Η εκκωφαντική σιωπή της Γης

Πριν αρκετό καιρό είχα κάνει έναν μικρό σχολιασμό σε σχέση με τον «μύθο» περί πράσινης ανάπτυξης, αειφόρου ανάπτυξης κτλ χρησιμοποιώντας το απλό ερώτημα που είχε τοποθετηθεί ως υπότιτλος βιβλίου του A.D.Benoist. «Μπορεί να υπάρχει αέναη ανάπτυξη σε έναν πεπερασμένο κόσμο;»
Σήμερα διάβασα την παρακάτω είδηση από το in.gr η οποία επιβεβαιώνει* με τον πιο σαφή τρόπο την αρνητική απάντηση στο ερώτημα και ταυτόχρονα διαψεύδει όλες τις «αισιόδοξες» απόψεις είτε αυτές είναι θεωρητικές ή ακόμα και πιο πρακτικές-επιστημονικές από τις πολλές που έχουν προκύψει τα τελευταία χρόνια καταδικάζοντας ως Κασσάνδρες όσους δείχνουν μια μαύρη εικόνα για το πλανητικό μέλλον.
.
Βέβαια, στις περισσότερες περιπτώσεις οι «αισιόδοξες» έρευνες προέρχονται από χρηματοδοτούμενα προγράμματα, εταιριών ή παρομοίων συμφερόντων που φυσικά και δεν θέλουν να δουν το υπάρχον σύστημα, το κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους, να παραπαίει στο χείλος του γκρεμού. Το δυστύχημα είναι πως η ταυτοποίηση γνώση=επιστήμη=έρευνες σε συνδυασμό με το έρευνες=χρήμα=συμφέροντα έχει οδηγήσει στην τυφλή αποδοχή, αμφιλεγόμενων απόψεων – ένα απλό παράδειγμα είναι η έκφραση «επιστημονικών» απόψεων πως δεν έχει συμβάλει η ανθρώπινη δραστηριότητα στο φαινόμενο του θερμοκηπίου ή της υπερθέρμανσης του πλανήτη, αφού υπάρχουν τακτικοί κύκλοι σε παρόμοια κλιματικά φαινόμενα. Οπότε συνεχίστε να αγοράζεται τζιπάρες που καίνε 5 βαρέλια το χιλιόμετρο κτλ. Αυτό που ξέχασαν όμως να μας πουν ( και πρόσφατα επιβεβαιώθηκε από άλλες έρευνες ) είναι πως η ηλιακή δραστηριότητα βρίσκεται σε χαμηλό σημείο οπότε λογικά θα έπρεπε να έχουμε πτώση θερμοκρασίας σύμφωνα με τους κύκλους που επικαλούνται.

Δεν επαρκούν για τον ρυθμό παγκόσμιας ζήτησης ενέργειας οι «καθαρές πηγές», λέει η ΙΕΑ

Διευρύνεται το χάσμα μεταξύ της παραγόμενης ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές και της παγκόσμιας ενεργειακής κατανάλωσης, καθώς ανεμογεννήτριες, ηλιακοί συλλέκτες και υδροηλεκτρικά δεν θα τεθούν σε λειτουργία αρκετά νωρίς ώστε να συμβαδίσουν, μέχρι το 2030, με την παγκόσμια ζήτηση για ηλεκτρική ενέργεια, εκτιμά η Διεθνής Υπηρεσία Ενέργειας (IEA).

Οπως σημειώνει το Μπλούμπεργκ, η Υπηρεσία που συμβουλεύει για θέματα ενεργειακής ασφάλειας τις χώρες-μέλη του ΟΟΣΑ υπογραμμίζει στο Chart of the Day ότι αυτό σημαίνει πως θα αυξηθεί στο ενεργειακό μείγμα το μερίδιο των μονάδων ηλεκτροπαραγωγής με λιθάνθρακα, οι οποίες είναι φθηνότερες και πιο ρυπογόνες.

Για την κάλυψη των αναγκών σε αναπτυσσόμενες χώρες, όπως η Κίνα και η Ινδία, θα πρέπει να κατασκευαστούν καινούργιες μονάδες παραγωγής ενέργειας οι οποίες να μπορούν να παράγουν υπερτετραπλάσια ισχύ από τη συνολική εγκατεστημένη ισχύ στις ΗΠΑ, σήμερα. Βασίζοντας το σενάριο της στις ισχύουσες κυβερνητικές πολιτικές για τη χρήση ορυκτών καυσίμων, η IEA προβαίνει στην εκτίμηση ότι το κόστος κατασκευής αυτών των μονάδων θα ανέλθει σε 13,7 τρισ. δολάρια.

Η καύση λιθάνθρακα θα συμβάλλει κατά 44% στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας το 2030, σε σύγκριση με περίπου 41% σήμερα και το κόστος ενός τόνου άνθρακα ενδέχεται να διαμορφωθεί στα 109 δολάρια το 2030 έναντι 120 δολαρίων σήμερα, σημειώνει η IEA.

«Θα χρειαστούμε και ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και ενεργειακή αποδοτικότητα» για να αναστείλουμε τη διεύρυνση του χάσματος μεταξύ της ζήτησης για ηλεκτρική ενέργεια και της προσφοράς ενέργειας χαμηλών εκπομπών άνθρακα, τόνισε η Κλόντια Κέμφερτ, η επικεφαλής αναλύτρια για ενεργειακά θέματα στο γερμανικό οικονομικό ινστιτούτο DIW στο Βερολίνο.

Μας λέει λοιπόν η είδηση πως «Διευρύνεται το χάσμα μεταξύ της παραγόμενης ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές και της παγκόσμιας ενεργειακής κατανάλωσης», και αυτό παρά την μεγάλη τεχνολογική εξέλιξη σε αυτόν τον τομέα, και παρά τις επιδοτήσεις, και παρά τις μεγάλες προσπάθειες. Γιατί; Γιατί πολύ απλά μέχρι στιγμής μετράγαμε στους ενεργειακούς βρικόλακες κυρίως Αμερική-Ευρώπη αφού τους υπόλοιπους με κάτι αποικιοκρατίες, κάτι παγκοσμίους πολέμους, κάτι εμφυλίους τους είχαμε αφήσει στην τεχνικά λίθινη εποχή. Όμως το ίδιο το σύστημα του καπιταλισμού που χρειάζεται για να λειτουργεί συνεχώς αυξανόμενο κέρδος στις επιχειρήσεις οδηγεί σιγά-σιγά στην εξίσωση των διαφορών παγκοσμίως ( Και μάλιστα πολύ γρήγορα δείτε πως την πάτησε σε μια δεκαετία η Ιρλανδία από τον παράδεισο στην κόλαση χωρίς στάσεις. Ε πόσο νομίζετε θα περάσει μέχρι να πάθουν το ίδιο, η Πολωνία, η Τσεχία, η Ρουμανία, οι Ασιατικές αγορές κτλ – βέβαια με ένα παγκόσμιο κάνεις reboot και ξεκινάς από προηγούμενη πίστα ). Ταυτόχρονα όμως οι «αναπτυσσόμενοι» αρχίζουν να θέλουν και να προσπαθούν να καταναλώσουν όσο και οι πρώτοι. Ε λοιπόν, προφανώς η ταχύτητα αυτή είναι μεγαλύτερη από την ικανότητα μας χρήσης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, οι οποίες βέβαια και αυτές δεν είναι περιβαλλοντολογικά τζάμπα αφού έχουν επίσης αντίτιμο στο περιβάλλον ( όχι βέβαια το ίδιο με τις παλιού τύπου – καύση κτλ). Πιθανότητα βέβαια να «πεισθούν» οι Κινέζοι πχ να μην καταναλώνουν όσο οι άλλοι δεν υπάρχει ούτε μια στα 1,35 Δις ( το 1950 περίπου 600εκ, είδατε τι κάνει μια cultural revolution χαχαχαχαχ ).

Και από αυτό το παράδειγμα της είδησης, αλλά και χωρίς τέτοιες τεχνοκρατικές «μελέτες» με απλή ιστορική παρατήρηση, είναι εμφανές πως η λύση στο πρόβλημα μας δεν είναι επιστημονική/τεχνική ( καμιά σχέση δεν έχει στην πραγματικότητα αφού με κάθε νέα τεχνολογία απλά «ανακαλύπτουμε» ένα νέο ταβάνι στην ικανότητα μας παρασιτισμού στον πλανήτη). Για τον πολύ απλό λόγο πως εν πλήρη ελευθερία ο άνθρωπος έχει την τάση να επεκταθεί περισσότερο, να φάει μέχρι σκασμού, να σκοτώσει χωρίς να χρειάζεται κτλ, η τάση είναι να συνεχίσουμε να πράττουμε αυτά μέχρι τελικής «πτώσεως». Οπότε αυτό που χρειαζόμαστε δεν είναι ούτε περισσότερη και καλύτερη τεχνολογία ούτε τίποτα παρόμοιο. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι κοινή λογική, ψυχρή και άσχημη ( και την ακόμα πι9ο άσχημη εφαρμογή της ) που οδηγεί πχ στο να αποδεχτούμε πως δεν γίνεται να είμαστε πληθυσμιακά περισσότεροι από τις κατσαρίδες, να διατηρούμε ένα καλό επίπεδο ζωής παντού και να μην συνεχίσουμε την επέκταση μας εις βάρος των πάντων μέχρι να μείνουμε μόνοι μας στην εκκωφαντική σιωπή που δημιουργεί η εξαφάνιση των ειδών, των ενδιαιτημάτων, των οικοσυστημάτων, της μαγείας του κόσμου. Είναι στο παράδειγμα μας η άσχημη, ψυχρή, λογική αποδοχή του γεγονότος πως πρέπει να περιορίσουμε τον ανθρώπινο πληθυσμό του πλανήτη και να σταματήσουμε τις συναισθηματικές σαχλαμάρες πως μπορούμε να φτάσουμε και διπλάσιο αριθμό και να ‘μαστε μια χαρά με πράσινη ενέργεια και παρόμοια παραμύθια. Εξ’ άλλου είναι γελοίο από την μία να απομυθοποιούμε θρησκείες, πολιτισμούς, τον κόσμο και την ίδια στιγμή να δείχνουμε χειρότερου τύπου συναισθηματική ανωριμότητα παραβλέποντας την απλή, κοινή λογική. Δεν γίνεται να πεθαίνουν παιδιά από την πείνα και να σπαταλάμε τρελά λεφτά για εξωσωματικές γονιμοποιήσεις. Δεν γίνεται να κοροϊδεύουμε με αστειότητες τύπου «βιοκαύσιμα», και πλήθος παρομοίων παραδειγμάτων, έ δεν γίνεται πια.

*Σε αυτήν την εξίσωση βέβαια δεν χρησιμοποιείται προς χάριν του κειμένου η ενδεχόμενη δρομολόγηση εκτεταμένης χρήσης πυρηνικής ενέργειας που πχ ακόμα και Ο Λόβλοκ στο τελευταίο του έργο ( προτελευταίο μάλλον αλλά μεταφρασμένο δεν υπάρχει το νεότερο ) αποδέχεται ως την μόνη δυνατή ενεργειακή λύση. Βέβαια σε τελική ανάλυση το πρόβλημα δεν θα λυθεί ( αν και παίρνουμε μεγάλη παράταση, λύνουμε άμεσα διάφορα οικολογικά προβλήματα κτλ ) γιατί δεν είναι το μέσο που ευθύνεται όπως λέω στην συνέχεια του κειμένου, αλλά η στάση μας.