Επιβάλλοντας τον σεβασμό

Υπάρχουν μόνο τρία πλάσματα άξια σεβασμού: ο ιερέας, ο πολεμιστής, ο ποιητής. Να γνωρίζεις, να σκοτώνεις, να δημιουργείς.
Charles Baudelaire

Διαβάζοντας μια άσχετη είδηση σήμερα σε συνδυασμό με γεγονότα των προηγούμενων ημερών όπως τις τραγικές συνέπειες της ταινίας για τον Μωάμεθ απο την οποία οι μουσουλμάνοι σε όλο τον κόσμο ένοιωσαν θιγμένοι, ή από την δίωξη του διαχειριστή της σελίδας "Γέροντας Παστίτσιος" για βλασφημία έκανα κάποιες σκέψεις περί σεβασμού καθώς ο κοινός παρανομαστής όλων των παραπάνω τουλάχιστον σε επικοινωνιακό ή θεωρητικό επίπεδο είναι η ασέβεια προς κάποιο πρόσωπο, ομάδα ή θεσμό.

Στην πρώτη περίπτωση η αλήθεια είναι πως μου χτύπησε πολύ άσχημα η εμμονή της συγκεκριμένης εθνικής ομάδας πολλά χρόνια τώρα να επιβάλει την άποψη της (χωρίς να εξετάζω αν είναι αληθής η μη, σωστή η λάθος) ακόμα και σε ίσως ασήμαντα πράγματα όπως η παραπάνω δημοπρασία εγγράφων του Γκέμπελς τα οποία μπορεί να έχουν απλά μια ιστορική αξία και η ύπαρξη ή η συλλογή των οποίων δεν νομίζω να αλλάζει κάτι απο την αλήθεια ή μη του ολοκαυτώματος. Η εμμονή όμως που δείχνουν σε κάθε περίπτωση να επιβάλουν αυτό που θεωρούν αυτοί σωστό, μάλιστα με την εξαφάνιση κάθε αντίθετης άποψης είναι κατά την προσωπική μου άποψη τραβηγμένο και σε τέτοιες περιπτώσεις γελοίο. Επιπροσθέτως το γεγονός πως αποτελούν την πρώτη και ίσως μόνη τέτοια περίπτωση (μαγκιά τους βέβαια) όπου μια τέτοιου τύπου επιβολή σεβασμού συμβαίνει σε τόσο μεγάλο βαθμό και καθολικά γεννά εκ των πραγμάτων και τα αντίθετα αποτελέσματα. Ακριβώς επειδή η αντιμετώπιση που έχουν διαφέρει απο κάθε άλλη περίπτωση -και υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις που θα μπορούσαν αναλογικά να συγκριθούν- δημιουργεί ένα έλλειμμα δικαιοσύνης το οποίο με την σειρά του γεννά δικαιολογημένη αντίδραση (ανεξάρτητα όμως που αυτή συνήθως είναι για λάθος λόγους).  Η ανάγκη τους να επιβάλουν με τέτοιο τρόπο έναν "εξαναγκασμένο" σεβασμό μάλιστα, δείχνει περισσότερο ανασφάλεια και αδυναμία παρά την δύναμη (πολιτική, οικονομική ή όποια άλλη) που συνήθως αποδίδουμε λόγω του επιτυχούς για αυτούς αποτελέσματος.

Έτσι πολύ έξυπνα κατά την γνώμη μου οι Γάλλοι δημοσιογράφοι της Charlie Hebdo επέλεξαν τον τίτλο Άθικτοι (με αναφορά στην γνωστή εξαιρετική ταινία) για την απεικόνιση ορθοδόξου Εβραίου παρέα με μουσουλμάνο για να σατιρίσουν τα τελευταία επεισόδια και τις δύο αυτές ομάδες τις οποίες κανείς δεν επιτρέπεται να "αγγίζει".

Γιατί και οι μουσουλμάνοι ζητούν με άλλους τρόπους και μεθόδους ανεξάρτητα αν το δικαιούνται ή όχι, απο τον δυτικό κόσμο, μια εξίσου επιβολή σεβασμού αυτή την φορά προς την θρησκεία τους. Εδώ αναλόγως δημιουργείται ένα πρόβλημα καθώς οι ίδιοι προφανώς δεν ανταποκρίνονται σε αυτά που ζητούν απο τους άλλους (όχι βέβαια πως το έκαναν ποτέ οι δυτικοί χριστιανοί). Έτσι ξανά έχουμε το αντίθετο αποτέλεσμα καθώς η έλλειψη δικαιοσύνης είναι και εδώ εμφανής. Βέβαια στην συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε και κάτι βαθύτερο που είναι φυσικά η πολιτισμική σύγκρουση αφού έχουμε δυο διαφορετικούς πολιτισμούς (Δυτικός/Ισλάμ) οι οποίοι έχουν διαφορετικές απόψεις και αρχές και παρουσιάζουν διαφορετικές πρακτικές σε πλείστα θέματα που επηρεάζουν τα θεμιτά νόμιμα και φυσιολογικά πλαίσια δράσης εντός τους. Η ελευθερία λόγου που είναι μια περίπου καθολικά αποδεκτή έννοια στον δυτικό κόσμο φυσικά και δεν είναι εξίσου αποδεκτή για το Ισλάμ όπως επίσης μοιάζει να διώκεται με την τελευταία περίπτωση και στην Ελλάδα η οποία δείχνει μεγαλύτερη τάση να συγκριθεί με αυτό παρά με τον Δυτικό κόσμο στην περίπτωση αυτή. Εδώ δηλαδή έχουμε το τραγικό της απαίτησης σεβασμού από κάποιον (μια θρησκεία) η οποία εξ' ορισμού στερεί αυτό το ίδιο δικαίωμα από κάθε άλλον. Και ακριβώς επειδή αυτή η επιβολή σεβασμού είναι τόσο παράλογη όσο και άδικη έχουμε τα φαινόμενα βίας και τον συγκεκριμένο τρόπο με τον οποίο προσπαθούν να επιβληθεί (το αναφέρω σε αντίθεση με τον πιο "θεσμικό" τρόπο επιβολής της πρώτης περίπτωσης).

Το κυριότερο πρόβλημα όμως όπως είπα είναι πως σε μια παγκόσμια κοινωνία σαν την σημερινή ή και τοπικά σε πολυπολιτισμικές κοινωνίες όπως πχ η Γαλλία, η ύπαρξη διαφορετικών "πολιτισμών" με διαφορετικά αξιακά συστήματα και αντιδράσεις δημιουργεί εντάσεις. Η προσπάθεια να μπουν όλοι αυτοί οι πολιτισμοί σε έναν αποχυμωτή όπου το γκρί ζουμί που προκύπτει είναι ο μέσος όρος άρα η αποδεκτή οδός είναι προφανώς λάθος και δεν λειτουργεί καθώς απο την μια κάποιοι μπορεί να χάνουν κάποια πιο υψηλά κεκτημένα για να εξισωθούν ενώ άλλοι παρά την προσπάθεια "εξίσωσης" να επιμένουν να ζητούν τα δικά τους.

Ο σεβασμός  λοιπόν δεν μπορεί παρά να αναφέρεται και να λειτουργεί εντός ενός ομοιογενούς συστήματος αξιών.

Θεούς σέβου
Γονείς σέβου
Αισχύνην σέβου
Πρεσβύτερον σέβου
Σε αυτόν αιδού
Ευσέβειαν φύλαττε
Από τα δελφικά παραγγέλματα

Για τους πρόγονους μας Έλληνες ο σεβασμός παρά την σταδιακή φιλοσοφική ανάπτυξη του ατομικισμού και το πέρασμα από την τιμή στην ενοχή συνδέεται με την πρώτη και είναι μέρος ενός αξιακού και ιεραρχικού συστήματος. Σέβεσαι τα πράγματα τα οποία αξίζουν να τα σέβεσαι.  Αυτά τα πράγματα επιπροσθέτως αξίζουν τιμών αναλόγων με την αξία τους. Για να μπορείς όμως να συμμετέχεις σε ένα τέτοιο σύστημα πάει να πει πως και ο ίδιος είσαι μέρος του και επομένως λαμβάνεις των τιμών που σου αναλογούν. Επειδή η έννοια της τιμής καθορίζεται εν πολύς απο την εικόνα που σου επιστρέφουν οι τρίτοι (η κοινωνία δηλ) και όχι από έναν υποκειμενικό φανταστικό εσωτερικό διάλογο με έναν θεό ή με μια συνείδηση είναι η ίδια η κοινωνία που αντικειμενικοποιεί το ποιος αξίζει σεβασμού και πόση τιμή πρέπει να λαμβάνει. Σε ένα τέτοιο σύστημα αυτός που τελικά ατιμάζεται δεν είναι αυτός που δεν λαμβάνει τις τιμές που του πρέπουν ή τον σεβασμό που του αξίζει αλλά αυτός που δεν μπορεί να αποδώσει τον σεβασμό και τις τιμές που πρέπουν κάπου. Γι' αυτό και η καταδίκη κάποιου για την μη απόδοση σεβασμού είναι συνήθως κάτι καθόλα αποδεκτό και σπανίως λάθος αφού ταυτίζεται όχι μόνο με την κοινή πρακτική αλλά και γίνεται μέσα στα προκαθορισμένα, κοινώς αποδεκτά και γνωστά πλαίσια που είναι ίδια για όλους. Έτσι δεν δημιουργεί κενά δικαιοσύνης ή διαφορετική αντιμετώπιση στην ουσία του (παρά την διαφοροποίηση του βαθμού που ακριβώς εγγυάται την ύπαρξη δικαιοσύνης) παρά σε περιπτώσεις παρέκβασης και ανωμαλίας που πια είναι θέμα τραγωδίας και όχι συνήθους λειτουργίας.

Επίσης σε τέτοια συστήματα είναι πολύ δύσκολο και να υπάρξουν αλλά και να γίνουν επιτρεπτές παρεκβολές που σε άλλες περιπτώσεις όπως η σημερινή είναι δεδομένες. Οι μονοθεϊστικές θρησκείες για παράδειγμα μην έχοντας κανέναν σεβασμό για κανέναν πέρα του εαυτού τους ακόμα και όταν βρίσκονται σε ένα τρίτο καθορισμένο περιβάλλον (πχ σύγχρονες δυτικές κοινωνίες) προφανώς και δεν μπορούν να συμμετέχουν σε ένα αξιοκρατικό, δίκαιο και συνεπές σύστημα τιμών και σεβασμού. Οπότε κάθε προσπάθεια από την μεριά τους επιβολής τέτοιου μέτρου είναι παρέκβαση και πρέπει να χτυπηθεί ως τέτοια.

Τέλος επειδή ο πραγματικός σεβασμός (και αυτή είναι η ελληνική χρήση του όρου καθώς απευθύνεται κυρίως σε ιερό) απαιτεί μια αποδοχή και μεταφυσικών αρχών έτσι ώστε να είναι αξιοκρατικός άρα δίκαιος και συνεπής, ο δυτικός κόσμος φυσικά και θα αποτυχαίνει και να τον θεσμοθετεί (εμφανές από την πλήρη απουσία  τέτοιων ρυθμίσεων η οποία λανθασμένα λογίζεται για ελευθερία ) αλλά και να επιβάλει την μη ύπαρξη του στους θιασώτες μοναδικών εκλεκτικοτήτων.

Η ιστορική πορεία όπως και σε άλλα πράγματα είναι γνωστή και εμφανής ήτοι από τον Σεβασμό στον επιβαλλόμενο ψευτοσεβασμό και από εκεί ως αντίδραση στην παντελή έλλειψη σεβασμού.



ΥΓ: Στα αρχαία ελληνικά η σημερινή γενική έννοια του σεβασμού αποδίδεται κυρίως με δύο ξεχωριστά ρήματα  το "σέβου" και το "αιδέομαι" ενώ και τα δύο έχουν πολύ περισσότερες διαστάσεις και προεκτάσεις (που περιλαμβάνουν την απόδοση τιμών που ανέφερα πριν) απ' ότι η σημερινή.

Μαρμαίρω - μαρμέρα - μαρμελάδα, μας έφαγε η μαρμάγκα

Προχθές στον εορτασμό της φθινοπωρινής ισημερίας με έπιασε μια φίλη και με ρώτησε για μια ας πούμε έκρηξη μου λίγο καιρό πριν σε μια ανάρτηση κάποιου για την μεγάλη εορτή της Μαρμέρας, θυμίζοντας μου έτσι άλλον έναν μεγάλο Πωρία που θέλω να σχολιάσω.

Η φίλη μου λοιπόν είχε διαβάσει το παρακάτω κείμενο το οποίο αν και είχε πρωτοεμφανιστεί το 2010, εφέτος τον 15Αύγουστο έκανε θραύση και αναρωτιόταν τι με έπιασε και κορόιδευα λέγοντας περί μαρμελάδων.

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΑΡΜΕΡΑΣ

15 Αυγούστου είναι η Ελληνικώτατη γιορτή τής ΜΑΡΜΕΡΑΣ.

Ποιά είναι η Μαρμέρα Έλληνες μου; Είναι η Μαρμαρηγή. Τό φώς πού τρεμοσβύνει το φώς τών Άστρων. Καί τίνος Άστρου κόρη είναι η Μαρμέρα; ΤΟΥ ΣΕΙΡΙΟΥ Πώς λέγεται αλλιώς η Μαρμέρα; Μα ΗΜΕΡΑ φυσικά.
Είναι η ημέρα πού το φώς από τον Σείριο φώτιζε το πρόσωπο τού αγάλματος της ΘΕΑΣ ΑΘΗΝΑΣ στόν ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ.

Με την βοήθεια της Θεάς της Σοφίας Έρρωσθε

ΣΕΛΕΥΚΟΣ
ΥΠΗΡΧΕ Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥ/ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΟΥ ΕΤΟΥΣ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ Η 15η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ (ΚΑΙ ΔΙ ΑΥΤΟ ΕΟΡΤΑΖΕΤΟ ΛΑΜΠΡΩΣ ΚΑΙ ΔΙΑ ΤΟΥΤΟ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΤΟΥΣ ΕΒΑΛΑΝ ΕΚΕΙ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΕΟΡΤΗ. ΕΤΣΙ ΟΙ 4 ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ ΕΟΡΤΕΣ ΕΝΕΤΑΣΟΝΤΟ ΣΕ ΕΝΙΑΙΟ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΟ ΚΑΙ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟ
(1η ΒΑΘΜΙΣ ΤΑ ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ --ΦΘ. ΙΣΗΜΕΡΙΑ-Η ΣΠΟΡΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΘΕΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ.
2α ΒΑΘΜΙΣ ΑΙ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΑΙ ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΑΙ ΕΟΡΤΑΙ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ ΤΗΣ ΧΕΙΜ. ΤΡΟΠΗΣ [ΝΑ ΓΙΑΤΙ Η ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΑΣ {ΕΤ. ΑΡΧΑΙΟΦΙΛΩΝ} ΤΗΝ ΕΟΡΤΑΖΕΙ ΣΤΟΥΣ ΔΕΛΦΟΥΣ- Η ΟΡΙΜΑΝΣΙΣ ΤΩΝ ΚΑΡΠΩΝ ΤΟΥ ΚΙΣΣΟΥ.
3η ΒΑΘΜΙΣ ΤΗΣ ΕΑΡΙΝΗΣ ΙσΗΜ. ΤΑ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ--Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΠΕΠΛΟΥ/ΑΘΑΝΑΤΟΥ ΨΥΧΙΚΟΥ ΔΙΑΚΟΣΜΟΥ, ΚΑΙ
4η ΟΙ ΟΛΥΜΠ. ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΗΝ ΘΕΡΙΝΗ ΤΡΟΠΗ--Η ΠΛΗΡΗΣ ΑΘΑΝΑΤΟΠΟΗΣΙΣ {{ΑΠΟ ΤΑΣ ΟΜΙΛΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑ ΒΙΒΛΙΟΝ "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ" ΤΟΥ κ. Π. ΜΑΡΙΝΗ [ΕΚΔ. ΝΕΑ ΘΕΣΙΣ]}}

