Αλώπηξ Και Βότρυς

Με τα διάφορα που ακούω, διαβάζω απο εδώ και απο κεί θυμήθηκα τον μύθο του Αισώπου για την Αλεπού και τα σταφύλια.΄Ώρες ώρες σκέφτομαι πως μόνο τους μύθους αυτούς να είχαμε και να μπορούσαμε να διδάξουμε τους εαυτούς μας σίγουρα θα είμασταν αν όχι τέλειοι σίγουρα καλύτεροι απο αυτό που είμαστε

Αλώπηξ Και Βότρυς
αλώπηξ λιμμώττουσα ώς εθεάσατο απο τίνος αναδενδράδοςβότρυας κρεμαμένους, ηβουλήθη αυτών περιγενέσθαι και ουκ ηδύνατο.Απαλλατομέν δε προς εαυτήν είπεν"όμφακες εισίν."ούτω και των ανθρώπων ενιοι των πραγμάτων εφικέσθαιμη δυνάμενοι δι' ασθενείαν τους καιρούς αιτιώνται.

Βρήκα επίσης μια ποιητική για παιδιά διασκευή του συγκεκριμένου απο τον Χάρη Σακελλαρίου, πολύ όμορφη την αντιγράφω

Αλεπού και σταφύλια (Χάρης Σακελλαρίου Παιδικά ποιήματα)
Σε μια ψηλή κληματαριά
σταφύλια ολόγλυκα ένα κι ένα
κάτω απ' τα φύλλα κρέμονταν
λαχταριστά και γινωμένα

Τα λιγουρεύτηκε η αλεπού
και πάει, πηδά για να τα πιάσει.
Ξαναπηδά, τεντώνεται
μ' αδύνατο είναι να τα φτάσει.
"Σκασίλα μου" λέει φεύγοντας "
μονάχα ρόδινο έχουν χρώμα,
μα δεν πιστεύω να 'γιναν.
Άγουρα και ξινά είν' ακόμα..."

Και για να ολοκληρωθεί το παρόν ένα βιντεάκι . Συχνά η αλήθεια φανερώνεται με τους πιο απλούς τρόπους.