Happy X-mass ή τι θέλω από τον Santy Claws

Ένα πράγμα που μου κάνει εντύπωση όσο καιρό έχω το παρόν ιστολόγιο, είναι που στα στατιστικά βλέπω συνεχώς κάποιο traffic από search engines για το όνομα Μαρίνα Άννα Χατζή ή κατά κόσμον Sasha Grey, την γνωστή πρώην Posrtstar. Είχα προ καιρού χρησιμοποιήσει το όνομα της που έπαιζε ειδησεογραφικά εκείνες τις ημέρες για να μιλήσω για την τέχνη, τις εταίρες και τους πολιτισμούς, όμως τελικά φαίνεται πως σουξέ είχε μόνο η Sasha, παρά το ότι το κείμενο αυτό εμφανίζεται συνέχεια στις "Δημοφιλείς αναρτήσεις" στην μπάρα δεξιά. Είναι επίσης εντυπωσιακό γιατί με ένα search Sasha Grey στον γοογλη επιστρέφουν 53.700.000 αποτελέσματα και φαντάζομαι το blog μου και το κείμενο που είχα ανεβάσει θα πρέπει να είναι το τελευταίο που ενδιαφέρει κάποιον που ψάχνει την κοπελιά, οπότε δεν μπορώ παρά να φαντάζομαι τι κάψιμο παίζει για να συνεχίζω να λαμβάνω traffic γι' αυτό. Και δεν ήταν καν στον τίτλο το όνομα της δηλ. απλά έλεος. Το μόνο άλλο που ξεπερνά σε σουξέ hits είναι το μοναδικό μου κείμενο που στον τίτλο είχε "Χρυσή Αυγή" που με κάνει και απογοητεύομαι λίγο (όχι για το κείμενο γιατί καλά έκανα και το έγραψα) γιατί σκέφτομαι πως τόσα χρόνια μετά τους Νεάτερνταλ και ακόμα η βασική μας λειτουργία κινείται στο δίπολο Π%#^@& - Ξύλο. Όταν μάλιστα κοιτάω τα Hits που έχουν σε σχέση με τα δύο παραπάνω κάποια ποιηματάκια/τραγουδοστιχάκια  μου και λοιπά...ε λέω να το κλείσω το ρημάδι το blog.

Επειδή όμως καλό είναι που και πού να πηγαίνουμε με το ρεύμα, αποφάσισα για να πειραματιστώ και για να ανεβάσω το traffic rating μου να δώσω πολύ από αυτό που θέλει ο λαός και όλο περιέργεια να δώ τι θα συμβεί.

Επίσης πριν ξεκινήσω βλέπω πως η Sasha συνεχίζει να προκαλεί και απ' όταν σταμάτησε να κολλά ένσημα στην βιομηχανία πορνό, και σε ένα βιντεάκι πάνω στο οποίο κατά τύχη έπεσα, ποζάρει σαν έγκυος virgin mary. Φυσικά και τέτοια κοροϊδία ξεπερνά και τα όρια του Παστίτσιου και μετά βδελυγμίας την καταδικάζω και καλώ τις οργανώσεις και τα ξυρισμένα παιδιά να πάρουν θέση! Το βάζω να καταδικάσετε και εσείς. Φτου

Sasha Grey is THE VIRGIN MARY from The Doomed Planet™ on Vimeo.

Ας πάμε τώρα στα επετειακά που θα μου φέρουν clicks, ή αλλιώς τι δώρα θέλω από τον Coca-Cola Saint και τα ξωτικά του. Το πιο δύσκολο τελικά, καθώς το σπόρ είναι διαδεδομένο ήταν να βρώ τις κατάλληλες για ανηλίκους φωτό ή αλλιώς minimal ή no-nudity αφού το blog μου είναι R13 η πως τα λένε αυτά. Παραθέτω βεβαίως και τα ονόματα άλλων λιγότερων γνωστών (φαντάζομαι) Posrtstars να μαθαίνετε και εσείς να παίρνω και εγώ clicks.

Ξεκινάμε με την κα. Charlie Laine

Η κα. Andy San Dimas

Η Shy Love (sic) !!!

Η Ashlyn Rae

Η Sabrina Maree (Μαρίιιι μας έκλεισες το σπίτιιιιιιιιι)

Η Alexis Ford ( πολυ πέραση τα εποχικά ζαχαρωτά)

Και μερικές ακόμα ιδέες για δώρα από τον Άγιο Βασίλη δίχως περισσότερα δυστυχώς στοιχεία μάρκας μοντέλου κτλ.

Άντε και του χρόνου με υγεία... να μην μας την ρίξει η κρίση

Ειρεσιώνες, αρχαία κάλαντα, 25 Δεκέμβρη και άλλα ευτράπελα.

Σε συνέχεια του προηγούμενου κειμένου στο οποίο προσπάθησα να θίξω την ουσία του θέματος όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι όπου ξένα χαρακτηριστικά επαναεισπράτονται από τον παραδοσιακό πολυθεϊσμό με αποτέλεσμα να υπερισχύουν των πιο βασικών  του εκφράσεων, παρατηρείται και πληθώρα άλλων συγκρητισμών που με την σειρά τους  όταν γίνονται αποδεκτοί βλάπτουν τις προσπάθειες παραδοσιακής προσέγγισης των πραγμάτων. Θα αναφέρω μερικά ενδεικτικά.



25 Δεκέμβρη ως αρχαία Ελληνική εορτή.
Το αρχαίο ημερολόγιο και ειδικά το εορτολόγιο δεν είναι ηλιακό αλλά ακολουθεί τον σεληνιακό κύκλο. Παραδοσιακά δεν υπάρχουν εορτασμοί των ηλιακών φαινομένων παρ' ότι έχουμε αρκετούς σε κοντινές σεληνιακές ημερομηνίες πχ Παναθήναια κατά το θερινό ηλιοστάσιο, Ποσείδεα κατά το χειμερινό.
Οι Έλληνες ουδέποτε εόρτασαν αυτούσιο ηλιακό φαινόμενο με κάποια μορφή ηλιολατρίας σαν και αυτές τις κυρίως ασιατικές που εμφανίστηκαν στην ύστερη αρχαιότητα τους αυτοκρατορικούς χρόνους.
Ο Χριστιανισμός όντως μέχρι και τον 3-4 αιώνα δεν εόρταζε Χριστούγεννα παρά μόνο Θεοφάνεια (6 Ιανουαρίου) και η πιθανότερη εξήγηση για την επιλογή της ημερομηνίας 25 Δεκ για τον εορτασμό είναι για να καλύψει προυπάρχουσες "παγανιστικές" εορτές. Για την συγκεκριμένη ημερομηνία η μόνη τέτοια και με αρχικό χρόνο το ηλιοστάσιο είναι η λατρεία του ανίκητου ήλιου που ανήκει στην προηγούμενη κατηγορία. Οι πιο παραδοσιακές είτε ρωμαικές όπως τα Saturnalia είτε ελληνικές όπως Διονύσια/Ποσείδεα είναι απλά κοντινές.
Ο χριστιανικός εορτασμός με την πάροδο του χρόνου υιοθέτησε και εξωτερικά χαρακτηριστικά των άλλων λατρειών, συχνά αντιφατικά και από διαφορετικές παραδόσεις. Πχ το εορταστικό κλίμα των σατουρναλίων, την δεντρολατρεία από άλλες άσχετες και μη καθορισμένες πρακτικές, τις ευχές από γονιμοποιητικές πρακτικές κτλ.
Το πρόβλημα τώρα κατά την γνώμη μου είναι όταν προσπαθούμε να ανασυνθέσουμε τις αρχαίες πρακτικές μέσα από το διαμορφωμένο από τον χριστιανισμό πλαίσιο. Στην χειρότερη του μορφή αυτό μπορεί να πάρει μια μονοθεϊστική ή μανιχαιστική απόχρωση η οποία παρατηρείται στις ασιατικές ηλιολατρίες όπως ανέφερα στο προηγούμενο κείμενο όμως δεν είναι μόνο αυτό.
Η ύπαρξη παγανιστικών πρακτικών και χαρακτηριστικών στους χριστιανικούς εορτασμούς ούτε τους ακυρώνει το χριστιανικό χαρακτήρα άλλα ούτε συνδέει τις μεταξύ τους ασύνδετες πρακτικές σε μια κοινή ρίζα, αντιθέτως, στην πραγματικότητα, η βαθύτερη ουσία της κάθε πρακτικής καταργείται σε ένα τελικό συνονθύλευμα άνευ νοήματος. Τα όρια πρέπει να είναι ξεκάθαρα.
Λέγοντας αυτό δεν έχω πρόβλημα να εορτάζουμε ηλιοστάσια ή οτιδήποτε άλλο (ήδη το κάνουμε εξ' άλλου) όμως κάτι τέτοιο πρέπει να έρθει ως προϊόν της δικής μας κοσμοθέασης και όχι απόρροια συγκρητισμών και ετεροπροσδιορισμών.

