Συχνά, και στο παρόν ιστολόγιο, επισημαίνω την εμφανή και τραγική κατάντια του ιδεολογικού/πολιτικού λόγου που επικρατεί στην Ελλάδα (και όχι μόνο βέβαια), αποτέλεσμα σε μεγάλο βαθμό της καθολικής επικράτηση συγκεκριμένων ιδεών και της μάλλον σκόπιμης δημιουργίας εξαρτημένων αντανακλαστικών στους λαούς από τις πολιτικές και άλλες εκείνες δυνάμεις, οι οποίες έχουν την δυνατότητα να κάνουν κάτι τέτοιο, χειραγωγώντας τα μέσα ενημέρωσης, την πληροφόρηση, τους όρους συζήτησης για το εκάστοτε θέμα.
Με αυτόν τον τρόπο, ελέγχοντας τα όρια μέσα στα οποία τίθενται και παρουσιάζονται τα πράγματα, καταφέρνοντας με τα εξαρτημένα αντανακλαστικά να περιορίζουν την δυνατότητα εμφάνισης άλλων απόψεων, λογικών και σκέψεων στην πραγματικότητα επιτυγχάνουν το τέλος της πολιτικής, το τέλος των ιδεών εξασφαλίζοντας την μόνιμη διαιώνιση, με μη εμφανή μεν, ολοκληρωτικό δε τρόπο, των επιθυμητών απόψεων και καταστάσεων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η απόλυτη πια ταύτιση και εξάρτιση κάθε πολιτικού/κοινωνικού λόγου με την οικονομία και τίποτε άλλο γεγονός που προφανώς είναι υπέρ των όποιων συστημάτων έχουν συμφέρον να δέχονται το σημερινό σύστημα ως το μόνο πραγματικό, σαν να μην υπάρχει καν η δυνατότητα να υπάρξει κάτι άλλο.
Το ίδιο βέβαια συμβαίνει με πλήθος άλλων εκδηλώσεων των ανθρωπίνων κοινωνιών όπου είτε δεν τίθεται καν συζήτηση απέναντι σε μια παγιωμένη δήθεν μοναδική πραγματικότητα είτε αυτή εμφανίζεται ως η μόνη σωστή καλή και λογική λύση ανάμεσα σε σκοπίμως και τεχνητά δημιουργημένα δήθεν άκρα από τα οποία απειλείται η λογική τάξη. Προφανώς τέτοιο παράδειγμα είναι η μονοπώληση του ενδιαφέροντος και του πολιτικού λόγου με τα "ακραία φαινόμενα" των κουκουλοφόρων ή των νεοναζί χρυσαυγητών και ότι αντίστοιχο δύναται προκύψει, φαινόμενα τα οποία απλά χρησιμεύουν πρώτον στον αποπροσανατολισμό, δεύτερον στον θρίαμβο της επιθυμητής "λογικότητας", μέσης οδού ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε το και τρίτον στον αποκλεισμό οποιασδήποτε πιθανότητας να αναπτυχθεί μια σκέψη, μια ιδεολογία, μια λύση εκτός των προκαθορισμένων και επιθυμητών ορίων.
Άλλο παράδειγμα και συναφές με τα παραπάνω είναι οι συζητήσεις τα τελευταία χρόνια για το μεταναστευτικό πρόβλημα στο οποίο παρουσιάζονται σαν να υπάρχουν μόνο δύο θέσεις. Είτε είσαι ρατσιστής φασίστας κτλ και μισείς τους ξένους τους οποίους θέλεις βιαίως να εκδιώξεις είτε είσαι οπαδός της δήθεν πολυπολιτισμικής κοινωνίας (δήθεν γιατί πρακτικά είτε καταλήγει σε εξαφάνιση των πολλών πολιτισμών σε κάτι άλλο πχ Αμερικανοποίηση είτε στην περιθωριοποίηση σε περιορισμένους χώρους δηλ γκετοποίηση) όπου όσο περισσότεροι ξένοι τόσο καλύτερα και θες να εξαφανίσεις την λευκή φυλή το εθνικό κράτος κτλ. Με τον απλοϊκό αυτό τρόπο θέλω να δείξω πως λειτουργούν τα εξαρτημένα αντανακλαστικά και πως περιορίζεται το εύρος και οι κανόνες της συζήτησης σε ένα θέμα. Εμφανής κατάληξη αρκεί να διαβάζουμε τα σχόλια σε σχετικές συζητήσεις ή να ακούμε τι παρουσιάζεται ως "διάλογος" στο θέμα.
Μόλις τώρα είδα πως σε όλα αυτά η κυρίαρχη μαλάκυνση των ημερών απάντησε με μια γυμνόστηθη Femen, έτσι ώστε η συζήτηση να επιστρέψει στα γνωστά, κάτι που ίσως δικαιολογεί και την απόφαση αυτοκτονίας του Γάλλου ανεξάρτητα από το τι λέει η Αυγή....
* Ως κυρίαρχη ιδεολογία μετέφρασα τον όρο Dominant discourse που στην πραγματικότητα σημαίνει αυτό που περιγράφω παραπάνω δηλαδή το να καθορίζεται ο τρόπος και το πλαίσιο στο οποίο αναπτύσσονται απόψεις γύρω από ένα θέμα.
* Ταυτοτική θρησκεία: Τον όρο ταυτοτικός τον χρησιμοποιούν συχνά οι συγγραφείς της συγκεκριμένης σχολής καθώς η κυρίαρχη βάση στην ιδεολογία τους είναι η υπεράσπιση έκαστης εθνικής πολιτισμικής ταυτότητας (όχι απαραίτητα βασισμένης στα όρια του εθνοκράτους, όπως δείχνει η αναφορά σε μια "Ευρωπαική ταυτότητα" και στον Όμηρο.) καθώς πιστεύουν πως το παρόν σύστημα προωθεί την διάλυση στην πραγματικότητα των εθνών κάτι που θα οδηγήσει την ανθρωπότητα σε πολιτισμική στασιμότητα ή όπως λένε το τέλος της ιστορίας.
Με αυτόν τον τρόπο, ελέγχοντας τα όρια μέσα στα οποία τίθενται και παρουσιάζονται τα πράγματα, καταφέρνοντας με τα εξαρτημένα αντανακλαστικά να περιορίζουν την δυνατότητα εμφάνισης άλλων απόψεων, λογικών και σκέψεων στην πραγματικότητα επιτυγχάνουν το τέλος της πολιτικής, το τέλος των ιδεών εξασφαλίζοντας την μόνιμη διαιώνιση, με μη εμφανή μεν, ολοκληρωτικό δε τρόπο, των επιθυμητών απόψεων και καταστάσεων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η απόλυτη πια ταύτιση και εξάρτιση κάθε πολιτικού/κοινωνικού λόγου με την οικονομία και τίποτε άλλο γεγονός που προφανώς είναι υπέρ των όποιων συστημάτων έχουν συμφέρον να δέχονται το σημερινό σύστημα ως το μόνο πραγματικό, σαν να μην υπάρχει καν η δυνατότητα να υπάρξει κάτι άλλο.
Το ίδιο βέβαια συμβαίνει με πλήθος άλλων εκδηλώσεων των ανθρωπίνων κοινωνιών όπου είτε δεν τίθεται καν συζήτηση απέναντι σε μια παγιωμένη δήθεν μοναδική πραγματικότητα είτε αυτή εμφανίζεται ως η μόνη σωστή καλή και λογική λύση ανάμεσα σε σκοπίμως και τεχνητά δημιουργημένα δήθεν άκρα από τα οποία απειλείται η λογική τάξη. Προφανώς τέτοιο παράδειγμα είναι η μονοπώληση του ενδιαφέροντος και του πολιτικού λόγου με τα "ακραία φαινόμενα" των κουκουλοφόρων ή των νεοναζί χρυσαυγητών και ότι αντίστοιχο δύναται προκύψει, φαινόμενα τα οποία απλά χρησιμεύουν πρώτον στον αποπροσανατολισμό, δεύτερον στον θρίαμβο της επιθυμητής "λογικότητας", μέσης οδού ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε το και τρίτον στον αποκλεισμό οποιασδήποτε πιθανότητας να αναπτυχθεί μια σκέψη, μια ιδεολογία, μια λύση εκτός των προκαθορισμένων και επιθυμητών ορίων.
Άλλο παράδειγμα και συναφές με τα παραπάνω είναι οι συζητήσεις τα τελευταία χρόνια για το μεταναστευτικό πρόβλημα στο οποίο παρουσιάζονται σαν να υπάρχουν μόνο δύο θέσεις. Είτε είσαι ρατσιστής φασίστας κτλ και μισείς τους ξένους τους οποίους θέλεις βιαίως να εκδιώξεις είτε είσαι οπαδός της δήθεν πολυπολιτισμικής κοινωνίας (δήθεν γιατί πρακτικά είτε καταλήγει σε εξαφάνιση των πολλών πολιτισμών σε κάτι άλλο πχ Αμερικανοποίηση είτε στην περιθωριοποίηση σε περιορισμένους χώρους δηλ γκετοποίηση) όπου όσο περισσότεροι ξένοι τόσο καλύτερα και θες να εξαφανίσεις την λευκή φυλή το εθνικό κράτος κτλ. Με τον απλοϊκό αυτό τρόπο θέλω να δείξω πως λειτουργούν τα εξαρτημένα αντανακλαστικά και πως περιορίζεται το εύρος και οι κανόνες της συζήτησης σε ένα θέμα. Εμφανής κατάληξη αρκεί να διαβάζουμε τα σχόλια σε σχετικές συζητήσεις ή να ακούμε τι παρουσιάζεται ως "διάλογος" στο θέμα.
Σήμερα για παράδειγμα έγινε ντόρος με την είδηση της αυτοκτονίας του Dominique Venner στην Παναγία των Παρισίων. Όλες οι αναρτήσεις που είδα στα μεγάλα, λογικά και σωστά ΜΜΕ λίγο πολύ λέγαν πως ο Venner, γνωστός ακροδεξιός ρατσιστής (έτσι αναφερόταν σε αρκετά) συγγραφέας της Γαλλίας, αυτοκτόνησε διαμαρτυρώμενος για την ψήφιση νόμου υπέρ του γάμου των ομοφυλόφιλων και του δικαιώματος αυτών των ζευγαριών υιοθεσίας παιδιών με σκοπό όπως αντιγράφουν από το σημείωμα του να "αφυπνίσει τις συνειδήσεις".
Ακόμα πιο χαρακτηριστικά, πιο απροκάλυπτα επιθετικά ίσως αλλά στο ίδιο μήκος κύματος αναφέρεται για το γεγονός στο άρθρο της με τίτλο : Αυτοκτονία Βενέρ: Ομοφοβία και ρατσισμός “σκοτώσαν” το μέντορά τους,η Αυγή η οποία παρουσιάζει σαν λογική κατάληξη της ρατσιστικής και ομοφοβικής βίας την αυτοκτονία των οπαδών αυτής της άποψης, κάπως σαν να χαίρεται ο αρθογράφος που ο Γάλλος αυτοκτόνησε. Χαρακτηριστικά αναφέρει : Ο φόβος του διαφορετικού, η ομοφοβία και ο ρατσισμός σκοτώνουν ακόμη και τους πιο ακραιφνείς οπαδούς τους, και Το μίσος του για το διαφορετικό οδήγησε τον Βενέρ στην απόγνωση. Με αυτά έκλεισε και το πλαίσιο στο οποίο τίθεται η συζήτηση. Δεν ξέρω αν οι Έλληνες ακροδεξιοί ασχοληθούν με το θέμα ή πόσοι γνωρίζουν τον Venner αλλά φαντάζομαι πως και να το κάνουν απλά θα δημιουργήσουν αυτό το δίπολο στο οποίο αναφέρθηκα πριν που θα χωροθετήσει την συζήτηση. Οπότε στο παρόν θα ήθελα να προσπαθήσω να δώσω μια έξω απο τα πλαίσια οπτική η οποία νομίζω θα συνάδει και περισσότερο με τις απόψεις του Γάλλου απ' ότι αυτά που ενδεχομένως να παρουσιαστούν.
Δεν έχω διαβάσει το έργο του Venner καθώς δεν βρίσκεται εκτός Γαλλόφωνου κοινού τόσο εύκολα, εξάλλου αυτό κυρίως αφορούσε την στρατιωτική πολεμική ιστορία. Σίγουρα θα τον τοποθετούσαμε στην συντηρητική δεξιά (και άκρα δεξιά αρχικά αν αναλογιστούμε πως στις δεκαετίες του 50-60 ήταν υπέρμαχος της Γαλλικής κυριαρχίας στην Αλγερία και συμμετείχε σε παραστρατιωτικές οργανώσεις, αν και δεν ξέρω ποιες θα ήταν οι απόψεις/θέσεις του τώρα καθώς σταμάτησε κάθε πολιτική του εκδήλωση το 71). Πιθανόν να ήταν και ρατσιστής ή ομοφοβικός όπως μας αναφέρει το άρθρο της Αυγής αν και αμφιβάλω πως αυτοκτόνησε για αυτό. Ίσως, όμως και να μην ήταν. Σκοπός του παρόντος δεν είναι να υπερασπιστώ τις θέσεις του Venner, θέσεις τις οποίες δεν γνωρίζω, επειδή όμως ήταν συνιδρυτής με τον A.Benoist της "Νεας Δεξιάς" στην Γαλλία και συμμετείχε σε αυτόν τον κύκλο των διανοητών, των οποίων τις θέσεις κάπως γνωρίζω ας δούμε - αν δεχόταν τις γνωστές τους θέσεις - ποιες θα μπορούσε να ήταν οι απόψεις του και ποιος ο λόγος της αυτοκτονίας του.
Αν λοιπόν οι θέσεις του Venner ήταν χαρακτηριστικές της συγκεκριμένης σχολής τότε το πιο πιθανόν είναι να ήταν:
1. σφόδρα αντικαπιταλιστής, και αντι-νεοφιλελεύθερος με τάσεις αποδοχής παραδοσιακών αξιακών συστημάτων ιδιαίτερα αυτών που θα ταύτιζε με την "ουσιαστική" Ευρωπαική ταυτότητα.
2. συντηρητικός και πολιτικά, δηλαδή υπέρμαχος περισσότερο μιας αριστοκρατικής άποψης και πολέμιος του κοινοβουλευτισμού.
Ακόμα πιο χαρακτηριστικά, πιο απροκάλυπτα επιθετικά ίσως αλλά στο ίδιο μήκος κύματος αναφέρεται για το γεγονός στο άρθρο της με τίτλο : Αυτοκτονία Βενέρ: Ομοφοβία και ρατσισμός “σκοτώσαν” το μέντορά τους,η Αυγή η οποία παρουσιάζει σαν λογική κατάληξη της ρατσιστικής και ομοφοβικής βίας την αυτοκτονία των οπαδών αυτής της άποψης, κάπως σαν να χαίρεται ο αρθογράφος που ο Γάλλος αυτοκτόνησε. Χαρακτηριστικά αναφέρει : Ο φόβος του διαφορετικού, η ομοφοβία και ο ρατσισμός σκοτώνουν ακόμη και τους πιο ακραιφνείς οπαδούς τους, και Το μίσος του για το διαφορετικό οδήγησε τον Βενέρ στην απόγνωση. Με αυτά έκλεισε και το πλαίσιο στο οποίο τίθεται η συζήτηση. Δεν ξέρω αν οι Έλληνες ακροδεξιοί ασχοληθούν με το θέμα ή πόσοι γνωρίζουν τον Venner αλλά φαντάζομαι πως και να το κάνουν απλά θα δημιουργήσουν αυτό το δίπολο στο οποίο αναφέρθηκα πριν που θα χωροθετήσει την συζήτηση. Οπότε στο παρόν θα ήθελα να προσπαθήσω να δώσω μια έξω απο τα πλαίσια οπτική η οποία νομίζω θα συνάδει και περισσότερο με τις απόψεις του Γάλλου απ' ότι αυτά που ενδεχομένως να παρουσιαστούν.
Δεν έχω διαβάσει το έργο του Venner καθώς δεν βρίσκεται εκτός Γαλλόφωνου κοινού τόσο εύκολα, εξάλλου αυτό κυρίως αφορούσε την στρατιωτική πολεμική ιστορία. Σίγουρα θα τον τοποθετούσαμε στην συντηρητική δεξιά (και άκρα δεξιά αρχικά αν αναλογιστούμε πως στις δεκαετίες του 50-60 ήταν υπέρμαχος της Γαλλικής κυριαρχίας στην Αλγερία και συμμετείχε σε παραστρατιωτικές οργανώσεις, αν και δεν ξέρω ποιες θα ήταν οι απόψεις/θέσεις του τώρα καθώς σταμάτησε κάθε πολιτική του εκδήλωση το 71). Πιθανόν να ήταν και ρατσιστής ή ομοφοβικός όπως μας αναφέρει το άρθρο της Αυγής αν και αμφιβάλω πως αυτοκτόνησε για αυτό. Ίσως, όμως και να μην ήταν. Σκοπός του παρόντος δεν είναι να υπερασπιστώ τις θέσεις του Venner, θέσεις τις οποίες δεν γνωρίζω, επειδή όμως ήταν συνιδρυτής με τον A.Benoist της "Νεας Δεξιάς" στην Γαλλία και συμμετείχε σε αυτόν τον κύκλο των διανοητών, των οποίων τις θέσεις κάπως γνωρίζω ας δούμε - αν δεχόταν τις γνωστές τους θέσεις - ποιες θα μπορούσε να ήταν οι απόψεις του και ποιος ο λόγος της αυτοκτονίας του.
Αν λοιπόν οι θέσεις του Venner ήταν χαρακτηριστικές της συγκεκριμένης σχολής τότε το πιο πιθανόν είναι να ήταν:
1. σφόδρα αντικαπιταλιστής, και αντι-νεοφιλελεύθερος με τάσεις αποδοχής παραδοσιακών αξιακών συστημάτων ιδιαίτερα αυτών που θα ταύτιζε με την "ουσιαστική" Ευρωπαική ταυτότητα.
2. συντηρητικός και πολιτικά, δηλαδή υπέρμαχος περισσότερο μιας αριστοκρατικής άποψης και πολέμιος του κοινοβουλευτισμού.
3. Εθνοκεντρικός και υπέρμαχος ενός χωροθετημένου πολιτισμικού πλουραλισμού. Πολυπολιτισμικός κόσμος # αμερικανοποιημένες κοινωνίες.
4. Υπέρμαχος παραδοσιακών κοινωνικών δεσμών (οικογένεια) και ίσως και ιεραρχικών κοινωνικών τάξεων.
5. Οπαδός μιας Νιτσεικής άποψης για την ανθρώπινη υπέρβαση, προσωπικότητα και όχι άτομο, οργανικότητα και όχι ολοκληρωτισμός.
Όλα βέβαια τα παραπάνω σε ανάλυση ξεφεύγουν πολύ από τα όρια της "καθιερωμένης συζήτησης" στο θέμα και δεν σχετίζονται άμεσα, δεν συνεπάγονται δηλαδή ρατσισμό ή ομοφοβία. Επειδή όμως αναφέρονται τα άρθρα, στο κείμενο που έγραψε πριν αυτοκτονήσει, ας το δούμε και αυτό, έχοντας τα παραπάνω υπόψη μας ώστε να διαπιστώσουμε τελικά αν γίνεται να υπάρχει συζήτηση πέρα από το προκαθορισμένο επιβαλλόμενο πλαίσιο. Ίσως τελικά ανακαλύψουμε και τον πραγματικό Κουασιμόδο του θέματος. Σημειώνω και κάποιες χαρακτηριστικές φράσεις.
5. Οπαδός μιας Νιτσεικής άποψης για την ανθρώπινη υπέρβαση, προσωπικότητα και όχι άτομο, οργανικότητα και όχι ολοκληρωτισμός.
Όλα βέβαια τα παραπάνω σε ανάλυση ξεφεύγουν πολύ από τα όρια της "καθιερωμένης συζήτησης" στο θέμα και δεν σχετίζονται άμεσα, δεν συνεπάγονται δηλαδή ρατσισμό ή ομοφοβία. Επειδή όμως αναφέρονται τα άρθρα, στο κείμενο που έγραψε πριν αυτοκτονήσει, ας το δούμε και αυτό, έχοντας τα παραπάνω υπόψη μας ώστε να διαπιστώσουμε τελικά αν γίνεται να υπάρχει συζήτηση πέρα από το προκαθορισμένο επιβαλλόμενο πλαίσιο. Ίσως τελικά ανακαλύψουμε και τον πραγματικό Κουασιμόδο του θέματος. Σημειώνω και κάποιες χαρακτηριστικές φράσεις.
Είμαι υγιής στο σώμα και το μυαλό, και γεμάτος με αγάπη για τη γυναίκα και τα παιδιά μου. Αγαπώ τη ζωή και δεν περιμένω τίποτα παραπέρα , παρά την διαιώνιση της φυλής μου και του νου μου. Ωστόσο, στο λυκόφως της ζωής μου, αντιμετωπίζοντας τεράστιους κινδύνους για την γαλλική και ευρωπαϊκή πατρίδα μου, νιώθω την υποχρέωση να ενεργήσω καθ'όσον έχω ακόμη τη δύναμη. Πιστεύω ότι είναι απαραίτητο να θυσιάσω τον εαυτό μου για να σπάσει ο λήθαργος που μας μαστίζει. Παραδίδω όση ζωή μου έχει απομείνει, προκειμένου να διαμαρτυρηθώ και να θεμελιώσω(;). Επέλεξα ένα ιδιαίτερα συμβολικό τόπο, τον καθεδρικό ναός της Notre Dame (Παναγία των Παρισίων), τον οποίο σέβομαι και θαυμάζω: χτίστηκε από την ιδιοφυΐα των προγόνων μου στη θέση ακόμα πιο αρχαίων λατρειών, οι οποίες υπενθυμίζουν την πανάρχαια καταγωγή μας.
Ενώ πολλοί άνθρωποι είναι σκλάβοι της ζωής τους, η χειρονομία μου ενσαρκώνει μια ηθική της βούλησης. Δίνω τον εαυτό μου στον θάνατο για να αφυπνίσω κοιμισμένες συνειδήσεις. Εξεγείρομαι εναντίον της μοίρας. Διαμαρτύρομαι ενάντια στα δηλητήρια της ψυχής και στις επιθυμίες των εισβολέων να καταστρέψουν τις άγκυρες της ταυτότητάς μας, συμπεριλαμβανομένης της οικογένειας, της οικείας βάσης του πολυ-χιλιετούς πολιτισμόύ μας. Αν και υπερασπίζομαι την ταυτότητα όλων των ανθρώπων στα σπίτια τους, εξεγείρομαι εναντίον του εγκλήματος της αντικατάστασης του λαού μας.
Η κυρίαρχη ιδεολογία* δεν μπορεί να αφήσει πίσω της τις τοξικές της ασάφειες, και οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να υποστούν τις συνέπειες. Χωρίς μια ταυτοτική* θρησκεία για να μας δένει, μοιραζόμαστε μια κοινή μνήμη που πηγαίνει πίσω στον Όμηρο, μια αποθήκη όλων των αξιών επί των οποίων η μελλοντική αναγέννησή μας θα στηριχθεί όταν θα αποδεσμευτούμε από την μεταφυσική της έλλειψης ορίων, της μοχθηρής πηγής όλων των σύγχρονων υπερβολών.
Ζητώ συγγνώμη εκ των προτέρων για όποιον θα υποφέρει λόγω του θανάτου μου, πρώτα απ 'όλα απο τη γυναίκα μου, τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου, καθώς και απο τους φίλους και τους οπαδούς μου. Αλλά μόλις ο πόνος και το σοκ ξεθωριάσουν, δεν αμφιβάλλω ότι θα καταλάβουν το νόημα της χειρονομίας μου και να ξεπεράσουν τη θλίψη τους με υπερηφάνεια. Ελπίζω να υπομείνουν μαζί. Θα βρούν στα τελευταία γραπτά μου νύξεις και εξηγήσεις για τις πράξεις μου.
Μόλις τώρα είδα πως σε όλα αυτά η κυρίαρχη μαλάκυνση των ημερών απάντησε με μια γυμνόστηθη Femen, έτσι ώστε η συζήτηση να επιστρέψει στα γνωστά, κάτι που ίσως δικαιολογεί και την απόφαση αυτοκτονίας του Γάλλου ανεξάρτητα από το τι λέει η Αυγή....
* Ως κυρίαρχη ιδεολογία μετέφρασα τον όρο Dominant discourse που στην πραγματικότητα σημαίνει αυτό που περιγράφω παραπάνω δηλαδή το να καθορίζεται ο τρόπος και το πλαίσιο στο οποίο αναπτύσσονται απόψεις γύρω από ένα θέμα.
* Ταυτοτική θρησκεία: Τον όρο ταυτοτικός τον χρησιμοποιούν συχνά οι συγγραφείς της συγκεκριμένης σχολής καθώς η κυρίαρχη βάση στην ιδεολογία τους είναι η υπεράσπιση έκαστης εθνικής πολιτισμικής ταυτότητας (όχι απαραίτητα βασισμένης στα όρια του εθνοκράτους, όπως δείχνει η αναφορά σε μια "Ευρωπαική ταυτότητα" και στον Όμηρο.) καθώς πιστεύουν πως το παρόν σύστημα προωθεί την διάλυση στην πραγματικότητα των εθνών κάτι που θα οδηγήσει την ανθρωπότητα σε πολιτισμική στασιμότητα ή όπως λένε το τέλος της ιστορίας.
13 σχόλια:
Γαλλία, βασίλειο πολυεθνικό εξ αρχής, αποικιοκρατική δύναμη αιώνων, από τα πρώτα εθνικά κράτη με πολυφυλετισμό, ευρωπαϊκό προπύργιο του μοντερνισμού, καταφύγιο του κάθε πικραμένου. Το να είσαι παραδοσιοκράτης μέσα στο Γαλλικό κοινωνικό πλαίσιο φαίνεται χαμένος κόπος. Το πόσο στενά φλερτάρεις με την ασυνέπεια φαίνεται και στην περίπτωση Venner, ο οποίος πρώτα πολεμούσε εναντίον της ανεξάρτητης Αλγερίας και μέτα έκανε ακτιβισμούς υπέρ της ανεξάρτητης Ουγγαρίας. Σε κάθε περίπτωση, οφείλουμε να στηρίζουμε όποιον αγωνίζεται κατά του επιβαλλόμενου πολυφυλετισμού. Τα θέματα των ο/φ είναι μια άλλη, μεγάλη συζήτηση.
Οι femen ευγνωμονούν τον αντιφασισμό, γιατί έβγαλε τα στήθη τους από την ανυποληψία.
Πάντως οι εξελίξεις είναι ραγδαίες. Αν αναλογιστούμε πως αρχίζουν και στις πρότυπες χώρες του πολυπολιτισμικού μοντέλου να μιλάνε για αποτυχία του έχουμε πολλά να δούμε ακόμα.
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26511&subid=2&pubid=113049341
Γιατί φλερτάρω με την ασυνέπεια;
Δεν λέω για εσένα βρε. Για αυτόν που είναι ταυτόχρονα και Γάλλος και παραδοσιοκράτης λέω. Αν σκεφτείς πως α) η Γαλλία δεν ήταν ποτέ της έθνος με την Ελληνική έννοια του όρου ή β) συνεχίζει να συμπεριφέρεται ως ιμπεριαλιστική δύναμη (βλ. Λιβύη) κτλ, καταλαβαίνεις πως όποιος δηλώνει τέτοιος έχει πολλά να διαψεύσει και να αποδείξει.
Με μπέρδεψε το δεύτερο πρόσωπο στην πρόταση. Κατάλαβα τώρα.
Αυτός είναι και ο λόγος που οι περισσότεροι τέτοιοι διανοητές βασίζουν μεγάλο μέρος της επιχειρηματολογίας τους ή καλύτερα των αξιών που προωθούν από την Ελληνική αρχαιότητα την οποία "βαφτίζουν" ευρωπαϊκή. Μην μπορώντας όμως να ξεφύγουν από το ληστρικό, επιδρομικό, και αρκετά βίαιο παρελθόν των λαών τους δημιουργούν ένα περίεργο αμάγαλμα θετικού εθνοκεντρισμού μαζί με απομεινάρια μεσσαιωνικού ιπποτισμού, αποικιοκρατίας, και φυλετισμού. Δεν είναι εξ' άλλου τυχαίο που ακριβώς σε Γάλλους, Γερμανούς και περιφεριακούς ευρωπαϊκούς λαούς ο εθνοκεντρισμός κατέληξε να στηρίζει ιδεολογικά τον ρατσισμό, τον ναζισμό, κτλ.
Το θέμα είναι πως δεν γίνεται γι αυτό τον λόγο να παραβλέπονται τα πολύ σωστά επιχειρήματα ενός θετικού εθνοκεντρισμού και να αναπτύσσεται μια εξίσου αρνητική αντίθετη μεθόδευση.
Ούτε ο φυλετισμός, ούτε ο ρατσισμός, ούτε ο ναζισμός είναι σωστοί όροι γι αυτό που θέλουμε να εκφράσουμε, την θεωρητική δηλαδή πίστη πως είμαστε ανώτεροι από τους άλλους. Φυλετισμός και ρατσισμός σημαίνουν την σπουδή στις ανθρωπολογικές φυλές ή ράτσες (με τον ίδιο τρόπο που γνωστικισμός, βουδισμός, κλασικισμός, στωικισμός κτλ σημαίνουν σπουδή στα αντίστοιχα αντικείμενά τους), ενώ ο ναζισμός (όπως και ο φασισμός) είναι ασαφείς έννοιες που χρησιμοποιούνται ως συνώνυμα του ολοκληρωτισμού. Ο σωστός όρος είναι ο σοβινισμός (γαλλικός κι αυτός) και ο ακόμα σωστότερος, αν υπήρχε, θα είχε πολλά να κάνει με τον Εβραϊσμό, μιας και αυτός εισήγαγε στην παγκόσμια ηθική την έννοια του ανθρώπου με την μεταφυσική, δογματική και αυτο-επιβεβαιούμενη ανωτερότητα (είμαι ανώτερος επειδή πιστεύω πως είμαι ανώτερος).
Προσοχή εδώ: το "ληστρικό, επιδρομικό, και αρκετά βίαιο παρελθόν" δεν σημαίνει κάτι, μιας και κανείς δεν είχε (ούτε θα έχει) την αποκλειστικότητα στην βία και την ληστεία, και ούτε φυσικά ούτε στην ανωτερότητα (ας θυμηθούμε το 'πολλώ κάρρονες'). Η ειδοποιός διαφορά εμφανίζεται όταν η ανωτερότητα παύει να αποτελεί υποχρέωση και ρεαλιστικό καύχημα, και γίνεται μεταφυσική δοξασία και δικαίωμα. Αυτό συμπίπτει με την επιβολή των Εβραϊκών ηθών (μισαλλοδοξία, δεισιδαιμονία) μέσα στα Ευρωπαϊκά έθνη και υποβοηθείται από άλλους παράγοντες, όπως η μηχανοποίηση του πολέμου και η βαθμιαία απαξίωση της ανδρείας. Από τα πρώτα θύματα αλλοίωσης της περί ανωτερότητας αντίληψης των Ευρωπαϊκών εθνών, ήταν όπως αναφέρεις η ιπποσύνη, όπου το παραδοσιακό πρότυπο του ευ-γενούς πολεμιστή αναβιώνει, αλλά πλέον καταλήγει να σφάζει γυναικόπαιδα χιλιάδες χλμ μακρυά από τον τόπο του.
Για να καταλήξω λοιπόν ως σχόλιο επάνω στην τελευταία πρότασή σου, η ανωτερότητα δεν αποκλείεται από τα επιχειρήματα του θετικού εθνοκεντρισμού, αλλά, όπως και η αντίστοιχη κατωτερότητα, βασίζεται σε πραγματικά δεδομένα και αναφέρεται σε μια παραδοσιακή, Ευρωπαϊκή κλίμακα αξιών.
Καταλαβαίνω τι θες να πείς αν και αλλου΄το πήγαινα εγώ αλλα διαφωνώ εντόνως με τον τρόπο που ορίζεις του -ισμούς. Προφανώς και ρατσισμός δεν είναι η έρευνα για τις ανρθωπολογικές φυλές. Αυτό είναι δουλειά των βιολόγων, γεννετιστών κτλ και όχι ισμών.
Αντιγράφω απο το λεξικό των -ισμών του Α.Διαμαντίδη
"ρατσισμός (γαλλ. racisme) ή φυλετισμός :
Αντιδραστική θεωρία που στηρίζεται πάνω στην άποψη της βιολογικής ανισότητας των ανθρώπων,και διακηρύσσει ότι η ιστορία της κοινωνίας και του ανθρώπινου πολιτισμού υπακούει σε αιώνιους κι αναλλοίωτους νόμους. Από την πρώτη εμφάνισή τους μέσα στους κόλπους της δουλοκτητικής κοινωνίας, οι αντιδραστικές θεωρίες όλων των εποχών χρησιμοποιούν το ρατσισμό για να δικαιολογήσουν κάθε μορφή εθνικής, κοινωνικής ή φυλετικής καταπίεσης. Οι οπαδοί του ρατσισμού διαστρεβλώνουν συνειδητά τα δεδομένα της επιστήμης, στην προσπάθειά τους να αποδείξουν ότι ο κόσμος αναγνώριζε ανέκαθεν ανώτερες και κατώτερες φυλές, και ότι οι κατώτερες φυλές, δηλαδή, αυτές που δεν μπορούν να αναπτύξουν κάποιον πολιτισμό, είναι καταδικασμένες να υΠόμένουν τη δουλεία, ενώ οι ανώτερες, που δημιουργούν ή αφομοιώνουν τον πολιτισμό, μπορούν και δικαιούνται να εκμεταλλεύονται τις κατώτερες. Στα μέσα του 18ου αιώνα, οι ρατσιστικές θεωρίες
χρησιμοποιήθηκαν σε μεγάλη κλίμακα από τους θιασώτες της δουλείας και της άγριας εκμετάλλευσης των νέγρων. Αργότερα, στη Γερμανία, μετά την αναρρίχηση του Χίτλερ (AdolfHitler) στην εξουσία, ο ρατσισμός ανακηρύχθηκε επίσημη ιδεολογία του -7 ναζισμού, και έγινε αιτία για τη σφαγή εκατομμυρίων ανθρώπων στο όνομα της «φυλετικής » καθαρότητας των Γερμανών και της καθαρότητας του κόσμου από «φυλετικά μιάσματα», όπως θεωρούσαν, για παράδειγμα, τους Εβραίους, τους νέγρους και τους τσιγγάνους. Ο ρατσισμός στη Γερμανία ήταν η πιο βάρβαρη περίπτωση του 20ού αιώνα, αλλά δεν είναι και η μοναδική. Πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι το «απαρτχάιντ» (apartheid) στη Νότια Αφρική και την πρώην Ροδεσία, τη σημερινή Ζιμπάμπαυε,
όπου η ελάχιστη μειοψηφία λευκών αποίκων κυβερνούσε απόλmα, χωρίς οι αmόχθονες να έχουν το παραμικρό δικαίωμα, πολιτικό
και κοινωνικό, μέσα στην ίδια τους τη χώρα. Ο όρος προέρχεται από την ιταλική λέξη raΖΖα = ράτσα, φυλή."
Και μιας και είναι χρήσιμοι οι ορισμοί να βάλω και μερικά ακόμα απο το ίδιο να συνενοούμαστε.
1. κλασικισμός (αγγλ. classicism) :
Καλλιτεχνικός όρος που σηματοδοτεί μία συγκεκριμένη τεχνοτροπία στην τέχνη. Ο κλασικισμός εμφανίστηκε κυρίως κατά την εποχή της Αναγέννησης και άκμαζε για αρκετούς αιώνες. Σύμφωνα με την τεχνοτροπία αυτή, ο καλλιτέχνης ακολουθεί τα πρότυπα, τις αρχές και τα ιδεώδη της τέχνης της κλασικής εποχής, δηλαδή της τέχνης που άφησαν οι αρχαίοι Έλληνεςκαι οι Ρωμαίοι. Μέτρο του κλασικού είναι ο λόγος, το τέλειο, το αρμονικό, η αυτάρκεια και η ισορροπία. Η έκφραση πρέπει να διακρίνεται πάντα για την πληρότητα, την αρτιότητα και τη συμμετρία της, με κωδικοποιημένη σειρά αισθητικών και καλλιτεχνικών αντιλήψεων για τη σπουδή και την έκφραση του ωραίου, βασισμένη στα καθιερωμένα κλασικά πρότυπα. Ο όρος προέρχεται από τη λατινική λέξη clαssicus = πρώτης τάξεως, άριστος, έξοχος, έγκριτος.
2. φασισμός (ιταλ. fascismo):
Ιδεολογικό και πολιτικοκοινωνικό σύστημα με κύρια χαρακτηριστικά την άρνηση του οινοβουλευτισμού και τη θεοποίηση της κρατικής εξουσίας, που ασκείται με απάνθρωπο και αυταρχικό τρόπο, χρησιμοποιώντας κάθε μέσο, μέχρι και την τρομοκρατία. Ο φασισμός πρωτοεμφανίστηκε με το όνομα αυτό ως πολιτικό κίνημα στην Ιταλία με το κόμμα που ίδρυσε ο Μουσολίνι (Benito Mussolini), το οποίο στην ουσία ήταν παραστρατιωτική οργάνωση (οι μελανοχίτωνες) στα πρότυπα του Ναζιστικού Κόμματος της Γερμανίας.....
3. εθνοκεντρισμός (αγγλ. ethnocentrism) :
Άποψη κατά την οποία ένα άτομο θεωρεί ότι η ομάδα στην οποία ανήκει, και που μπορεί να είναι η χώρα του, η κοινωνική του τάξη κ.λπ., είναι το κέντρο των πάντων και ζει κατά κάποιο τρόπο γι' αυτήν. Πιστεύει δε ότι όλα τα άλλα άτομα ή οι λαοί διαβαθμίζονται ανάλογα με τη στάση τους προς τη δική του ομάδα, το έθνος του. Είναι μια συμπεριφορά που στοχεύει στην παραδοχή, απόλυτη πίστη κι εξύψωση των αξιών, ηθικών αρχών, ηθών, εθίμων και παραδόσεων της δικής του ομάδας, με παράλληλη αμφισβήτηση, επιφύλαξη και εχθρότητα για τις άλλες ομάδες και τα μέλη τους. Εξέλιξη του εθνοκεντρισμού είναι ο ~ εθνικισμός, ο ~ σοβινισμός, ο ~ ρατσισμός.
4. ναζισμός (γερμ. Nazismus) :
Η γερμανική εκδοχή του ~ φασισμού, ο ~ χιτλερισμός ή, όπως πιο σωστά αποκαλείται, ο εθνικοσοσιαλισμός. Είναι η ολοκληρωτική ιδεολογία που αναπτύχθηκε από το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα της Γερμανίας, που ιδρύθηκε από τον Χίτλερ (AdolfHitler) τη δεκαετία του 1920. Σύμφωνα με το κόμμα αυτό, το κράτος ως έννοια είναι απόλυτα κυρίαρχο και καθοριστικό
για την εξέλιξη ενός λαού, πρέπει να είναι λα'ίκό, και ο λαός να πειθαρχεί απόλυτα και πρόθυμα, έτοιμος για κάθε θυσία, προς όφελος όλου του έθνους. Για το ναζιστικό κράτος, μια βασική μέριμνα είναι η γέννηση γερών παιδιών και κυρίως φυλετικά καθαρών . Υποστηρίζει ότι είναι υπέρμαχος της κοινωνικής δικαιοσύνης, φυσικά μόνο για τους φυλετικά καθαρούς υπηκόους του, και όπως κάθε άλλη φασιστική ιδεολογία, ενεργεί υπέρ της κατάργησης της πάλης των τάξεων και υπέρ της ρύθμισης των σχέσεων μεταξύ εργοδοτών και εργατών από το κράτος. Για το ναζισμό, τα πάντα πηγάζουν από το κράτος, και φυσικά από το κόμμα που διαχειρίζεται την κρατική εξουσία και δεν αποδέχεται σε καμία περίπτωση την οποιαδήποτε αντιπολίτευση. Βασίζεται στην ελεύθερη οικονομία, που, όμως, λειτουργεί μέσα σ' ένα κράτος εξολοκλήρου παρεμβατικό. Το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα του Αδόλφου Χίτλερ πίστευε ακράδαντα στο μεγαλείο της γερμανικής φυλής και γενικότερα της άριας φυλής, από την οποία προέρχονται τα γερμανικά φύλα. Κορυφαίος του στόχος ήταν να κυριαρχήσει η φυλή αυτή σε όλο τον κόσμο, επειδή ήταν η ανώτερη φυλή και ήταν κάτι σαν πεπρωμένο για τη σωτηρία του κόσμου από τα άλλα «μιαρά», όπως υποστήριζε, φύλα. Κατόρθωσε το κόμμα αυτό να κυριαρχήσει στη γερμανική πολιτική σκηνή και κάτω από τραγικές συνθήκες να πάρει την εξουσία, διαλύοντας όλους τους δημοκρατικούς θεσμούς, με σκοπό τη δημιουργία του Γ' Ράιχ, που θα κυρίευε όλο τον κόσμο. Οδήγησε τη Γερμανία στα ακρότατα όρια του ~ εθνικισμού, και διαστρέβλωσε κάθε εθνικό ιδεώδες, προσπαθώντας να εμποτίσει με τη ναζιστική ιδεολογία το γερμανικό λαό. Ξεκίνησε τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο κατακτώντας χώρες της Κεντρικής Ευρώπης.....
συμφωνώντας λοιπόν πως πολλοί απο τους παραπάνω όρους έχουν γίνει τόσο γενικοί που έχουν καταντήσει όπως συχνά λέω σαν το "μαλάκας" τουλάχιστον ας έχουμε τους παραπάνω αρκετά καλούς ορισμούς στο μυαλό μας να ξέρουμε για τι συζητάμε.
"Προφανώς και ρατσισμός δεν είναι η έρευνα για τις ανρθωπολογικές φυλές."
Φυσικά και είναι, γιατί αυτό λέει η λέξη. Το αν κάποιος Γάλλος απαλλοτρίωσε τον Ιταλικό όρο για την Φυλή προσδίδοντάς του την δική του ερμηνεία, και αν στη συνέχεια ο συσκευασμένος όρος διαδόθηκε ευρέως, για να αποκτήσει σήμερα αναγνωρισιμότητα περισσότερο ως συσκευασία παρά ως περιεχόμενο, αυτό ουδόλως με αφορά. Δεν με ενδιαφέρει, επίσης, αν την δημώδη σημασία του όρου ανέλαβε να την καταγράψει στο ερμηνευτικό (δεύτερο χέρι ερμηνείας εδώ) του λεξικό ο οποιοσδήποτε, μιας και αυτή είναι (ως δημώδης) γνωστή στους περισσότερους.
Και εδώ βρίσκεται βασικό θέμα αρχής. Καταρχήν όπως το ιταλικό 'razza' απαλοτριώθηκε στο γαλλικό 'racisme', έτσι και το ελληνικό 'ρατσισμός' απαλλοτριώνει το τελευταίο και επιστρέφει την λέξη στη μήτρα της. Στα Ελληνικά, οι λέξεις έχουν πολλά κιλά ιστορία και εμπεριέχουν την σημασία τους. Αυτό τις κάνει λίαν ακατάλληλες για παιχνίδια στα χέρια του πρώτου τυχόντα. Γι αυτό και είναι τα Ελληνικά, εκτός από μια γλώσσα, και μια δικλείδα ασφαλείας του κοινού νου. Δεύτερον, πραγματικά δεν έχουμε άλλη επιλογή - είτε είμαστε απόλυτοι στο ξεσκόνισμα τέτοιων όρων, είτε συναινούμε στο κυρίαρχο πλαίσιο σκέψης και νοηματοδοσίας. Τι σημαίνει το 2ο είσαι αρκετά έξυπνος για να το καταλάβεις, εγώ θα σου δώσω μόνο προς σύγκριση έναν άλλο -ισμό από το ίδιο λεξικό, του οποίου την ιστορία γνωρίζεις καλά:
"δαιμονισμός
Λαίκή έκφραση για την ερμηνεία ψυχολογικών παθήσεων που ανήκουν στο χώρο της σχιζοφρένειας, Κάποιες φορές, μάλιστα, ο δαιμονισμός ταυτίζεται και με βαριές μορφές επιληψίας ή σεληνιασμού. Οι απλο'ίκοί άνθρωποι πίστευαν, και πιστεύουν ακόμα, ότι βαριές περιπτώσεις νευρώσεων ή ψυχώσεων είναι αποτέλεσμα εισόδου δαιμόνων στο άτομο."
Δημοσίευση σχολίου