Φαντάζομαι πως ανεξαρτήτως σε πιο πόλο μπορεί να κινούνται οι απόψεις κάποιου για το σοβαρότατο θέμα της μετανάστευσης, η σημερινή είδηση για τον θάνατο από δίψα 50 ανθρώπων στην προσπάθεια τους να φτάσουν τις ακτές της Ιταλίας και την πιθανότητα ενός καλύτερου μέλλοντος δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο.
Διαβάζοντας το πρωί την είδηση, στο μυαλό μου έρχονταν μόνο οι αθάνατοι στίχοι των ποιητών καθώς τίποτα άλλο δεν μπορεί να προσεγγίσει εκφραστικά ένα τέτοιο γεγονός
Διαβάζοντας το πρωί την είδηση, στο μυαλό μου έρχονταν μόνο οι αθάνατοι στίχοι των ποιητών καθώς τίποτα άλλο δεν μπορεί να προσεγγίσει εκφραστικά ένα τέτοιο γεγονός
Ανάθεμα στην άμυαλη ψυχή που κίνησε στον κόσμο, μ΄ αθάνατο νερό να ξεδιψάσει και πέθανε απ΄ τη δίψα
Καζαντζάκης Οδύσσεια
Κι όπως κοιτάζουν τη στεριά με πόθο και λαχτάρα
στο πέλαγο όσοι κολυμπούν που το γερό καράβι τους
σπάσει μεσοπέλαγα ο Σείστης Ποσειδώνας
χτυπώντας με τον άνεμο και τ’ αφρισμένο κύμα,
και λίγοι απ’ τ’ άγριο πέλαγο γλιτώνουν κολυμπώντας
κι απ’ το κορμί τους χύνεται της θάλασσας η άρμη
και με χαρά πατούν στεριά σαν ξέφυγαν το χάρο,
έτσι κι εκείνη χαίρονταν τον άντρα της να βλέπει
κι ούτ’ έβγαζε τ’ αφράτα της τα χέρια απ’ το λαιμό του.
Ομηρος, Οδύσσεια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου