Παιδικά ακούσματα, αυριανή κοινωνία

Αν υπάρχει μια ανθρώπινη δημιουργία που να διαμορφώνει την ψυχή τόσο έντονα και χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε συνειδητά, αυτή είναι νομίζω η μουσική. Σε κάποιο επόμενο κείμενο ίσως κάνουμε μια ανάλυση του τι ακριβώς συμβαίνει με την μουσική, στο παρόν όμως απλά θα αναφερθώ σε κάτι που μου έχει κάνει πολύ εντύπωση.
Τα τελευταία χρόνια λοιπόν, όσες φορές έχω παρευρεθεί σε παιδικά πάρτι, όσες φορές έχει τύχει να παρακολουθήσω διαφημίσεις για παιδικά τραγούδια, όσες φορές έχω πετύχει παιδάκια να κάνουν τα δικά τους με κάποια μουσική υπόκρουση, νοιώθω πως κάτι δεν πάει καθόλου καλά. Δεν λέω καλά και τα κουνήματα, καλός και ο ρυθμός, αλλά αυτό που κυριαρχεί είναι η απουσία ποιότητας.
Στην τηλεόραση επί παραδείγματι, υπάρχει βομβαρδισμός στην παιδική ( και μη ) ζώνη από κάτι νεανικά συγκροτήματα με υπέροχα ονόματα όπως «τα ζουζούνια», “mazoo and the zoo” και άλλα που δεν θυμάμαι τώρα που απευθύνονται σε μικρά , μικρά παιδάκια. Αυτά προβάλλονται, αυτά ακούνε τα μικρά, αυτά αγοράζουν οι γονείς. Και δεν λέω, δεν είμαι δα κανένας μονόχνοτος, να τα ακούσουν και αυτά να χορέψουν, να κάνουν βλακείες σε κάποιο παιδικό πάρτι, αλλά μόνο αυτά; Δηλ, με αυτά θα μεγαλώσουν και θα καλλιεργηθεί η μουσική τους παιδεία;
Για να μην πιάσω τώρα τις περιπτώσεις που τα ακούσματα των παιδιών, θα είναι τα σκουπίδια που ακούει ο μέσος νεοέλληνας. Σκέφτομαι ώρες ώρες τα παιδάκια να μεγαλώνουν με dirty fm, με radio blackman και το υπόλοιπο 90% των ραδιοφωνικών σταθμών που μολύνουν τον χώρο των ραδιοκυμάτων και με πιάνει απελπισία. Και είμαι σίγουρος πως και αυτό είναι μια εξήγηση, σύμφωνα με την αρχική μου πεποίθηση πως η μουσική διαμορφώνει τις ψυχές, για το σημερινό μας χάλι. Και πάλι δεν λέω, καλές και οι πίστες, και τα σκυλάδικα και τα πάντα, αλλά μόνο αυτά;
Σκέφτομαι πώς αν είχα παιδιά, επειδή πχ εγώ είμαι σε μεγάλο βαθμό μεταλάς, θα τους έβαζα όλη μέρα να ακούνε Metal, επειδή μου αρέσει εμένα, χωρίς να σκεφτώ πως ενδέχεται, ενδέχεται λέω, πριν καλά καλά μεγαλώσουν να τους έχουν γίνει τα νεύρα τσατάλια; Ομοίως, μόνο να φανταστώ μπορώ, τι γίνεται αν ένα παιδάκι ( αν σκεφτώ μάλιστα, τα κοριτσάκια….. ), μεγαλώνει ακούγοντας σκυλάδικα των οποίων οι στίχοι ξεκινούν και σταματούν στα ουίσκια, τα τσιγάρα, το λιώμα και την άνευ λόγου και αιτίας καψούρα.
Έτσι την τελευταία φορά που ήθελα να πάω κάτι σε παιδάκια, σκέφτηκα να πάρω κάποιο μουσικό cd. Θα μπορούσα να πάρω ένα έργο η συλλογή κλασσικής μουσικής, η οποία αποδεδειγμένα, διαμορφώνει θετικά τα πράγματα, ή κάτι κλασσικό που ίσως άκουγα και εγώ μικρότερος ( λιλιπούπολη πχ ). Θέλησα όμως να ψάξω λίγο τι έχει βγει για παιδιά τα τελευταία χρόνια, σίγουρος πως εκτός από αυτά που διαφημίζονται, εκτός από αυτά που σαν σε πλύση εγκεφάλου μας περνάνε, θα υπάρχουν και αξιόλογες δημιουργίες, όπως ακριβώς και σε όλους τους άλλους τομείς, που η Ελλάδα δεν σταμάτησε ποτέ να παράγει ποιοτικά πράγματα, απλά για κάποιο λόγο σταμάτησαν κάποιοι να τα προωθούν.
Έτσι με λίγο ψάξιμο ( τόσο λίγο ψάξιμο για τόσο σοβαρό λόγο αξίζει σίγουρα ), βρήκα πχ τα παρακάτω εξαιρετικά έργα.

Ο Τεμπέλης δράκος του Γιώργου Χατζηπιερή

Τα τραγουδάκια Γάλακτος της Μέλπω Χαλκουτσάκη ( μουσική ) και Άλκιστης Χαλικιά ( στίχοι )

Ο Γαργαλιστής του Δημήτρη Μπασλάμ

Μια ωραία παρουσίαση, διαφόρων μουσικών έργων για παιδιά βρήκα και στο ενδιαφέρον μπλογκ το άρωμα του τραγουδιού

Γιατί λοιπόν, να μην παίρνουν οι γονείς κάτι τέτοιο για να ακούνε οι μικροί, γιατί να μην τους βάζουν και λίγα παραδοσιακά για να χορέψουν ( αντί των διαφόρων πιθηκισμών ή των εκχυδαϊσμένων ανατολίτικων, μιας και τι σχέση μπορεί να έχει πχ το μέσο απαράδεκτο τσιφτετέλι με την ανατολίτικη μουσική του Οmar Φaruk Τekbilek τον οποίο φιλοξενούσε χθες το Ηρώδειο μαζί με Δερβίσηδες). Όπως στα περισσότερα πράγματα, υπάρχει επιλογή, και οι επιλογές που κάνουν σήμερα οι γονείς για τα παιδιά τους είναι αυτές που θα καθορίσουν κατά πολύ την ποιότητα των μελλοντικών κοινωνιών

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ – ΠΑΛΑΤΙΝΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ, CARMINA BURANA

Η Παλατινή ( palatine ) ή Ελληνική ( Graeka ) ανθολογία είναι μια συλλογή περίπου 3700 ελληνικών ποιημάτων κατά κύριο λόγο επιγραμμάτων που χρονολογούνται από τον 7-6ο πχ μέχρι και τον 9ο μχ αιώνα και είναι η σημαντικότερη πηγή της ελληνικής ποίησης ( λέγοντας εδώ Ελληνικής εννοώ γραμμένης στην Ελληνική γλώσσα ) που έφτασε μέχρι τις ημέρες μας. Πρόκειται σίγουρα για έναν από τους μεγαλύτερους πολιτιστικούς θησαυρούς που βρέθηκαν ποτέ, που με την επιρροή του διαμόρφωσε την ποίηση μέχρι και τις ημέρες μας, σε βαθμό τέτοιο που θα μπορούσαμε να προσθέσουμε πάμπολλα σύγχρονα ποιήματα στο αρχικό χειρόγραφο και πάλι αυτό να λέγεται anthologia Graeka.



Carmina Burana, ονομάζεται το χειρόγραφο με την συλλογή περίπου 254 ποιημάτων/τραγουδιών του 11ου και 12ου αιώνα γραμμένα σε μεσαιωνικά λατινικά, που φτάνοντας ως τις ημέρες μας, δίνει μια πολύ καλή εικόνα των τάσεων που επικρατούσαν το τέλος του μεσαίωνα, και ως οφείλει η τέχνη, είναι προάγγελος των μεταρρυθμίσεων που τελικά οδήγησαν στην αναγέννηση. Και αυτά με την σειρά τους επηρέασαν πλήθος σύγχρονων ποιητών και ανθρώπων της τέχνης γενικότερα.

Η πρώτη γνωστή συλλογή ελληνικών ποιημάτων είναι αυτή του Μελέαγρου ( 1ος αιώνας πχ γεννημένος στα Γάδαρα - Αντιόχεια η Σεμίραμις - σημ. Ιορδανία ) η οποία περιλάμβανε ποιήματα του ιδίου καθώς και 46 ακόμα ποιητών μεταξύ των οποίων οι Αλκαίος, Αρχίλοχος, Ανακρέων και Σιμωνίδης . Αυτή η συλλογή αποτελεί και την αρχική βάση για την Παλατινή ανθολογία. Ο ίδιος ο Μελέαγρος τιτλοφορούσε την συλλογή του «Ανθολογία ή στέφανος» και την περιέγραφε ως ένα στεφάνι πλεγμένο με πανέμορφα λουλούδια ( ποιήματα ). Από εκεί προέρχεται και η χρήση της λέξης ανθολογία μέχρι σήμερα για την περιγραφή της συλλογής λογοτεχνικών έργων, κυρίως ποιημάτων.
Τον «Στέφανο» λοιπόν του Μελέαγρου, μαζί με τις μετέπειτα ανθολογίες των Αγαθία και Φιλίππου, συνδύασε Ο Κωνσταντίνος Κεφαλάς τον 10ο αιώνα μχ και προσθέτοντας και περισσότερα επιγράμματα από άλλες πηγές ( εκκλησιαστικές, σατυρικά του Διογενιανού, τα ερωτικά του Στράτωνα – αποτελούν το τελευταίο βιβλίο της Παλατινής ανθολογίας με τον τίτλο μούσα παιδική ) κατέληξε στην βασική έκδοση της ελληνικής ανθολογίας.
Αυτήν την έκδοση του Κεφαλά, με λίγες προσθέσεις επιγραμμάτων και αρκετή λογοκρισία συνέχισε ο Πλανούδης, από τον οποίο μας σώζεται και το αρχικό χειρόγραφο του 1300, με αποτέλεσμα η συλλογή να είναι γνωστή – μετά τις «διορθώσεις» του Πλανούδη - σε όλη την δυτική Ευρώπη ( Πρώτη έντυπη έκδοση το 1494 ). Το 1606 ο Claudius Salmasius βρίσκει στην βιβλιοθήκη της Χαιδελβέργης ( bibliotheca Palatina εξ’ ού και η παλατινή ανθολογία ), μια έκδοση πληρέστερη, του Κεφαλά, την οποία και αντιγράφει. Αυτή η έκδοση τυπώνεται για πρώτη φορά μετά από περίπου 200 χρόνια από την εύρεση της το 1776 όταν ο Brunck την συμπεριέλαβε στα Ανάλεκτα του. ‘Εκτοτε η Ελληνική ανθολογία είναι κτήμα όλου του πολιτισμένου κόσμου.

Τους 12ο και 13ο αιώνα μέσα από τα εκκλησιαστικά πανεπιστήμια και σχολές ξεπηδά ένα κίνημα μαθητευόμενων κληρικών οι οποίοι αντιδρούν και διαμαρτύρονται έναντι της εκκλησιαστικής εξουσίας, εν μέσω των αποτυχιών των σταυροφοριών, των οικονομικών σκανδάλων κτλ, και γενικότερα έναντι στην καταπιεστική για την ανθρώπινη φύση μεσαιωνική κοινωνία. Μέσο έκφρασης, βρήκαν τα σατυρικά και σκωπτικά τραγούδια και ποιήματα καθώς και τις παραστάσεις που έδιναν περιπλανώμενοι. Πολεμήθηκαν όσο ήταν δυνατόν από την επίσημη χριστιανική εκκλησία – η οποία τους «τίμησε» και με ειδικές συνόδους – και έμειναν γνωστοί ως Goliardi.
Το 1803 στο μοναστήρι του Benediktbeuern βρίσκεται λοιπόν το χειρόγραφο που έμεινε γνωστό ως Carmina Burana ( τραγούδια από το Benediktbeuern ) και το οποίο είναι συλλογή τραγουδιών από εκπροσώπους του εν λόγω κινήματος. Αν και τα περισσότερα δεν αποδίδονται σε συγκεκριμένα πρόσωπα κάποια έχουν ταυτιστεί με ονόματα όπως των Peter of Blois, Walter of Chatillon ενώ κάποια άλλα αποδίδονται στον από τότε “ανώνυμο” ποιητή γνωστό ως «ο Αρχιποιητής» και σαν σύνολο εκπροσωπούν ένα πανευρωπαϊκό κίνημα που όπως δείχνουν τα πράγματα ήταν σε πλήρη άνθιση ήδη το 1230 που δύο διαφορετικοί συγγραφείς/αντιγραφείς, δημιουργούν το χειρόγραφο αυτό.

