Ζωή, παράνοια και θάνατος στην πρωτεύουσα - Φαλληφόρια, Ελλάνιοι Σωρρικοι και ζόμπι... πολλά ζομπι.

Το Σάββατο που μας πέρασε η Λατρευτική Κοινότητα Λάβρυς εόρτασε με μεγάλη επιτυχία τα φετινά Φαλληφόρια-Φαλλαγώγια. Όπως ειπώθηκε και στους παρόντες κατά την έναρξη του εορτασμού, σε μια περίοδο που ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι είναι πια ενήμεροι πως πολλά από τα παραδοσιακά έθιμα της περιόδου της αναφερόμενης ως απόκριες προέρχονται από Διονυσιακές και άλλες αρχαίες εορτές (γι' αυτό εξάλλου και θεωρούνται παγανιστικά από την χριστιανική εκκλησία, ενώ συχνά βρίσκονται αφορισμένα), θεωρούμε δικαίωμα και καθήκον μας να επαναδιεκδικήσουμε την αρχική τους νοηματοδότηση και θρησκευτικό πλαίσιο. Σε όσα επίπεδα και να εξετάσουμε το ζήτημα αυτών των εορτών (και όλου του Διονυσιακού κύκλου), η τοποθέτηση τους την χειμερινή περίοδο δεν είναι τυχαία, αλλά μέσα στην ολιστική αντιμετώπιση του κόσμου και του γίγνεσθαι που εκφράζουν οι παραδοσιακές πολυθεϊστικές λατρείες, συνδέει τον άνθρωπο με τις κοσμικές διεργασίες, την φύση και το ιερό, όπως αυτό φανερώνεται, κατανοείται, και βιώνεται από την ανθρώπινη ψυχή και νόηση. Λόγω αυτής της φυσικότητας και της αναγκαιότητας της εμφάνισης τους, ακόμα και σήμερα, οι αντίστοιχες λαϊκές επιβιώσεις (φαλλικές και βωμολοχικές "καρναβαλικές εκδηλώσεις στον Τύρναβο, στην Αγία Άννα κτλ), αναδύουν κάτι από την αρχική πηγή, συνήθως χωρίς την συνειδητή γνώση των συμμετεχόντων. Παρ' όλα αυτά, η τέλεση τους, φέρνει σε επαφή με τα αρχικά νάματα πολλούς από τους μετέχοντες, παρέχοντας έτσι τις προϋποθέσεις μιας ευρύτερης επανακάλυψης και των άλλων, πιο ουσιαστικών επιπέδων. Δηλαδή του συμβολικού/νοηματικού και του θρησκευτικού. Σε όσους συμμετείχαν στην φετινή πομπή, τα παραπάνω μπορεί να κατέστησαν προφανή όσον αφορά το προσωπικό βίωμα, αλλά με μια παρατήρηση αντανακλώνται και στις αντιδράσεις του άσχετου πλήθους, το οποίο κατά τύχη συνάντησε την πομπή κατά την πορεία της μέσα από την Πλάκα και το Μοναστηράκι. Η άμεση και ευχάριστη αποδοχή της πομπής και των δρώντων από τους θεωρούς περαστικούς, αλλά και η αυτόματη, εκ μέρους πολλών από αυτούς, εισχώρηση και συμμετοχή στην πομπή και τον εορτασμό (κάθε χρόνο το πιο εντυπωσιακό είναι η ευκολία με την οποία συμμετέχουν και διασκεδάζουν οι ακομπλεξάριστοι ξένοι τουρίστες, την ώρα που κάποιοι νεορωμιοί αντανακλούν με την στάση ή τα λεγόμενα τους την συμπλεγματική σχέση τους με το παρελθόν τους και την φυσικότητα της ύπαρξης) δεικνύει αν μη τι άλλο την δύναμη της παραδοσιακής φυσικότητας, η οποία ελπίζουμε να ξυπνήσει σε κάποιους την ανάγκη μιας πιο ουσιαστικής σχέσης με την παράδοση και κατανόηση της. (Περισσότερα εδώ και εδώ.)

Κάποιες ώρες μετά την έναρξη και την ολοκλήρωση της φαλλικής πομπής στα σκαλιά της εισόδου του Ηρωδείου, την Κυριακή το πρωί, στον ίδιο χώρο, μαζεύτηκαν αρκετοί οπαδοί του απατεώνα Πατρινού και στάρ της εγχώριας υποκουλτούρας των τελευταίων χρόνων Α. Σώρρα για να δώσουν ακόμα μια φορά τον όρκο της "Ελλήνων Συνέλευσις" (απίστευτο γέλιο η ανάγκη ανάλυσης του όρκου μέχρι επιπέδου συμπλεκτικών συνδέσμων, άρθρων και προσθέσεων) σε κάποιον εμβληματικό αρχαιολογικό χώρο, όπως έχουν κάνει και στο παρελθόν. Ένα απίθανο συνονθύλευμα, συνήθως απογοητευμένων, συντεθλιμμένων από τα προβλήματα, ή απλώς ευκολόπιστων (λόγω της πανταχού παρούσας στην νεοελληνική κοινωνία καταστροφής της κριτικής ικανότητας) συνανθρώπων μας παραβρέθηκε και συμμετείχε στον "όρκο" που συνέταξε ο "πολέμαρχος" και το επιτελείο του, εκχυδαϊζοντας, μολύνοντας και διαστρεβλώνοντας κάθε τι το χρησιμοποιούμενο για την σύνταξη του, από την ελληνική γλώσσα (με το "Ελλάνιο ιδίωμα), μέχρι τις μετεξελίξεις του ύδατος της Στυγός σε "ενεργό ύδωρ της συμπαντικής μνήμης". Όπως πολύ σωστά γνωρίζουν διαχρονικά όλοι οι λαοπλάνοι απατεώνες, οι μισές αλήθειες, η άνευ νοήματος πολυλογία ("Ορκίζομαι στην συμπαντική συνειδητότητα και νομοτέλεια ως μονάδα στην ένωση όλων των ιερών ψυχών όπου η δύναμη τους είναι το κοσμικό πυρ") , η ανάπτυξη και η εκμετάλλευση των ανθρώπινων ελπίδων και φοβιών, η διαστρέβλωση της έμφυτης κοινωνικότητας και ομαδικότητας, η πονηρή διαχείριση της ψυχολογίας της μάζας και άλλα τρικ καταφέρνουν να μετατρέπουν ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπων σε άμυαλα Ζόμπι που ακολουθούν εντολές, είτε αυτές ονομάζονται "ελλάνια αξιακά πρωτόκολα", είτε πηδάλιον της εκκλησίας, είτε κομματική γραμμή είτε άλλα πολλά. Η ουσία δεν έγκειται φυσικά στην διαφοροποίηση του βαθμού "γραφικότητας" αλλά στην κοινή γραμμή που διατρέχει όλα αυτά τα φαινόμενα. Εξάλλου η διαφορά μεταξύ επίσημων πολιτικών σωτήρων, ατακαδόρων ευκολιών που χαιδεύουν πρόστυχα τα αυτιά των ηλιθίων τύπου Λαζόπουλου, και εν τέλει του Σώρρα είναι διαφορά μεγέθους όχι τάξης.  Κάπως έτσι είναι κωμικοτραγικό που τα εξίσου γραφικά τις περισσότερες φορές ΜΜΕ κράζουν τους γραφικούς Σωρρικούς, ενημερώνοντας ψευδώς τους υπολοίπους αποχαυνωμένους νεοέλληνες πως οι Ελλάνιοι οπαδοί "ορκίζονται στον Δία" (γιατί μια εκδοχή του -οι Θεοί να τον κάνουν τέτοιο- "όρκου" περιείχε αναφορά στον Δία), ή πως "ζητάνε την βοήθεια του Δωδεκαθέου", ταυτίζοντας έτσι (μάλλον όχι τυχαίως) στα μάτια των αμέτοχων και άσχετων τρίτων την Ελλάνια παράνοια και γραφικότητα με τους όντως πολυθεϊστές. Ταυτόχρονα, εντέχνως, συσχετίζουν αυτό το άσχετο γεγονός, με την αίτηση της Gucci για την Ακρόπολη, πάλι σε μια προφανή προσπάθεια υποβάθμισης του αξιακού στάτους του μνημείου από τους οδοστρωτήρες του οικονομισμού και της εξαφάνισης κάθε υψηλής αξίας, κάθε δυνητικού συμβόλου μη εξομοίωσης με το κυρίαρχο πρότυπο. Βέβαια, στην όλη αυτή διαδικασία ο Σώρρας έχει λάβει τζάμπα άπειρη διαφήμιση, ενώ πχ κανένα ΜΜΕ δεν ασχολήθηκε με μια εορταστική εκδήλωση όπως τα Φαλληφόρια ώστε να διαπιστώσει και αυτό και οι αναγνώστες/θεατές του τι πραγματικά πιστεύουν και πράττουν οι πραγματικοί "οπαδοί του 12θεου" και τι λένε αυτοί για τους Gucci και λοιπούς.

Αντιθέτως, όλα τα ΜΜΕ και για αρκετό διάστημα πριν την ημερομηνία εκδήλωσης αναφέρονται με πολύ καλά λόγια στην αμερικανοφερμένη "παρέλαση των ζόμπι" (Zombie Athens Walk) που θα πραγματοποιηθεί αυτό το Σάββατο στις ίδιες πάνω κάτω περιοχές, που έγιναν και τα παραπάνω.

"Όπως δηλώνει στο ΑΠΕ ο διοργανωτής του «zombie athens walk», Τάσος Παπαναγιώτου «πρόκειται για μια πορεία τεράτων που εδώ και τρία χρόνια ξεκινάει από το Σύνταγμα, όπου ζόμπι και πλάσματα τρομακτικά, ακούνε το κάλεσμα του zombie thriller party, κατηφορίζουν την Ερμού περνούν από το Θησείο, το Μοναστηράκι και καταλήγουν στο πάρτι που ετοιμάζουμε, το οποίο φέτος θα γίνει στον Κεραμεικό»."

Όσον αφορά την καθ' αυτή εκδήλωση ως προϊόν της σύγχρονης pop κουλτούρας που βρίσκει διασκέδαση σε κάθε τι άσχημο, νοσηρό  και αρνητικό των θετικών της ζωής δεν θέλω να επεκταθώ (τα Morbid fascination φαινόμενα στην σύγχρονη κουλτούρα και εποχή έχουν μελετηθεί αρκετά από ψυχιάτρους και άλλους επιστήμονες όπως επίσης και τα αποτελέσματα της αισθητικής εξοικείωσης με την ασχήμια, την βία, τον φόβο κτλ). Εφόσον, από την άλλη αποτελεί διέξοδο για κάποιους ανθρώπους να διασκεδάσουν δεν έχω πρόβλημα, όμως, η σημειολογία δεν πρέπει να μας διαφεύγει. Οι αριθμοί, η διαφήμιση, η πρόσβαση, είναι ενδεικτικοί των κοινωνικών συσχετισμών, των αξιών, της πορείας ενός ολόκληρου πολιτισμού από τις γόνιμες πηγές στην στειρότητα και τον θάνατο.

Από μια ιερή πομπή, λατρευτική εκδήλωση των ζωοοποιών, γονιμικών οντολογικών καταστάσεων, διαμέσου της γραφικότητας με ψέμματα και ελπίδες, στην άνευ ουσιαστικού νοήματος πομπή των ζόμπι και την διαφήμιση και εορτασμό της ασχήμιας και της νοσηρότητας λίγα μόνο μέτρα δρόμος. Η σημερινή κυρίαρχη ιδεολογία αλλά και οι κοινωνικοί αυτοματισμοί επιβάλλουν τα πρώτα να θάπτονται και να αποκρύπτονται, τα δεύτερα να προβάλλονται συνεχώς και με τέτοιο τρόπο ώστε να απαξιώνονται τα πρώτα πριν ανακαλυφθούν, και τα τρίτα να διαφημίζονται και να επιδιώκονται. Επιχειρείται δηλαδή (έχει πραγματοποιηθεί αιώνες τώρα αλλά λέμε...) η πλήρη μετάβαση του ανθρώπου από την ένθεη ιερή οργανικότητα, την φυσικότητα και την ολιστική ύπαρξη, στην άσκοπη εκτόνωση που παγιδεύει τις κοινωνικές (συνήθως νεανικές) δυνάμεις σε μηδενιστικές, σχετικιστικές, αδιάφορες ασχολίες, πρακτικές και στάσεις. Τα ίδια τα μέσα που σε κάθε περίπτωση θα προσπαθήσουν να υποβαθμίσουν τα πρώτα, θα σπρώχνουν προς τα δεύτερα, φαινόμενο σε πλήρη εκδήλωση σε όλες τις δυτικές κοινωνίες. Η πορεία των ζόμπι δεν αποτελεί παρά μια συμβολική κατάληξη όλων αυτών των φαινομένων. αφού τα ζόμπι οποιουδήποτε είδους είναι το χρησιμότερο έμψυχο (περίπου) υλικό σε μια παγκοσμιοποιημένη και απρόσωπα εξουσιαστική κοινωνία η οποία θέλει να κρύβει τον ομοιογενοποιητικό, συνθλιπτικό εξουσιαστικό της μηχανισμό πίσω από αδιαπέραστα πέπλα ψευδεπίγραφης "σοβαρότητας", "ατομικότητας" και "ελευθερίας" συνεχίζοντας την από αιώνες χριστιανική πρακτική του αναποδογυρίσματος των αξιών. Μια κοινωνία που ενδεχομένως νοιώθει πιο άνετα να χλευάσει αυτά που δεν καταλαβαίνει, να ασπαστεί και να ηρωοποιήσει αυτά που την κοροϊδεύουν και εκμεταλλεύονται και να αφομοιωθεί στην μαύρη ανυπαρξία του τάφου.

Προφανώς, η αντίστροφη πορεία, η πομπή από την ανυπαρξία του τάφου, πέρα από τις σειρήνες της γραφικότητας και χλευασμού, προς την αρμονικότητα της ευδαιμονικής ύπαρξης είναι εφικτή. Μόνο όμως για όποιον το θελήσει. Και η θέληση δεν είναι μια ποιότητα που βρίσκεται σε αφθονία ούτε στα ζόμπι ούτε στους μεσσιανιστές παντός τύπου.

ΥΓ: Η παρέλαση των ζόμπι υπό μια άλλη οπτική αποτελεί την χυδαία μετατροπή πανάρχαιων τελετών/πρακτικών λατρείας και τιμής των προγόνων, από τα Ελληνικά Εκάτεια δείπνα μέχρι τις ημέρες των νεκρών των Αζτέκων (η μεξικάνικη Dia de los muertos, που αποτελεί εν μέρει πηγή έμπνευσης της αμερικάνικης ζομποπαρέλασης προέρχεται από εκεί), σε εύπεπτη τροφή του καταναλωτισμού την οποία ξεχέζουν στους δρόμους των πόλεων οι σύγχρονοι κώλοι που δεν διαθέτουν ούτε την μνήμη ώστε να θυμηθούν και να γνωρίσουν από που προέρχονται, ούτε τις ικανότητες ώστε να καταλάβουν που οδηγούνται.
Ως αντίδραση λοιπόν και ενισχύοντας την σημειολογία, αυτό το Σάββατο στην αίθουσα της κοινότητας θα πραγματοποιηθεί ομιλία σχετικά με τα ταφικά έθιμα των προγόνων μας.