Η Δραγωνα, οι μετανάστες, οι ανθέλληνες και άλλα όμορφα

Τον τελευταίο καιρό γίνομαι καθημερινά αποδέκτης, κυρίως μέσα από το facebook ( καλά να πάθω ) στο οποίο όποιος μου στείλει "φιλία" τον κάνω add αδιακρίτως μιας και θεωρώ πως μάλλον θέλει να μαθαίνει νέα για την μουσική μου, για τις θρησκευτικές μου "ιδιαιτερότητες" ή απλά γουστάρει την φάτσα μου, ενός καταιγισμού μηνυμάτων για "εθνικά θέματα". Τα πιο πρόσφατα που με πάθος και απίστευτους σχολιασμούς κυριαρχούν είναι το θέμα για τον "ανθελληνισμό" της κας Δράγωνα όπως αυτός δήθεν αποδεικνύεται από δηλώσεις και γραπτά της και η "προδοτική" πρόταση νέου νομοσχεδίου για τους μετανάστες. Η αλήθεια είναι πως μόνο και μόνο ο τρόπος που παρουσιάζονται αυτά -αλλά και άλλα θέματα - είναι τέτοιος που δύσκολα σοβαρός άνθρωπος θα πειστεί οπότε τα προσπερνώ αδιάφορα ( όπως το ίδιο κάνω με αντίστοιχες "αριστερές" υστερίες που κυριαρχούν αλλού).
Για το μεταναστευτικό πχ που θα ήθελα να γράψω και εγώ ένα κείμενο να πώ την γνώμη μου τι να πει κανείς. Ότι όσο παράλογο είναι να κυριαρχεί σε ένα κράτος που αποτελεί γεωγραφικά πόλο εισόδου λαθρομεταναστών το "ανοίξαμε και σας περιμένουμε" άλλο τόσο παράλογο είναι να θεωρείται "προδοσία" να έχουν δικαιώματα πολιτών νόμιμοι μετανάστες; Πως όσο παράλογο είναι να θεωρείς πως απειλείται το οτιδήποτε, πολιτισμικά, κοινωνικά κτλ από την νομιμοποίηση σύμφωνα με νόμους σύγχρονου δημοκρατικού κράτους συγκεκριμένου αριθμού νομίμων μεταναστών, άλλο τόσο παράλογο είναι να θεωρείς πως δεν πρέπει να υπάρχει μια νομοθεσία που να υπερασπίζεται και τον χαρακτήρα του εκάστου τόπου αλλά και τον μετανάστη; Τελικά αυτή η "κοινή λογική" μάλλον χάνεται ανάμεσα στις άναρθρες κραυγές. Και όπως έχω πει στο παρελθόν τα άκρα δεν είναι ασύνδετα μεταξύ τους. Φτιάχνουν θηλιά σε ένα σχοινί και πνίγουν αυτό το ταλαίπωρο μέσο, χρυσή τομή, που τόσο πολύ ανέδειξε ο ελληνικός πολιτισμός.
Πάρ' αυτά χαίρομαι που κάποιοι ασχολούνται σοβαρά με απομυθοποίηση τέτοιων καταστάσεων ή για να το πω καλύτερα στην συγκεκριμένη περίπτωση με την ανάδειξη των χοντροειδέστατων ψεμάτων που κάποιοι χρησιμοποιούν για να περάσουν τις απόψεις τους.
Έτσι αντιγράφω από το εξαιρετικό, σχετικό άρθρο που διάβασα σήμερα στο jungle report το πρώτο μέρος που περίτρανα δείχνει τα προπαγανδιστικά ψέματα για τις δήθεν ανθελληνικές απόψεις της κας Δράγωνα.

Η λα.ο.σ.πολογία ενάντια στη Θ. Δραγώνα και οι "πατριωτικές"
αλήθειες

ΜΕΡΟΣ Α: ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Μέρες τώρα παρακολουθούμε τη χυδαία επίθεση που ξεκίνησε το ΛάΟΣ ενάντια στη Θ. Δραγώνα, κατηγορώντας τη για «ανθελληνισμό» (τι πρωτότυπο!), και ζητώντας την απομάκρυνσή της από τη θέση της γ.γ. του Υπουργείου Παιδείας. Κι από κοντά, και κάποιοι καλοθελητές της ΝΔ και «υπερπατριώτες αριστεροί».Η επίθεση εστιάζεται σε δύο σημεία. Η πρώτη βασίζεται σε ένα παλιότερο άρθρο της εφημερίδας «Το Παρόν» με ημερομηνία 16/9/2007, κατηγορώντας τη Δραγώνα
για αναγνώριση του διδακτορικού της από το ΔΙΚΑΤΣΑ με αδιαφανείς τρόπους. Το κείμενο δίνει βάρος στη φράση «χωρίς να έχει βασικό τίτλο σπουδών». Τούτο είναι λάθος, διότι κανένα πανεπιστήμιο δεν χορηγεί διδακτορικό τίτλο χωρίς βασικό
τίτλο σπουδών. Συμβαίνει όμως το εξής: η Δραγώνα είναι απόφοιτη του κολεγίου
Deree, το οποίο δεν είναι αναγνωρισμένο ίδρυμα από την Ελλάδα, είναι όμως
αναγνωρισμένο από πανεπιστήμια της Αγγλίας και της Αμερικής. Τα πανεπιστήμια αυτά με τη σειρά τους χορηγούν μεταπτυχιακούς τίτλους οι οποίοι αναγνωρίζονται από την Ελλάδα. Έτσι δεν είναι παράξενο, ούτε μοναδική περίπτωση Ελλήνων με αναγνωρισμένο μεταπτυχιακό ή διδακτορικό, αλλά χωρίς αναγνωρισμένο βασικό πτυχίο. Τυπικά, λοιπόν, δεν υπάρχει τίποτα μεμπτό ως εδώ. Το αν ακολουθήθηκαν αδιαφανείς διαδικασίες αναγνώρισης από το ΔΙΚΑΤΣΑ δεν το γνωρίζουμε, και παραμένουμε επιφυλακτικοί περιμένοντας ένα αποδεικτικό στοιχείο. Το «Παρόν» μιλάει για στοιχεία, η έρευνα πάντως στο ίντερνετ μέχρι τώρα δεν μας αποκάλυψε κάτι τέτοιο.Αυτό που θα μας απασχολήσει όμως είναι το δεύτερο σημείο της επίθεσης, που είναι και το βασικότερο, δηλαδή οι «αποδείξεις» του ανθελληνισμού της. Αναζητήσαμε αυτές τις «αποδείξεις» σε πάμπολλες ιστοσελίδες (εθνικιστικές και μη), και εκπλαγήκαμε όταν διαπιστώσαμε ότι ΟΛΕΣ, αντιγράφοντας η μία την άλλη, αναπαράγουν το ίδιο ακριβώς κείμενο. Αντιγράφουμε εδώ ένα μέρος του, στο οποίο άλλωστε βρίσκεται και όλη η «επιχειρηματολογία» του:

"Μας έκαναν Έλληνες ενώ δεν ήμασταν!
Ας δούμε τώρα μερικά απ΄ όσα γράφει στο κακογραμμένο βιβλίο
της «Τι είν΄ η Πατρίδα μας;» η νέα βουλευτίνα Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ κ. Θάλεια Δραγώνα:
1) Η Ελληνική Εθνική Ταυτότητα δεν υπήρχε πριν από τον 19ο αιώνα.
Δημιουργήθηκε έξωθεν σε μια εποχή έντονου εθνικισμού, αποικιοκρατίας και
επεκτατικού ιμπεριαλισμού (σελ. 16). Κοντολογίς, κάποιοι από το εξωτερικό μας
είπαν τον 19ο αιώνα ότι είμαστε Έλληνες κι εμείς το δεχτήκαμε για να τα
κονομήσουμε, πουλώντας το παραμύθι ότι είμαστε απόγονοι των Αρχαίων
Ελλήνων.
2) Όποιος αξιολογεί τους Πολιτισμούς σε κατωτέρους και ανωτέρους
είναι ρατσιστής και δεν το ξέρει! (σελ. 16). Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με όποιον
θεωρεί ανεπιθύμητους τους μετανάστες και τους πρόσφυγες (σελ. 20).
3) Εξίσου ρατσιστής είναι και όποιος αποσιωπά την σημασία, την τεράστια δύναμη, την έκταση και το κύρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας! Επίσης, όποιος αρνείται τις τουρκικές επιρροές στον Νεοελληνικό μας Πολιτισμό (σελ. 81), κι όποιος ισχυρίζεται ότι ο τουρκικός πολιτισμός έχει επιδράσει αρνητικά στους Έλληνες!... (σελ. 82).
4) Ένδειξη ρατσισμού και στείρου εθνοκεντρισμού είναι και ο ισχυρισμός ότι οι
Έλληνες ήσαν πάντα οι αδικημένοι της Ιστορίας (σελ. 84) κι ότι για τις ήττες και
τις καταστροφές που υποστήκαμε, φταίνε πάντα οι Μεγάλες Δυνάμεις.5) Κλασική
ένδειξη ρατσισμού είναι και η γνωστή ρήση «Όταν εμείς φτιάχναμε Παρθενώνες,
αυτοί τρώγανε βελανίδια!» (σελ. 85). Ψιλορατσιμός είναι επίσης το να ισχυρίζεσαι
πως είμαστε οι συνεχιστές του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού.
6) Κατά την κ. Θάλεια Δραγώνα, εθνικιστικές τάσεις κρύβει και η επιθυμία να διδάσκεται στην μέση εκπαίδευση η αρχαία Ελληνική Γλώσσα (σελ. 86), ενώ το να μιλάμε για απόλυτη ομοιογένεια του πληθυσμού της Ελλάδος και να αποσιωπούμε την ύπαρξη χιλιάδων Εβραίων στην Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις επί 450 χρόνια είναι καθαρός ρατσισμός! (σελ. 95).
7) Ρατσιστικό είναι και το να ανησυχούμε για την ύπαρξη
πολλών ξένων μεταναστών στην χώρα μας, ή το να λέμε ότι «σε λίγο θα ψάχνουμε να βρούμε Έλληνα στην Ελλάδα», ή ότι «πρέπει να κρατήσουμε την εθνική μας
ομοιογένεια και να μην διαβρωθούμε εθνολογικά»! (σελ. 96).Εξίσου ρατσιστικό
είναι το να λέμε ότι το κέντρο της Αθήνας αλβανοκρατείται ή ότι «οι Έλληνες δεν
είναι ρατσιστές»! (σελ. 9. Το ίδιο συμβαίνει κατά την κ. Δραγώνα, αν τολμήσουμε
να πούμε πως με την είσοδο των Ξένων Μεταναστών στην Ελλάδα αυξάνεται η
εγκληματικότητα και η ανεργία των Ελλήνων! (σελ. 100). Στην σελίδα 105, η
αυριανή βουλευτίνα του ΠΑΣΟΚ μας προειδοποιεί ότι ο εθνικισμός εύκολα μπορεί να γλιστρήσει στην ξενοφοβία, στον ρατσισμό και στην μισαλλοδοξία. Το ελληνικό αίμα γίνεται και νερό» «Περιττεύει να συνεχίσουμε να καταγράφουμε τα αντιρατσιστικά «πιστεύω» της κ. Θάλειας Δραγώνα, όπως τα έχει εκφράσει πριν 10 χρόνια στο βιβλίο της «Τι είν΄ η Πατρίδα μας;». Η γυναίκα αυτή θέλει να μας πείσει ότι είναι ρατσιστικό και μόνο το να δηλώνουμε Έλληνες. Κι όμως: Σε λίγες ημέρες θα είναι βουλευτίνα του ΠΑΣΟΚ και ασφαλώς θα διαπρέψει στους αντιρατσιστικούς αγώνες εντός και εκτός Βουλής.»

Το άρθρο αυτό έχει γίνει το λάβαρο των απανταχού ακροδεξιών, «υπερπατριωτών» αριστερών, και γενικότερα αφελών, το οποίο μάλιστα δίνει και παραπομπές (μεγάλη πρόοδος ειδικά για κάποιον «εθνικόφρονα»!). Προσπαθήσαμε να βρούμε σε ποιον ανήκει, ακολουθώντας την παλιότερη ημερομηνία. Βρήκαμε λοιπόν ότι αυτό το άρθρο-λάσπη υπάρχει ήδη από το 2007. Το αναδημοσιεύει η ιστοσελίδα "filopatria" , η οποία παραπέμπει στο φόρουμ του Ρεσάλτο, το οποίο όμως έχει διαγράψει το σχετικό κείμενο. Έτσι, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε με σιγουριά ποιος το εμπνεύστηκε.Αυτό που μπορούμε όμως, και οφείλουμε να κάνουμε, είναι να ελέγξουμε την αξιοπιστία του. Πήραμε λοιπόν το βιβλίο «Τι είναι η Πατρίδα μας» και πήγαμε στα επίμαχα άρθρα της Δραγώνα. Διαπιστώσαμε αυτό που υποψιαζόμασταν: Ο συγκεκριμένος γραφιάς που επιτίθεται στη Δραγώνα είναι ένας απατεώνας λασπολόγος. Πάμε να συγκρίνουμε ένα προς ένα αυτά που αποδίδει ο γραφιάς στη Δραγώνα, με την πραγματική διατύπωση του βιβλίου, στη σελίδα που παραπέμπει.

Η Ελληνική Εθνική Ταυτότητα δεν υπήρχε πριν από τον 19ο
αιώνα. Δημιουργήθηκε έξωθεν σε μια εποχή έντονου εθνικισμού, αποικιοκρατίας και επεκτατικού ιμπεριαλισμού (σελ. 16). Κοντολογίς, κάποιοι από το εξωτερικό μας είπαν τον 19ο αιώνα ότι είμαστε Έλληνες κι εμείς το δεχτήκαμε για να τα
κονομήσουμε, πουλώντας το παραμύθι ότι είμαστε απόγονοι των Αρχαίων
Ελλήνων.
Λέει όντως αυτά στη σελίδα 16; Μάλλον όχι. Αντιγράφω τη σχετική
παράγραφο:«Σε ένα άλλο επίπεδο, οι αναπαραστάσεις για το έθνος δεν είναι
στατικές και αλλάζουν μέσα στο χρόνο. Στην ελληνική περίπτωση πρόσφατες μελέτες έδειξαν ότι η «αναζήτηση» της «νεοελληνικής» ταυτότητας υπήρξε μια μακρά διαδικασία συγκρότησης επιχειρημάτων, που οδήγησε σε έναν ορισμό του
«ελληνισμού» με κριτήρια ταυτόχρονα ανθρωπολογικά-φυλετικά και
ιστορικά-πολιτισμικά (Βελουδής 1982, 84). Έτσι στη συγκυρία του 19ου αιώνα, που διεξαγόταν η πάλη για την οριστικοποίηση των εθνικών συνόρων σε μια εποχή επεκτατισμών, αποικιοκρατίας και των αντίστοιχων ιδεολογιών που νομιμοποιούσαν αυτές τις πολιτικές, η ελληνική εθνική ταυτότητα θεωρήθηκε ανεπαρκής και κατώτερη σε σχέση με το ένδοξο παρελθόν των αρχαίων προγόνων (Σκοπετέα 1988)».

Όποιος αξιολογεί τους Πολιτισμούς σε κατωτέρους και ανωτέρους είναι ρατσιστής και δεν το ξέρει! (σελ. 16).Ο γραφιάς εδώ λέει βέβαια ψέματα, τέτοια πρόταση δεν υπάρχει. Η σχετική παράγραφος στη συγκεκριμένη σελίδα λέει:«Υπάρχουν πολλές ενδείξεις ότι στη σημερινή συγκυρία της ευρωπαϊκής ενοποίησης αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα ο κυρίαρχος σε μεγάλες και ευρωπαϊκές χώρες ιδεολογικός
λόγος, ο οποίος παρά τον εκμοντερνισμό και την εκλέπτυνσή του εξακολουθεί
έμμεσα, δίπλα στον μαχητικό αντίλογο, να αξιολογεί τους λαούς και τους
πολιτισμούς σε «ανώτερους» και «κατώτερους» και υποτιμά τις λεγόμενες νότιες
χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή τις λεγόμενες νότιες περιοχές των βόρειων χωρών της κατατάσσοντας τους αντίστοιχους λαούς και πολιτισμούς στην «ανατολή», τόσο με τη γεωγραφική όσο και με την πολιτική σημασία του όρου». Εδώ η Δραγώνα ασκεί κριτική στη στάση των βορειοευρωπαίων απέναντι στους νότιους (οι οποίοι ας θυμηθούμε ότι αποκαλούν τις μεσογειακές ευρωπαϊκές χώρες «PIGS»: Portugal, Italy, Greece, Spain). Ενώ, δηλαδή, έχουμε μια παράγραφο που κριτικάρει την προκατάληψη των βόρειων απέναντί μας (με την οποία θα συμφωνούσε κι ο τελευταίος χρυσαυγίτης!), ο γραφιάς την παρουσίασε με μία ασαφή μορφή, που να υπονοεί απλά ότι η Δραγώνα είπε κάτι κακό!
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει [δηλ. είναι ρατσιστής και δεν το ξέρει] με όποιον θεωρεί ανεπιθύμητους τους μετανάστες και τους πρόσφυγες (σελ. 20).
Κι εδώ ψέματα. Πουθενά δεν λέει η Δραγώνα κάτι τέτοιο. Στην σχετική παράγραφο της σελ. 20, γίνεται απλά παρουσίαση της δουλειάς μιας συγγραφέας στο συλλογικό τόμο:«Στη συνέχεια η Νέλλη Ασκούνη αναλύει το λόγο των εκπαιδευτικών, σε δύο ανοιχτές ερωτήσεις του ερωτηματολογίου, όπου από το
μεγαλύτερο ποσοστό των απαντήσεων προβάλλουν «δύο αντιθετικές μορφές του εθνικού άλλου», οι ισχυροί και επίφοβοι Ευρωπαίοι και οι ανεπιθύμητοι μετανάστες και πρόσφυγες».
Εξίσου ρατσιστής είναι και όποιος αποσιωπά την σημασία, την
τεράστια δύναμη, την έκταση και το κύρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας! Επίσης, όποιος αρνείται τις τουρκικές επιρροές στον Νεοελληνικό μας Πολιτισμό (σελ. 81)
Το κείμενο συγκεκριμένα, και χωρίς χαρακτηρισμούς, λέει:«Αυτή η στρατηγική [της άρνησης] είναι ιδιαίτερα προφανής στις αποσιωπήσεις και παραλήψεις ιστορικών γεγονότων, που εντοπίζονται στα σχολικά εγχειρίδια. Ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η αποσιώπηση της σημασίας, της τεράστιας δύναμης, της έκτασης και του κύρους της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Αντίστοιχη είναι και η πλήρης απουσία οποιασδήποτε μνείας στον πολιτισμό, τα γράμματα και τις τέχνες της οθωμανικής αυτοκρατορίας-και του τουρκικού κράτους από το 1908 και ύστερα». […] [Α]ντίστοιχη άρνηση επικρατεί στον ισχυρισμό των μελών του δείγματος ότι «ούτε η τουρκική ούτε η μεσανατολική ούτε η βαλκανική κουλτούρα έχουν επιδράσει στη διαμόρφωση των σύγχρονων Ελλήνων και του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού». Εγώ, πάντως, αυτούς δε θα τους χαρακτήριζα ρατσιστές, απλά ανιστόρητους.
[Ρατσιστής είναι] κι όποιος ισχυρίζεται ότι ο τουρκικός
πολιτισμός έχει επιδράσει αρνητικά στους Έλληνες!… (σελ. 82).Ψέματα κι εδώ. Η
Δραγώνα παρουσιάζει απλά ένα από τα αποτελέσματα της έρευνας, βάσει
ερωτηματολογίου σε εκπαιδευτικούς:«Παραμένει ωστόσο το ερώτημα κατά πόσο η
άρνηση στην οποία καταφεύγουν οι εκπαιδευτικοί είναι πράγματι αποτελεσματική, διότι όταν τους τέθηκε άλλη ερώτηση, «με ποιο τρόπο κατά τη γνώμη [τους] έχει επιδράσει ο τουρκικός πολιτισμός επί του ελληνικού», η απάντησή τους στη συντριπτική πλειοψηφία ήταν ότι «έχει επιδράσει αρνητικά»». Ένδειξη ρατσισμού και στείρου εθνοκεντρισμού είναι και ο ισχυρισμός ότι οι Έλληνες ήσαν πάντα οι αδικημένοι της Ιστορίας (σελ. 84) κι ότι για τις ήττες και τις καταστροφές που υποστήκαμε, φταίνε πάντα οι Μεγάλες Δυνάμεις. Το κείμενο
γράφει:«Στα σχολικά εγχειρίδια είναι συχνή η έμμεση ή άμεση αναφορά της
καλύτερης τύχης για την οποία ήταν προορισμένος ο ελληνικός λαός. Οι Έλληνες,
σύμφωνα με τα βιβλία ιστορίας και γλώσσας, συστηματικά εμφανίζονται αδικημένοι σε σημαντικές γι’ αυτούς ιστορικές στιγμές. Οι μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις φέρονται να έχουν πάντα λειτουργήσει με βάση ίδια πολιτικά, οικονομικά και πολιτισμικά συμφέροντα» Εδώ, δηλαδή, δε λέει τίποτα που να μη γνωρίζουν όσοι πήγαν σε ελληνικό σχολείο και διδάχτηκαν τα συγκεκριμένα μαθήματα. Και για όσους πιστεύουν ότι οι Έλληνες δεν υπήρξαν ποτέ θύτες, κι ήταν πάντα οι καλοί κι αδικημένοι της υπόθεσης, ας παραθέσουμε ένα μεζεδάκι από τα ανδραγαθήματα του ελληνικού στρατού και των καλών χριστιανών, τις πρώτες μέρες της απόβασής του στη Σμύρνη το 1919:«Ήδη από την πρώτη μέρα, η παρουσία του ελληνικού στρατού στην Ιωνία σημαδεύτηκε από βιαιοπραγίες σε βάρος του άμαχου πληθυσμού. Με αφορμή κάποιους πυροβολισμούς που ρίχτηκαν εναντίον των αγημάτων που παρήλαυναν στην προκυμαία της Σμύρνης, έλληνες στρατιώτες κι ένοπλοι ντόπιοι χριστιανοί επιδίδονται σ’ ένα διήμερο όργιο βίας, φόνων, βιασμών κι εκτεταμένων λεηλασιών στις μουσουλμανικές συνοικίες της πόλης, με περισσότερους από 200 νεκρούς μεταξύ των κατοίκων. Περίπου 2.500 μουσουλμάνοι συνελήφθησαν και κακοποιήθηκαν (ανάμεσά τους μικρά παιδιά κι ολόκληρες τάξεις μαθητών με τους δασκάλους τους), ενώ στόχος επιθέσεων έγινε επίσης η εβραϊκή κοινότητα της πόλης, με λεηλασία των καταστημάτων της και μερικούς νεκρούς» (Τ. Κωστόπουλος, Πόλεμος και Εθνοκάθαρση, εκδ. Βιβλιόραμα, σελ. 98-9. Για τις πληροφορίες αυτές ο συγγραφέας δίνει μισή σελίδα πηγών και παραπομπών).
Κλασική ένδειξη ρατσισμού είναι και η γνωστή ρήση «Όταν εμείς φτιάχναμε Παρθενώνες, αυτοί τρώγανε βελανίδια!» (σελ. 85). Ψιλορατσιμός είναι επίσης το να ισχυρίζεσαι πως είμαστε οι συνεχιστές του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού. Το πραγματικό κείμενο όμως αναφέρει πάλι πορίσματα της έρευνας: «Χαρακτηριστικές είναι και οι απαντήσεις εκπαιδευτικών στην ανοιχτή
ερώτηση που ακολουθεί το κείμενο το σχετικό με τους κινδύνους που απειλούν την
Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Ένωση […] Άλλος εκπαιδευτικός επαναλαμβάνει αυτάρεσκα τη γνωστή ρήση πολιτικού προσώπου, που φαίνεται άγγιξε μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού : “…όσο για τον πολιτισμό μας, όταν αυτοί τρώγανε βελανίδια, εμείς φτιάχναμε παρθενώνες”». Η φράση «Ψιλορατσιμός είναι επίσης το να ισχυρίζεσαι πως είμαστε οι συνεχιστές του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού» είναι κατασκευασμένη από τον απατεώνα γραφιά εκ του μηδενός. Εγώ πάλι θα πρόσθετα ότι δεν είναι «ψιλορατσιμός», αντίθετα έχει πολλή πλάκα, ειδικά όταν το διαβάζουμε στο ίντερνετ (και ειδικότερα στα greeklish) από εθνικοβαρεμένα τρολ, που νομίζουν ότι μελετώντας Πλεύρη, Βελόπουλο (και σε πιο hardcore περιπτώσεις Λιακόπουλο), έμαθαν κάτι για την ιστορία και τον εαυτό τους.
Κατά την κ. Θάλεια Δραγώνα, εθνικιστικές τάσεις κρύβει και η επιθυμία να διδάσκεται στην μέση εκπαίδευση η αρχαία Ελληνική Γλώσσα (σελ. 86). Ο τρόπος που σερβίρει ο γραφιάς την «παραπομπή» του, διαστρεβλώνει το ίδιο κείμενο, το οποίο λέει:«Τα μέλη του δείγματος ταυτίζονται με το εξιδανικευμένο παρελθόν, το οποίο στη συνείδησή τους μεγαλοποιείται και εξυψώνεται. Έτσι ένα ιδιαίτερο ποσοστό δηλώνει, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, ότι “εν όψει της ευρωπαϊκής
ολοκλήρωσης, θα πρέπει να καλλιεργείται, ήδη από το δημοτικό, η γνώση της
αρχαίας ελληνικής γλώσσας”, κι ακόμη ότι με “με στόχο τη διάδοση του ελληνικού
πολιτισμού στην Ευρώπη, θα έπρεπε πρωτίστως να διδάσκεται η αρχαία ελληνική
γραμματεία στο πρωτότυπο ”, ενώ χαμηλότερα απ’ όλα ιεραρχείται η διδασκαλία “της ιστορίας του νεοελληνικού κράτους και του νεοελληνικού λαϊκού
πολιτισμού”».Ενώ το να μιλάμε για απόλυτη ομοιογένεια του πληθυσμού της
Ελλάδος και να αποσιωπούμε την ύπαρξη χιλιάδων Εβραίων στην Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις επί 450 χρόνια είναι καθαρός ρατσισμός! (σελ. 95).Το κείμενο πάλι λέει:«Αυτή η φαντασίωση της ομοιογενούς κοινότητας προβάλλεται τόσο στα σχολικά βιβλία όσο και στο λόγο των εκπαιδευτικών. […] Πολύ χαρακτηριστική της έμμεσης κατασκευής της απόλυτης ομοιογένειας του πληθυσμού είναι και η πλήρης αποσιώπηση για ολόκληρη την ιστορία από το Μεσαίωνα μέχρι σήμερα της ύπαρξης Ελλήνων Εβραίων όπως και κάθε άλλης αλλόθρησκης ομάδας, με εξαίρεση την αναφορά στους Βενετούς, όπου μνημονεύεται πολύ θετικά η αφομοίωσή τους από τους Έλληνες…».
Ρατσιστικό είναι και το να ανησυχούμε για την ύπαρξη πολλών ξένων
μεταναστών στην χώρα μας, ή το να λέμε ότι «σε λίγο θα ψάχνουμε να βρούμε Έλληνα στην Ελλάδα», ή ότι «πρέπει να κρατήσουμε την εθνική μας ομοιογένεια και να μην διαβρωθούμε εθνολογικά»! (σελ. 96). Η φράση «ρατσιστικό είναι και το να ανησυχούμε για την ύπαρξη πολλών ξένων μεταναστών στην χώρα μας» δεν υπάρχει πουθενά στο βιβλίο, παρά βγήκε κι αυτή από την κεφάλα του απατεώνα γραφιά. Τα υπόλοιπα στην πραγματικότητα είναι απλή καταγραφή των πορισμάτων της έρευνας:«Ο φόβος των εκπαιδευτικών είναι πολύ χαρακτηριστικός ως προς την αλλοίωση της ομοιογένειας που θεωρούν, ότι θα επιφέρει η μετανάστευση: “Συνεχίζοντας με τον ίδιο ρυθμό, σε λίγο θα ψάχνουμε να βρούμε Έλληνα στην Ελλάδα”, “η εγκατάσταση των ξένων στην Ελλάδα αλλοιώνει την ομοιογένεια του πληθυσμού της”, “πρέπει ως χώρα να κρατήσουμε την ομοιογένειά μας και να μη διαβρωθούμε εθνολογικά”».
Εξίσου ρατσιστικό είναι το να λέμε ότι το κέντρο της Αθήνας
αλβανοκρατείται ή ότι «οι Έλληνες δεν είναι ρατσιστές»! (σελ. 9[8]). Το κείμενο
λέει: Η αύξηση των κρουσμάτων βίας, εγκληματικότητας και παραπτωματικότητας αποτελεί σύνηθες μοτίβο και στις απαντήσεις στην ανοιχτή ερώτηση: “Πράξεις βίας και κλοπής και το φαινόμενο παίρνει διαστάσεις επιδημίας. Είναι καιρός να ληφθούν δραστικά μέτρα. Το κέντρο της Αθήνας αλβανοκρατείται”.Εδώ αξίζει να προσέξετε κι ένα αστείο: Ο γραφιάς αντί να γράψει «σελ. 98», κατά λάθος έγραψε «σελ. 9», μία άσχετη δηλ. σελίδα, που παρουσιάζει τους συντελεστές. Και φυσικά όλοι αντέγραψαν το ίδιο λάθος, ζητώντας ταυτόχρονα να πιστέψουμε, ότι έχουν διαβάσει το βιβλίο της Δραγώνα και το γνωρίζουν!
Το ίδιο συμβαίνει κατά την κ. Δραγώνα, αν τολμήσουμε να πούμε πως με την είσοδο των Ξένων Μεταναστών στην Ελλάδα αυξάνεται η εγκληματικότητα και η ανεργία των Ελλήνων! (σελ. 100). Ο γραφιάς εδώ σκόπιμα βάζει τη φράση «αν τολμήσουμε», υπονοώντας ενδεχόμενο εκφοβισμό και λογοκρισία στην αντίθετη άποψη. Για να πάρετε μία ακόμα γεύση από γκαιμπελισμό, συγκρίνετε την παραπάνω πρόταση με την πραγματική διατύπωση της Δραγώνα, η οποία γράφει:«Η γραμμική σχέση μεταξύ της εισόδου των νόμιμων ή παράνομων μεταναστών στη χώρα και της αύξησης της εγκληματικότητας ή της μείωσης
των θέσεων εργασίας, που σε άλλη περίπτωση θα έμεναν σε ντόπια χέρια, δεν έχει
εμπειρικά αποδειχθεί ή αντίστοιχα απορριφθεί, ούτε στην ελληνική ούτε σε
οποιαδήποτε άλλη κοινωνία. Πρόκειται για πεποιθήσεις οι οποίες δεν στηρίζονται
σε στοιχεία. Πρόσφατη ανασκόπηση της διεθνούς βιβλιογραφίας αποκαλύπτει ότι η επίδραση των μεταναστών στις αμοιβές και τα εισοδήματα των ντόπιων εργατών καθώς και στο βαθμό της συμμετοχής στο εργατικό δυναμικό ή το βαθμό της ανεργίας είναι ιδιαίτερα μικρή και σε μερικές περιπτώσεις αντίστροφης κατεύθυνσης (Borjas 1994, Friedberg και Hunt 1995). Άρα δηλώσεις όπως “με την είσοδο στην Ελλάδα ξένων από φτωχότερες χώρες αυξάνεται η εγκληματικότητα ή χάνονται θέσεις εργασίας για τους Έλληνες ” δεν φέρουν καμία αποδεικτική αξία. Ωστόσο τέτοιες δηλώσεις διαθέτουν ψυχολογική και κοινωνική εγκυρότητα, διότι αντικατοπτρίζουν τη φύση των διομαδικών σχέσεων στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή».
Στην σελίδα 105, η αυριανή βουλευτίνα του ΠΑΣΟΚ μας προειδοποιεί ότι ο εθνικισμός εύκολα μπορεί να γλιστρήσει στην ξενοφοβία, στον ρατσισμό και στην μισαλλοδοξία. Εδώ ο γραφιάς δεν παραποιεί και πολύ το κείμενο, το οποίο λέει:«Και έτσι μέσα από αρχαϊκούς ψυχολογικούς μηχανισμούς, ο εθνικισμός φθάνει στο σημείο να αλλοιωθεί ως προς την πολιτική του διάσταση και να μετατραπεί σε ανάγκη αναγνώρισης μιας υποτιθέμενης εθνικής ομοιογένειας, ώσπου τελικά να γλιστρήσει στην ξενοφοβία, το ρατσισμό ή άλλοτε και στην εθνική μισαλλοδοξία». Αναρωτιέται όμως κανείς τι το «ανθελληνικό» υπάρχει σ’ αυτή την πρόταση. Προφανώς ο γραφιάς θα παίρνει σα δεδομένο ότι ένας εθνικιστής δεν μπορεί ποτέ να γίνει ρατσιστής ή μισαλλόδοξος, κι όποιος διαφωνεί μ’ αυτό είναι ανθέλληνας! Όσο για το τι θεωρεί «ρατσιστικό», η ίδια η Δραγώνα είναι πολύ προσεχτική στη διατύπωση:«Ο ρατσισμός με την κλασική του έννοια περιλαμβάνει μια βαθιά εδραιωμένη άποψη ως προς την εγγενή, βιολογική
κατωτερότητα φυλών άλλων από τη δική μας. Ωστόσο η σύγχρονη χρήση του όρου είναι πολύ πιο διευρυμένη, πάει πέρα από το γενετικό καθορισμό και περιλαμβάνει την οποιαδήποτε έκφραση απέναντι σε μια ομάδα ή μέλη της ομάδας σαν να ήταν δεδομένη η φυλετική διαφορά. Πρόκειται για τη συμβολική και πολιτισμική διάκριση μιας κοινωνίας που είναι συστηματικά οργανωμένη γύρω από την καταπίεση μιας ομάδας και την κυριαρχία μιας άλλης. Για παράδειγμα, ο πολιτισμικός ρατσισμός παραπέμπει στην άποψη ότι η πολιτισμική κληρονομιά μιας κοινωνικής ομάδας είναι ανώτερη από μιας άλλης. Με αυτή την έννοια υπάρχει μεγάλη συνάρτηση μεταξύ ρατσιστικού και εθνικιστικού λόγου. Όπως η εθνική κατηγοριοποίηση έτσι και η φυλετική προσδιορίζουν ταυτόχρονα την ένταξη και τον αποκλεισμό. Αναγνωρίζουν και οι δυο όρια τα οποία, ενώ είναι κοινωνικά κατασκευασμένα, διαχωρίζουν την ανθρωπότητα σε διακριτές ομάδες σαν όρια φυσικά που τις εμφανίζουν φύσει διάφορες μεταξύ τους. Κι στις δύο περιπτώσεις τα κριτήρια διαχωρισμού μπορεί να εφευρεθούν ή να επινοηθούν, και στις δύο περιπτώσεις κυριαρχεί η φαντασίωση της διατήρησης μιας ενιαίας, ομοιογενούς και «αμόλυντης» από άλλους κοινότητας» (σελ. 94-5). Ο συγκεκριμένος απατεώνας γραφιάς, ακολουθώντας την (πολύ γνωστή και οικεία σε μας) μέθοδο του γερο-ναζιστή Πλεύρη, έκοψε, έραψε, και πρόσθεσε και τα δικά του, για να μεταμορφώσει τη μισητή εχθρό στον μπαμπούλα που ήθελε......

. Όλο το άρθρο εδώ