Η ελληνική ανθολογία χωρίζεται βάση του ευρετηρίου της σε 15 «βιβλία» τα οποία δεν σώζονται όλα. Σε αυτά περιέχονται, Χριστιανικά επιγράμματα, τα επιγράμματα της Κυζίκου, πρόλογοι των Μελέαγρου, Φίλιππου και Αγαθία, Ερωτικά επιγράμματα, Ταφικά, τα επιγράμματα του Γρηγορίου του Ναζιανζινού ( ή θεολόγος, έλεος ο Μέγας πατέρας της εκκλησίας έγραψε 100 διαφορετικά ταφικά επιγράμματα για την μάνα του. Απλά έλεος….. ), Ρητορικά επιγράμματα, Ηθικά, Σατυρικά, Η παιδική Μούσα του Στράτωνα, αινίγματα και χρησμοί, διάφορα.

Το χειρόγραφο των Carmina Burana χωρίζεται και αυτό σε υποκατηγορίες (6) ανάλογα του περιεχομένου που επίσης δεν σώζονται όλες, όπως: Carmina ecclesiastica – εκκλησιαστικά τραγούδια,Carmina moralia et satirica – ηθικά και σατυρικά τραγούδια, Carmina amatoria - ερωτικά τραγούδια ( αυτό ευτυχώς σώζεται ), Carmina potoria - τραγούδια του «πιώματος» ( τα αγαπημένα μου In taberna ), Ludi - θρησκευτικά έργα και Supplementum - συμπλήρωμα με παραλλαγές τραγουδιών που υπάρχουν στα προηγούμενα.
Αν και κάποια νεύματα βρέθηκαν στο αρχικό χειρόγραφο των Carmina Burana, πράγμα που υπονοούσε πως πρόκειται για τραγούδια μόνο ο συνδυασμός με άλλα χειρόγραφα που βρέθηκαν αργότερα μας επιβεβαίωσε πως όντως έχουμε να κάνουμε με τραγούδια. Τα τραγούδια λοιπόν αυτά κέντρισαν και το ενδιαφέρον του Γερμανού συνθέτη Karl Orff ο οποίος και επένδυσε 24 από αυτά με την δική του μουσική εκδοχή το 1935 κάνοντας τα μέσω του έργου του γνωστά στο ευρύτερο κοινό. Το κορυφαίο βέβαια O Fortuna ( Ω Τύχη – η θεά των Ρωμαίων ) έμελλε να επενδύσει μουσικά, από εκστρατείες πολιτικών κομμάτων μέχρι επικές ταινίες και διαφημίσεις.

Επειδή είμαι σίγουρος πως αρέσει σε όλους μας βάζω ένα απόσπασμα και το trailer της εξαιρετικής ταινίας του 1981 “Excalibur” να θυμηθούμε και την ταινία και το έργο του Orff.





Και η πρώτη στροφή (πρόχειρη μετάφραση)

O Fortuna

velut luna

statu variabilis,

semper crescis

aut decrescis;

vita detestabilis

nunc obdurat

et tunc curat

ludo mentis aciem,

egestatem,

potestatem

dissolvit ut glaciem.



Ω Τύχη

σαν την σελήνη

αλλάζεις μορφή,

για πάντα γεμίζεις

και αδειάζεις

μισητή ζωή

πρώτα καταπιέζεις

και μετά καταπραΰνεις

κατά πως εσύ επιθυμείς.

φτώχεια

και δύναμη

τις λιώνεις σαν τον πάγο.

Η ενασχόληση των ανθρώπων της τέχνης με τα Carmina Burana συνεχίστηκε αμείωτη με αποτέλεσμα τουλάχιστον κατά την γνώμη μου, ακόμα και αυτό το έργο του Orff να ξεπεραστεί από μια παρέα Γερμανών ( πάλι εννοείται ) οι οποίοι το 2005 και το 2008 μας παρέδωσαν την δική τους εκδοχή με τα έργα CANTUS BURANUS I και II.
Για του λόγου το αληθές η δική τους εκδοχή ( με ανακατασκευασμένα μουσικά όργανα της εποχής κυρίως ) σε δύο τραγούδια του χειρογράφου. Το πρώτο για να δείτε για τι «παιδιά» μιλάμε ( εδώ τα δικά μας μέχρι να πιάσουν την παλατινή …… ) το δεύτερο για να δείτε ζωντανά ( και για να δούμε για τι κράτη μιλάμε αφού σίγουρα πέφτουν επιχορηγήσεις για τέτοια εκεί…).


O varium fortune lubricum
Dans dubium tribunal iudicum,
Non modicum paras huic premium,
Quem colere tua vult gratia.

Et petere rote sublimia,
Dans dubia tamen, prepostere
De stercore pauperem erigens,
de rhetore consulem eligens.

Edificat Fortuna diruit;
Nunc abdicat quos prius coluit;

Και



Για να επιστρέψουμε λοιπόν στις παράλληλες ιστορίες μας. Εκτός από την ευχαρίστηση που μας προσφέρουν αυτά τα έργα, εκτός από τις ιστορικές γνώσεις εκτός από από από τι είναι το πιο βασικό που πρέπει να συγκρατήσουμε;
Νομίζω πως πρέπει να είναι η γνώση πως ο Άνθρωπος σε κάθε εποχή, Πάντα, είναι στην ουσία ίδιος. Χαίρεται και λυπάται με τα ίδια πράγματα. Η Ουσία του παραμένει ίδια, και δεν μπορούν ούτε λογοκρισίες, ούτε αφύσικες εξουσίες, ούτε καταστρεπτικές ιδεολογίες να τον απομακρύνουν μόνιμα από αυτήν ακριβώς την απλή ουσία. Μπορεί για λίγο να απομακρυνθούμε, όμως η καρδιά βρίσκει πάντα τον δρόμο να γυρίσει σπίτι. Και ακόμα και αν δεν είχε μείνει τίποτα από την Παλατινή ανθολογία, ακόμα και αν δεν είχε μείνει τίποτα από τα Carmina Burana, κάποιος κάπου κάποια στιγμή θα έγραφε κάτι που να μοιάζει με τα παρακάτω και δεν θα μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε πότε το έκανε και τι ήταν.

1.
Ανάρτησε στον ώμο, Κύπριδα, τα τόξα
Κι’ αναζήτησε άλλους στόχους.
Τόπος σε μένα για νέο τραύμα δεν υπάρχει

2.
Ω νόμοι φοβεροί της Αφροδίτης!
Φίλτρα κρυφά πρέπει να αποφεύγεις
Και για απάτες πρέπει να φοβάσαι,
Γιατί ‘ναι από τεχνάσματα γεμάτα.

3.
Φιλάς την παρθενία σου. Και τι με αυτό; Τι θα κερδίσεις;
Δεν πρόκειται εραστή να βρείς στον Άδη, όταν κατέβεις.
Τα έργα τα τερπνά της Κύπριδος μόνο όταν ζείς απολαμβάνεις
Στο κράτος του Αχέροντος οστά και τέφρα. Τίποτε άλλο.

4.
Την Αφροδίτη ευγνωμονώ, κι εκείνη
Με πνεύμα ευνοϊκό χαμογελώντας
Την ποθητή κι ευχάριστη σε μένα
Εχάρισε κατάκτηση μιας κόρης

5.
Αβέβαιο θαλασσινό ταξίδι η ζωή, και στις δοκιμασίες του
Βουλιάζουμε χειρότερα κι από τους ναυαγούς.
Την τύχη έχοντας για κυβερνήτη στην ζωή,
Αμφίβολοι πλέουμε όπως στο πέλαγος.
Άλλοτε καλοτάξιδοι κι άλλοτε αλλιώς
Κι όλοι μαζί πηγαίνουμε στο ίδιο το λιμάνι καταγής

6.
Της Τύχης παίγνιο ο βίος των ανθρώπων
Αξιοθρήνητος αλήτης,
Που ανάμεσα στον πλούτο και την φτώχεια τριγυρνά.
Κι η Τύχη άλλους γκρεμίζει,
Άλλους στο στρόβιλο της ξεσηκώνει
Κι άλλους από τα σύννεφα κάτω στον Άδη οδηγεί.

7.
Χάνεται της ζωής μας η άνοιξη
Και ο χειμώνας καταφθάνει,
Όλοι μας βάσανα υποφέρουμε,
Την σάρκα σιγολιώνουνε οι έγνοιες
Παγώνει το αίμα, οι καρδιές λιγώνουνε
Στερεύουν λίγο λίγο οι χαρές μας,
Το γήρας πια με κάθε είδους νόσημα
Μας κάνει να ριγούμε από τον φόβο.
Κυλά ο καιρός…



Όποιος βρει χωρίς σκονάκι ποια από τα 7 αποσπάσματα είναι από την Παλατινή και ποια από τα Carmina Burana κερνάω.

