"I bequeath myself to the dirt, to grow from the grass I love; If you want me again, look for me under your boot-soles." - Walt Whitman
Το τελευταίο διάστημα με όλες τις οικονομικό-πολιτικές μιζεροανοησίες που
έχουμε μπλέξει , έχω αμελήσει να αναφερθώ σε θέματα που με 'καίνε' πιο πολύ όχι
γιατί έχω με κάποιο μαγικό τρόπο λυμένα τα βιοποριστικά μου προβλήματα όπως η
μειοψηφία των "δημοκρατικών εξουσιαστών" μας, αλλά γιατί προτιμώ να
έχω βιο(σύστημα) για να πορεύομαι έστω και με προβλήματα παρά να είμαι
απροβλημάτιστος σε ένα ά-βιο κόσμο.
Δυστυχώς πρέπει να μπούμε πολύ πολύ βαθιά στην κρίση έτσι ώστε να
ευδοκιμήσουν οι ελπίδες μου και να λειτουργήσει η ύφεση υπέρ της φύσης που
ξέρει να κάνει οικονομία μόνη της μια χαρα, καθώς ακόμα οι γκαζοφονιάδες της υπαίθρου,
σκοτώνουν αρκούδες στην Εγνατία, με 250 μόνο του υποείδους να απομένουν στην
περιοχή περιμένοντας καρτερικά και χωρίς αγανάκτηση την κυβέρνηση, το
δασαρχείο, τους υπευθύνους της Εγνατίας οδού - της μεγάλης ισχυρής οικονομικά
Ελλάδας των μεγαλοεργολάβων - να φτιάξουν μερικές σωστές διαβάσεις για την
άγρια πανίδα. Επειδή δεν το βλέπω να γίνεται και έχω φτάσει στα όρια μου με το
θέμα, δέχομαι στο mail μου προτάσεις και εθελοντές για άγριο ακτιβισμό (ειδικοί
στις καταστροφές υποδομών ευπρόσδεκτοι).
Διάβαζα επίσης τις προάλλες πως οι παντός καιρού, απρόσβλητοι από πάσα
κρίση, εκτός αυτής στην φαιά ουσία που πάσχουν εκ γενετής νεοέλληνες
πονηράκιδες καταφερτζήδες, βρήκαν ευκαιρία για μπιζνες υλοτομώντας παράνομα
δασικές εκτάσεις ακόμα και σε προστατευόμενους βιότοπους. Γιατί με την άνοδο
στο κόστος πετρελαίου αποφάσισε ο απλός κόσμος της υπαίθρου που όλη μέρα καίει απο
2 τόνους ξύλα στο τζάκι του για πλάκα. Έτσι τι να κάνουν οι άνθρωποι είπαν να
προμηθεύσουν τους 'αγανακτισμένους' καταναλωτές. Την ίδια ώρα που οι τζιπούρες
κάνουν παρέλαση στα θέρετρα του φημισμένου παγωμένου ελληνικού χειμώνα. Την
ίδια στιγμή που σε κάθε δασική περιοχή ως γνωστόν οι ντόπιοι έχουν από το
δασαρχείο 'μερίδες' ξυλείας από τις νόμιμες και σωστικές αποψιλώσεις και
καθαρισμούς που γίνονται κάθε χρόνο για προστασία των δασών.
Βλέπετε, οι συνεχείς αναφορές για υποβάθμιση όλων των οικοσυστημάτων σε βαθμό κατάρρευσης που βγαίνουν καθημερινά είναι πράγματα που δεν ενδιαφέρουν
κανέναν. Και τα βατράχια δεν πεθαίνουν παίζοντας. Τι να τα κάνω τα βατράχια σου
λέει ο άλλος αν είναι να κρυώνω. Έλα μου ντε, αφού και αυτά ψόφο τελικά δεν
έχουν τόσα χρόνια πριν τα ανέφερε ο Τομ Ρόμπινς στα βιβλία του με τον δικό του
μοναδικό τρόπο και αυτά ακόμα να εξαφανιστούν.
Και ναι μεν τα βατράχια ίσως λείψουν σε τόσους όσους αγάπησαν τα βιβλία του
Ρόμπινς, αλλά μην μου πείτε και πως οι μέλισσες δεν μας ενδιαφέρουν. Ακόμα και
βλαμμένος οικονομολόγος να είναι κάποιος – αρκεί να έχει παιδί που είδε σε dvdτο
beemovie- μπορεί να μετρήσει
απτά, με α-ΛΗΘΗ-νό χρήμα την ζημιά που θα
έχουμε με την συνέχιση της μείωσης των πληθυσμών τους. Αν εξαφανιστούν, έ
είμαστε ένα πολύ πολύ μεγάλο βήμα κοντά στην σημαντικότερη κατάρρευση του
οικοσυστήματος απο την εποχή των δεινοσαύρων.
Αλλά τώρα έχουμε σοβαρότερα προβλήματα, νέα κυβέρνηση, επέτειο πολυτεχνείου
(όπου αυτοί που θα έπρεπε να τιμούνται είναι άγνωστοι), νέες αναζητήσεις για
δημοκρατία του μισθού και άλλα πολλά τα υπόλοιπα ας περιμένουν. Για πόσο θα
μπορούν ακόμα.....
Γιατί ο κος Καστανίδης όταν απειλούσε με απολύσεις τους απεργούς, όταν
ψήφιζε μνημόνια, όταν συμμετείχε εξ απαλών ονύχων σε όλες τις μεταπολιτευτικές
κυβερνήσεις που οδήγησαν εδώ, δεν φαίνεται να πολυ είχε τέτοιες ευαισθησίες.
Οπότε δικαίως εισέπραξε το "κάποιοι στεναχωρήθηκαν που έμειναν εκτός
κυβέρνησης' του Adonis. Η όλη αυτή αντιπαράθεση με τα συγκεκριμένα μάλιστα
πρόσωπα νομίζω συναγωνίζεται της καλύτερες κωμικές επιθεωρήσεις των
προηγούμενων δεκαετιών.
Για τον κο Τσετίν τώρα, του οποίου η πράξη να καταψηφίσει έλαβε αναγνώρισης
όχι μόνο απο τον φίλο του ΓΑΠ που τον κατανόησε αλλά και απο την "Αυγή" (βρε λέτε να γουστάρουν εμφυλιακά πάλι εκεί;) που την
χαιρέτισε ως "μάθημα δημοκρατίας' δεν μπορούμε να πούμε πολλά. Ο άνθρωπος
τσαντίστηκε που οι του ΛΑΟΣ τον κατηγορούσαν πως έφερνε χαιρετίσματα και
αδελφικούς χαιρετισμούς στους 'ομόεθνους΄του 'Τούρκους' της Ρόδου απο τον
Νταβούτογλου, είδε πως χωρίς φίλο ΓΑΠ το πλοίο πάει για άλλα, σου λέει κάτσε να
τακιμιάσω με 'αριστερά' που γουστάρει 'δημοκρατικούς μειονοτικούς' και εγώ νέο
Τουρκικό κόμμα, μπας και κάνω ηρωική έξοδο και ξεχαστεί το 'ναι σε όλα' που
σίγουρα βοήθησε όλους τους μουσουλμάνους της Θράκης όσο και τους υπόλοιπους....
Μετά την προδιεγραμμένη μεταβολή των απόψεων της αντιπολίτευσης με την
εξίσου προδιεγραμμένη - αρκεί να βλέπαμε τις διάφορες δηλώσεις των εταίρων μας
τόσους μήνες- κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, εκτάκτου ανάγκης, συναίνεσης,
συνενόησης και μπαρμπούτσαλα ήμουν και είμαι πολύ περίεργος να δώ τι στάση θα
κράταγαν/κρατήσουν οι διάφοροι δημοσιογράφοι και κανάλια.
Μέχρι στιγμής έχουμε κωλοτούμπες απο τους τόσο καιρό υποστηριχτές της
κυβερνησης που μόλις είδαν πως δεν τους βγαίνει ο ΓΑΠ ρίξαν πλάτες για
τον Αντώνη.
Επίσης έχουμε μια περίπου καθολική προσπάθεια, απο την πλειοψηφία των ΜΜΕ,
να μας διδάξουν όπως η δάσκαλα στο νηπιαγωγείο πως τώρα που τα βρήκαν τα παιδιά
θα πάνε όλα καλά γιατί με την συνεργασία και την συναίνεση όλα είναι ρόδινα.
Ο υπερπατριώτης ο Καρατζαφέρης που πρίν δέκα χρόνια σε ένα αρκετά
εντυπωσιακό βίντεο έλεγε τα παρακάτω...
...τώρα τα ξέχασε την μια υποστηρίζει την άλλη βάζει όρους γενικά τόσες
τούμπες ανα ημέρα ούτε σε τραμπολίνο να χοροπήδαγε.
Κουβέλης νταξ, κρίμα το 'σοβαρό' του προφίλ, απο την πολύ ανησυχία 'λύγισε
και λυπάμαι που το λέω γιατί μου την σπάνε συνήθως με διάφορα αλλά τελικά
μείναμε με μόνη αντιπολίτευση που δείχνει να εμμένει στις θέσεις της το ΚΚΕ και
τον Σύριζα.
Πάλι καλά που εξακολουθούν να αφήνουν λυτό για το ξε-φούσκωμα του κόσμου τον
Τράγκα - βοήθεια μας - που και αυτός δείχνει να μένει σταθερός και μόλις πριν
λίγο αναρωτήθηκε μαζί με εμάς
' Μα καλά, δεν υπάρχει ένας πολιτικός σε αυτή την χώρα με τα παντελόνια να
τους πει να πανε να γαμηθούν;"
Εμείς οι πολιτες θα μείνουμε με την απορία, αν είναι αλήθεια, μα καλά με
τόσες πλουτοπαραγωγικές
πηγές πως στο καλό είμαστε μπατήριδες;
και τι σκατά, έστω κοινοβουλευτική, δημοκρατία είναι αυτή που τα πρόσωπα, οι
προυποθέσεις ο τόπος και ο χρόνος των εκλογών καθορίζονται απο τους 'φίλους'
μας.
Για να μην κουράζομαι παρακαλώ τους εταίρους να πάνε να ψηφίσουν και για
μένα μην βγαίνω απο το σπίτι μου Φεβρουάριο μές τα κρύα και πουντιάσω.....
Υπάρχουν στιγμές στις οποίες ένας λαός οφείλει, αν θέλει να μείνει μεγάλος, να είναι ικανός να πολεμήσει έστω και χωρίς ελπίδα νίκης, μόνο διοτι πρέπει
ΕΛΛΑΣ 2011
πολλά κείμενα για την ημέρα σε ειδικό αφιέρωμα εδώ
ΕΛΛΑΣ:ΚΟΠΡΟΣ Εποχή του 1897 Ανθρωπότης δικηγορίσκων,
υπαλληλίσκων, χαρτοπαικτών και βουλευτών. Ανθρωπότης Χρεωκοπημών,
Ατιμασμών και Ηττών. Αποσυντεθειμένη, σαπρώδης, γυναιώδης, γραώδης,
κλαψιάρα τρεφομένη με Κόλυβα Μνημοσύνων και επιταφίους λόγους. Αέρας
αποπνικτικός απο σαπίζοντα άνθη κηδειών και σύννεφα μολυβένια Εθνικών
Ατιμασμών, πλακόνοντα τον Ουρανόν Εμπρος, δρόμος φέρων προς
Βλακογερμανικόν Μπουδρούμι, δεχόμενον την καφτήν αράν κάθε διαβάτου,
εκπνέουν λειποθυμιστικήν δυσωδία Μουχλιασμένων Λόγων:
Οι περισσότεροι άνθρωποι αντιλαμβάνονται τα προϊόντα της αρχαιοκαπηλίας ως έργα τέχνης, ή θησαυρούς τα οποία οι αρχαιοκάπηλοι στερούν από το κράτος και τους πολίτες του, οι οποίοι είναι οι νόμιμοι κληρονόμοι αυτών. Έτσι τα προϊόντα αρχαιοκαπηλίας αντιμετωπίζονται συνήθως στα μμε και από τον μέσο Έλληνα είτε ώς κλοπή θησαυρών, αντικειμένων αξίας, είτε ως αφαίρεση μιας δικαιωματικής ιδιοκτησίας ανεξαρτήτου αξίας, πράγμα όμως που αποκρύπτει την πραγματική ζημιά που η αρχαιοκαπηλία κάνει.
Και αυτό γιατί το χειρότερο αποτέλεσμα της αρχαιοκαπηλίας δεν είναι η κλοπή ενός αντικειμένου μικρής η μεγάλης αξίας (καλλιτεχνικής χρηματικής κτλ ) αλλά η κλοπή της ιστορίας το σπάσιμο της συνέχειας και η ρήξη της παράδοσης. Τα αρχαιολογικά ευρήματα, αποκτούν πραγματική αξία μόνο όταν ταυτίζονται στο τόπο που βρέθηκαν με συγκεκριμένη εποχή, συγκεκριμένα στοιχεία και άλλα αντικείμενα, κάτι που μόνο η αρχαιολογική έρευνα μπορεί να κάνει, ενώ αντιθέτως όλο αυτό το σύνολο/πλαίσιο εξαφανίζεται όταν κάποιο τέτοιο αντικείμενο κλαπεί. Το ποσόν της πληροφορίας που αντλούμε από ένα συλημένο αρχαιολογικό εύρημα είναι αν όχι μηδαμινό, ελάχιστο κάτι που δεν επιτρέπει την τεκμηρίωση του και την ένταξη του στο ιστορικό πλαίσιο. Οπότε στην πραγματικότητα αυτό που μας στερεί η αρχαιοκαπηλία δεν είναι οι θησαυροί αλλά η γνώση για το παρελθόν μας.
Ειδικά τα τελευταία χρόνια που η κλοπή και η εμπορία αρχαιοτήτων μοιάζει να είναι ένα επικερδές σπορ στο οποίο πολλοί επιδίδονται , συνήθως μάλιστα Έλληνες αξίζει να αναφερθούμε και στο δεύτερο ουσιαστικό στοιχείο που πρέπει να κατανοήσουμε.
Πολύ καλύτερα απ ότι αν τα έλεγα με δικά μου λόγια, θα καταλάβετε διαβάζοντας το παρακάτω απόσπασμα από τον Μενέξενο του Πλάτωνα το οποίο μπορεί να μας διαφωτίσει και γιατί οι αρχαιοκάπηλοι ειδικά οι ομοεθνείς πρέπει να είναι από τις πιο μισητές κατηγορίες εγκληματιών. Επίσης είναι καλό να επεκτείνουμε την ουσία του θέματος που θίγει ο φιλόσοφος και σε άλλα σύγχρονα προβλήματα μας κ ίσως καταλάβουμε και το πόσο πολύ έχουμε ξεπέσει.
….σε όλη σας τη ζωή να στρέφετε όλη την προθυµία µε όλους τους τρόπους σε αυτό: πώς να ξεπεράσετε και εµάς και τους προγόνους στην δόξα. Αλλιώς, να ξέρετε ότι, αν εµείς σας ξεπερνάµε στην αρετή, αυτή η υπεροχή µας µας δίνει ντροπή, ενώ αν είµαστε κατώτεροί σας, αυτόµατως μας κάνει ευτυχισµένους. Θα γίνουµε εµείς οι νικηµένοι και σεις οι νικητές αν εσείς βάλετε σαν σκοπό της ζωής σας, να µην καταχρασθείτε τη δόξα των προγόνων σας και να µην την ξοδέψετε, συναισθανόµενοι ότι για έναν άνδρα ο οποίος δίνει κάποια αξία στον εαυτό του, δεν υπάρχει άλλο αισχρότερο πράγµα παρά να εµφανίζεται τιµώµενος, όχι για τα προσωπικά του έργα αλλά για δόξα προγόνων.
Βέβαια είναι για τους µεταγενέστερους καλός και µεγαλοπρεπής θησαυρός και υπάρχουν προγονικές τιµές. Αλλά είναι άνανδρο και αισχρό να χρησιµοποιεί κανείς έναν θησαυρό, είτε χρηµάτων είτε τιµών, επειδή ο ίδιος δεν έχει δικά του αποκτήµατα και ένδοξα έργα, και να µην τον παραδίνει στους απογόνους του. Και αν µεν επιδιώξετε αυτά στη ζωή σας, θα έλθετε κοντά µας αγαπηµένοι προς αγαπηµένους, όταν σας φέρει η κοινή µας µοίρα. Αν όµως αµελήσετε και φανείτε δειλοί, κανείς δεν θα σας υποδεχθεί µε προθυµία….
Μπορείτε επίσης να διαβάσετε και δύο καλά σχετικά βιβλία που κυκλοφορούν
το "Εγχειρίδιο αρχαιοκαπηλίας" και το "Αρχαιοκαπηλία και εμπόριο αρχαιοτήτων"
Επίσης για όποιον ενδιαφέρεται μια μελέτη (μαζί με το κείμενο) για τον Μενέξενο του Πλάτωνα εδώ
Για τους πιο οπτικούς ίσως έχει ενδιαφέρον και η εκπομπή για την αρχαιοκαπηλία στους 'Φακέλους'
Σιγά, σιγά και μετά από 2 χρόνια κυβέρνησης σωτηρίας, μνημονίων και μέτρων έχει αρχίσει να ξεκαθαρίζει και ο λόγος που φτάσαμε εδώ που φτάσαμε και ο τρόπος με τον οποίο οδηγηθήκαμε εδώ αλλά το κυριότερο και ποια σχέδια μένουν να ολοκληρωθούν.
Και είτε κοιτάξουμε στα μιντια που χειροκροτούν τις ξένες επενδύσεις στον Ελληνικό χρυσό, είτε στις απέναντι φωνές που μιλάνε για δοσιλόγους και προδότες τα ουσιαστικά στοιχεία για την κατανόηση είναι τα ίδια.
Με τις πρόσφατες ειδήσεις μάλιστα κατά την επίσκεψη του κου Ρέσλερ στην Ελλάδα το όλο πράγμα έχει αρχίσει να φωνάζει - πιο δυνατά απο τις αισιόδοξες επενδυτικές κραυγές τους - και αρκετά αντικειμενικές και προσγειωμένες αναλύσεις ήδη κάνουν σιγά σιγά την εμφάνιση τους.
Τώρα δεν ξέρω κατά πόσον θετικό μπορεί να ακουστεί η επένδυση που αποφέρει στον ξένο επενδυτή πχ το 60% των κερδών ειδικά όταν μιλάμε για φυσικό (πεπερασμένο) πλούτο με ταυτόχρονες γεωπολιτικές έως οικολογικές συνέπειες για τον τυχερό εταίρο που γίνεται αποδέκτης των επενδύσεων, όμως σιγά σιγά νομίζω πως έρχεται ο καιρός να θυμίσουμε στους απογόνους των Φράγκων, Γότθων, Βουργουνδών, Σαξόνων Βανδάλων και υπολοίπων απροσάρμοστων της Ευρώπης, πως όποτε τους βγαίνει έτσι άτσαλα ο χαρακτήρας τους....
( τελευταία δείχνει να θέλουν και μια π(%$% ανα 50 χρόνια) καθώς μας τον παραδίδει ο Ιούλιος Καίσαρας
"Οι συνήθειες των Γερμανών διαφέρουν πολύ απ' αυτές των Γαλατών, αφού δεν έχουν δρυΐδες για να προΐστανται των θρησκευτικών τελετών, ούτε πολυνοιάζονται για θυσίες. Για θεούς έχουν μόνο όσους βλέπουν με τα μάτια τους και επιζητούν την εύνοιά τους - τουτέστιν τον Ήλιο, τη Φωτιά και τη Σελήνη (...) Περνούν όλη τους τη ζωή στο κυνήγι και τον πόλεμο. Από παιδιά εκπαιδεύονται στην εργασία και τις κακουχίες (...) Οι φυλές αυτές θεωρούν μέγιστη δόξα, να ρημάζουν τις γειτονικές περιοχές και να τις κάνουν μη κατοικήσιμες. Πιστεύουν ότι έτσι αποδεικνύουν την αξία τους, με το να διώχνουν τους γείτονές τους και κανείς να μην τολμά να πατήσει εκεί. Επίσης πιστεύουν ότι μ' αυτόν τον τρόπο θα είναι πιο ασφαλείς, μιας και απομακρύνουν τον κίνδυνο ξαφνικών εισβολών."
... η ιστορία δεν τελειώνει και πολύ καλά γι αυτούς.
Ετσι με όλη την αγάπη και τον σεβασμό που έχω για τον Γερμανικό ιδεαλισμό, κλασικισμό και φιλελληνισμό των προηγούμενων αιώνων και επειδή ακόμα υπάρχουν λογικές φωνές στον Γερμανικό λαό, θα τους πρότεινα να μαζέψουνε τους χριστιανοδημοκράτες (sic) και λοιπούς ηγέτες και καθοδηγητές τους για να μην έχουμε πάλι επαναλήψεις σαν και την παρακάτω.
Κοινώς όπως είπε ο Σμιτ μην τους πάρει ο διάολος.
Και επειδή υπάρχουν και πάλι πολλοί ρωμιοί συνεργάτες, απλά θα θυμίσω πως και ο Εφιάλτης του Ευρυδήμου, εισέπραξε την αμοιβή του απο τους Πέρσες όμως στο τέλος εισέπραξε και το τίμημα. Και μην νομίζετε πως δεν θα υπάρξει και στο μέλλον μια Δελφική Αμφικτιονία να επικηρύξει το κεφάλι σας, ή πως δεν θα υπάρχει έστω ένας Αθηνάδης που θα σας θυμηθεί. Σε πέντε χρόνια, σε δέκα, σε είκοσι, θα σας αναγνωρίσει..... και θα ανταμειφτείτε καταλλήλως για την υπηρεσία σας στην πατρίδα
Του Χρόνου δίνες τρομερές, π’ αναβοσβήνουν τ’ άστρα Και της Ανάγκης προσταγές, που τους Θεούς ορίζουν Πώς να ξεφύγει ο θνητός, βουνά που τον συνθλίβουν Μας επιλέγει ο καιρός
κ’ οι εποχές γυρίζουν.
Τι και αν το σώμα το δονούν, πάθη παλιά θαμμένα Σπαράσσουν κρύφια την ψυχή, ήθη λησμονημένα Κάποιου ο χρόνος πέρασε, και γι’ άλλον ιω! δεν ήρθε.
<ανεστράφη γαρ πάντα νυν τα πράγματα>
Τι και αν χορδές μελωδικές, όργανα ξεχασμένα Ανοίγουν θύρες σφαλιστές, ξεθάβουν κ’ ανασταίνουν Κάποιου ο χρόνος πέρασε, και γι’ άλλον ιω! δεν ήρθε.
<νεκρών έχοντες ελπίδας τεθαμμένας·>
Μορφές αχνές φασματικές, τον νου τον τριγυρίζουν Κ’ ανείπωτες χιλιόχρονες, γλώσσες μου ψιθυρίζουν Στα τρίσβαθα τις εντολές...
(ουχ ώσπερ ο Βίων έλεγε) «τα παιδάρια παίζοντα των βατράχων τοις λίθοις εφίεσθαι, τους δε βατράχους μηκέτι παίζοντας αλλ' αληθώς αποθνήσκειν»
Χθες ήταν η παγκόσμια ημέρα των ζώων (όχι των δίποδων), και θα είχε ίσως ενδιαφέρον να δούμε μερικά πράγματα αφού αντιγράψω τα παρακάτω βασικά από το νετ.
Η Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων πρωτογιορτάστηκε το 1931 σ' ένα συνέδριο περιβαλλοντιστών στη Φλωρεντία, ως ένας τρόπος για την ευαισθητοποίηση κοινού και ειδικών για τα υπό εξαφάνιση ζώα. Από τότε, η γιορτή διευρύνθηκε και περιλαμβάνει όλα τα είδη του ζωικού βασιλείου. Η 4η Οκτωβρίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα Ζώων, επειδή συμπίπτει με τον εορτασμό της μνήμης του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης, που έχει αναγορευτεί από την Καθολική Εκκλησία ως προστάτης των ζώων και του περιβάλλοντος.
H Διεθνής Διακήρυξη των Δικαιωμάτων των Ζώων (1978)
Άρθρο 1
Όλα τα ζώα γεννιούνται με ίσα δικαιώματα στη ζωή και στη δυνατότητα ύπαρξης.
Άρθρο 2
1. Ο άνθρωπος οφείλει να σέβεται τη ζωή κάθε ζώου.
2. Ο άνθρωπος ανήκει στο ζωικό βασίλειο και δεν μπορεί να εξοντώνει ή να εκμεταλλεύεται τα άλλα είδη του ζωικού βασιλείου. Αντίθετα, οφείλει να χρησιμοποιεί τις γνώσεις για το καλό των ζώων.
3. Κάθε ζώο δικαιούται φροντίδας, προσοχής και προστασίας από τον άνθρωπο.
Άρθρο 3
1. Κανένα ζώο δεν πρέπει να υποβάλλεται σε κακομεταχείριση ή απάνθρωπη συμπεριφορά.
2. Αν η θανάτωση ενός ζώου θεωρηθεί υποχρεωτική πρέπει να γίνεις στιγμιαία, ανώδυνα και χωρίς καμιά πρόκληση αγωνίας του ζώου.
Άρθρο 4
1. Κάθε ζώο δικαιούται να ζήσει στο φυσικό του χώρο (γη, θάλασσα, αέρας) και να αναπαράγεται σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους,
2. Η στέρηση ελευθερίας του ζώου ακόμη κι αν γίνεται για μορφωτικούς σκοπούς είναι αντίθετη προς τη διακήρυξη δικαιωμάτων αυτού.
Άρθρο 5
1. Κάθε ζώο που από παράδοση θεωρείται κατοικίδιο δικαιούται να ζήσει με το ρυθμό και τις συνθήκες ζωής και ελευθερίας που αντιστοιχούν στο είδος του.
2. Η διαφοροποίηση αυτών των συνθηκών από τον άνθρωπο έχει σκοπούς κερδοσκοπικούς και είναι αντίθετη προς τη διακήρυξη.
Άρθρο 6
1. Κάθε ζώο που αποτελεί σύντροφο του ανθρώπου έχει δικαίωμα διάρκειας ζωής ανάλογης με τη φυσική του μακροβιότητα.
2. Η εγκατάλειψη ενός ζώου θεωρείται πράξη απάνθρωπη και εξευτελιστική.
Άρθρο 7
Αναφορικά με τα ζώα που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον άνθρωπο, η διάρκεια και η ένταση δουλειάς πρέπει να είναι σε λογικά πλαίσια, η διατροφή τους ικανοποιητική και η ανάπαυσή τους υποχρεωτική.
Άρθρο 8
1. Οποιοσδήποτε πειραματισμός πάνω στα ζώα, ιατρικός, επιστημονικός, κλπ. Αντιτίθεται προς τα δικαιώματα των ζώων, εφόσον προκαλεί πόνο σωματικό ή ψυχικό.
2. Πρέπει να επιδιώκεται η αντικατάσταση του πειραματισμού πάνω στα ζώα από άλλες υπάρχουσες τεχνικές.
Άρθρο 9
Τα ζώα που εκτρέφονται για τη διατροφή του ανθρώπου πρέπει να στεγάζονται, να τρέφονται, να μετακινούνται και να θανατώνονται χωρίς πρόκληση πόνου και αγωνίας.
Άρθρο 10
1. Απαγορεύεται η εκμετάλλευση των ζώων για τη διασκέδαση των ανθρώπων.2. Η έκθεση ζώου και τα θεάματα που χρησιμοποιούν ζώα αποτελούν καταστρατήγηση της αξιοπρέπειας και του σεβασμού προς τη ζωή του ζώου.
Άρθρο 11 Κάθε πράξη που χωρίς λόγο προκαλεί θάνατο ζώου είναι βιοκτονία, είναι έγκλημα απέναντι στη ζωή. Άρθρο 12 1. Κάθε πράξη που προκαλεί θάνατο μεγάλου αριθμού άγριων ζώων αποτελεί «γενοκτονία», έγκλημα απέναντι στο είδος. 2. Η μόλυνση και οποιαδήποτε καταστροφή του φυσικού μας περιβάλλοντος οδηγούν στη γενοκτονία. Άρθρο 13 1. Σεβασμός επιβάλλεται ακόμη και στο νεκρό ζώο. 2. Κάθε σκηνή βίας στην τηλεόραση και το σινεμά, με θύματα ζώα πρέπει να απαγορευτεί και μόνο οι σκηνές που έχουν σκοπό να ενημερώσουν για τα δικαιώματα των ζώων οφείλουν να προβάλλονται. Άρθρο 14 1. Οι οργανισμοί προστασίας και προάσπισης των ζώων πρέπει να αντιπροσωπεύονται από κάθε κυβέρνηση. 2. Τα δικαιώματα του ζώου πρέπει να κατοχυρωθούν απ' τους νόμους, όπως ακριβώς και τα δικαιώματα του ανθρώπου.
Διάβασα σε πολλές εφημερίδες και ιστολόγια την είδηση και στις περισσότερες περιπτώσεις είναι έντονη η (δικαιολογημένη) δυσαρέσκεια για τον τρόπο που φερόμαστε στα ζώα, θεωρώντας αυτήν την κατάσταση σαν κάτι που ίσχυε από πάντα με μια προοδευτική βελτίωση της αντιμετώπισης καθώς περνούν τα χρόνια, με αποκορύφωμα την φιλοσοφία πίσω από την διακήρυξη των δικαιωμάτων των ζώων.
Ισχύει όμως και εδώ αυτή η γνωστή γραμμικότητα που εφαρμόζει ο σύγχρονος άνθρωπος σε όλα τα θέματα, ή η σχέση ανθρώπων-ζώων έχει περάσει από διαφορετικά στάδια στο πέρας των εποχών, των πολιτισμών, των θρησκειών;
Το αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι πως ο άνθρωπος ως παμφάγο στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας, έχει έτσι και αλλιώς την τάση και ανάγκη και να τα φάει τα ζώα και με την εγκαθίδρυση της αγροτικής κοινωνίας να τα εκμεταλλευτεί, χρησιμοποιήσει, κάτι που δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ (μέχρι να τα εξαφανίσουμε όλα). Οπότε αυτό που διαφέρει είναι ο τρόπος που γίνονται τα παραπάνω, και κυρίως σε τι πλαίσιο μπαίνει – σύμφωνα με την εκάστοτε ‘φιλοσοφία’ της εποχής- η σχέση ανθρώπων ζώων.
Ένας λίγο πολύ κοινός ‘μύθος’ σε αυτή την γραμμική βελτίωση των σχέσεων ανθρώπων-ζώων είναι όπως και σε πολλά άλλα πράγματα η μετάβαση από τον αρχαίο κόσμο, ένα κόσμο αιματηρών θυσιών σε αυτόν της χριστιανικής αγάπης, άποψη που γρήγορα γίνεται αποδεκτή από αυτούς που μένουν στην επιφάνεια των πραγμάτων.
Στην πραγματικότητα όμως, η κατάσταση είναι πολύ μα πολύ διαφορετική καθώς η πρώτη ‘υποβάθμιση’ της σχέσης και τάξης των ζώων σημειώθηκε με τον ερχομό του μονοθεϊσμού και την απαγόρευση των παγανιστικών αιματηρών θυσιών.
Γιατί εκεί που για τους παγανιστές τα ζώα μπορεί να ήταν ιερά, αδέλφια τους, αγγελιοφόροι των θεών, έμψυχα με μόνη διαφορά στην ‘τάξη’, με τον μονοθεϊσμό ξεκινά η μεγάλη πορεία προς την αντικειμενοποίηση τους. Μέγιστη απόδειξη έναντι στο ‘επιχείρημα’ περί θυσιών φυσικά και είναι το γεγονός πως ουδέποτε τερματίστηκε στα πλαίσια του χριστιανισμού η κατανάλωση των ζώων ως τροφή (κάτι που αντιθέτως παρατηρείται αν και περιθωριακά στον παγανισμό ), απλά τερματίστηκε ή ένταξη αυτής της πράξης στο θρησκευτικό πλαίσιο του ιερού. Οπότε απλά από-ιεροποιήθηκαν τα ζώα χάνοντας ακόμα και αυτήν την ιδιότητα τους ως έμψυχα.
Δυστυχώς εδώ μεγάλο μέρος της ευθύνης έχουν κάποιοι Έλληνες φιλόσοφοι όπως ο Αριστοτέλης ο οποίος πρώτος υποστήριξε πως τα ζώα έχουν αποστολή την ‘χρήση’ τους από τον άνθρωπο και αναλόγως αυτής της χρήσης κατατάσσονται σε χρήσιμα κτλ. Ταυτόχρονα η φιλοσοφική εξερεύνηση του λόγου και η ταύτιση του με τον άνθρωπο σε αντιδιαστολή με τα άλογα ζώα σιγά σιγά προετοίμασε το έδαφος για τα υπόλοιπα, ειδικά μέσω της σχολής των Στωικών που φαίνεται να γίναν οι μεγάλοι υπέρμαχοι της αρχικής θέσης του Αριστοτέλη και δημιούργησαν τις ‘διχαστικές’ αυτές βάσεις στην επιχειρηματολογία που και αργότερα με ακραία εντονότερο βαθμό χρησιμοποιήθηκε και από τον μονοθεϊσμό διαταράσσοντας την σχέση συγγένειας ζώων-ανθρώπων που εν πολύς ίσχυε στον πολυθεϊσμό.
Στην συνέχεια, και αφού τα ζώα είχαν στερηθεί της ψυχής τους, της λογικής τους, και απλά ήταν χρήσιμα, το τελειωτικό χτύπημα έγινε με την ‘πρόοδο’ των τελευταίων λίγων αιώνων, με την ‘επιστήμη’ και την τεχνική που από την μία μας επέτρεψαν αυτήν την τελική επικράτηση σε όλη την φύση – που προανήγγειλε ο μονοθεισμός στο γνωστό «αυξάνεστε και πληθύνεστε και κατακυριεύσατε…» που ίσως αποτελεί και την χυδαιότερη ‘εντολή’ που οι άνθρωποι βάλαν να λέει ‘θεός’-, και από την άλλη ‘δικαιολόγησαν’ με ανθρωποκεντρικά κριτήρια την αναγκαιότητα της (τα απάνθρωπα και συχνά άχρηστα πειράματα στα ζώα πχ για το καλό των ανθρώπων).
Το ενδιαφέρον είναι πως αυτές οι δύο οπτικές για τις σχέσεις ανθρώπων/ζώων ήδη από την ύστερη αρχαιότητα βρίσκονται σε σύγκρουση και μάλιστα ακριβώς στο ίδιο πλαίσιο που υπάρχει ακόμα και σήμερα. Έτσι τουλάχιστον μας δείχνουν οι διάλογοι του Πλουτάρχου (στην νεοπλατωνική γραμμή υπέρ των ζώων, «Πότερα των ζώων φρονιμώτερα, τα χερσαία ή τα ένυδρα») ή του Φίλωνα (Ιουδαϊκή αντίληψη κατά των ζώων με Στωική/Αριστοτελική επιχειρηματολογία) ή τέλος του Θεόφραστου που αν και διάδοχος του Αριστοτέλη στάθηκε τελείως αντιθέτως με αυτόν, θέλοντας να καταργήσει ακόμα και τις θυσίες, στρεφόμενος σε μια διατροφή καθαρά χορτοφαγική (παρομοίως και ο Πορφύριος με το Περί Αποχής Εμψύχων).
Νομίζω ο καλύτερος τρόπος να κλείσουμε στο κλίμα της παγκόσμιας ημέρας των ζώων είναι με μια προσευχή ‘του φτωχούλη του θεού’ που με τα πανθεϊστικά της στοιχεία σε πλήρη αντίθεση με τα μονοθεϊστικά δόγματα αποτελεί και την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα (μπορείτε να διαβάσετε και λίγο Πλούταρχο, Θεόφραστο, Πορφύριο για να καταλάβετε βέβαια και την διαφορά επιπέδου)
Δοξασμένος νάσαι, ω Κύριε, με όλα σου τα πλάσματα και ξέχωρα για τον κυρ αδελφό τον Ήλιο, που μας φέρνει τη μέρα και που η χάρη του μας φωτίζει και που είναι όμορφος κι αστραφτερός και με τη μεγάλη του λάμψη μαρτυράει για Σένα, Ύψιστε!
Δοξασμένος νάσαι, ω Κύριε, για την αδελφή Σελήνη και τ’ άστρα, που δημιούργησες στον ουρανό, λαμπερά, πολύτιμα κι ωραία! Δοξασμένος νάσαι, ω Κύριε, για τον αδελφό μας τον άνεμο, και για τον αέρα, για το σύννεφο, για τη γαλήνη και για όλους τους καιρούς, που με αυτά στηρίζεις τα πλάσματά σου!
Δοξασμένος νάσαι, ω Κύριε, για το αδέλφι μας το νερό, που είναι πολύ χρήσιμο, και ταπεινό και πολύτιμο κι αγνό!
Δοξασμένος νάσαι, ω Κύριε, για την αδελφή φωτιά, που με φωτίζεις τη νύχτα, κ’ είναι ωραία και χαρούμενη και δυνατή και ρωμαλέα!
Δοξασμένος νάσαι, ω Κύριε, για την αδελφή μας, τη μητέρα τη μητέρα Γη, που μας τρέφει και μας αναβαστάζει και γεννάει πλήθος πωρικά και πολύχρωμα άνθη και δέντρα!
Στην μακραίωνη ιστορία της η φυλή αυτή, που γέννησε τον πρώτο μεγάλο και καθολικό αντιήρωα (σε αντιπαραβολή με έναν Αχιλλέα ή έναν Αίαντα) , είτε ως ισχυρός βασιλιάς με τους συντρόφους του, είτε ως καπάτσος καταφερτζής έμπορος, είτε ως ρακένδυτος ζητιάνος δημιουργός ιστορίας, είτε ως απλός καιροσκόπος , επέλεξε η αναγκάστηκε ΑΜΕΤΡΗΤΕΣ φορές να αποχωριστεί τα πάτρια εδάφη και να τα μεταφέρει αλλού, στις πιο απίθανες γωνιές της γής.
Από τις μυθικές εκστρατείες και τους πρώτους ιστορικούς αποικισμούς, από την εξάπλωση κατά την καταστροφή του αρχαίου κόσμου στην εξάπλωση κατά την καταστροφή της Πόλης έως τους πιο σύγχρονους ξενιτεμούς στο Αμέρικα, στην Γερμανία, στην Αυστραλία, στην νότια Αφρική και όπου αλλού υπάρχει έδαφος, φοράγαμε τα χίλια διαφορετικά κουστούμια του μέγα αντιήρωα της φυλής.
Και πάντα, στα χιλιάδες χρόνια και στα χιλιάδες μέρη και στους χιλιάδες διαφορετικούς ρόλους η ευχή και κατάρα του προτύπου, αυτός ο μοναδικός, ο Νόστος μας ακολουθούσε, με αποτέλεσμα ναι να φεύγουμε, συχνότατα να μεταφέρουμε, αλλά Τέλος να γυρνάμε και να ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΟΥΜΕ.
Κάπου όμως εκεί κατά τους δύο πρώτους παγκοσμίους πολέμους, όταν θα γεννιόταν ο άλλος μεγάλος, ξένος αυτή την φορά, Οδυσσέας του Joyce, αρχίσαμε να χάνουμε την επαφή με τον γιό του Λαέρτη, τα κουστούμια και οι ρόλοι εφθάρησαν με αποτέλεσμα ο τελευταίος κύκλος της Ελληνικής αιμορραγίας να μην κλείσει για πολλούς με έναν Νοστο.
Πολύ φοβάμαι πως τώρα και για πρώτη φορά, κατά πώς οι συνθήκες δείχνουν, ενδέχεται να μπούμε στον τελευταίο τέτοιο ηρωικό κύκλο της φυλής, έναν νέο δρόμο που χάνοντας κάθε του ρίζα (δεν έμειναν και πολλά για να μεγαλώσουν με ρίζες τα δεντριά) θα αποκτήσει για πρώτη φορά την γραμμικότητα που θα απαγορεύσει κάθε επιστροφή. ΣΕ ΤΙ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ;
Σκεφτόμουν τις προάλλες αν ερχόταν, η καλύτερα μάλλον ΟΤΑΝ έρθουν οι συνθήκες και κατά πάνω μου κατασπαρακτικά τι θα κάνω, θα κάνω μια αίτηση στην πρεσβεία της Αυστραλίας, θα κοιτάξω κάτι πιο κοντά στους ισχυρούς φίλους μας Γερμανούς τι;
Την απάντηση δεν την έχω, όμως διακρίνω πως δεν έχω για αυτόν τον Χρονο και εποχή, την θέληση ούτε του αρχικού Οδυσσέα, ούτε την πιθανή γραμμικότητα του νέου, πέθανε το πρότυπο μου μαζί με τον Αίαντα χιλιάδες χρόνια πριν; Μήπως παραμείνω αδύναμος και γέρος σαν τον Εύμαιο να φροντίζω/βοηθάω τους μνηστήρες καθώς κατασπαταλούν το βιός της φυλής με μόνες τις αναμνήσεις ενός Οδυσσέα;
Το πιο πιθανό τελικά είναι να παραμείνω πίσω σαν τον πιστό Άργο, και σε κάθε ευκαιρία να προσπαθώ να δαγκώσω ΟΣΟΝ ΔΥΝΑΜΑΙ τους εκμεταλλευτές του οίκου του αφέντη μου υπομένοντας τις κλωτσιές.
Περιμένοντας 'οδυσσόμενος' την ώρα που σε 5 χρόνια, σε 10 χρόνια από τώρα, σε 20, ΣΕ ΟΣΑ, οι τελευταίοι Οδυσσείς θα επιστρέψουν. Την ώρα που το βέλος θα περάσει ξανά από τις λαβές όλων των τσεκουριών, την ώρα που όπως πρώτα θα θειαφίζουμε για να καθαρίσει ο τόπος από το μίασμα του αίματος των ΜΝΗΣΤΗΡΩΝ.
Την ίδια στιγμή έχουμε και την επιστροφή ενός άλλου λαϊκού αυτή την φορά προτύπου απόλυτα ταυτισμένου με τις τελευταίες και ατελεύτητες ΕΞΟΔΟΥΣ μας εξ’ ού και μίζερου, ανατολίτικου, κλαψιάρικου, την επιστροφή του Καζατζιδισμού.
Με την ελπίδα να μην μας κολλήσει ρετσινιά η μιζέρια βάζω ένα άλλο πιο παραδοσιακό τραγούδι της ξενιτιάς, πιο ταιριαστό για έναν Οδυσσέα στην πιο γνωστή εκδοχή του
Κινήσαν τα καράβια τα ζαγοριανά
κίνησε κι ό καλός μου να πάει στην ξενιτιά
Ούτε γράμμα μου στέλνει, ούτε αντιλογιά.
Μου στέλνει ένα μαντήλι
δώδεκα φλουριά στην άκρη
απ΄ το μαντήλι μόχι αντιλογιά.
Θέλεις κόρη μ΄ παντρέψου, θέλεις καλογριά,
θέλεις τα μαύρα βάλε και καρτέρα με.
Εδώ στον τόπο πού ‘ρθα και παντρεύτηκα
μαεστροπούλα πήρα και μπερδεύτηκα.
Μαγεύει τα καράβια και δεν έρχονται
εμάγεψε και μένα και δεν έρχομαι.
Κινώ να ‘ρθώ στο σπίτι χιόνια και βροχές
πάλι πίσω γυρίζω ήλιος ξαστεριά
Και στην αγαπημένη μου εκδοχή -οποσδήποτε ακούστε την - σαν καθιστικό τραγούδι εδώ με γκάιντα από τον φίλο και δάσκαλο Γιώργο Μακρή μαζί με τον Βασίλη Καρακούση (το πρώτο τραγούδι στο 5ο βίντεο, ξεκινάει μετα το 1:45 δυστυχώς όχι ολόκληρο)
Μένω σε μια παλιά πολυκατοικία. Το άθλιο τσιμεντένιο της σώμα αγκαλιάζεται με τις άλλες του τετραγώνου, εξίσου παλαιές και άθλιες και δημιουργούν στο κέντρο έναν πολύ μεγάλο ‘κενό’ χώρο τον γνωστό μας ακάλυπτο. Και ναι μεν είναι ακάλυπτος, ασκεπής, όμως καταλαμβάνεται από μικρά τοιχία που χωρίζουν τις πολυκατοικίες, από πεταμένα πράγματα, από φυτά, από γάτες, από περιστέρια από ένα σωρό άλλα. Σε ένα μέρος μάλιστα δεσπόζει μια γηραία συκιά της οποίας τα πάνω κλαδιά φτάνουν μέχρι τον τρίτο όροφο.
Μικρός (ναι είναι το πατρικό μου) έσκυβα από το μπαλκόνι την κοίταζα και φανταζόμουν πως θα μεγάλωνε μέχρι να φτάσει στον πέμπτο και να την αγγίξω. Αυτό δεν συνέβη βέβαια ποτέ. Αναρωτιόμουν επίσης αν έβγαζε σύκα, ούτε αυτό όμως το έμαθα μιας και δεν έχω πάει ποτέ στον ακάλυπτο, δεν ξέρω καν αν είναι προσβάσιμος. Ίσως μόνο από κάποια υπόγεια διαμερίσματα από ξεχασμένες μαγικές πόρτες που ως εκ θαύματος οδηγούν σε μια συκιά στην καρδιά των τόνων μπετό.
Άραγε αν έμενα σε κάποιο τέτοιο υπόγειο διαμέρισμα με έξοδο εκεί, θα πότιζα την συκιά; Θα τάιζα τις γάτες; Πιθανόν αν και μέχρι τώρα αρκούμαι στο να βλέπω την συκιά και να ακούω τις γάτες.
Βλέπετε ένα άλλο χαρακτηριστικό αυτών των κατασκευών είναι πως ο ακάλυπτος λειτουργεί σαν ηχείο για τις πολυκατοικίες με αποτέλεσμα, λαμβάνοντας υπ’ όψιν και την παλαιότητα τους (άγνωστη λέξη η ηχομόνωση το 50), να φτάνουν κάθε είδους ήχοι στα πίσω δωμάτια ένα από τα οποίο είναι στην περίπτωση μου και το υπνοδωμάτιο.
Έτσι ακούω από σπιτικές εργασίες, τσακωμούς, γαυγίσματα, κλάματα, γέλια, μουσικές (μάλιστα για μια περίοδο είχα κάποιον που έπαιζε ούτι με τον οποίο συνομιλούσαμε με μελωδικούς μιμητισμούς, άλλοτε αντέγραφε τι έπαιζα εγώ στην φλογέρα ή την γκάιντα και άλλοτε εγώ αυτόν, τον ερωτόκριτο πάντως τον είχαμε σκίσει, χωρίς ποτέ βέβαια να γνωριστούμε ή έστω να αναγνωρίσουμε ο ένας την παρουσία του άλλου πέρα από την αναγνώριση που έδιναν οι μελωδίες των οργάνων), μέχρι και γάτες.
Οι γάτες έχουν πολύ πλάκα. Κατά περιόδους, σύμφωνα με τους κύκλους που έχει εγγράψει η φύση μέσα τους ξεκινάνε τις χορωδίες. Τσακωμοί αρσενικών, ερωτικά καλέσματα για τα θηλυκά, νέα γατιά πάμε για τον νέο κύκλο, επανάληψη δυο φορές τον χρόνο. Τόσες φορές που τις έχω ακούσει νομίζω πως καταλαβαίνω άψογα γατίσια αν και δεν μπορώ να τα μιλήσω καλά. Παρόμοια κατάσταση έχουμε και με τα περιστέρια αν και δεν έχει τόση πλάκα όση με τις γάτες.
Το τελευταίο διάστημα όμως για καλή μου τύχη έχω κάτι πολύ πολύ πιο ενδιαφέρον από τα παραπάνω, καθώς φαίνεται πως έχει μετακομίσει σε κάποιο διαμέρισμα θηλυκό του γένους Hommo είδους Sapiens με εξαιρετικά καλή ερωτική ζωή, και ακόμα πιο εξαίρετες ικανότητες έκφρασης της. Δεν αναφέρομαι σε αρσενικό σύντροφο γιατί εν αντιθέσει με την εκφραστική φίλη μας ο άλλος ή οι άλλοι δεν ακούγεται/ακούγονται.
Όπως και να έχει, η κοπελιά βάζει τα γυαλιά σε επαγγελματίες, τόσο καλή είναι. Βογγητά, σιωπές, αναφιλητά, επευφημίες, οδηγίες, κραυγές άλλες κοφτές άλλες μακρόσυρτες τίποτα δεν λείπει από το ερωτικό της ηχητικό οπλοστάσιο, χρησιμοποιεί όλο αυτό το αρχέγονο ρεπερτόριο, που η φύση προίκισε τις γυναίκες ώστε να ευχαριστιόμαστε και εμείς, τόσο καλά που ξυπνάει και νεκρούς.
Την πρώτη φορά που την άκουσα, είχα ήδη ξαπλώσει στα πρόθυρα του να αρχίσω τα ροχαλητά, μα μόλις αντιλήφθηκα το τι άκουγα (δεν ήταν και δύσκολο έχει και ντεσιμπέλ) αυθόρμητα χαμογέλασα και χάρηκα. Όχι δεν χάρηκα σαν στερημένος ανωμαλιάρης που περιμένει κανα τέτοιο για να αυνανιστεί βραδιάτικα, χάρηκα με έναν πολύ βαθύτερο από τον σωματικό τρόπο. Σαν να ήταν αυτά που άκουγα η πιο όμορφη και γλυκιά κατάφαση πως ναι ρε γαμώτο η ζωή είναι ωραία.
Βέβαια όπως διαπίστωσα την δεύτερη φορά που την άκουσα, η αλήθεια είναι πως έδωσε ρέστα τότε, δεν συμμερίζονται όλοι την άποψη και χαρά μου. Τουναντίον έκτοτε ξεκίνησε το σόου.
Αφού είχαν περάσει 10-15 λεπτά ηχητικής απόλαυσης σκάει μύτη σε ένα μπαλκόνι του ακαλύπτου μια κυρία (δεν την είδα αλλά άκουσα τα παντζούρια να ανοίγουν κτλ είπαμε ακούγονται όλα) και αρχίζει η ‘ατίμητη’ να κράζει.
‘Σαν δεν ντρέπεστε’, (γιατί καλέ κλεμμένο το έχουνε;)
‘Δεν μπορώ να κοιμηθώ’…. (ε ξύπνα τον άντρα σου η βρες κάποιον να σε κρατάει και σένα ξύπνια)
….δουλεύουμε το πρωί (άλλο αυτό, μόνο στις αργίες επιτρέπεται;)
Να πάτε να τα κάνετε στην χώρα σας αυτά (sic) !!! (καλά κυρία μου τα ‘έλα πιο γρήγορα αγόρι μου’ και ‘σκίσε με’ ξέρετε να τα λένε και μη γηγενής αυτής της χώρας;)
Θα καλέσω την αστυνομία (αχαχα και τι θα καταγγείλεις που πηδιούνται οι άλλοι η που δεν εσύ;)
ΣΚΑΣΕ ΣΚΥΛΑ ΣΚΑΣΕ!
Εκεί τρελάθηκα. Ήθελα να βγώ και εγώ στο μπαλκόνι να αρχίσω να κράζω.
Τι έγινε ρε γαμώτο, φτάσαμε σε τέτοιο σημείο μιζέριας σε αυτή την χώρα που μας πειράζει όταν κάποιοι περνάνε καλά, ερωτικά στην περίπτωση μας και θεωρούμε πως είναι και απολίτιστοι ξένοι;
Δεν μίλησα, και πολύ καλώς δεν σταμάτησε και το ζευγάρι πρώιμα.
Την επόμενη όμως θέλω να βγώ να κράξω και εγώ την ερώτηση μου
'Δηλαδή να κόψουμε και το γαμ$*#&$ να μπορεί να κοιμηθεί για να πάει στην δουλειά της η κυρία'; ( υπήρχαν και άλλοι διαμαρτυρόμενοι –μπορεί και ορθόδοξοι ή προτεστάντες - αλλά μένω σε αυτήν την χαρακτηριστική με την φωνή και φρασεολογία αλά Λουκά)
Η ακόμα καλύτερα αν βρώ το θάρρος ίσως πάνω από τις φωνές της νέο-Λουκά να ρωτήσω, ‘ρε παιδιά μήπως δέχεστε και παρέα’;
Μέχρι τότε θα φαντάζομαι την συκιά να μεγαλώνει μέχρι τον πέμπτο ώστε να την αγγίξω, θα φαντάζομαι πως υπήρχαν εποχές που οι γάτες για να ζευγαρώσουν δεν έπρεπε να πηδάνε δέκα μάντρες σε ακάλυπτους, εποχές που οι κουτσουλιές των περιστεριών πέφτανε σε χώμα, εποχές που οι συκιές ήταν μεγαλύτερες από τα μπετά, εποχές που οι γριές όταν άκουγαν τα βογγητά από τις νεότερες χαίρονταν και θυμόνταν και αυτές τα δικά τους, θα φαντάζομαι πως τέτοιες εποχές ίσως επιστρέψουν.
Εποχές που όταν η ζωή ερχόταν/έρχεται κατά πάνω σου πανέμορφη, θορυβώδης εσύ την αγκάλιαζες/αγκαλιάζεις και δεν φώναζες/φωνάζεις ‘Σκάσε σκύλα, σκάσε’
Ίσως και να βρώ το θάρρος και πάω από κεί. Ίσως και να με καλωσορίσουν και φωνάξω και εγώ δυνατά. Ίσως με τις φωνές εξαφανιστούν οι ‘ατίμητοι’ αρνητές της ζωής (γενικότερα), ίσως μεγαλώσει και η συκιά.
Τώρα ακούω κομπρεσέρ από τον ακάλυπτο. Στις ειδήσεις λέει για ποσοστό χρεωκοπίας της χώρας : 95%. Λέτε τότε να το κόψουμε και αυτό μαχαίρι;
Ναι μεν είπε ο πρόεδρος Ομπάμα πως η Αμερική εξακολουθεί να είναι 3Α (δεν πα να είναι και 3Ε) αλλά ούτε οι 'αγορές' (έλεος πια με αυτόν τον απρόσωπο όρο), φάνηκαν να πίθονται ούτε και οι 'οίκοι' αξιολόγησης πτοήθηκαν και προετοίμασαν και για περαιτέρω υποβάθμιση και της Αμερικάνικης οικονομίας αλλά και άλλων όπως των Ασιατικών, στην πραγματικότητα επαληθεύοντας τον εαυτό τους αφού στον νέο πανικό στα χρηματιστήρια οδηγηθήκαμε από την δική τους επιλογή υποβάθμισης των ΗΠΑ (οι ίδιοι που έδιναν 3Α στην Lehman 2-3 μήνες πριν την κατάρρευση της θυμίζω).
Όπως και να έχει, το ερώτημα λαμβάνοντας υπ' όψιν το παρελθόν της και την ικανότητα που έχει η Αμερική να αλλάζει κατά το δοκούν αξίες και ιδανικά (όπως πχ τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ελευθερίες ) είναι το εξής. Αφού μιλάμε για 5-10 άντε 50 ανθρώπους που αυτή την στιγμή μέσω των οίκων αξιολόγησης κάνουν παρτι στον πλανήτη, για ακατανόητους τουλάχιστον σε μένα λόγους, αφού μετά από ένα σημείο δεν νομίζω τα παραπάνω φράγκα να έχουν καμία διαφορά, εκτός αν αυξάνουν την αυνανιστική ικανοποίηση του δίποδου πίθηκου, γιατί η πρώην υπερδύναμη (αφού πια μέχρι και η apple έχει περισσότερο ρευστό απο αυτή) δεν κανονίζει ένα νέο αλά γκουαντάναμο τρομονόμο, μια επιχειρησούλα αλά CIA δολοφονίες και τα λοιπά, να ξεμπερδέψουμε με αυτούς τους 5-10-50 μπας και γλυτώσουμε όλοι.
Και επειδή δεν έχει δείξει η πρώην υπερδύναμη να έχει τέτοιες ηθικές αναστολές, νομίζω πως κάποια τέτοια αποφασιστική κίνηση εκ μέρους της όχι μόνο κρίνεται απαραίτητη (τουλάχιστον περισσότερο απαραίτητη, απ' ότι οι βομβαρδισμοί στην Ευρώπη, τα ντου στο Ιράκ, και ο αγώνας κατά των ισλαμιστών), αλλά μάλλον, και για πρώτη φορά, θα βρει συμπαράσταση απ' όλο τον κόσμο ανακτώντας έτσι έστω λίγο από το χαμένο της γόητρο και συμπάθεια.
Γιατί ναι μεν και οι ταλιμπάν μας ψιλοτρομοκρατούν αλλά σίγουρα λιγότερο από το 24% ΦΠΑ στο σουβλάκι, απο τα 850δις € δυνητικό πακέτο στήριξης Ιταλίας, Ισπανίας κτλ
Έτσι καταλαβαίνω και το Spiegel που κατηγορεί τον ευχάριστο Αμερικανό πρόεδρο ( ε σε σχέση με Μπους....) για ατολμία και αναποφασιστικότητα.
Πάρτε κε Ομπάμα μια απόφαση και μαζέψτε τα παιδιά σας (οίκους αξιολόγησης) τώρα που πήραν κεφάλι και στράφηκαν και κατά του μπαμπά τους. Μεθόδους έχετε πολλές, ξέρετε εσείς και τα επιτελεία σας. Να είστε σίγουροι πως οι λαοί θα το εκτιμήσουν περισσότερο από το δήθεν 'δικαίωμα κ ελευθερία άποψης' υπό το οποίο λειτουργούν αυτοί οι οίκοι.
Και επειδή έχω χαρά μεγάλη προτίνω για να συμβαδίζει όλη η κοινωνία με τις εξελίξεις και την νέα κουλτούρα της χώρας να γίνει πρωτεύουσα της χώρας τα Ζωνιανά και αλλαγή του ξεπερασμένου [πια εθνικού ύμνου που μιλάει για σπαθιά ελευθερία, πολέμους και λοιπές οπισθοδρομικές αηδίες με κάτι παρόμοιο απο τα παρακάτω που ταιριάζουν καλύτερα
Μετά η κυβέρνηση μας θα φαίνεται πιο αξιαγάπητη σε όλους
Έχω αρχίσει τον τελευταίο καιρό και έχω μια περίεργη συγχρονικότητα ή συντονισμό με τις εξελίξεις, σε βαθμό που θα αρχίσω να την ψάχνω με την μαντεία.
Εν πάση περιπτώση έλεγα προχθές στο προηγούμενο πως
"Η οικονομική κρίση μπορεί να μας ανοίξει τα μάτια και να καταρρίψει κάποιες σύγχρονες παραμυθίες"...
και
"....Και αν το σκεφτούμε λίγο το πράγμα, θα διαπιστώσουμε πως ήδη το πέπλο που μας κρύβει την πραγματικότητα έχει σηκωθεί, ειδικά για αυτούς μέσα στα πράγματα, δηλαδή τους ίδιους τους προπαγανδιστές θιασώτες και επιβάλλοντος την πίστη αυτή".
Εκτός οτι για ακόμα μια φορά η Αμερική πρωτοπορεί λέγοντας καθαρά αυτό που όλοι στον Δυτικό κόσμο για χρόνια θέλαν να κρύψουν, φαντάζομαι πως όλοι καταλαβαίνουμε πόσο σημαντική είναι η δήλωση αυτή .
Ήθελα εδώ και καιρό να υπεραμυνθώ της πρόσφατης οικονομικής κρίσης, δηλαδή των θετικών πραγμάτων που αυτή μπορεί να μας προσφέρει, αλλά μια η βαρεμάρα μια οι εξελίξεις που με πρόλαβαν το ανέβαλα.
Βέβαια παρά τα χειροκροτήματα, φαίνεται πως το νέο υπέρογκο δάνειο που ως χώρα λάβαμε δεν δύναται να αποτρέψει την κρίση (όπως κανένα δάνειο για καμία δυτική χώρα αφού η κρίση είναι συστεμική όπως σωστά αναφέρεται, αν και διαφωνούμε ως προς το πιο είναι πραγματικά το σύστημα), παρά μεταθέτει λίγο την λαιμητόμο στα παιδιά και εγγόνια μας (ε αφού μπορεί να την γλυτώσουμε εμείς 1-2 χρονάκια σιγά).
Έτσι θεωρώντας πως η κατάσταση παραμένει ως έχει, με μόνο τους τρελούς του χωριού – του εκάστοτε χωριού - να ζητωκραυγάζουν ακόμα τους φωστήρες μας όπως μαθαίνω στο blog του Περίκαλλου, θα επιμείνω σε μια μικρή ανάλυση των καλών που μπορεί να μας προσφέρει η οικονομική κρίση, υπεραμυνόμενος μάλιστα της απόλυτης αναγκαιότητας της για να σωθούμε.
Να πάμε κατευθείαν στα πολύ βαθιά λοιπόν.
1. Η οικονομική κρίση μπορεί να μας ανοίξει τα μάτια και να καταρρίψει κάποιες σύγχρονες παραμυθίες.
Από την βιομηχανική επανάσταση και μέχρι σήμερα (ή λίγο προ κρίσης), με την βοήθεια των νέων κοινωνικό-οικονομικών ιδεολογιών που γεννήθηκαν τότε, δημιουργήθηκε μια καινούργια πίστη, με θρησκευτικά ανορθολογικά κριτήρια θα υποστήριζα αν ήμουν άθεος, η οποία δεν άλλη από την πίστη στην γραμμική πρόοδο και ανάπτυξη, που συνδέεται με την οικονομία, τις ‘υλικές’ απολαύσεις και πάει πολλές φορές χέρι χέρι με την τεχνολογία.
Η ανορθολογική αυτή πίστη λοιπόν, παρέα με τα ιδεολογήματα που την ανέδειξαν, δημιούργησαν μια μαζική παραίσθηση, η αν θέλετε έναν σύγχρονο ‘μύθο’ ο οποίος μέχρι στιγμής έχει καρφωθεί στο συλλογικό ασυνείδητο και δεν φεύγει ότι και να λέμε.
Παράδειγμα: Κάνει κάποιος μια λογική ερώτηση. Ρε παίδες γίνεται σε έναν πεπερασμένο πλανήτη (με τους hommo πληθυσμούς να αυξάνονται), να υπάρχει αέναη, αειφόρος, αιώνια, συνεχής, Άπειρη ανάπτυξη και πρόοδος; (και δεν μιλάμε για ανάπτυξη στην γιόγκα ε;). Εκτός του ότι συνήθως είναι σαν να μην τέθηκε η ερώτηση ποτέ, της σπάνιες φορές που επιχειρείται μια απάντηση, γελάει και το παρδαλό κατσίκι, και αποδεικνύεται περίτρανα ο χαρακτήρας αυτής της μαζικής παραίσθησης.
Ε λοιπόν ναι ελπίζω πως αυτή η πρόσφατη παγκόσμια κρίση θα μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε αυτή την παραίσθηση και χωρίς Προζακ.
Και αν το σκεφτούμε λίγο το πράγμα, θα διαπιστώσουμε πως ήδη το πέπλο που μας κρύβει την πραγματικότητα έχει σηκωθεί, ειδικά για αυτούς μέσα στα πράγματα, δηλαδή τους ίδιους τους προπαγανδιστές θιασώτες και επιβάλλοντος την πίστη αυτή, η για να είμαι πιο συγκεκριμένος αυτούς τους οποίους η μαζική παραίσθηση ανέδειξε σε νικητές. Και πως το καταλαβαίνουμε αυτό; Μα αν δείτε γνωρίζοντας πως δεν πάει άλλο, σου λένε οι άνθρωποι πως τα ψέματα τελείωσαν, σφίχτε τα ζωνάρια (για να έχουν λίγο χρόνο βέβαια ακόμα οι ίδιοι να σπαταλούν την υπεραξία των άλλων), επιμένοντας στην αναγκαιότητα μιας ακαθόριστης ακόμα αλλά νομίζω θα δείξει σύντομα αλλαγής πλεύσης.
Υπάρχουν όμως και κάποιοι χαμένοι (κυριολεκτικά και μεταφορικά) και αυτοί εκ των αρχικών προπαγανδιστών παρομοίων ιδεών με διαφορετικό επικάλυμμα που ακόμα επιμένουν πως δεν υπάρχει κρίση, μπορούμε όλοι να τρώμε με χρυσά κουτάλια για πάντα αρκεί να μην μας κλέβουν οι μεγάλοι κτλ.
Εδώ πάλι, για να χρησιμοποιήσω και ένα παράδειγμα των ημερών, δεν μπορώ να καταλάβω πως και γιατί πχ ο σύγχρονος αμαξάς, μπορεί να διαφοροποιείται τόσο πολύ (οικονομικά) από τον αμαξά όλων των άλλων εποχών και να μπορεί στα πρώτα 10 χρόνια δουλειάς ζώντας καλά να κάνει και απόσβεση 100.000-200.000χιλ € κόστους στα δεύτερα 10 να αγοράζει σπιτάκι (συνεχίζοντας να ζει καλά) και να θεωρεί πως αυτό μπορεί να συμβαίνει για πάντα. Ε δεν πειράζει η παραίσθηση θα παραμείνει λίγο ακόμα στον αμαξά μας και σε κάποιους που έχουν παραμείνει στις οικονομικές θεωρίες του 19 αιώνα.
Η συνέχιση της κρίσης θα τους βοηθήσει και αυτούς να καταλάβουν στο τέλος.
Να πάμε και λίγο παραπέρα, σε κάτι ίσως ακόμα πιο σημαντικό και καθολικό που βέβαια συνδέεται με την παραπάνω μας ψευδαίσθηση και τις πράξεις που αυτή καθόρισε τα τελευταία 100-200 χρόνια.
2. Η κρίση μπορεί να λύσει τα οικολογικά προβλήματα πιο καλά, άμεσα και μόνιμα απ’ ότι αν είχαν την εξουσία όλες οι οικολογικές οργανώσεις μαζί.
Γιατί ενώ οι οικολογικές οργανώσεις, που στην πλειοψηφία τους είναι και αυτές συστεμικές και καθόλου ριζοσπαστικές, όλο και κάποια έκπτωση κάνουν, λίγο αειφόρος - πράσινη ανάπτυξη, λίγο ανθρωποκεντρισμός, λίγο από δω λίγο από κει, η οικονομική κρίση είναι αμείλικτη. Τέρμα οι βόλτες με τα αμάξια, τέρμα οι εισαγωγές τόνου (ίσως προλάβει και δεν εξαφανιστεί), τέρμα οι καταστροφικές σπατάλες, τέρμα τα αναπτυξιακά έργα, τέρμα τα λάχανα….
Οπότε αν προσβλέπουμε στην κρίση να λύσει το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτή την στιγμή παγκοσμίως ήτοι το οικολογικό, σίγουρα οι πιθανότητες επιτυχίας είναι μεγαλύτερες σε σχέση με τα υιοθετήστε μια τίγρη, κάντε κομποστ στην πολυκατοικία σας κτλ.
Το τρίτο μεγάλο πρόβλημα που μπορεί να επιλύσει η οικονομική κρίση είναι πιο εσωτερικό, και επειδή το πάμε σερί ε! σχετίζεται και αυτό λίγο με τα παραπάνω.
Μεταφερόμαστε στο εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου, που παραδόξως η οικονομική άνθηση αντί να εμπλουτίσει μάλλον μάρανε, αν κρίνουμε από την κυκλοφορία φαρμακευτικών αγωγών (νομίμων και μη), ψυχολογικών προβλημάτων, και ψυχιάτρων και λοιπόν που πλούτισαν από αυτό (σπαταλώντας ηλιθιωδώς , και εξ’ ίσου πεπεισμένοι για την αιώνια πρόοδο δηλ στην περίπτωση τους την πλήθυνση των ψυχικά προβληματικών).
3. Η οικονομική κρίση είναι σίγουρο πως θα φέρει τους ανθρώπους πιο κοντά, δημιουργώντας ξανά πιο Ανθρώπινες σχέσεις, πιο ειλικρινής, και το πιο βασικό, ουσιαστικότερες σε σχέση με τους χωρισμούς για λόγους Club ή Μπουζούκια.
Και μιας και σκέφτηκα μπουζούκια σε περιόδους κρίσης εκτός από τον εσωτερικό τους κόσμο, τις παρέες και τις σχέσεις οι άνθρωποι οδηγούνται στην ανάπτυξη χρήσιμων δεξιωτήτων. Μαθαίνεις ρε παιδί μου ένα μπουζουκάκι για να παίζεις στην παρέα, τραγουδάς λίγο εσύ αντί να πληρώνεις τον επαγγελματία αοιδό που δεν ξέρει τι είναι η εφορία, και αυτό φυσικά δεν περιορίζεται στα της τέχνης αλλά αφορά όλους τους τομείς δραστηριοτήτων. Έτσι ο άνθρωπος της κρίσης είναι πιο ολοκληρωμένος και εσωτερικά αλλά και εξωτερικά (ίσως μάλιστα αντιστραφεί και η κατά 20% μείωση της μυϊκής μάζας στα παιδιά που παρατηρείται μόλις την τελευταία δεκαετία που διάβαζα τις προάλλες).
Αν και νομίζω πως τα παραπάνω επιχειρήματα, με όλες τους τις προεκτάσεις θα αρκούσαν να πείσουν και τον πιο δυσκολόπιστο για την θετική αξία της κρίσης θα αναφέρω κάτι ακόμα.
Θεωρώ βέβαιο πως ένας λογικός και ουδέτερος παρατηρητής, που δεν θα συμμερίζονταν τις δικές μας συναισθηματικές ανησυχίες, ένας αποστασιοποιημένος εξωγήινος με γνώση της ιστορίας πχ θα έκανε άλλο έναν συλλογισμό.
Οι άνθρωποι σε περιόδους κρίσης θα μας έλεγε έχουν την κακή συνήθεια να κάνουν και άλλες μαλακιές. Όπως πχ πολέμους. Μικρή κρίση μικρός πόλεμος, μεγάλη κρίση μεγάλος πόλεμος, παγκόσμια κρίση ε… νταξ το πιάσαμε. Θα επέμενε λοιπόν ο εξωγήινος μας πως αν και μαλακία, αυτό είναι κάτι καλό αφού η πρόοδος σταματά και ενισχύονται στο πολλαπλάσιο και όλα τα παραπάνω που ήδη αναφέρθηκαν ενώ ταυτόχρονα επιλύεται άλλο ένα τεράστιο πρόβλημα που ο ίδιος βλέπει αλλά εμείς αρνούμαστε καν να σκεφτούμε, αυτό του υπερπληθυσμού.
Βέβαια θα μπορούσα να του αντιγυρίσω, ναι μεν αγαπητό πράσινο μαλάκιο from outer space αλλά τις τελευταίες φορές που θυμάμαι να έγινε κάτι τέτοιο, μετά επιστρέψαμε πιο δυναμικά στην μαζική παραφροσύνη και την παραίσθηση μας, μην σου πω κι’ όλας πως υπήρχαν περιπτώσεις που κάναμε πόλεμο για να ‘οδηγήσουμε΄ και κάποιους που είχαν ξεμείνει στο προοδευτικό ‘όνειρο’ μας αλά freedom and democracy.
Και εκεί ο αισιόδοξος αυτός εξωγήινος ίσως να μας απαντούσε. ‘Σύμφωνοι αλλά τι στο όνομα του μεγάλου ωραιοπλόκαμου &*&$#$&# (ακατανόητο όνομα), συνέχεια τις ίδιες μαλακίες θα κάνετε;
Για’ αυτό σας λέω, η κρίση είναι κάτι καλό και μην τους ακούτε. Καιρός να αντιστρέψουμε τις λογικές και αντί να υποθηκεύουμε το αίμα των παιδιών μας ας την αγκαλιάσουμε εξ’ ολοκλήρου να υποστούμε μπαμ και κατω όλες τις συνέπειες έτσι ώστε το μέλλον να είναι καλύτερο.
Ε και αν δεν περιλαμβάνει το καλύτερο μέλλον και εμάς προσωπικά, αλλά την πατήσουμε μεταξύ του μπαμ και του κάτω, στα @@ του, του εξωγήινου, σημασία έχει θα μας πει το ΣΥΝΟΛΟ.
Μικρό αρκουδάκι θύμα Εγνατίας οδού και αγανακτισμένων κάφρων
βρίσκει την μαμα αρκούδα εκεί που η καφρίλα δεν εχει ακόμα φτάσει.
Εκεί που το τοποθέτησαν άνθρωποι που ήξεραν να σέβονται
Άλλο ένα αρκουδάκι νεκρό χθες στο ένα απο τα 3 σημεία που τουλάχιστον 15-20 του είδους του έχουν βρει τον θάνατο από το 2009 σύμφωνα με τα δημοσιεύματα που βρήκα πρόχειρα.
Και επειδή όλοι βιαζόμαστε να κατηγορήσουμε τους ανεκδιήγητα άχρηστους σε κάθε δυνατό επίπεδο υπεύθυνους πολιτικούς και προύχοντες κουμπάρους τους που ούτε καν τις προτεινόμενες λύσεις από τον Αρκτούρο και άλλες οργανώσεις για την περιοχή δεν μπόρεσαν τόσα χρόνια να υλοποιήσουν (μιλάμε για πολύ δύσκολο να κάνεις 5-6 υπόγειες διαβάσεις σε εκείνα τα σημεία για τα ζώ και να βάλεις μια μικρή περίφραξη ) να σας πληροφορήσω πως τα πράγματα δεν είναι έτσι.
Βλέπετε οι 'Προμηθείς', τα πάντα προβλέποντες πανέξυπνοι αυτοί άνθρωποι είχαν υπολογίσει πως με το που θα τελείωνε η Εγνατία θα μπαίναμε στην κρίση, οπότε ήταν θέμα χρόνου πότε θα σταμάταγαν οι φανταστικοί Έλληνες οδηγοί να χρησιμοποιούν λόγο κόστους βενζίνας κτλ την νέα αυτή πίστα ταχύτητας που τους προσέφεραν τα κοινοτικά ταμεία και το Ελληνικό κράτος, οπότε και να εξανεμιστεί ο κίνδυνος για τις αρκούδες. Αν μείνει καμία μέχρι τότε βέβαια αλλά αυτό ήταν και το μεγάλο στοίχημα.
Με μικρές αποδόσεις όμως στους μπούκερ (που κάνουν πάρτι - και αυτοί - στην χώρα) μπαίνει το εν λόγω ενδεχόμενο επιβίωσης των αρκούδων καθώς όλοι γνωρίζουν πως πρώτα θα εξαφανιστεί ο κόσμος - μαζί και η τελευταία αρκούδα της χώρας - και μετά ο τελευταίος Νεοέλληνας ΚΑΦΡΟΣ που παθαίνει στήση μόνο παίζοντας με το κιβώτιο ταχυτήτων και σανιδώνοντας το γκάζι ανάμεσα στις πινακίδες ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΕΡΑΣΜΑ ΑΓΡΙΩΝ ΖΩΩΝ.
Βλέπετε μια φορά έκανε λάθος και αυτή η φυσική επιλογή και δείτε που καταλήξαμε.....
ΥΓ: Επειδή στα σοβαρά τώρα έχω βρεί πολλά άλλα θετικά που μπορεί να προκαλέσει η κρίση εκτός από την έλλειψη αυτοκινήτων στην Εγνατία, θα επανέλθω σε επόμενο κειμενάκι
Διάβασα με μεγάλη χαρά πριν λίγο την είδηση πως το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης ξεκίνησε ένα μεγαλεπήβολο πρόγραμμα που αποσκοπεί στην ολοκλήρωση της αποκρυπτογράφησης των παπύρων της Οξυρύγχου με την βοήθεια του κοινού μέσω internet.
Έτσι μέσω μιας ειδικής εφαρμογής εγγεγραμμένοι χρήστες θα μπορούν να βλέπουν τα θραύσματα των ανεκδότων παπύρων (ναι υπάρχουν και είναι αρκετοί) της συλλογής που μας χάρισε αποσπάσματα από την Σαπφώ, τον Άλκμαν κτλ.
Βέβαια στο μεγαλύτερο της μέρος η συλλογή (κείμενα από τον 1o-6o μχ αιώνα) φαίνεται πως έχει χριστιανικά κείμενα, οπότε μην εκπλαγείτε αν αντί για καμιά χαμένη τραγωδία –ένα Προμηθέα λυόμενο πχ - βοηθήσετε στο να καταγραφεί ένα ακόμα απόκρυφο ευαγγέλιο. Και προς θεού (sic) μην στεναχωρηθείτε έχει και αυτό την ιστορική του αξία.
Σημαντικό εδώ να αναγνωρίσουμε δύο πράγματα. Πρώτον την σημαντική συμβολή της τεχνολογίας (βέβαια δεν ξέρω αν θα δεχόμουν για αυτήν την θετική συνεισφορά και όλα τα αρνητικά και θυμήστε μου να γράψω σύντομα κάτι για την digital γνώση και το internet) και δεύτερον και βασικότερο την εξαιρετική προσέγγιση του πανεπιστημίου (όπως και άλλες πρόσφατες ανάλογες πρόσφατες άλλων ιδρυμάτων – η British library μου έρχεται στο μυαλό) που αποφάσισε να διαθέσει στο κοινό τα σπαράγματα.
Αρκεί μόνο να θυμήσω πως ο πάπυρος του Δερβενίου που χαρακτηρίστηκε πχ από τον καθηγητή Richard Janko ως το σημαντικότερο κείμενο σχετιζόμενο με την πρώιμη ελληνική λογοτεχνία, επιστήμη, θρησκεία και φιλοσοφία που εμφανίστηκε μετά την Αναγέννηση έμεινε αδημοσίευτο για 44 χρόνια μιας και το φυλάγαν οι καθηγητές της Θες/νίκης μην χάσουν την δόξα και το εκδώσει κανείς άλλος. Διασκεδαστικές οι επιστολές του Janko και των Ελλήνων καθηγητών (Εδώ, εδώ και εδώ).
Λοιπόν όσοι θέλετε ως ερασιτέχνες παπυρολόγοι να βοηθήσετε στην αποκρυπτογράφηση των σπαραγμάτων σπεύσατε ΕΔΩ, μόνο να θυμάστε κάτι που έχει επισημανθεί σε ανάλογες περιπτώσεις.
Επειδή εμείς ως Έλληνες, κατέχοντες την Ελληνική γλώττα όλων των περιόδων μας έχουμε μια ‘άποψη’ σε σχέση με τον κινέζο που βλέπει τους χαρακτήρες ως ιδεογράμματα για το τι θέλει να πει ο ποιητής ( ή το σπάραγμα του παπύρου) κάνουμε ασυνείδητα περισσότερα λάθη σε τέτοιες προσπάθειες απ’ ότι ο κινέζος. Οπότε όταν θα αντιστοιχείτε τα γράμματα στους χαρακτήρες που νομίζετε πως διαβάζετε μην προσπαθείτε να ‘διαβάσετε’ λέξεις ή συμπερασματικά να υποθέσετε κάποιο αβέβαιο χαρακτήρα. Κάντε τον κινέζο σαν να μην καταλαβαίνετε τι γράφει και απλά αν μοιάζει με ‘Α’ πατήστε Α και ούτω καθεξής.
που μας δείχνει πόσο επικίνδυνο είναι να μένουμε στην επιφάνεια των πραγμάτων.
