Τώρα που μεγάλωσα αρχίζω και προσέχω περισσότερο και τα άλλα του ποιήματα σαν και αυτό που μελοποίησε ο Παπαδημητρίου. Ορισμένες ειδικά ημέρες, ημέρες που βαραίνει η διάθεση, η σκόνη από την Σαχάρα συμβάλει σίγουρα, ημέρες που νοιώθω τα χρόνια διπλά, πάντα φέρνω στο νού μου ένα άλλο εξαιρετικό ποίημα του αγαπημένου μου ποιητή.
Μελαγχολία του Ιάσονος Κλεάνδρου· ποιητού εν Kομμαγηνή· 595 μ.X.
Το γήρασμα του σώματος και της μορφής μου είναι πληγή από φρικτό μαχαίρι. Δεν έχω εγκαρτέρησι καμιά. Εις σε προστρέχω Τέχνη της Ποιήσεως, που κάπως ξέρεις από φάρμακα· νάρκης του άλγους δοκιμές, εν Φαντασία και Λόγω. Είναι πληγή από φρικτό μαχαίρι.— Τα φάρμακά σου φέρε Τέχνη της Ποιήσεως, που κάμνουνε —για λίγο— να μη νοιώθεται η πληγή. |
(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984) |
1 σχόλιο:
ΜΙΑ ΙΔΙΑΖΟΥΣΑ ΚΑΒΑΦΙΚΗ ΑΝΘΟΔΕΣΜΗ:
ΑΨΙΝΘΟΣ,ΔΑΤΟΥΡΑ ΚΑΙ ΥΠΟΚΥΑΜΟΣ
ΑΚΟΝΙΤΟΝ,ΕΛΛΕΒΟΡΟΣ ΚΑΙ ΚΩΝΕΙΟΝ
ΟΛ' ΑΙ ΠΙΚΡΙΑΙ ΚΑΙ ΤΑ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑ
ΤΑ ΦΥΛΛΑ ΤΩΝ ΚΑΙ Τ' ΑΝΘΗ ΤΑ ΦΡΙΚΤΑ ΘΑ ΔΩΣΟΥΝ
ΔΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΑΙ ΜΕΓΑΛΑΙ ΑΝΘΟΔΕΣΜΑΙ
ΠΟΥ ΘΑ ΤΕΘΟΥΝ ΥΠΟ ΤΟΥ ΦΑΕΙΝΟΥ ΒΩΜΟΥ
Α,ΤΟΥ ΛΑΜΠΡΟΥ ΒΩΜΟΥ ΕΚ ΛΙΘΟΥ ΜΑΛΑΧΙΤΟΥ
ΤΟΥ ΠΑΘΟΥΣ ΤΟΥ ΦΡΙΚΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΕΡΙΚΑΛΛΟΥΣ.
Δημοσίευση σχολίου