Πληροφορία και γνώση ή απο τους παρίες στους πωρίες

Αξίωματα:
1. Η ποιότητα μιας πληροφορίας είναι ενα άγνωστο μέγεθος εξαρτώμενο απο πάρα πολλούς παράγοντες
2. Η γνώση δεν ταυτίζεται με την πληροφορία
3. Η ποσότητα της πληροφορίας δεν είναι ανάλογη με την ποσότητα και την ποιότητα της γνώσης
4. Ο χρόνος για την απόκτηση γνώσης είναι ανάλογος με την ποσότητα των πληροφοριών.
5. Για ορθή κρίση της ποιότητας της πληροφορίας απαιτείται πρότερη γνώση

Λογικές προτάσεις
1. Όσο πιο πολλές πληροφορίες έχουμε τόσο πιο πολύ χρόνο παίρνει να αποκτήσουμε και τόσο πιο αβέβαιη η τελική γνώση
2. Όσο πιο πολλές πληροφορίες έχουμε τόσο περισσότερες γνώσεις χρειαζόμαστε για να ξεχωρίσουμε τις πρώτες σε χρήσιμες και βλαβερές.

Υπήρχε μια εποχή που η γνώση ήταν για λίγους. Με την πρόοδο, με την βοήθεια της τεχνολογίας και την εκδημοκράτιση των κρατών η γνώση σιγά σιγά έγινε κτήμα περισσοτέρων. Το τελικό άλμα έγινε με την επανάσταση του ίντερνετ, ελεύθερη γνώση για όλους.

θόρυβος ο [θórivos] Ο19 : 1α₁. ήχος δυνατός, όχι αρμονικός, που μας δημιουργεί ένα δυσάρεστο ακουστικό αίσθημα: Ο ~ του αυτοκινήτου / του αεροπλάνου. Ο συνεχής ~ μιας μηχανής που λειτουργεί. H έκρηξη της βόμβας δημιούργησε / προκάλεσε έναν εκκωφαντικό θόρυβο. Mην κάνεις θόρυβο όταν κλείνεις την πόρτα. Aυτό το σπίτι έχει πολύ θόρυβο, που έρχεται από έξω. Εξωτερικοί / εσωτερικοί θόρυβοι. Δαιμονισμένος ~. Ελάττωση / μείωση / ένταση ενός θορύβου. Mας έχει ξεκουφάνει αυτός ο ~. ΦΡ λευκός* ~. α₂. ήχοι δυνατοί, συγκεχυμένοι και ανάμεικτοι με φωνές ανθρώπων: Mέσα στην τάξη τα παιδιά κάνουν πολύ θόρυβο. Οι θόρυβοι του δρόμου / της αγοράς. β. (τεχν.) κάθε φαινόμενο που καλύπτει ένα ραδιοηλεκτρι κό σήμα, παρεμποδίζει την ομαλή μετάδοση της πληροφορίας και εκδηλώνεται με τη μορφή ακουστικού θορύβου στο μεγάφωνο, με τη μορφή χιονιού στην οθόνη της τηλεόρασης κτλ. 2. (μτφ.) α. μεγάλο ενδιαφέρον για κπ. ή για κτ. που προκαλεί πολλές συζητήσεις ή αντιδράσεις, θετικές ή αρνητικές: Έγινε / ξεσηκώθηκε μεγάλος ~ για την υπόθεση της κατασκοπείας / των υποκλοπών. Tου αρέσει να δημιουργείται ~ γύρω από το πρόσωπό του. Aκόμη δεν έχει κοπάσει ο ~ που προκάλεσε αυτή η τόσο πρωτοποριακή και αμφιλεγόμενη θεατρική παράσταση. ΦΡ πολύς ~ για το τίποτε, πολλές συζητήσεις γύρω από ένα θέμα που τελικά αποδεικνύεται ασήμαντο. β. ενέργειες και λόγια με τα οποία κάποιος δημιουργεί εντυπώσεις και που συνήθ. κρίνονται αρνητικά: Bουλευτής / πολιτικός που κάνει θόρυβο για να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη. [αρχ. ή λόγ. < αρχ. θόρυβος]

Θα μπορούσε να είναι η πραγματικότητα όμως όλο και περισσότερο μοιάζει με παραμύθι. Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός εκεί γύρω στην εφηβεία που ψαχνόμουν αρκετά, πόση απογοήτευση ένοιωθα που ήταν ελάχιστα τα βιβλία που μπορούσα να βρώ για τα θέματα που με απασχολούσαν. Η κατάσταση βελτιώθηκε λίγο αργότερα και αφού έμαθα 2-3 ξένες γλώσσες αλλά και πάλι τίποτε δεν με προετοίμαζε για τον νέο κόσμο που ανέτειλε με το ίντερνετ. Σε λίγα χρόνια αντί να ψάχνω στις υπόγες των βιβλιοπωλείων και μπας και ακούσω για κάποιο βιβλίο που θα μπορούσα να αγοράσω απο το εξωτερικό, τα πάντα ήρθαν ένα κλικ μακριά. Παραγγέλνεις απο amazon, κάθε απορία λύνεται με ένα κλικ στο google, νέες προοπτικές, πράγματα και ιδέες, ανοίγονται μπροστά σου. Και το ίντερνετ συνέχισε να μεγαλώνει και μαζί του ο θόρυβος....

Πριν κάποια χρόνια νομίζω το 2008 έδινα μια ομιλία για την Παράδοση. Εκείνη την αποχή κυκλοφορούσε πολύ , μέχρι και εφημερίδες την είχαν αναπαράγει, μια δήθεν ρήση του Ισοκράτη για την Δημοκρατία που καταστρέφεται και που πήγαινε ως εξής:

Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται, διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα,  την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία

Κατά την διάρκεια της ομιλίας και στην συζήτηση που προέκυπτε, δεν θυμάμαι για ποιον λόγο για να υποστηρίξω κάτι προφανώς, χρησιμοποίησα το υποτιθέμενο ρητό στο περίπου όπως το θυμώμουν, έτσι όπως μου είχε καρφωθεί στο μυαλό. Ναι μεν δεν άλλαζε κάτι στην επιχειρηματολογία μου (ελπίζω) αλλά μου 'ρθε και το πέταξα. Λίγο μετά διαπίστωσα πως ουδέποτε ο Ισοκράτης είπε κάτι τέτοιο παρά επρόκειτο για μια παράφραση που διαστρέβλωνε το νόημα της κανονικής του φράσης. Απο εκείνη την στιγμή άλλαξε τελείως ο τρόπος που έβλεπα τις πληροφορίες, καθώς ήταν πια φανερό πως δεν μπορούσες να εμπιστευτείς τίποτα. Θύμωσα με τον εαυτό μου που πιάστηκα κότσος και στεναχωρήθηκα γιατί πήρα στο λαιμό μου, αναμεταδίδοντας μια ψεύτικη ρήση, ένα σωρό κόσμο που με εμπιστεύτηκε ώς ομιλητή. Δεν ξέρω αν σε αυτούς έμεινε η σπόντα με το Ισοκρατικό ρητό η κάτι άλλο απο την ομιλία, εμένα όμως ναι. Έκτοτε είμαι παρανοϊκά επιφυλακτικός με ότι διαβάζω.

Βλέπετε, μπορεί ο Σαραντάκος - από τους πρώτους που επισήμαναν την συγκεκριμένη διαστρέβλωση- να επισήμαινε ορθά πως το φαινόμενο αυτό της διαστρέβλωσης αρχαίων λεχθέντων κάνει θραύση στους "ελληναράδες", όμως η δική του ιδεολογική προτίμηση τον έκανε να σφάλει στο οτι το φαινόμενο περιορίζεται σε αυτούς. Το φαινόμενο είναι καθολικό.

Μόλις προχθές για παράδειγμα, συνάντησα στο πολύ προσεχτικό και σοβαρό ιστολόγιο του Ροίδη κάτι ανάλογο, πραχθέν απο τον γνωστότερο σύγχρονο Ισπανό φιλόσοφο τον κ. Σαβατέρ. Ο κειμενογράφος ξεκινάει αναφέροντας μια ρήση του Μάρκου Αυρηλίου που χρησιμοποιεί ο Ισπανός σε ένα του βιβλίο για να πεί τα δικά του.

«Με το  που θα σηκωθείς σήμερα, σκέψου ότι στη διάρκεια της μέρας θα συναντήσεις κάποιον ψεύτη, κάποιον κλέφτη, κάποιο μοιχό, κάποιο δολοφόνο. Και θυμήσου ότι πρέπει να τους αντιμετωπίσεις ως ανθρώπους, γιατί είναι τόσο άνθρωποι όσο κι εσύ και, ως εκ τούτου, σου είναι το ίδιο απαραίτητοι όπως η κάτω γνάθος για την επάνω». [Μάρκος Αυρήλιος, από το βιβλίο "Μιλώντας στο γιο μου για την Ηθική και την Ελευθερία", του Φερνάντο Σαβατέρ, εκδ. Πατάκη]

Διαβάζοντας το αν και κάτι μου θύμιζε, εντούτις δεν μου καθόταν καλά, οπότε όπως σχολίασα και εκεί ο αυτοκράτορας στην πραγματικότητα στα εiς εαυτόν έγραφε:

“Έωθεν προλέγειν εαυτώ, συντεύξομαι περιέργω αχαρίστω, υβριστή, δολερώ, βασκανω, ακοινωνητο. Πάντα ταυτα συμβέβηκεν εκέινοις παρά την αγνοίαν των αγαθών και κακών. Εγώ δε τεθεωρηκως την φύσιν του αγαθού, οτι καλον και του κακού οτι αισχρόν, και την αυτού του αμαρτάνοντος φύσιν, οτι μοι συγγενής ούχι αίματος η σπέρματος του αυτού, αλλά νου, και θειας απομοίρας μέτοχος ούτε βλαβήναι υπο τινος αυτών δύναμαι. Αισχρό γαρ με ουδείς περιβάλλει. ούτε οργίζεσθαι τω συγγενεί (διανοούμαι) ούτε απεχθεσθαι (αυτόν). Γεγοναμεν γαρ προς συνεργίαν , ως πόδες, ως χείρες, ως βλέφαρα, ως οι τοίχοι των ανω και των κάτω οδόντων. Το ουν αντιπράσσειν αλλήλοις παρα φύσιν. Αντιπρακτικόν δε, το αγανακτείν και αποστρέφεσθαι”

Το οποίο βασικά λέει πως οι μαλάκες που θα συναντάς κάθε μέρα (κακοί λόγω άγνοιας του αγαθού και του κακού) δεν θα πρέπει να σε επηρεάζουν καθώς δεν μπορούν να σε βλάψουν (*η κλασσική αποστασιοποίηση των στωικών) καθώς συγγενεύεις με αυτούς και στην θεική μοίρα του κόσμου. Και επειδή είμαστε φτιαγμένοι για συνεργασία δεν θα πρέπει να σε αγανακτούν και να τους αποστρέφεσαι αλλά θα πρέπει να συμπεριφέρεσαι όπως πρέπει εσύ που ξέρεις την φύση του καλού και του κακού (δηλαδή όπως αρμόζει σε σένα και όχι στον άλλο, και αυτό κλασσική στωική συμπεριφορά το αμετάβλητο του σοφού).

Και δεν είναι μόνο πως η απόσταση από τον ακοινώνητο στον δολοφόνο ή απο τον αχάριστο στον ψεύτη είναι μεγάλη, αλλά κυρίως πως η αλλαγή της εστίασης απο το εντός του σοφού στην αξία του όποιου "περιθωριακού" εκτός διαστρεβλώνει πλήρως το νόημα και του αποσπάσματος αλλά και της ίδιας της στωικής φιλοσοφίας η οποία επίσης εκφράζεται και με το:

“παρακολουθείν μέντοι, οτι τοσουτου αξιος έκαστος εστιν, οσου αξία εστι ταυτα περι α εσπούδακεν.”
H αξία του καθενός μετριέται με την αξία των πραγμάτων που απασχολείται (που πράττει)

πάλι δια χειρός Μάρκου.

Η δεύτερη, ξανά με θύμα τον Αυρήλιο περίπτωση, είναι μια που παίζει πολύ, για κάποιο λόγο ειδικά σε αθρησκο-αθειστικούς κύκλους , μέχρι και ο νο1 ιππότης του αθεισμού κος Richard Dawkins έχει τιμήσει την παρακάτω ρήση βάζοντας την στο σάιτ του. Εδώ διαβάζουμε πως ο Αυρήλιος έγραψε:

‎"Ζήσε μια καλή ζωή.
Αν υπάρχουν θεοί και είναι δίκαιοι,δεν θα τους ενδιαφέρει αν πίστεψες σ'αυτούς ή όχι,αλλά θα σε καλωσορίσουν βασισμένοι στις αρετές, μέσα στις οποίες έζησες τη ζωή σου. Αν υπάρχουν υπάρχουν θεοί αλλά είναι άδικοι, τότε δεν θα πρέπει να τους λατρεύεις. Αν δεν υπάρχουν θεοί, τότε θα έχεις φύγει, έχοντας όμως ζήσει μια ευγενή ζωή που θα παραμένει ζωντανή στις αναμνήσεις των αγαπημένων σου".

απόσπασμα το οποίο για όποιον έχει μια μικρή εικόνα του έργου του Αυτοκράτορα και της Στωικής φιλοσοφίας, αμέσως κάνει μπαμ πως είναι ψεύτικο. Σε αυτήν την περίπτωση δεν πρόκειται απλά για μικρή παράλλαξη κάποιου αποσπάσματος όπως στην πρώτη με μικρή αλλαγή της ουσίας του λόγου (εξ' άλλου ο Αυρήλιος όπως τα περισσότερα φιλοσοφικά ρεύματα της ύστερης αρχαιότητας όντως δείχνουν ανθρωπιστικές τάσεις), αλλά για ανύπαρκτο εντελώς. Είναι μια συρραφή δύο διαφορετικών αποσπασμάτων διαστρεβλωμένων μάλιστα. Αλλά μιας το λέει και ο Dawkins.... για τον οποιοδήποτε δεν έχει σχέση με το έργο του στωικού φιλοσόφου είναι αλήθεια, παρά του οτι αυτός έλεγε το παρακάτω που μάλλον δεν θα άρεσε καθόλου στους Dawkins και Σια

Ὡς ἤδη δυνατοῦ ὄντος ἐξιέναι τοῦ βίου, οὕτως ἕκαστα ποιεῖν καὶ λέγειν καὶ διανοεῖσθαι. τὸ δὲ ἐξ ἀνθρώπων ἀπελθεῖν, εἰ μὲν θεοὶ εἰσίν, οὐδὲν δεινόν˙ κακῷ γάρ σε οὐκ ἂν περιβάλοιεν˙ εἰ δὲ ἤτοι οὐκ εἰσὶν ἢ οὐ μέλει αὐτοῖς τῶν ἀνθρωπείων, τί μοι ζῆν ἐν κόσμῳ κενῷ θεῶν ἢ προνοίας κενῷ; ἀλλὰ καὶ εἰσὶ καὶ μέλει αὐτοῖς τῶν ἀνθρωπείων καὶ τοῖς μὲν κατ ἀλήθειαν κακοῖς ἵνα μὴ περιπίπτῃ ὁ ἄνθρωπος, ἐπ αὐτῷ τὸ πᾶν ἔθεντο˙

Ακόμα πιο τρανταχτό είναι το τρίτο μας παράδειγμα αλλά ας πούμε δυο πράγματα πριν το δούμε.
Η χρήση ρητών μεγάλων στοχαστών ή γενικότερα αυθεντιών ήταν ανέκαθεν μια γενικευμένη τακτική (και αποδεκτή /επιθυμητή ακόμη και σε ακαδημαϊκό επίπεδο) , καθώς προσδίδει στον λόγο η στο επιχείρημα περαιτέρω αίγλη, την δύναμη της αυθεντίας, και λειτουργεί και ως μοχλός συναισθηματικής αποδοχής μιας άποψης ή θέσης ανεξάρτητα αν στην πραγματικότητα η εκτός τόπου και χρόνου ρήση, αποκομμένη απο το σύνολο του έργου όπου περιέχεται μπορεί τελικά να σημαίνει μέχρι και το εντελώς αντίθετο.

Ειδικά στην εποχή της πληροφόρίας, των blog και του facebook όπου αυτή μεταδίδεται και καταπίνεται ώς γρήγορα σφηνάκια, τα ρητά είναι πολύ της μόδας γεμίζουν τους τοίχους και τους κάνουν όλους να φαίνονται βαθυστόχαστοι. Πολύ συχνά συνοδεύονται και άπο άλλες εύπεπτες μορφές μηνύματος όπως ωραίες εικόνες η βιντεάκια με κατάλληλη μουσική ώστε το τελικό μήνυμα να είναι και πιο εύπεπτο και πιο προσιτό, τραβηχτικό θα λέγαμε.

Στην τρίτη μας περίπτωση λοιπόν και σε μια παρουσίαση του παραπάνω είδους μαθαίνουμε πως η Υπατία, η αλεξανδρινή φιλόσοφος της ύστερης αρχαιότητας είπε πως... άντε διαβάστε την φωτό.

Εδώ δεν θέλει και ειδικές γνώσεις, παρά μόνο μια ευρύτερη παιδεία,  για να διαπιστώσουμε πως η Υπατία ΔΕΝ θα μπορούσε να έχει πει κάτι τέτοιο, όχι μόνο γιατί δεν μας έχει σωθεί τίποτα απο την φιλόσοφο προς τέρψιν των οπαδών του χριστιανικού μεσαίωνα, αλλά γιατί οι μισές λέξεις του αποσπάσματος χρησιμοποιούνται με τις σύγχρονες έννοιες που ουδεμία σχέση έχουν με την σκέψη της εποχής. Η φωτογραφία όμως του επιτακτικού "Ελευθέρρρρρρωσε το μυαλό σου και σκέψου" κυκλοφορεί παντού σαν μολυσματικός ιός. Εδώ έχουμε περάσει στο επόμενο στάδιο όπου ο διαφημιστής του ρητού ξέχασε να μας αναφέρει πως αυτό δεν είναι της Υπατίας αλλά της σύγχρονης συγγραφέως Dzielska Maria στο βιβλίο της με τίτλο "Υπατία η Αλεξανδρινή".


Αρκετοί ίσως πουν έλα μωρέ σιγά τι χολοσκάς, δεν είναι και τόσο σημαντικό αυτό, ίσως και να τα είχαν πει αυτά στο περίπου, ή πως το νόημα τους είναι καλό (διαφωνώ) οπότε οκ.
Χολοσκάω όμως γιατί θεωρώ πως αυτά δείχνουν μια μεγάλη τάση που σαν ποτάμι κυλάει προς την απαξίωση της ποιότητας της πληροφορίας η οποία μπορεί να οδηγήσει σε σχετικοποίηση ή επίσης και σε απαξίωση της ίδιας της γνώσης. Τελικά μπορούν να οδηγήσουν σε εκτρέλανση σαν αυτή:

 Πωρίες και Ασκληπιός

ΠΩΡΙΕΣ τα Ξανθά ζώα, ο ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ και οι αρχαιολόγοι.
Οι αρχαίοι Έλληνες ή βλάκες ήταν, ή ‘ξέραν άλλα πράγματα, που μας αποκρύπτουν τώρα οι αρχαιολόγοι, όσοι τουλάχιστον καταλαβαίνουν. Αλλά και όσοι καταλαβαίνουν, ανήκουν σε μυστικές εταιρείες, δηλαδή είναι «μυημένοι», τρομάρα τους.

Οι Πωριες είναι ξανθά ζώ με εμφάνιση φιδιού, θηλαστικά, με υπογένειο, σπανίως και με μικρά χέρια. Τεραστίων διαστάσεων όπως φαίνεται στην εικόνα 1 του ανάγλυφου. Το κεφάλι τους είναι σε μέγεθος μοσχαριού. Δεν είναι σαρκοβόρα και ζουν ακόμη και σήμερα, κάτω από την Γη σε βάθος άνω των 150 μέτρων.

Δεν κουλουριάζονται όπως τα φίδια οριζόντια στο έδαφος αλλά ΚΑΘΕΤΩΣ.

Όταν «τρέχουν» κινούνται σε ευθεία και όχι ζικ – ζακ με ΦΥΣΙΚΗ ΑΝΤΙΒΑΡΥΤΗΤΑ.

Είναι απόλυτα φιλικά προς τον άνθρωπο και θεραπευτικά όλων των ασθενειών, από τρέλα μέχρι καρκίνο, χάρις στον τεράστιο ζωικό μαγνητισμό τους.

Ο Ασκληπιός τα χρησιμοποιούσε στα Ασκληπιεία για όλες τις θεραπείες που γίνονταν εκεί, από τρέλα μέχρι καρκίνο, ΑΜΕΣΑ, την ίδια ημέρα.
........

Στην Θεσσαλονίκη στην τοποθεσία, που έγινε το ΙΚΕΑ, εμφανιζόταν συχνά ένας Πωρίας, ώσπου ο «πολιτισμός» το έδιωξε από εκεί.

Τώρα τα κυνηγάνε ανελέητα οι Υποχθόνιες Αμερικανικές Στρατιωτικές Δυνάμεις. Μπορώ να σας πω πολλές ιστορίες αλλά δεν θέλω να σας απασχολήσω από τα αγαπημένα σας applications του facebook.

Εδώ και σε άπειρα τέτοια παρόμοια έχουμε το φαινόμενο χρήσης πηγών και πραγματικών ρήσεων (λες και τα καταλαβαίνουν αυτοί που διαβάζουν τέτοια), τα οποία συνδυάζονται, απιστεύτω τω τρόπω, με απίθανους παραλογισμούς για να τους προσδώσουν αληθοφάνεια. Και μάλλον πετυχαίνει αν αναλογιστώ πως η αναζήτηση στο google της ανύπαρκτης λέξης πωρίες πια μου βγάζει 2500 αποτελέσματα. 2500!!! FYI αυτές οι απεικονήσεις με τα φίδια είναι συνήθως του Μειλιχίου Δίος.

Blogs that just repeat information already published elsewhere are providing value that can be substituted. To put it another way, these sites are completely dispensable. They lose out when a choice has to be made due to time/attention scarcity. These sites are usually the ones that just regurgitate content released on mainstream media or other larger blogs. Their identity is virtually unrecognizable. A great logo and design won’t save them.

Η άλλη μεγάλη επιτυχία είναι πως λόγω είτε του τρόπου του μηνύματος (σύντομο, εύπεπτο, συναισθηματικά θελκτικό) είτε του είδους (της μόδας, τραβηχτικό, συναισθηματικά έντονο) όλα αυτά αναπαράγονται και διαδίδονται πολύ περισσότερο απ' ότι η οποιαδήποτε κριτική φωνή. Και επειδή εκτός απο το οτι εξαπλωνονται σαν ιός, συχνά πετάνε και νέα κεφάλια, πολύ σωστά ο Σαραντάκος ονόμασε Λερναίο το γνωστό κείμενο με την Ελληνική γλώσσα.

Έτσι με αυτά και με αυτά το ίντερνετ αλλά και πλείστα άλλα μέσα πληροφόρησης έχουν γίνει μηχανές παραγωγής θορύβου, η καλύτερα ηχορύπανσης.

Noise pollution is excessive, displeasing human, animal, or machine-created environmental noise that disrupts the activity or balance of human or animal life. The word noise may be from the Latin word nauseas, which means disgust or discomfort.[1] The source of most outdoor noise worldwide is mainly construction and transportation systems, including motor vehicle noise, aircraft noise, and rail noise.[2][3] Poor urban planning may give rise to noise pollution, since side-by-side industrial and residential buildings can result in noise pollution in the residential area.

High noise levels can contribute to cardiovascular effects in humans, a rise in blood pressure, and an increase in stress and vasoconstriction, and an increased incidence of coronary artery disease. In animals, noise can increase the risk of death by altering predator or prey detection and avoidance, interfere with reproduction and navigation, and contribute to permanent hearing loss.

Η έννοια του θορύβου στην εποχή της πληροφορικής συμπεριλαμβάνει την άχρηστη, ψεύτικη, λανθασμένη κτλ πληροφορία που μπορεί να επικαλύπτει το πραγματικό μήνυμα με αποτέλεσμα αυτό να χάνεται. Προφανώς γίνεται αντιληπτό πως όσο μεγαλύτερος ο θόρυβος σε ένα σύστημα τόσο πιο δύσκολο γίνεται να ανασυρθεί η σωστή πληροφορία και πως έχουμε εξίσου καταστροφικά αποτελέσματα για το μυαλό όπως και αντίστοιχα με την ηχορύπανση για το σώμα

Το πρόβλημα είναι πως τα δεδομένα και οι πληροφορίες είναι η βάση της πυραμίδας που οδηγεί στην γνώση και την σοφία. Μια πυραμίδα που δεν μπορεί να χτιστεί με τόσο σαθρά θεμέλια όπως αυτά που παρατηρούμε σήμερα.

 Noise is the sound of the world refusing abstraction, insisting on differences that are never the same as every other difference. If we are indeed exiting the age of information, perhaps we are entering — have entered — the age of noise.

Στο όνομα της ανοιχτής πληροφόρισης γεμίσαμε τόσα πολλά σκουπίδια, τόσο θόρυβο που όχι μόνο δεν εκδημοκρατίστηκε η γνώση αλλά κατέστη ακόμα πιο δυσπρόσιτη καθώς τώρα πια δεν έχουμε να παλέψουμε μόνο με την φτώχια των πηγών και των πληροφοριών αλλά και με την μόλυνση απο τον θόρυβο. Σήμερα η απόκτηση πραγματικής γνώσης, ειδικά σε μια χώρα όπως η Ελλάδα όπου η παιδεία είναι απίστευτα ελλειμματική στην δημιουργία κριτικής σκέψης και στην παροχή εφοδίων για ορθολογική διαχείριση της πληροφορίας, είναι εξαιρετικά δύσκολη. Ολοένα και περισσότεροι συνάνθρωποι μας θα πέφτουν θύματα σε όλα τα επίπεδα ηχορύπανσης, ώσπου στο τέλος κατεστραμμένοι θα καταλήγουν στην εκτρέλανση.


Δηλαδή απο παρίες της γνώσης λόγω ελλείψεων θα καταλήξουμε στους πωρίες, φίδια με μούσια.

Οι θεοί να μας λυπηθούν.

ΥΓ: τα επιστημονικά αρθρα και τα ακαδημαικά βιβλία εξακολουθούν να κοστίζουν -αν τα βρεί κανείς- από 20€ και απο 80€ αντίστοιχα σε μέσους όρους. So much for freedom of knowledge.......