Διαβάζοντας σε ένα αγγλόφωνο ινδουιστικό φόρουμ μια "διαμάχη" για την έννοια του Dharma (απλοϊκά θα λέγαμε "ιερός νόμος"), έπεσα στο παρακάτω σημαντικότατο απόσπασμα. Δεν ξέρω ποιος και τι είναι αυτός που το γράφει όμως ανεξαρτήτως ιδιοτήτων το τι στην πραγματικότητα πρέπει να λέει σε εμάς είναι πολύ σοβαρό. Άνευ περεταίρω σχολιασμού παραθέτω μια γρήγορη μετάφραση με μερικά σχόλια σε italics εκεί που χρειάζεται για να καταλάβουμε το τι εννοεί.
Τι αγεφύρωτο χάσμα που χωρίζει τους σημερινούς ( εδώ ο συγγραφέας του ποστ χρησιμοποιεί έναν χαρακτηρισμό που δεν μπορεί να μεταφραστεί, και εννοεί τους μορφωμένους Ινδούς που χρησιμοποιούν χριστιανική ορολογία στην θεολογία τους έχοντας προφανώς επηρεαστεί από τον χριστιανισμό με αποτέλεσμα να αλλοιώνουν το πραγματικό νόημα της παράδοσης, με άλλα λόγια εκχριστιανισμένους ) Ινδούς από αυτό που πνευματικά ήταν η μεγάλη πλειοψηφία των πεπαιδευμένων ( αλλά και οι άλλες τάξεις ) Ελλήνων όταν ήταν στα πρόθυρα της εξαφάνισης. Οι μορφωμένοι Έλληνες συνειδητά επιχειρηματολογούσαν υπέρ του παραδοσιακού Ελληνισμού ( αναφέρεται στην θρησκεία με την λέξη Ελληνισμός η οποία όπως και Ινδουισμός ταυτίζει το έθνος με την θρησκεία ) και ΟΛΕΣ οι τάξεις ( το αναφέρει κατ’ αντιστοιχία των Ινδικών καστών ) της Ελληνικής κοινωνίας μάχονταν για το δικαίωμα τους να συνεχίζουν τον παραδοσιακό Ελληνισμό.
Σε αντίθεση, οι σύγχρονοι Ινδουιστές επιχειρηματολογούν ( υποσυνείδητα ) υπέρ της μαγειρεμένης (με την έννοια της σκευωρίας) προβολής/εκδοχής του παγανισμού τους και επιμένουν πως Αυτό είναι ο Ινδουισμός.
Η διαφορά είναι η εξής. Οι Έλληνες πέθαναν σαν Έλληνες, η θρησκεία του ήταν ακόμα Ελληνική όταν καταστράφηκαν. Τα μυαλά τους δεν κατακτήθηκαν.
Οι Ινδουιστές απλά θα σταματήσουν να είναι ινδουιστές. Τα μυαλά τους θα έχουν κατακτηθεί πριν ξεφτιλιστούν, κατακτηθούν τα σώματα τους.
Οι σημερινοί Ινδουιστές μπορούν να πειστούν για τα πάντα αφού αλλοτριωθούν – για τα πάντα εκτός από το να βρουν την θρησκεία τους ξανά. Παρεμπίπτοντος αυτό είναι ο χριστιανισμός: Η μη ανατρέψιμη αλλοτρίωση/αποξένωση του παγανιστή από τον παγανισμό, ακόμα και όταν ο αλλοτριωμένος φαντάζεται πως ακόμα του αξίζει η ταμπέλα «παγανιστής» ( Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί τον όρο "heathen" που μεταφράζεται συνήθως "εθνικός" και ταυτίζεται ενοιολογικό και με τον ετεροπροσδιορισμό "παγανιστής" καθώς και τά δύο χρησιμοποιήθηκαν ιστορικά απο τους χριστιανούς για να δηλώσουν τους μη χριστιανούς) παρά το ότι έχει καταπιεί τόσο πολύ τις χριστιανικές δοξασίες για τον παγανισμό.
Η μεταλλακτική τάση είναι εμφανής. Είναι η σημερινοί Ινδουιστές που λένε πως οι «θεοί» είναι «μύθοι». Και είναι επίσης οι σημερινοί ινδουιστές που την πατάνε με την χριστιανική αντίστροφη ψυχολογία, τόσο πολύ που επιλέγουν να διακηρύττουν ακόμα και στο δικαστήριο πως είναι «μονο(πολύ)θεϊστές» ( οι συγκεκριμένοι κατηγορία Ινδουιστών –βέβαια, οι άλλοι δεν ξέρουν καν τι είναι μύθος, μονο/πολυθεϊσμός, «είδωλα», αποθέωση) ο συγγραφέας εμφανώς ταυτίζει αυτούς με μορφωμένες τάξεις δυτικό/χριστιανοτραφείς θα λέγαμε ίσως.
Όλες αυτές ήταν αρχικά χριστιανικές αντιλήψεις για το Ινδουιστικό Ντάρμα τις οποίες παπαγαλίζουν οι σημερινοί Ινδουιστές έχοντας τες εγκολπωθεί επιτυχώς. Κάτι στο οποίο πάντα στόχευε ο χριστιανισμός. Το ενδιαφέρον είναι πως οι επηρεασμένοι (μολυσμένοι) Ινδουιστές πάντα πιστεύουν πως αυτό ήταν μια οικιοθελής πνευματική, εξέλιξη/κατανόηση/ ένα ορθό συμπέρασμα μπλα μπλα μπλα. Το ότι δεν είναι έτσι μπορείς να το καταλάβεις όταν συγκρίνεις τους μεταλλαγμένους Ινδουιστές με τους Ινδουιστές προγόνους τους ή με την γενική κατάσταση των αρχαίων Ελλήνων πριν την πτώση τους ( ή και με τους σημερινούς Έλληνες ) πολύ σημαντικό εννοεί κατά το έθος εδώ χρησιμοποιώντας μόνο την λέξη Έλληνας, ή όταν απλά αναθεωρήσεις πως ο εκφρασμένος πάντα χριστιανικός στόχος ήταν να από-ινδο-ποιήσει του Ινδουιστές ακριβώς με το να τους κάνει να δεχτούν και να επαναλαμβάνουν «οικειοθελώς» την χριστιανική άποψη για την θρησκεία τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου