Τρίτη 25 Αυγούστου 2009
Έτσι λοιπόν μας "καίνε" σιγά σιγά
Πριν αρκετά χρόνια για μια σοβαρή πυρκαγιά στην Πεντέλη είχα γράψει ένα πολύ συναισθηματικό κείμενο. Για την πυρκαγιά στην Πάρνηθα έγραψα ένα μικρότερο και λιγότερο συναισθηματικό. Στην Πελοπόννησο τα έφερε η μοίρα και έζησα απο κοντά την κατάσταση 3 ημέρες αποκλεισμένος, δεν είχα λόγια να γράψω. Τώρα πολύ φοβάμαι πως "κάηκε" και όποιο συναίσθημα μπορεί να είχα. Τώρα καταλαβαίνω και πως σιγά σιγά γινόμαστε "μαύροι-καμμένοι" από μέσα.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
Η ψυχρότητα της ματιάς, διότι μου είναι αδύνατον να πιστέψω πως πρόκειται περί καμμένης, έχει και τα καλά της. Μπορείς έτσι να αντιληφθείς τους λόγους που οι... ιθύνοντες επιτρέπουν να καούν τα δάση, οι περιουσίες και να δεις την μεγαλύτερη εικόνα, τον τροχό πάνω στον οποίο κινείται αυτός ο κόσμος. Με τα συγκεκριμένα δεδομένα (6,5 δις άνθρωποι) και το συγκεκριμένο μοντέλο που τρέχει εδώ και αιώνες (ράβε-ξήλωνε, κάψε-χτίζε) είναι σχεδόν απίθανο να μην αυτοκαταστραφούμε (έστω έμμεσα στην αρχή) προκειμένου να επιβιώσουμε για λίγο ακόμα. :(
Το γεγονός ότι έχουμε φτάσει στο σημείο να επιτρέπουμε/ουν πυρκαγιές τέτοιας μεγάλης έκτασης σημαίνει πως έχουμε φτάσει πολύ κοντά στο σημείο που το καπάκι της χύτρας θα εκτιναχθεί βίαια.
Και μη χειρότερα...
Δεν είναι η ψυχρότητα της ματιάς που με φοβίζει Λόλα μου, είναι η ανικανότητα της ψυχής να εκφράσει την θλίψη της που με ανησυχεί. Είναι το θέριεμα της οργής που δεν μπορεί να ξεσπάσει που με τρομάζει.
Δες και το επόμενο http://megaseniautos.blogspot.com/2009/08/blog-post_27.html να καταλάβεις
Ναι, καταλαβαίνω...
Δημοσίευση σχολίου