Διαπίστωσα σήμερα διαβάζοντας τις τελευταίες αναρτήσεις στα ιστολόγια που παρακολουθώ μια ενδιαφέρουσα συγχρονικότητα. Εδώ είχε ανέβει ένα απόσπασμα από το Μανιφέστο για μια Ευρωπαϊκή αναγέννηση του Benoist και εδώ το κείμενο έκλεινε με ένα άλλο απόσπασμα του ίδιου διανοητή για την παράδοση. Επειδή οι περισσότεροι με μια επιφανειακή εξέταση θα υποθέσουν πως η συγχρονικότητα και οι ομοιότητες εξαντλούνται στην χρήση των γραπτών του Γάλλου επιτρέψτε μου να δείξω μια σημαντικότερη σύνδεση.
Αναφέρεται συχνά, συνήθως θετικά και παραβλέποντας την περίπτωση του Ελληνιστικού και Ελληνορωμαϊκού κόσμου (όπου ο οικουμενισμός εμφανίζεται χωρίς να εξαφανίζονται οι επιμέρους ταυτοτικές διαφορές, η άλλη αντίληψη των πραγμάτων εδώ), πως ο πρώτος πραγματικός οικουμενισμός ως ιδεολογία εμφανίζεται με την πολιτική επικράτηση του χριστιανισμού, ήδη από τα πρώτα χρόνια της Νέας Ρώμης. Ακόμα πιο συχνά, για να υποστηριχτεί αυτού του τύπου ο οικουμενισμός, ο οφειλόμενος στην χριστιανική ιδεολογία, παραλείπεται η αναφορά στο πώς επετεύχθη. Ο τρόπος με τον οποίο κατορθώθηκε ήταν φυσικά οι ποταμοί αίματος όλων όσων επέμεναν να διατηρούν μια διαφορετική ταυτότητα σε σχέση με αυτή που το επίσημο οικουμενικό κράτος βιαίως προωθούσε. Παγανιστές, αιρετικοί, αλλόθρησκοι, ξένες πολιτισμικές ομάδες πλήρωσαν το τίμημα της επίτευξης αυτού του στόχου.
Το κείμενο στο δεύτερο ιστολόγιο, μας υπενθυμίζει ακριβώς μια τέτοια μαύρη επέτειο για τον Ελληνισμό, όταν ο "Μέγας" Θεοδόσιος ως αυτοκράτωρ της Νέας Ρώμης θέσπιζε την "αντιπαγανιστική" του νομοθεσία "De paganis, sacrificiis et templis", από την οποία για συμπλήρωση του κείμενου των φίλων σταχυολογώ κάποιες φράσεις (*από την μετάφραση της Αφροδίτης Καμάρα στις εκδόσεις Κατάρτι "Η αντιπαγανιστική νομοθεσία της Ύστερης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας μέσα απο τους Κώδικες).
Codex Theodosianus XVI - X De pafanis, sacrificiis et templis
16.10.2. Προς Μαδαλιανόν, βοηθό Έπαρχο της Διοικήσεως
Ας σταματήσει η ψευδής πίστη κι ας καταργηθεί η τρέλα των θυσιών. Γιατί αν κάποιος, παραβιάζοντας τον νόμο [...] τολμήσει να τελέσει θυσίες, θα τιμωρηθεί πάραυτα με την επιβολή της ποινής που του ταιριάζει.
16.10.4 Προς Ταύρον, Έπαρχο του Πραιτωρίου
Επιθυμούμε να κλείσουν αμέσως όλοι οι ναοί σε όλους τους τόπους και σε όλες τις πόλεις και να απαγορευθεί η είσοδος σε αυτούς, έτσι ώστε να μην έχουν την δυνατότητα οι απολωλότες να διαπράξουν αμαρτία. Θέλουμε επίσης να απέχουν όλοι από τις θυσίες. Αν όμως τύχει και κάποιος διαπράξει το αδίκημα, θα τιμωρηθεί με αποκεφαλισμό. Διατάσσουμε οτι η περιουσία όποιου τιμωρηθεί κατ' αυτόν τον τρόπο θα περιέλθει στο αυτοκρατορικό ταμείο....
16.10.6
Διατάσσουμε όπως υποβληθούν στην ποινή του θανάτου όσοι αποδειχθεί οτι τελούν θυσίες ή λατρεύουν αγάλματα.
16.10.10 Προς Αλβίνον Έπαρχο του Πραιτωρίου
Κανείς δεν θα μολυνθεί με σφάγια. Κανείς δεν θα σφάξει αθώο θύμα. Κανείς δεν θα πλησιάσει τα ιερά, κανείς δεν θα διασχίσει τους ναούς, ούτε και θα τιμήσει εικόνες φτιαγμένες από ανθρώπινο χέρι, γιατί θα κριθεί ένοχος με βάση και τους ανθρώπινους και τους θείους νόμους.
16.10.12 Προς Ρουφίνον, Έπαρχο του Πραιτωρίου
Κανείς απολύτως [...] σε κανέναν τόπο και σε καμία πόλη δεν θα θυσιάσει αθώο σφάγιο σε άψυχα αγάλματα. Δεν θα τιμήσει, διαπράττοντας κρυφά αυτήν του την ανηθικότητα, τον Λάρητα του με φωτιά, την Τύχη του με κρασί, τους Πενάτες του με αρώματα. Δεν θα ανάψει λυχνάρια σε αυτούς, δεν θα τοποθετήσει λιβάνι μπροστά τους, ούτε θα κρεμάσει στεφάνια προς τιμήν τους... (κατάσχεση σπιτιού και περιουσίας για τα δεύτερα)
16.10.14 προς Καισάριον Έπαρχο του Πραιτωρίου
Εάν με τους παλαιούς νόμους είχαν δοθεί προνόμια σε ιερείς (sacerdotes), ministri, perfecti ή ιεροφάντες των παλαιών μυστηρίων, γνωστούς με τα ως άνω ονόματα ή με άλλα, τα προνόμια αυτά θα καταργηθούν εντελώς....
16.10.16. προς Ευτυχιανόν, Έπαρχον του Πραιτωρίου
Εάν υπάρχουν ναοί σε επαρχιακές περιοχές θα καταστραφούν χωρίς φασαρία ή οχλαγωγία. Γιατί μόνο όταν θα έχουν γκρεμιστεί και εξαλειφθεί από προσώπου γης, θα έχει καταστραφεί η υλική βάση επάνω στην οποία στηρίζονται οι δεισιδαιμονίες...
16.10.19 προς Κούρτιον Έπαρχο του Πραιτωρίου
[....] Δεν θα επιτρέπεται διόλου να τελούνται συμπόσια για τον εορτασμό ιερόσυλων τελετουργιών σε νεκροταφεία ή να εορτάζεται οποιαδήποτε επίσημη τελετή. Δίνουμε στους επισκόπους αυτών των περιοχών το δικαίωμα να χρησιμοποιούν εκκλησιαστική ισχύ για να αποτρέψουν τέτοιες πρακτικές (και ακολούθησε το γνωστό πάρτυ καταστροφών και διώξεων)...
16.10.20
[....] διατάσουμε, οτι όλα τα μέρη που το εσφαλμένο δόγμα των παλαιών είχε εκχωρήσει στις ιερές τους τελετές θα περιέλθουν στην ιδιοκτησία του αυτοκρατορικού μας ταμείου. (και μετά θα δίνονται στην χριστιανική εκκλησία)
16.10.25 προς Ισίδωρον, Έπαρχο του Πραιτωρίου
[....]Διατάσσουμε όλα τα ιερά τους και οι ναοί τους, αν βρίσκονται ακόμη άθικτα ακόμη και τώρα, θα καταστραφούν με διαταγή των τοπικών αρχών και θα εξαγνιστούν με την ύψωχη του σημείου της σεβαστής χριστιανικής θρησκείας....
16.10.22 προς Ασκληπιόδοτον (sic) Έπαρχο του Πραιτωρίου
Οι ρυθμίσεις νόμων που έχουν ήδη εκδοθεί θα εξαλείψουν όσους ειδωλολάτρες υπάρχουν, αν και πιστεύουμε οτι μέχρι τώρα δεν έχει μείνει κανείς πια...
Από τα παραπάνω ενδεικτικά αποσπάσματα, γίνεται εμφανές πως επιτυγχάνεται ένας οικουμενισμός χριστιανικού τύπου με την πλήρη εξάλειψη των διαφορών, σε κάθε πιθανή έκφραση (δημόσια λατρεία, οικιακή λατρεία, παραδοσιακά ιερατικά αξιώματα, περιουσία, θάνατος) δηλαδή εθνοκτονικά και γενοκτονικά.
Επειδή, όμως, ο σύγχρονος κόσμος σε μεγάλο βαθμό υιοθέτησε αυτό το χριστιανικό "πνεύμα" και συνεχίζει, αν και καλυμμένα, να σκέφτεται με αυτόν τον τρόπο, αλλάζοντας πολλές φορές τον επιθετικό οικουμενισμό του χριστιανισμού με έναν λιγότερο θορυβώδη διεθνισμό, στο δεύτερο κείμενο μας με τις θέσεις του Benoist διαβάζουμε ένα παράδειγμα του ποια μπορεί να είναι στάση και θέση κάποιου, ο οποίος δεν επιθυμεί να εξαλειφθούν οι διαφορές και ειδικά οι ταυτοτικές τέτοιες.
Τέλος για να συμμετάσχω και εγώ εκ των υστέρων σε αυτήν την ενδιαφέρουσα συγχρονικότητα, συνεχίζοντας από την μία εκεί που σταματάει το προηγούμενο και από την άλλη επικαιροποιόντας το θέμα ώστε να συσχετιστεί και με "σύγχρονη" θεματολογία (με την ελπίδα να γίνουν εμφανείς οι υιοθεσίες, και οι άλλοι δρόμοι σκέψης, οι οποίοι μπορούν ακόμα να υπάρξουν) μεταφράζω και εγώ δύο σχετικά άρθρα του ίδιου μανιφέστου, το οποίο οι Αγγλομαθείς μπορούν αν βρούν ολόκληρο εδώ.
Ενάντια στο Ρατσισμό. Για το δικαίωμα στη διαφορά
Ο όρος ρατσισμός δεν μπορεί να οριστεί ως μια προτίμηση στην ενδογαμία , η οποία προκύπτει από την ελεύθερη επιλογή των ατόμων και των λαών . Ο εβραϊκός λαός , για παράδειγμα , οφείλει την επιβίωσή του στην απόρριψη των μικτών γάμων. Αντιμέτωποι με θέσεις οι οποίες είναι συχνά απλοϊκές , προπαγανδιστικές, ή ηθικολογικές , είναι αναγκαίο να επιστρέψουμε στο πραγματικό νόημα των λέξεων : Ο ρατσισμός είναι μια θεωρία σύμφωνα με την οποία υπάρχουν ποιοτικές ανισότητες μεταξύ των φυλών , έτσι ώστε , συνολικά, μπορεί κανείς να διακρίνει τις φυλές σε ανώτερες ή κατώτερες. Διατείνεται ότι η αξία ενός ατόμου συνάγεται εξ ολοκλήρου από τη φυλή στην οποία ανήκει ή πως η φυλή αποτελεί τον κεντρικό καθοριστικό παράγοντα στην ανθρώπινη ιστορία . Αυτά τα τρία αξιώματα μπορεί να υποστηρίζονται από κοινού ή χωριστά . Και τα τρία είναι ψευδή. Ακόμα και εάν οι υπάρχουσες φυλές διαφέρουν η μια από την άλλη , όσον αφορά το ένα ή το άλλο στατιστικά απομονωμένο κριτήριο , παρ' αυτά δεν υπάρχουν απόλυτες ποιοτικές διαφορές μεταξύ τους. Ούτε υπάρχει ένα παγκόσμιο πρότυπο έξω από την ανθρωπότητα το οποίο θα επέτρεπε την δημιουργία μιας φυλετικής ιεραρχίας . Τέλος , είναι προφανές ότι ένα άτομο λαμβάνει την αξία του από εκείνες τις ιδιότητες που είναι δικές του . Ο ρατσισμός δεν είναι μια ασθένεια του μυαλού, η οποία παράγεται από την προκατάληψη ή την προ-νεωτερική δεισιδαιμονία. ( Μια τέτοια εξήγηση αποτελεί έναν φιλελεύθερο μύθο, ο οποίος προτείνει την έλλειψη ορθολογισμού ως την πηγή κάθε κοινωνικού δεινού). Αντίθετα, ο ρατσισμός είναι μια λανθασμένη θεωρία, με βαθιές ρίζες στο χρόνο, η οποία πηγάζει από τον επιστημονικό θετικισμό , σύμφωνα με τον οποίο μπορεί κανείς να μετρήσει "Επιστημονικά" , απόλυτα την αξία των ανθρώπινων κοινωνιών , και στον κοινωνικό εξελικτισμό ,ο οποίος τείνει να περιγράψει την ιστορία της ανθρωπότητας ως μια μοναδική, ενοποιημένη ιστορία , η οποία χωρίζεται σε "στάδια", τα οποία αντιστοιχούν σε διάφορα στάδια προόδου. ( Έτσι, ορισμένοι λαοί θεωρούνται προσωρινά ή μόνιμα πιο "προηγμένοι" από τους άλλους.)
Σε αντίθεση με το ρατσισμό υπάρχει ένας διεθνικός και ένας διαφοροποιητικός* αντί-ρατσισμός . Ο πρώτος καταλήγει στα ίδια συμπεράσματα όπως και ο ρατσισμός τον οποίο καταγγέλλει . Σε αντίθεση με τις διαφορές , τις οποίες αναγνωρίζει ο ρατσισμός, ο διεθνικός αντιρατσισμός αναγνωρίζει στα άτομα μόνο την κοινή προέλευση από το ίδιο είδος και τείνει να εξετάζει τις συγκεκριμένες ταυτότητες τους ως μεταβατικές ή δευτερεύουσας σημασίας. Εξισώνοντας/Μειώνοντας το "Άλλο" με το "Ίδιο" μέσω μιας αυστηρά αφομοιωτικής προοπτικής, ο διεθνικός αντιρατσισμός είναι, εξ ορισμού , ανίκανος να αναγνωρίσει ή να σεβαστεί τήν ετερότητα για αυτό που είναι . Ο διαφοροποιητικός αντι-ρατσισμός, με τον οποίο συντάσσεται η Νέα Δεξιά, υποστηρίζει ότι η αμείωτη πολλαπλότητα των ανθρώπινων ειδών αποτελεί ένα πραγματικό θησαυρό . Ο διαφοροποιητικός αντι-ρατσισμός καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για την αποκατάσταση ενός καταφατικού νόηματος στο "καθολικό, όχι σε αντίθεση με το "διαφορετικό", αλλά ξεκινώντας από την αναγνώριση/αποδοχή του "διαφορετικού". Για την Νέα Δεξιά , ο αγώνας κατά του ρατσισμού δεν κερδίζεται αναιρώντας την έννοια των φυλών, ούτε από την επιθυμία να συγχωνευτούν όλες αυτές σε ένα αδιαφοροποίητο σύνολο. Αντιθέτως, ο αγώνας κατά του ρατσισμού διεξάγεται με την άρνηση και του αποκλεισμού και της αφομοίωσης: ούτε απαρτχάιντ ούτε χωνευτήρι, αλλά αποδοχή του άλλου ως Άλλου μέσα από μια διαλογική* προοπτική αμοιβαίου εμπλουτισμού.
Κατά της μετανάστευσης. Υπέρ της συνεργασίας
Λόγω της ταχείας ανάπτυξης και των τεραστίων διαστάσεων της, η μετανάστευση , όπως την παρατηρεί κάποιος σήμερα στην Ευρώπη, αποτελεί ένα αναμφισβήτητα αρνητικό φαινόμενο. Ουσιαστικά , αντιπροσωπεύει μια μορφή αναγκαστικού ξεριζωμού ην αιτία του οποίου είναι, πρώτα απ 'όλα , οικονομική - αυθόρμητες ή οργανωμένες κινήσεις από φτωχές και πυκνοκατοικημένες χώρες προς τις χώρες που είναι πλούσιες . Αλλά η αιτία είναι επίσης, συμβολική - η έλξη που ασκεί ο δυτικός πολιτισμός και η συνακόλουθη υποτίμηση των αυτοχθόνων πολιτισμών , υπό το πρίσμα του αυξανόμενου προσανατολισμού προς τον καταναλωτικό τρόπο ζωής . Η ευθύνη για την τρέχουσα μετανάστευση έγκειται κατά κύριο λόγο , όχι στους μετανάστες , αλλά στις βιομηχανικές χώρες οι οποίες υποβίβασαν τον άνθρωπο στο επίπεδο του εμπορεύματος το οποίο δύναται να μεταφερθεί οπουδήποτε. Η μετανάστευση δεν είναι επιθυμητή για τους μετανάστες , οι οποίοι αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους για μια άλλη στην οποία τους υποδέχονται ως back- ups για τις οικονομικές ανάγκες . Η μετανάστευση δεν είναι επωφελής ούτε για τον οικοδεσπότη πληθυσμό ο οποίος υποδέχεται τους μετανάστες , και βρίσκεται αντιμέτωπος συχνά, παρά τη θέλησή του, με βίαιες αλλαγές στο ανθρώπινο και αστικό περιβάλλον του. Είναι προφανές ότι τα προβλήματα των χωρών του Τρίτου Κόσμου δεν θα επιλυθούν με τις σημαντικές μετακινήσεις πληθυσμών. Γι' αυτό και η Νέα Δεξιά προτιμά πολιτικές περιορισμού της μετανάστευσης , σε συνδυασμό με μια αυξανόμενη συνεργασία με τις χώρες του Τρίτου Κόσμου στις οποίες η οργανική αλληλεξάρτηση* και οι παραδοσιακοί τρόποι ζωής εξακολουθούν να επιβιώνουν , προκειμένου να ξεπεραστούν οι ανισορροπίες που προκύπτουν από την παγκοσμιοποίηση.
Όσον αφορά τους πληθυσμούς των μεταναστών που κατοικούν σήμερα στη Γαλλία , θα ήταν ουτοπικό να περιμένουμε την μαζική τους αποχώρησή. Το Ιακωβίνικο εθνικό κράτος υποστήριζε πάντα ένα μοντέλο αφομοίωσης, στο οποίο μόνο το άτομο, απορροφάται, μέσα σε μια υπηκοότητα, η οποία είναι καθαρά αφηρημένη. Το κράτος δεν έχει κανένα ενδιαφέρον για τις συλλογικές ταυτότητες ούτε για τις πολιτιστικές διαφορές αυτών των ατόμων . Το μοντέλο αυτό γίνεται ολοένα και λιγότερο αξιόπιστο λόγω των ακόλουθων παραγόντων : Του ίδιου του αριθμού των μεταναστών, των πολιτισμικών διαφορών που συχνά τους χωρίζουν από τους πληθυσμούς που τους υποδέχονται, και ιδιαίτερα λόγω της βαθύτατης κρίσης, η οποία μαστίζει όλα τα παραδοσιακά κανάλια της ενσωμάτωσης ( κόμματα , συνδικάτα , θρησκείες ,σχολεία , ο στρατός , κ.λπ. ) . Η Νέα Δεξιά πιστεύει ότι η εθνοπολιτισμική ταυτότητα δεν θα πρέπει πλέον να υποβιβάζεται στον ιδιωτικό τομέα , αλλά θα πρέπει να αναγνωρίζεται και να γίνεται αποδεκτή στη δημόσια σφαίρα. Η Νέα Δεξιά προτείνει , λοιπόν, ένα κοινοτιστικό μοντέλο το οποίο θα γλυτώνει τα άτομα από το να αποκόβονται από τις πολιτισμικές τους ρίζες και το οποίο θα τους επιτρέπει να διατηρούν ζωντανές τις δομές της συλλογικής πολιτισμικής ζωής τους. Θα έπρεπε να είναι σε θέση να τηρήσουν τους αναγκαίους γενικούς και κοινούς νόμους , χωρίς να πρέπει να εγκαταλείψουν την δική τους κουλτούρα. Αυτή η κοινοτιστική πολιτική θα μπορούσε, μακροπρόθεσμα , να οδηγήσει στην αποδέσμευση της ιδιότητας του πολίτη από την εθνικότητα.
3 σχόλια:
τον Κωδικα δεν τον υπαγορευσε ο Θεοδοσιος ο Α' αλλα ο Β΄ ο εγγονος του το 438. Hταν μαζεμενοι και συμπληρωμενοι οι νομοι απ το 311 μεχρι την εποχη του.
Eδω μερικοι νομοι του εναντιον μας : XVI.16.10.7 Imppp. Gratianus, Valentinianus et Theodosius aaa. Floro praefecto praetorio. Si qui vetitis sacrificiis diurnis nocturnisque velut vesanus ac sacrilegus, incertorum consultorem se inmerserit fanumque sibi aut templum ad huiuscemodi sceleris executionem adsumendum crediderit vel putaverit adeundum, proscriptione se noverit subiugandum, cum nos iusta institutione moneamus castis deum precibus excolendum, non diris carminibus profanandum. -dat. xii kal. ian. constantinopoli eucherio et syagrio conss. (381 dec. 21) Αυτοκράτορες Γρατιανός, Βαλεντινιανός και Θεοδόσιος προς Φλόρο, Έπαρχο Πραιτoρίου Όποιος τρελός και ιερόσυλος επιδοθεί σε ημερήσιες ή νυκτερινές θυσίες, οι οποίες έχουν απαγορευθεί, για να δεχθεί συμβουλές περί αβέβαιων ζητημάτων, κι αν αποφασίσει ότι πρέπει να χρησιμοποιήσει ή ότι πρέπει να επισκεφθεί ναό για να διαπράξει τέτοια εγκλήματα, ας ξέρει ότι θα τιμωρηθεί με προγραφή της περιουσίας του. Εμείς, με τον δίκαιο θεσμό μας, έχουμε ορίσει ότι ο Θεός θα λατρεύεται με αγνές προσευχές και όχι να εξευτελίζεται με χυδαία άσματα. - 21 Δεκεμβρίου, 381 μαχχ XVI.10.8 Idem aaa. Palladio duci osdroenae. Aedem olim frequentiae dedicatam coetui et iam populo quoque communem, in qua simulacra feruntur posita artis pretio quam divinitate metienda iugiter patere publici consilii auctoritate decernimus neque huic rei obreptivum officere sinimus oraculum. Ut conventu urbis et frequenti coetu videatur, experientia tua omni votorum celebritate servata auctoritate nostri ita patere templum permittat oraculi, ne illic prohibitorum usus sacrificiorum huius occasione aditus permissus esse credatur. -dat. prid. kal. dec. constantinopoli antonio et syagrio conss. (382 nov. 30) Αυτοκράτορες Γρατιανός, Βαλεντινιανός και Θεοδόσιος προς Παλλάδιο, Δούκα της Οσροηνής Με την έγκριση του δημοσίου συμβουλίου διατάσσουμε ότι οι ναοί όπου προηγουμένως σύχναζαν τα πλήθη, και που βρίσκονται ακόμα σε δημόσια χρήση, θα παραμείνουν ανοικτοί. Έτσι θα μπορούν τα πλήθη γηγενών και επισκεπτών να βλέπουν το ναό. Η αξία των αγαλμάτων, που βρίσκονται μέσα στους ναούς, θα υπολογίζεται με βάση την αισθητική τους και όχι τον ιερό τους χαρακτήρα. Δεν επιτρέπεται καμία θεία αυτοκρατορική απόφαση, την οποία κάποιοι πλαστογράφησαν, να αλλάξει τα δεδομένα αυτά. Η Εμπειρία σου θα διατηρήσει όλες τις εορτές και τελετές. Με την εξουσία που σου δίνει η θεία αυτοκρατορική απόφαση, θα επιτρέψεις να παραμείνει ανοικτός ο ναός, με τρόπο όμως ώστε να μη διευκολύνεται η πραγματοποίηση απαγορευμένων θυσιών. - 30 Νοεμβρίου, 382 μαχχ XVI.10.9 Idem aaa. Cynegio praefecto praetorio. Ne quis mortalium ita faciendi sacrificii sumat audaciam, ut inspectione iecoris extorumque praesagio vanae spem promissionis accipiat vel, quod est deterius, futura sub execrabili consultatione cognoscat. Acerbioris etenim inminebit supplicii cruciatus eis, qui contra vetitum praesentium vel futurarum rerum explorare temptaverint veritatem. -dat. viii kal. iun. constantinopoli arcadio a. i et bautone v. c. conss. (385 mai. 25) Αυτοκράτορες Γρατιανός, Βαλεντινιανός και Θεοδόσιος προς Κυνήγιο, Έπαρχο Πραιτορίου Δεν θα τολμήσει θνητός να τελέσει θυσίες για να παρατηρήσει το συκώτι και να προβλέψει το μέλλον απ’ τα εντόσθια ζώων, ή να αποκτήσει ελπίδες για μια μάταιη υπόσχεση, ή ακόμη χειρότερα, να πληροφορηθεί για το μέλλον συμβουλευόμενος τέτοια αηδιαστικά πράγματα. Όσοι παραβιάσουν αυτήν την αυτοκρατορική απαγόρευση και επιχειρήσουν να ερευνήσουν την αλήθεια των παρόντων ή των μελλόντων γεγονότων, θα έχουν το μαρτύριο μιας πολύ αυστηρής τιμωρίας. - 25 Μαϊου, 385 μαχχ
Ναι σωστά ο κώδικας συγκεντρώθηκε από τον Θεοδόσιο Β αλλά αναφέρομαι στην ιστορία του ιστολογίου που παρέθεσα στο λινκ αρχικά (και οι περισσότεροι νόμοι που ξεκίνησαν τις διώξεις είναι του Α'.) και όχι στο ποιος συνέλεξε το Codex.
Δημοσίευση σχολίου