Μόλις είδα το συγκινητικό βιντεάκι με τίτλο "Ευχαριστούμε Ελλάδα, η κληρονομιά μας" το οποίο σκάρωσαν κάποιοι Ισπανοί φοιτητές με τους καθηγητές τους και το οποίο φαντάζομαι σύντομα θα κάνει θραύση.
Νομίζω το νόημα είναι κατανοητό ακόμα και για όσους δεν γνωρίζουν ισπανικά. Τα παιδιά αυτά βασιζόμενα κυρίως στα ελληνικά γλωσσικά δάνεια, τα οποία προφανώς φέρουν και το αρχικό περιεχόμενο των εννοιών που ανέπτυξε ο Ελληνικός πολιτισμός, ευχαριστούν την Ελλάδα για την πολιτισμική της παραγωγή η οποία πια είναι μέρος της καθημερινής ζωής του πολιτισμένου κόσμου.
Νομίζω πολύ πιο συγκινητικό όταν υπάρχει μια τέτοια αυθόρμητη αναγνώριση από τους τρίτους παρά όταν αυτή απαιτείται από κάποιους που ίσως δεν την αξίζουν.
Συγκινητικό επίσης αν αναλογιστούμε το μέγεθος του μεγαλείου αυτού των προγόνων μας το οποίο 16-22 αιώνες μετά, ακόμα λάμπει εξ αντανακλάσεως πάνω μας.
Δυστυχώς όμως προβλέπω το βιντεάκι να κάνει θραύση στην Ελλάδα για τους λάθος λόγους καθώς θα θρέψει για άλλη μια φορά τον μίζερο και ατελέσφορο "εθνικισμό" ανθρώπων που όχι μόνο δεν έχουν καμιά σχέση με την Ελλάδα την οποία οι Ισπανοί ευχαριστούν αλλά και καμιά πρόθεση να της μοιάσουν.
Στην πραγματικότητα θα πρέπει να μας προβληματίσει γιατί τα μόνα πράγματα για τα οποία μας ευχαριστούν πάντα, γιατί τα μόνα πράγματα τα οποία πάντα κοιτάμε να χρεώσουμε, γιατί τα μόνα πράγματα τα οποία μας κάνουν περήφανους (εκτός από το Γιούρο), γιατί τα μόνο πράγματα που μέχρι σήμερα μας σώζουν σε σχέση με τους περισσότερους ξένους δεν είναι πράγματα που φτιάξαμε εμείς, αλλά μια κληρονομιά τόσο δική μας όσο και των Ισπανών ή των όποιων άλλων σήμερα στον σύγχρονο κόσμο την αναγνωρίζουν και την καλλιεργούν.
Και μάλιστα από όλους αυτούς τους κληρονόμους, εμείς συνήθως συμπεριφερόμαστε σαν τους χειρότερους και πιο άξεστους που δεν ξέρουν τι να κάνουν με τον θησαυρό που τους άφησαν οι προηγούμενοι. Όχι μόνο καθημερινά αρνούμαστε να τον πλουτίσουμε με έργα δικά μας αλλά κάνουμε και ότι μπορούμε για να μην έχουμε ούτε καν σχέση μαζί του. Φυσικά δεν αναφέρομαι στα όποια υλικά κατάλοιπα αλλά κυρίως στα πολιτισμικά, στις αρχές και στις αξίες που μας παρέδωσαν και με τις οποίες ο σύγχρονος νεοέλληνας σε κάθε του εκδήλωση φανερώνει πως δεν έχει ουσιαστική σχέση. Εμφανές κοιτώντας δέκα λεπτά ειδήσεων, διαβάζοντας δέκα σχόλια στα "κοινωνικά δίκτυα", παρατηρώντας συμπεριφορές στο δρόμο, παντού.
Προσπαθώ ώρες ώρες να φανταστώ πως θα ήταν τα πράγματα αν δεν θέλαν τόσο πολύ, ΜΑ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ οι ξένοι να είμαστε σαν τους αρχαίους πρόγονους μας πράγμα που μας κάνει ενίοτε να κρατάμε και λίγο τα προσχήματα.
Τελικά, και αν φυσικά θέλουμε να θεωρούμε τους εαυτούς μας νόμιμους κληρονόμους των προγόνων μας, πρέπει να αποφασίσουμε αν θέλουμε να τους μοιάσουμε. Να μοιάσουμε με αυτούς για τα έργα των οποίων μας ευχαριστεί ο πολιτισμένος κόσμος ή με κάτι άλλο ακαθόριστο, μίζερο, άσχημο, άσκοπο και μικρό. Και αν όντως θέλουμε να μοιάσουμε στους πρόγονούς μας τότε πρέπει να αρχίσουμε σήμερα την σπουδή και το έργο.
Και να μην ξεχάσουμε να ευχαριστήσουμε τους Ισπανούς (και τον όποιον άλλο) που μας υπενθυμίζουν κάθε τόσο και δεν μας αφήνουν να ξεχάσουμε.
Με τα λιγοστά ισπανικά μου ελπίζω ορθά: ευχαριστούμε Ισπανοί που μας υπενθυμίζετε - gracias españoles por recordándonos
Συγκινητικό επίσης αν αναλογιστούμε το μέγεθος του μεγαλείου αυτού των προγόνων μας το οποίο 16-22 αιώνες μετά, ακόμα λάμπει εξ αντανακλάσεως πάνω μας.
Δυστυχώς όμως προβλέπω το βιντεάκι να κάνει θραύση στην Ελλάδα για τους λάθος λόγους καθώς θα θρέψει για άλλη μια φορά τον μίζερο και ατελέσφορο "εθνικισμό" ανθρώπων που όχι μόνο δεν έχουν καμιά σχέση με την Ελλάδα την οποία οι Ισπανοί ευχαριστούν αλλά και καμιά πρόθεση να της μοιάσουν.
Στην πραγματικότητα θα πρέπει να μας προβληματίσει γιατί τα μόνα πράγματα για τα οποία μας ευχαριστούν πάντα, γιατί τα μόνα πράγματα τα οποία πάντα κοιτάμε να χρεώσουμε, γιατί τα μόνα πράγματα τα οποία μας κάνουν περήφανους (εκτός από το Γιούρο), γιατί τα μόνο πράγματα που μέχρι σήμερα μας σώζουν σε σχέση με τους περισσότερους ξένους δεν είναι πράγματα που φτιάξαμε εμείς, αλλά μια κληρονομιά τόσο δική μας όσο και των Ισπανών ή των όποιων άλλων σήμερα στον σύγχρονο κόσμο την αναγνωρίζουν και την καλλιεργούν.
Και μάλιστα από όλους αυτούς τους κληρονόμους, εμείς συνήθως συμπεριφερόμαστε σαν τους χειρότερους και πιο άξεστους που δεν ξέρουν τι να κάνουν με τον θησαυρό που τους άφησαν οι προηγούμενοι. Όχι μόνο καθημερινά αρνούμαστε να τον πλουτίσουμε με έργα δικά μας αλλά κάνουμε και ότι μπορούμε για να μην έχουμε ούτε καν σχέση μαζί του. Φυσικά δεν αναφέρομαι στα όποια υλικά κατάλοιπα αλλά κυρίως στα πολιτισμικά, στις αρχές και στις αξίες που μας παρέδωσαν και με τις οποίες ο σύγχρονος νεοέλληνας σε κάθε του εκδήλωση φανερώνει πως δεν έχει ουσιαστική σχέση. Εμφανές κοιτώντας δέκα λεπτά ειδήσεων, διαβάζοντας δέκα σχόλια στα "κοινωνικά δίκτυα", παρατηρώντας συμπεριφορές στο δρόμο, παντού.
Προσπαθώ ώρες ώρες να φανταστώ πως θα ήταν τα πράγματα αν δεν θέλαν τόσο πολύ, ΜΑ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ οι ξένοι να είμαστε σαν τους αρχαίους πρόγονους μας πράγμα που μας κάνει ενίοτε να κρατάμε και λίγο τα προσχήματα.
Τελικά, και αν φυσικά θέλουμε να θεωρούμε τους εαυτούς μας νόμιμους κληρονόμους των προγόνων μας, πρέπει να αποφασίσουμε αν θέλουμε να τους μοιάσουμε. Να μοιάσουμε με αυτούς για τα έργα των οποίων μας ευχαριστεί ο πολιτισμένος κόσμος ή με κάτι άλλο ακαθόριστο, μίζερο, άσχημο, άσκοπο και μικρό. Και αν όντως θέλουμε να μοιάσουμε στους πρόγονούς μας τότε πρέπει να αρχίσουμε σήμερα την σπουδή και το έργο.
Και να μην ξεχάσουμε να ευχαριστήσουμε τους Ισπανούς (και τον όποιον άλλο) που μας υπενθυμίζουν κάθε τόσο και δεν μας αφήνουν να ξεχάσουμε.
Με τα λιγοστά ισπανικά μου ελπίζω ορθά: ευχαριστούμε Ισπανοί που μας υπενθυμίζετε - gracias españoles por recordándonos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου