Μια κατήχηση μα ποια κατήχηση;

Πάνω απ’ όλα οι πατέρες να προσέχουν ν’ αποφεύγουνε τα σφάλματα και να προσφέρουν στα παιδιά τους ζωντανό παράδειγμα τους εαυτούς τους, ώστε σαν σε καθρέφτη να βλέπουν οι νέοι στη ζωή τους τη ζωή των γονιών τους μακριά από αισχρές πράξεις και λόγια. Κι όποιος τους νέους κατηγορεί που σφάλλουν κι ο ίδιος στα ίδια σφάλματα ξεπέφτει, στ’ όνομα των γιών του γίνεται κατήγορος του εαυτού του. Όσοι ζουν με φαύλο τρόπο ούτε τους δούλους τους δεν έχουν το θάρρος να ελέγξουν όχι μόνο τα παιδιά τους κι όπου οι γέροι είναι ξετσίπωτοι εκεί κι οι νέοι χιλιοξετσίπωτοι θα είναι

 Προσπαθώ τώρα δύο μέρες να βάλω σε μια τάξη κάποιες σκέψεις για τον νέο διαφημιστικό χαμό που εξελίσσεται με το "παιδομάζωμα" της Χρυσής Αυγής και ειλικρινά ο τρόπος με τον οποίο γίνεται η συζήτηση αναδεικνύει βασικά μειονεκτήματα στην νεοελληνική κοινωνία και τεράστιες ανακολουθίες.

Προφανώς για όσους δεν το έχουν καταλάβει θα ήμουν ο τελευταίος άνθρωπος που θα έστελνε το παιδί του για κατήχηση στα γραφεία του εν λόγω κόμματος, από εκεί και πέρα όμως έχω διάφορους προβληματισμούς σχετικά με το θέμα τους οποίους μπορούμε να συζητήσουμε.

Η ευγενική καταγωγή είναι καλή αλλά εξαρτάται από τους προγόνους. Ο πλούτος είναι πολύτιμος αλλά εξαρτάται από την τύχη -από αυτούς που τον κατείχαν έφυγε πολλές φορές και πήγε σε πολλούς που δεν τον περιμένανε. Ύστερα τον μεγάλο πλούτο σημαδεύουν οι κακούργοι κι οι συκοφάντες μιας κι οι χειρότεροι ακόμα μπορούν να γίνουν πλούσιοι. Η δόξα είναι σεβαστή αλλά αβέβαια. Η ομορφιά είναι περιμάχητη αλλά λιγόχρονη. Η υγεία είναι πολύτιμη μα ευμετάβλητη. Η σωματική δύναμη είναι ζηλευτή αλλά ακάλυπτη μπροστά στις αρρώστιες και τα γηρατειά –κι εκείνος που περηφανεύεται για τη σωματική του δύναμη ας στοχαστεί τη δύναμη των ζώων (των ταύρων, των λιονταριών, των ελεφάντων) του τον ξεπερνούν. Μονάχα η παιδεία απ’ τ’ ανθρώπινα είναι θεία και μένει αθάνατη, Δυο είναι τα σπουδαιότερα στην ανθρώπινη φύση: ο νους κι ο λόγος

Δεν είμαι ειδικός στο θέμα αλλά φαντάζομαι πώς όλοι μας δεχόμαστε σε ένα βαθμό τον παραδοσιακό ορισμό της εκπαίδευσης των παιδιών, ο οποίος εν πολλοίς αναφέρεται στην αναπαραγωγή των κυρίαρχων κοινωνικών πεποιθήσεων τις οποίες  σε κάθε εποχή ένα σύνολο δέχεται. Αν δεν κάνω λάθος στην σύγχρονη εποχή, ειδικά η κεντρικά ελεγχόμενη (σε περιεχόμενο) εκπαίδευση είναι αποτέλεσμα της εμφάνισης των εθνικών κρατών, τα οποία σε μεγάλο βαθμό επένδυσαν στην δημιουργία μιας κοινής συνείδησης μέσω αυτής. Επίσης, νομίζω κάπου εκεί αρχίζει και εμφανίζεται και η έμφαση στο ιδεολογικό περιεχόμενο της εκπαίδευσης.

Το αναφέρω αυτό γιατί ναι μεν σε κάθε εποχή η εκπαίδευση είναι φορέας ιδεών, αξιών και τρόπων, όμως μεταξύ πχ ενός Πλουτάρχου (περί παίδων αγωγής), ενός Μοισιόδακος (Πραγματεία περί παίδων αγωγής ή παιδαγωγία) και της ιδεολογικοποιημένης εκπαίδευσης ενός εθνικού κράτους υπάρχει διαφορά. Αντιθέτως θα έβρισκα πολλά κοινά στοιχεία στην στόχευση της εκπαίδευσης μεταξύ ενός Χρυσοστόμου και πιο σύγχρονων καταστάσεων.

Με την ιδεολογική στροφή από τα εθνικά κράτη στις σύγχρονες μεγάλες ιδεολογίες υπήρξε μια περαιτέρω ιδεολογικοποίηση της εκπαίδευσης μέχρι που καταλήγουμε στην πιο πρόσφατη εξέλιξη η οποία χαρακτηρίζεται από μια σε πρώτη ματιά αντιδραστική στροφή στο απολιτικ και α-ιδεολογικό, με την έννοια πως τα σύγχρονα κράτη προσπαθούν να παρέχουν μια εκπαίδευση με χαρακτηριστικά τα οποία συχνά εμφανίζονται ως αντιτιθέμενα στα παλαιότερα. Και φτάνουμε στην κυριαρχία του politically correct, της καλλιέργειας μιας συνείδησης βασισμένη στις ελάχιστες κοινές ομοιότητες και στα ελάχιστα στάνταρ όσο το δυνατόν πιο άχρωμης. Βέβαια προφανώς και αυτό από μόνο του είναι μια ιδεολογία, η ιδεολογία του σύγχρονου δυτικού κόσμου η οποία μεταφέρεται μέσω της εκπαίδευσης όπως γινόταν πάντα.

Για να λειτουργήσει αυτή η νέα μορφή και να είναι συνεπής στα υπόλοιπα ιδεολογικά προστάγματα, οφείλει να έχει έναν χαρακτήρα ελευθεριακό έτσι όπως ορίζεται από φράσεις όπως "ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας" κτλ. Βέβαια από την στιγμή που έχεις ακόμα και αυτή την κατεύθυνση δεν μπορούμε να μιλάμε για γενικώς ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας αλλά μόνο μέσα στα όρια που σου αφήνει η επικρατούσα ιδεολογία. Εν πάση περιπτώσει δεν θα δώσω σημασία σε αυτό το εξ ορισμού ανακόλουθο, το θέμα είναι πως στα πλαίσια αυτής της ελευθερίας και σε συνδυασμό με τα πολυπολιτισμικά πρότυπα και  με την αντίδραση στις "εθνικές" παιδείες", οπωσδήποτε και με την ολοένα αυξανόμενη ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση της παιδείας, αυτή καταλήγει προϊόν επιλογής.

Και για να είμαστε συνεπείς με τις σύγχρονες αξίες μας, επιτρέπουμε στα σύγχρονα κράτη, οι μουσουλμάνοι να παρέχουν μουσουλμανική παιδεία, οι χριστιανοί χριστιανική, οι άθεοι την δική τους, όπως επίσης το ίδιο και οι αριστεροί αριστερή και οι δεξιοί δεξιά.  Επίσης οι γονείς, αν δεν κάνω λάθος και  με κάποιο τρόπο ζούμε ήδη στην Πολιτεία του Πλάτωνα, έχουν ακόμα το δικαίωμα επιλογής για τα παιδιά τους, ειδικά τα πρώτα και ιδιαίτερα σημαντικά χρόνια όπου αυτά διαμορφώνονται, του τι εκπαίδευση θα τους παρέχουν (πέραν της σχολικής).

Ειδικά σε περιπτώσεις μάλιστα όπου οι γονείς καθ' οιονδήποτε τρόπο διαφέρουν από μια πλειοψηφία, λόγω σεβασμού των ιδιαιτεροτήτων, πάλι διατηρούν αυτό το δικαίωμα. Μπορεί δηλαδή ο μάρτυρας του Ιεχωβά αντί να πηγαίνει το παιδί του στο κατηχητικό της εκκλησίας να το πηγαίνει στων Ιεχωβάδων, ο ΚΚΕς να του παίρνει τον ριζοσπάστη και τον οδηγητή και ο άθεος να του πιπιλάει όλη μέρα το μυαλό με το εγωιστικό γονίδιο του Ντόκινς. Και σε αυτό το σημείο είναι που όλοι αυτοί μου μοιάζουν στον βαθμό που στην πραγματικότητα επιχειρούν την αναπαραγωγή μιας συγκεκριμένης ιδεολογίας περισσότερο με τον Χρυσόστομο παρά με οτιδήποτε άλλο.

Εφ' όσον λοιπόν συμβαίνει  όλο αυτό και το κράτος που δεν παρέχει εθνική παιδεία, ούτε δικές του αξίες ούτε κάτι άλλο το οποίο να δίνει ταυτότητα στα παιδιά παρά τα αφήνει όσο το δυνατόν πιο απολιτίκ και α-ιδεολογικοποιημένα για να δουλεύουν οι διαφημίσεις των πολυεθνικών, το Mtv τα playstation και ότι άλλο τελικά επωφελείται από αυτό το νέο πρότυπο εκπαίδευσης, δεν μπορώ να καταλάβω τι πρεμούρα μας έπιασε όλους για το πού πάνε τα παιδιά τους οι χρυσαυγήτες.
Θα μου πείτε ναι μα όλοι οι άλλοι δεν κάνουν κήρυγμα μίσους καταστρέφοντας τις ψυχές των παιδιών (ας γελάσω).

Καταρχήν δεν ξέρω αν στις εν λόγω συναντήσεις οι χρυσαυγήτες κατηχητές απαγγέλουν αποσπάσματα του "Ο Αγών μου", και τραγουδούν άσματα για τις νέες σιδερένιες λεγεώνες όπως φαντασιώνονται οι υπόλοιποι πονόψυχοι γονείς που διαμαρτύρονται για τα παιδιά των άλλων ή απλά είπαν μύθους του Αισώπου ή κάτι τέτοιο όπως υποστήριξαν οι ίδιοι οι χρυσαυγήτες. Και δεν με ενδιαφέρει καθόλου και σας παρακαλώ ελάτε στην θέση μου.

Όντας προσωπικά ιδεολογικά ξένος ή και αντίθετος με χριστιανισμό, φασισμό, κουμουνισμό, καπιταλισμό, μαρξισμό, μουσουλμανισμό , αθεϊσμό και ένα σωρό άλλα, πιστεύω πως μια χαρά καταστρέφαν τα παιδιά τόσα χρόνια και όλοι οι υπόλοιποι (αν κάναν καλή δουλειά φαντάζομαι θα ήμασταν απροβλημάτιστοι τώρα και δεν θα συζητάγαμε και το παρόν). Οπότε δεν βλέπω καμία ουσιαστική διαφορά.

Επίσης, εφ' όσον προφανώς το θέμα είναι ιδεολογικής προτίμησης και όχι αντικειμενικής κρίσης (γιατί δεν είδα ποτέ την ίδια πρεμούρα για τα εκκλησιαστικά κατηχητικά, ή τα κουμουνιστικά, ή όποιου άλλου είδους), θεωρώ γελοίο ο κόκκινος, ο χριστιανός, ο καπιταλιστής ή ότι άλλο κατηχητής να διαμαρτύρεται επειδή και ο μαύρος κατηχητής αποφάσισε να πράξει ομοίως εφόσον υπάρχει το πεδίο δράσης.

Οπότε καταλήγουμε πως για όλους τους παραπάνω, η ελευθερία στην "ανάπτυξη προσωπικότητας", ορίζεται μόνο στα πλαίσια τα οποία ο καθένας επιθυμεί και γουστάρει και δεν είναι παρά μια μπαρούφα για να κοροϊδευόμαστε. Αλλά ακόμα και αν δεν ήταν για όλους αυτούς μπαρούφα, ακόμα και τότε θα έμεναν όλοι οι εξωτερικοί παράγοντες που λειτουργούν παιδευτικά στην κοινωνία, όπως tv, είδωλα, εταιρίες κτλ οπότε θα είχαμε μια άλλη απόφαση να πάρουμε. Εφ' όσον δηλαδή δεν έχουμε εθνική παιδεία, και εφόσον η παιδεία μας για να μην επηρεάζει τα παιδιά είναι απολιτικ και αιδεολοτζίκ, θα αφήσουμε τα βλαστάρια μας βορά των εξωτερικών παραγόντων ή θα βάλουμε εκεί φρένο, άρα με ένα φαύλο κύκλο γυρνώντας ξανά στον "περιορισμό της ελευθερίας" ή στην κεντρική κατεύθυνση που δίνει μια εθνική παιδεία; Δεν ξέρω εσείς τι λέτε;

Πάντως προσωπικά και έτσι όπως έχει το σύστημα, θα θεωρούσα λογικό να κάνω και εγώ το ίδιο, δηλαδή να παρέχω στα παιδιά μου (και στα παιδιά του σιναφιού μου) την παιδεία που θεωρώ καλύτερη αφού η των άλλων δεν μου αρέσει. Με αυτή την κατάληξη επομένως, δεν βλέπω με ποια λογική θα μπορούσα να διαμαρτύρομαι για την συμπεριφορά των υπολοίπων, πόσο μάλλον να θέλω να περιορίσω -αν ορθώς πρόκειται για δικαίωμα αυτό- το δικαίωμα σε κάποιους επιλεκτικά. Σε αυτή όμως την περίπτωση ας μην είμαστε τόσο τραγικά υποκριτές και ας βροντοφωνάξουμε δυνατά πως θεωρούμε έκαστος ως ορθό μόνο το δικό του και ας αποδεχτούμε την μεγάλη αλήθεια πως οποιοσδήποτε και αν είχε την δύναμη θα προσπαθούσε να επιβάλει το δικό του έτσι ώστε να δημιουργηθεί η κοινωνία που οραματίζεται.

Όχι άλλη υποκρισία λοιπόν σας παρακαλώ. Μην μου το παίζετε Αιμίλιοι (και αυτό) ενώ είστε Χρυσόστομοι

Το ιστορικό περιοδικό η διάπλασις των παίδων εδώ, και για τους μερακλήδες ανατύπωση εδώ