Αρχαίο κείμενο

Αρχήν δέ τών πάντων ύδωρ υπεστήσατο, καί τόν κόσμον έμψυχον
καί δαιμόνων πλήρη. τάς τε ώρας τού ενιαυτού φασιν αυτόν ευρείν
καί εις τριακοσίας εξήκοντα πέντε ημέρας διελείν.

Μετάφραση

Πρωταρχική αιτία όλων θεωρούσε το νερό, καί για τη φύση έλεγε πως είναι έμψυχη καί γεμάτη θεότητες. Λένε πως αυτός βρήκε τις εποχές του χρόνου καί τον διαίρεσε σε τριακόσιες εξήντα πέντε μέρες,

Πηγή: Διογένης Λαέρτιος, Βίοι Φιλοσόφων, Θαλής ο Μιλήσιος, Α' 27(σειρές 1-4), εκδόσεις "Κάκτος", τόμος 303, Αθήνα Νοέμβριος 1.994μ.α.χ.χ., σελίδες 42(Αρχαίο κείμενο) καί 43 

Επειδή δεν είμαι κακόπιστος όπως βλέπουμε και στο Μέγα λεξικό της Ελληνικής Γλώσσας του Δημητράκου απ' όπου οι φωτό γιατί βαριέμαι να πληκτρολογώ, προφανώς και το ρήμα μαρμαίρω που σχετίζεται με την λαμπρότητα είναι πανάρχαιο και χρησιμοποιείται ήδη απο τον Όμηρο σε πανέμορφες παρομοιώσεις, καθώς και τα παράγωγα του όπως η λέξη Μαρμαρυγή (και ουχί μαρμαρηγή) δυστυχώς όμως λέξη Μαρμέρα δεν υπάρχει στα Ελληνικά όπως βλέπουμε στο λεξικό

Και για τους δυσκολόπιστους δεν υπάρχει ούτε και στο TLG

Ενώ η μοναδική λέξη που ταιριάζει με το μαρμέρα σαν πιο κοντινή είναι όντως η μαρμελάδα και δεν φταίω εγώ το λεξικό το λέει

Ίσως αυτό και μόνο να έφτανε αλλά τα προβλήματα συνεχίζουν καθώς δεν καταλαβαίνω γιατί χρειάζεται να εφευρεθεί μια τέτοια new age τύπου εορτή όταν εκείνη την περίοδο όντως οι πρόγονοι μας Αθηναίοι εόρταζαν τα Παναθήναια οπότε υπάρχει σαφέστατη σχέση με την θεά Αθηνά. Βέβαια οι πρόγονοι μας είχαν ΣΕΛΗΝΙΑΚΟ εορτολόγιο οπότε δεν γίνεται η όποια εορτή να συνέπεφτε πάντα με τις 15 Αυγούστου του ΗΛΙΑΚΟΥ ημερολογίου κάτι όμως που εφέτος όντως έγινε (γι αυτούς που βάλανε εμβόλιμο Ποσειδαιών ) και η ημέρα της μεγάλης πομπής των Παναθηναίων όντως ήταν η 15η Αυγούστου.

Επίσης αδυνατώ να καταλάβω πως το φώς ενός άστρου σαν του Σειρίου γίνεται να φωτίζει το άγαλμα της θεάς μια συγκεκριμένη ημέρα και όχι όλες στην διάρκεια πχ των κυνικών καυμάτων αλλά και αυτό μάλλον είναι πληροφορία της ίδιας κατηγορίας φιδιού.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, μάλλον προς επικύρωση των λεχθέντων ο συντάκτης και εφευρέτης της εορτής αυτής παραθέτει και ένα άσχετο μεν ας πούμε πιο σοβαρό δε κείμενο του Παν.Μαρίνη με το οποίο έχω επίσης προβλήματα.

1ον Είπαμε οι πρόγονοι είχαν ΣΕΛΗΝΙΑΚΟ ημερολόγιο οπότε δεν υπάρχει η έννοια του 15Αύγουστου ούτε υπήρχε εορτή που να είναι πάντα στο έστω αντίστοιχο χρόνο κατά το σεληνιακό (δηλαδή κινητή σεληνιακή εορτή γκλουπ).
2ον Ουδέποτε στις μελέτες μου συνάντησα την οιανδήποτε ένδειξη για μυστηριακό έτος με την έννοια που παρουσιάζεται - και μην πω τι επιρροές μου θυμίζουν τέτοιου είδους σκέψεις και μυητικές βαθμίδες πέρα των μυούμενος, μυημένος, επόπτης- αλλά μιας και σε ορισμένους κύκλους αρχαιολατρών παρατηρούνται αρκετές τέτοιες μυστηριακές γνώσεις ας μην μιλήσω ο αμύητος.....
3ον Αν και συμπερασματικά από την μυθολογία και τις αναφορές πχ Παυσανία η τους ορφικούς μύθους θα μπορούσαμε να υποθέσουμε κάποια μυστηριακή λατρεία για τον Διόνυσο στους Δελφούς κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να υπάρχει στο πλαίσιο που παρουσιάζεται κατ' αναλογία με τα μυστήρια της Ελευσίνας, των Θηβαίων Καβείρων κτλ. (Αλήθεια υπάρχει κανείς γεωπόνος να μας πει για την ωρίμανση των καρπών του Κισσού γιατί δεν το γνωρίζω;). Ομοίως οι Ολυμπιακοί αγώνες εκτός του ότι δεν ήταν ετήσιοι οπότε δεν θα μπορούσαν να αποτελούν μέρος ετήσιου μυστηριακού έτους τελούνταν στους μήνες που με το ηλιακό είναι Αύγουστος-Σεπτέμβρης μάλλον και όχι τέλη Ιουνίου όπου έχουμε την θερινή τροπή (« Πραγματοποιούνται, λοιπόν, οι Ολυμπιακοί Αγώνες, την μία φορά μεν μετά από 49 μήνες, την άλλη δέ μετά από 50 μήνες, και γι’ αυτό την μία φορά τελούνται κατά μήνα Απολλώνιον, την άλλη φορά δέ κατά μήνα Παρθένιον», Σχολιαστής Πινδάρου , Ολυμπ. 5.35) κτλ κτλ βαρετά.
4ον Είπαμε Σεληνιακό ημερολόγιο τα Παναθήναια εκτός του ότι δεν είναι μυστηριακή εορτή, ούτε Πανελλήνια πέρα απο την "πανελληνοποίηση" που της έκανε ο Πεισίστρατος για να δώσει περαιτέρω κλέος στην Αθήνα, δεν πέφτει ούτε αυτή στην εαρινή ισημερία (21-22 Μαρτίου) και αμφιβάλω αν το νωρίτερο που γίνεται να έρθει η εορτή στο ηλιακό να είναι πριν τα μέσα Ιουλίου οπότε ουδεμία ταύτιση με αυτή υπάρχει.

Όπως και να έχει απο την Μαρμέρα ξεκινήσαμε αλλά το πρόβλημα μου, για να καταλάβει και η φίλη μου, είναι μην γίνει το μυαλό μας μαρμελάδα και μας φάει η Μαρμάγκα

Ισλάμ και Παστίτσιος ή η Ρώμη καίγεται

Γιά νά γνωρίσω το μυστήριο τής ζωής
κούπας τα χείλη άγγιξα, πήλινης, φτωχιάς.
Χείλος στό χείλος μού ψιθύρισε : όσο ζείς
πίνε• τί σαν πεθάνεις δεν ξαναγυρνάς.
Ομάρ Καγιάμ 
ή εκεί που είσαι ήμουν εκεί που είμαι θα 'ρθεις και άντε πάλι από την αρχή

Για κάποιο λόγο χθές, κάποιοι μουσουλμάνοι στην Ελλάδα, αποφάσισαν να συγκεντρωθούν για πορεία διαμαρτυρίας κατά της ταινίας με θέμα τον Μωάμεθ για την οποία ήδη χύθηκε αίμα αθώων στο εξωτερικό. Τώρα γιατί αυτοί κάνουν πορεία στην Ελλάδα, προς την Αμερικάνικη πρεσβεία, για μια ηλίθια ταινία Ιδιώτη που απλά έχει Αμερικανική υπηκοότητα, μόνο αυτοί το καταλαβαίνουν. Στην διάρκεια της συγκέντρωσης αυτής έγιναν και κάποια επεισόδια. Ψιλοεξέγερση μάλιστα σημειώθηκε - για τον ίδιο λόγο - και στις φυλακές του Κορυδαλλού καθότι είναι παλαιόθεν γνωστή η καλή σχέση των κακοποιών στοιχείων με τις μονοθεϊστικές θρησκείες οι οποίες με μικρό αντίτιμο γλυτώνουν τις μαύρες ψυχές τους από τις φλόγες του καθαρτηρίου.

Επίσης πρόσφατα, κάποιοι -ίσως και επαγγελματίες- υπέρμαχοι των δικαιωμάτων των "μειονοτήτων" φάγανε ξύλο απο τους μειονοτικούς που υπερασπίζονταν γιατί τους μπέρδεψαν με άλλους λόγω κουρέματος μάλλον, και ακόμα περισσότεροι διαπίστωσαν πως πολλοί απο αυτούς στις πορείες τους δεν έρχονται με συνθήματα υπέρ των δικαιωμάτων και των ελευθεριών αλλά με θρησκευτική Ισλαμική θεματολογία.

Κατά την ύστερη αρχαιότητα σημειώνονται κάποιες ελάχιστες διώξεις κατά χριστιανών καθώς αυτοί όχι μόνο αρνούνται να συμμορφωθούν με τα νόμιμα ισχύοντα στην αυτοκρατορία αλλά συχνά πυκνά δημιουργούν και ψιλοεξεγέρσεις κατά της. Λίγα χρόνια μετά και αφού η θρησκεία τους έχει νομιμοποιηθεί, ως αποτέλεσμα ΚΑΙ της ανοχής των παγανιστών που για 2-3 αιώνες απλά τους κοίταζαν με οίκτο και περιέργεια, υπό την καθοδήγηση των τότε μουλάδων τους τα χριστιανικά στίφη ρημάζουν την περιφέρεια και την ύπαιθρο καταστρέφοντας οτιδήποτε θεωρούν ενάντιο στις πεποιθήσεις τους, ναούς, ανθρώπους τα πάντα. Όταν πια ηρεμήσουν, αφού δεν έχει μείνει και τίποτε άλλο να καταστρέψουν, έχει ήδη επέλθει ο μεσαίωνας. Η πάλαι ποτέ Ρωμαϊκή αυτοκρατορία εξαφανίστηκε απο έναν "εσωτερικό" εχθρό.

Περίπου παράλληλα με την πορεία των πιθανών εραστών της τζιχάντ συμβαίνει και ένα άλλο γεγονός. Μετά απο σωρία οργανωμένων καταγγελιών ένα τεράστιο χτύπημα δίνεται στον αντίχριστο καθώς και μετά απο ερώτηση στην βουλή, απο βουλευτή της ΧΑ κλείνει η σελίδα του FB με τίτλο Παστίτσιος και συλλαμβάνεται το όργανο του Σατανά, ο διαχειριστής της ο οποίος προφανώς διακωμωδούσε τον άγιο αυτό εκπρόσωπο του ελληνορθόδοξου πνεύματος. (Βέβαια κάτι άλλες σελίδες που το μίσος προάγεται σε πολλαπλασιο βαθμό οι άξιες υπηρεσίες μας δεν τις έχουν δει ακόμα)

Γενικά δεν είμαι φαν της γελοιογράφησης των πιστεύω των άλλων για διάφορους λόγους, συχνά αισθητικούς, και γι αυτό αποφεύγω να έρχομαι σε επαφή με τέτοιες πρακτικές οπότε δεν είχα δει τι περιείχε ο Παστίτσιος, εξάλλου θεωρώ ικανά γελοία τα περί Παίσιου θέματα και βιβλία από μόνα τους χωρίς να χρειάζονται και έξτρα γελοιογράφηση, φαντάζομαι όμως πως θα ήταν αρκούντως σημαντικά για να ασχοληθεί κοτζάμ βουλευτής και η δικαιοσύνη.

Γιατί αλλιώς δεν μπορώ να καταλάβω πως και αυτός, ο βουλευτής, αλλά και οι όμοιοι του έχουν πρόβλημα με τις κατ' αντιστοιχία παρόμοιες εκδηλώσεις των μουσουλμάνων. Η αναλογία είναι εμφανέστατη με μια χρονική αντιστροφή του μεσαίωνα της κάθε μιας τέτοιας φονταμενταλιστικής θρησκείας. Το αποδεδειγμένο γεγονός είναι πως υπο τις κατάλληλες συνθήκες συμπεριφέρονται ομοίως.

Η ρωμαϊκή αυτοκρατορία μπορεί να μην ήταν τέλεια, αλλά ήταν το καλύτερο που είχε η πολιτισμένη ανθρωπότητα τότε. Η ανικανότητα της να αντιμετωπίσει του εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς που απο την μια την έβλεπαν σαν την γή της επαγγελίας (Γερμανικά φύλα, ασιάτες κτλ) και απο την άλλη σαν μια σατανική δύναμη που έπρεπε να εξαφανιστεί (χριστιανοί), οδήγησε τελικά στην ουσιαστική εξαφάνιση της (με τον θετικό παγανιστικό χαρακτήρα που αυτή είχε, τα εκκλησιαστήρια, τa βουλευτήρια, τα θέατρα, τους ναούς, τις επιστήμες κτλ καθώς σαν χριστιανική αυτοκρατορία συνεχίστηκε).

Ο σύγχρονος δυτικός πολιτισμός δεν είναι και τέλειος, μάλιστα προσωπικά πιστεύω πως είναι αρκετά χειρότερος απο τον τότε Ελληνορωμαϊκό κόσμο, αλλά σε πολλά ζητήματα είναι ότι καλύτερο έχουμε. Το ότι ξανά βάρβαρες ορδές τον βλέπουν σαν την γη της επαγγελίας και πιέζουν να μεταναστεύσουν σε αυτόν είναι προφανές και αποδεικνύει την παραπάνω υπεροχή. Οι ίδιες όμως ορδές, όπως και στο παρελθόν, κουβαλούν μαζί τους, συχνά και μέσα τους και όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που σιγά σιγά οδηγούν στην καταστροφή και έναν καινούργιο μεσαίωνα.

Δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει εξάλλου καθώς το έχουμε ξαναζήσει και η Ρώμη θα καεί ξανά και ξανά κάτω απο την πίεση των φανατισμένων ορδών φονταμενταλιστών, κάποτε χριστιανών κάποτε Ισλαμιστών κάποτε κάτι άλλο.

Αν δεν παρθούν και μέτρα, δεν θα υπάρχει πλέον καμιά δικαιολογία εν αντιθέσει με τους παγανιστές προγόνους μας που απλά δεν ήξεραν από που τους ήρθε μέχρι που ήταν πολύ αργά. Εμείς τώρα πια ξέρουμε. Ανάμεσα στους προφήτες και στους Παστίτσιους η Ρώμη θα καεί ξανά.

Ο Θουκυδίδης και οι προδότες - Προς αναζήτηση του πωρία

Μια ακόμη περίεργη ρήση που κάνει θραύση κάνα δυο μήνες τώρα και μου θυμίζει πολύ την περίπτωση με το Ισοκράτιο ρητό, είναι αυτή όπου ο Θουκυδίδης μας μιλάει για τους προδότες.

Μας πληροφορεί λοιπόν όλη η μπλογκόσφαιρα πως ο Θουκυδίδης είπε:

Προδότης δεν είναι μόνον αυτός που φανερώνει τα μυστικά της πατρίδος στους εχθρούς, αλλά και εκείνος που ενώ κατέχει δημόσιο αξίωμα, εν γνώσει του, δεν προβαίνει στις απαραίτητες ενέργειες για να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων πάνω στους οποίους άρχει.

με το οποίο δεν έχω κανένα πρόβλημα μια χαρά σωστό είναι αλλά δεν είμαι και τόσο σίγουρος πως είπε κάτι τέτοιο ο Θουκυδίδης οπότε ας δούμε τα λογικά βήματα που πρέπει να ακολουθούμε σε τέτοιες περιπτώσεις.

Αρχικά μου χτύπησε άσχημα αυτό το "βιοτικό επίπεδο" καθώς σαν έννοια είναι πολύ σύγχρονη και δεν θα μπορούσε να το έχει πει ο πρόγονος ο οποίος ίσως μίλαγε για αυτάρκεια για ευδαιμονία για ισοπολιτεία και τέτοια αλλά όχι για βιοτικό επίπεδο. Επειδή όμως κάλλιστα κάποιος μεταφραστής θα μπορούσε να κάνει μια υπέρβαση για να εκσυγχρονίσει το κείμενο είπα να το ψάξω κι' άλλο.

Οπότε ακολούθησε μια αναζήτηση στο google με αυτή την φράση η οποία δίνει 15000 αποτελέσματα τα οποία δείχνουν να είναι πανομοιότυπα και όλα πρόσφατα από Μάιο και μετά (ε δεν έκατσα να τα δώ και τα 15000 αλλά έχουμε μια ένδειξη)

Επίσης δεν κατάφερα να βρώ πουθενά μαζί με την νεοελληνική απόδοση το αρχαίο κείμενο για να ελέγξω την μετάφραση.

Τελικά είπα να κάνω την υπέρβαση και άρχισα να ψάχνω στο TLG με πιθανούς συνδυασμούς. Την λέξη προδότης και τα παράγωγα την χρησιμοποιεί αρκετά ο Θουκυδίδης αλλά τέτοιο απόσπασμα δεν κατάφερα να βρω.

Όπως λοιπόν καταλαβαίνετε όλα τα παραπάνω μου βάλανε ψύλλους στα αυτιά και επειδή δεν ξέρω απ' έξω όλον το Θουκυδίδη και επειδή έχω χάσει το τηλέφωνο του Ζουράρη που έλεγε πως τον ξέρει θέλω την βοήθεια σας να διαπιστώσουμε αν έχουμε να κάνουμε με άλλο ένα φίδι με μούσι η όχι.

Όποιος λοιπόν μπορεί να βρει το αρχαίο κείμενο, την αρχική πηγή για αυτή την ρήση ή να την διαψεύσει εμπεριστατωμένα ας με πληροφορήσει και εμένα και θα του απονείμω το μετάλλιο του κυνηγού πωριών.

Ο Όρκος του Αλεξάνδρου - Φίδια με μούσια συνέχεια

Σε συνέχεια των προβλημάτων που προκαλούν αυτά τα φίδια με μούσια στα οποία αναφερθήκαμε μερικά ποστ πιο πριν, λέω να θυμίσω ένα αρκετά παλαιότερο που φαίνεται πως κάνει δυναμική επανεμφάνιση. Μάλιστα μόλις χθες μου αναφέρθηκε σε μια συζήτηση ιντερνετική.

Πρόκειται για τον ανύπαρκτο δήθεν όρκο του Αλέξανδρου του Μακεδόνα, τον οποίο στην πραγματικότητα συνέγραψε εν έτη 1951 ο συγγραφέας Χρήστος Ζαλοκώστας στο εμπνευσμένο του βιβλίο με τίτλο «Μέγας Αλέξανδρος: Ο πρόδρομος του Ιησού».(sic).

Κοιτάζοντας να δώ πως επήλθε αυτή η αναγέννηση του συγκεκριμένου πωρία είδα πως μάλλον προέκυψε από ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στο "πρώτο θέμα" και επειδή ήταν και παλαιότερα γνωστό έτυχε πολλών απαντήσεων.

Επίσης βρήκα άλλη μια παλαιότερη σειρά διαψεύσεων το 2009 εδώ και εδώ που μάλλον δείχνει πως το συγκεκριμένο φίδι με μούσια δεν ψοφάει με τίποτα.

Γατότητα και Θεότητα

Στο σπίτι μου ζεί εδώ και 12 χρόνια και μια γάτα. Θα μπορούσα να πώ, πως είναι "Η γάτα μου", έχοντας την ψευδαίσθηση πως έχω εξουσία πάνω της λόγω του ότι με έχει δήθεν ανάγκη, αλλά τελικά είναι Μου μόνο και μόνο γιατί έχουμε αναπτύξει μια ιδιαίτερη σχέση οπότε το "Μου" δηλώνει όχι κατοχή αλλά αγάπη και φιλία. Θα μπορούσα επίσης να πώ πως την βρήκα στον δρόμο και την μάζεψα, αλλά μάλλον αυτή με επέλεξε, με κάλεσε και εγώ την άκουσα και συμμορφώθηκα. Βλέπετε η ιστορία έχει ως εξής

Παραμονή πρωτοχρονιάς του 2000 της χριστιανικής χρονολόγησης, 7η φθίνοντος Ποσειδεώνος του 3ου έτους της 694 Ολυμπιάδος άρχοντος Βασιλέως ήτοι επί πρωθυπουργίας Κ. Σημίτη, στο πατρώο ημερολόγιο, και ναι μεν το 2000 δεν μου λέει τίποτα αλλά ακόμα ζούμε τις καλές ανέμελες εποχές των καταναλωτικών δανείων, των προετοιμασιών για τους Ολυμπιακούς και των μεγάλων businesses οπότε η Αθήνα είναι ένα μεγάλο πάρτυ. Αποφασίζουμε με κάτι φίλους να κατεβούμε κέντρο και να γυρίσουμε τα διάφορα happening για την ημέρα από το Σύνταγμα έως το μοναστηράκι το Θησείο κτλ. Είμαι στο δρόμο και πηγαίνω πεζός να συναντηθώ με τον έναν εκ των φίλων που μένουμε κοντά, περνώντας έξω από το άλσος. Ξαφνικά ακούω ένα σιγανό νιαούρισμα. Κοιτάζω και πίσω από τα κάγκελα του άλσους βλέπω ένα κάτασπρο γατάκι το οποίο μου νιαουρίζει επίμονα. Έχω πέντε λεπτά μέχρι το ραντεβού και ο πειρασμός είναι μεγάλος. Σκύβω και το μαζεύω από κάτω. Χωράει στην χούφτα μου, ούτε μήνα δεν πρέπει να έχει κλείσει. Τα μάτια του είναι λίγο θολά, μάλλον γεννήθηκε σε σπίτι, το παράτησαν και είναι λίγο άρρωστο. Το σηκώνω στο στέρνο μου και το ψιλοχαιδέυω, σκαρφαλώνει γραπώνοντας την μπλούζα μου, γουργουρίζοντας, μέχρι τον λαιμό μου εκεί που χτυπάει δυνατά η αρτηρία. Σταματά να νιαουρίζει, ηρεμεί και γουργουρίζει ρυθμικά και υπνωτιστικά όπως μόνο τα γατιά μπορούν. Οι επιστήμονες έχουν βρει πως οι γάτες μπορούν να βοηθήσουν τους ανθρώπους με κάποια καρδιακά προβλήματα με αυτόν τον ήρεμο συντονισμό, σίγουρα όμως κάτι κάνουν και σε αυτούς που δεν έχουν πρόβλημα. Έχουν περάσει δέκα λεπτά, έχω αργήσει στο ραντεβού, πάλι θα φάω βρίσιμο. Τι σκατά να το κάνω, σπάω με την θέληση μου την σύνδεση γουργουρίσματος καρδιάς το αφήνω πάλι κάτω μέσα από τα κάγκελα στο πάρκο, πάει να πλησιάσει, στρίβω, νιαουρίζει πάλι, σφίγγομαι και φεύγω με ταχύ βήμα. Βρίσκω δύο τετράγωνα παρακάτω τον ευτυχώς πράο και υπομονετικό φίλο μου που  τελικά ΔΕΝ με βρίζει για την πεντάλεπτη καθυστέρηση, συνήθως τους στήνω μισάωρα (ακόμα με βρίζουν παρά του ότι έχω πια στρώσει και είμαι Άγγλος). Φεύγουμε προς κέντρο.
Το μιλένιουμ πάρτι ωραίο αλλά πολύ κουραστικό επίσης, τα παιξα. 5-6 ώρες, 10 ποτά και κάτι "βρώμικο" για να στρώσει το στομάχι μετά, κοντεύει ξημέρωμα, παρατάω τον φίλο στην ίδια γωνία και σέρνομαι προς το σπίτι μου. Περπατάω στο πεζοδρόμιο του άλσους, έχω ψιλοξεχάσει το μικρό γατί, τα δέκα ποτά η κούραση και τα άλλα θηλυκά που γνώρισα στο κέντρο μάλλον βοήθησαν, ώσπου ξαφνικά μέσα από τα κάγκελα ένα άσπρο πραγματάκι πετάγετε ακριβώς μπροστά μου. Αποσβολωμένος το κοιτάω. Νιαουρίζει. Μια σχέση ζωής ξεκινάει εκείνη ακριβώς την στιγμή.

Φαντάζομαι πως δεν θα σας ενδιαφέρει να διαβάσετε μια ωδή για το γατί μου, να θυμίσω όμως πως η φύση μας διδάσκει πολλά. Παλαιότερα είχα μάλιστα μεταφέρει μια όμορφη παραβολή του Greer με γάτες που έδειχνε πως αντιμετωπίζει ο πολυθεϊστής τον κόσμο. Θα χρησιμοποιήσω και εγώ λοιπόν παραδείγματα από την σχέση μου με την γάτα μου σαν παραβολή για να πούμε μερικά πράγματα για τις σχέσεις των ανθρώπων με τους θεούς συνεχίζοντας την παράδοση του Greer. Βλέπετε οι γάτες είναι αξιοπρόσεκτες στο ότι - χωρίς ίχνος ύβρεως- η γατότητα τους συχνά έχει χαρακτηριστικά παρόμοια της θεότητας. Η γάτα μου μάλιστα εμφανίζει ώρες ώρες τόσο "περίεργες" συμπεριφορές και χαρακτηριστικά, ελάχιστα εμφανή σε "οικιακές γάτες", πολύ χρήσιμα για την κουβέντα μας, που όμως την κάνουν αχώνευτη για τους "αμύητους".

Γατότητα
Λέμε πως τα ζώα έχουν 6η αίσθηση αλλά μερικές φορές το παρακάνουν.
Η γάτα μου ξεχωρίζει μέσα από το διαμέρισμα του 5ου ορόφου της πολυκατοικίας αν κάποιος ανεβαίνει στον όροφο μας και αν αυτός είναι της οικογενείας η μη.
Όταν δεν είναι κάποιος για το σπίτι δεν κάνει τίποτα
Όταν είναι κάποιος που έρχεται σε εμάς πηγαίνει προς το χολ
Όταν είναι κάποιος δικός της εγώ πχ, στέκεται πίσω από την πόρτα και περιμένει
Αν αντιστοίχως έχω πάει εγώ στην πόρτα να ανοίξω σε κάποιον που έρχεται, αναλόγως με το ποιος είναι, αδιαφορεί, έρχεται μέχρι το χολ ή βγαίνει και έξω με το που ανοίξω την πόρτα. Αυτά τα κάνει ακόμα και αν είναι ξαπλωμένη και δείχνει πως κοιμάται, και ενώ το ασανσέρ μπορεί να είναι ακόμα στο ισόγειο.

Θεότητα
Οι θεοί ξέρουν από πριν ποιος προσπαθεί να τους συναντήσει. Αν και η κίνηση είναι εκ μέρους των θνητών, εμείς πασχίζουμε να προσεγγίσουμε, οι θεοί ανάλογα με την ποιότητα μας μπορεί να αδιαφορήσουν ή να έρθουν πιο κοντά μειώνοντας την απόσταση που μας χωρίζει. Στην περίπτωση που έχει αναπτυχθεί μια σταθερή σχέση μας καλωσορίζουν ως φίλοι.

Γατότητα
Οι γάτες σε αντίθεση με τους σκύλους πχ δείχνουν μεγαλύτερη ανεξαρτησία. Στην πραγματικότητα μας γράφουν παντελώς. Η δική μου το παρακάνει.
Απ' όσο την θυμάμαι ποτέ δεν ακούει στα ψιψι και σε άλλα καλέσματα. Όχι δεν είναι κουφή, απλά δεν την νοιάζει που φωνάζουμε. Βρε έλα άδω ψιψι να σε χαϊδέψω, να σου βάλω να φας, τίποτα....γείωση. Μάλιστα υπάρχουν περιπτώσεις που κάπου χώνεται και αράζει με αποτέλεσμα να εξαφανίζεται για ώρες όπου μπορεί να την ψάχνω. Αν δεν θέλει να βρεθεί δεν... Δεν δίνει καμία σημασία. Λόγω αυτού αν και ο πατέρας μου την είχε ονοματοδοτήσει Λίζα, εμένα δεν μου έκανε ποτέ ούτε για Λίζα ούτε για ψιψι ή κάτι άλλο παρόμοιο. Είναι απλά Η ΓΑΤΑ.

Θεότητα
Δίνουμε στους θεούς ονόματα και τους καλούμε με αυτά. Οι ίδιοι όμως αδιαφορούν παντελώς και για τα ονόματα που τους δίνουμε και πιθανώς για τα καλέσματα μας. Βλέπετε εμείς τους έχουμε ανάγκη όχι αυτοί εμάς. Οπότε δεν μπορούμε να τους εξαναγκάσουμε να έρθουν, το κάνουν με την δική τους θέληση για τους δικούς τους λόγους.

Γατότητα
Και ναι μεν η γάτα μου δεν ακούει αν δεν γουστάρει και δεν θέλει πολλά πολλά, αλλά επειδή με συμπαθεί και έχουμε μια σχέση σε άσχετο χρόνο το δείχνει. Μπορεί δηλαδή να βγει από εκεί που είναι και να τριφτεί λίγο, να έρθει να ξαπλώσει δίπλα, να ανέβει αγκαλιά, να με πάρει από πίσω για μια βόλτα στα δωμάτια σαν συνοδός, να παρατηρεί τι κάνω, να μου ρίξει κάνα πλύσιμο τέτοια πράγματα. Οπότε εκεί θα βρω και ευκαιρία να την χαϊδέψω .... αν έχει όρεξη. Μπορεί πχ να κάθομαι στην πολυθρόνα και να ανέβει να κάτσει στα πόδια μου οπότε και εγώ αρχίζω να την χαϊδεύω. Και πάλι όμως μπορεί να δείξει πως δεν θέλει πολλά πολλά, "σταμάτα βλάκα μου χαλάς την γούνα", "νταξ φτάνει παραγνωριστήκαμε" και τέτοια, όπου στην περίπτωση που δεν πάω με τα νερά της μάλλον θα κατέβει, θα μου ρίξει καμιά στραβή ματιά ή μπορεί και καμιά προειδοποιητική δαγκωνιά.

Θεότητα
Όσο καλλιεργούμε την σχέση μας με τους θεούς (ή κάποιους εξ αυτών) τόσο πιο εύκολο είναι να έχουμε επαφή. Οι περιπτώσεις όπου αυτοί θα βρεθούν κοντά μας θα είναι περισσότερες και μπορεί να τους νοιώθουμε πιο οικεία. Το να θεωρήσουμε όμως αυτή την οικειότητα δεδομένη εκβιάζοντας καταστάσεις, επωφελούμενοι, ή ξεπερνώντας τα όρια είναι ύβρις με πιθανές παρενέργειες.

Γατότητα
Τα ζώα έχουν συναίσθηση πολύ ανεπτυγμένη. Η αδιάφορη γάτα μου, όταν νοιώσει πως κάτι δεν πάει καλά, είμαι στεναχωρημένος, εκνευρισμένος η κάτι άλλο, το καταλαβαίνει πολλές φορές πριν και από μένα τον ίδιο και μετριάζει την αδιαφορία της, ενισχύοντας την εκδήλωση οικειότητας προς εμένα.

Θεότητα
Οι θεοί μας γνωρίζουν καλύτερα απ' ότι εμείς τον εαυτό μας. Αν έχουμε καλή σχέση και άν θέλουν ή θεωρούν πως χρειάζεται, μας δίνουν σημασία ή μας φροντίζουν ακόμα και αν δεν το ζητήσουμε. Δεν θέλουν ιδιαίτερη αναγνώριση για αυτό, αλλά οι καλοί τρόποι λένε πως ο σεβασμός και μια ευχαριστία επιβάλλονται.

Γατότητα
Η γάτα μου σχεδόν ποτέ δεν νιαουρίζει. Όχι ότι δεν έχει φωνή, απλά δεν έχει λόγο να το κάνει. Ούτε ζητιάνος είναι ούτε πραγματευτής. Το πολύ πολύ να ανοιγοκλείσει το στόμα της αφήνοντας έναν ανεπαίσθητο ήχο. Οπότε πρέπει να την κοιτάς για το καταλάβεις. Και η ίδια όμως συνήθως το κάνει αφού την κοιτάξεις στα μάτια, κάνοντας και ένα σήκωμα του κεφαλιού της σαν να λέει, "ναι σε βλέπω που με κοιτάς, εδώ είμαι, και εγώ σε συμπαθώ."

Θεότητα
Οι θεοί ούτε διαφημίζουν την παρουσία τους ούτε προκαλούν για να τους προσέξουμε. Δεν τους νοιάζει. Όταν αναπτύξουμε όμως μια σχέση, και εφ' όσον δίνουμε προσοχή, μας ανταποδίδουν την επικοινωνία με τον δικό τους τρόπο.

Γατότητα
Στην κουζίνα του διαμερίσματος έχω ένα γατοπιατάκι για ξηρή τροφή, ένα πιατάκι μικρότερο για φρέσκο φαγητό ή κονσέρβα και ένα μπολ για νερό προς χρήση από την γάτα. Προσπαθώ να τα κρατάω καθαρά, και σε τακτικά διαστήματα να τα ανανεώνω, πχ το νερό το πρωί πριν φύγω για την δουλειά και το απόγευμα αφού γυρίσω. Η γάτα μου φυσικά και θα φάει μόνη της αν χρειαστεί, αλλά συνήθως προτιμάει την παρέα. Πως είπατε; Κι' όμως.
Για παράδειγμα, και μιλάμε για ψιλοστάνταρ συμπεριφορά όχι για κάτι που μερικές φορές συμβαίνει, το αν θα φάει η όχι εξαρτάται κυρίως από το αν θα κάτσω εκεί κοντά η όχι. Αν της βάλω φαγητό βιαστικά και φύγω, θα ρίξει μια γλυψιά και αν, και μετά θα φύγει. Για το επόμενο διάστημα θα πηγαίνει στην κουζίνα όταν βλέπει να πηγαίνω και εγώ. Επίσης συνήθως κάνει και το εξής. Μπορεί να είναι ξάπλα. Με βλέπει που σηκώνομαι να πάω κάπου, μπορεί στην τουαλέτα. Θα σταθεί μπροστά μου θα ανοιγοκλείσει το στόμα κοιτώντας με, και θα προπορευτεί δυο βήματα μπροστά μου πηγαίνοντας προς την κουζίνα σαν να λέει "ρε μεγάλε τι με πέρασες πέταξες ένα πιάτο και μου λες φάε, να είσαι και εσύ εκεί." Αν λοιπόν αδιαφορήσω και δει πως δεν ακολουθώ στρίβει και πάει ξανά για ξάπλα. Αν την συνοδέψω στην κουζίνα και κάτσω κοντά, δίπλα της τρώει. Επίσης τα ΣΚ ή σε άλλες περιπτώσεις που ενδεχομένως στρωθεί τραπέζι για μέλη της οικογενείας στο σπίτι ( η ακόμα και αν στρώσω να φάω μόνος μου πολλές φορές) το πρωτόκολλο απαιτεί την μεταφορά του γατοπιάτου από την κουζίνα εκεί που τρώνε και οι υπόλοιποι. Αν το πιάτο αφεθεί στην κουζίνα δεν τρώει, αν είναι δίπλα μας τρώει. Η γάτα είναι μέλος της οικογένειας και δεν δέχεται να παραμερίζεται. Και ναι μεν περιμένει από εμάς σε αυτές τις περιπτώσεις να τηρούμε το πρωτόκολλο, αλλά δεν ισχύει το ίδιο και από την άλλη μεριά. Αν φάει πρώτη (δηλαδή πάντα) και βαρεθεί, θα πάει ή πιο δίπλα η αλλού να γλειφτεί και θα φύγει.

Θεότητα
Η λατρεία προς του θεούς πρέπει να είναι συνεχής και τακτική ανεξάρτητα αν θεωρούμε πως χρειάζεται ή όχι. Δεν θέλει πολύ χρόνο, ελάχιστο, αλλά συνεχή και μόνιμο. Επίσης οι θυσίες και προσφορές μας προς αυτούς απαιτούν το να είμαστε παρόν. Παρόν θα πει με όλο μας το είναι ΕΚΕΙ όχι μηχανικά, όχι αδιάφορα, όχι βιαστικά αλλιώς δεν θα γίνουν αποδεκτές. Σε μια τελετή οι θεοί είναι καλεσμένοι μας και πρέπει να συμπεριφερόμαστε ανάλογα, πρέπει να έχουν τόση αναγνώριση όση και οι άλλοι συμμετέχοντες σε αυτήν. Είναι εξίσου παρόντες και πιο σημαντικοί γιατί αυτοί μας έκαναν την χάρη και ήρθαν και όχι το αντίθετο, οπότε ανά πάσα στιγμή μπορεί να φύγουν είτε δυσαρεστημένοι είτε ικανοποιημένοι αναλόγως.

Γατότητα
Η συμβία μου δεν τα πάει και πολύ καλά με την γάτα μου παρά το ότι γουστάρει και τα ζώα γενικότερα και τα γατιά ειδικότερα. Επειδή είναι όμως τύπος Ελμαίρας, I wanna hug it and love it and squeeze it and call it George, θεωρεί την γάτα μου περίπτωσάρα, τρελή και βλαμμένη. Νομίζω το ίδιο ισχύει και από την άλλη μεριά καθώς και η γάτα δεν δείχνει να στεναχωριέται και ιδιαίτερα γι' αυτό αν και δεν συμπεριφέρεται και σαν να είχε απέναντι της κάποιον παντελώς ξένο. Το γεγονός πως σε ανύποπτο χρόνο και όταν κατηγορούσε την γάτα πως είναι τρελή της είπα, "επ! πρόσεχε γιατί με την γάτα έχω πιο πολύχρονη σχέση απ' ότι με σένα, και την ξέρω από πιο παλιά" δεν βοήθησε φαίνεται να γεφυρωθεί η απόσταση. Παρ' αυτά η γάτα αναγνωρίζοντας την ως μέλος της οικογενείας, της συμπεριφέρεται ανάλογα, χωρίς την οικειότητα όμως που δείχνει σε μένα. Απαιτεί επίσης την ίδια συμπεριφορά και πρωτόκολλο προς την μεριά της.
Ξεκαρδιστική περίπτωση όταν κάποια στιγμή δέχτηκα τηλέφωνο από την συμβία η οποία τσαντισμένη μου λέει:.
- Ε καλά το καημένο το γατάκι σου είναι τρελό τελείως δεν παίζεται.
- Γιατί ρωτάω;
- Γιατί με το που μπήκα σπίτι νιαούριζε (ανοιγόκλεινε δηλαδή το στόμα) και με πήρε από πίσω και στηνόταν μπροστά από το πιατάκι της στην κουζίνα για να φάει (αυτό ξέχασα να πω είναι η άλλη συνήθης πρακτική όπου η γάτα στήνεται μπροστά στο πιάτο της και περιμένει - ανεξάρτητα αν το πιάτο έχει μέσα φαί ή όχι!!!-)
-Ε ωραία και;
-Ε τι και, της έβαλα φρέσκο φαγητό, της άλλαξα και το νερό, περίμενα μάλιστα και εκεί μπας και φάει και ξέρεις τι έκανε το κακόμοιρο το γατάκι σου (έτσι το λέω μερικές φορές για να της δημιουργήσω ενοχές που δεν το φροντίζει όπως πρέπει) ;
-Τι; και ετοιμάζομαι για γέλια
-Έκατσε και επί 10 λεπτά με το ρολόι έπινε νερό (ποτέ δεν το κάνει αυτό, άντε να πιεί ένα λεπτό), Στο τέλος γύρισε και με κοίταξε με μισό μάτι και έφυγε. Εγώ φταίω που ασχολούμαι κι' όλας με το τρελό το γατάκι σου.
-Καλά στο δρόμο είμαι έρχομαι λέω γελώντας
Με το που έφτασα σπίτι το κακόμοιρο το γατάκι μου με περίμενε πίσω από την πόρτα. Τρίφτηκε μια γύρα, ανοιγόκλεισε το στόμα. Ένα βήμα μπροστά από μένα κίνησε προς την κουζίνα. Ακολούθησα. Άρχισε να τρώει κανονικότατα.
Ούτε αυτό βοήθησε στο να καλυτερέψει η σχέση των δύο θηλυκών.
-Στο είπα είναι τρελή, με εσένα γιατί τρώει δηλ;
-Γιατί εγώ είμαι ο πιστός της φίλος
-Ενώ το άλλο γατάκι προχθές (ένα που πετύχαμε κάτω από την πολυκατοικία) είδες τι καλό που ήταν ήρθε κατευθείαν και έκατσε να το χαϊδέψω και να το ζουμπήξω.
-Και αυτό το λες καλό επειδή σου 'ρθε να το ζουμπήξεις;

Θεότητα
Οι θεοί και οι θεές δεν έχουν όλοι την ίδια συμπεριφορά προς όλους τους ανθρώπους. Δεν αναφέρομαι σε περιπτώσεις όπου δεν πληρούνται τα κριτήρια από πλευράς ανθρώπινης αλλά όταν για κάποιους λόγους με άλλους αισθανόμαστε οικεία ενώ με άλλους αποξενωμένοι. Κάποιους δεν τους πολυκαταλαβαίνουμε. Κάποιοι προσεγγίζονται με τον άλφα τρόπο κάποιοι με τον βήτα. Κάποιοι ευκολότερα κάποιοι δυσκολότερα. Κάποιοι ίσως καθόλου. Δεν μπορούμε να έχουμε με όλους την ίδια σχέση. Άπαξ όμως και αναγνωρίσουμε την παρουσία τους απαιτούν την σωστή συμπεριφορά ανεξαρτήτως των παραπάνω διαφοροποιήσεων. Ακόμα και με την ίδια συμπεριφορά όμως το αποτέλεσμα δεν είναι εξασφαλισμένο, πάρ΄ αυτά εμείς πρέπει να τηρούμε τα στάνταρ χωρίς σημαντικούς διαχωρισμούς η αρνητικότητα. Όλοι οι θεοί αξίζουν την λατρεία μας και την αναγνώριση εκ μέρους μας ανεξάρτητα αν η σχέση μας δεν είναι ίδια με όλους.

Περίπου κάπου εδώ σταματούν οι ομοιότητες της (συγκεκριμένης) γατότητας με την θεότητα. Όπως ανέφερα η γάτα μου κοντεύει ήδη τα 13 έτη ηλικιακά οπότε κάποια στιγμή βάση της αδυσώπητης Ανάγκης θα πεθάνει.  Η 6πλάσια 7πλάσια διάρκεια ζωής μας, λέει πως υπό κανονικές συνθήκες αυτό θα γίνει πριν από μένα. Το σίγουρο είναι πως την ευγνωμονώ που με διάλεξε για παρέα, και για όλα όσα με έμαθε. Στο μέλλον ίσως μάθω άλλα πράγματα από έναν σκύλο, ένα καναρίνι, ένα περιστέρι, ή μια χελώνα στο δρόμο. Κάποιοι άλλοι άνθρωποι ίσως έχουν πάρει άλλα διαφορετικά μαθήματα. Ζώα άνθρωποι θεοί όλα συγγενεύουν και με τα κατάλληλα μάτια παντού βρίσκονται χρήσιμα μαθήματα. Με την κατάλληλη συμπεριφορά αναπτύσσονται και αξιόλογες σχέσεις. Τι άλλο εξάλλου έχει περισσότερη σημασία;

27-11-2013 πήγε στην συντροφιά της Μπαστ