Ο χορός των κλεφτών

Γλυκοχαράζει η χαραυγή
και λάμπ' ο ουρανός κι η γη.
Φέρνει την ελευθεριά μας
και το τέλος της σκλαβιάς μας.

Στα Βέρβαινα στα Δολιανά
γεια σου χαρά σου κλεφτουριά.
Στο Βαλτέτσι στο Λεβίδι
πέφτει αδιάκοπο λεπίδι

Κι από του Διάκου το σουβλί
φτιάχνει ο Κανάρης το δαυλί
κι ο Μιαούλης το τιμόνι
πες το κότσυφα κι αηδόνι

Ο λαός μας έχει μια κακή συνήθεια, να προσκολλάται μετά μανίας αναγορεύοντας σε παραδοσιακή αξία όλα τα αρνητικά που έχουμε να επιδείξουμε ενώ ταυτόχρονα θάβει όλα τα θετικά πραγματικά παραδοσιακά -και κλασσικά - Ελληνικά. Έτσι η λαική ψυχή εκφράζεται πιο εύκολα με έναν καραγκιόζη απ' ότι με έναν Οδυσσέα, με κλέφτες και αρματολούς απ' ότι με μια συμπαγή οπλιτική φάλαγγα. Τα αποτελέσματα ευδιάκριτα σε κάθε κοινωνική εκδήλωση με πολλές καταστάσεις να φτάνουν στα όρια του τραγελαφικού, όπως αυτή η πρόσφατη των ελέγχων του ΣΔΟΕ στην Ύδρα.

Ένα ωραίο και ευχάριστο στην ανάγνωση κείμενο για το θέμα διάβασα στο protagon το οποίο και αντιγράφω παρακάτω, που με έκανε να ξανασκεφτώ τον λόγο που πριν απο ένα και αιώνα ο Π. Γιαννόπουλος τα έπαιρνε στο κρανίο με τους κλέφτες-ήρωες μας.
Βλέπετε, απ' ότι πίστευε ο Γιαννόπουλος και απ' ότι φαίνεται μέχρι και σήμερα σε παρόμοιες καταστάσεις, ενώ ο ηρωισμός των κλεφτών ήταν απαραίτητος για να ξεφύγουμε από τον οθωμανικό ζυγό και να φτιάξουμε το νεοελληνικό κράτος, ταυτόχρονα η επιμονή στα αρνητικά της νοοτροπίας των κλεφτών μας στέρησε από ένα οργανωμένο, λειτουργικό και δίκαιο κράτος.

Δεν θέλω να μπώ στην διαδικασία ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, η οποία είναι ατελέσφορη σαν το ερώτημα με την κότα και το αυγό, μεταξύ φοροφυγάδων και μπουρδελοκράτους καθώς ποτέ δύο άδικα δεν κάνουν ένα δίκιο αλλά δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με την δήλωση του Παπαδημούλη καθώς και εμένα " Το δίκιο του Υδραίου φοροφυγά μού είναι απεχθές»". Αντιθέτως, αδικαιολόγητη κρίνω την στάση Δρίτσα, ειδικά όταν η εκλογή του στηρίζεται στο χάιδεμα ΚΑΙ των Υδρέων.

Και δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με τον Παπαδημούλη καθώς η πρακτική αυτή της φοροδιαφυγής, η νέα κλεφτουριά, στην Ύδρα αλλά και στα περισσότερα άλλα μέρη της Ελλαδας δεν είναι μια καινούργια πρακτική στην οποία κατέφυγαν οι εξοντωμένοι ραγιάδες υποτακτικοί ενός αδίκου κράτους, αλλά μια παραδοσιακή αντιμετώπιση αυτού, και μια ανικανότητα να βάλουμε το κοινό καλό πάνω απο το τσιφλίκι μας ή αλλιώς "πρώτα η οικογένεια και ύστερα το χωριό μου, που το υπερασπίζομαι με το καλάσνικοφ μου" που λέει και η επαναστατική μαντινάδα των Ζωνιανών.

Η πρακτική αυτή δεν εντάσσεται σε μια συνολική, πραγματικά επαναστατική αντίδραση, ενός καταπιεσμένου, αλλά σε μια "αφού με παίρνει"  λογική που γράφει στα @@ της εμένα τον μισθωτό που αν και μειοψηφία στην χώρα αναγκάζομαι (δεν μπορώ να κάνω και αλλιώς) να σηκώνω το μεγαλύτερο μέρος των φορολογικών βαρών.
Δεν εντάσσεται αυτή η ενέργεια σε μια ιδεολογία λεφτεριάς, αλλά σε μια οφελιμιστική αντίδραση. Και το χειρότερο, αυτό που εξοργίζει είναι πως το θεωρούν και δεδομένο.

Μια παραδοσιακή νοοτροπία κλεφτουριάς που απλά συντηρεί τον φαύλο κύκλο. Ή όπως καλύτερα είπε -για τους δικούς του λόγους και με την δική του οπτική - ο Περικλής αναζητώντας ένα "Νέον Πνεύμα" που 100 χρόνια μετά ακόμα να έρθει:

...Αλλά δεν είνε μόνον, η αιτία αυτή.
Είναι και άλλη, σπουδαιότατη, δευτέρα εις την οποίαν οφείλεται η μορφή όλων των φαινομένων του λήγοντος Αιώνος.
Και είνε: Η εξωφρενική, η μονομανής φιλοδοξία και φιλαρχία των Κλεφτών. Κλεφτών - Ηρώων δια τον πόλεμον, Κλεφτών - Κουτσούρων δια την δημιουργίαν Ελλάδος.

--------------------------------------

Αλλά και  Αναγέννησιν Ελληνικήν, και οιανήποτε Αναγέννησιν, και Κράτος, και Έθνος και Πατρίδα, και Ελλάδα και Ελληνισμόν και οιουδήποτε είδους δημιουργίαν σοβαράν, εμπόδισαν πάντα, απο της πρώτης ημέρας της ελευθερίας οι: ΚΛΕΦΤΑΙ.
Σύμπαντα τα κατεπόντισεν: Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΚΛΕΦΤΩΝ

----------------------------------------

Η ιστορία του Αιώνος αυτού εγράφη υπό την Χατζάραν των Κλεφτών και υπο το τακούνι των Βουλευτών.Και με ΨΕΥΔΗ δεν δημιουργούνται ΕΘΝΗ

---------------------------------------

Και όχι μόνον δεν υπάρχει απο της στιγμής εκείνης Λογική Ελλάς και Τίμια Ελλάς δια τον Ελληνισμόν, αλλ' ούτε δι' Εαυτήν, αλλ' έκτοτε δεν υπάρχει πλέον παρά η Προδοτική, η ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΕΛΛΑΣ δια την οποίαν η μόνη θέσις είνε η ΛΑΙΜΗΤΟΜΟΣ.

Για να μην μακρήγορούμε λοιπόν πρέπει επιτέλους να αποφασίσουμε αν θα γλυτώσουμε την λαιμητόμο και θα αγκαλιάσουμε ένα - εδώ και έναν αιώνα καθυστερημένο - Νεον Πνεύμα όπου

ΑΠΩΤΑΤΑ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΚΥΑΝΟΡΟΔΙΝΟΥΣ ΑΙΘΕΡΑΣ ΑΣΗΜΕΝΙΑ ΚΑΜΠΑΝΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ ΤΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

η θα μείνουμε κολλημένοι στην ίδια νοοτροπία με την οποία θα γλεντάνε και θα περνάνε καλά μόνο όσοι κουρσεύουν

Της νύχτας οι αρματολοί
Της νύχτας οι αρματολοί και της αυγής, παιδιά μου, οι κλέφτες
Ολονυχτίς, Σουσαμιά Κωνσταντινιά κι άλλη μια
Ολονυχτίς κουρσεύανε και τις αυγές, παιδιά μ', κοιμούνται
Κοιμούνται στα- Σουσαμιά Κωνσταντινιά κι άλλη μια
Κοιμούνται στα δασιά κλαριά και στους παχιούς, παιδιά μ', τους ίσκιους
Είχαν αρνιά, Σουσαμιά Κωνσταντινιά κι άλλη μιά
Είχαν αρνιά και ψένανε κριάρια και- ρε και σουβλάνε
Είχαν κι ένα, Σουσαμιά Κωνσταντινιά κι άλλη μιά
Είχαν κι ένα γλυκό κρασί από το μο- το μοναστήρι.

-----------------------------------------------------------------------------

Το “δίκιο” του Υδραίου φοροφυγά

19/08/2012

του Αντώνη Φουρλή 

Ύδρα, Αύγουστος 2012.
Κλιμάκιο της Οικονομικής Αστυνομίας φτάνει στο υπερήφανο, ελεύθερο (όπως το αντιλαμβάνονται ορισμένοι – όχι όλοι, ασφαλώς – εκ των επιχειρηματιών της Ύδρας) από τον έλεγχο της εφορίας, νησί. Οι κατάσκοποι του ελληνικού κράτους έχουν αναλάβει αποστολή δολιοφθοράς: να πάνε σε ταβέρνες και μπαράκια για να διαπιστώσουν εάν κόβονται αποδείξεις. Ενα μεσημέρι (Παρασκευή 17 Αυγούστου) οι κατάσκοποι κάθονται σε μία από τις πλέον τουριστικές ταβέρνες του νησιού και κοιτάζουν γύρω. Στα τραπέζια, οι πελάτες τρώνε, πίνουν κι έπειτα πληρώνουν το λογαριασμό. Οι σερβιτόροι τους εύχονται καλή χώνεψη και τους ξεπροβοδίζουν, αλλά αποδείξεις δεν δίνουν. Κατά μία ανεπιβεβαίωτη πληροφορία, μάλιστα, οι ιδιοκτήτες ρώτησαν ευθέως τους ελεγκτές, εάν πρέπει (;) να κόβουν αποδείξεις σε όσους κάθονται. Στο τέλος, οι ελεγκτές έχουν το θράσος να ζητήσουν από τον υπεύθυνο του καταστήματος, να τους ακολουθήσει στο αστυνομικό τμήμα, γιατί το ποσό των εισπράξεων χωρίς αποδείξεις είναι αυξημένο και προβλέπεται αυτόφωρη διαδικασία. Και τότε μερικές δεκάδες αδούλωτοι Υδραίοι (όσοι αισθάνονται ότι αδικούνται, επειδή τιμωρείται η φοροδιαφυγή) συνειδητοποιούν ότι καταλύεται το κράτος (τους) και ξεσπούν. Παίρνουν στο κατόπι την οικονομική αστυνομία και, προ του κινδύνου να λιντσαριστούν, το κλιμάκιο και ο ντόπιοι αστυνομικοί “ταμπουρώνονται” στο αστυνομικό τμήμα. Οι επαναστάτες τότε κόβουν το ρεύμα και το νερό, πολιορκώντας το αστυνομικό τμήμα, κατά τα πρότυπα του Μωάμεθ Β' – του πορθητή της Πόλης! Στο λιμάνι, οι “αντικαθεστωτικοί” φοροφυγάδες κερδίζουν και τη ναυμαχία: κόβουν τους κάβους του ιπτάμενου δελφινιού, όταν επιχειρούν οι αστυνομικοί να...διαφύγουν μαζί με τον κρατούμενο επιχειρηματία, δέρνουν και μερικούς από το πλήρωμα! Το πρωί, τα ΜΑΤ έσπευσαν στην Ύδρα για να...λυθεί η πολιορκία του αστυνομικού τμήματος και να εφαρμοστεί (ας πούμε...) ο νόμος.
Όλα αυτά συμβαίνουν σε μία χώρα ρημαγμένη και σχεδόν χρεοκοπημένη, όπου όμως οι παλιές, καλές συνήθειες δεν αλλάζουν με τίποτα. Μερικές δεκάδες “τσαμπουκάδες” κάνουν ό,τι γουστάρουν, χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν. Αυτοδιορίζονται “κυβερνήτες” ενός νησιού και καταλύουν το κράτος, παραβιάζουν τους νόμους, χειροδικούν και εκτοξεύουν απειλές, επί δικαίων και αδίκων. Δεν αποτελεί, ούτε κατά διάνοια, έκπληξη το γεγονός ότι βρέθηκαν και ορισμένοι τοπικοί παράγοντες να τους δικαιολογήσουν. Εις εξ αυτών, μου δήλωσε ότι “ξέφυγαν” τα παιδιά και, εν πάση περιπτώσει, ναι – πρέπει να εφαρμόζεται ο νόμος, αλλά όχι και να συλλάβουν το γιο, που λιποθύμησε και η μητέρα του από την σύγχυση...
Η παρακμή σε μία χώρα δεν έρχεται – ούτε φεύγει μόνη της. Στην Ελλάδα μας, που μοιάζει τα τελευταία χρόνια περισσότερο με τριτοκοσμικό χαλιφάτο, η παρακμή θυμίζει κάτι από Βυζάντιο: τοπικοί ηγετίσκοι, γκρουπούσκουλα στα όρια της παρανομίας, διεφθαρμένοι τοπικοί άρχοντες και βουλευτές έτοιμοι να υποθάλψουν κάθε απίθανο στοιχείο για μερικά ψηφαλάκια, δημόσιες υπηρεσίες – κάστρα του ρουσφετιού και του λαδώματος, σταδιακά υποκατέστησαν κάθε κεντρική εξουσία και κατέστησαν πολύ σχετική την έννοια της εφαρμογής των νόμων. Εδώ είμαστε, λοιπόν. Και, για να μην ονειρευόμαστε ότι κάτι άλλαξε επειδή χθες έτυχε στην Ύδρα να βρουν απέναντί τους μερικούς ελεγκτές και αστυνομικούς με φιλότιμο οι “επαναστάτες”, σας παραπέμπω σε ένα προφητικό άρθρο που έγραψε η αγαπητή συνάδελφος (και προσωπική μου φίλη – γειά σου, Δώρα), η Δώρα Αντωνίου στην “Καθημερινή”. Δημοσιεύθηκε υπό τον εξαιρετικό τίτλο “τα νησιά της φοροδιαφυγής”, κατά διαβολική σύμπτωση, την ίδια ακριβώς ημέρα που συνέβαιναν τα πάντα στην Ύδρα. Παρασκευή, 17 Αυγούστου...