Από πλήθος ιστορικών μελετών είναι ευρέως γνωστό, και πια διαδεδομένο και εκτός των κύκλων των ειδικών, πως ο χριστιανισμός απο όταν επιβλήθηκε στον ελληνορωμαϊκό κόσμο κατέστρεψε μεγάλο μέρος των υλικών μνημείων του προγενέστερου πολιτισμού. Κατάφερε έτσι να κατοχυρώσει την πρώτη θέση στην κατηγορία των αντιπολιτισμών, θέση την οποία εύκολα διατηρεί μέχρι και την σημερινή έξαρση του ισλαμικού φονταμενταλισμού τύπου ISIS που λόγω μικρότερης γεωγραφικής κλίμακας και πολιτικής υποστήριξης μοιάζει απέναντι του σαν το μικρό αδύναμο αδελφάκι το οποίο πασχίζει να καταλάβει την πρωταθλητική θέση του πρώτου διδάξαντος.
Παρόμοια καταστροφή αναγνωρίζουν κάποιοι πιο φιλοσοφημένοι πως συνέβη στους διανοητικούς και ηθικούς τομείς, δηλαδή σε πράγματα που έχουν να κάνουν με αρχές και αξιακά συστήματα, για τα οποία ο χριστιανισμός αποτέλεσε επίσης την μεγάλη αντιστροφή, το σκοτεινό αντι-είδωλο.Αυτή, όμως, η καταστροφή, την οποία μετά από αιώνες κυριαρχίας κατόρθωσε να επιφέρει πληρέστερα η εν λόγω θρησκεία, σίγουρα είναι η καταστροφή του φαντασιακού και του φυσιολογικού ψυχολογικού υποβάθρου του ανθρωπίνου όντος, όπως αυτό προκύπτει αβίαστα από τις φυσικές αλλά και θεϊκές διεργασίες που αναδύονται κατά την διαδικασία εκδήλωσης της ζωής. Εδώ, στο πεδίο αυτό, δεν υπάρχουν ερειπωμένα υλικά μνημεία ή κατακερματισμένα μνημεία λόγου να ανασυστήσουν την προτέρα κατάσταση. Τα σημάδια της ερήμωσης βρίσκονται μόνο μέσα στις ανθρώπινες ψυχές και τους νόες και μπορούν να γνωστοποιηθούν εξωτερικά μόνο μέσα από τις συμπεριφορές αυτών που υπέστησαν την ερημοποίηση.
Καταδικάζω τον Χριστιανισμό. Εγείρω εναντίον του Χριστιανισμού τη δριμύτερη κατηγορία που δέχτηκε ποτέ. Είναι για μένα η πιο μεγάλη διαφθορά που μπορεί να διανοηθεί το ανθρώπινο μυαλό... δεν άφησε τίποτε άθικτο με τη διαφθορά της· μετάτρεψε κάθε αξία σε μη αξία, κάθε αλήθεια σε ψέμα, κάθε ακεραιότητα σε ποταπότητα της ψυχής. ... Να δημιουργείς μεσ' από την «humanitas» (την ιδιότητα να είσαι άνθρωπος) μια αυτοαντίφαση, μια τέχνη αυτοβεβήλωσης, μια θέληση για ψέματα με οποιοδήποτε τίμημα, μια αποστροφή, μια περιφρόνηση για όλα τα καλά και τίμια ένστικτα! Αυτά είναι μερικά από τα αγαθά του Χριστιανισμού! Ο παρασιτισμός, η μοναδική πρακτική της Εκκλησίας, που ρουφάει, με το ιδανικό της αναιμικότητας, της «αγιότητας», όλο το αίμα, όλη την αγάπη, όλη την ελπίδα για ζωή· το επέκεινα, ως θέληση για άρνηση κάθε πραγματικότητας· ο σταυρός, ως αναγνωριστικό σημάδι για την πιο υποχθόνια συνωμοσία που υπήρξε ποτέ εναντίον της υγείας, της ομορφιάς, ο,τιδήποτε καλοφτιαγμένου, εναντίον του θάρρους, του πνεύματος, της καλοσύνης της ψυχής, εναντίον της ίδιας της ζωής... Νίτσε, ο Αντίχριστος
Ένα καλό παράδειγμα τέτοιας αντιστροφής, διαστρέβλωσης και τελικά καταστροφής του φαντασιακού και ψυχολογικού υποβάθρου του ανθρώπου είναι ο εξοβελισμός, η καταδίκη και δαιμονοποίηση (με την αρνητική έννοια) της σεξουαλικότητας, δηλαδή της σωματοποιημένης και υλικής έκφρασης του Ερωτα και των άλλων δημιουργικών αιτιών και κατά συνέπεια των άμεσων και έμμεσων απορροών αυτού, μέχρι και των μεταφυσικών και πνευματικών του αντηχήσεων, όπως αυτές εκφράζονται μέσω συμβολισμών, τελετουργιών και δρωμένων.
Κάπως έτσι, η σεξουαλική πράξη, ή ακόμα και η συμβολική εικόνα ενός φαλλού, για αυτούς που έχουν υποστεί την φαντασιακή και ψυχική καταστροφή προκαλεί διάφορες αντιδράσεις (που όπως είπαμε επιτρέπουν την γνωστοποίηση και ερμηνεία της ερημοποίησης τους), απο παιδικά χάχανα στην καλύτερη περίπτωση, μέχρι και την ανάδειξη φοβιών και πουριτανικής "ηθικής" ή και την πρόκληση επιθετικών αντιδράσεων στην χειρότερη. Ο εσωτερικά η εξωτερικά εκφραζόμενος ατομικός λόγος για αυτές τις αντιδράσεις σπάνια αντιπροσωπεύει την πραγματική αιτία που ο καθένας αδυνατεί να αποδεχθεί την φυσιολογικότητα είτε της πράξης είτε του συμβόλου. Από τις φεμινάζι και τους μιμητικούς χιμπατζήδες του Politically correct μέχρι και τους φονταμενταλιστές χο (και όχι μόνο) προστάτες της κοινωνικής ηθικής, η ουσία παραμένει στα αρχικά αίτια της εσωτερικής καταστροφής δηλαδή στην διαστρέβλωση και δαιμονοποίηση που επέβαλε και πέτυχε ο χριστιανισμός. Αυτό είναι το σημείο κοινής επαφής όλων τους, ανεξαρτήτως των επιμέρους "ιδεολογικών" διαφορών.
Συμμετοχή στις παραπάνω κατηγορίες έχουν ακόμα και όψιμοι "αρχαιολάτρες", οι οποίοι εξίσου αδυνατούν να αποφύγουν την ερημοποίηση του φαντασιακού και της ψυχο-νοητικής διάστασης, στην οποία τους καταδίκασε η χριστιανική/μοντέρνα ανατροφή. Έτσι, και αυτοί συχνά προτιμούν (όταν δεν αντιδρούν ευθέως) να παραβλέπουν τις παραδοσιακές πτυχές που έχουν να κάνουν με τέτοια δύσκολα θέματα. Η νύχτα, οι φαλλοί, το αίμα, και πλήθος άλλων φυσικών εκδηλώσεων, πραγμάτων και συμβόλων τρομάζουν και προκαλούν εκφράσεις αντίδρασης που ερμηνεύονται, όχι κατά πως θα ήθελαν να τις δικαιολογήσουν οι κάτοχοι τους, αλλά όπως στην πραγματικότητα είναι. Όπως τα υλικά μνημεία είναι τα πρώτα θύματα της επίθεσης αλλά και τα πρώτα ευρήματα χρήσιμα για την όποια επανακάλυψη, ενώ οι ψυχονοητικές καταστροφές οι τελευταίες και τα απομεινάρια τους τα πιο δύσκολα να συλλεχθούν, κατανοηθούν και ανασυσταθούν, αντίστοιχα και η οποιαδήποτε πορεία αποχριστιανοποίησης του εσωτερικού κόσμου ξεκινά από την ιστορική γνώση (το εύκολο) και καταλήγει (σπάνια) στην πλήρη επανακάλυψη του φαντασιακού.
Δυστυχώς, λοιπόν, από τις ελληνικές φαλληφορίες και τον Διόνυσο, τις ερμαϊκές ιθυφαλλικές στήλες και τα ρωμαικά Tintinnabulum ή την λατρεία του Fascinus (απ' όπου και το σημερινό αγγλικό Fascinate: γοητεύω, έλκω το ενδιαφέρον), από τις εστιάδες ιέρειες της Ρώμης μέχρι και το σημείο - Lingam - του Shiva και τις φαλλικές εορτές στην Ιαπωνία, ο πλήρης νοηματικός και ψυχο-νοητικός πλούτος (για να μην αναφερθώ στον έμπρακτα θρησκευτικό-θεολογικό αντίστοιχο πλούτο) του πολυθεισμού παραμένει όχι μόνο απροσπέλαστος, αλλά και συχνά διωκόμενος από την πλειοψηφία των σημερινών ανθρώπων (άθελα τους στην πλειοψηφία), οι οποίοι ώς άλλα αυτόματα αντιδρούν βάση της χριστιανικής τους προδιαγραφής.
Επειδή, όμως η ζωή δεν γνωρίζει ήττα και οι γονιμικές δυνάμεις της δεν επιτρέπεται να μένουν στο περιθώριο της ερήμου, αλλά πρέπει ενεργά να εκδηλώνονται προς χάριν της αντιστροφής αυτού του αφύσικου περιβάλλοντος, επείδή εκτός από γονιμική η δύναμη του σημείου του φαλλού είναι και εξόχως αποτροπαϊκή, παρά τα ανωτέρω διαπιστωμένα προβλήματα η Λατρευτική Κοινότητα "Λάβρυς" πραγματοποιεί για τέταρτη συνεχή χρονιά δημοτελή εορτή φαλληφορίας αυτό το Σάββατο 18 Φεβρουαρίου στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας, σε μια προσπάθεια γονιμοποίησης του ερημοποιημένου φαντασιακού, σε μια προσπάθεια αποτροπής της περαιτερω ερημοποίησης.
Όσοι ενδιαφέρονται να συμμετέχουν περισσότερες πληροφορίες εδώ: https://www.facebook.com/phalleforia/ και στην εκδήλωση εδώ : https://www.facebook.com/events/1701967343447092
Όσοι παραμένουν δέσμιοι της ερήμου ξέρουν τι έχουν να λαμβάνουν από εμάς....:-)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου