ στην πραγματικότητα ως ιερέας προσφέρει τις κοινωνικές του υπηρεσίες. Βέβαια στο πρώτο σκέλος, ο Αμβρόσιος παρασυρμένος από την δεξιά του ρητορική φαίνεται να ξεχνάει πως πολλές φορές στο παρελθόν είχαμε <a href="http://www.huffingtonpost.gr/2017/11/15/kataigides-attiki-fonikoteres-noemvrio_n_18564200.html">φονικές πλημμύρες στην Αττική</a> (μη εξαιρουμένης της<a href="https://www.google.gr/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=14&cad=rja&uact=8&ved=0ahUKEwjww-zj59HXAhVF2BoKHQ9WALY4ChAWCDYwAw&url=http%3A%2F%2Fgeolib.geo.auth.gr%2Findex.php%2Fpgc%2Farticle%2Fview%2F10520%2F10268&usg=AOvVaw2NVsKnbBNYPbzSDDFRd5NJ"> περιοχής του Ασπρόπυργου</a> στην οποία το πρόβλημα ήταν γνωστό. βλ. σελ12), άρα η ευθύνη φαίνεται να μην είναι προνόμιο των πρόσφατων και δηλωμένων άθεων αριστερών που μισεί ο Αμβρόσιος, αλλά πρέπει να αναζητηθεί αλλού.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNVA42j89tqs5tAIBOA81vy0LPIwKzWuDJVX6SkCI4L7bHucCs5N5qWQ-jwXl16KSgOJLiSXSFS7WhSCtnPLp1LXgfQlr82f1ePNuu5tlKC3-syZYo2_FG18-MIrw_TZyMkRDGpT2fZkY/s1600/cephissus1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="298" data-original-width="600" height="158" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNVA42j89tqs5tAIBOA81vy0LPIwKzWuDJVX6SkCI4L7bHucCs5N5qWQ-jwXl16KSgOJLiSXSFS7WhSCtnPLp1LXgfQlr82f1ePNuu5tlKC3-syZYo2_FG18-MIrw_TZyMkRDGpT2fZkY/s320/cephissus1.jpg" width="320" /></a></div>
Παρόλα αυτά, εν αγνοία του, ο φέρων τον μέλανα χιτώνα στρατιώτης του Χριστού, <u>μίλησε αληθώς</u>. Για τις καταστροφικές με τόσα θύματα πλημμύρες όντως φταίει το άθεο κράτος και οι άθεοι πολιτικοί και πολίτες του, οι οποίοι συλλογικά εμφανίζουν την μοντέρνα μορφή της τραγικότητας (στην αρχαία τραγωδία η τραγικότητα έγκειται στην άγνοια του ήρωα ή στην ανικανότητα του να απεμπολήσει την υπεροχή του, στην Σαιξπηρική εκδοχή η τραγικότητα έγκειται στην ανικανότητα του ήρωα να υπερβεί τις κακίες ή μικρότητες του παρότι συγκρούεται εσωτερικά, στην σύγχρονη εκδοχή η τραγικότητα έγκειται στην καθολική βλακεία του ήρωα και την ανικανότητα να αποκτήσει γνώση και κρίση επί των αποτελεσμάτων των πράξεων του). Φταίνε αυτοί όχι γιατί οι φυσικές καταστροφές με θύματα ανθρώπινες ζωές δεν είναι κάτι που συμβαίνει κατά καιρούς χωρίς να ευθύνεται κανένας (εξάλλου <a href="http://megaseniautos.blogspot.gr/2014/01/GodsandPower.html">η ισχύς είναι γνώρισμα των Θεών</a>) αλλά γιατί υπάρχουν και καταστροφές επικείμενες και προδιαγεγραμμένες (πχ <a href="http://library.tee.gr/digital/m2022/m2022_peppas.pdf">μελέτη απο το 2004</a><span id="goog_1602716618"></span><span id="goog_1602716619"></span><a href="https://www.blogger.com/"></a>), βάσει των ίδιων των ανθρώπινων πράξεων. Φυσικά, εμείς στους αθέους, τους κατεξοχήν μάλιστα, τοποθετούμε και τον ίδιο τον Αμβρόσιο όπως επίσης και όλο το θρησκευτικό συνονθύλευμα που ονομάζεται χριστιανισμός. Όχι μόνο γιατί ως άθεους τους αντιμετώπιζαν οι σοφοί πρόγονοι μας (πχ Κέλσος, Πορφύριος) αλλά και γιατί το αποδεικνύουν καθημερινά με λόγους και πράξεις, τέτοιες ώστε πολλές φορές να έρχεται η Νέμεσις, αυτή που μοιράζει τα δικαίως οφειλόμενα, να υποδείξει τον λάθος δρόμο.<br />
<br />
Τα περί τραγικότητας εύκολα ανιχνεύονται αρκεί να δούμε το ιστορικό παρόμοιων καταστροφών ή διαβάζοντας και ακούγοντας τις κατηγορίες περί ολιγωρίας, σχεδίων στο συρτάρι κτλ που καθημερινά εκτοξεύονται από δώ και κεί, όχι για να παγιωθεί επιτέλους η γνώση που αναφέρουμε παραπάνω αλλά για να επιβεβαιωθεί πως το ευθυνο-πετειν είναι το αγαπημένο σπόρ των σύγχρονων Ελλήνων. Τα τετριμμένα και γραφικά πια, "η φύση εκδικείται", "αφού <a href="http://www.newsbomb.gr/ellada/news/story/837640/plimmyres-apokalypsi-ayta-einai-ta-mpazomena-remata-tis-attikis-poy-tha-mas-pnixoyn-xartes">μπαζώσαμε τα ρέματα"</a>, "με τόσα αυθαίρετα", "οι κακοτεχνίες του δημοσίου" κτλ είναι γνωστά σε όλους και φυσικά εν πολλοίς ισχύουν. Αυτό που δεν είναι τόσο εμφανές στους πολλούς είναι το γιατί αυτή η τραγικότητα, αλλά και οι παραπάνω παρατηρήσεις, είναι αποτέλεσμα και οφείλονται στην αθεϊα όπως ξέρασε και το στόμα του Αμβρόσιου. Ο Αμβρόσιος που ξεχνάει αφενός πως οι μόνοι Άμβροτοι είναι οι Θεοί και αφετέρου πως ο χριστιανισμός, ώς μονοθεισμός, είναι αποκλειστικά υπεύθυνος (στον Δυτικό κόσμο) για την σταδιακή ιδεολογική αντικειμενοποίηση της θεάς Φύσις (δαιμονοποίηση --> απομάγευση), διαδικασία η οποία νομοτελειακά καταλήγει σε καταστροφή. Εξάλλου, όπως έχω υποστηρίξει και στο παρελθόν, δεν νομίζω ποτέ να έχει εκφραστεί από τα χείλη δήθεν θεού (Και εὐλόγησεν ὁ Θεὸς τὸν Νῶε καὶ τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ καὶ εἶπεν αὐτοῖς...) χειρότερη και πιο άθεη προσταγή από την χριστιανική "...αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὴν γῆν καὶ κατακυριεύσατε αὐτῆς. καὶ ὁ τρόμος καὶ ὁ φόβος ὑμῶν ἔσται ἐπὶ πᾶσι τοῖς θηρίοις τῆς γῆς, ἐπὶ πάντα τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἐπὶ πάντα τὰ κινούμενα ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ἐπὶ πάντας τοὺς ἰχθύας τῆς θαλάσσης...", την οποία θα έπρεπε να θυμηθεί ο άθεος Αμ-Βρόσιος (....καὶ πᾶν ἑρπετόν, ὅ ἐστι ζῶν, ὑμῖν ἔσται εἰς βρῶσιν· ὡς λάχανα χόρτου δέδωκα ὑμῖν τὰ πάντα.) αντι των ρήσεων από το κατα Ματθαίον, αν είχε την ικανότητα να καταλάβει πως ώς βροτός και εν αντιθέσει με τους Θεούς δεν γίνεται να τίθεται πάνω από αυτούς.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhF52jFb0RwWFjOLP2BHAIEwWTZI4J5DDSJ6dODkjoJT6gk0Qjq7ai2Ys-9J2SrUtIFOTNRtR7myCWb0ZnrR90C17zXmRZxENVrUzUPiMWIsY-z7NNfzzMSwwg8x5Xs1ggyOtPFy35ZZ9Y/s1600/default.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="533" data-original-width="800" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhF52jFb0RwWFjOLP2BHAIEwWTZI4J5DDSJ6dODkjoJT6gk0Qjq7ai2Ys-9J2SrUtIFOTNRtR7myCWb0ZnrR90C17zXmRZxENVrUzUPiMWIsY-z7NNfzzMSwwg8x5Xs1ggyOtPFy35ZZ9Y/s400/default.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
Γιατί μπορεί τα ποτάμια που με ευκολία ο σύγχρονος άθεος άνθρωπος μπαζώνει να μην εμφανίζουν σε αυτόν κανένα θείο χαρακτηριστικό αλλά για τους παλαιούς ανθρώπους τα ποτάμια (στα οποία ορκίζονταν οι άνθρωποι) ήταν <a href="http://amphoteron.blogspot.gr/2013/05/blog-post_20.html">(ΕΙΝΑΙ) Θεότητες</a>. Και μπορεί ο <a href="http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/mythology/lexicon/water/page_036.html">ελευσινιακός Κηφισός</a> να λέγεται τώρα στα κανάλια και από τους σύγχρονους "σαρανταπόταμος" ώστε να είναι δύσκολη η μυθολογική του ταύτιση με το Θείον αλλά αυτό δεν αλλάζει την οντολογική του ύπαρξη. Την απόσταση που χωρίζει τον αρχαίο ένθεο άνθρωπο με τον σύγχρονο άθεο μπορεί να μας την καταστήσει σαφή μια μελέτη των παρακάτω, πολύ επίκαιρα και λόγω εποχής - Ποσειδεων μην - όπως θα δούμε.<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
«ῥεῖ δὲ Κηφισὸς πρὸς Ἐλευσῖνι βιαιότερον παρεχόμενος τοῦ προτέρου ῥεῦμα· καὶ παρ᾽ αὐτῷ καλοῦσιν Ἐρινεόν, λέγοντες τὸν Πλούτωνα ὅτε ἥρπασε τὴν Κόρην καταβῆναι ταύτῃ. πρὸς τούτῳ τῷ Κηφισῷ λῃστὴν Πολυπήμονα ὄνομα, Προκρούστην δὲ ἐπίκλησιν, Θησεὺς ἀπέκτεινεν. [38.6] Ἐλευσινίοις δὲ ἔστι μὲν Τριπτολέμου ναός, ἔστι δὲ Προπυλαίας Ἀρτέμιδος καὶ Ποσειδῶνος Πατρός, φρέαρ τε καλούμενον Καλλίχορον, ἔνθα πρῶτον Ἐλευσινίων αἱ γυναῖκες χορὸν ἔστησαν καὶ ᾖσαν ἐς τὴν θεόν. τὸ δὲ πεδίον τὸ Ῥάριον σπαρῆναι πρῶτον λέγουσι καὶ πρῶτον αὐξῆσαι καρπούς, καὶ διὰ τοῦτο οὐλαῖς ἐξ αὐτοῦ χρῆσθαί σφισι καὶ ποιεῖσθαι πέμματα ἐς τὰς θυσίας καθέστηκεν. ἐνταῦθα ἅλως καλουμένη Τριπτολέμου καὶ βωμὸς δείκνυται· [38.7] τὰ δὲ ἐντὸς τοῦ τείχους τοῦ ἱεροῦ τό τε ὄνειρον ἀπεῖπε γράφειν, καὶ τοῖς οὐ τελεσθεῖσιν, ὁπόσων θέας εἴργονται, δῆλα δήπου μηδὲ πυθέσθαι μετεῖναί σφισιν. Ἐλευσῖνα δὲ ἥρωα, ἀφ᾽ οὗ τὴν πόλιν ὀνομάζουσιν, οἱ μὲν Ἑρμοῦ παῖδα εἶναι καὶ Δαείρας Ὠκεανοῦ θυγατρὸς λέγουσι, τοῖς δέ ἐστι πεποιημένα Ὤγυγον εἶναι πατέρα Ἐλευσῖνι· οἱ γὰρ ἀρχαῖοι τῶν λόγων ἅτε οὐ προσόντων σφίσιν ἐπῶν ἄλλα τε πλάσασθαι δεδώκασι <καὶ> μάλιστα ἐς τὰ γένη τῶν ἡρώων.». -Παυσανίας Αττικά.</blockquote>
<br />
Η σημερινή Μάνδρα είναι χτισμένη στο Θριάσιον πεδίον (μέρος του ακόμα αρχαιότερου Ράριου), δηλαδή τον ιερότατο κατά την αρχαιότητα χώρο που εκτυλίσσεται το ελευσινιακό θείο δράμα, τον χώρο που τελούνται τα Ελευσίνια Μυστήρια, τον χώρο που σύμφωνα με την Αττική μυθολογία εμφανίστηκε η καλλιέργεια των σιτηρών ως δώρο της Θεάς Δήμητρας στην ανθρωπότητα. Τον χώρο αυτό - σιτοβολώνα της Αττικής - βρέχαν τα <a href="http://www.eleftherostypos.gr/ellada/142425-mia-poli-xtismeni-pano-se-mpazomena-remata-i-mandra-xartis/">πολλά ρέματα της περιοχής</a> με κυριότερη πηγή τον Ελευσίνιο Κηφισό (του οποίου την έξοδο στον κόλπο της Ελευσίνας εμποδίζει η σύγχρονη δόμηση και έργα με αποτέλεσμα την υπερχείλιση, με Τέλος τις πλημμύρες). Σε αυτά τα <a href="http://www.topontiki.gr/article/246932/htismeni-pano-se-mpazomena-remata-i-mandra-eikona">ρέοντα ύδατα</a> και την υπερχείλιση τους, εκδήλωση της ισχύος του Θεού Ποσειδώνα, οφείλονταν η γονιμότητα του εδάφους (Φυτάλμιος) που επέτρεπε την εκτεταμένη καλλιέργεια των σιτηρών σε όλο το ιερό πεδίον. <u>Δεν είναι εξάλλου τυχαία η κοινή του λατρεία στην περιοχή με τη Δήμητρα. Επίσης δεν είναι τυχαίο πως οι βασικές εορτές προς τιμήν και των δύο (Πχ Αλώα) λαμβάνουν χώρα αυτή την περίοδο του χρόνου, ούτε τυχαίο πως όλες οι έντονες βροχές με πλημμύρες στην περιοχή έχουν συμβεί κατά τους μήνες Οκτώβριο-Νοέμβριο, ήτοι Μαιμακτηριώνα (κυριαρχία Διός...Υε Κατεβάτα) και <a href="http://megaseniautos.blogspot.gr/2012/12/blog-post_26.html">Ποσειδεώνα</a> (Κυριαρχία Ποσειδώνα, Θεμελιούχος και Πλη(ε)ρώσιος).</u><br />
<u><br /></u>
<u><br /></u>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpKd84M3cptGtARyjBNHOrkKObJQFqgpxJxpmImVdCt0g3E0NVupVUxQFFAGPyIHdbu9zUdgjIa0PaBYa4aCFJV4mlJuTffpwqBbX7MXfHIEcRA8OBikyrBAeP2EUs3wYciXlQs49uzDg/s1600/576px-Oceanus_at_Trevi.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="768" data-original-width="576" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpKd84M3cptGtARyjBNHOrkKObJQFqgpxJxpmImVdCt0g3E0NVupVUxQFFAGPyIHdbu9zUdgjIa0PaBYa4aCFJV4mlJuTffpwqBbX7MXfHIEcRA8OBikyrBAeP2EUs3wYciXlQs49uzDg/s400/576px-Oceanus_at_Trevi.JPG" width="300" /></a><br />
Αυτά τα θεία ύδατα οι τραγικοί άθεοι βροτοί τα αποκαλούν τώρα: <a href="http://www.thetoc.gr/koinwnia/article/ta-remata-thanatou-pou-apeiloun-na-pniksoun-tin-attiki">Ρέματα και χείμαρροι θανάτου</a>, έχοντας αποκτηνωθεί σε θρησκευτική αντίληψη από τους Αμβρόσιους 1600 ετών. Αντιθέτως, αυτά τα θεία ύδατα τιμούσαν και <a href="http://megaseniautos.blogspot.gr/2016/10/blog-post.html">φρόντιζαν</a> οι παλαιοί ένθεοι κάτοικοι της περιοχής προφανώς έχοντας πολύ καθαρότερη αντίληψη των πραγμάτων απ' ότι οι σημερινοί. Βέβαια, αυτή η αλλαγή αντίληψης είναι νομοτελειακά αναμενόμενη καθώς με την απομάγευση της φύσης και την μεταβολή της λατρείας των ποταμιών, <a href="https://www.efsyn.gr/arthro/i-katastrofiki-epilogi-toy-2003-sti-dyt-attiki">στα μπαζώματα της ανάπτυξης</a>, αμβλύνεται στον άνθρωπο αμφίδρομα η <a href="http://megaseniautos.blogspot.gr/2013/11/physisandpolytheism.html">ικανότητα προσέγγισης του ιερού</a>. Κάπως έτσι τελικά, με την καταστροφή του Θριάσιου, με την υβριστική εξαφάνιση και μόλυνση των <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%B9_%CE%A1%CE%B5%CE%B9%CF%84%CE%BF%CE%AF">Ρείτων</a>, με την μη αναγνώριση του εντός του κόσμου θείου, η αθεία ευθύνεται και για τις φονικές προδιαγεγραμμένες "φυσικές" καταστροφές. <br />
<br />
<br /></div>
Πανδιωνhttp://www.blogger.com/profile/07232921372519494187noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6809108678555707677.post-60917422238136685472017-11-17T21:11:00.002+02:002017-11-17T21:11:54.950+02:00Ο ελληνισμός υπό αναζήτηση και αποκάλυψη - Μια τριάδα βιβλίων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGfonbYMXfr9phzHrBbhxwT8mQshH_E-SKyIfQO-Duz57xt6oAnqyKqGLvyc-8OhxgISxYFHXFEpwj1rmxLC_sENEyPEBQqNMqNzbqZdJJqBcujwj6BllGXZVTSTx5tA13FmEldc57g3Y/s1600/Minoan_fresco%252C_showing_a_fleet_and_settlement_Akrotiri.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="432" data-original-width="640" height="432" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGfonbYMXfr9phzHrBbhxwT8mQshH_E-SKyIfQO-Duz57xt6oAnqyKqGLvyc-8OhxgISxYFHXFEpwj1rmxLC_sENEyPEBQqNMqNzbqZdJJqBcujwj6BllGXZVTSTx5tA13FmEldc57g3Y/s640/Minoan_fresco%252C_showing_a_fleet_and_settlement_Akrotiri.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
Πολύ συχνά, στους χώρους των ιδεών, εμφανίζονται, χωρίς πάντα να γίνεται αντιληπτό το φαινόμενο, παράλληλες διαδρομές, παρόμοιες αναζητήσεις και συσχετιζόμενες καταγραφές, οι οποίες αν αντιμετωπιστούν ως ενιαίο σύνολο εντός συγκεκριμένου πλαισίου μπορούν να φωτίσουν τα όρια στα οποία κινούνται και εκφράζονται οι συγκεκριμένες ιδέες. Τα όρια αυτά, όχι σπάνια, φαίνονται εντελώς απόμακρα και οι εντός τους περιεχόμενες αποχρώσεις αλληλοαναιρούμενες, ειδικά όταν τα φαινόμενα αντιμετωπίζονται αποσπασματικά, χωρίς φωτισμό των μεταξύ τους σχέσεων, καθιστώντας ακατανόητες τις κοινές συνιστώσες. Υπάρχουν, όμως και περιπτώσεις, όπου ο χρόνος, ο τόπος, η απλά η συγκυρία, συγκλίνουν με αποτέλεσμα οι ουσιαστικές σχέσεις να αναδεικνύονται.<br />
<br />
Μια τέτοια περίπτωση, έτσι όπως την βίωσα προσωπικά, είναι αυτή των τριών βιβλίων που θα συζητήσουμε στο παρόν. Ο τόπος η Ελλάδα, ο χρόνος το διάστημα μεταξύ των ετών 2016-2017. Τυχαία συγκυρία πως διανύοντας το τελευταίο έτος του ανοιχτού πανεπιστημίου δεν είχα παρά ελάχιστο χρόνο και διάθεση για εξωσχολικά διαβάσματα οπότε τα τρία βιβλία που μας ενδιαφέρουν και εκδόθηκαν αυτή την περίοδο, ήταν από τα ελάχιστα που κατάφερα να διαβάσω, με αποτέλεσμα να δημιουργείται εξαρχής μια εγγύτητα μεταξύ τους. Εγγύτητα στο πότε τα διάβασα, εγγύτητα στην θέση τους πάνω στο γραφείο, εγγύτητα στα ενδιαφέροντα μου και στην θεματολογία του παρόντος ιστολογίου. Ουσιαστικά, υπάρχει εγγύτητα στα ουσιώδη αίτια της συγγραφής τους και στις διαδρομές που κινούνται, καθώς και τα τρία θα λέγαμε πως ασχολούνται με ιστορικές πτυχές και διαδρομές του ελληνισμού, μιας συγκεκριμένης μάλιστα έκφανσης αυτού. Τελικά, και τα τρία ανήκουν εμμέσως στην ευρύτερη προβληματική περί της ελληνικής ταυτότητας. Σύμφωνα με τα παραπάνω η ταυτόχρονη τους εξέταση μπορεί να μας αποκαλύψει τα όρια στα οποία η προβληματική για την ελληνική ταυτότητα (εντός του συγκεκριμένου πλαισίου που ορίζει η θεματική των βιβλίων) κινείται, καθώς και τις έξω από τον κόσμου του βιβλίου συνεκδηλώσεις και συσχετίσεις της, εφόσον υπάρχει η δυνατότητα εξέτασης τους.<br />
<br />
Υπό μια έννοια, λοιπόν, το παρόν θα είναι μια τριπλή βιβλιοπαρουσίαση, στην οποία θα προσπαθήσω να είμαι όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικός, καθώς, καλώς η κακώς τους δύο από τους τρεις συγγραφείς τους γνωρίζω προσωπικά. Η παρουσίαση των βιβλίων θα ακολουθήσει την σειρά με την οποία τα διάβασα και νομίζω πως είναι και η σειρά έκδοσης τους. Μετά θα δούμε που θα μας οδηγήσουν οι συνειρμοί που θα προκύψουν καθώς με την ευκαιρία της κοινής βιβλιοπαρουσίασης θα μας δοθεί η δυνατότητα διαπίστωσης εσώτερων σχέσεων, στον κόσμο των συγκεκριμένων ιδεών, όπως αρχικά αναφέραμε. <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvSqIeLxj2qmoHux7XLV-59jWKvCPaFk6DdGyCiw1wx90OFkuJNSYRIENZZ2w0fFQdCW0Djg4SKG4uGJZhwiiMxQy0ZLc8sY58W2fo7PWHdLS-j69pZ4RQsrewikduzqTczF1sxKq6EvM/s1600/625549829_1280x720.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="1280" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvSqIeLxj2qmoHux7XLV-59jWKvCPaFk6DdGyCiw1wx90OFkuJNSYRIENZZ2w0fFQdCW0Djg4SKG4uGJZhwiiMxQy0ZLc8sY58W2fo7PWHdLS-j69pZ4RQsrewikduzqTczF1sxKq6EvM/s400/625549829_1280x720.jpg" width="400" /></a>Το πρώτο βιβλίο είναι το πιο πρόσφατο έργο του Δρ. φιλοσοφίας του Cambridge <a href="http://www.eie.gr/nhrf/institutes/inr/cvs/cv-SiniossoglouNiketas-gr.pdf">Νικήτα Σινιόσογλου</a> με τίτλο "<a href="http://www.biblionet.gr/book/214465/%CE%A3%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CF%8C%CF%83%CE%BF%CE%B3%CE%BB%CE%BF%CF%85,_%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%84%CE%B1%CF%82/%CE%91%CE%BB%CE%BB%CF%8C%CE%BA%CE%BF%CF%84%CE%BF%CF%82_%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82">Αλλόκοτος Ελληνισμός</a>". Σε αυτό, το πρώτο του νομίζω εκτενές έργο στα ελληνικά, ο συνεχώς κομίζων νέες ιδέες στο αντικείμενο του Σινιόσογλου, ασχολείται με επτά ιδιαίτερες προσωπικότητες του ύστερου μεσαίωνα και της νεότερης ελληνικής ιστορίας που κάτω από το πρίσμα του συγγραφέα αποτελούν αιχμές, "ακμές" σε αυτό που περιγράφει ώς αλλόκοτες, περιθωριακές ιδέες. Οι προσωπικότητες αυτές, οι περισσότερες άγνωστες στο ευρύ κοινό, είναι σε χρονολογική σειρά οι : <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%93%CE%B5%CE%BC%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%82_%CE%AE_%CE%A0%CE%BB%CE%AE%CE%B8%CF%89%CE%BD">Γεμιστός Πλήθων</a> (1355-1452), <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CE%91%CE%B3%CE%BA%CF%89%CE%BD%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82">Κυριάκος Αγκωνίτης</a> (1391-1452,) <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CF%87%CE%B1%CE%AE%CE%BB_%CE%9C%CE%AC%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82">Μάρουλλος Ταρχανιώτης</a> (1453-1500), <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CE%B4%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82_%CE%A0%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%BB%CE%AD%CE%BA%CE%B7%CF%82">Χριστόδουλος Παμπλέκης</a> (1733-1793), <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B5%CF%8C%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%B1%CE%90%CF%81%CE%B7%CF%82">Θεόφιλος Καίρης </a>(1784-1853), <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A3%CE%BF%CF%86%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82">Παναγιώτης Σοφιανόπουλος </a>(1786-1856) και <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82_%CE%A3%CE%B9%CE%BC%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82">Κωνσταντίνος Σιμωνίδης</a> (1820-1867).<br />
<br />
Το κύριο προσόν του έργου δεν είναι η βιογραφική παρουσίαση των προσώπων αυτών, αλλά η ανάπτυξη μιας συνθετικής εικόνας για τον αλλόκοτο ελληνισμό τους, καθώς και ο φωτισμός των ιδιαιτέρων χαρακτηριστικών που κάνουν τις ιδέες που εξέφρασαν οι προσωπικότητες αυτές, να συνδέονται μεταξύ τους ή να απομακρύνονται από τις άλλες, κυρίαρχες ιδέες της εποχής τους. Από τον προ-ρομαντικό προ-αρχαιολογικό έρωτα των αρχαίων καταλοίπων του Αγκωνίτη, στις ευφάνταστες πλαστογραφήσεις του Σιμωνίδη, ο αναγνώστης ταξιδεύει στους κόσμους των μεθοριακών ιδεών που κατάφεραν και δεν κατάφεραν να διαμορφώσουν τον νέο Ελληνισμό, που σαν σκιά, ακόμα βρίσκονται πίσω από τις διαδικασίες και οσμώσεις, οι οποίες δημιούργησαν το σύγχρονο εννοιολογικό περιεχόμενο του ελληνισμού. Φυσικά, όπως και στα αγγλόφωνα του έργα για την Βυζαντινή περίοδο, ο Σινιόσογλου εστιάζει στις πτυχές εκείνες των ιδεών που ακουμπώντας ή τιθέμενες και οι ίδιες σε επαφή με την κλασική προ-χριστιανική ανόθευτη ελληνικότητα, έρχονται συχνά σε σύγκρουση με τις καθιερωμένες μετέπειτα ιδεολογικές παγιώσεις, με αποτέλεσμα να αποτελούν ακόμα "αιχμές" στα βέλη οποιαδήποτε σύγχρονης αναζήτησης (ιδεολογικής και όχι μόνο) περί Ελληνικότητας. Η γλώσσα του συγγραφέα είναι εξαιρετική και αποτυπώνει με μεγάλη διαύγεια τις σκέψεις και ιδέες του, ένα πραγματικά εξαιρετικό έργο, του οποίου η ανάγνωση με ικανοποίησε αφάνταστα. Μια πολύ ενδιαφέρουσα παρουσίαση του βιβλίου θα βρείτε εξάλλου και <a href="http://www.oanagnostis.gr/%CE%B7-%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%B8%CF%89%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CE%BD/">εδώ</a>.<br />
<br />
Το πολύ ενδιαφέρον τα τελευταία χρόνια, είναι πως μελέτες σαν και αυτές του Σινιόσογλου, βιβλία για τον Πλήθωνα και το Βυζάντιο, ή για άλλοτε άγνωστες πτυχές και προσωπικότητες της ιστορίας, όπως για παράδειγμα η περίπτωση του Μάρουλλου, διεισδύουν στην νεοελληνική πραγματικότητα με διάφορους τρόπους, ξεφεύγοντας από τις πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες. Ακολουθώντας συχνά περίεργες διαδρομές, καταφέρουν, σαν τις περιθωριακές ιδέες των ηρώων του πρώτου βιβλίου, να εισχωρήσουν σε καθημερινές συζητήσεις, σε διαδικτυακές κόντρες, στις προσωπικές αναζητήσεις περί της νεοελληνικής ταυτότητας διαφόρων ανθρώπων. Συχνά αυτό συμβαίνει μέσω άλλων βιβλίων και άρθρων, απλών ερευνητών και φιλομαθών ανθρώπων που λαμβάνοντας την σκυτάλη εκλαϊκεύουν την γνώση των πρώτων έργων και με την σειρά τους προσθέτουν ένα λιθαράκι στην διευρυμένη καλλιέργεια των σχετικών αναζητήσεων.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuuasfvCp-mBKWDoHlohQH9Pte7s-f-v_4YChhSw0njM0Yi-VLaEI6O9zEjKtYXYwgxQ6C2CFLMO_5xZ7hbTtw1aQNsNJkx__zG71WWHDaa5008M-GK-7PCv6oPMY_a3bptQu3re834-I/s1600/agalmatenia-krinacover.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1500" data-original-width="900" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuuasfvCp-mBKWDoHlohQH9Pte7s-f-v_4YChhSw0njM0Yi-VLaEI6O9zEjKtYXYwgxQ6C2CFLMO_5xZ7hbTtw1aQNsNJkx__zG71WWHDaa5008M-GK-7PCv6oPMY_a3bptQu3re834-I/s320/agalmatenia-krinacover.jpg" width="192" /></a>Μια τέτοια περίπτωση είναι αυτή του δεύτερου βιβλίου, "<a href="http://www.biblionet.gr/book/217146/%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85,_%CE%9C%CE%B7%CE%BD%CE%AC%CF%82/%CE%91%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%AD%CE%BD%CE%B9%CE%B1_%CE%BA%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%B1">Αγαλματένια Κρίνα</a>" του δημοσιογράφου και συγγραφέα <a href="http://www.biblionet.gr/author/86382/%CE%9C%CE%B7%CE%BD%CE%AC%CF%82_%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85">Μηνά Παπαγεωργίου</a>, ο οποίος είναι από τους συνήθεις υπόπτους, είτε αρθρογραφώντας στον καθημερινό και μηνιαίο τύπο, είτε μέσω των δικών του έργων, στην παραπάνω διαδικασία διάχυσης τέτοιων ιδεών σε ένα ευρύτερο κοινό. Καθώς μάλιστα οι προσωπικές του αναζητήσεις περί της ελληνικής ταυτότητας τα τελευταία χρόνια τον έχουν οδηγήσει σε παρόμοια μονοπάτια, σίγουρα ανιχνεύονται επιρροές από το έργο του Σινιόσογλου, το οποίο αξιοποιεί στις δικές του ιδεολογικές αποτυπώσεις (κάτι που αναγνωρίζεται φυσικά, όπως στην συνέντευξη <a href="http://www.diavasame.gr/page.aspx?itemid=spg2982">εδώ</a>). Μια σχετική συνέντευξη μάλιστα του δεύτερου στον πρώτο μπορείτε να διαβάσετε <a href="http://www.metafysiko.gr/?p=8185">εδώ</a>.<br />
Εκεί λοιπόν που ο "Αλλόκοτος Ελληνισμός" παρουσίαζε επτά προσωπικότητες, τα "αγαλματένια κρίνα" μας παρουσιάζουν εννέα - ίσως αλλόκοτες επίσης - ιστορίες, ή καλύτερα ιστορικά στιγμιότυπα και περιπτώσεις, οι οποίες κατά τον συγγραφέα αποτελούν ενδείξεις προχριστιανικών ελληνικών επιβιώσεων στην νεότερη ιστορία. Από τις αναφορές λοιπόν για "εθνικούς" στην Λακωνία του 9ου αιώνα έως στις λαϊκές επιβιώσεις παγανιστικών πρακτικών στην νεότερη Ελλάδα, τα στιγμιότυπα αυτά υπονοούν μια επιβίωση και "αντίσταση" του κλασικού ελληνισμού δια μέσω των αιώνων, μια επιβίωση η οποία στηρίζει και εμπνέει μέχρι σήμερα τις αντίστοιχες νεότερες ιδεολογικές προσπάθειες επανεύρεσης αυτού του "κλασικού", "πραγματικού" ελληνισμού, όπως και αν τον εννοεί ο καθένας που τσαλαβουτάει στις ανεξάντλητες πηγές του προχριστιανικού πολιτισμού μας. Φυσικά αυτό, δηλαδή η ανίχνευση τέτοιων "επιβιωμάτων" είναι κάτι που πολλές φορές, ειδικά στην αρχή της, έκανε προγραμματικώς η επιστήμη της λαογραφίας στην Ελλάδα, θέλοντας να αποδείξει την σύνδεση των νεότερων Έλληνων με τους παλαιούς. Η διαφορά τώρα είναι πως πρωτοκαθεδρία λαμβάνει όχι το ίδιο το επιβίωμα (ή οι επιβιώσαντες) αλλά η ιδεολογική ταυτότητα του επιβιώματος ώς μη χριστιανικό, δηλαδή πολυθεϊστικό. Το άλμα βέβαια από την επιβίωση μιας πρακτικής στην επιβίωση μιας ιδέας, πόσο μάλλον μιας ταυτότητας είναι αρκετά μεγάλο και ορθώς στο έργο κάτι τέτοιο δεν λαμβάνει ρητώς χώρα παρότι υπονοείται. Για παράδειγμα ο συγγραφέας επαναφέρει ανάμεσα στις εννέα περιπτώσεις, αναλύοντας την περισσότερο, μια δική μου αρχική υπόθεση, υπόθεση-εργασίας αν θέλετε, από το παλαίοτερο άρθρο μου "<a href="http://megaseniautos.blogspot.gr/2013/07/blog-post.html">Διιπόλεια-Βουφόνια και μαγικές περιαρόσεις</a>". Η διαφορά ανάμεσα στα δύο νομίζω πως έγκειται, στο ότι η δική μου εστίαση είχε να κάνει με μια προσπάθεια ερμηνείας της αρχαίας πρακτικής μέσω σύγκρισης με τις νεότερες και όχι απαραίτητα με μια προσπάθεια ανάδειξης επιβιώσεων και συνέχειας, αλλά για αυτά περισσότερα σε λίγο. Το βιβλίο εν τέλει είναι καλογραμμένο, σύντομο και αποτυπωμένο με δημοσιογραφικό στύλ. Έχοντας αυτά τα χαρακτηριστικά είναι ένα πολύ καλό βιβλίο για να φέρει σε επαφή με όλα τα παραπάνω ζητήματα και την συγκεκριμένη θεματολογία τον μέσο Έλληνα "ψαγμένο" αναγνώστη. Στα σύν του έργου, επίσης, η παρουσίαση όλων των πηγών του συγγραφέα, κάτι που δίνει το δικαίωμα, στον επίδοξο νέο αναζητητή της παλαιάς-νέας νεοελληνικής ταυτότητας να ψαχτεί περισσότερο. Αυτό που κατά την γνώμη μου λείπει ή που μάλλον προσωπικά θα ήθελα, χωρίς αυτό να μειώνει την αξία του έργου, καθώς δεν φαίνεται να ήταν στους σκοπούς του συγγραφέα εξ αρχής, μιας και μάλλον θα άλλαζε την μορφή και αναγνωστική στόχευση του βιβλίου, θα ήταν μια μεγαλύτερη κριτική ανάλυση και σύνθεση των αναφερόμενων περιπτώσεων επί τη βάση της ιδεολογικής τους συνοχής, έτσι όπως την αντιλαμβάνεται ο συγγραφέας, μιας και την υπονοεί.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3DpuTAZ9kdK_rWjYPUgd2QqtYQ_1jQkDX_XF4pPbCSeeaM8vWnLIX3JeKfI_Q6oPzhuKQVIaWCbLp92SGmLXpBkYS1-S8lMag6XY0xZT1hiktB2CHRolToPpfeQV9FvTGfG0p3HzSzug/s1600/rasias10351.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="686" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3DpuTAZ9kdK_rWjYPUgd2QqtYQ_1jQkDX_XF4pPbCSeeaM8vWnLIX3JeKfI_Q6oPzhuKQVIaWCbLp92SGmLXpBkYS1-S8lMag6XY0xZT1hiktB2CHRolToPpfeQV9FvTGfG0p3HzSzug/s320/rasias10351.jpg" width="228" /></a></div>
Αφού, όμως αναφερθήκαμε σε επιβιώσεις και συνέχειες ας πάμε να δούμε και το τρίτο έργο και το πώς αυτό σχετίζεται με τα παραπάνω. Πρόκειται για το " <a href="https://www.politeianet.gr/books/9789607748546-rassias-g-blasis-anoichti-poli-to-megaleio-kai-tin-apelpisia-sou-267832?gclid=CjwKCAiArrrQBRBbEiwAH_6sNNL7SSwbGCMpBCHzN1fb6L4nn-pZ2WLLhrEGFGVoV-Us2FMee4nLrRoCmcYQAvD_BwE">Το μεγαλείο και την απελπισία σου</a>", του Βλάση Ρασσιά που υποτιτλίζεται από τον συγγραφέα ως "Ιστορικό αφήγημα για την μυστική διαδρομή της ελληνικής εθνικής θρησκείας.". Αναγκαστικά, για την κατανόηση του συγκεκριμένου βιβλίου, ακόμα και του υπότιτλου, αλλά και για την περαιτέρω ανάπτυξη της προβληματικής που απασχολεί συχνά πυκνά και το παρόν ιστολόγιο θα χρειαστούν αρκετές διευκρινήσεις, οπότε με την συγκεκριμένη περίπτωση θα ασχοληθούμε εκτενέστερα, πέραν των πραγμάτων που θα λέγαμε ως απλή βιβλιοπαρουσίαση. Μέσω αυτών θα προσδιορίσουμε και το γενικότερο πλαίσιο ιδεών που αναφέραμε, καθώς για παράδειγμα από την μία για το παρόν βιβλίο αλλά και άλλες δραστηριότητες του ο συγγραφέας αντλεί από τα έργα ερευνητών όπως ο Σινιόσογλου και από την άλλη εμπνέει το ενδιαφέρον για έργα όπως του Παπαγεωργίου.<br />
<br />
Για όσους ασχολούνται έστω και στο ελάχιστο με το σύγχρονο αρχαιολατρικό κίνημα στην Ελλάδα, ειδικά με το κομμάτι εκείνο που αναφέρεται στην πατρώα θρησκευτική παράδοση το όνομα του Β.Ρασσιά είναι πολύ γνωστό, καθώς εκτός από την συγγραφή αρκετών σχετικών βιβλίων, είναι και ο ιδρυτής και αδιαμφισβήτητος ηγέτης του Υπάτου Συμβουλίου των Ελλήνων Εθνικών. Περισσότερα για τον ίδιο στην πλούσια <a href="https://www.rassias.gr/INSERT.html">προσωπική του σελίδα</a>. Οι πιο ψαγμένοι στον "χώρο" γνωρίζουν επίσης ή έχουν βιώσει, την προσπάθεια ηγεμονίας ή με την αρνητική όψη, καπελώματος, του όλου "χώρου" εκ μέρους του συγγραφέα αρχής γενομένης από το ίδιο το όνομα της προσωπικής του οργάνωσης αλλά και από την όλη τακτική που χρόνια ακολουθεί ο ίδιος προσωπικά αλλά και το ΥΣΕΕ κάτω από την καθοδήγηση του. Αυτό ίσως που θέλει ιδιαίτερη επαφή και παρακολούθηση για να γίνει κατανοητό είναι η σταδιακή, ιδεολογική και τακτική θα λέγαμε, στροφή του συγγραφέα τα τελευταία χρόνια, από την υπεράσπιση μιας "φυσικής", "εθνικής", ανοιχτής πολυθειστικής θρησκείας, στην κατασκευή μιας ιδιόμορφης σεκταριστικής αφήγησης για την συνέχεια του ελληνικού πολυθεϊσμού, που αποσκοπεί προφανώς και κυρίως στην επίτευξη του παραπάνω πατροναρίσματος. Με λίγα λόγιαμ η αφήγηση αυτή που εμφανίστηκε το 2008 και βασίζεται ως έμπνευση και πηγές κατά κύριο λόγο στις εργασίες του ιστορικού <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82_%CE%A3%CE%AC%CE%B8%CE%B1%CF%82">Κων/νου Σάθα</a>, λέει πως μέσω κάποιων μυστικών εταιριών του μεσαίωνα (Πχ. Ολύμπια Αδελφότης), η Ελληνική θρησκεία και μυστικά σχετικά με αυτή (τυπικά τελετών κ.α) επιβίωσε κρυφά από την εποχή του Πλήθωνα και πως μέσω μιας σειράς διαδοχής η οποία καταλήγει στο σημερινό ΥΣΕΕ έφτασε στις ημέρες μας. Αποτέλεσμα των ανωτέρω είναι αφενός το ΥΣΕΕ να υποστηρίζει πως αποτελεί την Μοναδική, πραγματική, αληθινή ή ότι άλλο έκφραση της Ελληνικής θρησκείας και από την άλλη ο ίδιος ο Β.Ρασσιάς να φέρεται ως ο "νόμιμος" κάτοχος και εκπρόσωπος της. Για τα ιδεολογικά προβλήματα μιας τέτοιας αφήγησης έχω αναφερθεί στο παρελθόν (πχ <a href="http://megaseniautos.blogspot.gr/2013/12/Apocalypse-Hellenism-synexeia-Plethon.html">εδώ</a>) αρκετές φορές οπότε δεν χρειάζεται να επεκταθούμε ας δούμε, όμως, πως σχετίζονται με το βιβλίο.<br />
<br />
Το συγκεκριμένο, λοιπόν, βιβλίο, είναι το προαναγγελθέν (όταν αρχικά παρουσιάστηκαν απο τον συγγραφέα οι πρώτες εξιστορήσεις της συγκεκριμένης αφήγησης και ύστερα από τις εύλογες απορίες ή ερωτήσεις αρκετών ανθρώπων για την "απόδειξη" των λεγομένων του ή έστω για παρουσίαση των "πηγών" του, ο ίδιος είχε υποστηρίξει πως η κατεστημένη ιστορική επιστήμη δεν καταγράφει την δράση τέτοιων μυστικών εταιριών και την παράδοση αυτή οπότε στο μέλλον θα παρουσίαζε όλη την ιστορία υπό την μορφή "μυθιστορήματος"), αποκορύφωμα της παραπάνω προσπάθειας και το αποτέλεσμα των συσσωρευτικών μικροαφηγήσεων και κατασκευών που εν συνόλω καταλήγουν στην ολοκληρωμένη εικόνα που σύντομα περιέγραψα, όπως αυτές εμφανίστηκαν από την αρχή δημιουργίας του αφηγήματος μέχρι πριν περίπου ένα χρόνο που αυτό παγιώθηκε στα βασικά του χαρακτηριστικά. Πολύ ενδιαφέρουσα είναι η παρακολούθηση της διαχρονικής διαδιακασίας εμπλουτισμού και κατασκευής του μέσα από τις ομιλίες και αναρτήσεις του συγγραφέα, τις σχετικές ομάδες του FB κτλ αλλά και αυτό είναι μια άλλη ιστορία.<br />
<br />
Το συγκεκριμένο βιβλίο, λοιπόν, μπορεί να εξεταστεί με δύο διαφορετικούς τρόπους. Ως αποτέλεσμα των παραπάνω διαδικασιών και ως εργαλείο των σκοπών του συγγραφέα του και ώς λογοτεχνικό έργο, μυθιστόρημα ή αφήγημα. Το πρόβλημα είναι πως είναι τόσο αλληλένδετα τα παραπάνω που ουσιαστικά ο οιοσδήποτε έχει την παραπαμικρή επαφή με το αντικείμενο δεν μπορεί να τα ξεχωρίσει και τόσο εύκολα. Η ίδια η δομή του βιβλίου βέβαια ενισχύει αυτό το πρόβλημα καθώς το μισό βιβλίο αποτελείται από κατά κύριο λόγο αυτοτελείς αφηγήσεις στιγμιοτύπων του παρελθόντος που αναδεικνύουν την δράση προσωπικοτήτων (υπαρκτές οι περισσότερες) οι οποίες συσχετίζονται με την συνέχεια της ελληνικής θρησκείας (παρουσιαζόμενες έτσι στο βιβλίο) και το άλλο μισό με την αφήγηση μιας σύγχρονης ιστορίας που περιλαμβάνει τον ίδιο τον συγγραφέα και εξαντλείται στο πώς η μυστικη εταιρία ήρθε σε επαφή μαζί του, το αναγνώρισε ως εκλεκτό και του παραδόθηκε η παραπάνω γνώση. Το κομμάτι αυτό, δηλαδή το μισό βιβλίο είναι μια εντελώς παιδική αυτοαναφορική προσπάθεια ανάδειξης της νομιμότητας των επιδιώξεων του συγγραφέα και κυκλικής "απόδειξης" του συνολικού του αφηγήματος που δεν έχει καμία λογοτεχνική αξία να σταθούμε. Για παράδειγμα ο συγγραφέας σε αυτό το κομμάτι (που αναπτύσσεται εναλλάξ με τις ιστορικές αφηγήσεις) της υποτιθέμενης συνάντησης του με κάποιον άγνωστο της μυστικής αυτής εταιρίας αρχές των 90s στο Θησείο πολλές φορές αναφέρει πράγματα, μόνο και μόνο για να εμφανίσει μετέπειτα αποκτηθείσα γνώση ή κατασκευασμένη ιστορία ώς υπαρκτή από τότε δηλαδή να δώσει βάθος στο αφήγημα του. Πχ αναφέρονται στον διάλογο τους στον Μάρουλλο (βλ. παραπάνω Σινιόσογλου) τον οποίο ουδέποτε ο συγγραφέας ανέφερε στην πληθώρα των δημοσιεύσεων και ομιλιών του (όπως και τους στρατιότι και ένα σωρό άλλα βασικά συστατικά του αφηγήματος) μέχρι και πολύ πιο πρόσφατα - αντίστοιχως, μόλις προ μηνός διαπίστωσα πχ πως στο αφήγημα πιθανώς να προστεθεί μελλοντικά και άλλο ένα "στοιχείο", η περίπτωση της "ελληνούπολης" για την οποία είχα γράψει <a href="http://megaseniautos.blogspot.gr/2013/05/Harranpaganism.html">άρθρο το 2013</a>, αφού ο συγγραφέας έκανε σχετική <a href="https://www.youtube.com/watch?v=Egi_TWZbupk">ομιλία</a> ) - μετά το 2008 (οπότε και χτίζεται η επαφή με το έργο του Σάθα κτλ) και o Μάρουλλος είναι ήδη αντικείμενο <a href="https://www.amazon.com/Poems-I-Tatti-Renaissance-Library/dp/0674055063/ref=sr_1_fkmr0_1?ie=UTF8&qid=1510839509&sr=8-1-fkmr0&keywords=Michael+Tarchaniota+Marullus">ξένων μονογραφιών</a>, άρθρο σε <a href="http://www.tovima.gr/books-ideas/article/?aid=155680">εφημερίδες</a> ή σε εγχώριες <a href="http://epub.lib.uoa.gr/index.php/epetirisphil/article/view/1436/1638">επιστημονικές δημοσιεύσεις</a>. Το γιατί το <a href="http://diipetes.blogspot.gr/2013/02/blog-post_17.html">Διιπετές </a>πχ δεν θα μπορούσε να έχει βγάλει την "εθνική" ιστορία του Μάρουλου από το 1991 που την "ήξερε" και συζήταγε με το μέλος της αδελφότητας ο Ρασσιάς μέχρι το 2012-2013 που ανέβασε τον ύμνο στον Ήλιο) είναι κάτι που μας διαφεύγει (αν και γι' αυτό μπορεί μελλοντικά να υπάρξει ένα επεξηγηματικό "ιστορικό αφήγημα").<br />
<br />
Στο έτερο κομμάτι τώρα των ιστορικών αφηγήσεων, ο συγγραφέας κάνει προσπάθεια να μας βάλει στο κλίμα της εποχής και των στιγμιοτύπων που παρουσιάζει και εδώ γίνεται εκτεταμένη χρήση λογοτεχνικών πηγών, προσπάθεια αναπαράστασης της γλώσσας και του ύφους της κάθε εποχής κτλ πράγμα που αν γινόταν με καλύτερο τρόπο θα μπορούσε να είναι επιτυχημένο. Δυστυχώς και μιλώντας λογοτεχνικά, το βιβλίο, ιδιαίτερα συγκεκριμένα σημεία ενώ κάποια άλλα οριακά είναι αποδεκτά, πάσχει ποικιλοτρόπως, από την επανάληψη μέχρι και την κακή διατύπωση, σαν να έχει γραφτεί στο πόδι, κάτι που μου έκανε εντύπωση καθώς και ο χρόνος υπήρχε (από την προαναγγελία) ώστε να γίνει προσεγμένη επιμέλεια, αλλά και τις εκφραστικές δυνατότητες αποδεδειγμένα κατέχει ο συγγραφέας. Το συνολικό αποτέλεσμα προσωπικά κρίνεται απογοητευτικό. Από την μία το κόστος της αυτοαναφορικότητας και καταστατικής δημιουργίας του (μισές από τις ελάχιστες 100 σελ σύνολο ) και από την άλλη το ιστορικό αφήγημα που δεν στέκεται αυτοτελώς στο ύψος του. Προσπαθώντας να είμαι αντικειμενικός (υπό την έννοια πως οι θρησκευτικές και ιδεολογικές προεκτάσεις των πρακτικών του συγγραφέα με βρίσκουν αντίθετο ) θα μπορούσα σε κάθε άλλη περίπτωση να δω το βιβλίο - αν ήταν μυθιστόρημα- ίσως σαν το εξαιρετικό Λάλον ύδωρ του Ασωνίτη, ή έστω σαν την ευχάριστη "μεσσιανική αυτοκρατορία" του Ρωμοσιού, αλλά δυστυχώς δεν καταφέρνει, ενώ κάλλιστα θα μπορούσε σαν ιδέα, να είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο. Καθώς στερείται βάθους στην ιστορία που αφηγείται (το μόνο "δέσιμο" σε ένα υποτιθέμενο όλο των ξεχωριστών αφηγήσεων-στιγμιοτύπων- είναι η συνάντηση στο Θησείο και η παράδοση των παραδεδομένων στον συγγραφέα) και δεν αναδεικνύει κανένα προτέρημα από αυτά που θα μπορούσε ως λογοτεχνία. Θα μπορούσε για παράδειγμα να είναι ένα αφήγημα ιδεολογικού ντοπάρισματος που να πωρώνει τους hardcore εγχώριους παγανιστές ή ένα μυθιστόρημα που να εμπνέει τους τρίτους που έρχονται σε επαφή μαζί του, η ένα αφήγημα με στοιχεία μυστηρίου, θρίλερ και suspense αλλά Dan Brown κτλ αλλά δυστυχώς δεν...<br />
<br />
Αυτό που μένει - αξία την οποία μοιράζεται με τα προηγούμενα έργα που παρουσιάσαμε - είναι νομίζω η ώθηση των ενδιαφερομένων στην μελέτη και αναζήτηση αυτών των πτυχών της ιστορίας ή των προσωπικοτήτων που παρουσιάζονται. Eίτε πρόκειται για την αρκετά διαφορετική παρουσίαση, σε σχέση με την "καθεστωτική" ιστορία, περιπτώσεων όπως του Ιάκωβου Βασιλικού είτε την όντως ενδιαφέρουσα περίπτωση του Τραχανιώτη, είτε την ανύπαρκτη ιστορικώς, μη καταγραμμένη περίπτωση κάποιων άλλων, η κατανόηση/μάθημα είναι πως η ιστορία και τα αφηγήματα της δεν πρέπει να αναλίσκονται στην ιδεολογική ή παρόμοια μόνο χρήση, αλλά να εμπλουτίζονται και με άλλες, ουσιαστικές για την θετική απόκριση έναντι τους, αρετές. Εξάλλου ο συγκεκριμένος χώρος ενδείκνυται για αναζητήσεις και όχι αποκαλύψεις. Το άλλο που μας ενδιαφέρει, κάτι που ίσως στο μέλλον αποτελέσει αυτοτελές αντικείμενο έρευνας για μελετητές, είναι από την μία οι διαδρομές που ακολουθούν οι αναζητήσεις περί της Ελληνικής ταυτότητας και από την άλλη οι ιδεολογικές χρήσεις των όποιων ευρημάτων και απόψεων καθώς αυτές είναι που εν τέλει διαμορφώνουν δυναμικά και διαδραστικά τις μελλοντικές επαφές μεταξύ πρωτοπόρων μελετητών, εκλαϊκευτών, ή καθοδηγητών και του ψαγμένου η και άσχετου κοινού που γίνεται αποδέκτης τους με ποικίλους τρόπους. </div>
Πανδιωνhttp://www.blogger.com/profile/07232921372519494187noreply@blogger.com26tag:blogger.com,1999:blog-6809108678555707677.post-73078673916407665142017-03-10T12:45:00.001+02:002017-03-10T12:45:44.759+02:00Κοιτάξτε τα έργα μου, ισχυροί κι απελπιστείτε!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbeVfv5P3LgtIZnFcobGHAaavl0f5qlcm0XBlI20adCRlV_S2eAZbPeLNj_idpNLvKAZJ1gEg0_eabhwr43HSMs5iSUH5PuYIJ9h2Cy70Q708jzjfp9J36oK9g0n3EsyWfO8AOoMbtQSo/s1600/450PX-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbeVfv5P3LgtIZnFcobGHAaavl0f5qlcm0XBlI20adCRlV_S2eAZbPeLNj_idpNLvKAZJ1gEg0_eabhwr43HSMs5iSUH5PuYIJ9h2Cy70Q708jzjfp9J36oK9g0n3EsyWfO8AOoMbtQSo/s400/450PX-1.jpg" width="300" /></a></div>
<br />
<br />
Τρείς χιλιάδες, τριακόσια χρόνια περίπου πρίν από σήμερα, στην ισχυρότερη χώρα του τότε κόσμου, βασίλευε ο ισχυρότερος της βασιλιάς. Μέχρι σήμερα μάλλον παραμένει ο διασημότερος όλων των μεγάλων αυτού του πολιτισμού.O <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Ramesses_II">Ραμσής ο Β'</a>. <br />
<br />
Ιστορικά δεν είμαστε σίγουροι για το πόσο σημαντικά ήταν τα έργα του για την Αίγυπτο, όμως, ο ίδιος φρόντισε να τα διαφημίζει συνεχώς με πληθώρα μνημείων και αναφορών στο μεγαλείο του.<br />
<blockquote class="tr_bq">
<b>"Βασιλεύς βασιλέων Οσυμανδύας ειμί. ει δε τις ειδέναι βούλεται πηλίκος ειμί και που κείμαι, νικάτω τι των εμών έργων.",</b></blockquote>
<div style="text-align: left;">
ανέγραφε σύμφωνα με τον Διόδωρο Σικελιώτη, που μεταφέρει αρχαιότερη πηγή, η επιγραφή ενός κολοσσιαίου του αγάλματος. (Το Οσυμανδίας είναι ελληνική παραφθορά του Usermaatre : η δικαιοσύνη του Ρα είναι δυνατή)</div>
<br />
Δεν γνωρίζω ποιος άλλος ισχυρός θα μπορούσε εκείνη την εποχή να νικήσει τα έργα του Ραμσή, όμως διαβάζοντας την <a href="https://www.theguardian.com/world/2017/mar/09/look-on-my-works-ye-mighty-ozymandias-statue-found-in-mud">χθεσινή είδηση</a> της τυχαίας ανεύρεσης ακόμη ενός κολοσσιαίου του αγάλματος μέσα στις λάσπες και την βρώμα των φτωχογειτονιών της σημερινής Αιγύπτου, ιδιαίτερα κοιτώντας τις σχετικές φωτογραφίες, δεν μπορούμε παρά να αναρωτηθούμε για την ισχύ των έργων των ανθρώπων, ακόμη και των πιο δυνατών ανάμεσα τους.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGT-etJtlcub64-YopoJUul1RjstdT2JJ8Lib2hoIiTz73AvW1FIhg_dxw3DCHCZemO4bYTCOomFCaQUHd1kO8s0fyWppSc-sMLNtujmd25U-1LtLC60-NWyp_M-0c5YJILz33ayf6vYM/s1600/5184.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGT-etJtlcub64-YopoJUul1RjstdT2JJ8Lib2hoIiTz73AvW1FIhg_dxw3DCHCZemO4bYTCOomFCaQUHd1kO8s0fyWppSc-sMLNtujmd25U-1LtLC60-NWyp_M-0c5YJILz33ayf6vYM/s640/5184.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Δύσκολα μπορούν οι λέξεις, ιδιαίτερα όταν απαιτείται συντομία, να εκφράσουν όλη αυτή την διάσταση μεταξύ του τότε μεγαλείου και της σύγχρονης κατάληξης, ευτυχώς, όμως, υπάρχει η ποίηση και το 1817 ο Άγλλος ποιητής Σέλλευ, κάνοντας ένα φιλικό διαγωνισμό Σονέτας με τον φίλο του τραπεζίτη Οράτιο Σμίθ πάνω στην ίδια αναφορά του Διόδωρου, κατάφερε σε λίγα λεπτά να αποτυπώσει, όλα τα παραπάνω, σε ένα από τα πιο εμβληματικά ποιήματα της Αγγλικής γλώσσας, το οποίο θα μπορούσε να έχει γραφτεί και σήμερα για το θέμα της είδησης μας (<a href="http://tinker-tinker-tinker.blogspot.gr/2012/01/blog-post_10.html">περισσότερα σχετικά εδώ</a>).<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Ozymandias">Ozymandias</a></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
I met a traveller from an antique land</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
Who said: Two vast and trunkless legs of stone</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
Stand in the desert. Near them, on the sand,</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
Half sunk, a shattered visage lies, whose frown,</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
And wrinkled lip, and sneer of cold command,</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
Tell that its sculptor well those passions read</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
Which yet survive, stamped on these lifeless things,</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
The hand that mocked them and the heart that fed:</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
And on the pedestal these words appear:</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
'My name is Ozymandias, king of kings:</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
Look on my works, ye Mighty, and despair!'</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
Nothing beside remains. Round the decay</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
Of that colossal wreck, boundless and bare</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
The lone and level sands stretch far away.</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvDi64OaSWL27cnIB-m3IyulziZcy-A9jnMT8TtJpJRjsnbMHRow4yNqGCbygXCNeWI01WrQqI99M8jIAJXqAXQm-HfwLAt2fZMy8AQJXSkmt8_cLWGKs6xPmfTtamjTBuYtlsAkpj8U0/s1600/997331315_ramses+1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvDi64OaSWL27cnIB-m3IyulziZcy-A9jnMT8TtJpJRjsnbMHRow4yNqGCbygXCNeWI01WrQqI99M8jIAJXqAXQm-HfwLAt2fZMy8AQJXSkmt8_cLWGKs6xPmfTtamjTBuYtlsAkpj8U0/s320/997331315_ramses+1.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="" style="clear: both;">
</div>
<div class="" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
Συνάντησα έναν ταξιδιώτη από χώρα αρχαία·<br />
<div class="" style="clear: both;">
είπε: τεράστια, δίχως κορμό, δυο πόδια πέτρινα</div>
<div class="" style="clear: both;">
υψώνονται στην έρημο… Κοντά τους, μες στην άμμο</div>
<div class="" style="clear: both;">
βυθισμένο, ένα θρυμματισμένο πρόσωπο· τα σκυθρωπά του</div>
<div class="" style="clear: both;">
χείλη, πτυχωμένα σ’ ένα χαμόγελο ψυχρής υπεροχής,</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
λένε ο γλύπτης τους πως διάβασε σωστά αυτά τα πάθη</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
που ακόμη ζούνε χαραγμένα στ’ άψυχα ετούτα πράγματα</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
– το χέρι που τα περιγέλασε και την καρδιά που τα ’θρεψε.</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
Και πάνω στο κρηπίδι αυτές οι λέξεις αχνοφαίνονται:</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
‘‘Οζυμανδίας τ’ όνομά μου, ο βασιλεύς των βασιλέων,</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
κοιτάξτε τα έργα μου, ισχυροί κι απελπιστείτε!’’</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
Άλλο τίποτα δεν απομένει. Γύρω από τη φθορά</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
των κολοσσιαίων ερειπίων, απέραντη, γυμνή,</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
μόνη η έρημος, κι επίπεδη, απλώνεται μακριά.</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<i><a href="https://thepoetoftheuniverse.wordpress.com/2013/04/28/%CF%80%CE%B5%CF%81%CF%83%CF%85-%CE%BC%CF%80%CF%85%CF%83-%CF%83%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B5%CF%8B/">Μετάφραση: Κατερίνα Σχινά</a></i></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
Και η προσπάθεια του Οράτιου<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
In Egypt's sandy silence, all alone,</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
Stands a gigantic Leg, which far off throws</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
The only shadow that the Desert knows:—</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
"I am great OZYMANDIAS," saith the stone,</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
"The King of Kings; this mighty City shows</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
"The wonders of my hand."— The City's gone,—</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
Nought but the Leg remaining to disclose</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
The site of this forgotten Babylon.</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
We wonder,—and some Hunter may express</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
Wonder like ours, when thro' the wilderness</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
Where London stood, holding the Wolf in chace,</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
He meets some fragment huge, and stops to guess</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
What powerful but unrecorded race</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
Once dwelt in that annihilated place.</div>
<br />
<br />
Τελικά αν ακόμη και τα έργα του βασιλέα των βασιλέων τα τρώει στο τέλος η λάσπη και η σκόνη τι απομένει από όλους τους υπόλοιπους και συγκριτικά "ασήμαντους" από εμάς, τι απομένει όταν κοιτάει τα έργα μας ο χρόνος και γελάει. Ο πραγματικά ισχυρός των ισχυρών. Το γέλιο των θεών η απελπισία δικιά μας.<br /><br />Η όπως με δυο γραμμές είπε στην "φθορά" του ο <a href="http://www.greek-language.gr/digitalResources/literature/tools/concordance/browse.html?cnd_id=6&text_id=1068">Καρυωτάκης </a>:<br /><br />
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: center;">
<b>Στην άμμο τα έργα στήνονται μεγάλα των ανθρώπων,</b></div>
<b><div style="text-align: center;">
<b>και σαν παιδάκι τα γκρεμίζει ο Χρόνος με το πόδι.</b></div>
</b></blockquote>
<div>
<br /></div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/S4vk0TLrpcY/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/S4vk0TLrpcY?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
<br />
<br /></div>
Πανδιωνhttp://www.blogger.com/profile/07232921372519494187noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6809108678555707677.post-49046051338636708712017-02-21T19:50:00.001+02:002017-02-21T19:50:49.472+02:00Ζωή, παράνοια και θάνατος στην πρωτεύουσα - Φαλληφόρια, Ελλάνιοι Σωρρικοι και ζόμπι... πολλά ζομπι.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9fpOcIq8dxhlzJzCMT-pF76s-HPSfUvIo9_KGw0VFKBw4VziEzRzUJv_cVc13QdoBei2FGmR6Fx55YZ0seTYeJLjv23jNDpDTuzahObZqCwu_QGcEnGUOq3gZH-eYkJm8Ds7wmxs9_g8/s1600/fbDSC03247.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="555" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9fpOcIq8dxhlzJzCMT-pF76s-HPSfUvIo9_KGw0VFKBw4VziEzRzUJv_cVc13QdoBei2FGmR6Fx55YZ0seTYeJLjv23jNDpDTuzahObZqCwu_QGcEnGUOq3gZH-eYkJm8Ds7wmxs9_g8/s640/fbDSC03247.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Το Σάββατο που μας πέρασε η <a href="http://www.labrys.gr/gr/">Λατρευτική Κοινότητα Λάβρυς </a>εόρτασε με μεγάλη επιτυχία τα φετινά <a href="http://megaseniautos.blogspot.gr/2017/02/blog-post.html">Φαλληφόρια-Φαλλαγώγια</a>. Όπως ειπώθηκε και στους παρόντες κατά την έναρξη του εορτασμού, σε μια περίοδο που ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι είναι πια ενήμεροι πως πολλά από τα παραδοσιακά έθιμα της περιόδου της αναφερόμενης ως απόκριες προέρχονται από Διονυσιακές και άλλες αρχαίες εορτές (γι' αυτό εξάλλου και θεωρούνται <a href="http://megaseniautos.blogspot.gr/2012/02/blog-post_16.html">παγανιστικά από την χριστιανική εκκλησία</a>, ενώ συχνά βρίσκονται αφορισμένα), θεωρούμε δικαίωμα και καθήκον μας να επαναδιεκδικήσουμε την αρχική τους νοηματοδότηση και θρησκευτικό πλαίσιο. Σε όσα επίπεδα και να εξετάσουμε το ζήτημα αυτών των εορτών (και όλου του <a href="http://megaseniautos.blogspot.gr/2013/03/Dionysos.html">Διονυσιακού κύκλου</a>), η τοποθέτηση τους την χειμερινή περίοδο δεν είναι τυχαία, αλλά μέσα στην ολιστική αντιμετώπιση του κόσμου και του γίγνεσθαι που εκφράζουν οι παραδοσιακές πολυθεϊστικές λατρείες, συνδέει τον άνθρωπο με τις κοσμικές διεργασίες, την φύση και το ιερό, όπως αυτό φανερώνεται, κατανοείται, και βιώνεται από την ανθρώπινη ψυχή και νόηση. Λόγω αυτής της φυσικότητας και της αναγκαιότητας της εμφάνισης τους, ακόμα και σήμερα, οι αντίστοιχες λαϊκές επιβιώσεις (φαλλικές και βωμολοχικές "καρναβαλικές εκδηλώσεις στον Τύρναβο, στην Αγία Άννα κτλ), αναδύουν κάτι από την αρχική πηγή, συνήθως χωρίς την συνειδητή γνώση των συμμετεχόντων. Παρ' όλα αυτά, η τέλεση τους, φέρνει σε επαφή με τα αρχικά νάματα πολλούς από τους μετέχοντες, παρέχοντας έτσι τις προϋποθέσεις μιας ευρύτερης επανακάλυψης και των άλλων, πιο ουσιαστικών επιπέδων. Δηλαδή του συμβολικού/νοηματικού και του θρησκευτικού. Σε όσους συμμετείχαν στην φετινή πομπή, τα παραπάνω μπορεί να κατέστησαν προφανή όσον αφορά το προσωπικό βίωμα, αλλά με μια παρατήρηση αντανακλώνται και στις αντιδράσεις του άσχετου πλήθους, το οποίο κατά τύχη συνάντησε την πομπή κατά την πορεία της μέσα από την Πλάκα και το Μοναστηράκι. Η άμεση και ευχάριστη αποδοχή της πομπής και των δρώντων από τους θεωρούς περαστικούς, αλλά και η αυτόματη, εκ μέρους πολλών από αυτούς, εισχώρηση και συμμετοχή στην πομπή και τον εορτασμό (κάθε χρόνο το πιο εντυπωσιακό είναι η ευκολία με την οποία συμμετέχουν και διασκεδάζουν οι ακομπλεξάριστοι ξένοι τουρίστες, την ώρα που κάποιοι νεορωμιοί αντανακλούν με την στάση ή τα λεγόμενα τους την συμπλεγματική σχέση τους με το παρελθόν τους και την φυσικότητα της ύπαρξης) δεικνύει αν μη τι άλλο την δύναμη της παραδοσιακής φυσικότητας, η οποία ελπίζουμε να ξυπνήσει σε κάποιους την ανάγκη μιας πιο ουσιαστικής σχέσης με την παράδοση και κατανόηση της. (Περισσότερα <a href="https://www.facebook.com/pg/phalleforia/posts/?ref=page_internal">εδώ</a> και <a href="https://www.facebook.com/events/1701967343447092/?active_tab=discussion">εδώ</a>.)<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggrKSJF5j6nP-0vigQglLaqO9v2x4UyP_prtzbx9-cnzMksNmUplkKXYelwWpKcR4yv3m_ui6i4YhyphenhyphenTd47cxklqAQijFYezcK_Mq36CJOdvw9T4IDb9vuXbBvnqVhgycIsgk25d-5paHo/s1600/apisteuto-o-swrras-kanei-sugkentrwseis-kai-sto-irwdeio.w_l.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="356" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggrKSJF5j6nP-0vigQglLaqO9v2x4UyP_prtzbx9-cnzMksNmUplkKXYelwWpKcR4yv3m_ui6i4YhyphenhyphenTd47cxklqAQijFYezcK_Mq36CJOdvw9T4IDb9vuXbBvnqVhgycIsgk25d-5paHo/s640/apisteuto-o-swrras-kanei-sugkentrwseis-kai-sto-irwdeio.w_l.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
Κάποιες ώρες μετά την έναρξη και την ολοκλήρωση της φαλλικής πομπής στα σκαλιά της εισόδου του Ηρωδείου, την Κυριακή το πρωί, στον ίδιο χώρο, μαζεύτηκαν αρκετοί οπαδοί του απατεώνα Πατρινού και στάρ της εγχώριας υποκουλτούρας των τελευταίων χρόνων Α. Σώρρα για να δώσουν ακόμα μια φορά τον <a href="http://alfeiospotamos.gr/?p=10174">όρκο της "Ελλήνων Συνέλευσις" </a>(απίστευτο γέλιο η ανάγκη ανάλυσης του όρκου μέχρι επιπέδου συμπλεκτικών συνδέσμων, άρθρων και προσθέσεων) σε κάποιον εμβληματικό αρχαιολογικό χώρο, όπως έχουν κάνει και στο παρελθόν. Ένα απίθανο συνονθύλευμα, συνήθως απογοητευμένων, συντεθλιμμένων από τα προβλήματα, ή απλώς ευκολόπιστων (λόγω της πανταχού παρούσας στην νεοελληνική κοινωνία καταστροφής της κριτικής ικανότητας) συνανθρώπων μας παραβρέθηκε και συμμετείχε στον "όρκο" που συνέταξε ο "πολέμαρχος" και το επιτελείο του, εκχυδαϊζοντας, μολύνοντας και διαστρεβλώνοντας κάθε τι το χρησιμοποιούμενο για την σύνταξη του, από την ελληνική γλώσσα (με το "Ελλάνιο ιδίωμα), μέχρι τις μετεξελίξεις του ύδατος της Στυγός σε "ενεργό ύδωρ της συμπαντικής μνήμης". Όπως πολύ σωστά γνωρίζουν διαχρονικά όλοι οι λαοπλάνοι απατεώνες, οι μισές αλήθειες, η άνευ νοήματος πολυλογία ("Ορκίζομαι στην συμπαντική συνειδητότητα και νομοτέλεια ως μονάδα στην ένωση όλων των ιερών ψυχών όπου η δύναμη τους είναι το κοσμικό πυρ") , η ανάπτυξη και η εκμετάλλευση των ανθρώπινων ελπίδων και φοβιών, η διαστρέβλωση της έμφυτης κοινωνικότητας και ομαδικότητας, η πονηρή διαχείριση της ψυχολογίας της μάζας και άλλα τρικ καταφέρνουν να μετατρέπουν ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπων σε άμυαλα <b>Ζόμπι </b>που ακολουθούν εντολές, είτε αυτές ονομάζονται "ελλάνια αξιακά πρωτόκολα", είτε πηδάλιον της εκκλησίας, είτε κομματική γραμμή είτε άλλα πολλά. Η ουσία δεν έγκειται φυσικά στην διαφοροποίηση του βαθμού "γραφικότητας" αλλά στην κοινή γραμμή που διατρέχει όλα αυτά τα φαινόμενα. Εξάλλου η διαφορά μεταξύ επίσημων πολιτικών σωτήρων, ατακαδόρων ευκολιών που χαιδεύουν πρόστυχα τα αυτιά των ηλιθίων τύπου Λαζόπουλου, και εν τέλει του Σώρρα είναι διαφορά μεγέθους όχι τάξης. Κάπως έτσι είναι κωμικοτραγικό που τα εξίσου γραφικά τις περισσότερες φορές <a href="http://www.cnn.gr/news/ellada/story/68347/parastasi-opadon-toy-artemi-sorra-sto-hrodeio">ΜΜΕ κράζουν τους γραφικούς Σωρρικούς</a>, ενημερώνοντας ψευδώς τους υπολοίπους αποχαυνωμένους νεοέλληνες πως οι Ελλάνιοι οπαδοί "<a href="http://www.thetoc.gr/koinwnia/article/apisteuto-o-swrras-kanei-sugkentrwseis-kai-sto-irwdeio">ορκίζονται στον Δία</a>" (γιατί μια εκδοχή του -οι Θεοί να τον κάνουν τέτοιο- "όρκου" περιείχε αναφορά στον Δία), ή πως "ζητάνε την βοήθεια του Δωδεκαθέου", ταυτίζοντας έτσι (μάλλον όχι τυχαίως) στα μάτια των αμέτοχων και άσχετων τρίτων την<a href="http://megaseniautos.blogspot.gr/2012/10/end-end-national-dementia.html"> Ελλάνια παράνοια και γραφικότητα</a> με τους όντως πολυθεϊστές. Ταυτόχρονα,<a href="http://www.newsit.gr/ellada/Artemis-Sorras-Poia-Gucci-Sooy-stin-Akropoli-Afonoi-oi-toyristes-sto-Irodeio/701361"> εντέχνως, συσχετίζουν</a> αυτό το άσχετο γεγονός, με την <a href="http://megaseniautos.blogspot.gr/2017/02/gucci.html">αίτηση της Gucci για την Ακρόπολη</a>, πάλι σε μια προφανή προσπάθεια υποβάθμισης του αξιακού στάτους του μνημείου από τους οδοστρωτήρες του οικονομισμού και της εξαφάνισης κάθε υψηλής αξίας, κάθε δυνητικού συμβόλου μη εξομοίωσης με το κυρίαρχο πρότυπο. Βέβαια, στην όλη αυτή διαδικασία ο Σώρρας έχει λάβει τζάμπα άπειρη διαφήμιση, ενώ πχ κανένα ΜΜΕ δεν ασχολήθηκε με μια εορταστική εκδήλωση όπως τα Φαλληφόρια ώστε να διαπιστώσει και αυτό και οι αναγνώστες/θεατές του τι πραγματικά πιστεύουν και πράττουν οι πραγματικοί "οπαδοί του 12θεου" και τι λένε αυτοί για τους Gucci και λοιπούς.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIV5aBu1yx567HIvj-SGJSu4DRQxEO1gfJ-j6la3ty_DDiGLigSXLeDcbl_b7Ibkecs1ZZc9N_Dj6bPhS8NoJ0wMsftOxCKXLuQdgdmhadFJ_lsP4fhjaCK8x_JNqDnZVLRzlvjt_iE4o/s1600/z1.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIV5aBu1yx567HIvj-SGJSu4DRQxEO1gfJ-j6la3ty_DDiGLigSXLeDcbl_b7Ibkecs1ZZc9N_Dj6bPhS8NoJ0wMsftOxCKXLuQdgdmhadFJ_lsP4fhjaCK8x_JNqDnZVLRzlvjt_iE4o/s640/z1.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
Αντιθέτως, όλα τα ΜΜΕ και για αρκετό διάστημα πριν την ημερομηνία εκδήλωσης αναφέρονται με πολύ καλά λόγια στην αμερικανοφερμένη "παρέλαση των ζόμπι" (Zombie Athens Walk) που θα πραγματοποιηθεί αυτό το Σάββατο στις ίδιες πάνω κάτω περιοχές, που έγιναν και τα παραπάνω.<br />
<blockquote class="tr_bq">
"Όπως δηλώνει στο ΑΠΕ ο διοργανωτής του «zombie athens walk», Τάσος Παπαναγιώτου «πρόκειται για μια πορεία τεράτων που εδώ και τρία χρόνια ξεκινάει από το Σύνταγμα, όπου ζόμπι και πλάσματα τρομακτικά, ακούνε το κάλεσμα του zombie thriller party, κατηφορίζουν την Ερμού περνούν από το Θησείο, το Μοναστηράκι και καταλήγουν στο πάρτι που ετοιμάζουμε, το οποίο φέτος θα γίνει στον Κεραμεικό»."</blockquote>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDmNTHVU2gkdoh80WP-a6w4hPitGV6xnBItYV6bgQ3rPQTKCwGk86nqq26FXBtKteSPVSdqgd5L5eTNzhvjjPLDCzAA00cz7rd7oGQcskU56UVMMn6p7pFBwcLCn4gZg9QFoejwZ8phB4/s1600/zombiewalk.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="194" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDmNTHVU2gkdoh80WP-a6w4hPitGV6xnBItYV6bgQ3rPQTKCwGk86nqq26FXBtKteSPVSdqgd5L5eTNzhvjjPLDCzAA00cz7rd7oGQcskU56UVMMn6p7pFBwcLCn4gZg9QFoejwZ8phB4/s320/zombiewalk.jpg" width="320" /></a>Όσον αφορά την καθ' αυτή εκδήλωση ως προϊόν της σύγχρονης pop κουλτούρας που βρίσκει διασκέδαση σε κάθε τι άσχημο, νοσηρό και αρνητικό των θετικών της ζωής δεν θέλω να επεκταθώ (τα Morbid fascination φαινόμενα στην σύγχρονη κουλτούρα και εποχή έχουν μελετηθεί αρκετά από ψυχιάτρους και άλλους επιστήμονες όπως επίσης και τα αποτελέσματα της αισθητικής εξοικείωσης με την ασχήμια, την βία, τον φόβο κτλ). Εφόσον, από την άλλη αποτελεί διέξοδο για κάποιους ανθρώπους να διασκεδάσουν δεν έχω πρόβλημα, όμως, η σημειολογία δεν πρέπει να μας διαφεύγει. Οι αριθμοί, η διαφήμιση, η πρόσβαση, είναι ενδεικτικοί των κοινωνικών συσχετισμών, των αξιών, της πορείας ενός ολόκληρου πολιτισμού από τις γόνιμες πηγές στην στειρότητα και τον θάνατο.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHLnTirvrRq5j8VXj6CjckekVAK55-bYO2tMLNTrz7xr5rzS5lwin-lANxqqDwvCtYwSlCYw1ZrjfRyJyAryvx36Hj82FM17w7o61Y7TND-V60C2r8sishP6ZZvz0ehpbJW_ZNwgR3Ky0/s1600/f.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="114" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHLnTirvrRq5j8VXj6CjckekVAK55-bYO2tMLNTrz7xr5rzS5lwin-lANxqqDwvCtYwSlCYw1ZrjfRyJyAryvx36Hj82FM17w7o61Y7TND-V60C2r8sishP6ZZvz0ehpbJW_ZNwgR3Ky0/s320/f.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaANA9Fq763DPIPGCPuHfd_YfVbW1qqp8dP0rx52e_r207ZUIbREojxqbn2MI6LmQzYFwXqXMEVy067N-BXKNg2rcgzGfcjIe5DiacCgVJDXRmlaAjbSmUfMhdoa0Xd2RqmM-waelfcU4/s1600/s.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="135" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaANA9Fq763DPIPGCPuHfd_YfVbW1qqp8dP0rx52e_r207ZUIbREojxqbn2MI6LmQzYFwXqXMEVy067N-BXKNg2rcgzGfcjIe5DiacCgVJDXRmlaAjbSmUfMhdoa0Xd2RqmM-waelfcU4/s320/s.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiz02f9siI2-ujop_ezQi3xoh7rAbbGSCvQ_sCrYUjzBU8pLhEDoCcTZrMOcjrqvpQbysUXAPG2H5Sp1TjW8pGT2UzN6KGpyi0fGXQWPwo2ppwXIbJDo4l8ikoUbn16oZfshTas78NiEE/s1600/z.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="134" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiz02f9siI2-ujop_ezQi3xoh7rAbbGSCvQ_sCrYUjzBU8pLhEDoCcTZrMOcjrqvpQbysUXAPG2H5Sp1TjW8pGT2UzN6KGpyi0fGXQWPwo2ppwXIbJDo4l8ikoUbn16oZfshTas78NiEE/s320/z.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Από μια ιερή πομπή, λατρευτική εκδήλωση των ζωοοποιών, γονιμικών οντολογικών καταστάσεων, διαμέσου της γραφικότητας με ψέμματα και ελπίδες, στην άνευ ουσιαστικού νοήματος πομπή των ζόμπι και την διαφήμιση και εορτασμό της ασχήμιας και της νοσηρότητας λίγα μόνο μέτρα δρόμος. Η σημερινή κυρίαρχη ιδεολογία αλλά και οι κοινωνικοί αυτοματισμοί επιβάλλουν τα πρώτα να θάπτονται και να αποκρύπτονται, τα δεύτερα να προβάλλονται συνεχώς και με τέτοιο τρόπο ώστε να απαξιώνονται τα πρώτα πριν ανακαλυφθούν, και τα τρίτα να διαφημίζονται και να επιδιώκονται. Επιχειρείται δηλαδή (έχει πραγματοποιηθεί αιώνες τώρα αλλά λέμε...) η πλήρη μετάβαση του ανθρώπου από την ένθεη ιερή οργανικότητα, την φυσικότητα και την ολιστική ύπαρξη, στην άσκοπη εκτόνωση που παγιδεύει τις κοινωνικές (συνήθως νεανικές) δυνάμεις σε μηδενιστικές, σχετικιστικές, αδιάφορες ασχολίες, πρακτικές και στάσεις. Τα ίδια τα μέσα που σε κάθε περίπτωση θα προσπαθήσουν να υποβαθμίσουν τα πρώτα, θα σπρώχνουν προς τα δεύτερα, φαινόμενο σε πλήρη εκδήλωση σε όλες τις δυτικές κοινωνίες. Η πορεία των ζόμπι δεν αποτελεί παρά μια συμβολική κατάληξη όλων αυτών των φαινομένων. αφού τα ζόμπι οποιουδήποτε είδους είναι το χρησιμότερο έμψυχο (περίπου) υλικό σε μια παγκοσμιοποιημένη και απρόσωπα εξουσιαστική κοινωνία η οποία θέλει να κρύβει τον ομοιογενοποιητικό, συνθλιπτικό εξουσιαστικό της μηχανισμό πίσω από αδιαπέραστα πέπλα ψευδεπίγραφης "σοβαρότητας", "ατομικότητας" και "ελευθερίας" συνεχίζοντας την από αιώνες χριστιανική πρακτική του αναποδογυρίσματος των αξιών. Μια κοινωνία που ενδεχομένως νοιώθει πιο άνετα να χλευάσει αυτά που δεν καταλαβαίνει, να ασπαστεί και να ηρωοποιήσει αυτά που την κοροϊδεύουν και εκμεταλλεύονται και να αφομοιωθεί στην μαύρη ανυπαρξία του τάφου.<br />
<br />
Προφανώς, η αντίστροφη πορεία, η πομπή από την ανυπαρξία του τάφου, πέρα από τις σειρήνες της γραφικότητας και χλευασμού, προς την αρμονικότητα της ευδαιμονικής ύπαρξης είναι εφικτή. Μόνο όμως για όποιον το θελήσει. Και η θέληση δεν είναι μια ποιότητα που βρίσκεται σε αφθονία ούτε στα ζόμπι ούτε στους μεσσιανιστές παντός τύπου.<br />
<br />
ΥΓ: Η παρέλαση των ζόμπι υπό μια άλλη οπτική αποτελεί την χυδαία μετατροπή πανάρχαιων τελετών/πρακτικών λατρείας και τιμής των προγόνων, από τα Ελληνικά Εκάτεια δείπνα μέχρι τις ημέρες των νεκρών των Αζτέκων (η μεξικάνικη Dia de los muertos, που αποτελεί εν μέρει πηγή έμπνευσης της αμερικάνικης ζομποπαρέλασης προέρχεται από εκεί), σε εύπεπτη τροφή του καταναλωτισμού την οποία ξεχέζουν στους δρόμους των πόλεων οι σύγχρονοι κώλοι που δεν διαθέτουν ούτε την μνήμη ώστε να θυμηθούν και να γνωρίσουν από που προέρχονται, ούτε τις ικανότητες ώστε να καταλάβουν που οδηγούνται. <br />
Ως αντίδραση λοιπόν και ενισχύοντας την σημειολογία, αυτό το Σάββατο στην αίθουσα της κοινότητας θα πραγματοποιηθεί ομιλία σχετικά με τα <a href="https://www.facebook.com/events/1830085227254469/">ταφικά έθιμα</a> των προγόνων μας. </div>
Πανδιωνhttp://www.blogger.com/profile/07232921372519494187noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6809108678555707677.post-10412530944613584222017-02-16T13:12:00.001+02:002017-02-16T20:52:37.311+02:00Τα Gucci στην Ακρόπολη ή όταν η πολιτισμική κληρονομιά είναι προϊόν για διαχείριση.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4N4CACSOLR7Dp__zZ0Xsj_6I5kQXvm-8XcQmRL_B_aMB84oBPENYbT49kbHUjD1PTlYu9lmoBi1yaxsI6ukBXgNJNuPLp7UiyGdTgt4JE-JPk8bylAGPJirjXQz3Nz3H8eE0I8-1wXf4/s1600/Animations_Timeline_Acropolis_Parthenon_Athens_1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="356" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4N4CACSOLR7Dp__zZ0Xsj_6I5kQXvm-8XcQmRL_B_aMB84oBPENYbT49kbHUjD1PTlYu9lmoBi1yaxsI6ukBXgNJNuPLp7UiyGdTgt4JE-JPk8bylAGPJirjXQz3Nz3H8eE0I8-1wXf4/s640/Animations_Timeline_Acropolis_Parthenon_Athens_1.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Είναι δυο τρεις ημέρες τώρα που το διαδίκτυο έχει γεμίσει με αναφορές, απόψεις και διαξιφισμούς σχετικά με την αίτηση του οίκου μόδας Gucci, να παραχωρηθεί ο χώρος της Ακροπόλεως (μεταξύ Παρθενώνος και Ερεχθείου) για την πραγματοποίηση Show του οίκου. Ο οίκος σύμφωνα με τα δημοσιεύματα προτίθονταν να κάνει δωρεά ύψος 2εκ. για τις ανάγκες του Υπ.Πο, ενώ θεώρησε καλό να αναφέρει πως θα ξόδευε και ένα ποσό της τάξης των 50εκ για διαφημιστικό χρόνο, χρόνος ο οποίος ταυτόχρονα θα διαφήμιζε το background της εκδήλωσης του οίκου μόδας, δηλαδή την Ακρόπολη. Το ΚΑΣ ομόφωνα απέρριψε την πρόταση (λεπτομέρειες της συνεδρίασης μπορείτε να βρείτε <a href="http://anaskafi.blogspot.gr/2017/02/gucci_15.html">εδώ</a>. Κακώς στην αντιπρόταση αναφέρθηκε το Ολυμπιείο καθώς πρέπει να ισχύει και για εκεί ότι περίπου και για την Ακρόπολη παρά την διαφορά συμβολικού μεγέθους) και αναθέρμανε τις δικτυακές συζητήσεις που είχαν ξεκινήσει προτού βγει η απόφαση απ' όταν μαθεύτηκε η αίτηση του Gucci.<br />
<br />
Για το ζήτημα δημιουργήθηκαν αμέσως δύο κυρίαρχα στρατόπεδα τα οποία απλοποιώντας τις ποικίλες διακυμάνσεις τους εκφράστηκαν ως :<br />
-Όχι με τίποτα να μην δοθεί άδεια<br />
-Ναι, γιατί όχι<br />
<br />
Το πρώτο στρατόπεδο εν πολλοίς χρησιμοποίησε τα τετριμμένα εθνο-uplifting του στύλ "Ο Ιερός μας βράχος" κτλ, ενώ το δεύτερο τα εξίσου τετριμμένα μεταμοντερνικο-μηδενιστικό-σχετικιστικά του στύλ "και αλλού γίνονται αυτά", "θα πάρουμε κανα φράγκο", "σιγά ποιος θα ορίσει την τέχνη" κτλ.<br />
<br />
Ανάμεσα λοιπόν στα διάφορα που διάβασα έτσι όπως τα σταχυολόγησα από τους αντιδικούντες θέλω να κάνω κάποια σχόλια, ώστε να επαναφέρω την εστίαση σε αυτά που προσωπικά θεωρώ σημαντικά, καθώς εκ πρώτης και ανεξάρτητα του τετριμμένου της κάθε ατάκας, επιχειρήματα και των δύο πλευρών μπορεί να είναι βάσιμα. Δυστυχώς όμως μπορεί να είναι και εκτός ουσίας.<br />
<br />
<u>UNESCO και παγκοσμιότητα του μνημείου.</u><br />
Και οι δύο πλευρές, χρησιμοποίησαν τo status του μνημείου ως παγκόσμια κληρονομιά για να υποστηρίξουν την άποψη τους. Από την μια πώς δεν γίνεται ένα τόσο σημαντικό μνημείο να παραχωρείται για κάτι τέτοιο και από την άλλη πως αφού είναι παγκόσμιο και δεν ανήκει αποκλειστικά στους Έλληνες τι μας τα πρήζουν οι Ελληναράδες με τον Ιερό τους βράχο.<br />
<br />
Καλώς και υπάρχει ένα οργανισμός που αναγνωρίζει μνημεία κτλ σε παγκόσμιο επίπεδο ενώ συχνά προβαίνει σε προστατευτικές ή υποστηρικτικές δράσεις για αυτά, δεν θα κάτσω να εξετάσω αν λειτουργεί σωστά, αν όχι και οτιδήποτε άλλο παρεμφερές δεν μας ενδιαφέρει εδώ.<br />
Το θέμα είναι πως το οποιοδήποτε από αυτά τα μνημεία έχει μια αξία ανεξαρτήτως Ουνέσκο ή άλλου παρόμοιου οργανισμού. Αυτή η αξία μπορεί να χωριστεί σε "κληρονομική" αξία και σε συμβολική-ιδεολογική αξία. Ως κληρονομική την αναφέρω όταν υπάρχει μια σχέση (πραγματική η φαντασιακή δεν μας ενδιαφέρει επίσης) μεταξύ του μνημείου-αρχικών δημιουργών και των κληρονόμων-κράτους διαχειριστή. Ως Συμβολική-ιδεολογική αναφέρω την αξία εκείνη που σχετίζεται με ιστορικά-πολιτικά ή ευρύτερα κοινωνικά συμφραζόμενα που καθιστούν το μνημείο ακόμα σχετικό παρά την πάροδο του χρόνου. Φυσικά υπάρχουν και περιπτώσεις "μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς" που δεν έχουν κανένα από τα παραπάνω περιεχόμενα αλλά αναγνωρίζονται ως τέτοια λόγω ιστορικής, αρχαιολογικής ή καλλιτεχνικής αξίας. <br />
<br />
Η Ακρόπολη για παράδειγμα ανήκει και στις τρεις κατηγορίες καθώς:<br />
Α. Το νέο ελληνικό κράτος και ο νεοελληνικός λαός θεωρούνται κληρονόμοι των αρχικών δημιουργών του.<br />
Β. Αποτελεί παγκόσμιο σύμβολο κοινωνικό-πολιτικών συμβάντων που όλος ο σύγχρονος Δυτικός πολιτισμός (η και παγκοσμίως βάσει του πνεύματος του Ουμανισμού-Διαφωτισμού) αναγνωρίζει ως καταγωγικά του.<br />
Γ. Φυσικά και έχει καλλιτεχνική, ιστορική, αρχαιολογική αξία.<br />
Αντιθέτως οι Πυραμίδες της Αιγύπτου, δεν έχουν ούτε σύγχρονο κληρονόμο (ίσως ελάχιστες μειοψηφίες της σημερινής Αιγύπτου να θεωρούν εαυτούς ως Αιγύπτιους έχοντες σχέση με τον αρχαίο λαό), ούτε και αποτελούν κάποιο γενικώς αναγνωρισμένο παγκόσμιο ιδεολογικό σύμβολο όπως η Ακρόπολη.<br />
<br />
Άμεσα από τα παραπάνω μπορούμε να υποθέσουμε πως σε ορισμένες περιπτώσεις ενδέχεται να έχουμε διάσταση απόψεων μεταξύ των εμπλεκομένων μερών. Δηλαδή άλλο να θέλουν οι κληρονόμοι, άλλο οι διαχειριστές (πχ κράτος) και άλλο οι συμβολικώς ενδιαφερόμενοι (όπου και εκεί άλλο ο έκαστου συμβόλου ενδιαφερόμενος πχ αρχιτέκτονας, ιστορικός κτλ). Αναγκαστικά λοιπόν, σε αυτή την περίπτωση για να μπορούμε να συνενοούμαστε θα έπρεπε να έχουμε μια αξιολογική κατάταξη του αν μη τι άλλο ηθικού πλεονεκτήματος (προβάδισμα στην απόφαση) της μίας ή της άλλης κατηγορίας.<br />
Προσωπικά, για παράδειγμα, πρώτα θα έδινα ηθικό προβάδισμα για οποιαδήποτε απόφαση στον κληρονόμο, μετά στον διαχειριστή και μετά στον απόμακρο συμβολικώς ενδιαφερόμενο. Η άποψη μου μπορεί να άλλαζε μόνο όταν προέκυπτε με κάποιο τρόπο διάσταση κάποιου μέρους με τον ουσιαστικό ή ιδανικά οριζόμενο ρόλο του σε σχέση με το μνημείο. Εν τάχει, αν πχ οι κληρονόμοι ήταν ουσιαστικά πιο άσχετοι με το μνημείο απ' ότι οι συμβολικώς ενδιαφερόμενοι, η πχ αν ο διαχειριστής για κάποιο λόγο πολιτικών αλλαγών αποφάσιζε -εν αντιθέσει με την θέληση των υπολοίπων - να κάνει κάτι καταστροφικό (Πχ πολιτική κυριαρχία ISIS στην Παλμύρα).<br />
Στην συγκεκριμένη, όμως, περίπτωση δεν μπορώ παρά να υποθέσω (εύλογα) μια κοινή τοποθέτηση όλων των παραπάνω έναντι του θέματος "επίδειξη μόδας στην Ακρόπολη".<br />
<br />
Κάπως έτσι, η αναφορά της παγκοσμιότητας ώς επιχείρημα για να δοθεί η άδεια με ταυτόχρονη ηθική υποβάθμιση οποιουδήποτε άλλου παράγοντα εκ των ανωτέρω με αληθή ή αναληθή επιχειρήματα (αδιάφορο) πχ "αφού οι νεοέλληνες δεν σέβονται οι ίδιοι την κληρονομιά τους τι μιλάνε" και άλλα σχετικά δεν μπορώ να καταλάβω τι ρόλο μπορεί να εξυπηρετεί πέρα του ιδεολογικού αυνανισμού αυτού που την εκφράζει (δηλαδή απλά παπαγαλίζω την μόνιμη εθνοαξιακο-μηδενιστικοσχετικιστική μου στάση ως "προοδευτικός").<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjF-NF8c9PIZy2hl9GY70xZ4sdUOFNl3ymxyB1wTnbgaCYkyO-dUayIjmxeYWrBs1BYGNnpv8tHuI2uvxm8L9NnXEhxIK2IHXC9_hKS_gRPmj2Y-PC1hTqED5ijaoLmoQ6u0YJg1QsPj9I/s1600/dior.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjF-NF8c9PIZy2hl9GY70xZ4sdUOFNl3ymxyB1wTnbgaCYkyO-dUayIjmxeYWrBs1BYGNnpv8tHuI2uvxm8L9NnXEhxIK2IHXC9_hKS_gRPmj2Y-PC1hTqED5ijaoLmoQ6u0YJg1QsPj9I/s640/dior.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<u>Ο Ρουβάς Ηρώδειο = Gucci Ακρόπολη</u><br />
<br />
Κατ' αντιστοιχία με τα παραπάνω είδα και εξισώσεις τέτοιου τύπου με περιεχόμενο που μάλλον υπονοεί πως αφού είμαστε μπαγλαμάδες τι μας πείραξε ο Gucci και το παίζουμε ιστορία, επιχείρημα το οποίο επίσης αδυνατώ να κατανοήσω, πέρα της βλακώδους εξίσωσης που περιέχει.Ας εστιάσουμε λοιπόν, όπως και ο νόμος στον "χαρακτήρα" του μνημείου.<br />
Ποιος ο χαρακτήρας του Ηρωδείου; Το λέει η λέξη, ήταν ένα ωδείο, ένας χώρος δηλαδή όπου παρουσιάζονταν/εκτελούνταν μουσικά (για την αρχαιότητα αυτό σημαίνει μέλος, λόγος, κίνηση/χορός) δρώμενα. Τι ήταν η Ακρόπολη; Το θρησκευτικό και πολιτικό συμβολικό κέντρο της πόλεως των Αθηναίων. Τι είναι ο Ρουβάς; Τραγουδιστής. Τι έκανε στο Ηρώδειο; τραγούδησε. Τι είναι ο Gucci; Τι θέλει να κάνει στην Ακρόπολη; Νομίζω με αυτόν τον απλό τρόπο εύκολα βγάζουμε συμπέρασμα. <br />
Πέραν αυτού, σήμερα, όπως και στην αρχαιότητα φαντάζομαι πως δεν ήταν όλες οι παραστάσεις εξίσου καλές ούτε οι ηθοποιοί, τραγουδιστές κτλ εξίσου ικανοί. Φαντάζομαι επίσης πως συχνά η αξία των πρώτων και η ικανότητα των δεύτερων δεν θα ταυτίζονταν πάντα με την κρίση του κοινού όπως και τώρα. Δεν θα πρέπει δηλαδή ξαφνικά να αναγορευτώ εγώ η το ΚΑΣ σε κριτικό τέχνης και να αποφανθώ για την χρήση του μνημείου βάσει της αντικειμενικής ή υποκειμενικής καλλιτεχνικής αξίας του ενδιαφερόμενου αλλά όπως φάνηκε πρίν, βάσει του είδους χρήσης. Οπότε, και υπό αυτή την διάσταση πάλι δεν βλέπω γιατί ένα τέτοιο επιχείρημα να δρά υποστηρικτικα για την πασαρέλα στην Ακρόπολη, και ξανά το τοποθετώ στην ίδια σφαίρα με τα παραπάνω δηλαδή ώς εθνομαζοχιστική μηδενιστική έκφραση (γιατί αλλιώς θα έπρεπε να ήταν ο πράττων την εξίσωση περισσότερο κατακριτικός έναντι της όποιας χρήσης όχι λιγότερο).<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSywunvmlzVo_bZWqOjtyO2tgPjw7eV2br9uuuO0kQ_x6nndHRmVXT14sHfoYZNgoYPpSl148w-EEoHEcC-SEpgpH1IgJ9oilClAOe2nLDj4jVcQig5i3rKxl-UENpV9wdO3F1Xzblxg8/s1600/upl58a15adf41e22.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSywunvmlzVo_bZWqOjtyO2tgPjw7eV2br9uuuO0kQ_x6nndHRmVXT14sHfoYZNgoYPpSl148w-EEoHEcC-SEpgpH1IgJ9oilClAOe2nLDj4jVcQig5i3rKxl-UENpV9wdO3F1Xzblxg8/s640/upl58a15adf41e22.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<u>Οικονομισμός και αξίες. </u><br />
<br />
Τα καλύτερα βέβαια τα διάβασα όταν στα επιχειρήματα μέσα, εισέβαλαν οι "αγορές", δηλαδή τα χρήματα που ο ιδιωτικός οίκος μόδας θα "δώριζε" (σύμφωνα με τον νόμο δεν μπορεί να υπάρχει παραχωρήσει από άμεση ανταποδοτικότητα) προς πολιτισμική αξιοποίηση στο δημόσιο και την έμμεση διαφήμιση που θα γίνονταν στο μνημείο και στην χώρα. Εδώ βρήκα μερική ταύτιση και δεξιών νεοφιλελέρων αλλά και αριστερό-κουλτουριάρηδων (και δεν μου κάνει εντύπωση αφού εν τέλει....το ίδιο Zeitgeist ζούμε όλοι).<br />
Αν υποθετικά, όμως, θέλουμε να το δούμε έτσι ας επαναλάβουμε την πρόταση της εταιρίας. 2εκ. δωρεά σε βάθος 5 χρόνων και έμμεση διαφήμιση 50εκ περίπου λόγω της διαφημιστικής τους καμπάνιας που θα παίξει Background τον Παρθενώνα από την 15λεπτη εικονοληψία του σόου. Μάλιστα. Δηλαδή: το-απαραίτητο-για-την-καμπάνια- Ιερό-μνημείο-που-όλοι-σεβόμαστε κοστολογείται στην πρόταση στο 4% των συνολικών εξόδων της διαφήμισης....Και καθόμαστε και το σκεφτόμαστε πως θα μας δώσουν 2εκ αντί να τους πούμε άμεσα να πα να ^&@%$#&^@; Είμαστε σοβαροί; Επίσης είμαστε σοβαροί όταν ακούμε στην πρόταση (η αποδεχόμαστε και το χρησιμοποιούμε ως επιχείρημα) πως ένα μνημείο σαν την Ακρόπολη (Ουνέσκο, παγκόσμιο σύμβολο και μπλα μπλα τα είπαμε) χρειάζεται την έμμεση διαφήμιση του οίκου μόδας; Ε να τους πληρώσουμε εμείς τότε μπας και φανεί λίγο ο Παρθενώνας πίσω από τα walking dead της πασαρέλας (αλήθεια γιατί βάφουν όλα τα μοντέλα σαν ζόμπι τα τελευταία χρόνια;). Απλά ντροπή και ευτυχώς που θίχτηκε και κατ' αυτόν τον τρόπο, δηλαδή ώς εξευτελιστική, η πρόταση μέσα στην συνεδρίαση του ΚΑΣ.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVkRhIC2d1vtG_7YK2nMN8A3SKs7yyVwk90INmPNIdgiGjNlXP0Dykh0rsN_bar7U-44n03TTcsvexYeBGC2YRJe0qEyRbW9Co1N5VwITyLZncXgsj4QUKwb-TZjIEz1za_6bJ2ux8b7c/s1600/Gucci_resort_2017_collection6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="315" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVkRhIC2d1vtG_7YK2nMN8A3SKs7yyVwk90INmPNIdgiGjNlXP0Dykh0rsN_bar7U-44n03TTcsvexYeBGC2YRJe0qEyRbW9Co1N5VwITyLZncXgsj4QUKwb-TZjIEz1za_6bJ2ux8b7c/s400/Gucci_resort_2017_collection6.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
Το πρόβλημα εδώ, είναι πως στα μυαλά των περισσοτέρων δεν υπάρχει ιεράρχηση των αξιών με αποτέλεσμα λόγω της αλλοτρίωσης που έχει επιφέρει ο οικονομισμός, η συμβολική ή άλλη "άυλη" αξία ενός μνημείου να μπορεί να συγκριθεί η και ακόμα και να έπεται των μετρήσιμων χρηματικών αξιών των αγορών, εμπόρων, διαφημιστών κτλ. Ειδικά σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης φαντάζει πολύ εύκολα να γίνουν τέτοιες ηθικές και αξιακές εκπτώσεις. Κάτι τέτοιο, όμως απλά θυμίζει την περίπτωση κάποιου άρρωστου ναρκομανή, που για να βρει την δόση του πουλάει το τελευταίο πχ ενθύμιο της νεκρής μάνας του. Αυτός είναι ένας άρρωστος άνθρωπος και εν μέρει μπορεί να δικαιολογηθεί, οι προβάλλοντες το οικονομικό επιχείρημα για "ενοικίαση" της Ακρόπολης τι δικαιολογία έχουν για την ηθική τους κατάπτωση;<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7Jbm8nqGXk-tmapuL94VxwvIrhId76qTQ-O3TA8J0RCCRjnxqsvUrk5dn2Jp_EHCM5Gv8-oijl4krEBZ-G8k8xe85-KywYWyFi-rWiRzHL7lfYJc_vgBXxDgUQ5PwfMB9Q_R_emwQQ4k/s1600/Gucci_22.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="243" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7Jbm8nqGXk-tmapuL94VxwvIrhId76qTQ-O3TA8J0RCCRjnxqsvUrk5dn2Jp_EHCM5Gv8-oijl4krEBZ-G8k8xe85-KywYWyFi-rWiRzHL7lfYJc_vgBXxDgUQ5PwfMB9Q_R_emwQQ4k/s400/Gucci_22.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<br />
Ομοίως, είναι εντελώς τρέλα να υποστηρίζεται πως ο Παρθενώνας έχει ανάγκη διαφήμισης από τον όποιο Γκούτσι. Αποδεχόμενοι κάτι τέτοιο, ξανά υποβαθμίζουμε την αξία ενός τέτοιου μνημείου έναντι μιας οποιασδήποτε εταιρίας ή "αξίας" των σημερινών αγορών. Εφόσον σκεφτόμαστε έτσι, προφανώς είμαστε μέρος του προβλήματος που καταλήγει στο να μην έχουν τα κράτη-διαχειριστές τα οικονομικά μέσα να συντηρήσουν τα σημαντικότερα μνημεία τους αλλά αυτά να μπορούν να τα διαθέσουν οι πολυεθνικές εταιρίες.<br />
<br />
<u>Σε έναν ουτοπικό κόσμο.</u><br />
<br />
Από την αντιπρόταση που ακούστηκε στο ΚΑΣ για παραχώρηση του ναού του Ολυμπίου Διός αντί της Ακροπόλεως γίνεται εμφανές πως ακόμα και εν μέσω αυτών που πήραν την κατά τα άλλα ορθή ομόφωνη απόφαση υπάρχει πρόβλημα. Για το Ολυμπιείο δεν γίνεται παρά να ισχύει βάσει λογικής ότι και για την Ακρόπολη παρά την εμφανή διαφορά συμβολικού μεγέθους. Το ότι υπήρξε τέτοια αντιπρόταση δείχνει πως για κάποιους το status Ακρόπολη δεν αποδίδεται βάσει αντικειμενικών κριτηρίων αλλά βάσει ενός πλέγματος ή συμπλέγματος άλλων πραγμάτων, όπως ο εθνο-uplifting συμβολισμός που ανέφερα στην αρχή. Κατ' αυτόν τον τρόπο τα όποια σωστά επιχειρήματα περί μη διάθεσης της Ακροπόλεως εξανεμίζονται αφού ο εκφραστής τους δεν τα υποστηρίζει βάσει μιας ολοκληρωμένης ιδεολογικής πρότασης και αντίληψης αλλά εθιμοτυπικά ή από φόβο έναντι των αντιδράσεων. Αντιδράσεις οι οποίες στην πλειοψηφία τους θα προέλθουν (όπως και προήλθαν) από ένα ετερογενές πλήθος του λαού που ούτε αυτός κατέχει ούτε την ορθή αντίληψη πόσο μάλλον το ηθικό ανάστημα υποστήριξης τους. Γιατί όπως έγραψε και ένας φίλος είναι εντελώς τρελό ο ίδιος λαός που σε πλήθος εκφράσεων του καθημερινά αποδεικνύει την απαξίωση του έναντι της κληρονομιάς του να μαίνεται ξαφνικά για την πιθανότητα παραχώρησης της Ακρόπολης. Αυτό βέβαια δεν αλλάζει το γεγονός πως το αντανακλαστικό λειτούργησε προς την σωστή κατεύθυνση, δεν σημαίνει, όμως, και πως υπάρχει ελπίδα, με τα σημερινά δεδομένα, ανάπτυξης μιας σωστής σχέσης, άποψης, με τα μνημεία μας.<br />
<br />
Σε έναν ουτοπικό, λοιπόν, κόσμο που τα πράγματα θα βρίσκονταν σε λειτουργική ισορροπία τι θα συνέβαινε.<br />
Θα υπήρχε ταύτιση κληρονόμων, διαχειριστή, συμβολικής αξίας και χρήσης. Δηλαδή ο κληρονόμος λαός θα ήταν και διαχειριστής και θα κατανοούσε και αξιοποιούσε το όποιο κληροδότημα με τον ίδιο ουσιαστικό τρόπο που αυτό παραδόθηκε. Στην περίπτωση μας δηλαδή, οι νεοέλληνες θα ήταν Έλληνες και θα αντιμετώπιζαν την Ακρόπολη πρωτίστως ως το θρησκευτικό κέντρο της πόλεως των Αθηναίων. Έτσι θα δικαιούνταν ηθικά να είναι οι ίδιοι που θα λάμβαναν τις αποφάσεις για την λειτουργία του.<br />
Σε αυτή την περίπτωση θα μπορούσαν και θα έπρεπε να το αξιοποιούν μόνο για θρησκευτικές εκδηλώσεις, όπως για παράδειγμα για εορτασμό των Παναθηναίων, φύλαξη ιερών κειμηλίων κτλ<br />
Όπως και οι πρόγονοι τους θα καταλάβαιναν πως το δημόσιο συμφέρον συχνά εναρμονίζεται με το ιδιωτικό και πώς υπάρχουν τρόποι οι οικονομικές αξίες να μην αντιτίθενται στις άλλες ανώτερες αλλά να συνεπικουρούν ως υλική υποστήριξη. Θα μπορούσε δηλαδή ο όποιος Γκούτσι να επιτυγχάνει την "διαφήμιση" του φτιάχνοντας τα ρούχα για μια επίσημη πομπή όπως τα Παναθήναια σαν χορηγός, η απλά να του δίνεται το δικαίωμα αναφοράς σε ένα τιμητικό ανάθημα, αν είχε προσφέρει κάτι σημαντικό υπέρ της Πόλεως. Επίσης ο κάθε Γκούτσι σε αυτή την περίπτωση θα θεωρούσε τιμή του να συμμετέχει σε κάτι τέτοιο και όχι ο Παρθενώνας τιμή του που θα κάνει guest εμφάνιση στο 15λεπτο βίντεο του οίκου μόδας.<br />
<br />
Δυστυχώς, όμως, η σημερινή κατάσταση απέχει πολύ από μια "ουτοπική" όπως η παραπάνω με αποτέλεσμα να παρακολουθούμε, συχνά ανίκανοι να επηρεάσουμε, το πώς η νεοελληνική κοινωνία δρα, αντιδρά και κατανοεί την θέση της έναντι των μνημείων κάποιων "άλλων" που θέλουμε και δεν θέλουμε να ταυτίζουμε με εμάς παρά την άβυσσο που μας χωρίζει στον τρόπο σκέψης, στις αξίες, στην συμπεριφορά. </div>
Πανδιωνhttp://www.blogger.com/profile/07232921372519494187noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6809108678555707677.post-53234414896644219742017-02-14T18:19:00.001+02:002017-02-14T18:19:36.990+02:00Φαλληφόρια - Για την ζωή που δεν γνωρίζει ήττα.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<a data-flickr-embed="true" href="https://www.flickr.com/photos/145136579@N04/albums/72157674628480753" title="Φαλληφόρια - Φαλλαγώγια 2016"><img alt="Φαλληφόρια - Φαλλαγώγια 2016" height="317" src="https://c1.staticflickr.com/1/570/31095486384_07c2236e91.jpg" width="500" /></a><script async="" charset="utf-8" src="//embedr.flickr.com/assets/client-code.js"></script> </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Από πλήθος ιστορικών μελετών είναι ευρέως γνωστό, και πια διαδεδομένο και εκτός των κύκλων των ειδικών, πως ο χριστιανισμός απο όταν επιβλήθηκε στον ελληνορωμαϊκό κόσμο κατέστρεψε μεγάλο μέρος των υλικών μνημείων του προγενέστερου πολιτισμού. Κατάφερε έτσι να κατοχυρώσει την πρώτη θέση στην κατηγορία των αντιπολιτισμών, θέση την οποία εύκολα διατηρεί μέχρι και την σημερινή έξαρση του ισλαμικού φονταμενταλισμού τύπου ISIS που λόγω μικρότερης γεωγραφικής κλίμακας και πολιτικής υποστήριξης μοιάζει απέναντι του σαν το μικρό αδύναμο αδελφάκι το οποίο πασχίζει να καταλάβει την πρωταθλητική θέση του πρώτου διδάξαντος.</div>
Παρόμοια καταστροφή αναγνωρίζουν κάποιοι πιο φιλοσοφημένοι πως συνέβη στους διανοητικούς και ηθικούς τομείς, δηλαδή σε πράγματα που έχουν να κάνουν με αρχές και αξιακά συστήματα, για τα οποία ο χριστιανισμός αποτέλεσε επίσης την μεγάλη αντιστροφή, το σκοτεινό αντι-είδωλο.<br />
Αυτή, όμως, η καταστροφή, την οποία μετά από αιώνες κυριαρχίας κατόρθωσε να επιφέρει πληρέστερα η εν λόγω θρησκεία, σίγουρα είναι η καταστροφή του φαντασιακού και του φυσιολογικού ψυχολογικού υποβάθρου του ανθρωπίνου όντος, όπως αυτό προκύπτει αβίαστα από τις φυσικές αλλά και θεϊκές διεργασίες που αναδύονται κατά την διαδικασία εκδήλωσης της ζωής. Εδώ, στο πεδίο αυτό, δεν υπάρχουν ερειπωμένα υλικά μνημεία ή κατακερματισμένα μνημεία λόγου να ανασυστήσουν την προτέρα κατάσταση. Τα σημάδια της ερήμωσης βρίσκονται μόνο μέσα στις ανθρώπινες ψυχές και τους νόες και μπορούν να γνωστοποιηθούν εξωτερικά μόνο μέσα από τις συμπεριφορές αυτών που υπέστησαν την ερημοποίηση.<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
Καταδικάζω τον Χριστιανισμό. Εγείρω εναντίον του Χριστιανισμού τη δριμύτερη κατηγορία που δέχτηκε ποτέ. Είναι για μένα η πιο μεγάλη διαφθορά που μπορεί να διανοηθεί το ανθρώπινο μυαλό... δεν άφησε τίποτε άθικτο με τη διαφθορά της· μετάτρεψε κάθε αξία σε μη αξία, κάθε αλήθεια σε ψέμα, κάθε ακεραιότητα σε ποταπότητα της ψυχής. ... Να δημιουργείς μεσ' από την «humanitas» (την ιδιότητα να είσαι άνθρωπος) μια αυτοαντίφαση, μια τέχνη αυτοβεβήλωσης, μια θέληση για ψέματα με οποιοδήποτε τίμημα, μια αποστροφή, μια περιφρόνηση για όλα τα καλά και τίμια ένστικτα! Αυτά είναι μερικά από τα αγαθά του Χριστιανισμού! Ο παρασιτισμός, η μοναδική πρακτική της Εκκλησίας, που ρουφάει, με το ιδανικό της αναιμικότητας, της «αγιότητας», όλο το αίμα, όλη την αγάπη, όλη την ελπίδα για ζωή· το επέκεινα, ως θέληση για άρνηση κάθε πραγματικότητας· ο σταυρός, ως αναγνωριστικό σημάδι για την πιο υποχθόνια συνωμοσία που υπήρξε ποτέ εναντίον της υγείας, της ομορφιάς, ο,τιδήποτε καλοφτιαγμένου, εναντίον του θάρρους, του πνεύματος, της καλοσύνης της ψυχής, εναντίον της ίδιας της ζωής... <i>Νίτσε, ο Αντίχριστος</i></blockquote>
<br />
<br />
Ένα καλό παράδειγμα τέτοιας αντιστροφής, διαστρέβλωσης και τελικά καταστροφής του φαντασιακού και ψυχολογικού υποβάθρου του ανθρώπου είναι ο εξοβελισμός, η καταδίκη και δαιμονοποίηση (με την αρνητική έννοια) της σεξουαλικότητας, δηλαδή της σωματοποιημένης και υλικής έκφρασης του Ερωτα και των άλλων δημιουργικών αιτιών και κατά συνέπεια των άμεσων και έμμεσων απορροών αυτού, μέχρι και των μεταφυσικών και πνευματικών του αντηχήσεων, όπως αυτές εκφράζονται μέσω συμβολισμών, τελετουργιών και δρωμένων.<br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4j3C7fz-0JfevWytk5RMYVPDUJP85wfVqiU-95Z8YyPcBPjVBzV_LrnZQ6bvMgH0bBsm3d1oxPFCAvvpduOLHaIXbKpKxiOA7ezbD7Ai_G3SK8nqYsAlrlniHmeC8BXF38YC76tWsWWU/s1600/800px-Tintinnabulum-Fund_in_Herculaneum.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4j3C7fz-0JfevWytk5RMYVPDUJP85wfVqiU-95Z8YyPcBPjVBzV_LrnZQ6bvMgH0bBsm3d1oxPFCAvvpduOLHaIXbKpKxiOA7ezbD7Ai_G3SK8nqYsAlrlniHmeC8BXF38YC76tWsWWU/s320/800px-Tintinnabulum-Fund_in_Herculaneum.jpg" width="239" /></a>Κάπως έτσι, η σεξουαλική πράξη, ή ακόμα και η συμβολική εικόνα ενός φαλλού, για αυτούς που έχουν υποστεί την φαντασιακή και ψυχική καταστροφή προκαλεί διάφορες αντιδράσεις (που όπως είπαμε επιτρέπουν την γνωστοποίηση και ερμηνεία της ερημοποίησης τους), απο παιδικά χάχανα στην καλύτερη περίπτωση, μέχρι και την ανάδειξη φοβιών και πουριτανικής "ηθικής" ή και την πρόκληση επιθετικών αντιδράσεων στην χειρότερη. Ο εσωτερικά η εξωτερικά εκφραζόμενος ατομικός λόγος για αυτές τις αντιδράσεις σπάνια αντιπροσωπεύει την πραγματική αιτία που ο καθένας αδυνατεί να αποδεχθεί την φυσιολογικότητα είτε της πράξης είτε του συμβόλου. Από τις φεμινάζι και τους μιμητικούς χιμπατζήδες του Politically correct μέχρι και τους φονταμενταλιστές χο (και όχι μόνο) προστάτες της κοινωνικής ηθικής, η ουσία παραμένει στα αρχικά αίτια της εσωτερικής καταστροφής δηλαδή στην διαστρέβλωση και δαιμονοποίηση που επέβαλε και πέτυχε ο χριστιανισμός. Αυτό είναι το σημείο κοινής επαφής όλων τους, ανεξαρτήτως των επιμέρους "ιδεολογικών" διαφορών.<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEittKGbQ3BSDIbAM7_R0R_up4wYuNoBOeY3iiHNQHmfUkd68mWcXNTeb2bM08s5sbhZYE6HDeV_ZnXEJmD8vs-SVrqLVf1TQNWhDF-Fr08x5QdzS9cO5o75kR7FoFdC49Bml_14yf0eO6s/s1600/0-jg--Bs5SmGlSZ8X-.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEittKGbQ3BSDIbAM7_R0R_up4wYuNoBOeY3iiHNQHmfUkd68mWcXNTeb2bM08s5sbhZYE6HDeV_ZnXEJmD8vs-SVrqLVf1TQNWhDF-Fr08x5QdzS9cO5o75kR7FoFdC49Bml_14yf0eO6s/s320/0-jg--Bs5SmGlSZ8X-.jpg" width="240" /></a></div>
Συμμετοχή στις παραπάνω κατηγορίες έχουν ακόμα και όψιμοι "αρχαιολάτρες", οι οποίοι εξίσου αδυνατούν να αποφύγουν την ερημοποίηση του φαντασιακού και της ψυχο-νοητικής διάστασης, στην οποία τους καταδίκασε η χριστιανική/μοντέρνα ανατροφή. Έτσι, και αυτοί συχνά προτιμούν (όταν δεν αντιδρούν ευθέως) να παραβλέπουν τις παραδοσιακές πτυχές που έχουν να κάνουν με τέτοια δύσκολα θέματα. Η νύχτα, οι φαλλοί, το αίμα, και πλήθος άλλων φυσικών εκδηλώσεων, πραγμάτων και συμβόλων τρομάζουν και προκαλούν εκφράσεις αντίδρασης που ερμηνεύονται, όχι κατά πως θα ήθελαν να τις δικαιολογήσουν οι κάτοχοι τους, αλλά όπως στην πραγματικότητα είναι. Όπως τα υλικά μνημεία είναι τα πρώτα θύματα της επίθεσης αλλά και τα πρώτα ευρήματα χρήσιμα για την όποια επανακάλυψη, ενώ οι ψυχονοητικές καταστροφές οι τελευταίες και τα απομεινάρια τους τα πιο δύσκολα να συλλεχθούν, κατανοηθούν και ανασυσταθούν, αντίστοιχα και η οποιαδήποτε πορεία αποχριστιανοποίησης του εσωτερικού κόσμου ξεκινά από την ιστορική γνώση (το εύκολο) και καταλήγει (σπάνια) στην πλήρη επανακάλυψη του φαντασιακού.<br />
<br />
<br />
<br />
Δυστυχώς, λοιπόν, από τις ελληνικές φαλληφορίες και τον Διόνυσο, τις ερμαϊκές ιθυφαλλικές στήλες και τα ρωμαικά Tintinnabulum ή την λατρεία του Fascinus (απ' όπου και το σημερινό αγγλικό Fascinate: γοητεύω, έλκω το ενδιαφέρον), από τις εστιάδες ιέρειες της Ρώμης μέχρι και το σημείο - Lingam - του Shiva και τις φαλλικές εορτές στην Ιαπωνία, ο πλήρης νοηματικός και ψυχο-νοητικός πλούτος (για να μην αναφερθώ στον έμπρακτα θρησκευτικό-θεολογικό αντίστοιχο πλούτο) του πολυθεισμού παραμένει όχι μόνο απροσπέλαστος, αλλά και συχνά διωκόμενος από την πλειοψηφία των σημερινών ανθρώπων (άθελα τους στην πλειοψηφία), οι οποίοι ώς άλλα αυτόματα αντιδρούν βάση της χριστιανικής τους προδιαγραφής. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEq0Als2Y45bmwTv6wCrXNLmkbotD_MDHySqedINjKFmPMtpiYk_vevxftTPssGsGVlPhvEFH_emLmr-qVb1xUTsOrF4C0GOpKifyEUcV8tKcCY_aV_yqFcHKkkrkyfpJxg-zbalCZ6n0/s1600/kakodaimon.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEq0Als2Y45bmwTv6wCrXNLmkbotD_MDHySqedINjKFmPMtpiYk_vevxftTPssGsGVlPhvEFH_emLmr-qVb1xUTsOrF4C0GOpKifyEUcV8tKcCY_aV_yqFcHKkkrkyfpJxg-zbalCZ6n0/s1600/kakodaimon.jpg" /></a></div>
Επειδή, όμως η ζωή δεν γνωρίζει ήττα και οι γονιμικές δυνάμεις της δεν επιτρέπεται να μένουν στο περιθώριο της ερήμου, αλλά πρέπει ενεργά να εκδηλώνονται προς χάριν της αντιστροφής αυτού του αφύσικου περιβάλλοντος, επείδή εκτός από γονιμική η δύναμη του σημείου του φαλλού είναι και εξόχως αποτροπαϊκή, παρά τα ανωτέρω διαπιστωμένα προβλήματα η Λατρευτική Κοινότητα "Λάβρυς" πραγματοποιεί για τέταρτη συνεχή χρονιά δημοτελή εορτή φαλληφορίας αυτό το Σάββατο 18 Φεβρουαρίου στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας, σε μια προσπάθεια γονιμοποίησης του ερημοποιημένου φαντασιακού, σε μια προσπάθεια αποτροπής της περαιτερω ερημοποίησης.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWqhCwwRoBZzDRm0-F_unLr6tW1fxu5mWhWUsABkgESYCf1Emglbwps46hda4SlBLrQbXgFS0mf-33W-F2KVP9jbYNZMjBUUeAES-52H5ImIJefw7Ghapi-zw6EPNDnhJhsqCPlQJwmPQ/s1600/16299597_734996013332553_7025744563250679223_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWqhCwwRoBZzDRm0-F_unLr6tW1fxu5mWhWUsABkgESYCf1Emglbwps46hda4SlBLrQbXgFS0mf-33W-F2KVP9jbYNZMjBUUeAES-52H5ImIJefw7Ghapi-zw6EPNDnhJhsqCPlQJwmPQ/s640/16299597_734996013332553_7025744563250679223_o.jpg" width="441" /></a></div>
<br />
<br />
Όσοι ενδιαφέρονται να συμμετέχουν περισσότερες πληροφορίες εδώ: <a href="https://www.facebook.com/phalleforia/">https://www.facebook.com/phalleforia/</a> και στην εκδήλωση εδώ : <a href="https://www.facebook.com/events/1701967343447092">https://www.facebook.com/events/1701967343447092</a><br />
Όσοι παραμένουν δέσμιοι της ερήμου ξέρουν τι έχουν να λαμβάνουν από εμάς....:-)<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhnk5tG1PuAlGGATq5bJ8uOI7ynVeq4ze8dXKlCSbRgAIUwV-cVDahWpJpCmF62nJ38v5McMCBGdyQQNE9nEX9a1mTxdVHuSkBzE8PBEGqBCU9M2YCk6Gl1Yog8PIlMg1Hfg-M_rHpvxk/s1600/moorgate+minuature.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="191" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhnk5tG1PuAlGGATq5bJ8uOI7ynVeq4ze8dXKlCSbRgAIUwV-cVDahWpJpCmF62nJ38v5McMCBGdyQQNE9nEX9a1mTxdVHuSkBzE8PBEGqBCU9M2YCk6Gl1Yog8PIlMg1Hfg-M_rHpvxk/s400/moorgate+minuature.jpg" width="400" /></a></div>
<br /></div>
Πανδιωνhttp://www.blogger.com/profile/07232921372519494187noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6809108678555707677.post-17298714144124380352016-12-22T23:27:00.000+02:002017-01-20T10:40:14.078+02:00Συνταγές για ειδωλολατρικά εορταστικά τραπεζώματα. <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUnRPY7gfbEuQUtgxgxs9aOk4_64MjDtOSPRVKqtRIrznVUVI4IAXDXWDusJ5yAtBncf66o7YhJr9UMQIf4y1ZV7pUgvb050YHhKxfACUUdQQRIUNUGgunnPOB8H8ixSGc2gtzLTjudzc/s1600/trapez.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUnRPY7gfbEuQUtgxgxs9aOk4_64MjDtOSPRVKqtRIrznVUVI4IAXDXWDusJ5yAtBncf66o7YhJr9UMQIf4y1ZV7pUgvb050YHhKxfACUUdQQRIUNUGgunnPOB8H8ixSGc2gtzLTjudzc/s640/trapez.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
Ένα μεγάλο πρόβλημα για τους μοντέρνους ειδωλολάτρες που η πληθώρα δικτυακών κειμένων δεν έχει λύσει ακόμα, παρά τις επιτυχημένες μίξεις χριστουγέννων, ηλιουγέννων κτλ, είναι αυτό των εορταστικών τραπεζιών. <br />
<br />
Είναι γνωστό πως το φαγητό σε κάθε εορτή είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας, τόσο σημαντικός που στην αρχαιότητα αρκετές εορτές χαρακτηρίζονταν από ειδικά φαγητά, ιερά ή ταμπού για την συγκεκριμένη ημέρα, ενώ άλλες έπαιρναν ακόμα και το όνομα τους από αυτά (πχ Πυανέψια). Αυτά φαίνεται πως έχουν διαφύγει της προσοχής των σύγχρονων αρχαιολατρών που δεν επιμελούνται των εορταστικών τους τραπεζιών και συχνά αναγκαστικά ακολουθούν την πεπατημένη του χριστιανικού εθίμου (χο-χο-χο) της γαλοπούλας. <br />
<br />
Βέβαια η γαλοπούλα δεν είναι ντόπιο πουλί και έτσι δεν ξέρουμε πότε κατάφερε και την έφερε ο Αη-Βασίλης (ίσως να ήταν η Coca Cola), παρόλαυτά έχει καθιερωθεί ώς χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Οι κακόμοιροι οι ειδωλολάτρες μην έχοντας βρεί ανάμεσα στους πολλούς συγκρητισμούς το αρχαιοελληνικό αντίστοιχο ακολουθούν και αυτοί την συνήθεια των Αζτέκων προγόνων. <br />
<br />
Ίσως κάποιοι παλαιότεροι, ειδικά οι προερχόμενοι από την επαρχεία που πάντα έχει μακρύτερη μνήμη, να θυμούνται πως αυτή την εποχή στα τραπέζια κυριαρχούσαν τα χοιροσφάγια, και παίζαν έντονα φαγητά τύπου χοιρινό με σέλινο και πράσο και τέτοια ανάξια λόγου σε σχέση με την γεμιστή γλου γλου. Το ενδιαφέρον είναι πως μάλλον αυτή η συνήθεια υπήρχε από την αρχαιότητα αφού οι φυσικές διαδικασίες και καλύτερες εποχές για μεγάλωμα ενός ζώου και σφαξίματος του (και μετά πάστωμα, συντήρηση για τον χειμώνα κτλ) δεν πολυαλλάζουν τόσο εύκολα και ίσως και να μπορούμε να την συνδιάσουμε και με τις εορτές της Δήμητρας αυτήν την εποχή (πχ Αλώα) κατά την οποία θυσιάζονταν χοίροι (σύνηθες ιέρειο της).<br />
<div>
<br /></div>
<div>
Όπως και να έχει αυτά είναι για τους φτωχούς χωριάτες και δεν έχουν την γκλαμουριά μιας γεμιστής γαλοπούλας, η πάπιας πεκίνου κτλ.<br />
<br />
Υπάρχει όμως μια συνδυαστική λύση για τους μερακλήδες ειδωλολάτρες ειδικά αυτούς που θέλουν να παίρνουν τα καλύτερα απο κάθε εποχή και δεν αντέχουν στο δίλημμα χοιρινό με σέλινο η γαλόπουλο. Η λύση - στο συγκριτικό πνεύμα των καιρών πάντα - είναι η μίξη και να το πώς μας το μεταφέρει ο Αθήναιος στους Δειπνοσοφιστές του (και καθίστε εσείς να διαβάζετε Ιάμβλιχο).<br />
<br />
". ἤδη δὲ ἡμῶν ἡδέως ἀπηλλοτριωμένων τοῦ σωφρονεῖν ἐπεισβάλλουσιν αὐλητρίδες καὶ [p. 94] μουσουργοὶ καὶ σαμβυκίστριαί τινες Ῥόδιαι, ἐμοὶ μὲν γυμναὶ δοκῶ, πλὴν ἔλεγόν τινες αὐτὰς ἔχειν χιτῶνας, ἀπαρξάμεναί τε ἀπῆλθον. καὶ ἐπεισῆλθον ἄλλαι φέρουσαι ληκύθους μύρου ἑκάστη δύο συνδεδεμένας ἱμάντι χρυσῷ, τὴν μὲν ἀργυρᾶν, τὴν δὲ χρυσῆν, κοτυλιαίας, καὶ ἑκάστῳ προσέδωκαν. ἔπειτ᾽ εἰσφέρεται πλοῦτος ἀντὶ δείπνου, πίναξ ἀργυροῦς ἐπὶ πάχος οὐκ ὀλίγον περίχρυσος, ὅσος δέξασθαι μέγεθος χοίρου τινὸς ὀπτοῦ καὶ σφόδρα μεγάλου, ὃς ὕπτιος ἐπέκειτο τὴν γαστέρα δεικνὺς ἄνω πλήρη οὖσαν πολλῶν ἀγαθῶν ἦσαν γὰρ ἐν αὐτῷ συνωπτημέναι κίχλαι καὶ νῆτται καὶ συκαλλίδων πλῆθος ἄπειρον καὶ ᾠῶν ἐπικεχυμέναι λέκιθοι καὶ ὄστρεα καὶ κτένες: καὶ ἑκάστῳ πεπυργωμένα αὐτοῖς πίναξιν ἐδόθη. μετὰ δὲ ταῦτα πιόντες ἐλάβομεν ἕκαστος ἔριφον ζέοντα ἐφ᾽ ἑτέρῳ πάλιν πίνακι τοιούτῳ σὺν μύστροις χρυσοῖς. ὁρῶν οὖν τὴν δυσχωρίαν ὁ Κάρανος κελεύει σπυρίδας ἡμῖν καὶ ἀρτοφόρα διὰ ἱμάντων ἐλεφαντίνων πεπλεγμένα δοθῆναι, ἐφ᾽ οἷς ἡσθέντες ἀνεκροταλίσαμεν τὸν νυμφίον ὡς καὶ τῶν δοθέντων ἡμῖν ἀνασεσωσμένων. ἔπειτα στέφανοι πάλιν καὶ διλήκυθον μύρου χρυσοῦν καὶ ἀργυροῦν ἰσόσταθμον τοῖς προτέροις. ἡσυχίας δὲ γενομένης ἐπεισβάλλουσιν ἡμῖν οἱ κἂν τοῖς Χύτροις τοῖς Ἀθήνησι λειτουργήσαντες. μεθ᾽ οὓς εἰσῆλθον ἰθύφαλλοι καὶ σκληροπαῖκται καί τινες καὶ θαυματουργοὶ γυναῖκες εἰς ξίφη κυβιστῶσαι καὶ πῦρ ἐκ τοῦ στόματος ἐκριπίζουσαι γυμναί. ’"</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<div>
"και καθώς τώρα όλοι διασκεδάζαμε, εισήλθαν αυλητρίδες και μουσικοί και κάποιες από την Ρόδο που έπαιζαν σαμβύκη, γυμνές νομίζω, αλλά κάποιοι είπαν πως έφεραν χιτώνες. Και αφού έπαιξαν μια εισαγωγή αποχώρησαν. Και ήρθαν και άλλες στην σειρά, η καθέ μια έφερε δύο μπουκάλια με αρώματα δεμένα με χρυσή κλωστή και σε καθένα από τα κουτιά υπήρχε ασημι και χρυσός. Η καθε μια κρατούσε ένα κότυλο τους οποίους παρουσίασαν στους επισκέπτες και ύστερα αντί για απλό δείπνο ήρθε ένας μεγάλος θησαυρός. Μια ασημένια πιατέλα με μια χρυσή μπορντούρα χοντρή, τέτοιου μεγέθους που πάνω χώραγε ένα ολόκληρο τεράστιο ψητό γούρουνι ακουμπισμένο με την πλάτη έτσι ώστε να αφήνει έκθετη πάνω την κοιλιά του, η οποία ήταν γεμάτη με πολλά ωραία πράγματα. Υπήρχαν τσίχλες και πάπιες και στρείδια και χτένια και αυγά..... Και σε κάθε επισκέπτη παραδόθηκε ένα γουρούνι γεμιστό με τέτοιο τρόπο, ωραίο και ζεστό μαζί με το πιάτο με το οποίο σερβιρίζονταν. ...</div>
<div>
και δώστου πάλι αρώματα και στέφανια χρυσά και γκόμενες γυμνές και ζογκλέρ....καταλάβατε νομίζω. </div>
</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Όπως γίνεται φανερό απο το παραπάνω απόσπασμα η παράδοση μας δίνει την λύση, γεμιστό γρουν με γαλόπουλο και ότι άλλο θέτε και αφήνουμε τους χριστιανούς να τρώνε την αμερικάνικη παγανιά γαλοπούλα σκέτη μόνη. Επίσης καθώς οι γυμνές αυλητρίδες και τα άλλα θαυμαστά ταιριάζουν μόνο με εμάς, και όχι με τον μικρό χριστούλη στην φάτνη ευχόμαστε μαζί με την συνταγή οι πιο large οικονομικά ειδωλολάτρες να απολαύσουν και τα υπόλοιπα και άν κανείς κάνει κάτι τέτοιο με χρυσά στεφάνια κτλ ας καλέσει και εμάς τους μικροαστούς που θα έχουμε μόνο χοιρινό με σέλινο.<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/Ry7PcYtKPhA/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/Ry7PcYtKPhA?feature=player_embedded" width="320"></iframe><br />
ΥΓ: Φωτό δεν βάζω από τα παραπάνω γιατί θίγονται οι φίλοι vegans. Αυτοί μπορούν να τρώνε γεμιστά κάστανα με ρύζι και σέλινο σε τάρτα σόγιας ή μελομακάρονα τυλιχτά σε κουραμπιέ.</div>
</div>
Πανδιωνhttp://www.blogger.com/profile/07232921372519494187noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6809108678555707677.post-91586393624843810122016-12-22T21:51:00.000+02:002016-12-22T21:57:52.569+02:00Χριστούγεννα, Ηλιούγεννα και ένας ύμνος στον Τύριο Ηρακλή<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAGt7DEM52tPv1WsNdO5o3vyVmWgy3GQ6EkLIhhGIFwR8anLN2CF7aSJBTDuFxOptzgJ2WtugEy-KGmnK1YzZMe9f2_iBiK8PgTFUneFpLnjZG5UBJTjJyp4ugDLfHR4t5m0-5PTzHvLA/s1600/DNSISolInvictus-4.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAGt7DEM52tPv1WsNdO5o3vyVmWgy3GQ6EkLIhhGIFwR8anLN2CF7aSJBTDuFxOptzgJ2WtugEy-KGmnK1YzZMe9f2_iBiK8PgTFUneFpLnjZG5UBJTjJyp4ugDLfHR4t5m0-5PTzHvLA/s320/DNSISolInvictus-4.jpg" width="250" /></a>Κάθε χρόνο και για αρκετά χρόνια τώρα, αυτή η περίοδος των «εορτών»,
έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, καθώς εκτυλίσσεται μπροστά μας, έχοντας πια
διαφύγει των κύκλων των «μυημένων» και «υποψιασμένων», ένα πολυποίκιλο
φαινόμενο θρησκευτικής πολεμικής, θρησκευτικών συγκρητισμών αλλά και ελληνικής «εθνό-αφύπνισης».
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Είπαμε περίοδος εορτών αλλά τι εορτάζουμε; Οι χριστιανοί την
γέννηση του Ιησού, οι άθεοι το χειμερινό ηλιοστάσιο, τα φωτάκια των ναών του
καταναλωτισμού ή τίποτα, οι παγανιστές τον ανίκητο ήλιο (<span lang="EN-US">Sol</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">invictus</span>), το <span lang="EN-US">Yule</span><span lang="EN-US"> </span>κ.α,
και οι αρχαιοελληνιστές, ανάλογα με την κατεύθυνση του καθενός έναν αχταρμά από
τα παραπάνω, τον Διόνυσο, τον Ήλιο, τον Απόλλωνα, τον Ηρακλή, τα κάλαντα, τις ειρεσιώνες,,
ή πιο παραδοσιακά τα Ποσείδεα, τα Αλώα, τα εν άγραι Διονύσια ανάλογα την σελήνη.
<a href="http://megaseniautos.blogspot.gr/2013/01/blog-post.html">Οι απόψεις μου </a>είναι γνωστές και πολλάκις εκφρασμένες στα παραπάνω ζητήματα.
Παρότι γουστάρω όλο το πακέτο από Αλώα μέχρι <span lang="EN-US">Sol</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">invictus</span>, ο κύριος προβληματισμός είναι πως μέσω των σύγχρονων
συγκρητισμών ο ελληνικός πολυθεϊσμός, αντί να επανακαλύπτει τον εαυτό του
κινδυνεύει να χάσει την ελάχιστη πιθανότητα ανεύρεσης του καθώς θα έχει ενδυθεί
χίλια στρώματα από ξένα, πλαστά ή άσχετα ρούχα. Σαν να βάζεις πάνω στο γυμνό
κορμί σου για να ντυθείς και να μην κρυώσεις ένα δηλητηριασμένο χιτώνα. Σαν του
Ηρακλή ένα πράγμα. <br />
<br />
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Η θρησκευτική πολεμική εκδηλώνεται κυρίως με στόχο τον
χριστιανισμό, κάτι που είχε ξεκινήσει από τους άθεους, κοντά δυό αιώνες τώρα,
όταν παρερμηνεύοντας, παραχαράσσοντάς και αλλοιώνοντας, μύθους, θρησκευτικές
ιστορίες κ.α έφτιαξαν (όχι και τελείως αβάσιμα βέβαια) την μυθικιστική σούπα
των ηλιακών θεοτήτων που οδηγούν στον ήλιο των ήλιων του δυτικού θρησκευτικού
στερεώματος δηλαδή τον Χριστό, εκθρονίζοντας τον (ή έτσι ήθελαν να πιστεύουν)
από το βάθρο του. Αυτές τις ημέρες, λοιπόν, βλέπουμε να έρχονται ξανά και ξανά στις
ψηφιακές σελίδες των μέσων ελαφράς ενημέρωσης τα άρθρα περί παγανιστικών Χριστουγέννων
κ.α. Αυτό δεν είναι ένα φαινόμενο που εξαντλείται στο ελληνόφωνο διαδίκτυο και τα
ελληνόφωνα μέσα, αλλά σε όλο τον δυτικό κόσμο, από την Δύση και τα Αμερικάνικα <span lang="EN-US">new</span>-<span lang="EN-US">age</span><span lang="EN-US"> </span>μαγισσάκια,
το Βορρά και τους αγριεμένους δήθεν βίκινγκ πολεμιστές του <span lang="EN-US">Yule</span>, μέχρι και τον καθ’ υμάς νότο και
ανατολή με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του (αφού πια βρίσκεις όλα τα παραπάνω
μαζί). <br />
<br />
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Ειδικά στην περίπτωσή μας, στην οποία τα παραπάνω
σχετίζονται λιγότερο, είτε με την σύγχρονη αθεΐα και τον διαφωτισμό, είτε με τις
<span lang="EN-US">rpg</span><span lang="EN-US"> </span>διαδυκτιακές
λατρείες της μεταμοντερνικότητας, η ουσία του φαινομένου ανιχνεύεται και
ερμηνεύεται περισσότερο στην επαναφορά του εθνοκεντρισμού και της αρχαιολατρίας
που σαν να είμαστε στις δεκαετίες των πρώτων χρόνων του νεοελληνικού κράτους
επανακαλύπτει τις ρίζες της συνδέοντας (και απορρίπτοντας τα μεν για τα δε), τα
κάλαντα, το δέντρο, τα –ούγεννα (είτε Χριστού, Διονύσου είτε Ηλιου κτλ), με τα
αντίστοιχα αρχαιοελληνικά η μη έθιμα. Τοποθετώ το θέμα στα παραπάνω πλαίσια
γιατί το 90%+ όσων γράφουν, αναμεταδίδουν, ή υποστηρίζουν τα παραπάνω δεν είναι
θεϊστές, δηλαδή να ακολουθούν έμπρακτα με μια θρησκευτικότητα οτιδήποτε από τα
παραπάνω αλλά απλά τα χρησιμοποιούν ως όπλα στις τωρινές διαλεκτικές αναζητήσεις
της ελληνικότητας μας.<br />
<br />
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9EQZk4IuMXpgcN23qzwHDXYfkZd0iIoXVY9yqEBG6siSdSmjZK_Zf0-1Zbl-FO5C95qz_V6hi7FdFI7Rt-HQP0tB0OvYgTRK7Mh8N6Ek_5AZprQ3iXyp9d7PtRX3RSOsvaGmUlr8jSus/s1600/clip_image001_thumb.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9EQZk4IuMXpgcN23qzwHDXYfkZd0iIoXVY9yqEBG6siSdSmjZK_Zf0-1Zbl-FO5C95qz_V6hi7FdFI7Rt-HQP0tB0OvYgTRK7Mh8N6Ek_5AZprQ3iXyp9d7PtRX3RSOsvaGmUlr8jSus/s320/clip_image001_thumb.jpg" width="207" /></a>Φυσικά υπάρχουν και περιπτώσεις που, αν μη τι άλλο λεκτικά,
η προβληματική για τα ανωτέρω, εμφανίζεται και στους κύκλους του ελάχιστου %
που αυτοπροσδιορίζονται ως Έλληνες στο θρήσκευμα. Και εκεί βέβαια, σπάνια το
ζήτημα ξεφεύγει από τον γενικότερο αχταρμά (μαζί χρονικά και σε διαφορετικά
πλαίσια εορτάζουν Βίκινγκ νέο-δεξιοί πανευρωπαιστές, έλληνες πολυθειστές, νέο-αυτοκρατορικοί
μυστηριακοί ηλιολάτρες, φανατικοί παραδοσιοκράτες των κλασσικών χρόνων, και
άλλα πολλά), με αποτέλεσμα συχνά ενδιαφέρουσες, αν και πιο συχνά γελοίες
προεκτάσεις διαξιφισμών, διορθώσεων, επανορθώσεων και κατασκευών. Όπως και να έχει όλα αυτά είναι ένα μεγάλο
ζήτημα στο οποίο δεν θέλω να επεκταθώ, καθώς στο παρόν θα ήθελα να βοηθήσω
όσους είτε λατρεύουν αυτή την περίοδο τον Ηρακλή ως ηλιακή θεότητα, είτε όσους
απορούν με αυτό και ψάχνονται πώς να το κάνουν.<br />
<br />
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Οι Έλληνες, αρχής γενομένης με τον Ηρόδοτο, πάντα ταύτιζαν
τον δικό τους Ηρακλή με τον Χαναναιο-Φοινικικό(;) θεό <span lang="EN-US">Melqart</span> (Μελκάρθ- προσοχή να μην
ταυτίζεται με τον Μελικέρτη-Παλαίμονα) της Τύρου, τον οποίο και αποκαλούσαν
Τύριο Ηρακλή. <br />
Λέει ο Ηρόδοτος στις ιστορίες του:</div>
<blockquote class="tr_bq">
«καὶ θέλων δὲ τούτων πέρι σαφές τι εἰδέναι ἐξ ὧν οἷόν τε ἦν, ἔπλευσα καὶ ἐς
Τύρον τῆς Φοινίκης, πυνθανόμενος αὐτόθι εἶναι ἱρὸν Ἡρακλέος ἅγιον. [2] καὶ εἶδον
πλουσίως κατεσκευασμένον ἄλλοισί τε πολλοῖσι ἀναθήμασι, καὶ ἐν αὐτῷ ἦσαν στῆλαι
δύο, ἣ μὲν χρυσοῦ ἀπέφθου, ἣ δὲ σμαράγδου λίθου λάμποντος τὰς νύκτας μέγαθος. ἐς
λόγους δὲ ἐλθὼν τοῖσι ἱρεῦσι τοῦ θεοῦ εἰρόμην ὁκόσος χρόνος εἴη ἐξ οὗ σφι τὸ ἱρὸν
ἵδρυται. [3] εὗρον δὲ οὐδὲ τούτους τοῖσι Ἕλλησι συμφερομένους: ἔφασαν γὰρ ἅμα
Τύρῳ οἰκιζομένῃ καὶ τὸ ἱρὸν τοῦ θεοῦ ἱδρυθῆναι, εἶναι δὲ ἔτεα ἀπ᾽ οὗ Τύρον οἰκέουσι
τριηκόσια καὶ δισχίλια. εἶδον δὲ ἐν τῇ Τύρῳ καὶ ἄλλο ἱρὸν Ἡρακλέος ἐπωνυμίην ἔχοντος
Θασίου εἶναι: [4] ἀπικόμην δὲ καὶ ἐς Θάσον, ἐν τῇ εὗρον ἱρὸν Ἡρακλέος ὑπὸ
Φοινίκων ἱδρυμένον, οἳ κατ᾽ Εὐρώπης ζήτησιν ἐκπλώσαντες Θάσον ἔκτισαν: καὶ ταῦτα
καὶ πέντε γενεῇσι ἀνδρῶν πρότερα ἐστὶ ἢ τὸν Ἀμφιτρύωνος Ἡρακλέα ἐν τῇ Ἑλλάδι
γενέσθαι. [5] τὰ μέν νυν ἱστορημένα δηλοῖ σαφέως παλαιὸν θεὸν Ἡρακλέα ἐόντα, καὶ
δοκέουσι δέ μοι οὗτοι ὀρθότατα Ἑλλήνων ποιέειν, οἳ διξὰ Ἡράκλεια ἱδρυσάμενοι ἔκτηνται,
καὶ τῷ μὲν ὡς ἀθανάτῳ Ὀλυμπίῳ δὲ ἐπωνυμίην θύουσι, τῷ δὲ ἑτέρῳ ὡς ἥρωι ἐναγίζουσι.»</blockquote>
<br />
ξεχωρίζοντας βάσει του συγκρητισμού αυτού τον ημίθεο Ηρακλή από τον Ολύμπιο. Και
πραγματικά από τα ελάχιστα που μας έχουν σωθεί για τον Μελκάρθ, οι ομοιότητες,
συμβολιστικές, εικονογραφικές ή μυθικές με τον Ηρακλή συχνά είναι εντυπωσιακές.
<br />
<br />
<o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal">
Είναι επίσης γνωστό πως από την αρχική επαφή των βασιλέων
των ελληνιστικών χρόνων με την ανατολή και μέχρι την αυτοκρατορική Ρώμη
ξεκινάει και εξελίσσεται μια σημαντική ιστορία, θρησκευτικών συγκρητισμών,
ανταλλαγών και μίξης θεολογικών ιδεών των λαών της μεσογειακής λεκάνης,
φαινόμενο που φτάνει μέχρι και την επικράτηση του χριστιανισμού (όπου πια οι
διαδικασίες αυτές εκδηλώνονται στους πόλεμους των αιρέσεων του). Σε αυτό το
πλαίσιο οι ηλιολατρίες της ανατολής (συμπεριλαμβάνεται και η Αίγυπτος) – κατ’
εξοχήν έκφραση της εκεί θρησκευτικότητας - που δεν έβρισκε παλαιότερα ανάλογο
στην ελληνορωμαϊκή δύση εισχωρούν και μειγνύονται με τις παλαιότερες λατρείες
παράγοντας ενδιαφέρουσες περιπτώσεις. Έτσι, είναι κάπως αστείο, όταν
υποστηρίζεται με εθνοκεντρικούς όρους μια ελληνική θεολογία με κύριο άξονα πχ τους
νεοπλατωνικούς (πχ Πρόκλο και Ιάβλιχο), όταν είναι γνωστό σε κάθε σοβαρό
μελετητή πως πχ ο Πρόκλος ανέπτυξε μια ιδιαίτερη θεολογία, η οποία εκφράζει την
προσπάθεια του μίξης των ανατολικών θεολογικών συστημάτων με τις Πλατωνικές
ιδέες, ή μια ηλιολατρία βασισμένη στον Ιουλιανό που επίσης οφείλει τα
περισσότερα στην χαλδαϊκή και όχι κλασσική Ελληνική θεολογία. Προφανώς και το
ξεκαθαρίζω η κριτική δεν γίνεται στο θεϊστικό κομμάτι του θέματος το οποίο
είναι και θεμιτό και πολλές φορές ωραίο αλλά στο πολιτικό-εθνοκεντρικό που όταν
εκφράζεται μέσα απο τα ανωτέρω γεννά χίμαιρες. <br />
<br />
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Φτάνουμε λοιπόν σε ένα σημείο κατά την ύστερη αρχαιότητα,
στο οποίο πολλές και διαφορετικές θεότητες της ελληνορωμαϊκής αρχαιότητας
αποκτούν (και η συμβολή των πολιτικών συνθηκών στα πλαίσια αυτοκρατοριών δεν
είναι τυχαία) και χαρακτηριστικά ηλιακά. Μια από αυτές φυσικά είναι και ο
Ηρακλής, κυρίως μάλλον λόγω της αρχαίας και συνεχούς ταύτισης με τον Μελκαρθ, ο
οποίος είχε και αυτός λάβει ηλιακό χαρακτήρα μέχρι τότε. <br />
<br />
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhL8CCPjGJLVDs061obLAvbm1riaNzfJK8OFocrjTWmVh1L21afibCheCLIoKXjT3C15Y7oMkZO7Ygud1RuQnjTi3cROo6Myp1ajcCxyloyk8D2IAf2GDrobqv23hTUMIQzbBZCsbuhMCA/s1600/Stela_with_Melqart_on_his_lion.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhL8CCPjGJLVDs061obLAvbm1riaNzfJK8OFocrjTWmVh1L21afibCheCLIoKXjT3C15Y7oMkZO7Ygud1RuQnjTi3cROo6Myp1ajcCxyloyk8D2IAf2GDrobqv23hTUMIQzbBZCsbuhMCA/s400/Stela_with_Melqart_on_his_lion.JPG" width="263" /></a>Έτσι για να μην αναλωθούμε στα ιστορικά τώρα , αλλά να
εστιάσουμε στα λατρευτικά θα ήθελα να πληροφορήσω τους λάτρεις του ηλιακού
Ηρακλή, πως ο Νόννος στα Διονυσιακά του, έχει έναν ωραίο ύμνο για τον Τύριο Ηρακλή
(τον Μελκάρθ ντέ), που μου έχει κάνει εντύπωση που δεν είναι περισσότερο
γνωστός σε αυτούς τους κύκλους και δεν χρησιμοποιείται στις τελετές έναντι του
Ορφικού ή άλλων ύμνων και προσευχών που δεν εκφράζουν τόσο καλά την ηλιακή του
πλευρά. Νομίζω πως είναι ο καταλληλότερος ύμνος για ένα τριέσπερο ή τελετή στο
χειμερινό ηλιοστάσιο και θα χαρώ να τον ακούσω να λέγεται σε αυτά τα πλαίσια τα
επόμενα χρόνια, ελπίζοντας παρά τις όποιες κατά καιρούς διαφωνίες να έχω βοηθήσει
στην θεωρητική και πρακτική εξέλιξη του ζητήματος.<br />
<br />
<br />
<br />
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Τον ύμνο τον απευθύνει στο βιβλίο 40 των Διονυσιακών ο ίδιος
Διόνυσος καθώς επισκέπτεται την Τύρο:<br />
<br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: center;">
‘Ἀστροχίτων Ἤρακλες, ἄναξ πυρός ὄρχαμε κόσμου,</div>
<div style="text-align: center;">
ἠέλιε, βροτέοιο βίου δολιχόσκιε ποιμήν,</div>
<div style="text-align: center;">
ἱππεύων ἑλικηδὸν ὅλον πόλον αἴθοπι δίκῃ,</div>
<div style="text-align: center;">
υἷα χρόνου λυκάβαντα δυωδεκάμηνον ἑλίσσων,</div>
<div style="text-align: center;">
κύκλον ἄγεις μετὰ κύκλον: ἀφ᾽ ὑμετέροιο δὲ δίφρου</div>
<div style="text-align: center;">
γήραϊ καὶ νεότητι ῥέει μορφούμενος αἰών:</div>
<div style="text-align: center;">
μαῖα σοφῆς ὠδῖνος ἀμήτορος εἰκόνα Μήνης</div>
<div style="text-align: center;">
ὠδίνεις τριέλικτον, ὅτε δροσόεσσα Σελήνη</div>
<div style="text-align: center;">
σῆς λοχίης ἀκτῖνος ἀμέλγεται ἀντίτυπον πῦρ,</div>
<div style="text-align: center;">
ταυρείην ἐπίκυρτον ἀολλίζουσα κεραίην:</div>
<div style="text-align: center;">
παμφαὲς αἰθέρος ὄμμα, φέρεις τετράζυγι δίφρῳ</div>
<div style="text-align: center;">
χεῖμα μετὰ φθινόπωρον, ἄγεις θέρος εἶαρ ἀμείβων.</div>
<div style="text-align: center;">
νὺξ μὲν ἀκοντιστῆρι διωκομένη σέο πυρσῷ</div>
<div style="text-align: center;">
χάζεται ἀστήρικτος, ὅτε ζυγὸν ἄργυφον ἕλκων</div>
<div style="text-align: center;">
ἀκροφανὴς ἵππειος ἱμάσσεται ὄρθιος αὐχήν,</div>
<div style="text-align: center;">
σεῖο δὲ λαμπομένοιο φαάντερον οὐκέτι λάμπων</div>
<div style="text-align: center;">
ποικίλος εὐφαέεσσι χαράσσεται ἄστρασι λειμών,</div>
<div style="text-align: center;">
χεύμασι δ᾽ ἀντολικοῖο λελουμένος Ὠκεανοῖο</div>
<div style="text-align: center;">
σεισάμενος γονόεσσαν ἀθαλπέος ἰκμάδα χαίτης</div>
<div style="text-align: center;">
ὄμβρον ἄγεις φερέκαρπον, ἐπ᾽ εὐώδινι δὲ Γαίῃ</div>
<div style="text-align: center;">
ἠερίης ἠῷον ἐρεύγεαι ἀρδμὸν ἐέρσης,</div>
<div style="text-align: center;">
καὶ σταχύων ὠδῖνας ἀναλδαίνεις σέο δίσκῳ</div>
<div style="text-align: center;">
ῥαίνων ζωοτόκοιο δι᾽ αὔλακος ὄμπνιον ἀκτήν.</div>
<div style="text-align: center;">
Βῆλος ἐπ᾽ Εὐφρήταο, Λίβυς κεκλημένος Ἄμμων,</div>
<div style="text-align: center;">
Ἆπις ἔφυς Νειλῷος, Ἄραψ Κρόνος, Ἀσσύριος Ζεύς:</div>
<div style="text-align: center;">
καὶ ξύλα κηώεντα φέρων γαμψώνυχι ταρσῷ</div>
<div style="text-align: center;">
χιλιέτης σοφὸς ὄρνις ἐπ᾽ εὐόδμῳ σέο βωμῷ</div>
<div style="text-align: center;">
φοίνιξ, τέρμα βίοιο φέρων αὐτόσπορον ἀρχήν,</div>
<div style="text-align: center;">
τίκτεται ἰσοτύποιο χρόνου παλινάγρετος εἰκών,</div>
<div style="text-align: center;">
λύσας δ᾽ ἐν πυρὶ γῆρας ἀμείβεται ἐκ πυρὸς ἥβην:</div>
<div style="text-align: center;">
εἴτε Σάραπις ἔφυς, Αἰγύπτιος ἀννέφελος Ζεύς,</div>
<div style="text-align: center;">
εἰ Κρόνος, εἰ Φαέθων πολυώνυμος, εἴτε σὺ Μίθρης,</div>
<div style="text-align: center;">
ἠέλιος Βαβυλῶνος, ἐν Ἑλλάδι Δελφὸς Ἀπόλλων</div>
<div style="text-align: center;">
εἰ Γάμος, ὃν σκιεροῖσιν Ἔρως ἔσπειρεν ὀνείροις</div>
<div style="text-align: center;">
μιμηλῆς τελέων ἀπατήλιον ἵμερον εὐνῆς,</div>
<div style="text-align: center;">
ἐκ Διὸς ὑπνώοντος ὅτε γλωχῖνι μαχαίρης</div>
<div style="text-align: center;">
αὐτογάμῳ σπόρον ὑγρὸν ἐπιξύσαντος ἀρούρης</div>
<div style="text-align: center;">
οὐρανίαις λιβάδεσσιν ἐμαιώθησαν ἐρίπναι,</div>
<div style="text-align: center;">
εἴτε σὺ Παιήων ὀδυνήφατος, εἰ πέλες Αἰθὴρ</div>
<div style="text-align: center;">
ποικίλος, Ἀστροχίτων δὲ φατίζεαι—ἐννύχιοι γὰρ</div>
<div style="text-align: center;">
οὐρανὸν ἀστερόεντες ἐπαυγάζουσι χιτῶνες—:</div>
<div style="text-align: center;">
οὔασιν εὐμενέεσσιν ἐμὴν ἀσπάζεο φωνήν.’</div>
</blockquote>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Και σε κάπως ελεύθερη απόδοση (κάθε βελτίωση ευπρόσδεκτη)<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Αστροντυμένε Ηρακλή, βασιλέα της φωτιάς, άρχοντα του κόσμου.<br />
Ήλιε, ποιμένα του βίου των θνητών με την
μεγάλη σκιά,<br />
εσύ που ιππεύοντας ελίσσεσαι γύρω από τον ουρανό με λαμπερό δίσκο<br />
και γυρνάς την δωδεκάμηνη φωτόομάδα, τα παιδιά του χρόνου, <br />
κύκλο με τον κύκλο οδηγάς και από το δικό σου όχημα <br />
διαμορφώνεται ο ρέων αιών της ζωής και του γήρατος.<br />
Μαία σοφής γέννας, της τρίμορφης αμήτορος Μήνης,<br />
καθώς η Σελήνη γεννά το φώς της από τις δικές σου<br />
γονιμικές ακτίνες, καθώς γεμίζει στα ταυρίσια της κέρατα.<br />
Πανλαμπρο μάτι του αιθέρα, που φέρεις με το τέθριππο σου άρμα <br />
τον χειμώνα που ακολουθεί το φθινόπωρο και αλλάζει την άνοιξη σε καλοκαίρι.<br />
Η νύχτα διωγμένη από τον εξακοντισμένο πυρσό σου χάνεται και δίνει την θέση της<br />
όταν προβάλει το πρόσωπο σου από τους τεντωμένους λαιμούς των αλόγων σου <br />
καθώς τραβας το ασημένιο χαλινάρι. <br />
Όταν το φώς σου λάμπει, παύει η λάμψη των αστεριών στο ουράνιο στερέωμα<br />
Από το λουτρό σου στα ύδατα του ανατολικού Ωκεανού,<br />
τινάσεις την δημιουργική δροσιά από τα μαλλιά σου, <br />
φέρνοντας την καρποφόρα βροχή καθώς αναποθέτεις την πρωινή δροσιά <br />
πάνω στην διψασμένη γη. <br />
Με τον δίσκο σου παρέχεις αύξηση στα σπαρτά, <br />
βρέχοντας τα σιτηρά στις ζωηφόρους τάφρους των αγρών. <br />
Βήλος στον Εφράτη, ονομαστός ως Άμμων στην Λιβύη, εσύ είσαι ο Άππις στον Νείλο,
και Κρόνος για τους Άραβες ενώ για τους Ασσύριους Δίας. <br />
Στον ευωδιαστό σου βωμό, το χιλιόχρονο πουλί ο φοίνικας <br />
αφήνει αρωματικά ξύλα με τα γαμψά του νύχια,<br />
φέρνοντας το τέρμα της μιας ζωής και την αρχή μιας άλλης.<br />
Γιατί εκεί αναγεννάται ξανά, η εικόνα του ισόποσου χρόνου ανανεώνεται, <br />
ρίχνει το γήρας στην φωτιά ανταλλάσσοντας το με την νιότη.<br />
Εσύ κι' αν καλείσαι Σάραπις, ο ανέφελος Δίας της Αιγύπτου, <br />
ή Κρόνος, ή Φαέθων με τα πολλά ονόματα, <br />
ή Μίθρας ο υιός της Βαβυλώνας, και στην Ελλάδα Δελφικός Απόλλων.<br />
Και αν καλείσαι Γάμος, που ο σκιερός ο Έρως σπέρνει στα όνειρα, <br />
πληρώντας τον απατηλό πόθο, όταν από τον κοιμώμενο Δία, <br />
μετά που είχε σπείρει το υγρό του αυτόγαμο σπέρμα πάνω στην γή με την ακμή του
ξίφους του τα λιβάδια ξεπήδησαν από τις ουράνιες σταγόνες. <br />
Και αν είσαι ο παυσίπονος Παιήον, ή ο στολισμένος Αιθήρ. Και αν ονομάζεσαι
Αστροχίτων, καθώς την νύχτα τα άστρα φωτίζουν τον ουρανό. <br />
<o:p></o:p></div>
Άκου την φωνή μου με ευμένεια και φιλικά αυτιά. </div>
Πανδιωνhttp://www.blogger.com/profile/07232921372519494187noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6809108678555707677.post-19544775081328696472016-11-09T10:59:00.001+02:002016-11-09T10:59:34.019+02:00Αμερικάνικες Εκλογές. Καπέλα cowboys και κουστούμια γερακιών<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Όλο αυτό το διάστημα των προεδρικών εκλογών στην Αμερική δεν ασχολήθηκα καθόλου και μου έκαναν μεγάλη εντύπωση οι πολλές και συχνές εγχώριες φωνές στα μίντια και στα κοινωνικά δίκτυα για το θέμα που υποστήριζαν προβάλλοντας τις ιδεοληψίες τους είτε τον ένα υποψήφιο είτε την άλλη.<br />
Δεν ασχολήθηκα, οχι μόνο γιατί θεωρώ πως είναι ένα θέμα που αφορά αποκλειστικά τους αμερικάνους πολίτες παρά την super star θέση που κατέχει ο/η πρόεδρος τους και για τον υπόλοιπο κόσμο αλλά και γιατί αμφιβάλλω αν έχει καμία διαφορά, ειδικά στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής που αγγίζει και τους τρίτους, ποιανού αχυρανθρώπου του Λευκού Οίκου το πρόσωπο θα αντικρίζουν οι λαοί. Με άλλα λόγια πιστεύω πως οι ουσιαστικές διαφορές θα είναι ποιά Beyonce θα κουνάει τον κώλο της, εκτός αν θεωρούμε πως ο όποιος ένοικος του Λευκού Οίκου έχει ως προσωπικότητα μεγαλύτερη δύναμη από τους οικονομικούς κολοσσούς των ΗΠΑ ή τα άλλα εμφανή και σκιώδη συμφέροντα που λειτουργούν δια μέσω αυτού.<br />
Τώρα, όμως, που μοιάζει να κλείνει το θέμα υπέρ του Τραμπ νομίζω πως το πιο ενδιαφέρον και σημαντικό συμπέρασμα είναι το εξής: Η ολοένα μεγαλύτερη απόσταση των απόψεων, θέσεων και ιδεολογικών προβολών των συστεμικών μέσων και των προσώπων τους από την βούληση των απλών και σιωπηλών πλειοψηφιών ανάμεσα σε έκαστο λαό. Ειδικά σε μια κοινωνία όπως η Αμερικάνικη που θεωρείται παραδοσιακά έρμαιο της εικόνας, των μίντια και των σταρς, περισσότερο πχ από οτι οι Ευρωπαϊκές, ή ήττα της Κλίντον, παρά τις κατά 90% υπέρ της φωνές στα διάφορα δημοσιεύματα κτλ, παρά τον αυτοξεφτυλισμό των Ρομπερτ Ντε Νιρο που έβγαζαν ηλίθια μάγκικα βιντεάκια, παρά τα κουνήματα των εύσχημων οπισθίων των Beyonce, δεν μπορεί παρά να σηματοδοτεί την απόλυτη διάσταση μεταξύ της κυρίαρχης σε επίπεδο συστεμικής προώθησης ιδεολογίας από τον απλό λαό. Δηλαδή φανταστείτε πόση θα ήταν η διαφορά υπέρ του Τραμπ αν τα μίντια παίζαν 50-50 και αν ο ίδιος είχε καταφέρει να συμμαζέψει κάπως τον "πληθωρικό" του χαρακτήρα (πρέπει να προσέχουμε και πως αναφερόμαστε στον επόμενο πλανητάρχη τώρα). Το θέμα, όμως, και δεύτερο χρήσιμο συμπέρασμα είναι, πως όπως και στις καθ' ημάς γνωστές περιπτώσεις, αυτή η απόσταση της κυρίαρχα προωθούμενης ιδεολογίας από τον απλό λαό δεν πιστώνεται υπέρ πραγματικά εναλλακτικών δυνάμεων, οι οποίες θα μπορούσαν να αποτελέσουν το έναυσμα για σημαντικές αλλαγές και ελπίδα για επίλυση των σύγχρονων προβλημάτων, αλλά υπέρ των ανέξοδων, λαϊκισμών και αντιδραστικών συναισθηματισμών, υπέρ των χαμηλότερων ποιοτικά, δυνατών εκφράσεων μιας αντίστασης η οποία δεν έχει ουσιαστική διέξοδο, έκφραση και κατεύθυνση.<br />
Κάπως έτσι, όπως και στα καθ' ημάς, η πολιτική καταλήγει να είναι ζήτημα αισθητικής. Αν οι μπόμπες θα πέφτουν από τεχνοκρατικά κυριλέ δάχτυλα σε αποστειρωμένα business like γραφεία ή από κοκκινισμένα με έξαψη βλαχομάγουλα, αν οι κώλοι που κουνιούνται θα ανήκουν στην μία ή στην άλλη υποκουλτούρα που τελικά υπηρετεί το ίδιο σάπιο, ανέλπιδο και βρωμερό σύστημα που τείνει να γίνει η ταφόπλακα του ανθρωπίνου είδους.<br />
<br />
Όπως και να έχει άν για κάποιο λόγο υποστηρίζατε με πάθος τον διαφαινόμενο νικητή, βγάλτε τα καουμπόικα καπέλα σας, τις μυτερές σας μπότες, βάλτε κάνα δίσκο του Johhny Cash ή κάτι ανάλογο και φωνάξτε Γιιιιι-χααααα. America is great again και περί αισθητικής ορέξεως ...κολοκυθόπιτα. Με την πολιτική ίσως ασχοληθούμε αργότερα....ίσως.<br />
<div>
<br /></div>
<br />
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/K6RUg-NkjY4/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/K6RUg-NkjY4?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe><br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
Πανδιωνhttp://www.blogger.com/profile/07232921372519494187noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6809108678555707677.post-45897364190685608422016-10-25T17:59:00.000+03:002016-10-25T18:00:46.242+03:00Έδοξεν η Βουλή τους επιμελητές των κρήνων.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0ABFju964B5yERyJV-EklgjRIph_n3TQUo-Oxj-z3Ey3wKNYAmiTwTfNnILE2l6XEFtG75flIwfCpbwJVzOcp50KjxlPSqn9J6-ed_RTx1D4ZRp1PhNDbZES0eSvlmQjyLtIS_uW3GnI/s1600/56_full.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0ABFju964B5yERyJV-EklgjRIph_n3TQUo-Oxj-z3Ey3wKNYAmiTwTfNnILE2l6XEFtG75flIwfCpbwJVzOcp50KjxlPSqn9J6-ed_RTx1D4ZRp1PhNDbZES0eSvlmQjyLtIS_uW3GnI/s400/56_full.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
Έχει παραξενέψει ο καιρός και τα μετεωρολογικά φαινόμενα δεν είναι όπως άλλοτε. Άλλοι το αποδίδουν σε φυσικές αλλαγές, άλλοι σε αλλαγές οι οποίες έχουν δρομολογηθεί από την ανθρώπινη επικυριαρχία επί του περιβάλλοντος. Οι άνθρωποι έχουν παραξενέψει ακόμα περισσότερο από τον καιρό. Δεν βρέχει, θα πεθάνουμε από την δίψα, δεν ποτίζονται τα δέντρα, καταστρεφόμαστε. Βρέχει, θα πεθάνουμε από πνιγμό, μας χάλασε τα σπίτια, την παραγωγή κτλ. Ποτέ ευχαριστημένοι, πάντα προβληματισμένοι. Ο προβληματισμός βέβαια οδηγεί και στην λήψη μέτρων διαχείρισης, τα οποία μπορεί να περιλαμβάνουν την μέριμνα και για την περίπτωση έλλειψης αλλά και αφθονίας (το να μην μπαζώνουμε τα ρέματα δεν περιλαμβάνεται στις δραστηριότητες αυτές και πιο πολύ μας απασχολεί αν <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%AD%CE%BC%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A0%CE%B9%CE%BA%CF%81%CE%BF%CE%B4%CE%AC%CF%86%CE%BD%CE%B7%CF%82">το τελευταίο εν Αθήναι φυσικό ρέμα</a> λειτουργεί ως εκκολαπτήριο κουνουπιών παρά ότι είναι το τελευταίο εναπομείναν φυσικό όν του είδους του).<br />
Επίσης μας απασχολούν πολύ οι οικονομικές δραστηριότητες, η αφθονία και η κρίση και κάπου εκεί προκύπτουν και διαμάχες περί της διαχείρισης των υδάτινων πόρων. Να τους διαχειρίζεται η πολιτεία ή να πάει στο καλό το παλιάμπελο ας ασχοληθεί κανένας ιδιώτης του οποίου τα συμφέροντα θα συμβαδίζουν με την εργασία (Βλ. πρόσφατο θέμα ΕΥΔΑΠ). <br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<i>τὰς δὲ ἀρχὰς τὰς περὶ τὴν ἐγκύκλιον διοίκησιν ἁπάσας ποιοῦσι κληρωτάς, πλὴν ταμίου στρατιωτικῶν καὶ τῶν ἐπὶ τὸ θεωρικὸν καὶ τοῦ τῶν κρηνῶν ἐπιμελητοῦ. ταύτας δὲ χειροτονοῦσιν, καὶ οἱ χειροτονηθέντες ἄρχουσιν ἐκ Παναθηναίων εἰς Παναθήναια.</i></blockquote>
<br />
Κατά το παρελθόν πάντως, τότε που η Αθήνα είχε αρκετά ρέματα και 3-4 ποτάμια, υπήρχε ένας αξιωματούχος της πολιτείας ο οποίος λέγονταν επιμελητής των κρήνων και είχε υπ' ευθύνη του αυτά που συζητάμε. Μάλιστα ήταν τόσο σημαντικός για την εύρυθμη λειτουργία της Πόλης που όπως και οι Στρατηγοί, εκλέγονταν αντί να κληρώνεται. Όπως και στα άλλα αξιώματα αν κάποτε τύχαινε και έκανε πολύ καλά την δουλειά του, τότε η πολιτεία τον τιμούσε, όπως οφείλει να κάνει κάθε πολιτεία η οποία αναγνωρίζει τις υπηρεσίες των μελών της. <br />
<br />
Από Τύχη Αγαθή μας βρίσκεται σήμερα, από το ιερό του Αμφιαράου στον Ωρωπό, ένα τέτοιο ψήφισμα της Βουλής με το οποίο ο Δήμος τιμά για τις υπηρεσίες του τον Πυθέαν Σωσιδήμου απο τον Δήμο Αλωπεκής (περίπου η σημερινή Δάφνη). Έτσι μπορούμε και εμείς σήμερα να διαπιστώσουμε πως παρά το ότι τα σχετικά με τον καιρό και νερό προβλήματα παραμένουν διαχρονικά σταθερά, η ανθρωπότητα και ειδικά η νεοελληνική έχει προοδεύσει πολύ μα πολύ σε σχέση με τους προηγούμενους κάτοικους της περιοχής.<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<b>Θεοί</b>.<br />
Επί Νικοκράτους άρχοντος, όταν επρυτάνευε πρώτη κατά σειράν η Αιγηίς φυλή, και γραμματεύς ήταν ο Αρχέλας Χαιρίου Παλληνεύς, την ενάτη του Μεταγειτνιώνος, την τριακοστή ενάτη ημέρα της πρυτανείας· από τους προέδρους έθετε το ζήτημα σε ψηφοφορία ο Νικίας Θημακεύς· απόφαση του δήμου· εισήγηση του Χαιριωνίδου Λυσανίου Φλυέως· σχετικά με το προβούλευμα που ο δήμος εζήτησε να εκδώσει η βουλή για τον Πυθέα, πώς δηλαδή πρέπει να τιμηθεί ο Πυθέας, με τη βοήθεια της αγαθής Τύχης· να αποφασίσει ο δήμος· επειδή ο Πυθέας εξελέγη επιμελητής των κρηνών και φροντίζει και για τα άλλα που εμπίπτουν στις αρμοδιότητές του με τρόπο καλό και φιλότιμο και τώρα ανακαίνισε εκ θεμελίων την κρήνη πλησίον του ιερού του Άμμωνος και έκτισε την κρήνη στο ιερό του Αμφιαράου και εφρόντισε για την παροχή νερού και για τους υπόγειους αγωγούς· να επαινέσει ο δήμος τον Πυθέαν Σωσιδήμου Αλωπεκήθεν, αφού λογοδοτήσει (για τα πεπραγμένα του στο τέλος της θητείας του), και να τον στεφανώσει με χρυσό στέφανο αξίας χιλίων δραχμών για την αρετή και τη δικαιοσύνη που επέδειξε ως επιμελητής των κρηνών, ώστε να επιδεικνύουν την ίδια φιλοτιμία προς τον δήμο και οι άλλοι που εκλέγονται στο μέλλον επιμελητές των κρηνών· ο κατά πρυτανείαν γραμματεύς να αναγράψει αυτό το ψήφισμα και εκείνο της βουλής σε δύο λίθινες στήλες και να στήσει μία στο ιερό του Άμμωνος και μία στο ιερό του Αμφιαράου· για την αναγραφή των στηλών να δώσει ο ταμίας του δήμου είκοσι δραχμές για κάθε μία στήλη από το δημόσιο κονδύλιο αναγραφής ψηφισμάτων.</blockquote>
<br />
Το αρχαίο κείμενο της επιγραφής με σχόλια στον <a href="http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/anthology/inscriptions/page_045.html">Κόμβο της Ελληνικής Γλώσσας</a></div>
Πανδιωνhttp://www.blogger.com/profile/07232921372519494187noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6809108678555707677.post-24779335691338898972016-03-30T18:35:00.000+03:002016-03-30T18:35:30.908+03:00Διώκοντας τους "μικρούς Θεούς". <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Σκεφτόμουν πρόσφατα να γράψω ένα άρθρο σχετικά με την Θεά Εστία για μια ξένη έκδοση και αναζητώντας μια δομημένη θεματική που να περιλαμβάνει ζητήματα για τα οποία ούτως η άλλως ήθελα να γράψω κάποια στιγμή, έπεσα πάνω στο πάντα τραγικό ζήτημα της "εξόντωσης" των παγανιστικών λατρειών από τους χριστιανούς. Πιο συγκεκριμένα με απασχόλησε το ζήτημα των λαϊκών επιβιώσεων και εθίμων που σχετίζονται με την οικιακή λατρεία και την Εστία, σύνδεση που εξ' αρχής έγινε από τους πρώτους λαογράφους και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Η ομοιότητα μάλιστα των πρακτικών και πεποιθήσεων ανάμεσα στον αρχαίο Ελληνικό και Ρωμαϊκό κόσμο και τους μετέπειτα Ευρωπαικούς λαούς, Έλληνες, Γερμανούς, Σλαβικούς πληθυσμούς, Αγγλοσάξονες κτλ είναι σε πολλά πράγματα εντυπωσιακή. <br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWbPdK4VS0okGVY9j26tiAKahxiz6VYDj81qtPUi4zaY18o306k6L26fRmnO7oz4CqezZsJwk_-TsMKSzUtWqpbAllwj4SJM8CIY0vEQ7JBsbFkryHk9fQAL2hdkbOn95aWIfCl03nYxU/s1600/Lararium.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="281" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWbPdK4VS0okGVY9j26tiAKahxiz6VYDj81qtPUi4zaY18o306k6L26fRmnO7oz4CqezZsJwk_-TsMKSzUtWqpbAllwj4SJM8CIY0vEQ7JBsbFkryHk9fQAL2hdkbOn95aWIfCl03nYxU/s320/Lararium.jpg" width="320" /></a>Στην οικιακή λατρεία της αρχαιότητας, βρίσκουμε εκτός από την Εστία και τους άλλους "μικρούς Θεούς" (από τα μικρά είδωλα που διατηρούσαν στους οικιακούς βωμούς οι αρχαίοι), οι οποίοι αναλόγως της περίπτωσης μπορεί να είναι προγονικά πνεύματα, οικιακές εκφάνσεις γνωστών Θεών, οικογενειακοί δαίμονες κ.α. Στην πορεία του χρόνου, με τις διώξεις και την μαζική μεταστροφή των πληθυσμών στον χριστιανισμό οι "μικροί Θεοί" ξεχάστηκαν, όχι εντελώς αλλά αρκετά ώστε η αναζήτηση τους να συμπεριλαμβάνει λαογραφικές συγκριτικές μελέτες και πολύ κριτική σκέψη.<br />
Στο παρόν θα σταθούμε σε δύο-τρείς χαρακτηριστικές αναφορές από το τότε μέχρι το πρόσφατο τώρα για να δούμε την εξέλιξη αυτή των διώξεων αλλά και των επιβιώσεων. Σκοπός είναι να δωθεί το έναυσμα για την πραγματοποίηση της αντίστροφης πορείας ώστε η λατρεία της Θεάς Εστίας και των άλλων οικιακών δαιμόνων να επανατοποθετηθεί στην σωστή και συνολική της βάση και όχι απλώς στην ευκολία μιας "αρχετυπικής" ή "συμβολικής" μετάφρασης της Θεάς ως "το κέντρο του οίκου", "το οικογενειακό σύνολο" κτλ.<br />
<br />
Οι οικιακές θεότητες και λατρευτικοί δαίμονες μπορούν να ενοικούν σε πραγματικά αντικείμενα, συνήθως ειδώλια, όπως βρίσκουμε ήδη από το βιβλίο της Γένεσις που αποτελεί την γενεσιουργό αιτία των μετά διώξεων. Στο 31 κεφάλαιο όπου αναφέρεται η φυγή του Ιακώβ από τον Λάβαν, η Ραχήλ έχει κλέψει τα αγαλματίδια (δηλαδή τους οικιακούς Θεούς του πατέρα της).<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjA5JqppOpF65aG1E8Kwy1jEkCQWznS1iD59XQBPeKIhtQ1usH8SYt-EHWZ2Cs95EpEOdo4SCcVwBmSAm73zJiegxT9CPynoHoMF6d9RoLMvAA4RXXU80gkTVu3xGrWEJiINBy_B3O3JZU/s1600/5049161418100038.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="236" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjA5JqppOpF65aG1E8Kwy1jEkCQWznS1iD59XQBPeKIhtQ1usH8SYt-EHWZ2Cs95EpEOdo4SCcVwBmSAm73zJiegxT9CPynoHoMF6d9RoLMvAA4RXXU80gkTVu3xGrWEJiINBy_B3O3JZU/s320/5049161418100038.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<span style="color: orange;">ἔκλεψε δὲ Ῥαχὴλ τὰ εἴδωλα τοῦ πατρὸς αὐτῆς.</span></blockquote>
<br />
όταν τους προφταίνει ο Λάβαν ρωτάει τον Ιακώβ γιατί του έκλεψε τους Θεούς του.<br />
<blockquote class="tr_bq">
<span style="color: orange;">ἱνατί ἔκλεψας τοὺς θεούς μου;</span></blockquote>
<br />
Το ζήτημα είναι τόσο σοβαρό που ο Ιακώβ μη γνωρίζοντας πως η Ραχήλ έκλεψε τα αγαλματίδια λέει πως όποιος βρεθέι να τα έχει τους Θεούς του Λάβαν πρέπει να φονευθεί.<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<span style="color: orange;">καὶ εἶπεν Ἰακώβ· παρ᾿ ᾧ ἂν εὕρῃς τοὺς θεούς σου, οὐ ζήσεται ἐναντίον τῶν ἀδελφῶν ἡμῶν· ἐπίγνωθι τί ἐστι παρ᾿ ἐμοὶ τῶν σῶν καὶ λαβέ. καὶ οὐκ ἐπέγνω παρ᾿ αὐτῷ οὐδέν. οὐκ ᾔδει δὲ Ἰακώβ, ὅτι Ῥαχὴλ ἡ γυνὴ αὐτοῦ ἔκλεψεν αὐτούς.</span></blockquote>
<br />
ενώ αργότερα στο 35 που ο Ιακώβ θέλει να μεταστρέψει στην θρησκεία του την οικογένεια του και τους οικείους του, τους καλεί να πετάξουν τους "ξένους Θεούς" που είχαν μαζί τους (δηλαδή τα αγαλματίδια κτλ).<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<span style="color: orange;">εἶπε δὲ Ἰακὼβ τῷ οἴκῳ αὐτοῦ καὶ πᾶσι τοῖς μετ᾿ αὐτοῦ· ἄρατε τοὺς θεοὺς τοὺς ἀλλοτρίους τοὺς μεθ᾿ ὑμῶν ἐκ μέσου ὑμῶν καὶ καθαρίσθητε καὶ ἀλλάξατε τὰς στολὰς ὑμῶν,</span></blockquote>
<br />
όπου παίρνοντας τα αυτός τα έθαψε, όπως επίσης και τα σκουλαρίκια των γυναικών που είχαν "ειδολολατρικές μορφές" για να μην βρεθούν ποτέ.<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<span style="color: orange;">καὶ ἔδωκαν τῷ Ἰακὼβ τοὺς θεοὺς τοὺς ἀλλοτρίους, οἳ ἦσαν ἐν ταῖς χερσὶν αὐτῶν, καὶ τὰ ἐνώτια τὰ ἐν τοῖς ὠσὶν αὐτῶν, καὶ κατέκρυψεν αὐτὰ Ἰακὼβ ὑπὸ τὴν τερέβινθον τὴν ἐν Σικίμοις καὶ ἀπώλεσεν αὐτὰ ἕως τῆς σήμερον ἡμέρας.</span></blockquote>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIcLS6XaLSQQ4eGDpLeBh5k6UZxCWmo0hH9aaA6I9iaWWvzbfjP9HaabduFMxEdIU2fZ3Le_fHbLNVfA13AIRcEhyphenhyphenr3Kn5Jra_1m-WJhEht2ZTEJpsJfnDX7DXUd2ffFw5LPjhI5p-8mQ/s1600/Theodosius-I.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIcLS6XaLSQQ4eGDpLeBh5k6UZxCWmo0hH9aaA6I9iaWWvzbfjP9HaabduFMxEdIU2fZ3Le_fHbLNVfA13AIRcEhyphenhyphenr3Kn5Jra_1m-WJhEht2ZTEJpsJfnDX7DXUd2ffFw5LPjhI5p-8mQ/s320/Theodosius-I.jpg" width="256" /></a></div>
<br />
<br />
Στα χνάρια λοιπόν του Ιακώβ και του θεού Ισραήλ ο Θεοδόσιος τον 5ο μ.κ.ε αιώνα, απαγορεύει και την οικιακή λατρεία στην αυτοκρατορία (όχι όπως λένε οι χριστιανοί δήθεν μόνο καταπολεμούσε την δεισιδαιμονία, ή την δημόσια λατρεία στους ναούς...)<br />
<br />
Το συγκεκριμένο απόσπασμα του Θεοδοσιανού κώδικα είναι το εξής:<br />
<br />
<div>
<blockquote class="tr_bq">
<span style="color: orange;">CTh.16.10.12pr.<br />Imppp. Theodosius, Arcadius et Honorius aaa. ad Rufinum praefectum praetorio. Nullus omnino ex quolibet genere ordine hominum dignitatum vel in potestate positus vel honore perfunctus, sive potens sorte nascendi seu humilis genere condicione ortuna in nullo penitus loco, in nulla urbe sensu carentibus simulacris vel insontem victimam caedat vel secretiore piaculo larem igne, mero genium, penates odore veneratus accendat lumina, imponat tura, serta suspendat.</span></blockquote>
</div>
<div>
<br />
Που ουσιαστικά λέει πως ".....κανένας δεν θα τιμά την οικιακή του Θεότητα <i>(Lar, πληθυντικός Lares από εκεί ο οικιακός λατρευτικός χώρος Lararium) </i>με φωτιά, τον οικογενειακό του Δαίμονα <i>(Genius πληθυντικός τα Genii, θυμίζει τα ελληνικά γένη και τα Τζίνι :-)) </i>με οίνο, τους οικιακούς Θεούς <i>(Penates)</i> με αρώματα και δεν θα τους ανάβει καντήλια, ούτε θα καίει θυμιάματα για αυτούς, ούτε θα κρεμάει στεφάνια για αυτούς. <i>(Με τους όρους Lar ,Genius και Penates ο νόμος έχει συμπεριλάβει το σύνολο της οικιακής λατρείας, όλους τους dii familiares του οίκου/domus).</i><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZ3Cp8W5NUkfx2TybWN7OiO5Vg-xlR6F_MZpS4Mb8ID6RoEyrvSiHJk_xaOfmgN0geaLtdRjxR_nINsXO9M1FWxk9dussmVu5T5VJJF2O7niJJUa2xZldozT1O3eVqZ_WpSZ7T_AjJpXI/s1600/Bishop_Fridrik_memorial_2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZ3Cp8W5NUkfx2TybWN7OiO5Vg-xlR6F_MZpS4Mb8ID6RoEyrvSiHJk_xaOfmgN0geaLtdRjxR_nINsXO9M1FWxk9dussmVu5T5VJJF2O7niJJUa2xZldozT1O3eVqZ_WpSZ7T_AjJpXI/s320/Bishop_Fridrik_memorial_2.jpg" width="240" /></a></div>
Παρά, όμως, τις απαγορεύσεις, συχνά με αλλαγές από τον χρόνο και τον τόπο οι οικιακοί δαίμονες συνεχίζουν να επιζούν. Ανάμεσα στις Σάγκας των Ισλανδών βρίσκεται και το ενδιαφέρον κείμενο με τίτλο Pattr Porvalds ens vidforla ( η Ιστορία του Θόρβαλτ του πολυταξιδεμένου) το οποίο μας αφηγείται την ζωή του Θόρβάντ ο οποίος ήταν ο πρώτος Ισλανδός ιεραπόστολος . Σύμφωνα με τα ιστορικά στοιχεία ο Thorvald Kodransson είχε μυηθεί στον χριστιανισμό σε ένα του ταξίδι νότια από έναν Φράγκο/Σάξωνα επίσκοπο ονόματι Fridrek. Γύρω στα 980 επέστρεψε στην Ισλανδία συνοδευόμενος από τον Fridrek και επιδόθηκε στο σπορ της κατήχησης των παγανιστών συμπολιτών του, όμως οι ιδέες του δεν έτυχαν και ιδιαίτερα καλής υποδοχής, μάλλον αντιμετώπισε την χλεύη των υπολοίπων Ισλανδών. Σε κάποιο τέτοιο επεισόδιο έρχεται σε διαπληκτισμό και σκοτώνει δύο άντρες. Εξορίζεται απο την χώρα και συνεχίζει τα ταξίδια του μέχρι που καταλήγει για να ολοκληρώσει το ιεραποστολικό του έργο στην Ρωσία όπου τελικά πέθανε.<br />
Στο εν λόγω κείμενο υπάρχει το παρακάτω ενδιαφέρον για την παρούσα αναφορά περιστατικό.<br />
<br />
<br />
Ο Thorvald επισκέπτεται με τον Fridrek την φάρμα του πατέρα του Kodran. Εκεί αυτός είχε στην κατοχή του μια πέτρα στην οποία ζούσε το πνεύμα βοηθός (armadr) της οικογενείας. Εκεί πήγαιναν τις προσφορές τους και το πνεύμα προέλεγε το μέλλον, προστάτευε τα ζωντανά της οικογένειας υπενθύμιζε στον Kodran τις δουλειές που έπρεπε να κάνει και τον συμβούλευε τι να προσέχει. Ο Thorναld Θέλησε να πείσει τον πατέρα του να μεταστραφεί στον χριστιανισμό. Αυτός θεωρώντας τον Fridrek μάντη απάντησε πως ήδη είχε το πνεύμα που τον εξυπηρετούσε και πως δεν χρειάζονταν κάτι άλλο καθώς το τιμούσε πάρα πολύ καιρό και του είχε απόλυτη εμπιστοσύνη. Το ίδιο το πνεύμα μάλιστα τοv είχε συμβουλεύσει να μην μεταστραφεί. O Thorvald, λοιπόν, πρότεινε στον πατέρα του να αφήσει τον Fridrek να δοκιμάσει αν θα μπορούσε να εκδιώξει το πνεύμα. Αν τα κατάφερνε ο Kodran δεν θα είχε άλλη επιλογή από το να βαπτιστεί. Ο Kodran δέχτηκε την πρόταση. Έτσι ο Fridrek πλησίασε την πέτρα, έριξε πάνω της αγιασμό και άρχισε να προσεύχεται και να τραγουδάει ψαλμούς. Την ίδια νύχτα τον πνεύμα εμφανίστηκε φοβισμένο σε όνειρο στον Kodran και άρχισε να τον ψέγει κατηγορώντας τον Fridrek πως ήταν ένας λωποδύτης που ήθελε να το εκδιώξει απ' το σπίτι του ψεκάζοντας το με καυτό νερό με το οποίο καψαλίζονταν τα παιδιά του και κλαίγανε. Την επόμενη ημέρα όμως ο Fridrek συνέχισε την διαδικασία. Το πνεύμα εμφανίστηκε ξανά στον Kodran, σε άθλια κατάσταση με τα ρούχα του σχισμένα, και τον παρακάλεσε να διώξει τον ξένο. Ο εξορκισμός όμως συνεχίστηκε, έτσι το πνεύμα αναγκάστηκε να φύγει για κάποια άγρια ερημική περιοχή. Φεύγοντας ρώτησε τον Kodran. <br />"Ποιος θα προστατεύει τώρα την περιουσία σου όπως έκανα τόσο καιρό εγώ;" <br />Και ο Kodran απάντησε: <br />"Σε τιμούσα ως δυνατό και χρήσιμο θεό, όσο δεν είχα γνωρίσει ακόμα τον πραγματικό Θεό. Τώρα όμως που διαπίστωσα πως είσαι αναξιόπιστο και αδύναμο, νομίζω πως είναι καλύτερα να χωρίσουν οι δρόμοι μας και να θέσω τον εαυτό μου κάτω απο την προστασία ενός θεού που είναι καλύτερος και δυνατότερος από σένα."<br />
<br />
Η τελευταία ιστορία με την οποία θα κλείσουμε το παρόν προέρχεται από το έργο του Στρατή Μυριβήλη <i>Ο Βασίλης ο Αρβανίτης</i>.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbve128lGO-MtBuW_Btaa8oZ496i8hZTfW4zzK1jmL43FcpjtadJiLhkD5a3YaA7m8YF7nZ9WJ8yLEwbvgV4q_jMUMk0BQhBeeNhQkbATjoBxwy1u11Rfi21TtX8EjFkAtIeICY7qKiis/s1600/zaeulus_600_400_-1520156818.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbve128lGO-MtBuW_Btaa8oZ496i8hZTfW4zzK1jmL43FcpjtadJiLhkD5a3YaA7m8YF7nZ9WJ8yLEwbvgV4q_jMUMk0BQhBeeNhQkbATjoBxwy1u11Rfi21TtX8EjFkAtIeICY7qKiis/s320/zaeulus_600_400_-1520156818.jpg" width="320" /></a></div>
Όταν ο Βασίλης ήταν 16 χρονών και έπαιζε με άλλα παιδιά στον κήπο, ένα τεράστιο φίδι ξεμύτισε κάτω από τα κεραμίδια του σπιτιού. Ο νεαρός έτρεξε αμέσως και σκαρφάλωσε στην στέγη και άρχισε να μάχεται με το φίδι ενώ πολύς κόσμος μαζεύτηκε και με αγωνία παρακολουθούσε την μάχη. Μετά από κάποιες αβέβαιες στιγμές κατά τις οποίες ο Βασίλης κινδύνεψε να βρεθεί στο κενό, τελικά άρπαξε το φίδι, κάρφωσε το κεφάλι του με ένα σίδερο και το πέταξε στο δρόμο υπό της επευφημίες του κόσμου. Όλοι κοίταγαν έντρομοι το νεκρό πια τέρας να κείτεται στο δρόμο και με θαυμασμό τον θαρραλέο νεαρό. Ο πατέρας του μάλιστα, ο νοικοκύρης του σπιτιού χαρούμενος για το κατόρθωμα του Βασίλη του πήρε δώρο ένα κόκκινο μεταξωτό μαντίλι και άρχισε να λέει παντού πώς ο γυιός του ήταν "αντρειωμένος Έλληνας". Η μητέρα του, όμως, αντιθέτως είπε πως δεν έπρεπε να σκοτώσει το φίδι γιατί αυτό ήταν το καλό στοιχειό του σπιτιού και προέβλεψε πως κάτι κακό θα γινόταν. Πράγματι μέσα στον χρόνο η Λενιώ το μικρό κοριτσάκι της πέθανε.<br /><br /><br /><span style="font-size: x-small;"><br /></span><br />
<span style="font-size: x-small;">Μιας και σήμερα είναι τα γενέθλια μου το παρόν <b>dedicavit ad patrios deos</b></span><br />
<br /></div>
</div>
Πανδιωνhttp://www.blogger.com/profile/07232921372519494187noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6809108678555707677.post-51564101818146723262016-03-26T22:38:00.001+02:002016-03-27T17:29:19.686+03:00 Τυφλοί αοιδοί και βίοι παράλληλοι από τον Όμηρο στον Hoichi<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlunt8DF4sKJYEGRSttFL50aARorHbAO_R7A23OyQBJcT8xHEslDrc9A0v1fCpvnhIHu0Sd5LQzxSA1B6pMSChi_O1F7qlKcpzBhfnFMhSPfBi2btmOqrUIkNZIIuERvMsWzq8CgsFmQA/s1600/cebfcebcceb7cf81cebfcf83.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="226" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlunt8DF4sKJYEGRSttFL50aARorHbAO_R7A23OyQBJcT8xHEslDrc9A0v1fCpvnhIHu0Sd5LQzxSA1B6pMSChi_O1F7qlKcpzBhfnFMhSPfBi2btmOqrUIkNZIIuERvMsWzq8CgsFmQA/s400/cebfcebcceb7cf81cebfcf83.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;"> ὑμεῖς δ' εὖ μάλα πᾶσαι ὑποκρίνασθαι ἀφήμως:</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;">τυφλὸς ἀνήρ, οἰκεῖ δὲ Χίῳ ἔνι παιπαλοέσσῃ</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;">τοῦ μᾶσαι μετόπισθεν ἀριστεύσουσιν ἀοιδαί.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;">ἡμεῖς δ' ὑμέτερον κλέος οἴσομεν, ὅσσον ἐπ' αἶαν</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;">ἀνθρώπων στρεφόμεσθα πόλεις εὖ ναιεταώσας: </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;">οἳ δ' ἐπὶ δὴ πείσονται, ἐπεὶ καὶ ἐτήτυμόν ἐστιν.</span></div>
</blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;">Γιά μένα ἐσεῖς ὅλοι μαζί ἀπόκριση δῶστε εὐνοϊκή:</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;">῾῾Εἶναι ὁ ἄντρας ὁ τυφλός </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;">ἀπ᾿ τήν πετρώδη Χίο,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;">πού τ᾿ ἄσματά του θά ᾿ρθει καιρός,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;">θά ᾿χουνε τό πρωτεῖο.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;">῞Οσο γιά μᾶς, τή φήμη σου στή γῆς ἐπάνω ὅλη </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;">γυρνῶντας θά διαδώσουμε σέ κάθε ἔμορφη πόλη.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;">Κι ὅλοι σ᾿ αὐτό θά πείθονται, γιατί ᾿ναι ἡ πᾶσα ἀλήθεια᾿᾿</span></div>
<i></i><br />
<div style="text-align: center;">
<i><i>Ομηρικός ύμνος στον Δήλιο Απόλλωνα. </i></i></div>
<i>
</i></blockquote>
<br />
<br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwZhRAFr0j8jjBh0emBROyvNNjQdKaNtEdBuwsojYQnCZA7LBA5rHWFVL4Fv2iIRjPDP_tV68KNEuQSqjn5-fYLLPIvxxaNv0yzLdNOZiwb64zoHclHHd90_fT23OeO7g1pNQYiOWLY-A/s1600/%25CE%2594%25CE%2597%25CE%259C%25CE%259F%25CE%2594%25CE%259F%25CE%259A%25CE%259F%25CE%25A3+JStykaDemodocus.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="230" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwZhRAFr0j8jjBh0emBROyvNNjQdKaNtEdBuwsojYQnCZA7LBA5rHWFVL4Fv2iIRjPDP_tV68KNEuQSqjn5-fYLLPIvxxaNv0yzLdNOZiwb64zoHclHHd90_fT23OeO7g1pNQYiOWLY-A/s320/%25CE%2594%25CE%2597%25CE%259C%25CE%259F%25CE%2594%25CE%259F%25CE%259A%25CE%259F%25CE%25A3+JStykaDemodocus.jpg" width="320" /></a>Ο πρώτος και γνωστότερος ποιητής του ελληνικού πολιτισμού σύμφωνα με τις περισσότερες παραδόσεις ήταν τυφλός. Ακόμα και το όνομά του, Όμηρος, σύμφωνα με κάποιες απόψεις ετυμολογείται από αυτή του την ιδιότητα. Το γιατί του αποδίδεται αυτό το χαρακτηριστικό δεν γίνεται εμφανές από τις πηγές μας, οι οποίες δεν μας πληροφορούν ούτε αν είναι μεταφορικό ή κυριολεκτικό ούτε αν είναι επίκτητο ή o ποιητής γεννήθηκε με αυτή την έλλειψη. Ανήκει και αυτό σαν ζήτημα, όπως και όλη η βιογραφία του Ομήρου και το κατά πόσο ήταν ιστορικό πρόσωπο ή όχι στην συζήτηση που ονομάζεται «Ομηρικό πρόβλημα». Το σίγουρο, όμως είναι πως η τυφλότης ως χαρακτηριστικό συχνά αποδίδεται στις ιδιαίτερες εκείνες κατηγορίες των ανθρώπων που συγκροτούν οι ποιητές και οι μάντεις. Βέβαια όταν λέμε ποιητής στην αρχαιότητα δεν εννοούμε έναν καλλιτέχνη που σκαρώνει στίχους σε ένα χαρτί αλλά έναν δημιουργό-συνθέτη που αποδίδει μετά μουσικής, συνήθως με την συνοδεία λύρας (όπως στην λυρική ποίηση) ή φόρμιγγας (όπως οι αοιδοί των επών) την ποίηση του τραγουδιστά. Αοιδοί μάλιστα όπως ο Όμηρος μπορεί να μην είναι καν οι ίδιοι συνθέτες του ποιητικού λόγου, αλλά μουσικοί-τραγουδιστές ανήκοντες σε μια παραδοσιακή κάστα (ή επαγγελματική ένωση ραψωδών όπως οι Ομηρίδες) που έχουν αυτή την καλλιτεχνική ασχολία ως επάγγελμα. Μπορούμε να φανταστούμε τους αοιδούς να περιδιαβαίνουν τον Ελλαδικό χώρο την μυκηναϊκή εποχή επισκεπτόμενοι τα μέγαρα των τοπικών βασιλιάδων και να τέρπουν τις αυλές με την τέχνη τους όπως μας παρουσιάζεται από τον ίδιο τον Όμηρο ο ρόλος τους στην Ιλιάδα και την Οδύσσεια με εξέχον παράδειγμα τον Δημόδοκο (αυτός που είναι ευπρόσδεκτος από τον λαό) στην αυλή του Αλκίνοου στους Φαίακες. Υπάρχει μάλιστα μια ευρύτερη παράδοση που θέλει την τυφλότητα να είναι ένα διαδεδομένο χαρακτηριστικό ανάμεσα στους αοιδούς και όχι κάτι που περιορίζεται στον Όμηρο.<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<span style="color: orange;">"Ο Ομηρος, αντίθετα, ακολουθώντας μίαν άλλη και τελειότερη, κατά την γνώμη μου, κατάσταση της ψυχής, απομακρυνόμενος από το κατ' αίσθηση ωραίο και τοποθετώντας τη νόηση του πάνω από κάθε ορατή και φαινομενική αρμονία, υψώνοντας μάλιστα τον νού της ψυχής του προς την αόρατη και πραγματική υπαρκτή αρμονία και οδηγημένος στην αληθινή ωραιότητα, έχασε το φως του, όπως λένε εκείνοι που συνηθίζουν κάτι τέτοια μυθολογήματα.... είναι πάντως ολοφάνερο ότι οι μυθοπλάστες δικαιολογημένα λένε ότι τυφλώθηκε εκείνος που αγαπά την θέαση τέτοιων πραγμάτων στον κόσμο, αυτός που από τα φανερά πράγματα και τις απεικονίσεις ανυψώθηκε προς την απόκρυφη για τις αισθήσεις μας θέαση. Αφού λοιπόν κάποιοι έκρυβαν μέσω των συμβόλων κάθε φορά την περί των όντων αλήθεια, έπρεπε και η παράδοση σχετικά με αυτούς να μεταδοθεί στους μεταγενεστέρους με τρόπο κυρίως συμβολικό". </span><br />
<i>Πρόκλος - Σχόλια στην Πολιτεία 1.174</i></blockquote>
<br />
Απ’ ότι φαίνεται στην Ελληνική αντίληψη συχνά η τύφλωση, ως στέρηση, συνοδεύεται από μια αντίρροπη ανάπτυξη, συχνά σε μεταφυσικά επίπεδα, άλλης δύναμης ή αίσθησης, η οποία έρχεται να αποκαταστήσει την χαμένη ισορροπία. H μανία των Μουσών, δηλαδή η ικανότητα καλλιτεχνικής έκφρασης ανώτατου επιπέδου στους αοιδούς και ποιητές, όπως επίσης και η δυνατότητα μαντικής πρόγνωσης σε προσωπικό επίπεδο (έξω δηλαδή από τα μαντεία όπου η πρόγνωση δίνεται από κάποιον Θεό) πολλές φορές στους αρχαίους μύθους ή ιστορικούς θρύλους συνοδεύεται από αναφορές απώλειας της όρασης, ολικής η μερικής, μόνιμης ή πρόσκαιρης. Γι’ αυτό και αρκετοί ήδη από την αρχαιότητα απέδωσαν στο χαρακτηριστικό συμβολική και όχι κυριολεκτική ερμηνεία.<br />
<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;">καλέσασθε δὲ θεῖον ἀοιδὸν Δημόδοκον: τῷ γάρ ῥα θεὸς πέρι δῶκεν ἀοιδὴν τέρπειν, ὅππῃ θυμὸς ἐποτρύνῃσιν ἀείδειν.</span></div>
</blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;"><i>Το Δημόδοκο, το θείο τον τραγουδάρη,φωνάχτε ακόμα᾿ τι του χάρισε κάποιος θεός να φραίνει με το τραγούδι του, όπως του 'ρχεται να τραγουδήσει ο πόθος. </i></span></div>
</blockquote>
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;">κῆρυξ δ᾿ ἐγγύθεν ἦλθεν ἄγων ἐρίηρον ἀοιδόν,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;">τὸν πέρι μοῦσ᾿ ἐφίλησε, δίδου δ᾿ ἀγαθόν τε κακόν τε:</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;">ὀφθαλμῶν μὲν ἄμερσε, δίδου δ᾿ ἡδεῖαν ἀοιδήν. </span></div>
</blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;"><i>Κι ο κράχτης τον τρανό τους έφερε τραγουδιστή, που η Μούσα</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;"><i>καλό, κακό μαζί του εχάρισε, περίσσια αγάπη ως του 'χε:</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;"><i>του στέρησε το φως, μα του 'δωκε γλυκά να λέει τραγούδια.</i></span></div>
</blockquote>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcq6XVjW8mGWDq0Z1zS4GV95oCIIm125HqCqVr0aSBw48PtnhmRjQw4_Uf8q8_vg8DEQD2XEk7H7zx9VtzmMgcu0EnIiQhwHVVU2f0dh9usjx75LFpgTlldSVEd4yyVyHkOHrmJ6N9XF8/s1600/277.Tiresias_striking_the_snakes.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="257" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcq6XVjW8mGWDq0Z1zS4GV95oCIIm125HqCqVr0aSBw48PtnhmRjQw4_Uf8q8_vg8DEQD2XEk7H7zx9VtzmMgcu0EnIiQhwHVVU2f0dh9usjx75LFpgTlldSVEd4yyVyHkOHrmJ6N9XF8/s320/277.Tiresias_striking_the_snakes.png" width="320" /></a>Εκτός από τον όμηρο και ο Δημόδοκος αναφέρεται ως τυφλός, ενώ γνωστή είναι και η θρυλούμενη ιστορική αναφορά για τον Στησίχορο πως έχασε προσωρινά την όραση του όταν στην ποίηση του καταφέρθηκε εναντίον του προσώπου της ωραίας Ελένης (η οποία λατρεύονταν ως Θεά στην Σπάρτη). Πασίγνωστος τυφλός Μάντης αναφέρεται ο Τειρεσίας όμως αντίστοιχες ιστορίες έχουμε και για τον Φινέα, τον τυφλό ψαρά Φορμίωνα με το προφητικό όνειρο, κ.α. Αρχετυπικός θα λέγαμε μύθος που συνδέει την απώλεια της όρασης με την πρόγνωση είναι και o αναφερόμενους στους Κύκλωπες. Το αντιστάθμισμα για την απώλεια του ενός οφθαλμού ήταν για τους Κύκλωπες η ικανότητα να γνωρίζουν την στιγμή του θανάτου τους. Ένας περιορισμός σε σχέση με την πλήρη δυνατότητα πρόγνωσης των μελλούμενων πού επιβλήθηκε σαν τιμωρία από τους Θεούς. Και σε πολλούς όμως ακόμα μύθους η τύφλωση μπορεί να επέρχεται ως τιμωρία από τους θεούς ενώ είναι πάλι οι Θεοί που προσφέρουν και τις ιδιαίτερες ικανότητες της πρόγνωσης ως αντιστάθμισμα. Κάποιες φορές η απώλεια της όρασης επιλέγεται ως μικρό τίμημα έναντι του κέρδους της μαντικής ικανότητας, της σοφίας, ακόμα και της μεγαλύτερης του συνηθισμένου διάρκειας ζωής από τους ίδιους τους ήρωες του μύθων όπως στην περίπτωση του Φινέα.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiegh-kgZUvlf8QQnCNyufGtf16ZNZfumla9ttNgbQ2LpRM0xEzEdHwUHRseCEnAABGL7TgrxwxJDMGAMIJaxIyyCePy0GBgiaTpXgY9Dv1AxBIoux6A4iafaHsE50GKb_fr0BFTeQnK0s/s1600/220px-Odin_am_Brunnen_der_Weisheit.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiegh-kgZUvlf8QQnCNyufGtf16ZNZfumla9ttNgbQ2LpRM0xEzEdHwUHRseCEnAABGL7TgrxwxJDMGAMIJaxIyyCePy0GBgiaTpXgY9Dv1AxBIoux6A4iafaHsE50GKb_fr0BFTeQnK0s/s200/220px-Odin_am_Brunnen_der_Weisheit.jpg" width="150" /></a></div>
H αντίληψη, όμως, αυτή που συνδέει τις υπερφυσικές δυνατότητες και κυρίως την γνώση με την απώλεια όρασης βρίσκεται διαδεδομένη και σε άλλους τόπους και ιστορικούς χρόνους. Ας αρκεστούμε σε μια μόνο παράλληλη αναφορά, στην αυτο-τύφλωση του Θεού Όντιν. Ο Όντιν αντάλλαξε το ένα του μάτι για να πιεί από το πηγάδι του Μίμιρ, μια θυσία για αντάλλαγμα των κοσμικών μυστικών. Το δίπολο γνώση (είτε μαντική, είτε μυστικών είτε άλλου τύπου) και τύφλωση μπορεί να βρεθεί σε πάρα πολλές αναφορές και με αυτό ακριβώς το μοτίβο ξετυλίγει ο Σοφοκλής την πλοκή στον διάλογο μεταξύ του Τειρεσία και του Οιδίποδα στην γνωστή τραγωδία του.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<span style="color: orange;">Οιδ. …Εσύ δεν έχεις κύρος κανέναν.<br />είσαι τυφλός στ' αυτιά, στα μάτια και στο νου.<br />Τειρ. και συ πανάθλιος που με το φώς των οφθαλμών μου παίζεις. Με την δική σου τύφλα γρήγορα ο κόσμος θα γελάει.<br />Οιδ. …Εχεις βουλιάξει σε νύχτα βαθιά. Δεν σε φοβάται πια κανείς ανοιχτομάτης.<br />Τειρ. ....<br />Είμαι τυφλός και χλευάζεις την τύφλα μου. Σου λέω λοιπόν πως βλέπεις και όμως δεν βλέπεις. ....Και δεν θα βλέπεις πλέον φώς θα πλέεις στο σκοτάδι.</span></blockquote>
<br />
Ειδικού τύπου γνώση και ικανότητα είναι φυσικά και η μουσική τέχνη. Ειδικά στον χώρο των κατ’ αντιστοιχία με τους αοιδούς της αρχαίας Ελλάδας, μουσικών οι αναφορές στην τύφλωση είναι πάρα πολλές σε όλους τους πολιτισμούς και συνδυαζόμενες ρίχνουν φως σε διάφορες πτυχές του ζητήματος.<br />
Έτσι στην κινεζική παράδοση οι πρώτοι μυθικοί (αυλικοί) μουσικοί Shi Yan και Shi Kuang είναι επίσης τυφλοί και μάλιστα παρά τους 5 αιώνες που τους χωρίζουν συνδέονται με μια ωραία ιστορία με υπερφυσικά χαρακτηριστικά, ενώ μέχρι και τον 20ο αιώνα αναφέρονται guilds τυφλών μουσικών και μάντεων (από αυτούς που λένε παραδοσιακά την τύχη στην Κίνα), συνδυάζοντας και τα δύο αντικείμενα που από την αρχή είδαμε να συνοδεύονται από τυφλότητα. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/IFZRksu6BEY/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/IFZRksu6BEY?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<br />
Πολύ ενδιαφέρουσα είναι και η περίπτωση του θρυλικού Βάρδου και Δρυίδη της Βρετάνης του 6ου αιώνα, <a href="http://chrsouchon.free.fr/gwenlaf.htm">Kian Gwenc'hlan</a>, ο οποίος λέγεται πως τυφλώθηκε γιατί αρνήθηκε να μεταστραφεί στον χριστιανισμό και προφήτευσε το τέλος των εχθρών του ετοιμοθάνατος στο μπουντρούμι που τον είχαν ρίξει. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/gSevU_23sRk/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/gSevU_23sRk?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<br />
Παρομοίως σε ιστορικές εποχές από τον μεσαίωνα και μετά οι πλειοψηφία των περιπλανώμενων μουσικών στην Ιρλανδια (αρπιστές) ή στην Ουκρανία (οι Kobzars) λέγεται πως ήταν τυφλοί. Βέβαια η εξήγηση σε αυτές τις πιο σύγχρονες περιπτώσεις για την μεγάλη ποσόστωση τυφλών στα εν λόγω επαγγέλματα είναι πως η μουσική θα ήταν η μόνη ενασχόληση που θα προσέφερε μια δυνατότητα βασικής διαβίωσης αν όχι επιβίωσης σε αυτούς τους στερημένους από την όραση ανθρώπους σε εποχές δύσκολες χωρίς τις κοινωνικές δομές προστασίας και βοήθειας που βρίσκουμε στις σημερινές ανεπτυγμένες κοινωνίες. Επειδή όμως αυτή η πεζή εξήγηση, παρότι μπορεί κάλλιστα να εφαρμοστεί σε κάθε ανάλογη περίπτωση από τον Όμηρο μέχρι σήμερα, μας στερεί την ομορφιά των μεταφυσικών συνδέσεων που παραδοσιακά βρίσκουμε, ας κλείσουμε το κείμενο με μια ιστορία του Λευκάδιου Χέρν, που τα περικλείει όλα, από το πιο απομακρυσμένο σε εμάς μέρος που μπορούμε να εξετάσουμε ως προς το θέμα μας. Στην Ιαπωνία, όπου και εκεί συναντούμε παραδοσιακά την τυφλότητα να συνοδεύει τους αντίστοιχους ραψωδούς οργανοπαίχτες του Ιαπωνικού λαούτου (Biwa).<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjybPSn1_PHcVwlQmPvRB9S5Ntl6BWtgp7RNolf9r1CH5UptVDaCiHyH78ra1k73z_yVDKf9WByHTvKv9ow92vmIhrcwsa1OAh8PPWdFPSdktWJAnWnsyjjzvWfsGnZnxkleX7rMMpYUN8/s1600/800px-Benzaiten.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjybPSn1_PHcVwlQmPvRB9S5Ntl6BWtgp7RNolf9r1CH5UptVDaCiHyH78ra1k73z_yVDKf9WByHTvKv9ow92vmIhrcwsa1OAh8PPWdFPSdktWJAnWnsyjjzvWfsGnZnxkleX7rMMpYUN8/s320/800px-Benzaiten.jpg" width="239" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Η Ιαπωνική Θεά Benzaiten κρατώντας μια Biwa.</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
Ο Λευκάδιος μας παραδίδει την παρακάτω ενδιαφέρουσα προϊστορία στην αφήγηση.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0Exn6l1LBCfapuXK2DgCLNnLUG2_2hg2n5t_wl0vPpAs2gAU8WSHeAHlxXQutmaiksXt6S2Slyl4bhm0Ms2nacMPC6uzF1Vd1MCvDLQtMj3le21C-UrUKYV582VsrgqWUPjMEmBAdkbo/s1600/sc152985.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="198" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0Exn6l1LBCfapuXK2DgCLNnLUG2_2hg2n5t_wl0vPpAs2gAU8WSHeAHlxXQutmaiksXt6S2Slyl4bhm0Ms2nacMPC6uzF1Vd1MCvDLQtMj3le21C-UrUKYV582VsrgqWUPjMEmBAdkbo/s400/sc152985.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Η μάχη του Dan-no-ura</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<span style="color: orange;">"Περισσότερο από επτακόσια χρόνια πριν, στο Dan-no-ura, στα στενά του Shimonoseki έλαβε χώρα η τελική μάχη του μεγάλου πόλεμου μεταξύ των Heike, της φυλής Taira και των Genji ή αλλιώς της φυλής Minamoto. Εκεί οι Heike εξολοθρεύθηκαν μέχρι ενός με τις γυναίκες και τα παιδιά τους και τον ανήλικο αυτοκράτορας τους που τώρα τον καλούμε Antoku Tenno*. Η θάλασσα και η στεριά εκεί παραμένουν στοιχειωμένες επτακόσια χρόνια. Αλλού, σας έχω μιλήσει για τα παράξενα καβούρια που βρίσκονται εκεί, τα λέμε καβούρια Heike, τα οποία έχουν ανθρώπινα πρόσωπα στην πλάτη τους και λέγεται πως είναι τα πνεύματα των πολεμιστών Heike*, Αλλά υπάρχουν πολλά ακόμα περίεργα πράγματα για να δεί και να ακούσει κανείς σε αυτή την ακτή. Τις σκοτεινές νύχτες χιλιάδες φασματικές φωτιές, υπερίπτανται στην ακτή, ή επιπλέουν πάνω από τα νερά, αχνά φώτα, τα οποία οι ψαράδες ονομάζουν Oni-bi, ή δαιμονικές φωτιές και όποτε φυσάει άνεμος, ένας μεγάλος αχός έρχεται από την θάλασσα, σαν τις κραυγές από μάχη. </span><br />
<span style="color: orange;">Τα παλαιότερα χρόνια οι Heike ήταν πολύ πιο ανήσυχοι απ' ότι είναι τώρα. Υψώνονταν γύρω από τα πλοία που πέρναγαν την νύχτα προσπαθώντας να τα βυθίσουν και συνεχώς παραμόνευαν τους κολυμβητές, ώστε να τους τραβήξουν στα βάθη. Ακριβώς για εξευμενισμό αυτών των νεκρών χτίστηκε ο βουδιστικός ναός Amidaji στο Akamagaseki. Επίσης χτίστηκε κοντά στην παραλία ένα νεκροταφείο και μέσα σε αυτό υψώθηκαν μνημεία με χαραγμένα τα ονόματα του πνιγμένου αυτοκράτορα και των σημαντικών του υποτελών. Βουδιστικές λειτουργίες τελούνταν συχνά εκεί, προς τιμήν των πνευμάτων τους. Αφού χτίστηκε ο ναός και το νεκροταφείο, οι Heike δημιουργούσαν λιγότερα προβλήματα από πριν, αλλά κατά διαστήματα συνέχιζαν να κάνουν περίεργα πράγματα, αποδεικνύοντας πως δεν είχαν βρει ακόμα την απόλυτη ειρήνη."</span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5f0j7Yfxz-1cmuW9SPaKydMGmcEPq2sE23AW0wVVDIu9Ytralrti3-tK1kBPd_15O_NssRm9EnD-dM_L_q5lmIwv1_AQqKIgPRrXpEkVsKhejRofJmMMNQo-4qKh7qG1WPG8yjosw7j4/s1600/Biwa_hoshi_Tokyo_Museum.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="268" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5f0j7Yfxz-1cmuW9SPaKydMGmcEPq2sE23AW0wVVDIu9Ytralrti3-tK1kBPd_15O_NssRm9EnD-dM_L_q5lmIwv1_AQqKIgPRrXpEkVsKhejRofJmMMNQo-4qKh7qG1WPG8yjosw7j4/s320/Biwa_hoshi_Tokyo_Museum.jpg" style="cursor: move;" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
*Η μάχη αυτή είναι πραγματική και πολύ καθοριστική για την πολιτική διαμόρφωση της μεσαιωνικής Ιαπωνίας. Οι περιπλανόμενοι, συχνά τυφλοί μουσικοί Biwa Hoshi (αναφέρονται και ως «τυφλοί ιερείς» παρότι δεν είναι), έχουν σαν πιο γνωστό θέμα των απαγγελιών τους αυτή ακριβώς την μάχη και την ιστορία των Heike.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj10pCkg6UDnYOFxx0-l2u79_yFm23cVYewMRUx7K2Psb_x-I-xLTOH4wSDkiwuf6eZoiHD965CDotm2NqLp3Rg5NGqzjWELhWjVvqdIqQQny6TREavGFToRJBhaQhxsQovtS3fzqxu2Gc/s1600/samurai-crab.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="171" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj10pCkg6UDnYOFxx0-l2u79_yFm23cVYewMRUx7K2Psb_x-I-xLTOH4wSDkiwuf6eZoiHD965CDotm2NqLp3Rg5NGqzjWELhWjVvqdIqQQny6TREavGFToRJBhaQhxsQovtS3fzqxu2Gc/s320/samurai-crab.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
*Και τα καβούρια αυτά είναι αληθινά. Μάλιστα πρωταγωνιστούσαν και σε ένα επεισόδιο μιας σειράς του Carl Sagan, στο οποίο ο διάσημος επιστήμονας έδινε μια αποτυχημένη εξήγηση της παράξενης ομοιότητας του καβουκιού τους με το πρόσωπο των σαμουραί πολεμιστών.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWgaV3EQ_l1UFzeXJ1yiO9DS7rc7wCNFY_NZ_gBhLASQ7MkYxYz1WHG6wa9DAhyaUu8A_lDkof2DAPbnPW-biItmURCjptQsZxYqTTmAD5dYhash3fCo84PLx2fEan4Rc9rNLFeUTDKgw/s1600/The_ghost_of_Taira_Tomomori.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="322" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWgaV3EQ_l1UFzeXJ1yiO9DS7rc7wCNFY_NZ_gBhLASQ7MkYxYz1WHG6wa9DAhyaUu8A_lDkof2DAPbnPW-biItmURCjptQsZxYqTTmAD5dYhash3fCo84PLx2fEan4Rc9rNLFeUTDKgw/s640/The_ghost_of_Taira_Tomomori.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
Η Ιστορία του MIMI-NASHI-HOICHI (με δικά μου λόγια)<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;">κῆρυξ δ᾿ ἐγγύθεν ἦλθεν ἄγων ἐρίηρον ἀοιδόν,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;">Δημόδοκον λαοῖσι τετιμένον: εἷσε δ᾿ ἄρ᾿ αὐτὸν</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;">μέσσῳ δαιτυμόνων, πρὸς κίονα μακρὸν ἐρείσας. </span></div>
</blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;"><i>Κι ο κράχτης τον τρανό τους έφερε τραγουδιστή, που ο κόσμος</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;"><i>τόνε τιμούσε, το Δημόδοκο, και μπρός σε μια κολόνα</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;"><i>ψηλή, για ν᾿ ακουμπάει, τον κάθισε, στους καλεσμένους μέσα.</i></span></div>
</blockquote>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
O Hoichi ήταν πριν εκατοντάδες χρόνια ένας τυφλός μουσικός/ραψωδός που έμενε στο Akamagaseki. Παρότι από μικρός είχε διαπρέψει στην τέχνη του στην αρχή της καριέρας του όντας φτωχός είχε βρει φιλοξενία στον ναό Amidaji του οποίου ο βουδιστής ιερέας ευχαριστιόταν να ακούει τις απαγγελίες του Hoichi. Μια καλοκαιρινή νύχτα ο Hoichi έμεινε μόνος στον ναό καθώς ο μοναχός και ο βοηθός του είχαν φύγει να τελέσουν μια κηδεία. Καθώς έκανε ζέστη ο Hoichi έκατσε στην βεράντα και περίμενε να γυρίσουν οι άλλοι. Κοντά στα μεσάνυχτα όμως άκουσε άγνωστα βήματα και μια φωνή τον κάλεσε με επιτακτικό τόνο. Από το ύφος φάνηκε πως ήταν κάποιος ευγενής, ο οποίος του ζήτησε να τον συνοδέψει σε μια κοντινή τοποθεσία όπου βρίσκονταν ο άρχοντας του με την αυλή του όντας σε επίσκεψη σε εκείνα τα μέρη για να δούν που έγινε η μάχη του Dan-no-ura. Έχοντας μάθει πως ήταν ο καλύτερος μουσικός στην περιοχή θα ήθελαν να τους παίξει κάποια από τις ιστορίες του. Καθώς δεν είναι καλό να αρνείσαι πρόσκληση ευγενών ο Hoichi άφησε τον επισκέπτη του να τον οδηγήσει ώσπου φτάσαν σε μια σάλα περνώντας μέσα από κήπους κτλ έχοντας διανύσει κάποια απόσταση από το μοναστήρι με ταχύ βήμα. Εκεί αφού τον ανήγγειλε, και κάποιες υπηρέτριες τον οδήγησαν πάνω από κάποια σκαλιά να κάτσει κάπου άνετα, μια γυναίκα, προφανώς η υπεύθυνη της αυλής του ζήτησε να αρχίσει να παίζει την ιστορία των Heike. Αυτός όμως ρώτησε ποιο σημείο θα επιθυμούσαν καθώς η ιστορία ολόκληρη θα έπαιρνε μερόνυχτα. Η απάντηση ήταν να τραγουδήσει για την μάχη του Dan-no-ura που ήταν και το πιο λυπητερό κομμάτι.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/hlHMvLFvM9M/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/hlHMvLFvM9M?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;">μοῦσ᾿ ἄρ᾿ ἀοιδὸν ἀνῆκεν ἀειδέμεναι κλέα ἀνδρῶν,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;">οἴμης τῆς τότ᾿ ἄρα κλέος οὐρανὸν εὐρὺν ἵκανε, </span></div>
</blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;"><i>τον τραγουδάρη η Μούσα εκίνησε παλικαριές να ψάλει</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;"><i>απ᾿ το τραγούδι, που 'χε η δόξα του στα ουράνια φτάσει τότε, </i></span></div>
</blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;">ταῦτ᾿ ἄρ᾿ ἀοιδὸς ἄειδε περικλυτός: αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;">πορφύρεον μέγα φᾶρος ἑλὼν χερσὶ στιβαρῇσι κὰκ κεφαλῆς εἴρυσσε, κάλυψε δὲ καλὰ πρόσωπα: αἴδετο γὰρ Φαίηκας ὑπ᾿ ὀφρύσι δάκρυα λείβων.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;">ἦ τοι ὅτεαὐτὰρ ὅτ᾿ ἂψ ἄρχοιτο καὶ ὀτρύνειαν ἀείδειν</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;">Φαιήκων οἱ ἄριστοι, ἐπεὶ τέρποντ᾿ ἐπέεσσιν,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;">ἂψ Ὀδυσεὺς κατὰ κρᾶτα καλυψάμενος γοάασκεν. λήξειεν ἀείδων θεῖος ἀοιδός,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;">δάκρυ ὀμορξάμενος κεφαλῆς ἄπο φᾶρος ἕλεσκε</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;">καὶ δέπας ἀμφικύπελλον ἑλὼν σπείσασκε θεοῖσιν:</span></div>
</blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;"><i>Αυτά ετραγούδα ο πολυδόξαστος τραγούδιστής· ωστόσο</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;"><i>πήρε ο Οδυσσέας μεμιάς κι ανάσυρε το πορφυρό μαντί του </i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;"><i>κι αποκορφής ως κάτω εσκέπασε τ᾿ όμορφο πρόσωπό του·</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;"><i>τι ντρέπουνταν τους Φαίακες που 'τρεχαν τα μάτια του ποτάμι.</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;"><i>Κάθε φορά που ο θείος Δημόδοκος σκολνούσε το τραγούδι,</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;"><i>τα δάκρυα σφούγγιζε, κατέβαζε το ρούχο απ᾿ το κεφάλι</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;"><i>και στους θεούς με κούπα δίγουβη κρασί εσταλαματούσε·</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;"><i>μα σαν ξανάρχιζε — τον έσπρωχναν μαθές να τραγουδήσει</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;"><i>οι Φαίακες οι τρανοί, που ευφραίνουνταν ακούγοντας — εκείνος,</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;"><i>την κεφαλή ξανά κουκούλωνε και ξέσπαζε σε θρήνο.</i></span></div>
</blockquote>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Και όντως άρχισε να παίζει κάτω από τις σιγανές επευφημίες των παρισταμένων που εκθείαζαν το ταλέντο του. Όταν όμως έφτασε να τραγουδάει για την μοίρα των χαμένων γυναικόπαιδων οι επευφημίες έγιναν λυγμοί. Τελειώνοντας, υπήρξε ησυχία μέχρι που η ίδια γυναίκα του είπε πως ήταν πολύ καλύτερος απ’ ότι περίμεναν και πως καθώς ο άρχοντας τους θα ήταν εκεί για 7 νύχτες θα ήθελε ο Hoichi να έρχεται και τα υπόλοιπα βράδια να τους τραγουδάει. Επίσης του ζήτησαν να μην αναφέρει πουθενά αυτή την μάζωξη καθώς ο άρχοντας ταξίδευε στα κρυφά και δεν ήθελε να μαθευτεί πως ήταν σε εκείνα τα μέρη. Ο ίδιος άντρας που τον είχε πάει εκεί τον συνόδεψε μετά το πέρας της παράστασης πίσω στην βεράντα του μοναστηριού την ώρα που ξημέρωνε. </div>
<br />
Την δεύτερη νύχτα ο οδηγός ήρθε ξανά και τον οδήγησε στον άρχοντα, όπου έπαιξε όπως την προηγούμενη ημέρα. Στην επιστροφή του όμως πάλι κοντά στο ξημέρωμα η απουσία του την νύχτα είχε γίνει αισθητή από τον μοναχό, ο οποίος τον ρώτησε που ήταν γιατί είχαν ανησυχήσει. Ο Hoichi απέφυγε να απαντήσει, τηρώντας την υπόσχεση του και απλά είπε πως είχε κάποιες προσωπικές δουλείες. Ο Ιερέας παραξενεύτηκε από την απάντηση και φοβήθηκε πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Έβαλε λοιπόν τους υπηρέτες του ναού να παρακολουθούν τον Hoichi. Αυτοί τον είδαν την τρίτη νύχτα να σηκώνεται και να περπατά έξω γρήγορα κουβαλώντας την Biwa του. Τον ακολούθησαν μέχρι το νεκροταφείο του Amidaji όπου εκεί τον βρήκαν να παίζει εκστατικά και να τραγουδά καθήμενος μπροστά από το μνημείο-τάφο του Antoku Tenno ενώ μάλιστα έβρεχε καταρρακτωδώς. Εκεί προσπάθησαν να του μιλήσουν και να τον βγάλουν από την προφανή εκστατική κατάσταση που ήταν αλλά δεν τους άκουγε. Κατάλαβαν πως ήταν μαγεμένος. Μόνο όταν του φώναξαν μέσα στα αυτιά τους απάντησε θυμωμένα πως δεν πρέπει να τον διακόπτουν ενώ παίζει για τόσο σημαντικό ευγενή. Τότε αυτοί τον πήραν σηκωτό και τον επέστρεψαν στο μοναστήρι. Εκεί ο μοναχός του εξήγησε τι είχε συμβεί και πώς τον καταδίωκαν τα φαντάσματα των νεκρών που είχαν μαγευτεί από το παίξιμο του. Καθώς τους είχε ακολουθήσει ήταν τώρα υπό την επήρεια τους μαγεμένος αυτός.<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;">κῆρυξ δ᾿ ἐγγύθεν ἦλθεν ἄγων ἐρίηρον ἀοιδόν,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;">Δημόδοκον λαοῖσι τετιμένον: εἷσε δ᾿ ἄρ᾿ αὐτὸν</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;">μέσσῳ δαιτυμόνων, πρὸς κίονα μακρὸν ἐρείσας. </span></div>
</blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;"><i>Κι ο κράχτης τον τρανό τους έφερε τραγουδιστή, που ο κόσμος</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;"><i>τόνε τιμούσε, το Δημόδοκο, και μπρός σε μια κολόνα</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;"><i>ψηλή, για ν᾿ ακουμπάει, τον κάθισε, στους καλεσμένους μέσα. </i></span></div>
</blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;">«κῆρυξ, τῆ δή, τοῦτο πόρε κρέας, ὄφρα φάγῃσιν,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;">Δημοδόκῳ: καί μιν προσπτύξομαι ἀχνύμενός περ:</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;">πᾶσι γὰρ ἀνθρώποισιν ἐπιχθονίοισιν ἀοιδοὶ «κῆρυξ, τῆ δή, τοῦτο πόρε κρέας, ὄφρα φάγῃσιν,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;">τιμῆς ἔμμοροί εἰσι καὶ αἰδοῦς, οὕνεκ᾿ ἄρα σφέας</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;">οἴμας μοῦσ᾿ ἐδίδαξε, φίλησε δὲ φῦλον ἀοιδῶν.»</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;">ὣς ἄρ᾿ ἔφη, κῆρυξ δὲ φέρων ἐν χερσὶν ἔθηκεν</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;">ἥρῳ Δημοδόκῳ: ὁ δ᾿ ἐδέξατο, χαῖρε δὲ θυμῷ.</span></div>
</blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;"><i>«Να, δώσε, κράχτη, στο Δημόδοκο να φάει το κρέας ετούτο,</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;"><i>για να του δείξω την αγάπη μου, κι ας νιώθω τόση πίκρα.</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;"><i>Όλοι οι θνητοί στους τραγουδάρηδες τιμή και σέβας δείχνουν, </i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;"><i>γιατί είναι η Μούσα που τους έμαθε πολλούς σκοπούς, και πάντα</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;"><i>για τη γενιά των τραγουδάρηδων μεγάλη αγάπη νιώθει.»</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;"><i>Αυτά είπε, κι ο διαλάλης το 'φερε και το 'βαλε στα χέρια</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;"><i>του ηρώου Δημόδοκου, που χάρηκε στα φρένα παίρνοντας το. </i></span></div>
</blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;">ταῦτ᾿ ἄρ᾿ ἀοιδὸς ἄειδε περικλυτός: αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;">τήκετο, δάκρυ δ᾿ ἔδευεν ὑπὸ βλεφάροισι παρειάς. </span></div>
</blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;"><i>Αυτά ετραγούδα ο πολυδόξαστος τραγουδιστής· ωστόσο</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;"><i>έλιωνε εκείνος, και του μουσκεύαν τα μάγουλα απ᾿ τα δάκρυα. </i></span></div>
</blockquote>
<div style="text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/pOGiIHR8758/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/pOGiIHR8758?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<br />
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Για να λυθούν τα μάγια, ο ιερέας τον ξεγύμνωσε και σχεδίασε σε όλο του το σώμα την Hannya-Shin-yo sutra που θα τον προστάτευε κάνοντας τον αόρατο από τα φαντάσματα. Το βράδυ που πάλι θα έφευγε ο ιερέας από τον ναό του είπε να κάτσει σε διαλογισμό στην βεράντα και όταν έρχονταν και πάλι να τον πάρουν να μην μιλήσει καθόλου αλλά να αγνοήσει το κάλεσμα. Καθώς δεν θα τον έβλεπαν τα φαντάσματα θα έφευγαν και τα μάγια θα λύνονταν. Έτσι και έγινε και το βράδυ η γνώριμη φωνή κάλεσε πάλι τον Hoichi που γυμνός κάθονταν σε διαλογισμό στην βεράντα. Η φωνή μετά από λίγο μονολόγησε πως έβλεπε την Biwa αλλά όχι τον οργανοπαίχτη. Και μετά από λίγο" Μα βλέπω μόνο τα δύο αυτιά του". Έστω θα πάρω να πάω αυτά στον άρχοντα να μην λέει πως δεν έκανα όπως με πρόσταξε". Νοιώθει λοιπόν ο Hoichi δυο σιδερένια χέρια να του τραβάνε τα αυτιά μέχρι που του τα ξερίζωσαν. Σφίχτηκε και άντεξε τον πόνο και δεν αντέδρασε αλλά παρέμεινε σε διαλογισμό και έτσι το φάντασμα έφυγε άπραγο. Το πρωί ο ιερέας τον βρήκε ακόμα να διαλογίζεται με ματωμένο πρόσωπο. Κατάλαβα πως είχε ξεχάσει να γράψει την σούτρα και στα αυτιά του, ζήτησε συγγνώμη και έφερε γιατρό. Ο Hoichi έγινε καλά, και από τότε η φήμη του μεγάλωσε μέχρι που έγινε ο σπουδαιότερος και πλουσιότερος ραψωδός με ειδικότητα στην ιστορίας των Heike. Εμεινε γνωστός με το όνομα Mimi-Nashi-Hoichi, ο χωρίς αυτιά Χοϊτσι</div>
<br /></div>
Πανδιωνhttp://www.blogger.com/profile/07232921372519494187noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6809108678555707677.post-38207838542747057902016-03-18T21:29:00.000+02:002016-03-18T21:38:59.030+02:00Πως να ρίχνετε τις γυναίκες και άλλες ιστορίες lifestyle και ξερατού.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Χθές το βράδυ ήμασταν μια μεγάλη ωραία παρέα να ακούσουμε τον φίλο μου<a href="http://gialino.gr/item/197-panos-lampridis/197-panos-lampridis"> Πάνο Λαμπρίδη στο Γυάλινο</a>. Περάσαμε πάρα πολύ ωραία απολαμβάνοντας το καταπληκτικό ρεπερτόριο του προγράμματος και την πάντα συγκινητική απόδοση των τραγουδιών από τον Πάνο και άλλους φίλους, άλλα πήγε κάπως αργά, οπότε σήμερα στην δουλειά σερνόμουν λίγο. Γυρνώντας σπίτι παίρνω έναν καφέ να συνέλθω και μπαίνω να χαζέψω στο ίντερνετ. Μια το ξενύχτι, μια το άδειο στομάχι, μια ο καφές, είχα την ατυχία και έπεσα στο πιο αναγουλιαστικό Lifestyle σαιτ που θυμάμαι. Μετά δυσκολίας δεν ξέρασα και κάπως έτσι προέκυψε το παρόν, η πιο άσχετη δηλαδή από άποψη θεματολογίας ανάρτηση μου στο ιστολόγιο, ώς θεραπεία στην αναγούλα που ένοιωσα.<br />
<br />
Είναι αλήθεια πως αρκετά χρόνια τώρα δεν πολυβγαίνω νύχτα σε μπαρ, καφέ κτλ καθώς όλες οι υπόλοιπες ασχολίες, μου τρώνε πολύ χρόνο και ενέργεια, και δεν βρίσκω και ιδιαίτερα εποικοδομητικό το σπόρ. Αν τύχει και βγώ, συνήθως θα είναι σε κάποια μουσική σκηνή όπως χθές ή καμιά συναυλία, όπου μάλλον δεν συναντούμε αυτά που θα αναφέρω παρακάτω, αλλά ακόμα και όταν κάπως συμβεί και βρεθώ σε μπάρ, είμαι με παρέα την οποία θέλω να δώ, μιλήσω, ασχοληθώ οπότε μάλλον έχω χάσει επεισόδια από αυτήν την "νύχτα". Έτσι, η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα να υπάρχει στην Ελλάδα αυτό που μόνο σε κάτι αμερικάνικες ταινίες -συνήθως κωμωδίες- έχω δεί, δηλαδή ειδικοί επαγγελματίες που σε μαθαίνουν πως να ρίχνεις γυναίκες στις βραδινές εξόδους. Και, όμως, υπάρχει εταιρία με αυτό το αντικείμενο και το φανταστικό σαιτ με τίτλο "<a href="http://www.menofstyle.gr/">men of style</a>" και τον ακόμα φανταστικότερο υπότιτλο "οι άντρες επέστρεψαν", η οποία κάνει ακριβώς αυτό. Όπως γράφουν:<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<i>"Η εταιρεία μας είναι η πρώτη και ίσως η μοναδική σοβαρή επαγγελματική προσέγγιση στην Ανάπτυξη των Ανδρών και την βελτιστοποίηση στις σχέσεις τους με τις γυναίκες, με τον εαυτό τους και τους γύρω τους. Η πρωτοπορία μας δεν μένει μόνο στο αντικείμενο αλλά προχωράει στις μεθόδους εκπαίδευσης και στα πρακτικά εργαλεία που μεταφέρουμε στους Άνδρες που έρχονται σε επαφή με εμάς." </i></blockquote>
<br />
Ο ιστότοπος της εταιρίας έχει σχετικά άρθρα αλλά το πιο εντυπωσιακό είναι τα services που παρέχει, όπως online και τηλεφωνικές συμβουλές, σεμινάρια, μέχρι και On the spot training με τους masters (αν σας ξένισε που το έριξα στην αγγλική ορολογία θα καταλάβετε μετά).<br />
Πληροφορούμαστε λοιπόν πως αν θέλει για παράδειγμα κάποιος να μάθει:<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
●Τι σημάδια δίνει η κάθε η γυναίκα για να σου δείξει πως να την σαγηνεύσεις;<br />
●Τον απαραίτητο συνδυασμό για να εκφράζεις σεξουαλικότητα, θέληση και αποφασιστικότητα;<br />
●Τους τρόπους που σαμποτάρεις την επιτυχία σου με τις γυναίκες;<br />
●Να φτάνεις γρήγορα και εύκολα στο σημείο που να προβάλεις σε υποσυνείδητο επίπεδο τα χαρακτηριστικά ενός κορυφαίου αρσενικού;<br />
●Πώς να χρησιμοποιείς την φυσική ικανότητα του εγκεφάλου σου να χτίζει μοτίβα επιτυχίας και δημιουργικότητας;<br />
●Μέσω εξελιγμένων επικοινωνιακών τεχνικών να δημιουργείς με τις γυναίκες που μιλάς ένα περιβάλλον σεξουαλικής χημείας, εμπιστοσύνης και άνεσης;<br />
●Να αντιλαμβάνεσαι και να διαχειρίζεσαι τα λογικά και συναισθηματικά κίνητρα της κάθε γυναίκας;<br />
●Να κινητοποιείς καταστάσεις έκθεσης ώστε να εξελίσσεις τις ικανότητες σου;<br />
●Να μετατρέπεις το πάθος σου σε βήματα επίτευξης και κατάκτησης και να αναλαμβάνεις στιγμιαία δράση;<br />
●Να ερεθίζεις το κίνητρο σου όποτε επιθυμείς ώστε να δημιουργείς κοινωνικές συναναστροφές από το μηδέν;<br />
●Να βγεις από τα παθητικά πλαίσια συζήτησης με τις γυναίκες και να επιβάλεις την δική σου πραγματικότητα;<br />
●Να χρησιμοποιείς την κάθε εμπειρία που ζεις ως γνώση αλλαγής και ανάπτυξης σε οποιοδήποτε τομέα της ζωής σου;<br />
●Να ξεκλειδώνεις κατά βούληση τις ήδη υπάρχουσες δυνατότητες που έχεις;</blockquote>
<br />
τότε "Η Υπηρεσία Infield:<br />
<blockquote class="tr_bq">
●Σου παρέχει συνεχή στήριξη και καθοδήγηση κάθε δευτερόλεπτο<br />
●Σε καμία προσέγγιση που θα γίνει δεν θα είσαι στιγμή μόνος σου<br />
●Κάθε λεπτό που περνά θα έχεις τουλάχιστον έναν Σύμβουλο δίπλα σου να σε στηρίζει σε κάθε σου βήμα"</blockquote>
ούτως ώστε<br />
<blockquote class="tr_bq">
"σε 4 ώρες μπορείς να αποκτήσεις εμπειρίες που θα θυμάσαι για μια Ζωή".</blockquote>
<br />
Με απλά λόγια.<br />
Είσαι καληνυχτάκιας;<br />
Βαρέθηκες να πίνεις μπακούρης ποτα μέχρι να ξεράσεις ενώ απλά κοιτάς σαν λιγούρη όλες τις γκόμενες που κυκλοφορούν σε ένα μαγαζί ή είσαι πέφτουλας αλλά τελικά δεν σου κάθεται καμία.<br />
Συμπληρώνεις την φόρμα, έρχεσαι σε επαφή με τους ειδικούς, σε παίρνουν από το χεράκι μπαρότσαρκα και σε μαθαίνουν πώς να επιτυγχάνεις στο "κυνήγι" ή αλλιώς στο "game", ώστε να γυρίσει ο τροχός να γαμήσει και ο κλαρινογαμπρός.<br />
<br />
Θα μου πείτε τώρα εντάξει μας τα είπαν και άλλοι αυτά, αλλά το ζήτημα σχέσεις γυναικών αντρών είναι άλυτο από την αυγή της ανθρωπότητας. Από το Πλατωνικό συμπόσιο και τις αρετές γυναικών του Πλουτάρχου, μέχρι το Κάμα Σούτρα και τον απόστολο Παύλο ή τους σημερινούς τζιχαντιστές ο καθένας (ανάλογα τον πολιτισμό στον οποίο ανήκει) λέει τα δικά του. Όχι τυχαία άλλωστε, ο τομέας της ερωτικής μαγείας διαχρονικά, βρίθει από μεθόδους και δασκάλους για αυτά ακριβώς τα θέματα. Η διαφορά όμως είναι οι ειδικοί.<br />
Εδώ έχουμε τους Anestis, Spiros, Chris, Vasilis, Giorgos που ξέρουν τι κάνουν οι άνθρωποι, δεν είναι τυχαίοι. Η όπως διαβάζουμε ας πούμε στο Who is Spiros (Head Of Operations / Instructor at Men Of Style):<br />
<blockquote class="tr_bq">
...<br />
Όσο οι ηγετικές ικανότητές του εξελίσσονταν, ο Spiros δοκίμαζε τον εαυτό του σε κάθε ευκαιρία. Έτσι πήρε μέρος σε μεγάλα έργα ως υπεύθυνος σε διάφορους τομείς τα οποία παρέδωσε όλα με επιτυχία. Σπάζοντας συνεχώς το comfort zone του κατέληξε να έχει μια πλήρη αίσθηση για τις συναισθηματικές ανάγκες των ανθρώπων που δεν εκφράζονται πάντα με λογικά επιχειρήματα, δίνοντάς του έτσι την δυνατότητα να δίνει και να παίρνει αυτό που υποσυνείδητα οι άνθρωποι θέλουν πραγματικά να πάρουν και να δώσουν, επιτυγχάνοντας έτσι τους στόχους του.<br />
Ο Spiros με εξειδίκευση στην Συναισθηματική Νοημοσύνη, με την βαθιά γνώση των κοινωνικών δυναμικών και την ικανότητα να επικοινωνεί αποτελεσματικά με όλους, πήρε γρήγορα μια εξέχουσα θέση ανάμεσα στους πιο διάσημους έλληνες PUAs της ελληνικής Underground PickUp σκηνής. Πέρα από τους αριθμούς και τις επιτυχίες που απέδειξαν τις ικανότητές του στο PickUp, μεταξύ των άλλων pickup artists, οι ενέργειές του εκπέμπουν ένα αίσθημα εμπιστοσύνης και έμπνευσης. Τα εξαιρετικά υψηλά επίπεδα της ορθολογικής σκέψης και των ικανοτήτων του στα mind games τον μετατρέπουν σε ένα ισχυρό όπλο «κοινωνικών δυναμικών».<br />
...<br />
Η δέσμευσή του για βελτίωση και αυτογνωσία του, επιβάλλει να προσπαθεί πάντα για νέα πράγματα, να εξερευνά νέες αχαρτογράφητες περιοχές γνώσεων και αυτοεξέλιξης πέρα από κάθε comfort zone."</blockquote>
<br />
Για να μην πω για τον Chris που:<br />
<blockquote class="tr_bq">
<br />
"Ο Chris ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με το Pick Up το 2005. Έχει υπάρξει μέλος της Ελληνικής PickUp κοινότητας απ’ το 2006 και θεωρείται η πατρική φιγούρα της ελληνικής pickup σκηνής αλλά και ο κατά γενική ομολογία καλύτερος ενεργός PUA στην Ελλάδα."<br />
.....<br />
Από τα τέλη του 2009 o Chris είναι ο κορυφαίος Dating Coach και Σύμβουλος Σχέσεων στην Ελλάδα και ιδρυτικό μέλος του MenOfStyle.gr<br />
ή και τον Dimitris:<br />
"Με την επιβλητική του εμφάνιση, το ταλέντο του στον συνδυασμό αναίδειας και χιούμορ, την ικανότητα του στον χειρισμό της Ελληνικής γλώσσας, τα ανεξάντλητα σημεία αναφοράς από τις εμπειρίες των ταξιδιών αλλά και την διαμονή του σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες , θέτει την δημιουργία άμεσης ενστικτώδους έλξης στις γυναίκες σε καινούργια δεδομένα για τον χώρο, όντας από τους πιο «επιθετικούς» και άμεσους στο παιχνίδι της αποπλάνησης!<br />
Σύντομα γίνεται wing με τους πιο γνωστούς Έλληνες Pick Up Artists ."</blockquote>
<br />
<br />
Μην ξεχάσω και τον Giorgos:<br />
<blockquote class="tr_bq">
<br />
"Όταν αποφάσισε ότι θέλει να βελτιωθεί και στις διαπροσωπικές του σχέσεις, στράφηκε στους καλύτερους, σε αυτούς που τα ξεκίνησαν όλα: Έχει εκπαιδευτεί στο Game από το Neil Strauss και την ομάδα του (head coaches). Από εκεί και έπειτα η ανάπτυξή του ήταν αλματώδης. Βασικό μυστικό του το άριστο inner game που του εξασφαλίζει ένα άνετο, ήρεμο και πλήρους αυτοπεποίθησης προφίλ, η σκληρή δουλειά και η συνεχής ενσωμάτωση feedback από κάθε interaction. Ο Giorgos, γνωστός ως ένας από τους καλύτερους PUA στην κοινότητα του game, διατηρεί ακόμα και σήμερα προσωπική φιλική επαφή με τους head coaches του Neil Strauss και είναι μέλος του Inner Circle που ο τελευταίος έχει συστήσει.<br />
Για τα απίστευτα στατιστικά του και την αποτελεσματικότητα του, δεν του αρέσει να μιλάει ο ίδιος. Διαδίδονται μόνα τους από στόμα σε στόμα. Αυτό που του αρέσει όμως να εξηγεί είναι η προσωπική του φιλοσοφία του win-win, και οι τρόποι με τους οποίους μπορείς να κάνεις απλά τα πράγματα. Μελετητής της ανθρώπινης ψυχολογίας αλλά και λάτρης της στρατηγικής, αναλύει με διεισδυτική ματιά τις δυναμικές (dynamics) που αναπτύσσονται σε κάθε interaction.<br />
Είναι χαρακτηριστική η άνεση με την οποία μπαίνει στα σετ, το χαλαρό και φυσικό στυλ που σε κάνει να θέλεις να τον γνωρίσεις καλύτερα και το playfulness με το οποίο αντιμετωπίζει τα πράγματα. Κάπως έτσι δεν θα έπρεπε να είναι το pickup άλλωστε; Ένα χαλαρό και φυσικό παιχνίδι στο οποίο όλοι περνάνε καλά…<br />
Λατρεύει να κάνει diffuse objections και προσεγγίζει με άνεση και μικτά σετ. Ειδικότητα του το reframe ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές, καθώς και ο έλεγχος του frame του interaction χωρίς να φαίνεται (frame control)."</blockquote>
<br />
και τέλος το παιδί της διπλανής πόρτας <i>"Όντας για πολλά χρόνια ένας απογοητευμένος άνδρας με πολλές αποτυχίες στην προσωπική του ζωή, προσπάθησε να προσεγγίζει γυναίκες οδηγούμενος από την απόγνωση, πιστεύοντας ότι αξίζει κάτι καλύτερο. Και τα κατάφερε."</i> Anestis<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
"είναι ιδιαίτερα γνωστός και για την εξέλιξη του διαδικτυακού φλερτ, στο οποίο και έκανε τα πρώτα του βήματα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Εξέλιξε τον εαυτό του χωρίς βοήθεια σε τέτοιο σημείο, ώστε το Online Game – Παιχνίδι στο Διαδίκτυο και το Facebook να έχει πάρει νέα διάσταση, ενώ τα σεμινάριά του πάνω στο φλερτ στο Διαδίκτυο έχουν απασχολήσει αρκετές φορές τα ελληνικά ΜΜΕ και οι συνεντεύξεις διαδέχονται η μία την άλλη.<br />
....<br />
Ειδικότητά του είναι η ετοιμολογία του, η άνεσή του και το χιούμορ του. ‘Έχοντας πραγματικά αστείρευτη ενέργεια που σε συνδυασμό με το πηγαίο χιούμορ, τον ενθουσιασμό και την μεγάλη εμπειρία του μπορεί να καθηλώσει όχι μόνο την γυναίκα που τον ενδιαφέρει, αλλά και μία ολόκληρη παρέα ανθρώπων! Είναι γνωστός για το πάθος του όχι μόνο για το φλερτ, αλλά και με οτιδήποτε καταπιαστεί – καθώς και για τη μεγάλη του εμπειρία όντας ενεργός player από το 2008.<br />
....<br />
Ο Anestis είναι ένας αναγνωρισμένος στην ελληνική κοινότητα pickup artist, έχοντας βαθιά γνώση στο Φλερτ αλλά και στην Ψυχολογία των δύο φύλων, το οποίο και εξελίσσει συνεχώς στα δύσκολα δεδομένα της ελληνικής πραγματικότητας με σκοπό να κάνει το φλερτ πιο εύκολο και διαθέσιμο για όλους τους άνδρες έχοντας χιλιάδες ώρες στο ενεργητικό του που έχει αφιερώσει προσεγγίζοντας γυναίκες.<br />
....<br />
Παράλληλα, ο Anestis τα τελευταία 4 χρόνια εξέλιξε το Παιχνίδι στην live προσέγγιση ακόμα περισσότερο με συνεχή εξάσκηση, που τον έφερε εμπειρικά σε κορυφαίο επίπεδο για τα ελληνικά – και όχι μόνο – δεδομένα, έχοντας παρακολουθήσει και Coaching Seminar με τους Venusian Arts, την ομάδα του Mystery, που θεωρείται από πολλούς ένας από τους πατεράδες του φλερτ στη σύγχρονη εποχή. Ο Ανέστης συχνά αναφέρει ότι όποτε έρχεται σε επαφή με μαθητή, στα μάτια του μαθητή βλέπει τον εαυτό του πριν πολλά χρόνια και αυτό είναι κάτι που τον ωθεί να αποδίδει πάντα 100%, καθώς και να καταλαβαίνει πάντα πώς μπορεί να νιώθει αυτός που έχει απέναντί του."</blockquote>
<br />
Διαβάζοντας όλα τα παραπάνω προσωπικά ψάρωσα και αν είχα ανάγκη σίγουρα θα έπαιρνα το κορυφαίο παρεχόμενο Service της εταιρίας δηλαδή τα bootcamps για να μάθω "πως να έχεις επιτυχία με τις γυναίκες άμεσα, σε ένα διήμερο εκπαιδευτικό πρόγραμμα με κόστος λιγότερο από ένα επαγγελματικό σεμινάριο υψηλού επιπέδου. Ήρθε η ώρα να απολαύσεις το να είσαι άνδρας!"<br />
Ε τι σκατά τόσα λεφτά έχουμε φάει όλοι σε επαγγελματικά σεμινάρια, πιστοποιήσεις και άλλες μαλακίες. Ας τα δώσουμε να μάθουμε και τίποτα χρήσιμο.<br />
Ότι δηλαδή πρέπει να ξέρει κάθε Pick-up (όχι αυτά τα παλιά) Artist "<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
"Μεταξύ άλλων, στα bootcamps θα μάθεις:<br />
1) μία λίστα με όλους τους διακόπτες που δημιουργούν – και καταστρέφουν – την έλξη στη γυναίκα και πως να τους ενεργοποιήσεις.<br />
2) πώς να προσεγγίζεις οποιαδήποτε ομάδα ανθρώπων, μεικτή ή μόνο με γυναίκες.<br />
3) πώς να κλιμακώνεις το άγγιγμα και τη σωματική επαφή, πώς να έχεις σωστή γλώσσα του σώματος.<br />
4) πώς να προσεγγίζεις μπαργούμεν, σερβιτόρες, χορεύτριες ή ακόμα και στρίπερς (χωρίς να ξοδέψεις ούτε ένα ευρώ).<br />
5) online game.<br />
6) πώς να είσαι πάντα σίγουρος και να έχεις αυτοπεποίθηση.<br />
7) ατελείωτες ατάκες – ρουτίνες, ώστε να έχεις πάντα κάτι να πεις και να μη σε κυριεύει ο πανικός.<br />
8) πως να οδηγείς την απλή επικοινωνία σε ερωτική.<br />
9) πως να κλιμακώνεις και να ολοκληρώνεις την αλληλεπίδραση παίρνοντας το τηλέφωνό της ή συνεχίζοντας την επικοινωνία σε άλλο χώρο (προσωπικό ή άλλο μαγαζί οι δύο σας).<br />
10) πως να διαχειρίζεσαι τις δυναμικές στα επόμενα ραντεβού ή στην όποια σχέση δημιουργήσετε "</blockquote>
<br />
Το σαιτ γενικά είναι ένας θησαυρός γνώσεων, πληροφοριών και lifestyle τέτοιου τύπου, μέχρι και οδηγίες για ντύσιμο και άλλα έχει, απλά δεν καταλαβαίνω γιατί αντί να χαίρομαι που σωθήκαμε οι άντρες και επιστρέφουμε με πιάνει αναγούλα, ή για να το πώ αντίστροφα ποιος απελπισμένος στον αγάμητο πούτσο θα ψαρώσει από αυτά και θα ασχοληθεί.<br />
<br />
Μετά θυμάμαι τα ορφανά του lifestyle των 80s<br />
και 90s Κλικ, men, Maxim κτλ και μου λύνεται η απορία, αφού θα πρέπει σήμερα να έχουμε μια ολόκληρη, μην πώ και δύο γενιές κατεστραμμένων αρσενικών και θηλυκών στους οποίους απευθύνεται ώς πελάτες αλλά και ώς στόχος του "κυνηγιού" η εν λόγω εταιρία.<br />
<br />
<br />
Για όσους τώρα την είχαν γλυτώσει αρκεί για να συνοψίσει το θέμα η παρακάτω ατάκα του Arnie. Αν μάλιστα στους εχθρούς μας βάλουμε και τους Chris, Anestis, Giorgos και ΣΙΑ αφού μας τρώνε τις στριπερς (χωρίς να ξοδέψουν μάλιστα ούτε ένα ευρώ), ακόμα καλύτερα!<br />
<br />
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/wmCKiA_OqsE/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/wmCKiA_OqsE?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: x-small;"><i>Για να μην πάει και τελείως στο βρόντο η ανάρτηση, ας ενημερώσουμε πως και ο Robert Parker άρχισε να αναρτά άρθρα του στο Academia : </i></span><span style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><i>https://oxford.academia.edu/robertparker. Γιουυυυυυυυυυυυυυπι τι να τα κάνεις τα bootcamps αν έχεις R.Parker για διάβασμα :-)</i></span></span></div>
</div>
Πανδιωνhttp://www.blogger.com/profile/07232921372519494187noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6809108678555707677.post-79857556614556904922016-03-10T21:09:00.001+02:002016-03-20T01:09:24.694+02:00Επιστρέφοντας την ερμηνεία στην εμπειρία. <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkjThS2ZDmFjCMRZLe22_jUVJ7_4Qob2Xns1cAWVRsQWXyo71ORQ0-tEpyuLQMhslv1XpbW8xOO5pheu-qSG1sq-NCPeVeV3IuS6abPTolaleOLiF73lhqbfAXZQ7uNvsmTZhi-nipeWw/s1600/download.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="253" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkjThS2ZDmFjCMRZLe22_jUVJ7_4Qob2Xns1cAWVRsQWXyo71ORQ0-tEpyuLQMhslv1XpbW8xOO5pheu-qSG1sq-NCPeVeV3IuS6abPTolaleOLiF73lhqbfAXZQ7uNvsmTZhi-nipeWw/s400/download.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
Γράφοντας πρόσφατα το κείμενο της ομιλίας μου για το επερχόμενο <a href="http://mythcon.gr/synedrio/">μυθικιστικό συνέδριο </a>και αναφερόμενος στις διάφορες σχολές ερμηνείας του φαινομένου μυθολογία, για άλλη μια φορά κατέληξα να σκέφτομαι τον βαθμό επιρροής των διαφόρων επιστημονικών ή ακαδημαϊκών μελετών των εκατό τελευταίων χρόνων στο συλλογικό φαντασιακό όσον αφορά σχετικά ζητήματα. Παρότι, σίγουρα υπάρχει ένα αρκετά μεγάλο χάσμα που χωρίζει συνήθως το έργο διανοητών και ακαδημαϊκών από το ευρύ κοινό, το οποίο τις περισσότερες φορές αγνοεί πλήρως τις ιδεολογικές διαδρομές των θεωριών που διατυπώνονται, αν όχι και τις ίδιες τις θεωρίες, πολλές από τις ιδέες που αρχικά εμφανίζονται σε τέτοιους κύκλους καταλήγουν τελικά εν μέρει να διαχέονται εκλαϊκευμένες, παραλλαγμένες ή διαστρεβλωμένες, μερικές φορές ίσως και αυτούσιες, στο ευρύ κοινό . Αυτή η διάχυση συνήθως πραγματοποιείται σταδιακά, μέχρι να λάβει την πλήρη της διάσταση μετά από αρκετό καιρό, αν και δεν σπανίζει το φαινόμενο της γρήγορης και καθολικής μετάδοσης, όπως παρατηρείται σε πολύ καθοριστικές ιδέες, οι οποίες συνήθως αποτελούν τις βάσεις αυτών που αργότερα αναγνωρίζονται ως κυρίαρχα ιδεολογικά συστήματα, ή zeitgeist μιας εποχής. Σαν χαρακτηριστικά παραδείγματα μου έρχονται τώρα πρόχειρα στο μυαλό οι θεωρίες του Φρόιντ ή του Μαρξ. Ιδέες οι οποίες την εποχή τους είχαν έναν μεγάλο βαθμό καινοτομίας μετά από χρόνια αποτέλεσαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο κοινό κτήμα ανθρώπων που μπορεί να μην διάβασαν ουδέποτε είτε τον ένα είτε τον άλλο διανοητή. Έτσι, σήμερα ακόμα και στο τελευταίο χωριό, σίγουρα θα πετύχουμε σε μια συζήτηση κάποιον να ερμηνεύει πράξεις του συνανθρώπου του με βάση τις θεωρίες του Φρόιντ ή να ασκεί κριτική στην θρησκεία η άλλες κοινωνικές εκφάνσεις επηρεασμένος από μαρξιστικού τύπου αναλύσεις. Σε αυτές τις περιπτώσεις η ασυνείδητη διάχυση των ιδεών μπορεί να είναι τόσο καθολική ώστε σε συνδυασμό με την άγνοια προέλευσης αντίστοιχων, ή αντίπαλων, άλλων ιδεών, νεότερων ή παλαιότερων, να καθιστά αδύνατη κάθε προσπάθεια εξέτασης τους ως απλά θεωρίες με βαθμούς ορθότητας ή σφάλματος συγκρίσιμους με τις άγνωστες άλλες. Η μεγάλη τους διάχυση συντροφεύεται από οικειοποίηση.<br />
<br />
Ο προηγούμενος αιώνας είχε να επιδείξει πληθώρα τέτοιων ιδεών. O τωρινός αντιθέτως, έχει να επιδείξει πληθώρα κριτικών αντιμετωπίσεων ειδικά των θεωριών με την μεγαλύτερη διάχυση. Είναι, όμως, ακριβώς αυτές οι κριτικές επανεξετάσεις οι οποίες αργούν να φτάσουν στο ευρύ κοινό και συχνά συντροφεύονται από την παντελή αγνόηση τους. Φαντάζομαι πως ίσως στο μέλλον κάποιες από αυτές ίσως εξελιχθούν σε αντίστοιχα καθολικά ερμηνευτικά συστήματα και ίσως πάρουν την θέση των πρώτων σε ένα φαύλο κύκλο κατά την διάρκεια του οποίου αυτό που δεν περιμένουμε από το ευρύ κοινό είναι η κριτική αντιμετώπιση τους. Οι ιδέες με άλλα λόγια αρκετά συχνά επιδρούν στους περισσότερους όπως η μόδα. Κάπως αντίστοιχα βέβαια, λειτουργούν σε ένα βαθμό, και εντός των κύκλων των ειδικών που ασχολούνται πιο επιστάμενα με διάφορα ζητήματα, ή στο πιο συγκεκριμένο κοινό που ενδιαφέρεται για αυτά. Κάπως έτσι εξάλλου μπορούμε να μιλάμε για συγκεκριμένες ερμηνευτικές η μεθοδολογικές σχολές που κυριαρχούν για κάποια περίοδο σε κάποιο αντικείμενο.<br />
Για να μην μακρηγορώ, όμως, ας περάσουμε σε σχετικά θέματα που ενδεχομένως ενδιαφέρουν το πιο «ειδικό κοινό» των ενασχολούμενων θεωρητικά η πρακτικά με τον Ελληνικό πολυθεϊσμό και άπτεται των ερμηνειών αυτού.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgESPqoAMytlVzH3X2Ut_2sl81OcYazYsh3rI7DQqzWWOzBmSn8FN4iulf8dfRqDT6v24QZzgTA27pDOveUjw4InXkkJigggnAywvE21kyBg1gv7jg1wTw50-JvD4LP-mJnbTnRYAIod4s/s1600/41fac0bPkBL._SX331_BO1%252C204%252C203%252C200_.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgESPqoAMytlVzH3X2Ut_2sl81OcYazYsh3rI7DQqzWWOzBmSn8FN4iulf8dfRqDT6v24QZzgTA27pDOveUjw4InXkkJigggnAywvE21kyBg1gv7jg1wTw50-JvD4LP-mJnbTnRYAIod4s/s320/41fac0bPkBL._SX331_BO1%252C204%252C203%252C200_.jpg" width="213" /></a>Για να δώσω ένα παράδειγμα ερμηνευτικής σχολής με ιδιαίτερη διάχυση των ιδεών της στην θεματολογία μας, ας αναφέρουμε την σχολή του Cambridge ήτοι Jane Harrison, David Murray, Cook, Frazer ίσως κτλ οι οποίοι ταύτισαν τον μύθο με την τελετουργία ή καλύτερα διέκριναν ως αίτιο πίσω από κάθε μύθο μια τελετουργία. Σε αυτούς οφείλεται κατά μια έννοια η εμμονή με τους λεγόμενους βλαστικούς, αναστενόμενους θεούς και η συνεχή ανάγνωση γονιμικών προτύπων πίσω από κάθε τελετή. Η σχολή αυτή έδρασε κυρίως στις αρχές του 20ου αιώνα δηλαδή έχουν περάσει εκατό χρόνια απ’ όταν διατύπωσαν τις τότε ριζοσπαστικές τους ιδέες. Έκτοτε η μονολιθικότητα της ερμηνείας τους έγινε αντικείμενο έντονης κριτικής οι μελέτες εστίασαν σε άλλα πράγματα και κρατώντας ότι καλό είχαν να πουν θεωρούνται πια ξεπερασμένοι. Παρ’ όλα αυτά στο 90% άρθρων που διαβάζω στο ίντερνετ από ερασιτεχνικά ενασχολούμενους με τα ζητήματα αυτά οι θέσεις τους δεσπόζουν λές και διατυπώθηκαν χθές. Βέβαια αυτό δικαιολογείται κάπως και από το γεγονός ότι η ελληνική βιβλιογραφική παραγωγή υπολείπετε απίστευτα στον τομέα και αρκετοί εκδοτικοί τύπωναν κατά κόρο έργα τέτοιας εποχής λόγω μη απόδοσης συγγραφικών δικαιωμάτων.<br />
<br />
<br />
<br />
Ακόμα ένα παρόμοιο παράδειγμα, αν και πολύ γενικότερο που σχετίζεται με τις περισσότερες ερμηνευτικές σχολές του περασμένου αιώνα είναι η μόνιμη προσπάθεια ανακάλυψης μη θρησκευτικών αιτίων πίσω από θρησκευτικές πρακτικές. Είτε πρόκειται για αρχέτυπα, είτε για κοινωνικές δομές και θεσμούς, είτε για βιολογικούς προκαθορισμούς, ειδικά στις αρχαίες θρησκείες παρατηρούμε την προσπάθεια απόδοσης λόγων και εξηγήσεων τέτοιου τύπου για κάθε τελεστική πράξη ή πράξη λατρείας με κοινό σημείο πως περίπου ποτέ δεν περιλαμβάνεται στην ατζέντα το απολύτως οφθαλμοφανές. Δηλαδή πως αυτά γίνονται στην προσπάθεια του ανθρώπου να έρθει σε επαφή με τους Θεούς. Το προελαύνον μετά τον Διαφωτισμό αθεϊστικό επιστημονικό και κοσμικό πνεύμα προφανώς και έχει συμβάλει τα μέγιστα σε αυτό. Βέβαια κάποια στιγμή, όπως πρώτη η ανθρωπολογία ανακάλυψε, καλές όλες οι ερμηνείες και εξηγήσεις και σίγουρα μας είπαν πολλά χρήσιμα πράγματα, αλλά ένα αντικείμενο για να το εξετάσεις πρέπει να είσαι σε επαφή με αυτό και όχι να το κοιτάς σαν κάτι άλλο από αυτό που είναι. Δεν λέω πως πρέπει σώνει και καλά να πιστεύεις σε αυτό όπως πίστευαν οι αρχαίοι, εφόσον αναφερόμαστε για παράδειγμα στην ελληνική θρησκεία, για να το μελετήσεις καθώς τα νοητικά και λογικά εργαλεία υπάρχουν, αλλά αν μη τι άλλο θα πρέπει να θεωρήσεις πως ως θρησκευτικό σύστημα είναι εξίσου νόμιμο και σωστό με τις λεγόμενες «μεγάλες σύγχρονες θρησκείες» οι οποίες ναι μεν μελετώνται και με τους παραπάνω τρόπους, αλλά η πίστη των θρησκευτών δεν απομονώνεται από τις ερμηνείες.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPs1eb3uE1zc-xUv1iasAsv4uJpC8VKUDsFvJSJKaLAkDs9QuzXnYynjOhqXXBvPwjl0C7TMOJEsqcMnFlz6frDrt1P_geAoAUlqwmYk_r3eutZIjc1cGl2t0cmsXAM80rS79tTSbPjM8/s1600/Sarcophag2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPs1eb3uE1zc-xUv1iasAsv4uJpC8VKUDsFvJSJKaLAkDs9QuzXnYynjOhqXXBvPwjl0C7TMOJEsqcMnFlz6frDrt1P_geAoAUlqwmYk_r3eutZIjc1cGl2t0cmsXAM80rS79tTSbPjM8/s640/Sarcophag2.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα στο προσφιλές μου θέμα της αιματηρής θυσίας (στο οποίο έχω αναφερθεί ξανά <a href="http://megaseniautos.blogspot.gr/2015/03/Bloodsacrifice.html">εδώ</a> ). Την σύγχρονη εποχή δύο ερμηνείες κυριάρχησαν στο ζήτημα. Η επηρεασμένη από την σχολή του Cambridge άποψη του Burkert πως η θυσία είναι αποτέλεσμα των αρχέγονων πρακτικών των τροφοσυλεκτών-κυνηγών και έχει να κάνει με τις κοινωνικές δομές του τότε και την ανάγκη θεσμοθέτησης και αντιμετάθεσης της βίας και αυτή των Vernant και Dettiene, που με εργαλεία τον στρουκτουραλισμό ανιχνεύει πώς η λατρευτική πράξη εξυπηρετεί τους κοινωνικούς θεσμούς της εποχής ενισχύοντας την κοινότητα κτλ. Σε καμιά από τις δύο θεωρίες δεν λαμβάνεται υπόψη το προφανές, δηλαδή ή άποψη των ίδιων των λειτουργών αυτής της πρακτικής πως με αυτήν έρχονται σε επαφή με τους Θεούς. Είτε οι θεοί είναι οι φαντασιακές συλλήψεις των κοινωνικών θεσμών και της ομάδας είτε είναι η ψυχολογική αποτροπή των αρνητικών επιπτώσεων της βίας σε μια κοινωνία, ως Θεοί απουσιάζουν. Εξίσου απουσιάζουν και οι πιστοί που θυσίαζαν σε αυτούς. Και μας μένει μόνο μια ερμηνεία του περιτυλίγματος της πράξης, βασισμένη σε όσα δεδομένα δένουν καλά με την θεωρία του κάθε μελετητή.<br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuRGx89HJ5WouAYY26C7cglVJRu4JgiQbQ2G7XQQG59taEoxB0CNvQnpu_hZBwxmKRaC6Mwq8q6XofVh6_V1I4iXHtA-IMaJR1TodzFVBIVECOzyxWccLTrqEzxOc7q8VwZ9Mupfqapx0/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuRGx89HJ5WouAYY26C7cglVJRu4JgiQbQ2G7XQQG59taEoxB0CNvQnpu_hZBwxmKRaC6Mwq8q6XofVh6_V1I4iXHtA-IMaJR1TodzFVBIVECOzyxWccLTrqEzxOc7q8VwZ9Mupfqapx0/s1600/images.jpg" /></a>Ευτυχώς, όμως, τα τελευταία χρόνια το τοπίο έχει αλλάξει και μάλιστα οι αλλαγές είναι ταχύτατες καθώς ολοένα και περισσότεροι μελετητές αρχίζουν να λαμβάνουν πολύ σοβαρά υπόψιν, στην προσπάθεια τους κριτικής εξέτασης όλων αυτών των παλαιότερων θεωρήσεων, το προφανές, δηλαδή τον λόγο που οι ίδιοι οι ασκούντες μια πρακτική έδιναν για αυτή. Στο παράδειγμα μας για την θυσία αξίζει εν προκειμένω να αναφέρουμε ένα πρόσφατο έργο με τίτλο “Smoke signals for the Gods” το οποίο εξετάζει εκ νέου το ζήτημα ακριβώς υπό αυτό το πρίσμα. Πως οι αρχαίοι τελούσαν αιματηρές θυσίες γιατί έτσι έρχονταν σε επαφή με τους Θεούς και όχι γιατί έτσι ενίσχυαν σώνει και καλά τις κοινωνικές τους δομές (ανεξάρτητα αν και αυτό συνέβαινε τελικά). Ομοίως για παράδειγμα τα μαντεία υπήρχαν γιατί οι άνθρωποι πάλι λάμβαναν απαντήσεις από τους Θεούς (έτσι τουλάχιστον πίστευαν αυτοί) και όχι γιατί όπως θα ακούγαμε στο καφενείο του χωριού το όποιο ιερατείο ήλεγχε με αυτό τον τρόπο το αλλοτριωμένο εργατικό δυναμικό της εποχής κτλ. Το ευχάριστο είναι πως καθημερινά όλοένα και περισσότερα έργα παράγονται που επιτέλους λαμβάνουν υπόψη το προφανές και δεν μένουν μόνο στην αναζήτηση άλλων αιτίων πίσω από το φαινόμενο. <br />
<br />
Προφανώς εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως καλό θα ήταν και οι σημερινοί εν ελλάδι ασχολούμενοι αρθρογράφοι κτλ με αυτά τα θέματα να αρχίσουν να τα προσεγγίζουν κατ’ αυτόν τον τρόπο και να ξεπεράσουν τις από καιρό ξεπερασμένες μονολιθικές θεωρήσεις που επικρατούν λόγω της μεγάλης τους διάχυσης στο ευρύ κοινό. Ακόμα καλύτερα, το επόμενο στάδιο θα είναι τέτοιου τύπου αναζητήσεις να συντροφεύονται και από την γνώση της εμπειρίας, δηλαδή της πρακτικής εφαρμογής, να προέρχονται δηλαδή από σύγχρονους πολυθεϊστές και όχι από τα ορφανά των παλαιότερων ιδεολογημάτων που μάλιστα συχνά εμφανίζονται και ως περισσότερο «γνώστες» των αντικειμένων αυτών επειδή κάπου πήρε το μάτι τους μια ανάλυση της Harrison.<br />
<br /></div>
Πανδιωνhttp://www.blogger.com/profile/07232921372519494187noreply@blogger.com11