Φιλία και τυραννια

Εδώ και κάποιους μήνες είχα αγοράσει τον Β’ τόμο της συλλογής διαλέξεων του Κορνήλιου Καστοριάδη με τίτλο η Ελληνική ιδιαιτερότητα. Αν και είχα μείνει κατενθουσιασμένος με τον πρώτο τόμο, αυτόν τον δεύτερο το άνοιγα και τον έκλεινα μην μπορώντας να συγκεντρωθώ, λόγω φόρτου εργασίας, κούρασης κτλ.
Επίσης πριν κάποιους μήνες, είχα δεχθεί όντας μέρος μιας συλλογικότητας μια κατηγορία η οποία μου φάνταζε εξωπραγματική. Ήτοι πως με κάποιους ανθρώπους από αυτήν την συλλογικότητα διατηρούσα φιλικές σχέσεις και είχα προσωπικές επαφές. Το ακατανόητο ήταν πως η κατηγορία προερχόταν από ανθρώπους, με τους οποίους επί σειρά ετών διατηρούσα τέτοιες σχέσεις φιλικές και μάλιστα κάπως έτσι ( με φιλικές σχέσεις ) είχε σιγά σιγά προκύψει και η αύξηση των μελών της συλλογικότητας. Αν προσθέσουμε και το γεγονός πως οι ίδιοι δεν σταμάτησαν ποτέ τις προσωπικές επαφές με άλλους ανθρώπους της συλλογικότητας και πως η φιλία είναι ένα ιδεώδες που όλες οι ελληνικές σχολές εκθειάζουν, αρχίζει να φαίνεται η σύγχυση στην οποία είχα περιέλθει προσπαθώντας να καταλάβω το νόημα της κατηγορίας. Τελικά καθώς ξανάπιασα τις διαλέξεις του Καστοριάδη έπεσα σε μια που ενδεχομένως δίνει μια διέξοδο στο ακατανόητο σε μένα αυτό γεγονός. Αναλύοντας ο φιλόσοφος την Πόλη και τους Νόμους , ανοίγει ένα θέμα για την φιλία και το έλεος. Και εκεί διαβάζουμε.

«Η φιλία είναι το γένος που σαν επιμέρους είδη του έχει τις διάφορες μορφές συναισθημάτων που μπορούν να συνδέσουν τα άτομα. Και στην Ελληνική πόλη, η φιλία έχει πολύ σημαντικές θεσμικές πτυχές. Βεβαίως πρόκειται κυρίως για την φιλική σχέση μεταξύ ανδρών, συχνά βάσει ατύπων πολιτικών συνδέσμων που ονομάζονται εταιρείαι, ενώ ο Πλάτων, όπως και ο Αριστοτέλης θα πουν δικαίως ότι η φιλία είναι κατεξοχήν ο τύπος σχέσης που μπορεί να ευδοκιμήσει και να αναπτυχθεί σε μια ελεύθερη κοινότητα και ότι μια τέτοια κοινότητα την προϋποθέτει. Κατά κανόνα η τυραννία δεν μπορεί να ανεχθεί την φιλίαν. Ο τύραννος έχει κάθε συμφέρον να εμποδίσει την, ανεξάρτητα από αυτόν τον ίδιο, δημιουργία ισχυρών δεσμών μεταξύ των ανθρώπων που θα μπορούσαν να ευνοήσουν τον αγώνα εναντίον της εξουσίας του και, εν πάση περιπτώσει, τη σύσταση μέσα στην κοινωνία ενός κέντρου αναφοράς που διαφεύγει του ελέγχου του. Μπορούμε να δούμε το πράγμα από μια μακιαβέλεια σκοπιά – δεν λέω μακιαβελική -, θέτοντας το ερώτημα του πως πρέπει να ενεργήσει ο τύραννος για να κυβερνήσει. Απάντηση: πρέπει να καταστρέψει τις φιλικές σχέσεις. Ας μεταθέσουμε το ερώτημα στην εποχή μας. Τι χρειάζεται ένα ολοκληρωτικό καθεστώς για να εξασφαλίσει την θέση του; Να διαρρήξει με κάθε τρόπο όλες τις ανεξάρτητες από αυτό σχέσεις μέσα στην κοινωνία, να καταφέρει να κονιορτοποιήσει το λαό και να καταστήσει μοναδικό κέντρο αναφοράς και ενοποίησης τους την ίδια την εξουσία.»

Αν μη τι άλλο, τώρα έχω μια εξήγηση στο ακατανόητο γεγονός. Θα δώσω λίγο χρόνο ακόμα στην αναζήτηση μήπως βρω μια άλλη απάντηση που να με καλύπτει καλύτερα.

Αυτοεκπληρούμενη προφητεία

"Η αυτοεκπληρούμενη προφητεία ως όρος πρωτοεμφανίστηκε το 1948 από τον Μerton. Κύριο χαρακτηριστικό αυτής της θεωρίας είναι πως αντιλαμβανόμαστε μία κατάσταση, τι χαρακτηριστικά πιστεύουμε εμείς ότι έχει και όχι πώς πραγματικά είναι μία κατάσταση, δηλαδή τα αντικειμενικά της γνωρίσματα. Η άποψη, η γνώμη που έχουμε για μία κατάσταση, αυτό που πιστεύουμε ότι είναι και όχι αυτό που πραγματικά είναι καθορίζει τη συμπεριφορά μας. Το πώς εκτιμούμε ένα γεγονός καθορίζει τη συμπεριφορά μας και όχι τι πραγματικά συμβαίνει με το γεγονός αυτό".

Ο συγκεκριμένος νόμος στην ανθρώπινη συμπεριφορά είναι κάτι που με ενδιέφερε πολύ καιρό. Το ξανασκέφτηκα τώρα λόγω του σχολίου που έκανε αναγνώστης σε προηγούμενο Post. Θα επανέλθουμε στο θέμα αλλά προς το παρόν αντιγράφω ένα κείμενο από το Online magazine second sight.

Αυτοεκπληρούμενη Προφητεία

Η αυτοεκπληρούμενη προφητεία είναι ένας βασικός όρος της ψυχολογίας, με άπειρες εφαρμογές στη ζωή μας. Είναι η τάση ενός ατόμου να φέρεται κατά τον τρόπο που έχουμε εμείς προεξοφλήσει.

Ας φέρουμε ένα παράδειγμα στο μυαλό μας. Μια γυναίκα σκέφτεται πως ο σύντροφός της λόγω του αυξημένου φόρτου εργασίας την παραμελεί και ερμηνεύει τη στάση του ως αδιαφορία. Εκείνος στο μυαλό του θεωρεί πως η γυναίκα του είναι αχάριστη γιατί ενώ εκείνος πασχίζει να αυξήσει τις οικονομικές ανέσεις του σπιτιού, θα πρέπει να απολογείται κιόλας. Γύρω λοιπόν από ένα αντικειμενικό γεγονός, τις πολλές ώρες απουσίας του συζύγου, υπάρχουν πολλές αρνητικές ερμηνείες. Η σύζυγος θεωρεί τον άντρα της αδιάφορο, με αποτέλεσμα να προσαρμόζει τη συμπεριφορά της προς αυτόν σύμφωνα με την ερμηνεία της. Εκείνος, φανερά ενοχλημένος από την αρνητική της συμπεριφορά, χαρακτηρίζει τη γυναίκα του αχάριστη, με αποτέλεσμα να αναπροσαρμόσει τη δική του συμπεριφορά με βάση την ερμηνεία του. Τότε, η γυναίκα επαληθεύει τον εαυτό της. Αλλά και ο σύζυγος, επαληθεύει τον εαυτό του, όταν αντιλαμβάνεται τις αντιδράσεις της γυναίκας του.

Βλέπουμε λοιπόν, το εξής σχήμα: ο τρόπος που ερμηνεύουμε τις ενέργειες κάποιου έχει ως αποτέλεσμα μια ανάλογη δράση- συμπεριφορά η οποία πιέζει τον απέναντί μας να συμμορφωθεί στην αρχική μας ερμηνεία, να φερθεί δηλαδή όπως εμείς είχαμε προεξοφλήσει.

Παρόμοια περιστατικά μπορούν να συμβούν στο χώρο της μάθησης, στις σχέσεις γονέων και παιδιών καθώς και στον εργασιακό μας χώρο. Το απώτερό τους αποτέλεσμα είναι η δημιουργία φαύλων κύκλων όπου αναπαράγονται δυσαρέσκειες.

Λύση σ’ αυτό το πρόβλημα προβάλλει η αναπλαισίωση, η οποία έχει υποστηριχτεί από τον τομέα της Οικοσυστημικής Ψυχολογίας. Σύμφωνα με αυτή, όλοι αποτελούμε ένα σύστημα, καθώς ο ένας επηρεάζει τον άλλο. Αν θέλουμε να αλλάξει κάτι, πρέπει αρχικά εμείς να αλλάξουμε κάτι. Και αν σκεφτούμε την παραπάνω ιστορία, αυτό που πρέπει να αλλάξει, είναι η ερμηνεία γύρω από το γεγονός. Η αλλαγή της ερμηνείας ονομάζεται αναπλαισίωση.

Ας δούμε λοιπόν στο ίδιο παράδειγμα την εφαρμογή της αναπλαισίωσης. Η σύζυγος βλέπει τον σύζυγό της να εργάζεται πολλές ώρες και ερμηνεύει το γεγονός ως «θυσία» εκ μέρους του για να της προσφέρει περισσότερη άνεση. Τα συναισθήματά της που απορρέουν από αυτή την ερμηνεία είναι θετικά και εκδηλώνονται με ανάλογες πράξεις. Τότε ο σύζυγος, αποβάλλει τις τύψεις του και αισθάνεται πως η γυναίκα του τον κατανοεί βαθιά και παύει να είναι απολογητικός απέναντί της. Απόρροια των παραπάνω είναι μια θετική σχεσεοδυναμική στο σύστημα του ζευγαριού..

Συναλία "Κάβειρος" στα Προμήθεια 2009

Από Κάβειρος

.

Έριν "ευσεβώς" λατρεύσαντες

Δια στενής οδού ώδευεν Ηρακλής. Μήλω δε τι όμοιον κατά γής καθήμενον ιδών επειράτο τω ροπάλω συντρίβειν. Το δε [μάλλον] διπλούν από της ψαύσεως του ροπάλου εγένετο. Ο δε μάλλον τω ροπάλω και αύθις έπαιε. Το δ' εις μέγεθος αρθέν την οδόν τούτο απέφραξε. ο δε ρίψας το ρόπαλον ίστατο εκπληττόμενος. Αθηνά δε τούτον ίδουσα έφη· Ώ Ηράκλεις, παύσαι θαυμάζων· το γαρ νυν την απορίαν σοι προξενήσαν η φιλονεικία και έρις εστίν. Αν ούν τις ταύτην οίαν εύρεν αφήση, επί μικρού μένει· αν δε μάχεσθαι θέλη προς ταύτην, ούτως εκ μικρού οίδει και εις μέγα προέρχεται. . "Αίσωπος"

Αφιερωμένο με λύπη σε αυτούς που τρέφονται με έριδα για να μεγαλώσουν. Οι υπόλοιποι απλά να θυμούνται όσο και αν εξοργίζονται πως Ο Ηρακλής δεν πρέπει να σηκώνει το ρόπαλο προς αυτούς τους δύστυχους.

Αττικά Διονύσια - Παρουσίαση

Η πρώτη ιντερνετική κάλυψη της εορτής με εξαιρετικό φωτογραφικό υλικό από την ομάδα του in nomine portal. Για άλλη μια φορά ζηλεύω τις καλλιτεχνικές φωτογραφίες που η ομάδα αυτή ανεβάζει ανεξαρτήτως θέματος.

Συναυλία "Κάβειρος" στα Αττικά Διονύσια

.

Κάβειρος

Αττικά Διονύσια
Σας περιμένουμε όλους.

Η τέχνη του Iman Maleki

Από Iman Maleki

.
Πρόσφατα, μου δείξανε πίνακες του 33χρονου ρεαλιστή Ιρανού ζωγράφου Iman Maleki. Δεν θα προβώ σε καμιά γενικότερη κριτική μιας και δεν "κατέχω" από ζωγραφική τέχνη και γενικά "καταλαβαίνω" κυρίως τους ρεαλιστικούς πίνακες, αλλά τολμώ να πώ πως εντυπωσιάστηκα πάρα πολύ από τα έργα του καλλιτέχνη, που σε πολλές περιπτώσεις μάλλον μοιάζουν με φωτογραφίες παρά με πίνακες ζωγραφικής.

Από Iman Maleki

Από Iman Maleki

Από Iman Maleki

Από Iman Maleki

Ο Iman γεννήθηκε το 1976 στην Τεχεράνη και στην ηλικία των 15 ετών ξεκίνησε την ζωγραφική με δάσκαλο τον Morteza Katouzian. Το 1999 αποφοίτησε από το Art University of Tehran και έκτοτε έχει συμμετάσχει σε αρκετές εκθέσεις με τους καταπληκτικούς πίνακες του.
Μια επίσκεψη στην προσωπική σελίδα του δημιουργού σίγουρα θα σας ευχαριστήσει όλους.