Μετά από τόσο καιρό ‘κρίσης’ και μνημονιακής πολιτικής με πλήθος πια συζητήσεων για το ζήτημα ελάχιστα δείγματα βελτίωσης υπάρχουν και η όλη φιλολογία για το θέμα με κάνει και νοιώθω εξωγήινος. Νομίζω πως και οποιοδήποτε 10χρονο με απλή λογική πάλι εξωγήινο θα ένοιωθε.
Και αυτό όχι μόνο γιατί η κυρίαρχη χυδαιότητα δεν μπορεί να αναγνωρίσει – μπολιασμένη με τις ανόητες οικονόμο-κοινωνικές ιδεολογίες που ξεπήδησαν την αυγή της βιομηχανικής επανάστασης – πως η οποιαδήποτε οικονομική κρίση έπεται των πολύ σημαντικότερων κρίσεων των θεσμών, των πολιτισμών, των πολιτικών κτλ τα οποία βέβαια στον σύγχρονο κόσμο μοιάζει να έχουν τεθεί όλα σε υπηρεσία της ‘οικονομίας΄αλλά κυρίως γιατί αυτό που λέμε σήμερα οικονομία, η οικονομική επιστήμη, μαζί και οι υψηλόμισθοι και αξιοσέβαστοι αρχιεπίσκοποι της , παίρνουν και Νόμπελ αν είναι δυνατόν, είναι απλά ΗΛΙΘΙΟΙ.
Φυσικά δεν φταίνε οι ίδιοι καθώς ένα IQ test μάλλον θα διέψευδε την ανώτερη μου δήλωση, αλλά οι ίδιες οι βάσεις, ή αλλιώς τα αξιώματα στα οποία στηρίχθηκε αυτή η ‘επιστήμη’. Το βασικό πρόβλημα είναι γενικότερο βέβαια και έγκειται στην προσπάθεια των νέων επιστημών - ανθρωπιστικών, κοινωνικών κτλ – να ακολουθήσουν το επιτυχημένο δρόμο των λεγόμενων φυσικών επιστημών στηριζόμενες και αυτές στην μαθηματικοποίηση των αρχών και μοντέλων τους.
Εδώ να κάνουμε μια παρένθεση για να αναφέρουμε ένα ενδογενές λάθος των επιστημών με την ανωτέρω έννοια που βασίζεται στην περίπου απόλυτη κυριαρχία της γνωστής φιλοσοφικής αρχής του DesCartes ‘σκέφτομαι άρα υπάρχω’. Το λάθος εδώ είναι πως σύμφωνα με την φιλοσοφία του DesCartes αυτό που υπάρχει περιορίζεται σε αυτό που μπορεί να νοηθεί. Το φιλοσοφικό δόγμα αυτό η επιστήμη το πήγε παραπέρα και ταύτισε ή καλύτερα περιόρισε το ‘νοηθεί’ με τα εργαλεία (πχ μαθηματικά) και τις μεθόδους ( πχ πείραμα ). Βέβαια αυτό δεν έβλαψε ιδιαίτερα τις ‘φυσικές’ επιστήμες καθώς λόγω αντικειμένου έδωσε εξαιρετικά αποτελέσματα στις έρευνες τους παρά την προφανή φιλοσοφική ηλιθιότητα που περιέχει η δήλωση. Γιατί δηλ το μόνο που υπάρχει είναι αυτό που μπορεί να νοηθεί ( λες και δεν γίνεται να έχουμε περιορισμούς ) αλλά και αυτό που μπορεί να νοηθεί είναι μόνο το μετρήσιμο ( λες και ούτε τα εργαλεία ενδέχεται να έχουν περιορισμούς).
Όπως και να έχει και συγγνώμη για την παρένθεση, πάνω σε αυτά τα στοιχεία βασίζεται και η σύγχρονη ‘επιστήμη’ της οικονομίας με αποτέλεσμα να μας έχει καταστρέψει. Για παράδειγμα μερικά από τα αποτελέσματα των ανωτέρω λάθος ‘αρχών’ στην οικονομία;
Το μόνο που μπορούμε να μαθηματικοποιήσουμε και να μετράμε με ασφαλή τρόπο είναι το χρήμα.
Ναι μεν το χρήμα είναι η Μονάδα Μέτρησης του πλούτου ( ζήτω ο Άνταμ Σμίθ ), αλλά είτε επειδή ο πλούτος δεν μπορεί να ορισθεί με ασφαλή τρόπο ή διαφοροποιείται ή ή, τελικά ταυτίζουμε τον πλούτο με το χρήμα.
Και όχι μόνο αυτό αλλά επειδή υπάρχει και πλούτος που δεν μπορούμε να μετρήσουμε καθόλου, δεν χωράει δηλ στα μοντέλα μας δεν τον σκεφτόμαστε καθόλου. Με αποτέλεσμα να μην υπάρχει στις εξισώσεις μας, στις πολιτικές μας, στο μυαλό μας. Δηλ όπως το υπάρχει ότι μετριέται, στην γενική επιστημονική θεώρηση έχουμε εδώ τελικά το ότι το χρήμα είναι ο πλούτος.
Αν πάμε πίσω στις πηγές της σύγχρονης οικονομικής σκέψης – είπαμε βιομηχανική επανάσταση Ανταμ Σμίθ και λοιπά – θα δούμε και ένα άλλο τραγικό σφάλμα. Παρά το ότι όλη η οικονομική δραστηριότητα του ανθρώπου (δευτερεύουσα οικονομία) έχει μια βασική προϋπόθεση, την οικονομία του φυσικού περιβάλλοντος (πρωτεύουσα οικονομία) η δεύτερη έχει θεωρηθεί δεδομένη και ανεξάντλητη, αέναη ανάπτυξη, αειφόρος ανοησία και λοιπές %#*$#&$. Και επειδή το χρήμα μετριέται πιο εύκολα, μπαίνει σε διαγράμματα, φτιάχνουμε και excel κτλ τα τελευταία χρόνια αποδεσμεύτηκε και από την δευτερογενή ‘πραγματική’ οικονομία με αποτέλεσμα την ανεξαρτητοποίηση και αυταξία του. Δεν εξηγείται αλλιώς πως ο σπασίκλας που μαγειρεύει Bonds πληρώνεται περισσότερο από τον αγρότη που καλλιεργεί πατάτες.
Άλλη μια παρένθεση εδώ καθώς έχουμε το άλλο ηλίθιο φαινόμενο η ‘ανάπτυξη’ της οικονομίας να βασίζεται στο παραγόμενο έργο/ εργάτη που το παραγόμενο έργο μετριέται με το πόσο χρήμα παίρνει δηλ ανάπτυξη είναι συνάρτηση των μισθών και ποιοι παίρνουν περισσότερο χρήμα πχ οι χρηματιστές άρα η οικονομία με την μεγαλύτερη ανάπτυξη είναι η οικονομία του χρηματιστηρίου….. Οπότε καταλαβαίνετε τι φανταστικά πράγματα μετράνε οι ηλίθιοι οικονομολόγοι και παίρνουν αποφάσεις οι εξίσου ηλίθιοι πολιτικοί…..
Τώρα Βέβαια και για να επιστρέψω στο 10χρονο, δεν θέλει και πολύ μυαλό για να καταλάβεις πως αν πχ όλο το χώμα στην γή είναι μολυσμένο, δεν μπορείς να έχεις την δευτερογενή οικονομία του αγρότη, και αν δεν την έχεις έ τότε φάε spreads ρε μαλάκα να δούμε αν θα ζήσεις. Αυτό το λέω σαν Hint του τι θα μπορούσαμε να κάνουμε για να βγούμε από την κρίση….
Αν προσθέσουμε και άλλες ηλιθιότητες όπως το αόρατο χέρι των αγορών (δεν ισχύει μακροσκοπικά αφού η πρωτογενής οικονομία αντιθέτως με το ανεξαρτητοποιημένο χρήμα έχει περιορισμούς – δεν μπορείς να έχεις πχ άπειρο πετρέλαιο, μάλιστα το 2005 πατήσαμε την κορυφή στην παραγωγή παγκοσμίως και έκτοτε έχουμε πτώση – ‘ μα γιατί δεν εξισορροπεί την παραγωγή το αόρατο χέρι των αγορών’ αναρωτιέται το 10χρονο, ή την παρανοϊκή θετική ανάδραση με την οποία λειτουργεί το χρήμα( ανεβαίνουν οι τιμές των σπιτιών, έ άρα θα ανέβουν κι’ άλλο οπότε χτίστε/αγοράστε ) πριν από κάθε φούσκα, σε αντίθεση με τους νόμους της θερμοδυναμικής και την αρνητική ανάδραση των φυσικών συστημάτων μας έχουν νομοτελειακά οδηγήσει εδώ που είμαστε.
Με αυτά και με αυτά και συγγνώμη για την πολυλογία δεν χρειάζεται να αναρωτιόμαστε γιατί φτάσαμε εδώ, δεν χρειάζεται να αναρωτιόμαστε αν θα βγούμε ποτέ από την κρίση ( παγκοσμίως εννοείται πως όχι συνεχίζοντας έτσι), και δεν χρειάζεται και εγώ να αναρωτιέμαι ‘ μα καλά γιατί όλοι εστιάζουν πως θα επιστρέψουμε στις αγορές για να δανειστούμε και άλλα και όχι πως θα ξεφύγουμε από αυτό’ ή πως γίνεται και η πιο σοβαρή αντιπολιτευτική, στην μνημονιακή πολιτική θέση, είναι πχ να χαρακτηρίσουμε το χρέος απεχθές , τρομάρα τους για επιστήμονες και πανεπιστημιακούς ή ποιος τα έφαγε τρομάρα μας για λαός.
Τώρα για τον κόσμο που κατεβαίνει στους δρόμους ( και εγώ μαζί ) με βασικό προβληματισμό του ότι περικόβονται οι συντάξεις έ στο ίδιο ηλίθιο κλίμα είναι καμιά προσπάθεια επιστροφής στις αρχικές πηγές του προβλήματος, οπότε ο πλανήτης των πιθήκων πάει για φούντο, και δυστυχώς δεν πρόκειται να βγώ λάθος σαν τους χιλιαστές ή τους 2012-ιστές.
Εκτός και αν αλλάξουμε μυαλά…..
Στο χέρι μας έιναι……
Συνεχίζεται....ίσως