Ποιο είναι το φώς που οδηγεί τα βήματα μας…

Ευτυχώς φέτος κατάφερα και πήγα, σπεύσατε να προλάβετε και όσοι ενδιαφέρεστε μέχρι 17/12.

Αναφέρομαι στις ιδιαίτερες βραδιές αφήγησης που οργανώνει το μουσείο Ισλαμικής τέχνης με τίτλο «Αμρίτα το νερό της ζωής».Η καταξιωμένη παραμυθού Σάσα Βούλγαρη με την μουσική συνοδεία του Σπύρου Παν μας ταξιδεύουν στον κόσμο των παραμυθιών, μυθιστοριών της Ινδίας. Με επιλεγμένες ιστορίες από την Ινδική παράδοση, τις Βέδες, τις Ουπανισάδες και προφορικές παραδόσεις των λαών της Ινδίας, αφήνουμε αυτό το πάντα ζωτικό φώς του παραμυθιού εκφρασμένο με τον ρέοντα λόγο της Σάσας, να οδηγήσει τα βήματα μας στην παραδοσιακή σοφία.

Επίσης μπορείτε να συνοδεύσετε και τους μικρούς σας φίλους στον κόσμο των καλικατζάρων και των ξωτικών στον κύκλο αφηγήσεων που θα δώσει η Σάσα στο μουσείο κυκλαδικής τέχνης.

Ιστορίες για Παγανά και Καρκαντζέλια

Η Ελληνική θρησκεία στο kontra channel

Ένα τεράστιας σημασίας ζήτημα - η αξιολόγηση βέβαια δεσμεύει μόνο εμένα - για την νεοελληνική κοινωνία, την τελευταία εικοσαετία είναι αυτό της πατρώας παράδοσης, με κεντρικό μεν πυρήνα την Ελληνική «θρησκεία» αλλά γενικό πρόσταγμα την Ελληνική κοσμοθέαση, τον Ελληνα άνθρωπο, τον Ελληνικό πολιτισμό.
Δυστυχώς παρά την σημασία του, ή ίσως ακριβώς και λόγω τις επικινδυνότητας του για το όποιο εξουσιαστικό σήμερα σύστημα, το ζήτημα αυτό δεν έχει λάβει την ανάλογη προσοχή και σεβασμό από βασικές μερίδες της κοινωνίας και θεσμικά μέσα όπως τα ΜΜΕ.
Για τον λόγο αυτό ευχαριστώ τον Γρ. Βαλιανάτο που πιστός στην «ακραία δημοκρατικότητα» του μας έδωσε την δυνατότητα να θέσουμε ξανά το ζητούμενο έστω και για τα ~90 λεπτά μιας εκπομπής, χωρίς κανιβαλισμούς, χωρίς διάθεση γελοιοποίησης με τον απαραίτητο σεβασμό που αρμόζει σε ένα τόσο σημαντικό για την πατρίδα μας ζήτημα. Ελπίζω το δημοσιογραφικό του παράδειγμα να το μιμηθούν και άλλοι αφήνωντας τον χλευασμό, τις φαιδρότητες τα κίτς και την γραφικότητα στο παρελθόν που ανήκουν. Το στοίχημα είναι εξ' άλλου για όλη την νεο-ελληνική κοινωνία ειδικά αν θέλει να ξεπεράσει την παρακμή της και να αποκτήσει βιώσιμο όραμα για το μέλλον.



Όλη η εκπομπή σε 9 μέρη εδώ

Η καλύτερη θρησκευτική ατάκα των τελευταίων χρόνων

Σήμερα είπα να δώ μια ταινία να χαλαρώσω, και έπεσα στην περίπτωση. Ενώ πήρα μία στην κατηγορία θρίλερ-φαντασία με υπόθεση κάτι μεταξύ της "η μέρα της μαρμότας" και , "τρίγωνο" ( triangle ) μου βγήκε τελικά μια πρώτης τάξεως B-movie χριστιανικής παραγωγής. Η προσπάθεια προσηλυτισμού και το target group της ταινίας ήταν τόσο απροκάλυπτα και ταυτόχρονα όλα αυτά δοσμένα με τόσο ηλίθια αστείο τρόπο που έκατσα και την είδα όλη. Αφού λοιπόν τελείωσα είπα να ψάξω να δώ ποιος μπορεί να γυρνάει τέτοιες ταινίες. Και βρήκα την φανταστική εταιρία pure flix entertainment που συμμετέχουν πάστορες, θεολόγοι και δεν ξέρω γω τι άλλο και ειδικεύεται στις χριστιανικές ταινίες για την οικογένεια με σήμα τον αμνό. Και αφού είχε ήδη πονέσει η κοιλιά μου απο τα γέλια βλέποντας την ταινία πέτυχα και το καλύτερο.

Λέω κάτσε να δώ τα trailer που έχουν ανεβάσει στο Youtube. Υπάρχει και μια τους ταινία για τα "χριστούγεννα" που όπως φαίνεται φτιάχτηκε για να υποστηρίξει τον χριστιανικό χαρακτήρα της εορτής, Christmas με capital C όπως πληροφορούμαστε, έναντι των αθέων που έχουν παρυσφρίσει για να την αποχριστιανοποιήσουν. Και εκεί στα σχόλια στο βιντεάκι, πετάγετε που λέτε ένας Νορβηγός και αφού μας πληροφορεί πως στην πατρίδα του ακόμα Yule το λένε και όχι με capital C πράγμα λογικό αφού την εορτή την κλέψαν οι χριστιανοί απο τους παγάνες και όχι οι άθεοι απο τους χριστιανούς και γελάει με το τραγελαφικό της υπόθεσης πετάει και την παρακάτω ατάκα που με αποτελείωσε.

Your god was nailed on a cross. My god has a hammer. Any questions?

Συνέδριο - Οι διάλογοι των Αθηνών

Ξεκινά αύριο υπο την αιγίδα του ιδρύματος Ωνάση ένα πολύ σημαντικό και ενδιαφέρον τετραήμερο συνέδριο για τον Ελληνικό πολιτισμό με τίτλο "Οι διάλογοι των Αθηνών"

Καλώς ήρθατε στους Διαλόγους των Αθηνών!
Το Κοινωφελές Ίδρυμα Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης σε συνεργασία με οκτώ παγκοσμίου φήμης ακαδημαϊκά ιδρύματα διοργανώνει τους Διαλόγους των Αθηνών, ένα διεθνές συνέδριο για τον ελληνικό πολιτισμό και τον ρόλο του στην σύγχρονη κοινωνία.
Κορυφαίοι στοχαστές, ακαδημαϊκοί, επιστήμονες και διανοούμενοι από όλο τον κόσμο θα συγκεντρωθούν στην Αθήνα από τις 24 έως τις 27 Νοεμβρίου 2010 για να συζητήσουν δημόσια, να επιχειρηματολογήσουν και να ανοίξουν νέους δρόμους σκέψης σε ζητήματα παγκοσμίου και διαχρονικού ενδιαφέροντος, όπως: Ταυτότητα και Ετερότητα, Ιστορία και Ιστορίες, Λόγος και Τέχνη, Δημοκρατία και Πολιτεία, Επιστήμη και Ηθική, Ποιότητα Ζωής.
Οι διεπιστημονικές προσεγγίσεις, οι ενδιαφέρουσες συζητήσεις, οι διαχρονικές προοπτικές καθώς και η ευρεία συμμετοχή σημαντικών διανοητών της εποχής μας, καθιστούν τους Διαλόγους των Αθηνών μια μοναδική ευκαιρία για τους συμμετέχοντες.

Ως συνήθως τέτοια συνέδρια είναι "απαγορευμένα" για τους κοινούς - μη ακαδημαϊκούς/πλούσιους - θνητούς.
Όμως το ίδρυμα και ΕΥΓΕ τιμώντας τον προσδιορισμό "κοινωφελές" έφτιαξε μια πολύ όμορφη σελίδα για το συνέδριο στην οποία μπορεί ο κάθε ενδιαφερόμενος να διαβάσει τις εργασίες που θα παρουσιαστούν στο συνέδριο και ακόμα πιο ενδιαφέρον θα μπορεί να παρακουλουθήσει ζωντανά μέσω του υπολογιστή το ίδιο το συνέδριο. Εγώ τουλάχιστον δεν έχω συναντήσει κάτι παρόμοιο σε έκταση και ενδιαφέρον που να διατίθεται στο ευρύ κοινό, οπότε σκοπεύω να "λιώσω" μπροστά απο τον υπολογιστή.

Το πρόγραμμα εδώ

Η αρχαιολογία των "σκουπιδιών"

Διάβασα σήμερα ένα πολύ ωραίο άρθρο στο Βήμα, υπο τον χαζό μεν πιασάρικο δε τίτλο 'Το «Facebook» των Αρχαίων ', για την αρχαιολογία των "μικρών/ασήμαντων" πραγμάτων, δηλαδή την βασική, πραγματική αρχαιολογία που μας έχει δώσει και τα περισσότερα στοιχεία για να γνωρίζουμε το παρελθόν. Επειδή μου άρεσε πολύ το αναπαράγω

ΠΑΠΥΡΟΛΟΓΙΑ
Το «Facebook» των Αρχαίων
Τα σκουπίδια μέσα στα μπάζα της αρχαίας Οξυρρύγχου αποδείχθηκαν θησαυρός. Με τη βοήθεια διαστημικής τεχνολογίας οι ερευνητές αποκαλύπτουν άγνωστες πτυχές της αρχαίας ζωής, από τον μουσικό κώδικα του Πλάτωνα και ποιήματα της Σαπφούς ως τα κόλπα των εμπόρων της εποχής
Σαν βγεις στη δημοσιά που ακολουθεί τον Νείλο από τη Μεσόγειο ως την Αιθιοπία, στα περίπου 300 χιλιόμετρα από την Αλεξάνδρεια και στα 160 από το Κάιρο συναντάς την Μπανιάσα (elΒahnasa). Το τωρινό της χάλι δεν μαρτυρεί ότι κάποτε υπήρξε αστραφτερή μεγαλούπολη, η τρίτη σε μέγεθος πόλη της Αιγύπτου των Πτολεμαίων, πατρίδα του σοφιστή Αθηναίου. Οχι, στην Οξύρρυγχο- όπως τότε λεγότανδεν λατρεύουν πια το ομώνυμο ψάρι ως ενσάρκωση της θεάς Αθώρ. Μετά την εισβολή των Αράβων στην Αίγυπτο (το 641 μ.Χ.) η πόλη έφθινε, το αρδευτικό κανάλι της βούλωσε και οι κάτοικοι την εγκατέλειψαν. Οταν, πολύ αργότερα, άρχισε να ξαναμαζεύει εποικιστές, αυτοί έχτισαν πάνω στην παλιά πόλη, σκεπάζοντας ναούς αφιερωμένους στον Αμμωνα-Δία, στον Σέραπη, στην Ηρα-Ισιδα, στον Οσιρη, στον Αταργάτη, στον Διόνυσο, στον Ερμή και στον Απόλλωνα. Σκέπασαν και τα Λουτρά, τον Ιππόδρομο, το Θέατρο των 11.000 θέσεων, το Γυμνάσιο, τον Στρατώνα... ακόμη και τα δύο λιμάνια της. Οταν την επισκέφθηκε ο άγγλος αιγυπτιολόγος Flinders Ρetrie, το 1922, βρήκε κάποιες κολόνες και υπολείμματα του θεάτρου. Σήμερα έχει απομείνει μόνο ένα κομμάτι κολόνας. Ολη η αίγλη του παρελθόντος έγινε σκόνη και οικοδομικά υλικά. Ωστόσο, σαν αποκάλυψη έπειτα από απίστευτη φάρσα της Ιστορίας, αυτή η αποσαθρωμένη πόλη φύλαξε για εμάς έναν «θησαυρό στα σκουπίδια». Κυριολεκτικά. Βλέπετε, μετά την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οι Βρετανοί κατέλαβαν το 1882 την Αίγυπτο και δύο ερευνητές του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, ο Βernard Grenfell και ο Αrthur Ηunt, άρχισαν από το 1896 να την ανασκάπτουν. Δεν είχαν σοβαρά υπολείμματα κτιρίων από τα οποία να πιαστούν, αλλά είχαν... άπειρα φύλλα παπύρων μέσα στα σκουπίδια. «Αρκούσε απλά να σηκώσεις λίγο χώμα με την μπότα σου για να βρεις το επόμενο στρώμα παπύρων» διηγήθηκε ο Grenfell.

Η ιστορική αξία της ανακύκλωσης
Τι ακριβώς είχε συμβεί; «Χίλια χρόνια αποτίναξης της γραφειοκρατίας»: Οι μετά την ελληνορωμαϊκή εποχή κάτοικοι πετούσαν συστηματικά τα αρχεία της παλιάς επαρχιακής πρωτεύουσας στη «χωματερή» της πόλης, για να αποκτήσουν νέους χώρους δόμησης. Εκεί, πλάι στο ξεραμένο πλέον κανάλι, οι πάπυροι έμειναν θαμμένοι, χωρίς καμιά υγρασία να τους απειλεί. Και έτσι οι Βρετανοί βρέθηκαν να σκαλίζουν έναν μοναδικό θησαυρό, χιλιάδων σελίδων. Εκτιμάται ότι το «απόθεμα της Οξυρρύγχου» ισοδυναμεί με το 70% των παγκοσμίως ευρεθέντων παπύρων. Παρά τη συνεχή επιδρομή αρχαιοκαπήλων και τη «μόδα» των εμπόρων τέχνης να κατατεμαχίζουν τις σελίδες για να πολλαπλασιάζουν το κέρδος μεταπώλησης, από τους παπύρους της Οξυρρύγχου αναδύθηκαν χαμένα έργα του Ευκλείδη, του Σοφοκλή, του Αισχύλου, του Ευριπίδη, του Πινδάρου, της Σαπφούς και του Αλκαίου, του Αριστοφάνη, του Δημοσθένη, του Απολλώνιου του Ρόδιου, του Σιμωνίδη, του Μενάνδρου και του Νικάρχου. Επίσης, βρέθηκαν πολύτιμα πρωτοχριστιανικά κείμενα, όπως τα «ανεπίσημα» Ευαγγέλια, Επιστολές του Ιωάννη, η Αποκάλυψη του Βαρούχ και εργασία του Ειρηναίου. Αλλά από το σύνολο των παπύρων μόνο το 10% ανήκε στη φιλολογικά, φιλοσοφικά και θρησκειολογικά ενδιαφέρουσα γραμματεία. Τα υπόλοιπα ήταν δημόσια και ιδιωτικά κείμενα, κατάστιχα, κώδικες, ενοικιαστήρια, διαθήκες, ωροσκόπια και επιστολές. Ποιος νοιαζόταν για τέτοια «σκουπίδια»;

Διαστημική τεχνολογία
Επειτα από σχεδόν έναν αιώνα περισυλλογής των παπύρων, το 1966, η Βρετανική Ακαδημία υιοθέτησε το ερευνητικό έργο δημοσίευσης των παπύρων, με επικεφαλής ερευνητή και διαχειριστή τον παπυρολόγο δρα Νικόλαο Γκόνη. Ως το 2003 τα 100.000 θραύσματα παπύρων που διέθετε η βιβλιοθήκη Sackler της Οξφόρδης καταλογογραφήθηκαν, αρχειοθετήθηκαν και 4.700 από αυτά μεταφράστηκαν και δημοσιεύθηκαν. Στους παπυρολόγους και στους φοιτητές τους προστέθηκε τότε και ένας πρωτόγνωρος βοηθός, η διαστημική τεχνολογία: Το Πανεπιστήμιο Βrigham Υoung εντάχθηκε στην ερευνητική κοινοπραξία φέρνοντας μαζί του την τεχνολογία πολυφασματικής σάρωσης που χρησιμοποιούσε η ΝΑSΑ για να «διαβάζει» τη δομή των πλανητών. Ειπωμένη με απλά λόγια, είναι η φωτογράφιση όχι μόνο με την καταγραφή της ανάκλασης ορατού φωτός, αλλά με την καταγραφή της ανταπόκρισης σε κάθε ακτινοβολία του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος. Οπότε μέσω αυτής ανιχνεύονται και στοιχεία αδιόρατα πριν στο γυμνό μάτι, στρώματα γραφής κάτω από επακόλουθες και κατοπινές γραφές. Αυτή η τεχνική ήταν που μας επέτρεψε την τελευταία πενταετία να «διαβάσουμε» τα στάδια επεξεργασίας και τις τεχνικές των ζωγράφων της Αναγέννησης, ή να «δούμε» τα κείμενα του Αρχιμήδη πίσω από τα ιερατικά κείμενα με τα οποία είχαν επικαλύψει οι καλόγεροι της Αγίας Αικατερίνης του Σινά το παλίμψηστό του. Η όλη εργασία που επιτελείται με τους παπύρους της Οξφόρδης δημοσιοποιείται μέσω της ιστοσελίδας www. papyrology.ox.ac. uk/ΡΟxy/. Εκεί μπορείτε να δείτε τους παπύρους και να πειραματιστείτε με την πολυφασματική σάρωσή τους μέσω προσομοίωσης. Οπως μας πληροφορεί η ιστοσελίδα, ως το 2008 έχουν δημοσιευθεί συνολικά 6.000 κείμενα από τους ανά τον κόσμο παπύ ρους της Οξυρρύγχου, με τα Ελληνορωμαϊκά Απομνημονεύματα σε 94 τόμους. Ωστόσο η αποκρυπτογράφηση των παπύρων δεν περιορίζεται μόνο στην Οξφόρδη. Μικρότερες, αλλά σημαντικότατες, συλλογές «βρέθηκαν» σε διάφορα πανεπιστήμια του κόσμου, ανεβάζοντας τον συνολικό αριθμό των παπύρων στις 400.000. Εξέχον μεταξύ αυτών είναι το αμερικανικό Πανεπιστήμιο του Cincinnati, το οποίο εκδίδει από το 2006 το «Δελτίο της Αμερικανικής Εταιρείας Παπυρολόγων» (Βulletin of the Αmerican Society of Ρapyrologists). Εκεί παρουσιάζονται κατ΄ έτος οι σημαντικότερες εργασίες εξιχνίασης του... «τι μας λένε οι Αρχαίοι μέσα από τα σκουπίδια».

«Φρέσκα» νέα αιώνων!
Στο εφετινό τεύχος του «Βulletin of the Αmerican Society of Ρapyrologists» - που κυκλοφόρησε την 1η Νοεμβρίου 2010- υπήρχαν πέντε ιδιαζόντως ενδιαφέροντα θέματα. Ενδιαφέροντα όχι διότι αναφέρονταν σε «αστέρες» της αρχαιότητας, όπως ο Αισχύλος ή ο Ευκλείδης, αλλά γιατί μας ξεναγούν στην προ μιλενίου καθημερινότητα των απλών ανθρώπων της. Και το εκπληκτικό είναι ότι η τότε ζωή αναδύεται τόσο, μα τόσο, όμοια με την τωρινή...

ΘΕ΄ΤΕ ΤΟΚΟΥΣ; ΠΑΡΤΕ...ΚΑΡΜΠΟΥΛΑΧΑΝΑ!
Στην πρώτη εργασία του «Βulletin», η παπυρολόγος του Πανεπιστημίου του Τoronto, Κatherine Βlouin, επανασυναρμολογεί ένα κείμενο του 275 μ.Χ. που αφηγείται τους όρους δανεισμού κάποιου Ελληνα. Ο έξυπνος ομογενής μας δεσμεύεται να πληρώνει τους τόκους του δανείου του σε... λάχανα, ώστε να μην υφίσταται τις συνέπειες της όποιας υποτίμησης του αιγυπτιακού νομίσματος!

ΤΡΑΠΕΖΙΚΕΣ «ΕΠΙΤΑΓΕΣ» ΑΙΓΥΠΤΙΩΝ
Στη δεύτερη, ο Cavan Concannon του Ηarvard παρουσιάζει μια επιστολή ιερέα της θεάς-ιπποποτάμου Θέρις. Ο επιστολογράφος μιλάει για ένα χρηματικό έμβασμα που αναμένει και, μέσα από τα γραπτά του, προκύπτει η διαδικασία επιβεβαίωσης της αμοιβαίας εμπιστοσύνης μεταξύ δύο τραπεζών σε διαφορετικά μέρη της Γης. Δηλαδή... μια περιγραφή της τραπεζικής επιταγής, δώδεκα αιώνες προτού την ανακαλύψουν οι Φλωρεντίνοι!

ΤΟΝ ΕΣΩΣΕ ΤΟ «ΠΑΜΜΑΧΟΝ»
Στην τρίτη, η Sofie Remijsen του βελγικού Leuven University μάς διηγείται, μέσα από μια επιστολή του 300 μ.Χ., τις περιπέτειες ενός ερασιτέχνη αθλητή που επισκέφθηκε την Αλεξάνδρεια την ίδια εποχή που πήγε εκεί και ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός. Ο επιστολογράφος επιλέχθηκε να παλέψει «παγκράτιον» (το αρχαιοελληνικό κουνγκ-φου) προς τέρψιν του αυτοκράτορα. Εφαγε μπόλικο ξύλο, αλλά δεν το έβαλε κάτω: προκάλεσε τους αντιπάλους σε «πάμμαχον» (πάλη άνευ όρων). Κατόρθωσε να πάρει το πρώτο βραβείο, έπειτα από πέντε απανωτές νίκες!

ΞΟΡΚΙΑ ΚΑΙ ΒΟΤΑΝΑ
Στην τέταρτη εργασία, η ερευνήτρια του επίσης βελγικού Πανεπιστημίου της Λιέγης, Μagali de Ηaro Sanchez, διερευνά κείμενα «εναλλακτικής ιατρικής» για τη θεραπεία πυρετού, πληγών, δαγκωμάτων σκορπιού και επιληψίας. Τα ξόρκια είναι συνονθύλευμα επικλήσεων στον Θεό και στους προφήτες των Ιουδαίων, πασπαλισμένα με μαγικά σύμβολα και μπόλικα ουρλιαχτά- όλα σαφώς διατυπωμένα.

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ;
Η πέμπτη εργασία που δημοσιεύεται στο «Βulletin» είναι του Walter Shandruk, από το Πανεπιστήμιο του Σικάγου. Ασχολείται με το πώς τα στε λέχη της ρωμαϊκής διοίκησης βρέθηκαν «χαμένοι στη μετάφραση» των πρώτων χριστιανών: Ακούγοντας το όνομα του Μεσσία των εβραίων νόμισαν ότι αποκαλούνταν «Χρήστος» και οι οπαδοί του «χρηστιανοί», οπότε και έτσι τους κατέγραφαν. Μάλιστα, παρασυρόμενοι από αυτούς, και οι πρώτοι χριστιανοί της Ευρώπης έτσι έγραφαν το όνομα του Χριστού και το δικό τους (Chrestianoi). Εκείνο που δεν γνώριζαν ήταν ότι με το όνομα «Χρήστος» συνήθιζαν οι Αρχαίοι Ελληνες να βαφτίζουν... σκλάβους, υπό την έννοια ότι «θα είναι χρήσιμος»! Η αξία της μελέτης των παπύρων προκύπτει πολυδιάστατη, καθώς γεφυρώνει το χάσμα επικοινωνίας μας με τον κόσμο του ελληνικού, του ελληνιστικού και του ρωμαϊκού πολιτισμού, διασκελίζοντας τα «χαμένα χρόνια» του Μεσαίωνα. Ψάχνοντας μέσα στα «σκουπίδια των Αρχαίων» βρίσκουμε διαμάντια που φωτίζουν πολλές ανεξιχνίαστες γωνιές του παρελθόντος μας και μας διδάσκουν εξίσου πολλά για ένα πιο σοφό αύριο. Οπως ακριβώς το «Facebook» του τωρινού Διαδικτύου καταγράφει στιγμιότυπα και συμπεριφορές που οι πρωταγωνιστές τους τα θεωρούν τετριμμένα, έτσι και οι πάπυροι κατέγραψαν τον τότε χρόνο και ξεχάστηκαν, μέχρι να τους ξαναβρούμε και να τους εκτιμήσουμε διαφορετικά. Ωστόσο, πέρα από τη σημασία του «καταχωνιάσματος», αξίζει να επισημάνουμε και την αξία του «πρωτοτύπου»: μελετώντας τις καταγραφές αυτές στην τότε γλώσσα, ανακαλύπτουμε σύμβολα και σχέσεις που οδηγούν σε μια βαθύτερη και πλουσιότερη ανάγνωση.

Πυθαγόρεια μουσική του Πλάτωνα!
Πάρτε για παράδειγμα το τι συνέβη στον καθηγητή Ιστορίας των Επιστημών, Jay Κennedy, του βρετανικού Πανεπιστημίου του Μanchester: Προετοιμάζοντας την ύλη του για να διδάξει τη Δημοκρατία του Πλάτωνα σε φοιτητές φιλοσοφίας αλλά και μαθηματικών, πρόσεξε μιαν αδιόρατη στον αμύητο κωδικοποίηση του πλατωνικού κειμένου. Συγκεκριμένα, πείστηκε ότι ο Πλάτων χώριζε κάθε διάλογό του σε 12 τμήματα, έτσι ώστε το καθένα να αντιστοιχεί σε μια νότα δωδεκατονικής κλίμακας. Στην αρχή ο καθηγητής πίστεψε ότι η κλίμακα αυτή παρέπεμπε σε εκείνη της αρχαίας σχολής των Αρμονιστών, αλλά αργότερα κατέληξε ότι είναι εκείνη που εκ του φυσικού παράγεται από το μονόχορδο , το όργανο της Σχολής του Πυθαγόρα. Το συμπέρασμα του βρετανού καθηγητή είναι ότι ο Πλάτωνας «ήταν πολύ πιο μπροστά» στα μαθηματικά απ΄ ό,τι ως τώρα νομίζαμε και ότι είχε κρύψει στα 30 βιβλία του πολύ βαθύτερες έννοιες, κωδικοποιημένες με αυτή τη μουσική κλίμακα. Και μόνο η υιοθέτηση αυτής της κωδικοποίησης αποδεικνύει- κατά τον Κennedy- ότι ο Πλάτων ήταν οπαδός του Πυθαγόρα και πίστευε πως το Σύμπαν ελεγχόταν όχι από τους θεούς του Ολύμπου αλλά από νόμους των μαθηματικών και της φυσικής. Δηλαδή... ομοϊδεάτης του Στίβεν Χόκινγκ, με προβάδισμα 2.000 ετών!.. Δείτε διαδικτυακά τη σχετική ανάλυση- στο αρχείο μορφής ΡDF http: //personalpages. manchester.ac. uk/staff/jay.kennedy/ΚennedyVisual-Ιntro.pdf- και μετά... κλείστε τον λογαριασμό σας στο Facebook: Μπορεί κάποιος να ερμηνεύσει ανάλογα τα πιστεύω σας, διαβάζοντας αυτά που σήμερα γράψατε εκεί.

ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΠΑΡΤΙΤΟΥΡΕΣ
Αν επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του καθηγητή William Johnson,στο Πανεπιστήμιό του(http://classics.uc.edu/music/yale/index.html) θα ανακαλύψετε τις πρώτες παγκοσμίως παρτιτούρες: Η άμμος της Οξυρρύγχου έκρυβε δύο παπύρους όπου,ανάμεσα στο αρχαιοελληνικό κείμενο,υπήρχαν σύμβολα για νότες.Οι ερευνητές τα αποκρυπτογράφησαν και τώρα- πατώντας πάνω στις εικόνες τους- μπορείτε να ακούσετε τόσο τη μελωδία όσο και την ωδή που περιγράφουν.

«ΓΕΝΗΘΗΤΩ» ΤΟ ΡΟΥΣΦΕΤΙ ΤΗΣ ΚΛΕΟΠΑΤΡΑΣ
Ο νυν αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Cincinnati και εκδότης του «Βulletin of the Αmerican Society of Ρapyrologists», Δανός Ρeter van Μinnen, ήταν το 2001 στο ολλανδικό Πανεπιστήμιο του Groningen. Εκεί ανέλαβε να επεξεργαστεί τον πάπυρο υπ΄ αριθ. Ρ 25 239, που κατέχει το Αegyptisches Μuseum und Ρapyrussammlung του Βερολίνου. Τον κοίταξε προσεκτικά και... διάβασε έκπληκτος την τελευταία λέξη, «Γενηθήτω», ως ιδιόχειρη υπογραφή. Ποιος ήταν ο συντάκτης και τι έγραφε; Η ίδια η Κλεοπάτρα Φιλοπάτωρ, η τελευταία ελληνίδα ηγεμών της Αιγύπτου! Οπως κατέδειξε η μετάφραση, ο πάπυρος ήταν επιστολή της Κλεοπάτρας, που στάλθηκε προς «αρμοδίους» στις 23 Φεβρουαρίου του 33 π.Χ.Το περιεχόμενο ήταν διηνεκής εντολή της βασίλισσας να απαλλάσσεται από κάθε είδους φόρο ο φίλος του εραστή της Μάρκου Αντώνιου, ονόματι Ρublius Canidius Crassus, και να του επιτρέπεται να εξάγει από την Αίγυπτο 300 τόνους στάρι και να εισάγει κάπου 138.000 λίτρα κρασί κάθε χρόνο. Ολα αυτά αφορολόγητα, όπως και τα ζώα και τα πλοία που θα χρησιμοποιούσε για τη μεταφορά, όπως και τα κτήματα που είχε ως ιδιοκτησία του στην Αίγυπτο. Ενα ρουσφέτι περιωπής, τόσο τρανό που απαίτησε την ιδιόχειρη υπογραφή της βασίλισσας!

Η ΣΑΠΦΩ ΣΕ ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΣΗ
Το 2005 τα ευρήματα της συλλογής παπύρων της Οξυρρύγχου στην Οξφόρδη έλαβαν μέγιστη δημοσιότητα, χάρη κυρίως στην ανακάλυψη των πρώτων γραπτών εδαφίων ποίησης: είχαν βρεθεί 30 σειρές ποίησης του Αρχίλοχου, του διαδόχου του Ομήρου κατά τον 7ο αιώνα π.Χ. Ωστόσο την προηγούμενη χρονιά μία ακόμη ανακάλυψη είχε συγκλονίσει τους παπυρολόγους: στο Πανεπιστήμιο της Κολονίας,κρυμμένος μέσα στο περιτύλιγμα μιας μούμιας (ναι, οι Αιγύπτιοι εφάρμοζαν την ανακύκλωση),είχε βρεθεί πάπυρος με χαμένο ποίημα της Σαπφούς,γραμμένος τον 3ο αιώνα π.Χ., δηλαδή κοντά τρεις αιώνες μετά την πρώτη απαγγελία του ποιήματος! Το μεσαίο τμήμα του ποιήματος δεν ήταν πια αναγνώσιμο στον πάπυρο αυτόν,αλλά είχε διασωθεί σε άλλον πάπυρο της Οξυρρύγχου.Ετσι έχουμε τώρα πλήρες ένα ακόμη μνημείο της μοναδικής πολιτισμικής πρωτοπορίας που εκπροσωπεί η Σαπφώ.

Η θεά επιστρέφει για λίγο στην πόλη της

Απο την προηγούμενη εβδομάδα και για μικρό χρονικό διάστημα (μέχρι 30/01) ένα απο τα σπουδαιότερα χάλκινα αγάλματα των ελληνιστικών χρόνων, αυτό της Αθηνάς του Arezzo, εκτίθεται στο μουσείο κυκλαδικής τέχνης.

Για την ιστορία του αγάλματος και την είδηση της έκθεσης δύο καλά κείμενα απο τις εφημερίδες το Βήμα και το Έθνος.

Μια μόνο μικρή διαπίστωση δική μου γιατί το ένα άρθρο σχολιάζει, αναπαράγοντας μια μάλλον διαδεδομένη άποψη το άγαλμα με τα εξής λόγια: "Είναι ήρεμη, δεν έχει επιθετική στάση ούτε κρατάει όπλα. Είναι μια Αθηνά σε καιρό ειρήνης."
Εγώ θα έλεγα απλά πως είναι μια Αθηνά - ή μια Αθήνα- "κατακτημένη"

και εγώ την προτιμώ έτσι.

ΠΑΛΛΑΣ ΤΡΙΤΟΓΕΝΕΙ ΑΝΑΣΣ' ΑΘΑΝΑ

ΟΡΘΟΥ ΤΗΝΔΕ ΠΟΛΙΝ ΤΕ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΑΣ

ΑΤΕΡ ΑΛΓΕΩΝ ΚΑΙ ΣΤΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΩΝ ΑΩΡΩΝ

ΣΥ ΤΕ ΚΑΙ ΠΑΤΗΡ

Χαίρε θεά και σώζε αυτήν την Πόλη

Οι Θεοί είναι πολλοί

Who are these creatures called the gods? They are dismissed as idle fictions by atheists and monotheists, capitalists an clergymen alike. But gods, in the plural, are found wherever human beings are found- unless the human beings claim exclusive rights, power and privilege, ispossessing the gods of their homes. Those who ask what a god is, like those who have to ask what a mountain or an eagle or a forest is, will not learn the answer from a book.
Robert Bringhurst, A Story as Sharp as a Knife: The Classical Haida Mythtellers and Their World (Masterworks of the Classical Haida Mythtellers)


Πριν λίγο καιρό με την ευκαιρία της ανάγνωσης του A world full of Gods, έγραφα πως επιτέλους έχουν αρχίσει να παρουσιάζονται και κάποια καλού ακαδημαικού επιπέδου βιβλία που ασχολούνται θρησκειολογικά, κοινωνιολογιακά με τον πολυθεισμό ώς ζωντανή επιλογή ξεφεύγοντας απο το θεολογικό μονόπώλειο των μονοθειστικών δογμάτων αλλά και απο την μοδάτη ενασχόληση ( σε ακαδημαικούς κύκλους ) με τα New age, wicca φαινόμενα.

Άλλο ένα που μόλις έλαβα και δείχνει εξαιρετικά δείγματα ( δεν το έχω τελειώσει ακόμα ) είναι και το The Deities Are Many (S U N Y Series in Religious Studies)

Και ένα μικρό αποσπασμά απο τις πρώτες σελίδες για να καταλάβουμε που κινείται ο συγγραφέας

'What few Westerners seem to realize is the possibility that polytheism fits the human mind and experience so comfortably that there is no need for confessional theology per se in polytheistic traditions.'

*Εάν το βιβλίο αγοραστεί με κλικ από εδώ ένα μικρό πόσο επί της τιμής του θα πιστωθεί στον λογαριασμό της Λατρευτικής κοινότητας Λάβρυς και θα χρησιμοποιηθεί για την αύξηση των τίτλων στην βιβλιοθήκη της.

Πρόσφατα ψηφοδέλτια

Βρήκα κάποια ψηφοδέλτια της τελευταίας στιγμής για όσους ακόμα προβληματίζονται τι θα ρίξουν στον δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών

Οι εκλογές και ο κύκλος των παραγνωρισμένων ποιητών

Ή αλλιώς, πως το κόμμα του Αλ Τσαντίρ και του Ράδιο Αρβύλα έφεραν δημοτικούς άρχοντες τον Ψινάκη και την Χρυσή Αυγή.

Γράφω το παρόν γιατί ξεκινώντας κάποιες ημέρες πριν τις εκλογές και μέχρι αυτήν την στιγμή έχω διαβάσει/ακούσει τόση μπουρδολογία – με ευφάνταστους μάλιστα λογοτεχνικούς αμανέδες, εξ’ ού και ο τίτλος - για την μην συμμετοχή στις εκλογές που δεν πάει άλλο.

Παρακάμπτω το γεγονός πως τηλεπερσόνες ανοιχτά υποστήριζαν την μην συμμετοχή στις εκλογές σαν αυτοί με τα εκατομμύρια, τις βίλες, τα κότερα, τις πρέζες, τις γκόμενες/ους και δεν ξέρω γω τι άλλο να είναι η φωνή του λαού που εξοντώνεται καθημερινά και απειλείται άμεσα από την κρίση γιατί είναι πολύ σουρεαλιστικό για ανάλυση. Η από την άλλη μεριά αυνανιστική ευχαρίστηση του «λαού» όταν τους ακούει ξεφεύγει και από το σουρεαλιστικό και πάει στο επιστημονικά λοβοτομημένο οπότε το αφήνω και αυτό.

Έχουμε λοιπόν το γεγονός της τεράστιας αποχής από τις εκλογές που αναγνωρίζεται – και ορθά – σαν διαμαρτυρία στο όλο κοινωνικοπολιτικό σκηνικό που έχουμε βρεθεί να παίζουμε τους γελωτοποιούς κομπάρσους. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι κυρίως η καταστροφολάγνα ευχαρίστηση των παραγνωρισμένων ποιητών στο δρόμο, στα μπλογκ, στις τηλεοράσεις που όχι μόνο χαίρονται με το γεγονός και το επενδύουν με επικές, θριαμβευτικές άριες, αλλά το προωθούν κι’ όλας με ….. ανύπαρκτα; Επιχειρήματα.

Αν δεν κάνω λάθος είμαστε σε αριθμό πολιτικών σχημάτων που κατεβαίνουν σε εκλογές αν όχι η πρώτη χώρα σίγουρα στις πρώτες θέσεις πράγμα που αν μη τι άλλο δείχνει μια πολυφωνία. Υπάρχουν λύσεις για κάθε πρόβλημα. Από Ανταρσία μέχρι Χρυσή αυγή. Ε δηλαδή θέλετε να μου πείτε πως το 45% ( πόσο είναι η αποχή ) δεν βρίσκει κανένα χρωματικό τόνο που να του ταιριάζει με το νοητικό του οικοδόμημα; Περίεργο εκτός και αν δεν έχει το ίδιο κανένα νοητικό οικοδόμημα.

Το πιο περίεργο είναι πως ο κύκλος των χαμένων ποιητών, τραγουδάει ιδεολογικούς σκοπούς. Άντε και να το δεχτώ πως υπάρχουν και κάποιοι ιδεολόγοι ( και να με συγχωρήσουν οι ένας δυο τρείς που είναι και ίσως το διαβάσουν αυτό )

Είναι σου λέει ο άλλος Αναρχικός, δεν τον εκφράζει η κοινοβουλευτική δημοκρατία δεν συμμετέχει σε εκλογές και λοιπές «δημοκρατικές» διαδικασίες. Να το δεχτώ αλλά φιλαράκι αναρχικέ μήπως μένεις σε διαμερισματάκι; Μήπως έχεις tv, τουτού, iphone, κτλ; Μήπως είσαι και στελεχάκος; Μήπως πάς διακοπούλες; Μήπως πίνεις φραπεδάκια και εσπρεσάκια των 3 κ 4 ευρώ με τα φιλαράκια στα καφέ στις πλατείες; Ε άντε και γαμήσου.

Είναι σου λέει ο άλλος Εθνικι, δεν τον εκφράζει η κοινοβουλευτική δημοκρατία δεν συμμετέχει σε εκλογές και λοιπές «δημοκρατικές» διαδικασίες. Να το δεχτώ αλλά φιλαράκι εθνικοσοσιαλιστή, μήπως νοικιάζεις κανά ετοιμόρροπο σπιτάκι σε 50 λαθρομετανάστες; Μήπως ψωνίζεις τίποτα κινέζικα; Μήπως σου μαζεύουν τα χωραφάκια τίποτα «βάρβαροι» εργάτες τους οποίους μετά ρίχνεις στο ζύγι με απειλές; Μήπως πίνεις φραπεδάκια και εσπρεσάκια των 3 κ 4 ευρώ με τα φιλαράκια στα καφέ στις πλατείες; Ε άντε και γαμήσου

Είναι σου λέει ο άλλος αμεσοδημοκράτης, δεν τον εκφράζει η κοινοβουλευτική δημοκρατία δεν συμμετέχει σε εκλογές και λοιπές «δημοκρατικές» διαδικασίες. Φιλαράκι αμεσοδημοκράτη, έχεις ποτέ συμμετάσχει σε κάτι από τα κοινά, όπου σου δίνεται η ευκαιρία; Έχεις ποτέ ενδιαφερθεί να κάνεις έναν σύλλογο, μια ομάδα ένα κάτι που να λειτουργεί αμεσοδημοκρατικά και να το περάσεις στην κοινωνία; Η μήπως η αμεσοδημοκρατία σου περιορίζεται στις συζητήσεις ποδοσφαίρου όταν πίνεις τα φραπεδάκια και εσπρεσάκια των 3 κ 4 ευρώ με τα φιλαράκια στα καφέ στις πλατείες; Ε άντε και γαμήσου.

Δεν θα επεκταθώ σε περαιτέρω κατηγορίες ιδεολόγων πχ αριστοκράτες, βασιλόφρονες, υπέρ της μοναρχίας κα, που η ιδεολογία τους θα τους εμπόδιζε να πάνε να ψηφίσουν σε ένα καθεστώς κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Αυτό που θέλω να ρωτήσω είναι τελικά από το 45% αποχής πόσοι είναι πραγματικά ιδεολόγοι;

Γιατί αν ήταν πολλοί όλο και κάποια ενέργεια αποτέλεσμα της ιδεολογίας τους θα βλέπαμε στην κοινωνία και δεν θα μέναμε με τα μπουρου μπουρου και τους λογοτέχνες στα μπλογκ.

Αν οι ιδεολόγοι ήταν τόσοι πολλοί γιατί δεν μαζεύονται να φτιάξουν ένα αναρχικό, εθνικοσοσιαλιστικό, βασιλικό, αριστοκρατικό, αμεσοδημοκρατικό ή ότι άλλο κόμμα και να κερδίσουν την εξουσία;Και αν είναι μοιρασμένοι στις παραπάνω κατηγορίες έχω και άλλη ιδέα. Γιατί ρε παίδες να μην γίνει ένας συνδυασμός δυνάμεων με σκοπό την επανάσταση που θα φέρει την κατάλυση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας - που είναι και το ιδεολογικό κοινό - και μετά έχει ο θεός τρώγεστε μεταξύ σας για το ποιος θα απομείνει.

Το γιατί δεν γίνεται αυτό είναι απλό. Γιατί απλά το πλειοψηφικό μας κόμμα είναι το κόμμα των αποχαυνωμένων, κουτοπόνηρων, παρτάκιδων. Το κόμμα του «φευγάτου η μάνα δεν έκλαψε ποτέ», το κόμμα του «αφού έτσι κάνουν και οι άλλοι», το κόμμα του "όπου με παρνει" το κόμμα του «εμού θανόντος γαια πυρί μειχθήτω».

Το κόμμα αυτό έχει απλά χωριστεί σε δύο μερίδες. Αυτούς που εκλέγουν τα κόμματα εξουσίας ( γιατί τρώνε μαζί τους ) και αυτούς που απέχουν ( γιατί έπαψαν να τρώνε ή δεν πρόλαβαν ). Το κόμμα που στην πραγματικότητα ως απόλυτη πλειοψηφία φέρνει πάλι πρώτα τα 2 κόμματα του «μαζί τα φάγαμε» και δημοτικούς άρχοντες τον Ψινάκη και την Χρυσή Αυγή. Το κόμμα των παραγνωρισμένων ποιητών.

Άντε παιδιά ξεκινήστε την επανάσταση και έρχομαιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι.

ΥΓ: Τουλάχιστον ρε διαμαρτυρόμενοι αφού δεν κάνετε επανάστα, ρίχτε ένα μάυρο στην γαμωκάλπη ( γενικά μιλάω όχι τώρα που δεν παίζουν δεύτερο γύρο οι «σύντροφοι» ) και πάμε για φραπεδούμπα να αναλύσουμε τα «ιδεολογικά» μας μετά.

Ανήρ παιδεία κεκοσμημένος

Οι πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης κυκλοφόρησαν πρόσφατα την συλλογή από τα πρακτικά της επιστημονικής ημερίδας που έγινε στο Ρέθυμνο το 2007 στην μνήμη του μεγάλου Γάλλου Ελληνιστή Jean-Pierre Vernant. Τον Vernant που το πανεπιστήμιο Κρήτης το 2001 είχε αναγορεύσει επίτιμο διδάκτορα «άνδρας σοφός, υπόδειγμα δασκάλου και ερευνητή ιστορικού ανανέωσε τη μελέτη της αρχαίας ελληνικής κοινωνίας και άνοιξε νέους μεθοδολογικούς δρόμους στην έρευνα που πλούτισαν την ευαισθησία μας» σύμφωνα με το ψήφισμα.

Ένα πολύ όμορφο μικρό βιβλιαράκι με 5 διαλέξεις από φίλους και συνεργάτες του “Jipe” που μας εισαγάγουν με τον καλύτερο τρόπο στο ευρύ έργο του, έργο που ακουμπάει την πολιτική, τον μύθο, την θρησκεία το θέατρο και πολλά άλλα. Για όσους δεν γνωρίζουν τον Vernant μια καλή ευκαιρία να τον μάθουν μέσα από τα λόγια των συναδέλφων του.

Όπως έλεγε ο ίδιος και αντιγράφω από το πρόλογο της συνεργάτιδας του και μεταφράστριας έργων του στα Ελληνικά Σ.Γεωργούδη τα λόγια του:

«θέλουμε να παραμείνει η (αρχαία) Ελλάδα παρούσα στην εκπαίδευση μας, ζωντανή στην κουλτούρα μας… γιατί, έχοντας τη θέση της μέσα σε μια ανθρώπινη πολύδρομη ιστορία , μας καλεί να σκεφτούμε με περισσότερη διαύγεια τα προβλήματα και τους στόχους του πολιτισμού μας, μας βοηθάει να καταλάβουμε καλύτερα το τι είμαστε, σε σύγκριση και σε αντιπαράθεση με τους άλλους. Αυτός ο ελληνισμός είναι για εμάς στοιχείο σύγκρισης, γιατί αποτελεί μια συμβολή στην γνώση του ανθρώπου μέσα στην ποικιλία των πολιτισμικών συνόλων.»

Ινδουιστές για τον Ελληνισμό ή ποιοί οφείλουμε να είμαστε στα μάτια των άλλων

Διαβάζοντας σε ένα αγγλόφωνο ινδουιστικό φόρουμ μια "διαμάχη" για την έννοια του Dharma (απλοϊκά θα λέγαμε "ιερός νόμος"), έπεσα στο παρακάτω σημαντικότατο απόσπασμα. Δεν ξέρω ποιος και τι είναι αυτός που το γράφει όμως ανεξαρτήτως ιδιοτήτων το τι στην πραγματικότητα πρέπει να λέει σε εμάς είναι πολύ σοβαρό. Άνευ περεταίρω σχολιασμού παραθέτω μια γρήγορη μετάφραση με μερικά σχόλια σε italics εκεί που χρειάζεται για να καταλάβουμε το τι εννοεί.

Τι αγεφύρωτο χάσμα που χωρίζει τους σημερινούς ( εδώ ο συγγραφέας του ποστ χρησιμοποιεί έναν χαρακτηρισμό που δεν μπορεί να μεταφραστεί, και εννοεί τους μορφωμένους Ινδούς που χρησιμοποιούν χριστιανική ορολογία στην θεολογία τους έχοντας προφανώς επηρεαστεί από τον χριστιανισμό με αποτέλεσμα να αλλοιώνουν το πραγματικό νόημα της παράδοσης, με άλλα λόγια εκχριστιανισμένους ) Ινδούς από αυτό που πνευματικά ήταν η μεγάλη πλειοψηφία των πεπαιδευμένων ( αλλά και οι άλλες τάξεις ) Ελλήνων όταν ήταν στα πρόθυρα της εξαφάνισης. Οι μορφωμένοι Έλληνες συνειδητά επιχειρηματολογούσαν υπέρ του παραδοσιακού Ελληνισμού ( αναφέρεται στην θρησκεία με την λέξη Ελληνισμός η οποία όπως και Ινδουισμός ταυτίζει το έθνος με την θρησκεία ) και ΟΛΕΣ οι τάξεις ( το αναφέρει κατ’ αντιστοιχία των Ινδικών καστών ) της Ελληνικής κοινωνίας μάχονταν για το δικαίωμα τους να συνεχίζουν τον παραδοσιακό Ελληνισμό.

Σε αντίθεση, οι σύγχρονοι Ινδουιστές επιχειρηματολογούν ( υποσυνείδητα ) υπέρ της μαγειρεμένης (με την έννοια της σκευωρίας) προβολής/εκδοχής του παγανισμού τους και επιμένουν πως Αυτό είναι ο Ινδουισμός.

Η διαφορά είναι η εξής. Οι Έλληνες πέθαναν σαν Έλληνες, η θρησκεία του ήταν ακόμα Ελληνική όταν καταστράφηκαν. Τα μυαλά τους δεν κατακτήθηκαν.

Οι Ινδουιστές απλά θα σταματήσουν να είναι ινδουιστές. Τα μυαλά τους θα έχουν κατακτηθεί πριν ξεφτιλιστούν, κατακτηθούν τα σώματα τους.

Οι σημερινοί Ινδουιστές μπορούν να πειστούν για τα πάντα αφού αλλοτριωθούν – για τα πάντα εκτός από το να βρουν την θρησκεία τους ξανά. Παρεμπίπτοντος αυτό είναι ο χριστιανισμός: Η μη ανατρέψιμη αλλοτρίωση/αποξένωση του παγανιστή από τον παγανισμό, ακόμα και όταν ο αλλοτριωμένος φαντάζεται πως ακόμα του αξίζει η ταμπέλα «παγανιστής» ( Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί τον όρο "heathen" που μεταφράζεται συνήθως "εθνικός" και ταυτίζεται ενοιολογικό και με τον ετεροπροσδιορισμό "παγανιστής" καθώς και τά δύο χρησιμοποιήθηκαν ιστορικά απο τους χριστιανούς για να δηλώσουν τους μη χριστιανούς) παρά το ότι έχει καταπιεί τόσο πολύ τις χριστιανικές δοξασίες για τον παγανισμό.

Η μεταλλακτική τάση είναι εμφανής. Είναι η σημερινοί Ινδουιστές που λένε πως οι «θεοί» είναι «μύθοι». Και είναι επίσης οι σημερινοί ινδουιστές που την πατάνε με την χριστιανική αντίστροφη ψυχολογία, τόσο πολύ που επιλέγουν να διακηρύττουν ακόμα και στο δικαστήριο πως είναι «μονο(πολύ)θεϊστές» ( οι συγκεκριμένοι κατηγορία Ινδουιστών –βέβαια, οι άλλοι δεν ξέρουν καν τι είναι μύθος, μονο/πολυθεϊσμός, «είδωλα», αποθέωση) ο συγγραφέας εμφανώς ταυτίζει αυτούς με μορφωμένες τάξεις δυτικό/χριστιανοτραφείς θα λέγαμε ίσως.

Όλες αυτές ήταν αρχικά χριστιανικές αντιλήψεις για το Ινδουιστικό Ντάρμα τις οποίες παπαγαλίζουν οι σημερινοί Ινδουιστές έχοντας τες εγκολπωθεί επιτυχώς. Κάτι στο οποίο πάντα στόχευε ο χριστιανισμός. Το ενδιαφέρον είναι πως οι επηρεασμένοι (μολυσμένοι) Ινδουιστές πάντα πιστεύουν πως αυτό ήταν μια οικιοθελής πνευματική, εξέλιξη/κατανόηση/ ένα ορθό συμπέρασμα μπλα μπλα μπλα. Το ότι δεν είναι έτσι μπορείς να το καταλάβεις όταν συγκρίνεις τους μεταλλαγμένους Ινδουιστές με τους Ινδουιστές προγόνους τους ή με την γενική κατάσταση των αρχαίων Ελλήνων πριν την πτώση τους ( ή και με τους σημερινούς Έλληνες ) πολύ σημαντικό εννοεί κατά το έθος εδώ χρησιμοποιώντας μόνο την λέξη Έλληνας, ή όταν απλά αναθεωρήσεις πως ο εκφρασμένος πάντα χριστιανικός στόχος ήταν να από-ινδο-ποιήσει του Ινδουιστές ακριβώς με το να τους κάνει να δεχτούν και να επαναλαμβάνουν «οικειοθελώς» την χριστιανική άποψη για την θρησκεία τους.

Το ξεχασμένο παρελθόν της Ευρώπης - Η Κοιλάδα του Δούναβη 5000-3500πχ

Ξεκίνησαν πριν λίγες ημέρες δύο εξαιρετικές παράλληλες εκθέσεις στο Μουσείο Κυκλαδικής τέχνης για τους νεολιθικούς πολιτισμούς ( ο όρος πολιτισμός εδώ έχει τοπικό ορισμό ) που ανεπτύχθησαν στην περιοχή που έχει επικρατήσει να λέγεται παλαιά Ευρώπη.

Με τον όρο παλαιά Ευρώπη (η ονομασία προήλθε αρχικά από μια μελέτη στον Ινδοευρωπαϊσμό αλλά τελικά ξέφυγε από αυτό το ιδεολογικό πλαίσιο) ονομάζουμε την περιοχή που εκτίνεται από την Ρουμανία μέχρι κάτω την Βαλκανική χερσόνησο ( Οι τούμπες τις Μακεδονίας συχνά συμπεριλαμβάνονται η Θεσσαλία και η Αττική συχνά όχι ) όπου έχουμε τα πρώτα ιστορικά τεκμήρια ανεπτυγμένων νεολιθικών οικισμών με σπουδαίες δομές, τεχνολογία και πολιτισμικές κατακτήσεις για την εποχή. Η περίοδος στην οποία αναφερόμαστε αρχίζει από τους οικισμούς της Θεσσαλίας το 7000-6000 πχ ( Σέσκλο ) και φτάνει μέχρι το Cucuteni της Ρουμανίας και την Τρίπολη της Ουκρανίας το 3200πχ όπου ξεκινά η πρώιμη εποχή του χαλκού.

Οι αρχαιολογικές θέσεις φαίνεται να επιβεβαιώνουν τις θέσεις και φάσεις της μετάδοσης της γεωργίας και της μετανάστευσης των φύλων από την Ασία.

Πολλά εντυπωσιακά στοιχεία αρχίζουν και έρχονται στο φώς τις τελευταίες δεκαετίες όχι μόνο λόγω των εκτεταμένων ανασκαφικών εργασιών στις διάφορες περιοχές ( όπως πχ στην Βάρνα της Βουλγαρίας όπου βρέθηκαν τα πιο πρώιμα οργανωμένα(;) νεκροταφεία ) αλλά και γιατί έχουν πια ξεπεραστεί τα κυριότερα πολιτικά εμπόδια ( μέχρι πριν λίγα χρόνια τα ευρήματα από τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ δεν μπορούσαν να συσχετιστούν με τα υπόλοιπα ) που εμπόδιζαν τους αρχαιολόγους να εξαγάγουν χρήσιμα συνδυαστικά συμπεράσματα. Η εντυπωσιακή εικόνα που σιγά σιγά σχηματίζεται είναι αυτή ενός νεολιθικού ανεπτυγμένου κόσμου, με οργανωμένες δομές που δεν περιμέναμε για την εποχή, με εμπόριο, με καινοτομίες, με πολιτισμό.

Την περιοδική αυτή έκθεση με τίτλο «The Lost world of Old Europe» ξεκίνησε το Ινστιτούτο για την μελέτη του αρχαίου κόσμου ( NY University ) και μπορείτε να επισκεφτείτε μέχρι τις 10 Ιανουαρίου στο μουσείο.

Ενδιαφέροντα στιγμιότυπα της έκθεσης.

• Το πέρασμα από την νομαδική ζωή και την κτηνοτροφία στην κατοίκιση και την καλλιέργεια
• Οι πρώτοι οικισμοί στην Ευρώπη
• Τα πρώτα νεκροταφεία στην Ευρώπη
• Τα λατρευτικά(;) ειδώλια με τις «μεγάλες μητέρες»
• Η ανεπτυγμένη κεραμική ( έχουμε για πρώτη φορά εικονογραφία και τεχνικές χρωματικής αποτύπωσης όπως αργότερα στα γνωστά μας μελανόμορφα, ερυθρόμορφα αγγεία )
• Το εμπόριο κοχυλιών από Νότο (Αιγαίο) προς Βορά (Μέχρι και τα Καρπάθια στην Β. Ρουμανία) και χρυσού και χαλκού (θυμηθείτε χρυσόμαλλο δέρας κτλ) από Βορά προς Νότο.
• Η ποσότητα χρυσού κ χαλκού που έχει βρεθεί στην «παλαιά Ευρώπη» μέχρι το 3000πχ είναι μεγαλύτερη απ’ ότι σε όλο τον πλανήτη μαζί μέχρι τότε
• Παρ’ ότι μιλάμε για νεολιθικό πολιτισμό υπάρχει μεταλλοτεχνία, μέχρι και ανεπτυγμένες τεχνικές χύτευσης για εργαλεία ( όπως τσάπες, αξίνες )
• Οι Ρουμάνοι αρχαιολόγοι που στα βραχιόλια από συγκεκριμένα όστρακα αναγνωρίζουν σε πολλές περιπτώσεις την Αιγιακή καταγωγή των κατοίκων.
• Η συνολική εικόνα ενός στην πραγματικότητα πολιτισμού διεσπαρμένου σε αυτήν την έκταση.
• Η κατάρριψη του μύθου περί μητριαρχίας από τα ευρήματα του νεκροταφείου της Βάρνας αφού βρέθηκε μια πιο συνήθης κοινωνικά ιεραρχική κοινωνία και άλλα πολλά

Οι υπεύθυνοι της έκθεσης στην Ελλάδα και το μουσείο προχώρησαν πολύ σωστά στην δημιουργία μιας παράλληλης έκθεσης με τίτλο «Οι σχέσεις της Ελλάδας με τα Βαλκάνια στη Νεολιθική εποχή» με τα Ελλαδικά ευρήματα της περιόδου τα οποία λείπουν από την αρχική έκθεση η οποία εστιάζεται στα Βαλκάνια ( από Βουλγαρία και πάνω ) και στην 5-3 χιλ.Έτσι σε μια ακόμα αίθουσα και αφού δούμε τα ευρήματα από την Βουλγαρία, την Ρουμανία κτλ μπορούμε να μελετήσουμε και τα Ελληνικά αντίστοιχα, και να θαυμάσουμε τις προφανείς αντιστοιχίες. Σίγουρα πολλά χρήσιμα συμπεράσματα εξάγονται από την ύπαρξη αυτής της έκθεσης. Ακόμα πιο βέβαιο είναι πως πολλά ερωτήματα μένουν να απαντηθούν – όπως πχ γιατί διασπάστηκε η συνέχεια αυτών των πολιτισμών, κάτι που περιμένουμε με ενδιαφέρον να γίνει στο μέλλον.

Τέλος συνιστώ ανεπιφύλακτα και τους δύο καταλόγους της έκθεσης που έχουν όλα τα εκθέματα και τις απαραίτητες μελέτες.

Όρκοι παλαιοί και ευχές

Την μνήμη μου σαν σήκωσα
κάτω απ' την μαύρη πέτρα
προγόνων μύριων ήχησαν
βαθιά μου ιαχές

Το βλέμμα μου σαν ύψωσα
στου κίονα την λάμψη
λαμπρών αιώνων στοίχειωσαν
τον νου μου οι μορφές

Το χέρι μου σαν χάιδεψε
βωμό βαμμένο μ' αίμα
μες την καρδιά μετάγγισε
του γένους προτροπές

Το σώμα μου σαν γεύτηκε
της γης αυτής τα δώρα
μες τον χορό εσύρθηκε
λαμπρές κρυφές γιορτές

Ο άνεμος σαν γέμισε
το στέρνο μου με ρόδα
θυμάρι, μύρο σκέπασαν
τις γκρίζες εποχές

Και σαν το βλέμμα χόρτασε
το χέρι ανυψώθη
στο στήθος πάνω ακούμπησε
το μέρος της καρδιάς

Και όπως το σώμα χάιδευε
ο άνεμος ο θείος
μνήμη στην γλώσσα φύτεψε
όρκους παλαιούς και ευχές

Aurora Borealis

Πέτυχα σήμερα το πολύ όμορφο site της Καναδικής διαστημικής εταιρίας CSA που έχει Live feed της Aurora απο τον Καναδά. Επισκευτείτε το αξίζει

Οι θνήσκοντες Θεοί και ο θάνατος του Μεγάλου Πανός

Μια "φίλη" ανέβασε σήμερα στο FB ένα Link από ένα μπλογκ που αναδημοσίευε ένα κείμενο για τον Θεό Πάνα. Είδα έκπληκτος μπροστά μου πατώντας το Link ένα κείμενο που είχα γράψει πολλά πολλά χρόνια πριν για το περιοδικό Διϊπετές. Αγαθό κείμενο, αγαθά χρόνια... Οπότε το "ανεβάζω" στο παρόν και εγώ, μαζί με το απαραίτητο συνοδευτικό τραγουδάκι, να μου τα θυμίζει.

Το δράμα ενός θνήσκοντος θεού, ενός θεού δηλαδή που πεθαίνει και αργότερα επιστρέφει στην ζωή, αποτελεί ένα βασικό μέρος αρκετών εθνικών θρησκειών και μοιάζει στις διάφορες παραλλαγές του να είναι κοινός τόπος των περισσότερων λαϊκών λατρειών που αναπτύχθηκαν στην ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου και Δυτικής Ασίας. Τα βασικά συστατικά αυτού του μύθου εμφανίζονται και σε βορειότερες παραδόσεις, όπως λ.χ. στην τευτονική, όπου συναντάμε τον θάνατο του θεού Όντιν από σταύρωση και την ανάστασή του μετά το πέρας μίας περιόδου εννέα ημερών. Όμως αρκετά πιο ολοκληρωμένη εικόνα των βασικών στοιχείων και των τελετουργιών που συνοδεύουν το μύθο του θνήσκοντος θεού έχουμε όταν στρέψουμε το βλέμμα σε θεούς όπως ο Βαβυλωνιακός Βααλ ή Βήλος, ο Αιγύπτιος Όσιρις, ο Σουμέριος Ταμμούζ αλλά και ο Διόνυσος και ο κρητικός Δίας. Μελετώντας συγκριτικά τους μύθους που συνοδεύουν αυτούς τους θεούς μπορούμε ανασυνθέτοντας να διαπιστώσουμε τα κεντρικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν αυτό το δράμα. Πρέπει βέβαια να λάβουμε υπόψη πως μια λατρεία που οι απαρχές της βρίσκονται στην λατρεία της φύσης, μπορεί αργότερα να πάρει και άλλες μορφές εκτός της ανάδειξης της "αενάου κινήσεως" και της αναγέννησης της φύσης, όπως αυτό συνέβη στο Διονυσιακό Δράμα με την πολυεπίπεδη συμβολιστική του. Οι μύθοι λοιπόν των πασχόντων αυτών θεών, αν και έχουν την ίδια βάση, βρίσκονται σε διάφορα επίπεδα εξέλιξης όσον αφορά το νοηματικό και συμβολικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούνται. Τα κύρια στοιχεία της κοινής βάσης μπορούν, λίγο απλουστευτικά, να δοθούν ως εξής.

ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ: Ο θεός αναχωρεί για να λάβει μέρος σε μια εκστρατεία, ένα κυνήγι. ή μια ηρωική ενέργεια άλλης μορφής, όπως λ.χ. η κάθοδος στον Άδη. Στο μέρος της άφιξής του, ο θεός λαβώνεται και πεθαίνει, αρκετές φορές λόγω της συμπαιγνίας άλλων αντιπάλων του δυνάμεων, συχνά θεϊκών, σε άλλες περιπτώσεις από το ίδιο το θήραμα που κυνηγάει. Μπορούμε ενδεικτικά να αναφέρουμε τις περιπτώσεις του Βάαλ, του Όσιρι και του Άδωνι . Ο Άδωνις κατά την διάρκεια κυνηγιού πέφτει λαβωμένος από το χτύπημα ενός κάπρου, ο Βάαλ ξανά σε κυνήγι σκοτώνεται από τέρατα και ο Όσιρις ύστερα από δολερή ενέργεια του αντιπάλου θεού Σήθ.

ΑΝΑΓΓΕΛΙΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ: Με κάποιο τρόπο, ο θάνατος του θεού γίνεται γνωστός και το μήνυμα αμέσως μεταφέρεται σε όλους. Φράσεις αυτής της αναγγελίας, όπως οι παρακάτω, είναι στην φόρμα τους κοινές σε όλες τις λατρείες του θνήσκοντος θεού. " νεκρός είναι ο άξιος Βάαλ", "ώλετο ο καλός Άδωνις".Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφέρουμε ότι πολλές φορές η μορφή του θεού αντικαθίσταται από κάποιον ήρωα ή και θνητό. Αυτό είναι εμφανές στις τραγωδίες όπου τον ρόλο του θεού παίρνει λ.χ..ο Ιππόλυτος ή ο Πενθέας. Την αναγγελία του θανάτου του θεού, συχνά ακολουθεί η αναζήτησή του από κάποιον, συνήθως από κάποια συγγενική δύναμη. Έχουμε για παράδειγμα την αναζήτηση του Όσιρι από την Ίσιδα, του Άδωνι από την Αστάρτη , του Ταμμούζ από την Ιστάρ, αλλά και σε παραλληλισμό, όπως είπαμε στην περίπτωση των Τραγωδιών, τα κομμάτια του σπαραγμένου Πενθέα, βρίσκει ο Κάδμος.

ΘΡΗΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟ: Οι πιστοί θρηνούν την απώλεια του αξιολάτρευτου θεού και τον μαρασμό της φύσης που έρχεται ως συνέπεια. Οι τελετουργίες που αναπαριστούν αυτούς τους θρήνους, γίνονταν κάθε χρόνο από τους Ιερείς του πάσχοντος θεού και πολλές φορές οι πιστοί τις θεωρούσαν αναγκαίες για να επιστρέψει αυτός και να αναγεννηθεί η φύση που με την απώλεια του πέθανε και αυτή. Για τον λόγο αυτόν, οι τελετουργίες λάμβαναν χώρα στο τέλος του Χειμώνα και ην αρχή της Άνοιξης που συχνά ήταν και η αλλαγή του έτους. Κεντρικό σημείο των τελετουργιών αποτελεί το μέρος θανάτου του θεού ή η τοποθεσία του τάφου του (αν αυτά είναι γνωστά ). Συνήθως, ο τάφος βρίσκεται σε σπηλιά ( όπου εκτός ελαχίστων περιπτώσεων γεννήθηκε και ο θεός, οπότε και θα επιστρέψει από το ίδιο μέρος) όπως στην περίπτωση του κρητικού Δία και του Ιδαίου Άντρου. Η σπηλιά συμβολίζει την πύλη από όπου ο θεός εξέρχεται από τούτο τον κόσμο, την πορεία από το φως της ζωής στο συμβολικό σκοτάδι του θανάτου. Σε κάποιες περιπτώσεις όπως αυτή των θεών της Μεσοποταμίας ο τάφος βρίσκεται μέσα σε ναό ( τα γνωστά Ζιγκουράτ ) ο οποίος αναπαράγει την ίδια ετερότητα σε σχέση με τον έξω κόσμο όπως η σπηλιά. Εικάζεται ότι στα άδυτα των Δελφών βρισκόταν και ο τάφος του Διονύσου. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο τάφος του Άδωνι βρισκόταν κάτω από το ναό της Αστάρτης στην Βηθλεέμ, πού αργότερα αναγορεύθηκε σε τάφο του Τζέσουα από τον Κωνσταντίνο. Η οικειοποίηση των μύθων των εθνών της Ανατολικής Μεσογείου από τον Χριστιανισμό γίνεται ακόμα και σε αυτό το σημείο παραπάνω από εμφανής. Πρέπει εδώ να αναφέρουμε πως οι θρήνοι λάμβαναν πολλές φορές άμετρο χαρακτήρα ως προς τον τρόπο έκφρασης των πιστών, με λυγμούς κραυγές κ.τ.λ. κάτι που, βέβαια, δεν συμβάδιζε με την ελληνική ψυχή και φιλοσοφία γενικότερα, και γι' αυτό, το σημείο αυτό του "θείου δράματος" στην Ελλάδα υποβαθμίστηκε ή και σχεδόν εξαφανίστηκε.Όμως κάποιες λαϊκές θρησκευτικές ομάδες, και ιδιαίτερα οι γυναικείες, βρέθηκαν σε ένα κενό θρησκευτικής έκφρασης που αναπληρώθηκε με την αποδοχή του Άδωνι και την ευρεία του στήριξη από αυτές ακριβώς τις μάζες, αποδοχή που εξηγείται ακριβώς με τους παραπάνω λόγους. Έτσι, ο ξένος θεός Άδωνις, έδωσε ό,τι με την ανωτερότητα και αξιοπρέπειά του δεν μπορούσε να δώσει ο Έλληνας Διόνυσος. Η ίδια αμετροπρέπεια παρατηρείται και σήμερα κατά τον στολισμό και την περιφορά του Επιταφίου του Τζέσουα κατά την Μεγάλη Εβδομάδα των χριστιανών, η οποίες αποτελούν τελετουργίες αυτούσια Αδώνειες.

ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ: Βασικό στοιχείο του θείου δράματος αποτελούν οι επικλήσεις των πιστών για την "θεοφάνεια", την επιστροφή του θεού στον κόσμο των ζωντανών. Στις τελετουργίες καλέσματος μπορεί να περιλαμβάνονται διάφορες πρακτικές όπως το "κράξιμο" του θεού από τους πιστούς, η θυσία στις χθόνιες θεότητες για να τον απελευθερώσουν αλλά και το κάλεσμα μέσω ιερατικών μουσικών οργάνων όπως η σάλπιγγα. Αναφορικά, το σάλπισμα το βρίσκουμε την δεύτερη μέρα των τελετών του δράματος του Άττι στην Ρώμη, το κράξιμο στα Λήναια όπου ο δαδούχος προστάζει τους πιστούς " Καλείτε θεόν" και εκείνοι λένε την επίκληση " Σεμελήιε Ίακχε Πλουτοδότα" και την θυσία στις τελετές της Αλκυονίας Λίμνης από όπου κατεβαίνει και επιστρέφει από τον κάτω κόσμο ο θεός.Ο Πλούταρχος μας λέει πως οι πιστοί ρίχνανε ένα αρνί στην άβυσσο, προσφορά στον "πυλάοχον" του κάτω κόσμου και καλούσαν το θεό με μικρές σάλπιγγες κρυμμένες σε θυρσούς. Το κάλεσμα του θεού, ακολουθεί η ανάσταση του την οποία υποδέχονται οι πιστοί με κραυγές χαράς εναγκαλισμούς και ευχαριστίες. Η ανάσταση μπορεί να έχει την μορφή επιστροφής από τον Άδη ( Βήλος- Μαρντούκ), την αναγέννηση με μαγικό τρόπο ( με βότανο στον παράλληλο μύθο του Γλαύκου), και την πραγματική βρεφική αναγέννηση ( σπαραγμένος Ζαγρέας ).

Ο ΘΝΗΣΚΟΝ ΠΑΝΑΣ

Μια ιστορία που περιέχει κάποια από τα βασικά στοιχεία του μύθου και των τελετουργιών που συνοδεύουν έναν θνήσκοντα θεό, μας αφηγείται ο Πλούταρχος και αφορά τον θεό Πάνα. Μας μιλάει λοιπόν ο Πλούταρχος για ένα εμπορικό πλοίο που κατευθυνόταν στην Ιταλία με καπετάνιο τον Αιγύπτιο Θαμούν. Περνώντας κοντά από τους Παξούς οι επιβάτες του πλοίου άκουσαν μια φωνή από την στεριά να καλεί τον καπετάνιο. Αφού εκείνος αντεκάλεσε αρκετές φορές ζητώντας να μάθει ποιος τον ζητά, η μυστηριώδης φωνή του παρήγγειλε όταν περάσει από το Παλώδες να αναγγείλει πως " Παν ο Μέγας τέθνηκε".Εκπληρώνοντας την αποστολή του ο Θαμούν, φώναξε πως ο μέγας Παν πέθανε και πριν καλά - καλά προλάβει να ολοκληρώσει την αναγγελία του, από την στεριά ακούστηκε μέγα πλήθος να θρηνεί την απώλεια του θεού. Το περίεργο σε αυτήν την ιστορία είναι αν και μια συμβολιστική του θεού Πάνα τον θέλει να είναι και θεός της φύσης και της γονιμοποιάς της δύναμης, δεν υπάρχει πουθενά κάποια αναφορά που να υπονοεί πως αυτός κατείχε τον ρόλο ενός θνήσκοντος θεού, όπως ο Διόνυσος. Βέβαια, αρκετοί μελετητές, διακρίνοντας πολύ ορθά την αδιαμφισβήτητη ομοιότητα ( εξίσωση ) του ονόματος του καπετάνιου (Θαμούν) με τον Σουμέριο θεό (Ταμμούζ), αποδίδουν την ιστορία του Πλουτάρχου σε μια παρεξήγηση. Όμως ακόμα και αυτή η ερμηνεία της ιστορίας αφήνει κενά γιατί θα πρέπει να δεχθούμε πως ο ίδιος ο Πλούταρχος δεν γνώριζε καλά ή αγνοούσε τους μύθους που συνοδεύουν τον θεό Πάνα κάτι που ασφαλώς μπορεί να αμφισβητηθεί έντονα από την στιγμή που ο Πλούταρχος είναι ένας από τους πιο ολοκληρωμένους φιλοσόφους της εποχής του.

Μια άλλη ερμηνεία που μπορεί να δοθεί, είναι να ήθελε ο φιλόσοφος και μύστης να περάσει μέσω συμβολισμών ένα μήνυμα. Ζώντας σε μια εποχή παρακμής του κλασσικού πνεύματος, κάτω από τον Ρωμαϊκό ζυγό, ο Πλούταρχος ίσως με αυτό τον τρόπο προλογίζει ή και προφητεύει το τέλος της Ελληνικής σκέψης που κράτησε για περίπου τρεις αιώνες μετά από αυτόν, με τους τελευταίους εθνικούς φιλοσόφους όπως τον Κέλσο, τον Λιβάνιο, τον Ελληνικής παιδείας Λουκιανό κ.α. Έτσι, επειδή ο θεός Παν αν και όχι Ολύμπιος συνδέεται με πλήθος θεϊκών ενεργειών και τεχνών, όπως η μαντική, η μουσική, η αρσενική γονιμοποιός δύναμη, αλλά και με ανώτερες εξουσίες ( εξουσία πάνω στις μοίρες, πάνω στα πλάσματα της φύσης και πολλές άλλες) χρησιμοποιείται από τον Πλούταρχο ως συμβολισμός ενός όλου της Ελληνικής ψυχής, του "Παν"-τός της. Για να το καταφέρει αυτό ο Πλούταρχος, τοποθετεί σε μια ιστορία τον θεό, εμφανίζοντας τον ως θνήσκοντα.

Βλέπουμε πώς στον παρά-μύθο αυτόν, έχουμε κάποια από τα βασικά στοιχεία του δράματος, την αναγγελία του θανάτου χωρίς όμως να προηγείται αναχώρηση, και τον θρήνο που ακολουθεί μαζί με τις επιπτώσεις του θανάτου του θεού στην φύση. Σταματώντας όμως την ιστορία στο σημείο αυτό και χωρίς να υπάρχει κάποιος μύθος που να μπορεί να την συνεχίσει, ο Πλούταρχος, στερεί τον θεό από την επιστροφή.Έτσι ό,τι ο θεός συμβολίζει ( ίσως την φύση, ίσως την τέχνη της μαντικής ή το προαναφερθέν όλον) πεθαίνει μαζί του χωρίς πιθανότητες αναγέννησης και οι συνέπειες του θανάτου του παραμένουν "ες αεί" χωρίς διαδικασία αναστροφής, χωρίς το "κράξιμο" (κάλεσμα) του θεού για να γυρίσει. Και σε αυτήν την ερμηνεία βέβαια υπάρχει ένα τρωτό σημείο το οποίο είναι το γεγονός ότι στην εποχή του Πλουτάρχου ο θεός Πάνας απολάμβανε πολλές τιμές, με πλήθος ναών, τοπωνυμίων και λαϊκών λατρειών, οπότε και είναι αξιοπερίεργο το γιατί θέλησε ο φιλόσοφος να χρησιμοποιήσει το όνομα αυτού του θεού και όχι κάποιου άλλου του οποίου η λατρεία ήταν παραμελημένη και έφθινε, εκτός αν θεωρήσουμε πως έτσι ισχυροποιείται το μήνυμα, αφού ακόμα και ο μέγας Παν μπορεί να πεθάνει. Τέλος, θα πρέπει να δώσουμε και μια τρίτη εκδοχή, αυτή της ύστερης παραποίησης του κειμένου. Είναι πολύ πιθανό, μιας και έχει συμβεί ξανά (ας θυμηθούμε το "είπατε τώ βασιλεί."), το κείμενο να έπεσε αργότερα θύμα κάποιου χριστιανού με διάθεση προπαγάνδας εκ των έσω.

Όποια ερμηνεία όμως και αν θελήσουμε να δώσουμε, το γεγονός παραμένει πως ο θεός Παν είναι ζωντανός, μέρος μας και εμείς μέρος αυτού. Αν δεν υπήρχε αυτός, ως συνέπεια εξάλειψης ενός κοσμικού νόμου και ενός μέρους της Τάξης του σύμπαντος, δεν θα υπήρχαμε και εμείς. Ακόμη καλύτερα είναι να θυμηθούμε λίγους στίχους του μεγάλου ποιητή Κ. Παλαμά από το ποίημα του που τιτλοφορείται "Προς τον Απόλλωνα":

Η ΑΡΧΑΙΑ ΨΥΧΗ

ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ

ΑΘΕΛΗΤΑ ΚΡΥΜΜΕΝΗ

Ο ΜΕΓΑΣ ΠΑΝ ΔΕΝ ΠΕΘΑΝΕ

Ο ΠΑΝΑΣ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ

Αποχαιρετισμός στον Denis Guedj

Για κάποιο ανεξήγητο λόγο δεν πήρα χαμπάρι τον θάνατο του συγγραφέα Denis Guedj παρ' ότι προσπαθώ να προσέχω τέτοιες ειδήσεις. Αφού το διαπίστωσα έκανα και ένα search στο google και βρήκα η αλήθεια είναι ελάχιστες αναφορές γεγονός "ασύμετρο" σε σχέση με το έργο του συγγραφέα. Γι αυτό το λόγο έστω και με καθυστέρηση τόσων μηνών αντιγράφω τον αποχαιρετισμό του Τεύκρου προς τον δικό του Denis από την ιστοσελίδα του συλόγου "Θαλής + φίλοι"



Καλή αντάμωση Denis
Στις 24 Απριλίου 2010, ο συγγραφέας Denis Guedj έπαψε να υπάρχει. Για κάποιους από μας υπήρξε ένας στενός φίλος, για όλους μας ένας σοφός, πολύτιμος, γενναιόδωρος δάσκαλος. Με τα βιβλία του, εννιά από τα οποία μεταφράστηκαν στα Ελληνικά και αγαπήθηκαν ιδιαίτερα από το ελληνικό αναγνωστικό κοινό (Το Θεώρημα Του Παπαγάλου, Τα Αστέρια Της Βερενίκης, Το Μηδέν, Η Έπαυλη Των Ανδρών, Επιχείρηση Μεσημβρία, Το Μέτρο Του Κόσμου, Λα Μπέλα, Το Δωρεάν Δεν Αξίζει Πλέον Τίποτα, Εξηγώντας Τα Μαθηματικά Στις Κόρες Μου), έφερε τα μαθηματικά πιο κοντά στο μη εξειδικευμένο κοινό και κατάφερε να αναδείξει τον ανθρώπινο χαρακτήρα τους.
Στην ομάδα Θαλής + Φίλοι θα τον θυμόμαστε με αγάπη και ευγνωμοσύνη: για τα βιβλία του που είναι ιδιαίτερα δημοφιλή στις λέσχες ανάγνωσης και τα συνέδριά μας αλλά και για την απλότητα, την καλοσύνη, την ανθρωπιά του.

Ομιλία του Denis Guedj στο συνέδριο Mathematics and Narrative (Μύκονος 2005)

Αναδημοσιεύουμε πιο κάτω το άρθρο του Sylvestre Huet από την Liberation:
Ο Denis Guedj δεν υπάρχει πια. Έφυγε το Σάββατο 24 Απριλίου. Έτσι θα του άρεσε να ειπωθούν τα πράγματα. Λιτά. Χωρίς μελοδραματισμούς. Και χρησιμοποιώντας αριθμούς μια και ο Denis Guedj ήταν άνθρωπος των μαθηματικών, της γραφής, του πολιτισμού.
Την ώρα που πρέπει να σκύψουμε το κεφάλι, ν’ αραδιάσουμε τα λόγια του αποχαιρετισμού, να επιχειρήσουμε να τον κάνουμε να ξαναζήσει, έστω και για μια μονάχα στιγμή, οι εικόνες σωρεύονται και συνωστίζονται. Πρώτη απ’ όλες η πιο πρόσφατη. Αυτή του εβδομηντάρη που πέρσι – τότε που η Άνοιξη των Πανεπιστημίων του πρόσφερε την ευκαιρία να ξαναζήσει τις πιο ωραίες αναμνήσεις της ζωής του, το Μάη του 68 – έδινε μαθήματα στράτευσης στους φοιτητές της Vincennes στο Saint-Denis.
Υπήρξε ένας από τους οργανωτές της «άπειρης περιπόλου των πεισματωμένων» (στη φωτογραφία συμμετέχει σε μια διαδήλωση της περιπόλου) που πολιορκούσε, συχνά νυχθημερόν, το υπουργείο της Valérie Pécresse και που ρίζωσε στην πλατεία του δημαρχείου του Παρισιού. Παρόλο που η υγεία του δεν τον βοηθούσε, τον νιώθαμε πανευτυχή που άλλη μια φορά είχε κατεβεί στους δρόμους, που συμμετείχε ξανά στην εξέγερση, που αρνιόταν να συμβιβαστεί, να υποταχθεί στην εξουσία και στη ρουτίνα.
Πολυγραφότατος, γνώρισε την παγκόσμια αναγνώριση με το Θεώρημα του Παπαγάλου (Seuil, 1998) που μεταφράστηκε σε είκοσι γλώσσες και τα Αστέρια της Βερενίκης (Seuil, 2002). Μυθιστοριογράφος, θεατρικός συγγραφέας, ηθοποιός – δε δίστασε να κάνει ντουέτο μ’ έναν ακροβάτη για να κουβεντιάσουν ... σχετικά με τα μαθηματικά. Αλλά και σεναριογράφος, με μια ταινία το 1978, ένα ντοκυμανταίρ που ο τίτλος του, la Vie, t’en as qu’une,(Ζωή, δεν έχεις παρά μόνο μία) συνοψίζει την ουσία της σκέψης του, τη διδασκαλία του. Γιατί ο Denis Guedj ήταν πάνω απ’ όλα δάσκαλος. Για τον Pascal Binczack, σημερινό πρόεδρο του Πανεπιστημίου Paris 8 με τον οποίο τον συνέδεε μια στενή φιλία, ήταν «ένας συνάδελφος αφοσιωμένος, συγκινητικός που έδινε όλο του τον εαυτό στο έργο του εκπαιδευτικού – ερευνητή, που επένδυε προσωπικά στη στενή σχέση με τους φοιτητές του ξεπερνώντας συχνά τα όρια αυτού του κατά σύμβαση απαραίτητου. Το πάθος του και η ειλικρίνειά του, του κόστισαν συχνά αντιπάθειες στο χώρο μας. Τελικά η λέξη που τον περιγράφει καλύτερα είναι «γενναιοδωρία».
Ο Denis Guedj συνέχισε να διδάσκει μέχρι τα 69 του, μέχρι πέρσι τον Σεπτέμβρη. Είχε ζητήσει να ενταχθεί στο τμήμα ... κινηματογράφου του Paris 8 όπου έδινε μαθήματα σεναριογραφίας. Αλλωστε και τι δεν είχε διδάξει; Ανατρέχοντας στους τίτλους των μαθημάτων που δίδαξε το 1969 ο Pascal Binczack βρήκε, «Η λειτουργία της επιστήμης», «Οικολογία και επιστήμη», «Η εξουσία της επιστήμης» αλλά ακόμα και «Ο καπιταλισμός πρέπει να αλλάξει ή να εξαφανιστεί»... Με λίγα λόγια ήταν ένας άνθρωπος «χωρίς όρια».
Ο Denis Guedj είναι άρρηκτα δεμένος με την περιπέτεια των Vincennes. Υπέρμαχος της λαϊκής παιδείας, του ανοίγματος του πανεπιστημίου σε όλα τα ακροατήρια, συναντούσε με χαρά αυτές που αποκαλούσε «κυριούλες του δάσους των Vincennes», εργαζόμενες μητέρες που παρακολουθούσαν τα βραδινά του μαθήματα. Παρέμεινε πιστός στον «Μάη του 68» και δεν εγκατέλειψε ποτέ την προσωπική του δέσμευση για να συμμετάσχει σε οποιαδήποτε ομάδα διεύθυνσης ή διαχείρισης του πανεπιστημίου. Τελικά όλοι τον αποδέχονταν έτσι: αιώνια ανατρεπτικό, αντι – αυταρχικό μέχρι τέλους.
Οι αναγνώστες της Libération επωφελήθηκαν της θέλησης του Denis Guedj να τα μοιράζεται όλα. Έλαβε μέρος στο εγχείρημα των επιστημονικών τετραδίων Eurêka, που γεννήθηκε το 1990. Στη συνέχεια εγκαινίασε στην εφημερίδα την τακτική στήλη Μαθηματικά Χρονικά. Έπαιζε με τους μαθηματικούς όρους και την καθημερινή τους σημασία, πιστεύοντας ότι έτσι αποκαλύπτονται και το μυστικά των μαθηματικών και αυτά της κοινωνίας. Με το αρνητικό και το θετικό μας οδήγησε σε μια αποτίμηση ... των σοσιαλιστικών κρατών. Μέσω της αρχής του εγκλεισμού – αποκλεισμού, μια έννοια καθαρά μαθηματική, έφτασε σε αυτούς «που δεν είναι» και «που δεν έχουν ... εργασία, σπίτι, κοινωνική κάλυψη». Η έννοια της «απόκλισης» – που προϋποθέτει να είναι δυο μαθηματικά μεγέθη σύμμετρα εφαρμόστηκε σε αυτό που χωρίζει «φτωχούς και πλούσιους» και που «βαθαίνει συνεχώς». Όσο για την ιστορία του μέτρου και της κυριάρχησής του στον κόσμο – που την αφηγήθηκε το 2000 στο βιβλίο του Το μέτρο του κόσμου το συνέδεσε με την έννοια της Δημοκρατίας που είναι μία και αδιαίρετη: «Μια μοναδική ορθολογική μονάδα μετρήσεως ενώπιον της οποίας όλοι οι πολίτες είναι ίσοι».

Ευρωπαϊκές Ημέρες Πολιτιστικής Κληρονομιάς - «Μάγοι, ξόρκια και φυλακτά – Η μαγεία στον αρχαίο και χριστιανικό κόσμο».

Πάρα πολλές ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις αυτό το ΣΚ υπο το θεματικό τίτλο «Μάγοι, ξόρκια και φυλακτά – Η μαγεία στον αρχαίο και χριστιανικό κόσμο».

Μνημεία και αρχαιολογικοί χώροι ανοίγουν τις πόρτες τους σε πλήθος επισκεπτών σε όλη την Ευρώπη
Οι Ευρωπαϊκές Ημέρες Πολιτιστικής Κληρονομιάς – με τη στήριξη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής – αναμένεται να προσελκύσουν για άλλη μια φορά περίπου 20 εκατομμύρια άτομα σε 49 χώρες που θα επισκεφτούν επιλεγμένα μνημεία και αρχαιολογικούς χώρους. Παράλληλα στη Λιουμπλιάνα, στις 22-23 Σεπτεμβρίου, στο δεύτερο φόρουμ ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς, εμπειρογνώμονες θα συζητήσουν για τις τελευταίες εξελίξεις στις ψηφιακές τεχνικές που θα εξασφαλίσουν τη μεγαλύτερη δυνατή πρόσβαση του κοινού στην πολιτιστική κληρονομιά.
Το δεύτερο Φόρουμ Ευρωπαϊκής Πολιτιστικής Κληρονομιάς πραγματοποιείται στη Λιουμπλιάνα της Σλοβενίας στις 22-23 Σεπτεμβρίου με τον τίτλο «Πολιτιστική κληρονομιά, δημιουργικότητα και καινοτομία». Οι επαγγελματίες θα συζητήσουν τη σχέση της καινοτομίας με την πολιτιστική κληρονομιά, ιδιαίτερα την ψηφιακή πρόσβαση του κοινού σε αρχεία, βιβλιοθήκες και μουσεία σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο.
Μέσα από την ευρύτερη σκοπιά του φόρουμ προκύπτει ότι οι Ευρωπαϊκές Ημέρες Πολιτιστικής Κληρονομιάς δεν αφορούν μόνο τα μνημεία αλλά και το περιεχόμενο των κτιρίων, των αρχαιολογικών χώρων, των αρχείων, των μουσείων, που χρησιμοποιείται σε καθημερινή βάση. Η πολιτιστική κληρονομιά είναι παντού γύρω μας και η ψηφιακή τεχνολογία την καθιστά όλο και προσιτή.
Από το 1999, οι Ευρωπαϊκές Ημέρες Πολιτιστικής Κληρονομιάς διοργανώνονται από κοινού από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Συμβούλιο της Ευρώπης. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ως επιστέγασμα, απονέμει κάθε χρόνο το Βραβείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Europa Nostra – για να τιμήσει την αριστεία και την αφοσίωση αρχιτεκτόνων, τεχνικών, πολιτιστικών οργανώσεων, εθελοντών, σχολείων, τοπικών κοινοτήτων και μέσων ενημέρωσης.
Στην Ελλάδα, το Υπουργείο Πολιτισμού διοργανώνει εκδηλώσεις σε μουσεία, μνημεία και αρχαιολογικούς χώρους το τριήμερο 25-27 Σεπτεμβρίου 2010 για να γιορτάσει τις Ευρωπαϊκές Ημέρες Πολιτιστικής Κληρονομιάς.
Το θέμα των φετινών εκδηλώσεων είναι «Μάγοι, ξόρκια και φυλακτά – Η μαγεία στον αρχαίο και χριστιανικό κόσμο».
Συγκεκριμένα, οι εκδηλώσεις κατά περιοχές είναι οι εξής:
ΑΤΤΙΚΗ:
1. Αθήνα, Νότια κλιτύς Ακρόπολης, Ιερό Ασκληπιού, 27 Σεπτεμβρίου 2010 (11.00-13.00)
«Μαγεία και θεραπεία στην αρχαιότητα». Θεματικές περιηγήσεις για το ευρύ κοινό
2. Αθήνα, Αρχαιολογικός χώρος Λόφων Πνύκας, Νυμφών και Μουσών, 25 Σεπτεμβρίου 2010
«Το μεγαλύτερο κέντρο των ξωτικών». Θεματικές ξεναγήσεις, αφήγηση παραμυθιών για παιδιά (10.00 – 12.00). Χοροθεατρικό δρώμενο σε συνεργασία με το «Δρυός Τόποι»
(Θέατρο Δώρας Στράτου, 17.30-20.00)
3. Αθήνα, Αρχαία Αγορά – Στοά Αττάλου, 25-27 Σεπτεμβρίου 2010
«Δεσμοί Μαγείας στην Αρχαία Αγορά». Μικρή περιοδική έκθεση.
4. Πειραιάς, Δημοτική Πινακοθήκη (Παλαιό Ταχυδρομείο Πειραιά, Φίλωνος 29)
22 - 24 Σεπτεμβρίου 2010
Έκθεση με θέμα: «Ιστορία και Αρχιτεκτονική του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά. Η Μαγεία της Σκηνής».
5. Πειραιάς, Πολυχώρος «Απόλλων», Ερμουπόλεως και Πηλίου 1, Καμίνια
19 – 30 Οκτωβρίου 2010
«DEUS EX MACHINA. Η μαγεία της σκηνής του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά. Ένα επίτευγμα της τεχνολογίας των μηχανισμών σκηνής του 19ου αιώνα». Εκπαιδευτικό πρόγραμμα, έκθεση, διάλεξη. Ημερίδα με θέμα «Νεοκλασικά Θέατρα της Ελλάδας».
6. Αθήνα, Κτίριο Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων (Ερμού 134-136)
25-27 Σεπτεμβρίου 2010
«Βάσκανος οφθαλμός: Σύμβολα μαγείας από ιδιωτικές αρχαιολογικές συλλογές». Έκθεση εποπτικού υλικού, σχετικού με τη μαγεία στον αρχαίο και το χριστιανικό κόσμο.
7. Αθήνα, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο
26 Σεπτεμβρίου – 31 Οκτωβρίου 2010
«Η μαγεία στην αρχαιότητα. Μύθοι και Σύμβολα». Μικρή περιοδική έκθεση (τρεις προθήκες) με εκθέματα του Μουσείου σχετικά με τη Μαγεία στην αρχαιότητα. Ξενάγηση – συζήτηση στην έκθεση για ενήλικες (26/9).
Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. www.namuseum.gr
8. Αθήνα, Νομισματικό Μουσείο
25,26 Σεπτεμβρίου 2010
«Μυθικά όντα στα νομίσματα και στα ζωγραφικά μοτίβα του Ιλίου Μελάθρου». Ειδικές θεματικές επισκέψεις.
Νομισματικό Μουσείο. www.nma.gr
9. Αθήνα, Εθνικό Ιστορικό Μουσείο
25 Σεπτεμβρίου – 25 Οκτωβρίου 2010
«Φυλακτά και ξόρκια». Έκθεση
Εθνικό Ιστορικό Μουσείο
10. Αθήνα, Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης (κεντρικό κτίριο, Κυδαθηναίων 17)
27 Σεπτεμβρίου 2010
«Φίδια, νεράιδες και ξωτικά, γοργόνες, δράκοι και στοιχειά – Ο μαγικός κόσμος των συμβόλων στη λαϊκή τέχνη». Εκπαιδευτικό πρόγραμμα για παιδιά ηλικίας 6-12 ετών.
Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης. www.melt.gr
11. Αθήνα, Μουσείο Ελληνικής Τέχνης, Λουτρό των Αέρηδων
27 Σεπτεμβρίου 2010
«Τα μαγικά του δέντρου και του νερού». Εκπαιδευτικό πρόγραμμα για παιδιά ηλικίας 8-12 ετών στο πλαίσιο της περιοδικής έκθεσης «Ιστορίες του τοπίου: από την παράδοση στην αειφορία».
Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης. www.melt.gr
12. Αθήνα, Μουσείο Μπενάκη (κεντρικό κτίριο, Κουμπάρη 1)
25-27 Σεπτεμβρίου 2010 (10.00 – 15.00)
«Φόβοι και φυλακτά στον ελληνικό χρόνο». Διαχρονική διαδρομή με αφετηρία την αρχαιότητα, μέσα από επιλεγμένα αντικείμενα των συλλογών του μουσείου.
Μουσείο Μπενάκη. www.benaki.gr
13. Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος»
25-27 Σεπτεμβρίου 2010
«Μαγεία και Επιστήμες». Προβολή μικρού μήκους ταινίας για την αστρονομία και τις προεκτάσεις της στο χώρο της μεταφυσικής.
Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού.
14. Αθήνα, Ελληνικό Παιδικό Μουσείο
26,27 Σεπτεμβρίου 2010 (11.00-12.30 και 13.00 - 14.30)
«Το ταξίδι του αλχημιστή». Εκπαιδευτικό πρόγραμμα για παιδιά ηλικίας 4-12 ετών. Ελληνικό Παιδικό Μουσείο, Πολιτιστικός Οργανισμός Δήμου Αθηναίων. www.hcm.gr
15. Αθήνα, Μουσείο Ηρακλειδών (Ηρακλειδών 16, Θησείο)
25-27 Σεπτεμβρίου 2010 (Π-Σ 13.00-21.00, Κ 11.00-19.00)
«Από το μύθο της Περσεφόνης στους δράκους της λαϊκής παράδοσης». Έκθεση με έργα παιδιών και εικαστικά εργαστήρια για παιδιά ηλικίας 5-7 (Σάββατο 13.30-15.30) και 8-10 ετών (Κυριακή 13.30-15.30).
Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης, Μουσείο Ηρακλειδών. www.childrensartmuseum.gr , www.herakleidon-art.gr
16. Αθήνα, Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Οργάνων Φοίβου Ανωγειανάκη – Κέντρο Εθνομουσικολογίας (Διογένους 1-3, Πλάκα)
25, 27 Σεπτεμβρίου 2010
«Κουδούνια, κουδουνάκια ήχοι μαγικοί». Εκπαιδευτικό πρόγραμμα για παιδιά Δημοτικού.
Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Οργάνων Φοίβου Ανωγειανάκη – Κέντρο Εθνομουσικολογίας, Διεύθυνση Νεώτερης Πολιτιστικής Κληρονομιάς www.instruments-museum.gr
17. Αθήνα, Ίδρυμα Άγγελου και Λητώς Κατακουζηνού (Λεωφ. Αμαλίας 4)
25 - 27 Σεπτεμβρίου 2010
«Magic Buzz» Έκθεση γλυπτών (έως 4/10), ομιλίες με θέμα τη μαγεία της τέχνης και της ζωής.
Ίδρυμα Άγγελου και Λητώς Κατακουζηνού. www.katakouzenos.gr
18. Αθήνα, Κέντρο Μελέτης Νεώτερης Κεραμεικής
27 Σεπτεμβρίου 2010 (11.00)
«Η μαγεία της φωτιάς». Εκπαιδευτικό πρόγραμμα για παιδιά Δημοτικού με θέμα την προσφορά του δώρου της φωτιάς στους ανθρώπους από τον Πρωταγόρα του Πλάτωνα.
«Ο Κλήδονας». Δρώμενο για παιδιά Δημοτικού με αφορμή τα παραδοσιακά αγγεία που χρησιμοποιούνται στο λαϊκό έθιμο του Κλήδονα.
Ίδρυμα οικ. Γ. Ψαροπούλου – Κέντρο Μελέτης Νεώτερης Κεραμεικής. www.potterymuseum.gr
19. Πειραιάς, Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδας
25-26 Σεπτεμβρίου 2010 (και μέχρι το τέλος του 2010 με ραντεβού)
«Θεοί, δαιμόνια και μάγισσες της θάλασσας». Διηγήσεις μύθων, θρύλων και δεισιδαιμονιών. Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδας.
20. Ελευσίνα, αρχαιολογικός χώρος και πλατεία Ελευσίνας
Οκτώβριος 2010
«Μάγοι, ξόρκια και φυλακτά». Εκπαιδευτικά προγράμματα στον αρχαιολογικό χώρο της Ελευσίνας, δρώμενα στην πλατεία της πόλης.
Λαογραφικός Σύλλογος Ελευσίνας «Το Αδράχτι», Γ΄ ΕΠΚΑ, ΠΟΔΕ Ελευσίνας.
21. Αθήνα, Εφορεία Νεωτέρων Μνημείων Αττικής
Ηλεκτρονικό έντυπο με τίτλο «Γούρια, ξόρκια και φυλακτά: Οικιακές πρακτικές και παραδόσεις στον ελληνικό χώρο», το οποίο θα διανεμηθεί αρχικά σε μαθητές δημοτικών σχολείων.
Εφορεία Νεωτέρων Μνημείων Αττικής.

ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ

22. Ολυμπία, Αρχαιολογικό Μουσείο 25, 26 Σεπτεμβρίου 2010
«Η Μέδουσα Γοργώ στο Μουσείο της Ολυμπίας. Αποτρέποντας το κακό στην αρχαιότητα». Εκπαιδευτικό πρόγραμμα (25/9) και συναντήσεις με το κοινό (11.00-13.00). Ζ΄ ΕΠΚΑ.
23. Κάστρο Μονεμβασίας, Πλ. Χρυσαφίτισσας, 26 Σεπτεμβρίου 2010
«Η μαγεία στο χριστιανικό κόσμο». Ομιλία, μουσική εκδήλωση.
5η ΕΒΑ.
24. Ναύπλιο, Μουσείο «Β. Παπαντωνίου», 25, 26 Σεπτεμβρίου 2010
«Μάγια, ξόρκια, φυλακτά». Έκθεση και βιωματική προσέγγιση του κοινού στο θέμα. Τα παιδιά του Μουσείου Παιδικής Ηλικίας γνωρίζουν και παρουσιάζουν στο κοινό σχετικά εθιμικά δρώμενα.
Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα, Μουσείο Παιδικής Ηλικίας «ΣΤΑΘΜΟΣ», Σωματείο «Φίλοι Π.Λ.Ι.». www.pli.gr
25. Καλαμάτα, Αρχαιολογικό Μουσείο Μεσσηνίας, 25-27 Σεπτεμβρίου 2010
«Ο μαγικός κόσμος των σφραγιδόλιθων». Ψηφιακή παρουσίαση πληροφοριακού υλικού, φωτογραφική έκθεση, θεματικές ξεναγήσεις
26. Τρίπολη, Αρχαιολογικό Μουσείο Τρίπολης
6-8 Οκτωβρίου 2010
«Μαγικές ιστορίες στα αρχαία χρόνια». Βιντεοπροβολή και ομιλία με θέμα: «Η μαγεία στην αρχαία Ελλάδα» και εκπαιδευτικά παιχνίδια για παιδιά Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου.

ΘΕΣΣΑΛΙΑ – ΣΤΕΡΕΑ ΕΛΛΑΔΑ

27. Βόλος, Αθανασάκειο Αρχαιολογικό Μουσείο, 25-27 Σεπτεμβρίου 2010
«Μαγικά αντικείμενα – λαϊκές δοξασίες» Εκπαιδευτικό πρόγραμμα για παιδιά ηλικίας 9-12 ετών, θεματικές ξεναγήσεις.
ΙΓ΄ ΕΠΚΑ.
28. Αλμυρός, Αρχαιολογικό Μουσείο, 5-27 Σεπτεμβρίου 2010
«Ιδιωτικές τελετουργίες». Εκπαιδευτικό πρόγραμμα για παιδιά ηλικίας 9-12 ετών, θεματικές ξεναγήσεις.
ΙΓ΄ ΕΠΚΑ.
29. Ρεντίνα Ν. Καρδίτσας, Οκτώβριος 2010
«Τα ζώδια και ο τροχός της ζωής στην Ιερά Μονή Ρεντίνας Αγράφων». Ομιλίες, ξεναγήσεις.
19η ΕΒΑ.
30. Ν. Τρικάλων, αρχαιολογικός χώρος Αρχαίας Πέλιννας, 25-27 Σεπτεμβρίου 2010
Ξενάγηση στον αρχαιολογικό χώρο και εκπαιδευτικό πρόγραμμα για μαθητές της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
ΙΔ΄ ΕΠΚΑ.
31. Φθιώτιδα, Υπάτη, Βυζαντινό Μουσείο και Κάστρο Λαμίας, 26, 27 Σεπτεμβρίου 2010
«Όψεις της μαγείας στη χριστιανική τέχνη: Παραδείγματα από την ιστορία και τα μνημεία της Φθιώτιδας». Ημερίδα και οργανωμένες ξεναγήσεις στο Μουσείο και σε μνημεία της Υπάτης.
24η ΕΒΑ.
32. Αγρίνιο, Λαογραφικό Μουσείο Αιτωλοακαρνανίας, 26 Σεπτεμβρίου 2010
«Μάγοι, ξόρκια και φυλακτά: Η μαγεία στον αρχαίο και το χριστιανικό κόσμο».
Ημερίδα, Θεατρικό Δρώμενο – απόσπασμα από το θεατρικό έργο της Μ. Χρυσικοπούλου «Το κτήμα», σκηνή 6: Η ξορκίστρα.
Λαογραφικό Μουσείο Αιτωλοακαρνανίας, Παναιτωλοακαρνανικός Σύλλογος Γυναικών, Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αγρινίου

ΗΠΕΙΡΟΣ – ΙΟΝΙΑ ΝΗΣΙΑ

33. Ιωάννινα, Αρχαιολογικό Μουσείο, 25 Σεπτεμβρίου 2010
«Τρόποι μαντείας στο Ιερό της Δωδώνης». Θεματική ξενάγηση στην αίθουσα της Δωδώνης, προβολή ταινίας με θέμα το Ιερό της Δωδώνης.
ΙΒ΄ ΕΠΚΑ, www.amio.gr
34. Ζάκυνθος, Αμφιθέατρο Τ.Ε.Ι. Ιονίων Νήσων, 26 Σεπτεμβρίου 2010 (19.00)
«Η μαγεία στο χώρο και το χρόνο». Ημερίδα με τις εξής ανακοινώσεις: Η Μαγεία στην Τέχνη, (Κατερίνα Δεμέτη), Μάγοι, Ξόρκια, Φυλακτά: από την αρχαιότητα στην πρώιμη Ευρώπη (Αλ. Μελίτα), Κοινωνιολογική προσέγγιση του φαινομένου της Μαγείας στη Ζάκυνθο (Σπ. Ξένος), Πάμφυλα και τάματα σε φορητές εικόνες: επικοινωνία με το θείο ή παράγοντας φθοράς των έργων τέχνης (Κώστας Στουπάθης)
Μουσείο Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων, www.museumsolomos.gr
35. Κέρκυρα, Αρχαιολογικό Μουσείο, 25-27 Σεπτεμβρίου 2010
«Το βλέμμα της Μέδουσας». Θεματικές ξεναγήσεις.
Η΄ ΕΠΚΑ.

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ - ΘΡΑΚΗ

36. Αιανή Κοζάνης, Αρχαιολογικό Μουσείο, 25-27 Σεπτεμβρίου 2010
«Η μαγεία στην Αιανή»
Ξεναγήσεις με έμφαση στα αντικείμενα – σύμβολα μαγείας, ομιλία με θέμα τους καταδέσμους και ομιλία με θέμα «Ένα μαγικό ταξίδι. Από την Κίρκη στον Χάρυ Πότερ: παρουσίαση γνωστών μαγισσών και μάγων της μυθολογίας και της ιστορίας».
Λ΄ ΕΠΚΑ.
37. Βέροια, Αρχαιολογικό Μουσείο, 25-27 Σεπτεμβρίου 2010
«Μαγεία: Η άλλη όψη του αρχαίου κόσμου». Ανάρτηση αφισών με θέμα το αργυρό φυλακτήριο, με μαγικό κείμενο από τη Βέροια.
ΙΖ΄ ΕΠΚΑ.
38. Βέροια, Βυζαντινό Μουσείο, 25 Σεπτεμβρίου 2010 (19.30)
Ομιλία της εθνολόγου Μ. Τερζοπούλου, ερευνήτριας στο Κ.Ε.Ε.Λ. της Ακαδημίας Αθηνών με τίτλο «Τι είναι μαγεία;», θεματικές ξεναγήσεις στις μόνιμες εκθέσεις του Μουσείου.
Οι φίλοι του Βυζαντινού Μουσείου Βέροιας, 11η ΕΒΑ.
39. Άνω πόλη Θεσσαλονίκης, διατηρητέο οδού Μουσών 47
25-27 Σεπτεμβρίου 2010
«Άμπρα κατάμπρα: Πέτρα, χώμα και νερό, γίνε σπίτι μαγικό». Εκπαιδευτικό πρόγραμμα για παιδιά Ε΄ και ΣΤ΄ τάξης Δημοτικού (12.00) και έκθεση εποπτικού υλικού (10.00-21.00)
Εφορεία Νεωτέρων Μνημείων Κεντρικής Μακεδονίας.
40. Θεσσαλονίκη, Αρχαιολογικό Μουσείο, 25-27 Σεπτεμβρίου 2010
«Μαγικά αντικείμενα – Ανεξερεύνητα μυστικά». Πρόγραμμα εκπαιδευτικού δράματος και θεματικές περιηγήσεις στις μόνιμες και περιοδικές εκθέσεις του Μουσείου.
Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, www.amth.gr
41. Θεσσαλονίκη, Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού
25-27 Σεπτεμβρίου 2010. (Η περιοδική έκθεση θα διαρκέσει ως τις 30 Νοεμβρίου)
«Μαγεία και θρησκεία». Περιοδική έκθεση με αντικείμενα του Μουσείου που δεν εκτίθενται, θεματικές ξεναγήσεις (26,27/9), παιχνίδι ρόλων με τίτλο «Η μαγεία της πίστης» για ενήλικες, αφήγηση λαϊκών παραμυθιών για παιδιά δημοτικού συνοδεία ζωντανής μουσικής με τίτλο «η Λυγερή και το πουλί τ’ αηδόνι».
Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού, www.mbp@culture.gr
42. Ν. Φλώρινας, Αρχαιολογικό Μουσείο, ελληνιστική πόλη Φλώρινας, ελληνιστική πόλη Πετρών, Δισπηλιό
25-27 Σεπτεμβρίου 2010
«Η μαγεία στον αρχαίο κόσμο».
25/9. Θεματικές ξεναγήσεις στο Α.Μ. Φλώρινας και στην Αρχαιολογική Συλλογή Δισπηλιού για τα σχολεία (10.00-14.00), διάλεξη στο Α.Μ. Φλώρινας (20.00), εγκαίνια έκθεσης υδατογραφίας με θέμα «Έμπνευση Αρχαίου» της Όλγας Αναστασιάδη.
26,27/9: Θεματικές ξεναγήσεις στο Α.Μ. Φλώρινας, στις ελληνιστικές πόλεις Φλώρινας και Πετρών και την Αρχαιολογική Συλλογή Δισπηλιού για το ευρύ κοινό.
ΚΘ΄ ΕΠΚΑ, Τοπικοί φορείς.
43. Σουφλί, Μουσείο Μετάξης, 25, 26 Σεπτεμβρίου 2010
«Μάγισσα, μάγισσα, τι μαγειρεύεις;» Δημιουργικά εργαστήρια.
25/9: 11.00-13.00 μόνο για σχολεία. 26/9: 11.00-13.00 και 17.30 αφήγηση παραμυθιών με τη Σάσα Βούλγαρη, για μικρούς και μεγάλους).
Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς, www.piop.gr
44. Άβδηρα, Αρχαιολογικό Μουσείο, 25-27 Σεπτεμβρίου 2010
«Αποτροπαϊκά σύμβολα της Θράκης». Διανομή φυλλαδίου.
ΙΘ΄ ΕΠΚΑ.

ΝΗΣΙΑ ΑΙΓΑΙΟΥ

45. Πύργος Τήνου, Μουσείο Μαρμαροτεχνίας, 25-27 Σεπτεμβρίου 2010
«Φύετε κακά από δω…» καλλιτεχνικά εργαστήρια (25/9: 9.00-14.00, μόνο σχολεία, 26/9: 10.00-18.00, 27/9: 10.00-14.00 για μικρούς και μεγάλους)
Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς, www.piop.gr
46. Ρόδος, Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου, 25-27 Σεπτεμβρίου 2010
4η ΕΒΑ.
47. Ηράκλειο, Ιστορικό Μουσείο Κρήτης, 25 Σεπτεμβρίου 2010
«Μαγεία στο Βυζάντιο». Εκπαιδευτικό πρόγραμμα
Εταιρεία Κρητικών Ιστορικών Μελετών, www.historical-museum.gr
48. Οινούσσες, Ναυτικό Μουσείο, 25 Σεπτεμβρίου 2010
«Μυθολογία – Γοργόνες – Ακρόπρωρα». Εκπαιδευτικό πρόγραμμα.
Ομιλία και θεματική ξενάγηση με τίτλο Τα αποτροπαϊκά σύμβολα της ναυτικής παράδοσης – Ο μύθος της Γοργόνας
Ναυτικό Μουσείο Οινουσσών.
49. Σίγρι, Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου
25-27 Σεπτεμβρίου 2010
«Η μαγεία των απολιθωμάτων: Από τη μυθολογική Μέδουσα στην επιστημονική θεώρηση των απολιθωμάτων».
Έκθεση, εκπαιδευτικό πρόγραμμα, παρουσίαση διαδραστικής εφαρμογής «Από τις ηφαιστειακές εκρήξεις στην αιωνιότητα – Η διαδικασία της απολίθωσης», διάλεξη με θέμα «Η μαγεία των απολιθωμάτων – Η εξέλιξη της ζωής στα γραμματόσημα», προβολή ντοκιμαντέρ.
Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου, www.lesvosmuseum.gr, www.petrifiedforest.gr
Η είσοδος στους αρχαιολογικούς χώρους και στα μουσεία θα είναι ελεύθερη το Σαββατοκύριακο 26-27 Σεπτεμβρίου.

Ηρως, Βίος

Εμπρός!, τα πόδια στύλωσε
και τράβα το σπαθί σου
απ' το θηκάρι το παλαιό
κρεμιέται η ζωή σου

Ψηλά στα άστρα δείξε το
να ακονιστεί με λάμψη
Να κόβει με το θείο φως
της μοίρας μαύρο αδράχτι

Βροτών γενιά και βλάστημα
πολλών θανάτων θύμα
άθελα σου θα βρεθείς
της τύχης δούλος, κτήμα

Η θέληση σου επιλογή
της λευτεριάς ειν' όπλο
ξοπλίζει μέλη με ισχύ
σε στεφανώνει δόξα

Πολλών θανάτων διαδρομή
τυφλή, υποταγμένη
διάλεξε δρόμο με πυγμή
ψυχή ατσαλωμένη

Εμπρός!, το χέρι ύψωσε
αστρόφως στην καρδιά σου
Μην σε ξοδέψουν,
Ξόδεψε!
μονάχος σου το βιός σου

Επικήδειος Λόγος Σικελιανού για τον Παλαμά

Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, ο Σικελιανός διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην πνευματική αντίσταση του λαού, με κορυφαία εκδήλωση το ποίημα και το λόγο που εκφώνησε στην κηδεία του Παλαμά το 1943.



.

Ιερό Μέσων, Λέσβος

Κατά την διάρκεια των θερινών διακοπών επισκέφτηκα για πρώτη φορά την ομολογουμένως πολύ όμορφη Λέσβο. Όπως πάντα προσπάθησα να περιηγηθώ σε όσο περισσότερα ιστορικά μέρη στο νησί μπορούσα. Από τους αρχαιολογικούς τόπους του νησιού ο μόνος που είναι προσεγμένος και αξιοποιείται τουριστικά είναι το Ιερό των Μέσων.Δεν θα γράψω τίποτα για τον χώρο πέρα του ότι είναι ο μοναδικός που έχω δει μέχρι στιγμής που τα καμίνια των χριστιανών - στα οποία κάνανε ασβέστη αγάλματα, αρχιτεκτονικά μέλη κτλ - βρίσκονται στην περίμετρο του ιερού, αναγνωρίσιμα στα μάτια του επισκέπτη.Όπως συνήθως συμβαίνει στους Ελληνικούς αρχαιολογικούς χώρους το φυλλάδιο του Υπ. είχε εξαντληθεί , όπως με ενημέρωσαν οι φύλακες πολύ καιρό, Και επειδή σε κάθε αλλαγή υπεύθυνου αρχαιολόγου αλλάζει και τα φυλλάδιο και μέχρι να αξιωθεί ο νέος αρχαιολόγος να γράψει άλλο, και μέχρι να εγκριθεί το κονδύλι, και μέχρι να τυπωθεί και να παραληφθεί από τους φύλακες μπορεί να περάσουν και μερικά χρονάκια είπα να ανεβάσω - μαζί με κάποιες φωτογραφίες - το ένα φυλλάδιο που κατάφερα να αποσπάσω από τον φύλακα με απειλή κατά της ζωής του ( γιατί το είχε καβάτζα μήπως περάσει κανάς αρχαιολόγος να του το δώσει ). Η σάρωση είναι σε αρκετά καλή ανάλυση οπότε κατεβάζετε τοπικά στον σκληρό σας την φωτογραφία και διαβάζετε το κατατοπιστικό φυλλαδιάκι μια χαρά.













και μερικές φωτό με πρώτη και καλύτερη αυτή που σε πρώτο πλάνο έχει ένα εκ των θαυμαστών καμινίων ( η αρχική πηγή και λίγες ακόμα εδώ http://www.panoramio.com/photo/33429235 )



και μερικές που τράβηξα εγώ βιαστικά























και για να μην ξεχνιόμαστε τιμή στους ηθικούς αυτουργούς των καμινιών





And here is the rest of it.

Η παραβολή της Γάτας

Ενώ υπάρχει μια πληθώρα φιλοσοφικών βιβλίων περί θρησκείας τα οποία μπορεί κάποιος να διαβάσει, πολύ δύσκολα βρίσκεται κάποιο ο συγγραφέας του οποίου να μην είναι μονοθεϊστής ή έστω άθεος με αποτέλεσμα να είναι ελάχιστες οι καινούργιες οπτικές, τα επιχειρήματα να είναι χιλιοειπωμένα, και γενικά να δίνεται λόγω αυτής της μονομέρειας μια στρεβλή εικόνα στον αναγνώστη.
Μόνο τα τελευταία χρόνια έχουν αρχίσει να κάνουν δειλά - δειλά την εμφάνιση τους κάποια αξιόλογα βιβλία πολυθεϊστών συγγραφέων που έχουν κάτι να προσθέσουν στην συζήτηση. Τα περισσότερα από αυτά συνήθως ασχολούνται με θρησκευτικότητες σύγχρονου δυτικού τύπου, Wicca neopagan κίνημα κτλ, όμως ανάμεσα τους με πολύ ψάξιμο βρίσκουμε και κάποια εξαιρετικά ενδιαφέροντα όπως το A World Full of Gods: An Inquiry into Polytheism του «Δρυίδη» John Michael Greer, το οποίο είναι ακαδημαϊκού επιπέδου και ότι καλύτερο στο τομέα έχει πέσει στα χέρια μου.


*

Θα αναπαράγω – με δικά μου λόγια ( πλην των διαλόγων σε εισαγωγικά που είναι αυτοί του βιβλίου σε ελεύθερη μετάφραση) μια πολύ ωραία παραβολή του συγγραφέα από το βιβλίο αυτό, η οποία με διασκέδασε αφάνταστα όταν την διάβασα.



Η παραβολή της Γάτας.

Υπάρχει ένα χωριό με πέντε σπίτια. Επειδή στο χωριό παρουσιάζεται μια πίστη στο Ον Γάτα ένας λαογράφος πάει να κάνει μελέτη.



Πηγαίνει ο λαογράφος στο πρώτο σπίτι (exclusive monotheism) του χωριού και αρχίζει και ρωτάει τον ιδιοκτήτη για την εμπειρία, πίστη του στην Γατα.
«Μα φυσικά και πιστεύω στην Γάτα. Υπάρχει μια Γάτα τιγρέ με μπλέ μάτια. Έμαθα για την Γάτα από τους γονείς μου. Κάθε μέρα βγαίνω στην αυλή φωνάζω ψιψιψιψι και αφήνω σε ένα μπολ κροκέτες. Μέχρι το απόγευμα οι κροκέτες έχουν εξαφανιστεί.»
«Ένα πρωί μάλιστα, βγαίνοντας από το σπίτι με το μπολ, η Γάτα ήταν ακριβώς εκεί και με κοίταζε με τα μεγάλα μπλε μάτια της. Έμεινα με ανοιχτό το στόμα. Κατόρθωσα να ακουμπήσω κάτω το μπολ χωρίς να μου πέσει από τον ενθουσιασμό και η Γάτα αμέσως πλησίασε και άρχισε να τρώει. Ήταν μια μαγική στιγμή.»
Ο κάτοικος του πρώτου σπιτιού έχει ακούσει και αυτός πως και οι άλλοι κάτοικοι αναφέρουν εμπειρίες με την Γάτα, αλλά πιστεύει πως δεν την έχουν δει ποτέ και κάνουν λάθος.
«Είναι θλιβερό, δεν γνωρίζουν και πάνε και κάνουν λάθος καλέσματα, αφήνουν λάθος φαγητό για φανταστικές Γάτες που εν υπάρχουν παρά μόνο στο μυαλό τους. Το φαγητό που αφήνουν το τρώνε περιφερόμενοι άστεγοι.»



Ο λαογράφος μας επισκέπτεται το δεύτερο σπίτι (exclusive monotheism) του χωριού και ρωτάει τα ίδια και τον δεύτερο κάτοικο. Και αυτός πιστεύει πως υπάρχει μόνο μια Γάτα, μόνο που είναι κατά την άποψη του μια κοντότριχη μαύρη με πράσινα μάτια. Αυτός βγάζει ένα μπολ με γάλα κάθε απόγευμα στα πίσω σκαλιά του σπιτιού και καλεί την Γάτα μουτς μουτς μουτς. Το πρωί το γάλα έχει εξαφανιστεί. Ένα βράδυ μάλιστα γυρνώντας από την Pub άκουσε φτάνοντας στο σπίτι γρυλίσματα και είδε την Γάτα με σηκωμένες τρίχες να τον κοιτά από τον φράκτη. «Η εμπειρία αυτή ήταν καταλυτική για μένα, άλλαξε την ζωή μου. Από τότε δεν έχω πιεί τίποτα πιο δυνατό από νερό.»
Και αυτός ο κάτοικος έχει να πει κάτι για τους άλλους. Γνωρίζει πως και οι άλλοι βγάζουν φαγητό να ταΐσουν την Γάτα αλλά είναι σίγουρος πως τελικά το καταναλώνουν αρουραίοι. «Είμαι σίγουρος πως πιστεύουν πως ταΐζουν την Γάτα, αλλά είμαι πεπεισμένος πως υπάρχουν και άλλοι που ενσυνείδητα ταΐζουν τους αρουραίους, μπορεί να τους χαϊδεύουν κι’ όλας. Αηδιαστικό. Αργά η γρήγορα όταν το θελήσει η Γάτα, θα σκοτώσει τους αρουραίους και τότε θα δούμε σε αυτό το χωριό σε ποιόν θα γουργουρίζει και ποιος θα αρπάξει νυχιές και δαγκώματα.»



Ο ερευνητής μας φεύγει και επισκέπτεται το τρίτο σπίτι (inclusive monotheism) του οποίο ο ιδιοκτήτης πιστεύει και αυτός στην Γάτα αλλά είναι πιο ανεκτικός από τους δύο πρώτους συγχωριανούς του.
«Είναι ένας μεγάλος κεραμιδόγατος με πορτοκαλί μάτια. Το ξέρω πως οι άλλοι διαφωνούν με αυτό αλλά αν μη τι άλλο πρέπει να παραδεχτώ πως έχουν μια κάποια αληθινή γνώση για την Γάτα. Όλοι κατανοούν εξ’ ‘άλλου πως η Γάτα έχει 4 πόδια, ουρά, μουστάκια. Μπορεί να είδαν την Γάτα από μακριά , υπό κακό φωτισμό, μπορεί μάλιστα Αυτή να είχε κυλιστεί πουθενά πριν την δουν και να μπερδεύτηκαν. Μυστήριαι αι βουλαί της Γάτας.»
Ο σπιτονοικοκύρης αυτός αφήνει κάθε μεσημέρι μια κονσέρβα με φαγητό και αποσύρεται ήσυχα. Μια μέρα είδε την Γάτα να πηδά από τον φράχτη στο δίπλα σπίτι. «Γι’ αυτό γνωρίζω πως δεν περιορίζεται η Γάτα στην προσωπική μου οικία.» Έτσι ο τρίτος κάτοικος παραδέχεται πως η Γάτα μπορεί να τρώει και το γάλα και τις κροκέτες που αφήνουν οι άλλοι. «Είμαι όμως σίγουρος πως προτιμάει την κονσέρβα».



Συνεχίζει ο λαογράφος την έρευνα του στο 4 σπίτι (atheism). Εκεί μένει ένας σκυθρωπός μηχανικός, που έχει γεμίσει το σπίτι του με επιστημονικά βιβλία. Αμέσως αυτός απαντάει ειρωνικά στις ερωτήσεις του λαογράφου για την πίστη στην Γάτα.
«Εγώ δεν έχω δεί ποτέ καμία Γάτα και δεν πιστεύω και πως κανείς άλλος έχει δει. Μάλλον έχουν παραισθήσεις ή έχουν παρερμηνεύσει κάποια άσχετα με τα αιλουροειδή φαινόμενα, πιθανώς λόγω μια ισχυρής θέλησης να πιστέψουν. Αν θες πάρα πολύ να δείς μια Γάτα, έ κάθε φύλλο που κινείται από τον αέρα το πρωί θα σου μοιάζει με Γάτα. Το φαγητό που αφήνουν σιγά το τρώνε μάλλον περιφερόμενοι άστεγοι. Υπάρχουν πολλές εξηγήσεις για αυτά που δεν περιλαμβάνουν πίστη στην Γάτα. Επίσης βλέπουμε πως οι απόψεις αναιρούν η μία την άλλη. Δεν γίνεται η Γάτα να είναι ταυτόχρονα, τιγρέ, κοντότριχη μαύρη, και κεραμιδόγατος. Αυτό είναι παράλογο, οπότε αποδεικνύεται πως δεν υπάρχει κανένα τέτοιο πλάσμα Γάτα.»



Τέλος ο λαογράφος καταλήγει και στο τελευταίο σπίτι του χωριού (polytheism), πιο απομονωμένο από τα άλλα και ρωτάει τα ίδια πράγματα την γριά που του ανοίγει την πόρτα. Αυτή γελώντας του λέει. «Μίλησες με τους άλλους;» «Είναι λίγο χαζούληδες, υπήρχαν τρείς Γάτες στο χωριό εδώ και χρόνια. Μια τιγρέ, ένας μαύρος και ένας κεραμιδόγατος. Η κάθε μία έχει την περιοχή της και της δικές της συνήθειες, ξέρουν αυτές που να βρουν το φαγητό που προτιμάνε. Φυσικά έρχονται που και που και από εδώ οπότε έχω και κροκέτες και γάλα και κονσέρβες για να τις ταΐζω όλες. Το πιο αστείο είναι πως άλλη μια Γάτα, μια θηλυκή Βιρμανίας εμφανίστηκε στην περιοχή πριν λίγο καιρό και τώρα έχει ένα σκασμό από μωρά. Δεν μπορώ ούτε να φανταστώ τι θα πουν γι αυτά οι άλλοι όταν αρχίσουν να κόβουν με την σειρά τους βόλτες στα σπίτια.



*Εάν το βιβλίο αγοραστεί με κλικ από εδώ ένα μικρό πόσο επί της τιμής του θα πιστωθεί στον λογαριασμό της Λατρευτικής κοινότητας Λάβρυς και θα χρησιμοποιηθεί για την αύξηση των τίτλων στην βιβλιοθήκη της.