Πέρασε ευτυχώς και αυτό το "τέλος του κόσμου" με το οποίο ασχολούμασταν παγκοσμίως τα τελευταία 2-3 χρόνια, παρερμηνεύοντας τους Maya και το ημερολόγιο τους.
Λέω ευτυχώς γιατί, εν αντιθέσει με προηγούμενες προφητείες συντέλειας, δεν είχαμε - εκτός και αν έχασα κάποια είδηση - ούτε μαζικές αυτοκτονίες, ούτε άλλες βίαιες εκφράσεις στις οποίες συνήθως αρέσκονται οι καταστροφολάγνοι μονοθειστές όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με το υποτιθέμενο τέλος των ημερών όπου πρέπει να ξεχωρίσουν οι καλοί από τους κακούς.
Κάτι τέτοιο δεν θα ταίριαζε εξάλλου και με τους Μάγια, αφού ως πολυθειστές αυτοί δεν θα έθεταν φαντάζομαι τέτοια διλήμματα για το τέλος, το οποίο για να στέκεται στο ύψος του - Τέλος - πρέπει είναι κοινό για όλους.
Αντιθέτως κινήθηκε η οικονομία, βγήκαν ταινίες, πουλήθηκαν kit επιβίωσης και βιβλία, άλλοι έφτιαξαν καταφύγια και ειδικές μπάλες αντι-καταστροφής, στην Γαλλία σε συγκεκριμένο χωριό θησαύρισαν και ούτω καθ' εξής. Με λίγα λόγια ένα ωραίο πάρτι που αν το επαναλαμβάνουμε κάθε μια δυο δεκαετίες πολλοί θα έχουν πολλαπλά οφέλη και όλοι κάτι να συζητάμε και να ασχολούμαστε.
Βέβαια θα μου πείτε και θα συμφωνήσω πως δεν είναι μόνο οι χιλιαστές και οι δευτεροπαρουσιώτες που έχουν τέτοιες ιστορίες αλλά μάλλον όλοι οι λαοί , παρά του ότι οι διαφορές στο ιδεολογικό και ηθικό επίπεδο μεταξύ των με και των δε είναι τεράστιες.
Οι βόρειοι έχουν πχ τον μεγάλο χειμώνα, οι Έλληνες τις καταστροφές στα πέντε γένη των ανθρώπων, κατακλυσμούς κ.α, οι Ινδοί τις Yuga και σίγουρα ανάλογες αφηγήσεις και όλοι οι υπόλοιποι.
Μια διαφορά που μπορώ όμως να διακρίνω είναι πως για αυτούς το τέλος ποτέ δεν είναι σκέτο Τέλος παρά μια αλλαγή. Μια ακόμα είναι πως αυτή η αλλαγή είναι συνήθως αποτέλεσμα έστω και νομοτελειακά μιας ύβρεως εκ μέρους της ανθρωπότητας -you had it coming δηλ - και σταδιακή όχι στιγμιαία. Δεν περιμένουμε δηλαδή το ρολόι να δείξει 12:00 και ξαφνικά....Τέλος. Όχι, ότι συμβαίνει, συμβαίνει με μια αλληλουχία, σταδιακά, αίτιο αιτιατό.
Έτσι η ουσιαστική διαφορά είναι πως στην περίπτωση των ιστοριών δευτέρου τύπου ο άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με μια επιλογή, τι στάση θα κρατήσω, ταίζω την ύβρη ή την πολεμώ, μάχομαι στο πλάι των θεών ή συμπεριφέρομαι σαν τα αδηφάγα τέρατα που απειλούν την κοσμική τάξη. Μπορεί τελικά να μην γλυτώνουμε, είπαμε οι ιστορίες δείχνουν να λειτουργούν με νομοτελειακά πρότυπα που ολοκληρώνονται πάντα και ισχύουν για όλους, όμως πρώτον έχουμε επιλογές, δεύτερον χρόνο να τις σκεφτούμε, και τρίτον την υποχρέωση να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας όταν τα πράγματα συμβαίνουν.
Το πρόβλημα με τις άλλες, του πρώτου τύπου, άμεσες και αυτόματες καταστροφές, είναι πως μας στερούν από την μια την δυνατότητα να αναλάβουμε την ευθύνη και να κάνουμε τις επιλογές μας, και από την άλλη μας κοιμίζουν, θεωρώντας πως αν δεν είναι μπαμ και κάτω, έκλεισαν οι διακόπτες και Τέλος, έ τότε όλα καλά συνεχίζουμε ακάθεκτοι.
Ο κόσμος όμως δεν λειτουργεί θεαματικά και εφετζίδικα όπως οι χολυγουντιανές ταινίες και οι δεύτερες παρουσίες. Ο Κόσμος λειτουργεί σαν την συνέλευση των Εντ στον άρχοντα των δαχτυλιδιών...αργάαααααα.
Δεν ξυπνάμε μια μέρα και τα υπεραιωνόβια δέντρα έχουν πεθάνει όλα μαζί, τα σκοτώνουμε λίγο λίγο με τρόπους που δεν γίνονται αντιληπτοί μέχρι να είναι πολύ αργά.
Το ίδιο ισχύει και για τους εαυτούς μας και τον "κόσμο" μας. Δεν καταστρέφουμε τις κοινωνίες μας και τους εαυτούς μας απότομα, αλλά σιγά σιγά μέχρι που πάλι να είναι αργά.
Αυτό που τελικά χρειαζόμαστε είναι ένας οδηγός επιβίωσης για τις ημέρες μετά το "τέλος του κόσμου". Ένας οδηγός του τι κάνουμε από τις 22/12/2012 και μετά.
Πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε την σχέση μας με τον κόσμο.
Πρέπει να ξαναδούμε τις κοινωνίες μας.
Πρέπει να ξαναδούμε τους εαυτούς μας.
Και πρέπει να αλλάξουμε το δρόμο που ακολουθούμε.
Γιατί μπορεί και το πρόσφατο πάρτι του τέλους του κόσμου να πέρασε ανώδυνα, αλλά ο κίνδυνος δεν πέρασε, ούτε για το σιδηρούν γένος, ούτε για την Kali Yuga, ούτε για τον μεγάλο χειμώνα, ο κίνδυνος είναι μπροστά μας και πολύ αληθινός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου