Είναι γνωστό πως το φαγητό σε κάθε εορτή είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας, τόσο σημαντικός που στην αρχαιότητα αρκετές εορτές χαρακτηρίζονταν από ειδικά φαγητά, ιερά ή ταμπού για την συγκεκριμένη ημέρα, ενώ άλλες έπαιρναν ακόμα και το όνομα τους από αυτά (πχ Πυανέψια). Αυτά φαίνεται πως έχουν διαφύγει της προσοχής των σύγχρονων αρχαιολατρών που δεν επιμελούνται των εορταστικών τους τραπεζιών και συχνά αναγκαστικά ακολουθούν την πεπατημένη του χριστιανικού εθίμου (χο-χο-χο) της γαλοπούλας.
Βέβαια η γαλοπούλα δεν είναι ντόπιο πουλί και έτσι δεν ξέρουμε πότε κατάφερε και την έφερε ο Αη-Βασίλης (ίσως να ήταν η Coca Cola), παρόλαυτά έχει καθιερωθεί ώς χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Οι κακόμοιροι οι ειδωλολάτρες μην έχοντας βρεί ανάμεσα στους πολλούς συγκρητισμούς το αρχαιοελληνικό αντίστοιχο ακολουθούν και αυτοί την συνήθεια των Αζτέκων προγόνων.
Ίσως κάποιοι παλαιότεροι, ειδικά οι προερχόμενοι από την επαρχεία που πάντα έχει μακρύτερη μνήμη, να θυμούνται πως αυτή την εποχή στα τραπέζια κυριαρχούσαν τα χοιροσφάγια, και παίζαν έντονα φαγητά τύπου χοιρινό με σέλινο και πράσο και τέτοια ανάξια λόγου σε σχέση με την γεμιστή γλου γλου. Το ενδιαφέρον είναι πως μάλλον αυτή η συνήθεια υπήρχε από την αρχαιότητα αφού οι φυσικές διαδικασίες και καλύτερες εποχές για μεγάλωμα ενός ζώου και σφαξίματος του (και μετά πάστωμα, συντήρηση για τον χειμώνα κτλ) δεν πολυαλλάζουν τόσο εύκολα και ίσως και να μπορούμε να την συνδιάσουμε και με τις εορτές της Δήμητρας αυτήν την εποχή (πχ Αλώα) κατά την οποία θυσιάζονταν χοίροι (σύνηθες ιέρειο της).
Όπως και να έχει αυτά είναι για τους φτωχούς χωριάτες και δεν έχουν την γκλαμουριά μιας γεμιστής γαλοπούλας, η πάπιας πεκίνου κτλ.
Υπάρχει όμως μια συνδυαστική λύση για τους μερακλήδες ειδωλολάτρες ειδικά αυτούς που θέλουν να παίρνουν τα καλύτερα απο κάθε εποχή και δεν αντέχουν στο δίλημμα χοιρινό με σέλινο η γαλόπουλο. Η λύση - στο συγκριτικό πνεύμα των καιρών πάντα - είναι η μίξη και να το πώς μας το μεταφέρει ο Αθήναιος στους Δειπνοσοφιστές του (και καθίστε εσείς να διαβάζετε Ιάμβλιχο).
". ἤδη δὲ ἡμῶν ἡδέως ἀπηλλοτριωμένων τοῦ σωφρονεῖν ἐπεισβάλλουσιν αὐλητρίδες καὶ [p. 94] μουσουργοὶ καὶ σαμβυκίστριαί τινες Ῥόδιαι, ἐμοὶ μὲν γυμναὶ δοκῶ, πλὴν ἔλεγόν τινες αὐτὰς ἔχειν χιτῶνας, ἀπαρξάμεναί τε ἀπῆλθον. καὶ ἐπεισῆλθον ἄλλαι φέρουσαι ληκύθους μύρου ἑκάστη δύο συνδεδεμένας ἱμάντι χρυσῷ, τὴν μὲν ἀργυρᾶν, τὴν δὲ χρυσῆν, κοτυλιαίας, καὶ ἑκάστῳ προσέδωκαν. ἔπειτ᾽ εἰσφέρεται πλοῦτος ἀντὶ δείπνου, πίναξ ἀργυροῦς ἐπὶ πάχος οὐκ ὀλίγον περίχρυσος, ὅσος δέξασθαι μέγεθος χοίρου τινὸς ὀπτοῦ καὶ σφόδρα μεγάλου, ὃς ὕπτιος ἐπέκειτο τὴν γαστέρα δεικνὺς ἄνω πλήρη οὖσαν πολλῶν ἀγαθῶν ἦσαν γὰρ ἐν αὐτῷ συνωπτημέναι κίχλαι καὶ νῆτται καὶ συκαλλίδων πλῆθος ἄπειρον καὶ ᾠῶν ἐπικεχυμέναι λέκιθοι καὶ ὄστρεα καὶ κτένες: καὶ ἑκάστῳ πεπυργωμένα αὐτοῖς πίναξιν ἐδόθη. μετὰ δὲ ταῦτα πιόντες ἐλάβομεν ἕκαστος ἔριφον ζέοντα ἐφ᾽ ἑτέρῳ πάλιν πίνακι τοιούτῳ σὺν μύστροις χρυσοῖς. ὁρῶν οὖν τὴν δυσχωρίαν ὁ Κάρανος κελεύει σπυρίδας ἡμῖν καὶ ἀρτοφόρα διὰ ἱμάντων ἐλεφαντίνων πεπλεγμένα δοθῆναι, ἐφ᾽ οἷς ἡσθέντες ἀνεκροταλίσαμεν τὸν νυμφίον ὡς καὶ τῶν δοθέντων ἡμῖν ἀνασεσωσμένων. ἔπειτα στέφανοι πάλιν καὶ διλήκυθον μύρου χρυσοῦν καὶ ἀργυροῦν ἰσόσταθμον τοῖς προτέροις. ἡσυχίας δὲ γενομένης ἐπεισβάλλουσιν ἡμῖν οἱ κἂν τοῖς Χύτροις τοῖς Ἀθήνησι λειτουργήσαντες. μεθ᾽ οὓς εἰσῆλθον ἰθύφαλλοι καὶ σκληροπαῖκται καί τινες καὶ θαυματουργοὶ γυναῖκες εἰς ξίφη κυβιστῶσαι καὶ πῦρ ἐκ τοῦ στόματος ἐκριπίζουσαι γυμναί. ’"
Υπάρχει όμως μια συνδυαστική λύση για τους μερακλήδες ειδωλολάτρες ειδικά αυτούς που θέλουν να παίρνουν τα καλύτερα απο κάθε εποχή και δεν αντέχουν στο δίλημμα χοιρινό με σέλινο η γαλόπουλο. Η λύση - στο συγκριτικό πνεύμα των καιρών πάντα - είναι η μίξη και να το πώς μας το μεταφέρει ο Αθήναιος στους Δειπνοσοφιστές του (και καθίστε εσείς να διαβάζετε Ιάμβλιχο).
". ἤδη δὲ ἡμῶν ἡδέως ἀπηλλοτριωμένων τοῦ σωφρονεῖν ἐπεισβάλλουσιν αὐλητρίδες καὶ [p. 94] μουσουργοὶ καὶ σαμβυκίστριαί τινες Ῥόδιαι, ἐμοὶ μὲν γυμναὶ δοκῶ, πλὴν ἔλεγόν τινες αὐτὰς ἔχειν χιτῶνας, ἀπαρξάμεναί τε ἀπῆλθον. καὶ ἐπεισῆλθον ἄλλαι φέρουσαι ληκύθους μύρου ἑκάστη δύο συνδεδεμένας ἱμάντι χρυσῷ, τὴν μὲν ἀργυρᾶν, τὴν δὲ χρυσῆν, κοτυλιαίας, καὶ ἑκάστῳ προσέδωκαν. ἔπειτ᾽ εἰσφέρεται πλοῦτος ἀντὶ δείπνου, πίναξ ἀργυροῦς ἐπὶ πάχος οὐκ ὀλίγον περίχρυσος, ὅσος δέξασθαι μέγεθος χοίρου τινὸς ὀπτοῦ καὶ σφόδρα μεγάλου, ὃς ὕπτιος ἐπέκειτο τὴν γαστέρα δεικνὺς ἄνω πλήρη οὖσαν πολλῶν ἀγαθῶν ἦσαν γὰρ ἐν αὐτῷ συνωπτημέναι κίχλαι καὶ νῆτται καὶ συκαλλίδων πλῆθος ἄπειρον καὶ ᾠῶν ἐπικεχυμέναι λέκιθοι καὶ ὄστρεα καὶ κτένες: καὶ ἑκάστῳ πεπυργωμένα αὐτοῖς πίναξιν ἐδόθη. μετὰ δὲ ταῦτα πιόντες ἐλάβομεν ἕκαστος ἔριφον ζέοντα ἐφ᾽ ἑτέρῳ πάλιν πίνακι τοιούτῳ σὺν μύστροις χρυσοῖς. ὁρῶν οὖν τὴν δυσχωρίαν ὁ Κάρανος κελεύει σπυρίδας ἡμῖν καὶ ἀρτοφόρα διὰ ἱμάντων ἐλεφαντίνων πεπλεγμένα δοθῆναι, ἐφ᾽ οἷς ἡσθέντες ἀνεκροταλίσαμεν τὸν νυμφίον ὡς καὶ τῶν δοθέντων ἡμῖν ἀνασεσωσμένων. ἔπειτα στέφανοι πάλιν καὶ διλήκυθον μύρου χρυσοῦν καὶ ἀργυροῦν ἰσόσταθμον τοῖς προτέροις. ἡσυχίας δὲ γενομένης ἐπεισβάλλουσιν ἡμῖν οἱ κἂν τοῖς Χύτροις τοῖς Ἀθήνησι λειτουργήσαντες. μεθ᾽ οὓς εἰσῆλθον ἰθύφαλλοι καὶ σκληροπαῖκται καί τινες καὶ θαυματουργοὶ γυναῖκες εἰς ξίφη κυβιστῶσαι καὶ πῦρ ἐκ τοῦ στόματος ἐκριπίζουσαι γυμναί. ’"
"και καθώς τώρα όλοι διασκεδάζαμε, εισήλθαν αυλητρίδες και μουσικοί και κάποιες από την Ρόδο που έπαιζαν σαμβύκη, γυμνές νομίζω, αλλά κάποιοι είπαν πως έφεραν χιτώνες. Και αφού έπαιξαν μια εισαγωγή αποχώρησαν. Και ήρθαν και άλλες στην σειρά, η καθέ μια έφερε δύο μπουκάλια με αρώματα δεμένα με χρυσή κλωστή και σε καθένα από τα κουτιά υπήρχε ασημι και χρυσός. Η καθε μια κρατούσε ένα κότυλο τους οποίους παρουσίασαν στους επισκέπτες και ύστερα αντί για απλό δείπνο ήρθε ένας μεγάλος θησαυρός. Μια ασημένια πιατέλα με μια χρυσή μπορντούρα χοντρή, τέτοιου μεγέθους που πάνω χώραγε ένα ολόκληρο τεράστιο ψητό γούρουνι ακουμπισμένο με την πλάτη έτσι ώστε να αφήνει έκθετη πάνω την κοιλιά του, η οποία ήταν γεμάτη με πολλά ωραία πράγματα. Υπήρχαν τσίχλες και πάπιες και στρείδια και χτένια και αυγά..... Και σε κάθε επισκέπτη παραδόθηκε ένα γουρούνι γεμιστό με τέτοιο τρόπο, ωραίο και ζεστό μαζί με το πιάτο με το οποίο σερβιρίζονταν. ...
και δώστου πάλι αρώματα και στέφανια χρυσά και γκόμενες γυμνές και ζογκλέρ....καταλάβατε νομίζω.
Όπως γίνεται φανερό απο το παραπάνω απόσπασμα η παράδοση μας δίνει την λύση, γεμιστό γρουν με γαλόπουλο και ότι άλλο θέτε και αφήνουμε τους χριστιανούς να τρώνε την αμερικάνικη παγανιά γαλοπούλα σκέτη μόνη. Επίσης καθώς οι γυμνές αυλητρίδες και τα άλλα θαυμαστά ταιριάζουν μόνο με εμάς, και όχι με τον μικρό χριστούλη στην φάτνη ευχόμαστε μαζί με την συνταγή οι πιο large οικονομικά ειδωλολάτρες να απολαύσουν και τα υπόλοιπα και άν κανείς κάνει κάτι τέτοιο με χρυσά στεφάνια κτλ ας καλέσει και εμάς τους μικροαστούς που θα έχουμε μόνο χοιρινό με σέλινο.
ΥΓ: Φωτό δεν βάζω από τα παραπάνω γιατί θίγονται οι φίλοι vegans. Αυτοί μπορούν να τρώνε γεμιστά κάστανα με ρύζι και σέλινο σε τάρτα σόγιας ή μελομακάρονα τυλιχτά σε κουραμπιέ.
ΥΓ: Φωτό δεν βάζω από τα παραπάνω γιατί θίγονται οι φίλοι vegans. Αυτοί μπορούν να τρώνε γεμιστά κάστανα με ρύζι και σέλινο σε τάρτα σόγιας ή μελομακάρονα τυλιχτά σε κουραμπιέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου