Η παραβολή της Γάτας

Ενώ υπάρχει μια πληθώρα φιλοσοφικών βιβλίων περί θρησκείας τα οποία μπορεί κάποιος να διαβάσει, πολύ δύσκολα βρίσκεται κάποιο ο συγγραφέας του οποίου να μην είναι μονοθεϊστής ή έστω άθεος με αποτέλεσμα να είναι ελάχιστες οι καινούργιες οπτικές, τα επιχειρήματα να είναι χιλιοειπωμένα, και γενικά να δίνεται λόγω αυτής της μονομέρειας μια στρεβλή εικόνα στον αναγνώστη.
Μόνο τα τελευταία χρόνια έχουν αρχίσει να κάνουν δειλά - δειλά την εμφάνιση τους κάποια αξιόλογα βιβλία πολυθεϊστών συγγραφέων που έχουν κάτι να προσθέσουν στην συζήτηση. Τα περισσότερα από αυτά συνήθως ασχολούνται με θρησκευτικότητες σύγχρονου δυτικού τύπου, Wicca neopagan κίνημα κτλ, όμως ανάμεσα τους με πολύ ψάξιμο βρίσκουμε και κάποια εξαιρετικά ενδιαφέροντα όπως το A World Full of Gods: An Inquiry into Polytheism του «Δρυίδη» John Michael Greer, το οποίο είναι ακαδημαϊκού επιπέδου και ότι καλύτερο στο τομέα έχει πέσει στα χέρια μου.


*

Θα αναπαράγω – με δικά μου λόγια ( πλην των διαλόγων σε εισαγωγικά που είναι αυτοί του βιβλίου σε ελεύθερη μετάφραση) μια πολύ ωραία παραβολή του συγγραφέα από το βιβλίο αυτό, η οποία με διασκέδασε αφάνταστα όταν την διάβασα.



Η παραβολή της Γάτας.

Υπάρχει ένα χωριό με πέντε σπίτια. Επειδή στο χωριό παρουσιάζεται μια πίστη στο Ον Γάτα ένας λαογράφος πάει να κάνει μελέτη.



Πηγαίνει ο λαογράφος στο πρώτο σπίτι (exclusive monotheism) του χωριού και αρχίζει και ρωτάει τον ιδιοκτήτη για την εμπειρία, πίστη του στην Γατα.
«Μα φυσικά και πιστεύω στην Γάτα. Υπάρχει μια Γάτα τιγρέ με μπλέ μάτια. Έμαθα για την Γάτα από τους γονείς μου. Κάθε μέρα βγαίνω στην αυλή φωνάζω ψιψιψιψι και αφήνω σε ένα μπολ κροκέτες. Μέχρι το απόγευμα οι κροκέτες έχουν εξαφανιστεί.»
«Ένα πρωί μάλιστα, βγαίνοντας από το σπίτι με το μπολ, η Γάτα ήταν ακριβώς εκεί και με κοίταζε με τα μεγάλα μπλε μάτια της. Έμεινα με ανοιχτό το στόμα. Κατόρθωσα να ακουμπήσω κάτω το μπολ χωρίς να μου πέσει από τον ενθουσιασμό και η Γάτα αμέσως πλησίασε και άρχισε να τρώει. Ήταν μια μαγική στιγμή.»
Ο κάτοικος του πρώτου σπιτιού έχει ακούσει και αυτός πως και οι άλλοι κάτοικοι αναφέρουν εμπειρίες με την Γάτα, αλλά πιστεύει πως δεν την έχουν δει ποτέ και κάνουν λάθος.
«Είναι θλιβερό, δεν γνωρίζουν και πάνε και κάνουν λάθος καλέσματα, αφήνουν λάθος φαγητό για φανταστικές Γάτες που εν υπάρχουν παρά μόνο στο μυαλό τους. Το φαγητό που αφήνουν το τρώνε περιφερόμενοι άστεγοι.»



Ο λαογράφος μας επισκέπτεται το δεύτερο σπίτι (exclusive monotheism) του χωριού και ρωτάει τα ίδια και τον δεύτερο κάτοικο. Και αυτός πιστεύει πως υπάρχει μόνο μια Γάτα, μόνο που είναι κατά την άποψη του μια κοντότριχη μαύρη με πράσινα μάτια. Αυτός βγάζει ένα μπολ με γάλα κάθε απόγευμα στα πίσω σκαλιά του σπιτιού και καλεί την Γάτα μουτς μουτς μουτς. Το πρωί το γάλα έχει εξαφανιστεί. Ένα βράδυ μάλιστα γυρνώντας από την Pub άκουσε φτάνοντας στο σπίτι γρυλίσματα και είδε την Γάτα με σηκωμένες τρίχες να τον κοιτά από τον φράκτη. «Η εμπειρία αυτή ήταν καταλυτική για μένα, άλλαξε την ζωή μου. Από τότε δεν έχω πιεί τίποτα πιο δυνατό από νερό.»
Και αυτός ο κάτοικος έχει να πει κάτι για τους άλλους. Γνωρίζει πως και οι άλλοι βγάζουν φαγητό να ταΐσουν την Γάτα αλλά είναι σίγουρος πως τελικά το καταναλώνουν αρουραίοι. «Είμαι σίγουρος πως πιστεύουν πως ταΐζουν την Γάτα, αλλά είμαι πεπεισμένος πως υπάρχουν και άλλοι που ενσυνείδητα ταΐζουν τους αρουραίους, μπορεί να τους χαϊδεύουν κι’ όλας. Αηδιαστικό. Αργά η γρήγορα όταν το θελήσει η Γάτα, θα σκοτώσει τους αρουραίους και τότε θα δούμε σε αυτό το χωριό σε ποιόν θα γουργουρίζει και ποιος θα αρπάξει νυχιές και δαγκώματα.»



Ο ερευνητής μας φεύγει και επισκέπτεται το τρίτο σπίτι (inclusive monotheism) του οποίο ο ιδιοκτήτης πιστεύει και αυτός στην Γάτα αλλά είναι πιο ανεκτικός από τους δύο πρώτους συγχωριανούς του.
«Είναι ένας μεγάλος κεραμιδόγατος με πορτοκαλί μάτια. Το ξέρω πως οι άλλοι διαφωνούν με αυτό αλλά αν μη τι άλλο πρέπει να παραδεχτώ πως έχουν μια κάποια αληθινή γνώση για την Γάτα. Όλοι κατανοούν εξ’ ‘άλλου πως η Γάτα έχει 4 πόδια, ουρά, μουστάκια. Μπορεί να είδαν την Γάτα από μακριά , υπό κακό φωτισμό, μπορεί μάλιστα Αυτή να είχε κυλιστεί πουθενά πριν την δουν και να μπερδεύτηκαν. Μυστήριαι αι βουλαί της Γάτας.»
Ο σπιτονοικοκύρης αυτός αφήνει κάθε μεσημέρι μια κονσέρβα με φαγητό και αποσύρεται ήσυχα. Μια μέρα είδε την Γάτα να πηδά από τον φράχτη στο δίπλα σπίτι. «Γι’ αυτό γνωρίζω πως δεν περιορίζεται η Γάτα στην προσωπική μου οικία.» Έτσι ο τρίτος κάτοικος παραδέχεται πως η Γάτα μπορεί να τρώει και το γάλα και τις κροκέτες που αφήνουν οι άλλοι. «Είμαι όμως σίγουρος πως προτιμάει την κονσέρβα».



Συνεχίζει ο λαογράφος την έρευνα του στο 4 σπίτι (atheism). Εκεί μένει ένας σκυθρωπός μηχανικός, που έχει γεμίσει το σπίτι του με επιστημονικά βιβλία. Αμέσως αυτός απαντάει ειρωνικά στις ερωτήσεις του λαογράφου για την πίστη στην Γάτα.
«Εγώ δεν έχω δεί ποτέ καμία Γάτα και δεν πιστεύω και πως κανείς άλλος έχει δει. Μάλλον έχουν παραισθήσεις ή έχουν παρερμηνεύσει κάποια άσχετα με τα αιλουροειδή φαινόμενα, πιθανώς λόγω μια ισχυρής θέλησης να πιστέψουν. Αν θες πάρα πολύ να δείς μια Γάτα, έ κάθε φύλλο που κινείται από τον αέρα το πρωί θα σου μοιάζει με Γάτα. Το φαγητό που αφήνουν σιγά το τρώνε μάλλον περιφερόμενοι άστεγοι. Υπάρχουν πολλές εξηγήσεις για αυτά που δεν περιλαμβάνουν πίστη στην Γάτα. Επίσης βλέπουμε πως οι απόψεις αναιρούν η μία την άλλη. Δεν γίνεται η Γάτα να είναι ταυτόχρονα, τιγρέ, κοντότριχη μαύρη, και κεραμιδόγατος. Αυτό είναι παράλογο, οπότε αποδεικνύεται πως δεν υπάρχει κανένα τέτοιο πλάσμα Γάτα.»



Τέλος ο λαογράφος καταλήγει και στο τελευταίο σπίτι του χωριού (polytheism), πιο απομονωμένο από τα άλλα και ρωτάει τα ίδια πράγματα την γριά που του ανοίγει την πόρτα. Αυτή γελώντας του λέει. «Μίλησες με τους άλλους;» «Είναι λίγο χαζούληδες, υπήρχαν τρείς Γάτες στο χωριό εδώ και χρόνια. Μια τιγρέ, ένας μαύρος και ένας κεραμιδόγατος. Η κάθε μία έχει την περιοχή της και της δικές της συνήθειες, ξέρουν αυτές που να βρουν το φαγητό που προτιμάνε. Φυσικά έρχονται που και που και από εδώ οπότε έχω και κροκέτες και γάλα και κονσέρβες για να τις ταΐζω όλες. Το πιο αστείο είναι πως άλλη μια Γάτα, μια θηλυκή Βιρμανίας εμφανίστηκε στην περιοχή πριν λίγο καιρό και τώρα έχει ένα σκασμό από μωρά. Δεν μπορώ ούτε να φανταστώ τι θα πουν γι αυτά οι άλλοι όταν αρχίσουν να κόβουν με την σειρά τους βόλτες στα σπίτια.



*Εάν το βιβλίο αγοραστεί με κλικ από εδώ ένα μικρό πόσο επί της τιμής του θα πιστωθεί στον λογαριασμό της Λατρευτικής κοινότητας Λάβρυς και θα χρησιμοποιηθεί για την αύξηση των τίτλων στην βιβλιοθήκη της.