Την μνήμη μου σαν σήκωσα
κάτω απ' την μαύρη πέτρα
προγόνων μύριων ήχησαν
βαθιά μου ιαχές
Το βλέμμα μου σαν ύψωσα
στου κίονα την λάμψη
λαμπρών αιώνων στοίχειωσαν
τον νου μου οι μορφές
Το χέρι μου σαν χάιδεψε
βωμό βαμμένο μ' αίμα
μες την καρδιά μετάγγισε
του γένους προτροπές
Το σώμα μου σαν γεύτηκε
της γης αυτής τα δώρα
μες τον χορό εσύρθηκε
λαμπρές κρυφές γιορτές
Ο άνεμος σαν γέμισε
το στέρνο μου με ρόδα
θυμάρι, μύρο σκέπασαν
τις γκρίζες εποχές
Και σαν το βλέμμα χόρτασε
το χέρι ανυψώθη
στο στήθος πάνω ακούμπησε
το μέρος της καρδιάς
Και όπως το σώμα χάιδευε
ο άνεμος ο θείος
μνήμη στην γλώσσα φύτεψε
όρκους παλαιούς και ευχές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου