Η Επιστολή του Απίωνα

Διάβασα πρόσφατα την παρακάτω επιστολή του 2ου μχχ αιώνα και είπα να την αναμεταδώσω καθώς η λεκτική της εγγύτητα με την νεοελληνική,  η έκφραση βασικών ελληνικών αρχών (πίστη στην σωτήρια δύναμη των θεών, σεβασμός στις οικογενειακές αξίες, απόδοση των πρέπουσών τιμών) και η μεταφορά ιστορικών στοιχείων είναι συγκινητικά και ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά.

Ο Απίων από την Φιλαδέλφεια (πόλη κοντά στην Αλεξάνδρεια), ταξιδεύει στην Ιταλία όπου κατατάσσεται στον ρωμαϊκό στρατό προς βιοπορισμό λαμβάνοντας ταυτόχρονα Ρωμαικό όνομα, στέλνει επιστολή στον πατέρα του Επίμαχο.

Απίων Επιμάχω τωι πατρί και κυρίω πλείστα χαίρειν. Προ μεν πάντων εύχομαι σε υγιαίνειν και δια παντός ερωμένον [ερρωμένος =με καλή υγεία] ευτυχείν μετά της αδελφής μου και της θυγατρός αυτής και του αδελφού μου. Ευχαριστώ τω κυρίω Σεράπιδι, οτι μου κινδυνεύσαντος εις θάλασσαν έσωσε ευθέως. Ότε εισήλθον εις Μησήνους [=λιμάνι στην ιταλική Καμπανία], έλαβα βιάτικον [=οδοιπορικά] παρά Καίσαρος χρυσούς τρείς, και καλώς μοι έστιν.
Ερωτώ σε ουν, κύριε μου πατήρ, γράψον μοι επιστόλιον πρώτον μεν περί της σωτηρίας [=υγείας] σου, δεύτερον περί της των αδελφών μου, τρίτον, ίνα σου προσκυνήσω την χέραν οτι με επαιδεύσας καλώς και εκ τούτου ελπίζω ταχύ προκόσαι [=να προκόψω] των θεών θελόντων. Άσπασαι Καπίτωνα πολλά και τους αδελφούς μου και Σερηνίλλαν και τους φίλους μου.
Επεμψά σοι εικόνιν [εικόνιον=μικρή εικόνα] μου δια Ευκτήμονος. Έστι δε μου όνομα Αντώνις Μάξιμος. Ερρώσθαι σε εύχομαι.
Κεντυρία [=λόχος] Αθηνονίκη.
Εις Φιλαδελφίαν Επιμάχω απο Απίωνος υιού. Απόδος εις χώρτην [=τάγμα] πρίμαν Απαμηνών Ιουλιανού λιβλαρίω [=γραφέα] από Απίωνος ώστε Επιμάχω πατρί.

η αντιγραφή με τις επεξηγήσεις από την "Εισαγωγή στον Ελληνικό πολιτισμό" των εκδ του ΕΑΠ.