Ειρεσιώνη ώς πρόγονος του χριστουγεννιάτικου δέντρου
Άλλο ένα παράδειγμα των παραπάνω άσκοπων συγκρίσεων είναι τα κείμενα που κυκλοφορούν και θέλουν την Ειρεσιώνη για πρόγονο του χριστουγεννιάτικου δέντρου. Η  ειρεσιώνη παραδοσιακά λαμβάνει χώρα κατά τα Θαργήλια και Πυανέψια σε εορτασμούς για τον Απόλλωνα και πιθανόν και γενικότερου χαρακτήρα. Δεν έχει καμία σχέση ούτε με τον στολισμό του χριστουγεννιάτικου δέντρου, και φυσικά ούτε μπορούμε μέσω αυτής να ανακαλύψουμε μια σύνδεση του Απόλλωνα με τις 25 δεκ, το χειμερινό ηλιοστάσιο και τους χριστιανικούς εορτασμούς.
Μια παρόμοια αλλά πιο σχετική αναλογία, είναι ο στολισμός των δέντρων σε λατρευτικές εκδηλώσεις για τον Διόνυσο. Εδώ όμως ο χαρακτήρας της θεότητας είναι αυτός της ζωτικής δύναμης, των χυμών της ζωής. Έχει καμία σχέση με τους αυτοκρατορικούς εορτασμούς του sol invictus; Προφανώς και όχι. Ο Διονυσιακός συγκρητισμός βέβαια είναι και πιο βαθύς καθώς έχουμε και πληθώρα αναλογιών για το θείο βρέφος Διόνυσο, την γέννηση του Διονύσου κτλ (όσο ισχύουν γιατί και εδώ έχουν παραγίνει τα άσχετα). Έχει αυτό πάλι καμία σχέση με την συγκεκριμένη περίοδο ή μήπως έχει καμία σχέση η μυστηριακή Ελληνική ψυχογονία με την γέννηση του κατά τους χριστιανούς θεανθρώπου; Πάλι όχι, καθώς ακόμα και αν δεχτούμε την ύπαρξη του εορτασμού του Διονύσου βρέφους αυτό συμβαίνει όχι στην καρδιά του χειμώνα αλλά λίγο αργότερα στα Λήναια στις  12-15 Γαμηλιώνος και προφανώς ουδέποτε στις 25 Δεκεμβρίου που δεν υπάρχει καν σαν ημερολογιακή έννοια για την ελληνική θρησκεία.



Αρχαία κάλαντα
Υπάρχουν και κάποιες πιο αστείες προσπάθειες όπως είναι η ανακάλυψη αρχαίων καλάντων σαν τα παρακάτω που εκτός του ότι είναι σύγχρονα (μάλιστα ένα από αυτά το είχε φτιάξει καλός μου φίλος κάποτε για να το λέει στα ανίψια του αντί των χριστουγεννιάτικων), μπλέκουν και άλλες παραδοσιακές πρακτικές άσχετες πάλι όπως τα χελιδονίσματα, τους αγερμούς, τα λαϊκά παινέματα κτλ οι οποίες συμβαίνουν για άλλους λόγους σε άλλες περιόδους, σε άλλο πλαίσιο.

"Τα Κάλαντα του Τριέσπερου, ευθέως από τους Αρχαίους Χρόνους, ακόμα τραγουδιούνται στην Κύπρο σε ορισμένα ορεινά χωριά."

Καλήν εσπέραν άρχοντες,
αν είναι ορισμός σας
Ηλίου τη θεία γέννηση
να πω στ' αρχοντικό σας.
Απόλλων άρχοντα θεέ,
έλα ξανά κοντά μας
συ φωτοδότη Βασιλιά,
φώτισε την καρδιά μας.
Λιώσε τα χιόνια στα βουνά
ζέστανε τα πλατάνια
φέρε μας γέλια και χαρά,
ειρήνη και ζωντάνια.
Στο σπίτι αυτό που μπήκαμε
οι εστίες να μη σβήσουν
κι όλοι οι νοικοκυραίοι του
χίλια χρόνια να ζήσουν...

Η Σούπα
όλα τα παραπάνω που προέρχονται και από πλήθος διαφορετικών οπτικών και κατευθύνσεων μοιάζουν αυτές τις ημέρες, και γύρω από τους χριστιανικούς εορτασμούς των Χριστουγέννων, να βρίσκουν την σύνδεση τους. Όμως μπορεί ποτέ να προκύψει μια ουσιαστική σύνδεση και κατανόηση πολυθεϊστικών πρακτικών, όταν ο συνδετικός κρίκος είναι οι σύγχρονοι εορτασμοί των Χριστουγέννων; Προφανώς και όχι και εδώ εμφανίζεται ξανά το βασικό πρόβλημα κυρίως για όσους περιφερειακά προσεγγίζουν τον πολυθεϊσμό, πως στην πραγματικότητα τον αντικρίζουν μέσα από ένα ξένο πρίσμα, διαμορφωμένο από τα ήδη γνωστά αλλά άσχετα με αυτόν. Το τελικό αποτέλεσμα θα είναι σε λίγο να ανακαλύψουμε και πολυθεϊστές αγιο-βασίληδες που κάποια coca cola company της εποχής είχε προωθήσει και να χάσουμε και εμείς τον ουσιαστικό χαρακτήρα των εορτών μας σε ένα αχταρμά που διαμόρφωσε ο σύγχρονος καπιταλιστικός πολιτισμός.

!!!

Για όλους αυτούς τους λόγους χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή ειδικά απ' όσους πραγματικά σέβονται την θρησκευτική μας παράδοση ώστε τέτοια φαινόμενα να καταπολεμηθούν πριν όπως συνήθως γίνεται γιγαντωθούν περισσότερο και καλύψουν την πραγματικότητα για όσους θέλουν να προσεγγίσουν τον πολυθεϊσμό.

Παγανισμός και Χριστούγεννα

Το τελευταίο καιρό ανησυχώ όλο και περισσότερο για την επιρροή που έχουν διάφορα φαινόμενα στον πολυθεϊσμό καθώς κάποια προβλήματα που παλαιότερες εποχές ήταν περιφερειακά έχουν αρχίσει να γιγαντώνονται. Θα ήθελα στο μέλλον να επεκταθώ σε ένα ευρύτερο πλαίσιο αναφοράς αλλά προς το παρόν εν όψει των χριστιανικών εορτών και του συγκρητισμού που θεριεύει με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να καταπιεί τον παραδοσιακό χαρακτήρα του πολυθεϊσμού  αναπαράγω το παρακάτω κείμενο μου το οποίο δημοσιεύτηκε στο τεύχος 111 του περιοδικού Φαινόμενα του Ελεύθερου τύπου με μια πολύ καλή επιμέλεια.

Οι παραδοσιακοί παγανιστικοί εορτασμοί του Ηλιοστασίου

Τα τελευταία χρόνια, ταυτόχρονα με την ανάπτυξη των σύγχρονων πολυθεϊστικών κοινοτήτων, υπήρξε μια ουσιαστική επανεξέταση των χριστιανικών εορτών υπό το πρίσμα των παγανιστικών στοιχείων, που αυτές ενσωμάτωσαν στο πέρασμα του χρόνου. Παράλληλα η παγκοσμιοποίηση, οδήγησε στην εξάλειψη των τοπικών ιδιαιτεροτήτων τις οποίες αυτοί οι εορτασμοί παρουσίαζαν παλαιότερα με αποτέλεσμα την πλήρη ομογενοποίηση των κυριοτέρων εξ' αυτών, όπως τα Χριστούγεννα. Ειδικά, για την συγκεκριμένη εορτή όπου τα ενσωματωμένα παγανιστικά χαρακτηριστικά ήταν ποικίλα και πολλά, ο σημερινός της χαρακτήρας  δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί ως ένα πολύχρωμο κολάζ παραδόσεων που περιλαμβάνει από αρχέγονες πρακτικές δεντρολατρείας, μέχρι σύμβολα δημιουργημένα στα τμήματα Marketing πολυεθνικών εταιριών, γεγονός που δυσκολεύει την όποια προσπάθεια αναζήτησης ουσιαστικού νοήματος. Αυτό βέβαια, είναι ένα πρόβλημα που μέχρι σήμερα απασχόλησε κυρίως τα χριστιανικά δόγματα, τα οποία διαπιστώνουν με φόβο ότι έχει υποχωρήσει ο χριστιανικός χαρακτήρας της εορτής με άνοδο των κυρίαρχων "παγανιστικών" στοιχείων και εδώ και καιρό ειδικά οι πιο "παραδοσιακές" φωνές τους συχνά κηρύττουν την ανάγκη εγκατάλειψης όλων αυτών των "ξένων" εισβολών. Όμως αυτό, κακώς αφήνει συνήθως αδιάφορους τους πολυθεϊστές, καθώς η μάχη δεν πρέπει να είναι μια αντιπαράθεση εξωτερικών τυπικών αλλά ουσίας.

 Όπως φαίνεται, από τις περισσότερες συγκριτικές ή ιστορικές μελέτες προέλευσης που ερευνούν αυτά τα πολυθεϊστικά χαρακτηριστικά στους εορτασμούς των Χριστουγέννων,  ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στον ηλιολατρικό χαρακτήρα της εορτής, τον σχετιζόμενο με το κοσμικό φαινόμενο του χειμερινού ηλιοστασίου. Ιστορικά βέβαια,  η ηλιολατρεία με αυτά τα χαρακτηριστικά πρωτοεμφανίζεται στην ύστερη περίοδο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, αρχής γενομένης με την εισβολή των ασιατικών λατρειών, που πάντα είχαν μια τάση για διχαστική αντιμετώπιση του κόσμου. Η ίδια η λατρεία του sol invictus, ή ανίκητου ήλιου που συχνά προωθείται ως τα "παγανιστικά" Χριστούγεννα, βασίζεται στην μεταφορά και προσπάθεια επικυριαρχίας της Συριακής λατρείας του Ilāh hag-Gabal (Ο θεός του βουνού Γκαμπάλ από τον οποίο προήλθε το εξελληνισμένο όνομα της ηλιακής θεότητας Ηλιογάβαλος ), από τον επίσης Σύρο αυτοκράτορα Μάρκο Αυρήλιο Αντωνίνο Αύγουστο (~203-222) της δυναστείας των Σεβερίνων, ο οποίος πρώτος προσπάθησε να συνενώσει τους λαούς της αυτοκρατορίας με ένα είδος πρώιμου περιεκτικού μονοθεϊσμού( inclusive monotheism)[1]. Ο Ηλιογάβαλος, όπως έμεινε γνωστός και ο αυτοκράτορας, μπορεί να απέτυχε και να ακυρώθηκαν τα περί θρησκείας έδικτά του, όμως στα βήματά του, ο Κωνσταντίνος καθιέρωσε αργότερα τον χριστιανισμό ως επίσημη λατρεία της αυτοκρατορίας,  ενώ εν τω μεταξύ είχαν ενσωματωθεί και άλλα στοιχεία επίσης ασιατικών λατρειών όπως του Μιθραισμού. Οι σημερινοί λοιπόν παγανιστές, μοιάζει να επιστρέφουν σε αυτήν την προ χριστιανισμού ηλιολατρία, με την προσθήκη φιλοσοφικών επιρροών σε θεολογικό επίπεδο, οι οποίες  έλκουν και αυτές την καταγωγή τους από τον μυστικισμό της ύστερης αρχαιότητας και κυρίως από τον νεοπλατωνισμό της τελευταίας περιόδου[2]. Έτσι, η ηλιολατρική καταβολή αυτής της έκφανσης του χριστιανισμού επαναεισπράτεται και από τους σύγχρονους πολυθεϊστές ή παγανιστές, οι οποίοι θεωρούν πως "καθαρίζοντας"  την από τα τελευταία χριστιανικά ψήγματα,  επαναφέρουν σε κάποιο βαθμό τις "παραδοσιακές" παγανιστικές εορτές του ηλιοστασίου, με έναν πανευρωπαϊκό ηλιολατρικό εορτασμό.

 Με αυτά τα δεδομένα υποστηρίζουμε, πως ο παραδοσιακός πολυθεϊστικός χαρακτήρας των εορτών της περιόδου του χειμερινού ηλιοστασίου, παραμένει θαμμένος και θα προσπαθήσουμε να τον προσεγγίσουμε με δύο διαφορετικά συνήθως παραβλεπόμενα αλλά πολύ ενδιαφέροντα παραδείγματα, τα οποία καλύπτουν και το μεγάλο μέρος των πολυθεϊστικών παραδόσεων της Ευρώπης.

Σήμερα, έχουμε συνηθίσει στον δημιουργημένο από τα καταναλωτικά πρότυπα της μοντέρνας εποχής ανάλαφρο χαρακτήρα της εορτής των Χριστουγέννων,  και αποχαυνωμένοι μέσα στα τεχνικά διαμορφωμένα αστικά περιβάλλοντά μας, εύκολα ξεχνάμε πως η αληθινή καρδιά του χειμώνα είναι ψυχρή άγρια και επικίνδυνη. Θα ήταν περίεργο, αν αυτός ο χαρακτήρας διέφευγε της προσοχής των παραδοσιακών πολυθεϊστών του παρελθόντος, και πράγματι κοιτώντας πίσω στους μύθους της βόρειας Ευρώπης,  βρίσκουμε να δεσπόζει μια σκοτεινή αφήγηση για την εποχή που εξετάζουμε. Ο μύθος του "άγριου κυνηγιού", όπως συναντάται συνήθως, είναι μια πολύπλοκη και πολυπρόσωπη αφήγηση, με εξάπλωση σε όλο τον Ευρωπαϊκό βορρά και από την Αγγλία μέχρι τα όρια της Βαλτικής. Στην κοινή συγκεντρωτική της μορφή, αναφέρεται στην εμφάνιση μιας στοιχειακής ομάδας άγριων κυνηγών, αποτελούμενης από φάσματα νεκρών, δαιμονικά όντα, μαύρα σκυλιά κτλ[3] που υπό την καθοδήγηση μιας θεϊκής μορφής, συνήθως αντρικής που ταυτίζεται με τον Όντιν, περιδιαβαίνει τον κόσμο πετώντας πάνω από το έδαφος, καθ' όλη την διάρκεια των χειμερινών μηνών (το Yule σαν περίοδο), αλλά με κορύφωση τις τρείς ημέρες του χειμερινού ηλιοστασίου (Την εορτή του Yule). Αν κάποιος περπατά μόνος του έξω την νύχτα, μπορεί και να την συναντήσει. Και τότε κινδυνεύει να απαχθεί, να χάσει τα λογικά του, ακόμα και να σκοτωθεί, και το μόνο που τον σώζει είναι μόλις ακούσει την οχλαγωγή και τα γαυγίσματα των σκυλιών, να ξαπλώσει μπρούμυτα στην μέση του μονοπατιού χωρίς να κοιτάξει ούτε στιγμή το θαυμαστό φαινόμενο. Το "μαινόμενο πλήθος" σε αυτές τις περιοχές, κυρίως στις αγροτικές και δασικές, εμφανιζόταν τακτικά σύμφωνα  με τις μαρτυρίες από τον 11ο μέχρι και τον 20αιώνα τρέφοντας την φαντασία των ανθρώπων με αποτέλεσμα την παρατηρούμενη πολυπλοκότητα στις καταγραφές.

Οι μελετητές του μύθου/φαινομένου έχουν κάνει πληθώρα εικασιών για το νόημα του, με συμπεράσματα που ποικίλουν ανάλογα με την κάθε εστίαση. Κάποιοι παρατηρώντας την ομοιότητα των περιγραφών για τους κυνηγούς/πολεμιστές του "πλήθους" με τις περιγραφές του Τάκιτου για το πως πολεμούν διάφορα Γερμανικά φύλλα συμπέραναν, πως πρόκειται για επιβιώσεις ορδών εισβολέων στην λαϊκή φαντασία. Άλλοι συσχέτισαν το φαινόμενα με τα ιστορικά κυνήγια των βασιλέων της περιοχής, στο δρόμο των οποίων καλό θα ήταν να μην βρεθεί κάποιος φτωχός χωρικός. Τέλος, άλλοι διαπίστωσαν πως αν αποφλοιώσουν την αφήγηση από τα τρομαχτικά, δαιμονικά στοιχεία που κατά την άποψη τους οφείλονται στην παρανόηση ή επί τούτου δαιμονοποίηση από τους χριστιανούς, μένει η υποψία μιας παγανιστικής τελετής για το Yule την περίοδο του χειμερινού ηλιοστασίου. Πράγματι, κάποιες παραλλαγές του μύθου και οι λαϊκές επιβιώσεις, μας προσφέρουν μια τέτοια εικόνα καθώς σε αυτές προΐσταται του κυνηγιού μια θηλυκή οντότητα (σε αυτή την έκφανση ταυτίζεται με την Φρέγια ή άλλη ανάλογη θεά) η οποία οδηγεί το ίδιο πλήθος πάνω από τα χωράφια και σε όσα περνάει αυτά γίνονται εύφορα. Αυτή η εξήγηση μάλιστα συνδέει και την ουσία του άγριου κυνηγιού με τους άλλους εορτασμούς του Yule που κατά κοινή ομολογία έχουν χαρακτήρα γονιμοποιητικό. Εδώ δεν πρέπει να μας ξεφεύγει επίσης η ομοιότητα μιας τέτοιας εικόνας με τις περιγραφές της κυνηγητικής κουστωδίας της Αρτέμιδος[4], ή με τις άγριες νυχτερινές, πανσέληνες, εμφανίσεις της Εκάτης με την συνοδεία μαύρων σκυλιών και φασμάτων νεκρών, μυθολογικές δηλαδή εκφράσεις που συχνά χρησιμοποιούνταν ώς μπαμπούλας από τους χριστιανούς γεγονός που δικαιολογεί τα τρομαχτικά χαρακτηριστικά με τα οποία ντύθηκε η αφήγηση κατά τον μεσαίωνα.

 Η ύπαρξη των νεκρών ή των ψυχών στις αφηγήσεις, δεν πρέπει να μας κάνει εντύπωση, καθώς η ταύτιση τους με την γονιμότητα της Γής είναι δεδομένη αφού για την κυρίαρχη  μαγικό-θρησκευτική αντίληψη, αυτοί είναι που έχουν την δύναμη εντός της γης και μπορούν να επηρεάζουν τα πλούτη που αυτή δίνει πίσω στους ανθρώπους[5]. Μάλιστα σε κάποιες αναφορές αυτοί που κινδυνεύουν από το μαινόμενο πλήθος[6] είναι αυτοί που δεν έχουν αποδώσει τις πρέπουσες τιμές στους προγόνους τους, τα χωράφια των οποίων θα αφήσει στείρα ο χειμώνας. Τέλος, δεν πρέπει επίσης να μας διαφεύγει, πόσο εύκολα θα μπορούσε να μετατραπεί μια κουστωδία μασκαρεμένων παγανιστών ακόμα και εύθυμης εορταστικής τελετής (το ανάλογο δηλαδή των Σατουρναλίων ή της εορτής των Πελωρίων ), σε άγριους επικίνδυνους δαίμονες, από το χριστιανικό φαντασιακό.

Η δεύτερη περίπτωση που θα εξετάσουμε αφορά την Ελληνική παράδοση, καθώς πουθενά δεν μαρτυρείται μια ηλιολατρικού περιεχομένου εορτή για τον χειμώνα[7]. Αντιθέτως γνωρίζουμε πως είναι κυρίως εορτές του Διονύσου, όπως τα μικρά Διονύσια ή τα Λήναια, που πραγματοποιούνται αυτή την περίοδο του χρόνου[8]. Επίσης σημαντικό, είναι ένα εξίσου παραμελημένο από τους σύγχρονους παγανιστές ζήτημα που τίθεται αρχής γενομένης από την ίδια την ονομασία του σεληνιακού μήνα στην διάρκεια του οποίου έχουμε το Χειμερινό ηλιοστάσιο. Ο μήνας ονομάζεται Ποσειδεών για πλήθος πόλεων[9] και κατά τα πρότυπα της ονομασίας των μηνών αυτό συμβαίνει γιατί είναι αφιερωμένος στον κυανοχαίτη θεό, πιθανότατα λόγω της εορτής των Ποσείδεων για την οποία δυστυχώς δεν έχουμε άμεσα στοιχεία. Όμως έχουμε πολλά στοιχεία απ’ όλη την επικράτεια του Ελληνικού κόσμου που δείχνουν πως η λατρεία του Ποσειδώνα εστιάζεται περίπου αποκλειστικά σε αυτήν περίοδο του χρόνου και η συγκεκριμένη εορτή πιθανότατα να ήταν η πλησιέστερη χρονικά στο χειμερινό Ηλιοστάσιο[10]. Η Έλλειψη αναφορών για εορτασμούς ηλιακών θεοτήτων αυτή την περίοδο  ίσως περιπλέκει τα πράγματα κάνοντας αρκετούς να αναρωτιούνται - και γι' αυτό ίσως παραβλέπουν την ουσία του θέματος - τι σχέση μπορεί να έχει ο Ποσειδώνας ο θεός της θάλασσας με τον χειμώνα και το ηλιοστάσιο. Ίσως είναι χρήσιμο, να υπενθυμίσουμε πως η λατρεία του Ποσειδώνα κατά την κλασσική και ύστερη αρχαιότητα είναι αρκετά περιορισμένη σε σχέση με τις πρότερες περιόδους όπως για παράδειγμα τα μυκηναϊκά χρόνια κατά τα οποία ο Ποσειδώνας είναι η κυρίαρχη θεότητα στις εορτές και τιμές. Ο χαρακτήρας του σύμφωνα με όλα τα δεδομένα και ειδικά για τις παλαιότερες εποχές, δεν περιορίζεται στην θάλασσα και τους σεισμούς, όπως ίσως υπονοεί η κυρίαρχη εικόνα  σήμερα, αλλά κατέχει πολύ πιο ευρύ πεδίο, όπως θα περιμέναμε εξ’ άλλου να συμβαίνει από το μυθικό μοίρασμα του κόσμου στα τρία αδέλφια παιδιά του Κρόνου. Στο παρόν, αρκεί να υπενθυμίσουμε πως ο σεισίχθων θεός, είναι επίσης ο κύριος όλου του υγρού στοιχείου που βρίσκεται στην Γη, των ποταμών και των γλυκών υδάτων που έχουν γεμίσει τις γεωλογικές αποθήκες του υδροφόρου ορίζοντα και αναβλύζουν με βοή τον χειμώνα, ίσως και πιο απόλυτα απ’  όσο μπορεί να θεωρηθεί άρχοντας του θαλασσίου ύδατος.[11] Είναι ο ίδιος η έκφραση του ζωτικού στοιχείου στην γη[12].

Κυρίως λοιπόν γι’ αυτόν το λόγο, της γονιμοποιούς για την γη δύναμης των γλυκών υδάτων, ο θεός συνδέεται σε πανάρχαιες λατρείες με την Δήμητρα. Aπ’ ότι φαίνεται μάλιστα πολύ πριν υπάρξουν τα Ελευσίνια μυστήρια και η εκεί λατρεία. Ειδικά στην Πελοπόννησο και περιοχές όπως η Αρκαδία, όπου  παρατηρούμε λατρείες  αδιάσπαστες από την μυκηναϊκή εποχή, βρίσκουμε αρκετά τέτοια χαρακτηριστικά και συνδέσεις όπως για παράδειγμα την λατρεία της αλογόμορφης (ιερό ζώο του Ποσειδώνα) Δήμητρας Ερινύς[13] . Κατ’ αντιστοιχία ακόμα και στην Ελευσίνα και για την περίοδο που μιλάμε, έχουμε στα τέλη του μήνα Ποσειδεόνα την μοναδική εορτή των Αλώων όπου τιμούνται μαζί Δήμητρα Ποσειδώνας (Πατρώος,  Θεμελιούχος και προσβατέριος) και Διόνυσος με μια μεγάλη και χαρούμενη εορτή με φανερά έντονα τα γονιμοποιητικά χαρακτηριστικά. Μάλιστα εικάζεται πως και το όνομα αυτής της εορτής προέρχεται από το «Αλώς» το θερισμένο χωράφι[14] στο οποίο οι άντρες άναβαν μεγάλη πυρά[15] την ίδια ώρα που οι γυναίκες συμμετείχαν σε μια παννυχίδα με φαλλοφορίες .

Παρόμοιες τελετές με έντονα εορταστικό χαρακτήρα έχουμε καθ’ όλη την διάρκεια του μήνα και σε όλες τις περιοχές που αναφέρεται λατρεία του Ποσειδώνα, του Κύριου του Χειμώνα και του ηλιοστασίου. Αυτές μοιάζουν να συμπληρώνουν τις Διονυσιακές εορτές που επίσης κορυφώνονται κατά την χειμερινή περίοδο. Ο θεός της "ζωτικότητας" και ο θεός των χυμών της ζωής εδώ βρίσκουν το σημείο επαφής τους εκεί που από την μία η Γη ετοιμάζεται να θρέψει το σπέρμα, τον καρπό της ζωής, και να τον μεγαλώσει με την βοήθεια των γονιμοποιητικών δυνάμεων και από την άλλοι οι άνθρωποι βρίσκουν χρόνο για εύθυμους εορτασμούς και κοινωνικότητα την ώρα που το έχουν περισσότερο ανάγκη δηλαδή την εποχή που το σκοτάδι επικρατεί και η ανθρώπινη ψυχή κινδυνεύει να κλειστεί στον εαυτό της.

"Ην μεν γαρ Ποσιδεών μην, ίστε οιου χειμώνος...
Δωδεκάτη δε του μηνός αλουσιαν προσταζει ο θεός...
ταυτας τρεις ημέρας...διήγαγον δε περιπάτω χρώμενος κατ΄οικίαν και άμα παιδιά, ΟΙΑ ΕΟΡΤΩΝ ΟΥΣΩΝ. ΚΑΙ ΓΑΡ Η ΤΟΥ ΘΕΟΥ (Ασκληπιού) ΠΑΝΝΥΧΙΣ, εγκατειλήφει την ΠΡΟΤΕΡΑΝ ΕΟΡΤΗΝ, ΤΗΝ ΤΟΥ ΠΟΔΕΙΔΩΝΟΣ.

Η παραπάνω αναφορά του Αίλιου Αριστείδη (117 - 180  μκχ) στους «Ιερούς λόγους» μας δείχνει πως μέχρι και την εποχή του η κύρια εορτή του μήνα ήταν αφιερωμένη στον Ποσειδώνα. Μάλιστα η περιγραφή μας μιλάει για τουλάχιστον τριήμερους εορτασμούς και ένα ευτυχές οικογενειακό κλίμα όπου ο ρήτορας περνά χρόνο με τα παιδιά του. Βλέπουμε λοιπόν πως καθ’ όλη την διάρκεια της παγανιστικής αρχαιότητας και από Βορρά ως Νότο, οι εορτές της περιόδου του χειμερινού ηλιοστασίου είχαν χαρακτήρα κυρίως γονιμοποιητικών τελετών και ευθυμίας και σχετίζονταν συνήθως με την Γη και τις αρσενικές γονιμοποιητικές δυνάμεις[16] ενώ ταυτόχρονα απουσίαζε ο ηλιολατρικός χαρακτήρας που αργότερα επικράτησε και μέχρι τις ημέρες μας δείχνει να έχει πρωτοκαθεδρία σε χριστιανούς και παγανιστές συνάμα. Η κυριότερη όμως διαφορά βρίσκεται στην ενοιοδότηση του χειμώνα και του σκοταδιού που επικράτησε μετά την έλευση του μονοθεϊσμού. Καθώς για τους παγανιστές οι διχαστικοί διαχωρισμοί καλό/κακό φώς/σκοτάδι δεν υπάρχουν είναι λογικό οι εορτές τους να τιμούν τις δημιουργικές συμπαντικές δυνάμεις ενώ ταυτόχρονα απουσιάζουν τα ανταγωνιστικά χαρακτηριστικά που βρίσκουμε στην μετέπειτα ηλιολατρία όπου το καλό φώς επικρατεί του κακού σκοταδιού. Έτσι, εξηγείται ο ανάλαφρος και καθολικά εύθυμος χαρακτήρας των εορτασμών που ανιχνεύεται στην ουσία του παγανιστικού φαντασιακού και είναι αυτό περισσότερο από κάθε άλλη εξωτερική έκφανση[17] που ακολουθεί τις εορτές των "Χριστουγέννων/Ηλιουγέννων" μέχρι σήμερα, καθώς οι άνθρωποι στην βαθύτερη μας συνείδηση εξακολουθούμε να συνδεόμαστε με τους φυσιολογικούς ρυθμούς του κόσμου και την αντικειμενική αλήθεια της ζωής τα οποία κανένα αφύσικο περιβάλλον δεν μπορεί να ξεριζώσει.

 *Συνοδευτικά δείτε και την πολύ καλή δουλειά ενός φίλου για το εορτολόγιο του μήνα

ΠΟΣΕΙΔΕΩΝ, ΑΤΤΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ, 2012-13, ΕΟΡΤΕΣ, ΕΙΣΑΓΩΓΗ, ΑΡΧΑΙΕΣ ΠΗΓΕΣ,ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ, ΣΧΟΛΙΑ, Ο. ΠΥΛΑΡΙΝΟΣ

---

[1] Που δηλαδή δεν έχει τον απόλυτο μισαλλόδοξο χαρακτήρα της γνωστής αποκλειστικότητας του συνήθους μονοθεϊσμού  παρά αποδέχεται αν όχι την ύπαρξη, την λατρεία άλλων θεών.

[2] Κυρίως όσον αφορά την συμμετοχή στους εορτασμούς του Ηρακλή ως Ηλιακής θεότητας και ως σύμβολο της ψυχικής τελείωσης με άνοδο από τις Ηλιοσταστικές πύλες (πύλες του Ηρακλή)

[3] με την προσθήκη πολλών χριστιανικών εμμονών όπως αβάπτιστα μωρά, θηλυκούς δαίμονες κ.α

[4] Μάλιστα οι χριστιανοί ταύτιζαν αυτές τις εμφανίσεις του άγριου κυνηγιού υπό θηλυκή αρχηγία με την Dianna (Αρτέμιδα) και τους δαίμονες της από τους οποίους κινδύνευαν αν κατά λάθος τους συναντούσαν.

[5] Στην ίδια βάση εξηγείται και ο ευφημισμός Πλούτων για τον Άδη και οι αντίστοιχες σχέσεις του μύθου της Περσεφόνης με την γονιμότητα της Ελευσίνιας γης.

[6] Έχει ενδιαφέρον πως τέτοιοι  προσδιορισμοί όπως "πλήθος" (host) ταυτίζονται με τον χαρακτηρισμό "οι πλείστοι" με τον οποίο συχνά αναφέρονται οι νεκροί στην Ελληνική παράδοση.

[7] Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που γι' αυτή την περίοδο θεωρείται πως ο Απόλλων ο κατ' εξοχήν ηλιακός θεός για τους Έλληνες, φεύγει για την χώρα των Υπερβορείων και την θέση του στους Δελφούς αναλαμβάνει ο Διόνυσος.

[8] Ταυτόχρονα έχουμε και εορτές σχετιζόμενες με τους νεκρούς όπως τα Ανθεστήρια προς το τέλος του Χειμώνα.

[9] Περίπου για το σύνολο των Ιωνικών Πόλεων αλλά και στις υπόλοιπες όπως την Δωρική Πελοπόννησο όπου ακολουθείται άλλη ονομασία πάλι έχουμε τελετές για τον θεό.

[10] Καθώς το εορτολόγιο των αρχαίων Ελλήνων ακολουθούσε το σεληνιακό ημερολόγιο δεν μπορεί να υπάρχει συνεχή ταύτιση με το ηλιακό φαινόμενο. Φέτος για παράδειγμα το Ηλιοστάσιο συμπίπτει με την 8η ημέρα του μήνα Ποσειδεών η οποία μάλιστα είναι αφιερωμένη στον θεό.

[11] Μην ξεχνάμε εξ' άλλου πως απο την Τρίαινα του ανάβλυσε η πηγή στον ιερό βράχο της Ακρόπολης κατά την διάρκεια της "μάχης" του με την Αθηνά για την κυριαρχία στην πόλη του Κέκρωπα. Εξ’ άλλου υπάρχουν πλείστες όσες άλλες «θαλασσινές» θεότητες που δεν έχουν όμως κυριαρχία επι της Γης όπως ο Ποσειδώνας.

[12] "το δε μέσον και συνδετικόν αμφοίν τοιν άκροιν ο Ποσειδών εκληρώσατο, πληρούμενος μεν από της του Διός ουσίας, πληρών δε τον Πλούτωνα. έστιν γαρ της όλης ταύτης τριάδος πατήρ μεν ο Ζεύς, δύναμις δ' ο Ποσειδών, νους δ' ο Πλούτων. πάντων μεν εν πάσιν όντων, άλλου δε κατ' άλλο τον χαρακτήρα δεχομένου της υποστάσεως. επεί και ο μεν Ζεύς κατά το είναι υφέστηκεν. ο δε Ποσειδών κατά την δύναμιν, ο δε Πλούτων κατά τον νούν. καίτοι ζωής πάντων αίτιοι πάντες, αλλο μεν ουσιωδώς ο δε ζωτικώς ο δε νοερώς". Προκλος σχολια στον Κρατύλο.

[13] Στις οποίες λατρείες η Κόρη είναι προϊόν της ένωσης του θειικού ζεύγους Δήμητρας-Ποσειδώνα

[14] Το Θερισμένο προ μηνών χωράφι που τους μήνες του χειμώνα «ξεκουράζεται» και τρέφεται με βροχή μέχρι να το σπείρουν ξανά με το νέο σιτάρι.

[15] Οι νυχτερινές πυρές χαρακτηριστικό των εορτασμών του ηλιοστασίου που όμως όπως διαπιστώνουμε δεν σχετίζονται απαραίτητα με τον Ήλιο.

[16] Από την μία τον Ποσειδώνα και από την άλλη τον Διόνυσο που κυριαρχεί και αυτός την περίοδο του χειμώνα.

[17] όπως το πλήθος των παγανιστικών πρακτικών συμβόλων και στοιχείων που αναφεραμε

Οδηγός επιβίωσης για μετά το "τέλος του κόσμου"

Πέρασε ευτυχώς και αυτό το "τέλος του κόσμου" με το οποίο ασχολούμασταν παγκοσμίως τα τελευταία 2-3 χρόνια,  παρερμηνεύοντας τους Maya και το ημερολόγιο τους.

Λέω ευτυχώς γιατί, εν αντιθέσει με προηγούμενες προφητείες συντέλειας, δεν είχαμε - εκτός και αν έχασα κάποια είδηση - ούτε μαζικές αυτοκτονίες, ούτε άλλες βίαιες εκφράσεις στις οποίες συνήθως αρέσκονται οι καταστροφολάγνοι μονοθειστές όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με το υποτιθέμενο τέλος των ημερών όπου πρέπει να ξεχωρίσουν οι καλοί από τους κακούς.

Κάτι τέτοιο  δεν θα ταίριαζε εξάλλου και με τους Μάγια, αφού ως πολυθειστές αυτοί δεν θα έθεταν φαντάζομαι τέτοια διλήμματα για το τέλος, το οποίο για να στέκεται στο ύψος του - Τέλος - πρέπει είναι κοινό για όλους.

Αντιθέτως κινήθηκε η οικονομία, βγήκαν ταινίες, πουλήθηκαν kit επιβίωσης και βιβλία, άλλοι έφτιαξαν καταφύγια και ειδικές μπάλες αντι-καταστροφής, στην Γαλλία σε συγκεκριμένο χωριό θησαύρισαν και ούτω καθ' εξής. Με λίγα λόγια ένα ωραίο πάρτι που αν το επαναλαμβάνουμε κάθε μια δυο δεκαετίες πολλοί θα έχουν πολλαπλά οφέλη και όλοι κάτι να συζητάμε και να ασχολούμαστε.
Βέβαια θα μου πείτε και θα συμφωνήσω πως δεν είναι μόνο οι χιλιαστές και οι δευτεροπαρουσιώτες που έχουν τέτοιες ιστορίες αλλά μάλλον όλοι οι λαοί , παρά του ότι οι διαφορές στο ιδεολογικό και ηθικό επίπεδο μεταξύ των με και των δε είναι τεράστιες.

Οι βόρειοι έχουν πχ τον μεγάλο χειμώνα, οι Έλληνες τις καταστροφές στα πέντε γένη των ανθρώπων, κατακλυσμούς κ.α, οι Ινδοί τις Yuga και σίγουρα ανάλογες αφηγήσεις και όλοι οι υπόλοιποι.

Μια διαφορά που μπορώ όμως να διακρίνω είναι πως για αυτούς το τέλος ποτέ δεν είναι σκέτο Τέλος παρά μια αλλαγή. Μια ακόμα είναι πως αυτή η αλλαγή είναι συνήθως αποτέλεσμα έστω και νομοτελειακά μιας ύβρεως εκ μέρους της ανθρωπότητας -you had it coming δηλ - και σταδιακή όχι στιγμιαία. Δεν περιμένουμε δηλαδή το ρολόι να δείξει 12:00 και ξαφνικά....Τέλος. Όχι, ότι συμβαίνει, συμβαίνει με μια αλληλουχία, σταδιακά, αίτιο αιτιατό.

Έτσι η ουσιαστική διαφορά είναι πως στην περίπτωση των ιστοριών δευτέρου τύπου ο άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με μια επιλογή, τι στάση θα κρατήσω, ταίζω την ύβρη ή την πολεμώ, μάχομαι στο πλάι των θεών ή συμπεριφέρομαι σαν τα αδηφάγα τέρατα που απειλούν την κοσμική τάξη. Μπορεί τελικά να μην γλυτώνουμε, είπαμε οι ιστορίες δείχνουν να λειτουργούν με νομοτελειακά πρότυπα που ολοκληρώνονται πάντα και ισχύουν για όλους, όμως πρώτον έχουμε επιλογές, δεύτερον χρόνο να τις σκεφτούμε, και τρίτον την υποχρέωση να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας όταν τα πράγματα συμβαίνουν.

Το πρόβλημα με τις άλλες, του πρώτου τύπου, άμεσες και αυτόματες καταστροφές, είναι πως μας στερούν από την μια την δυνατότητα να αναλάβουμε την ευθύνη και να κάνουμε τις επιλογές μας, και από την άλλη μας κοιμίζουν, θεωρώντας πως αν δεν είναι μπαμ και κάτω, έκλεισαν οι διακόπτες και Τέλος, έ τότε όλα καλά συνεχίζουμε ακάθεκτοι.

Ο κόσμος όμως δεν λειτουργεί θεαματικά και εφετζίδικα όπως οι χολυγουντιανές ταινίες και οι δεύτερες παρουσίες. Ο Κόσμος λειτουργεί σαν την συνέλευση των Εντ στον άρχοντα των δαχτυλιδιών...αργάαααααα.

Δεν ξυπνάμε μια μέρα και τα υπεραιωνόβια δέντρα έχουν πεθάνει όλα μαζί, τα σκοτώνουμε λίγο λίγο με τρόπους που δεν γίνονται αντιληπτοί μέχρι να είναι πολύ αργά.
Το ίδιο ισχύει και για τους εαυτούς μας και τον "κόσμο" μας. Δεν καταστρέφουμε τις κοινωνίες μας και τους εαυτούς μας απότομα, αλλά σιγά σιγά μέχρι που πάλι να είναι αργά.

Αυτό που τελικά χρειαζόμαστε είναι ένας οδηγός επιβίωσης για τις ημέρες μετά το "τέλος του κόσμου". Ένας οδηγός του τι κάνουμε από τις 22/12/2012 και μετά.

Γιατί αν θέλουμε τελικά να γλυτώσουμε από την επικείμενη καταστροφή πρέπει να αναλάβουμε την ευθύνη, να πάρουμε θέση και να δράσουμε.

Πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε την σχέση μας με τον κόσμο.
Πρέπει να ξαναδούμε τις κοινωνίες μας.
Πρέπει να ξαναδούμε τους εαυτούς μας.
Και πρέπει να αλλάξουμε το δρόμο που ακολουθούμε.

Γιατί μπορεί και το πρόσφατο πάρτι του τέλους του κόσμου να πέρασε ανώδυνα, αλλά ο κίνδυνος δεν πέρασε, ούτε για το σιδηρούν γένος, ούτε για την Kali Yuga, ούτε για τον μεγάλο χειμώνα, ο κίνδυνος είναι μπροστά μας και πολύ αληθινός.

Εβραιοφάγοι και αντίχριστοι

Διάβασα σήμερα στον δικτυακό τόπο του στόκου μια επίθεση του μητροπολίτη Περαιώς Σεραφείμ κατά της εφημερίδας Ελ. Τύπος λόγω της σειράς Ντοκυμαντέρ του Discovery World για την ζωή του Ιησού που προσφέρει σε dvd αυτή πρόσφατα και θεωρήθηκε προφανώς επίθεση κατά του χριστεπώνυμου πλήθους καθώς μάλλον κινείται στα πλαίσια της ιστοριογραφίας, του μυθικισμού και των διαφόρων θεωριών περί του προσώπου του Ιησού.

Το ενδιαφέρον σε αυτές τις δηλώσεις του καλοσυνάτου μητροπολίτη οι οποίες μπαίνουν κάτω από ένα banner του στόχου που γράφει "Αλβανογυφτοσκοπιανοί...Στείλτε τανκς να τους κλείσουν τα σπίτια", είναι πως καθιστούν άνευ νοήματος προηγούμενες αντιδράσεις μου όταν κάποιοι ελάχιστοι προσπαθούν να συνδέσουν φαινόμενα όπως ο  ναζισμός, ο φασισμός κτλ με τον παγανισμό αφού είναι ηλίου φαεινότερη η μήτρα αυτών των φαινομένων.

Αντιγράφω ενδεικτικά

"τά γνωστά ἐμετικά ψεύδη καί οἱ κατασκευασμένες γελοιότητες* πού χαλκεύει μετά μανίας, ἐμπαθείας καί ἀτελευτήτου κακίας τό ἑωσφορικό Σιωνιστικό τέρας."

"Θά ἦταν προτιμώτερο γιά τήν ἐκλεκτή συντηρητική ἐφημερίδα ἡ ὁποία στίς ἀκροτελεύτιες σελίδες της διαφημίζει τά αἴσχη τοῦ σοδομιτισμοῦ* καί τῆς ἀστρολογίας νά προσέφερε τήν Καμπάλα καί τό Ταλμούδ*"

"ἀνύπαρκτα καί εὐτελῆ παραμύθια τοῦ ἑβραϊκοῦ σιωνισμοῦ* συμβάλουσα ἔτσι στήν ἀδιάπτωτη ἐκστρατεία τοῦ Σιωνισμοῦ γιά τήν ἀποδόμηση τοῦ Παναγίου Θεανδρικοῦ Προσώπου"

"ἐγνωσμένη χορεία τῶν ἐκκλησιομάχων καί διωκτῶν τῆς ἀμωμήτου πίστεως τοῦ ἀποκαλυφθέντος αἰωνίου Θεοῦ καί εἶναι ἐγνωσμένη ἡ τύχη* ὅλων αὐτῶν οἱ ὁποίοι «λακτίζουν πρός κέντρα» καί ἀποβαίνουν οἱ τραγικότεροι δήμιοι γιά τούς ἑαυτούς των."

"Προκαλοῦμε* τήν καλή Ἐφημερίδα νά ἐνημερώση δημοσίᾳ ποιά εἶναι ἡ ἐθνικότης καί ἡ θρησκευτική παραδοχή τῶν ἐμφανιζομένων ὡς δῆθεν Experts στά DVD....γιατί μόνο ἀπό τά ὀνόματα αὐτῶν ἀποκαλύπτεται ἡ Ἑβραϊκή ἤ μουσουλμανική τους καταγωγή καί πίστη*."

Ἀπάντηση βέβαια στήν καλή Ἐφημερίδα καί στήν ἑβραϊκῶν συμφερόντων ἑταιρεία Discovery World θά δώσει ὁ εὐσεβής λαός μας τίς ἅγιες ἡμέρες πού ἔρχονται γεμίζοντας ὅπως πάντα ἀσφυκτικά* κατά χιλιάδες τούς Ἱ. Ναούς σέ ὅλα τά μήκη καί πλάτη τῆς πατρίδος μας. 

και θα προσθέσω πως οποιαδήποτε ομοιότητα με εκφρασμένες από ναζί απόψεις είναι τυχαία και αποτελούν προπαγάνδα σκοτεινών κέντρων παγανιστών.

*Ενώ τα όσα λέει στην εκκλησία ο Σεραφείμ είναι αλήθειες.
*έλα τώρα, αφού ξέρεις...
*Ενώ εσείς αυτά που λέτε Σεραφείμ με το Ελληνικό όνομα είναι από άλλη πιάτσα
*Αντε πάλι κόντρα για τα παραμύθια
*Με την βοήθεια των παναγιων χριστιανικών χεριών βεβαιως
*Πριν λύσουμε τους αφιονισμένους πιστούς
*Οχι δεν ειμεθα φυλετιστές
*Πάω ένα στοίχημα πως ο Καρράς θα μαζέψει πιο πολύ κόσμο

Η Μήνις και τα νόμπελ

Αν συνειδητοποιήσουμε πως το πρώτο έργο της Ευρωπαϊκής λογοτεχνίας ξεκινάει με την λέξη "Θυμό".

Μῆνιν ἄειδε θεὰ Πηληϊάδεω Ἀχιλῆος
οὐλομένην, ἣ μυρί᾿ Ἀχαιοῖς ἄλγε᾿ ἔθηκε,
πολλὰς δ᾿ ἰφθίμους ψυχὰς Ἄϊδι προΐαψεν
ἡρώων, αὐτοὺς δὲ ἑλώρια τεῦχε κύνεσσιν
οἰωνοῖσί τε πᾶσι·

Ψάλλε θεά, τον τρομερό θυμόν του Αχιλλέως
Πώς έγινε στους Αχαιούς αρχή πολλών δακρύων.
Που ανδράγαθες ροβόλησε πολλές ψυχές στον Άδη ηρώων,
κι έδωκεν αυτούς αρπάγματα των σκύλων  και των ορνέων*

Και πως μέσα σε τρεις στίχους έχουμε δάκρυα, νεκρούς,  όρνεα και σκυλιά να τρώνε τις σάρκες τους και συνωστισμό στον κάτω κόσμο...

... τότε δεν είναι να απορούμε που μετά από ~3000 χρόνια η ΕΕ λαμβάνει το νόμπελ ειρήνης αφού κατάφερε να έχει μόνο οικονομικό πόλεμο και τους νεκρούς να μην τους τρώνε τα όρνεα και τα σκυλιά.

Βέβαια εδώ που τα λέμε ορισμένα θέματα λύνονται καλύτερα με μήνιν παρά με δάκρυα, και δεν μπορώ να φανταστώ τι θα τραγούδαγε ο ραψωδός αν ο Μενέλαος όταν του έκλεψε ο Πάρης την γυναίκα και το βιός απλά κάθονταν στην Σπάρτη και έκλαιγε την μοίρα του.

*Απόδοση Ιάκωβου Πολυλά

Η Κλίμακα της Ουράνιας Αφροδίτης

Στο τρέχον τεύχος του περιοδικού Mystery ανάμεσα σε ιστορίες για την κουφια γή και τον κόσμο του Τόλκιν, δημοσιεύεται ένα κείμενο μου λίγο έξω από τα συνηθισμένα καθώς σε αυτό ασχολούμαι  με αποσυμβολισμούς και μυστηριακές παραδόσεις με εφαλτήριο τον συμβολισμό της κλίμακος και την Ουράνια Αφροδίτη. Νομίζω είναι μια αρκετά πρωτότυπη πρόταση για την οποία θα έχουμε πολλά περισσότερα να πούμε αφού διαβάσετε το κείμενο.





Η Ουράνια Κλίμακα της Αφροδίτης
και το Κοσμικό Ταξίδι της Ψυχής
Παράξενα αγγεία που σώζονται από την αρχαία Ελλάδα μαρτυρούν μια εξαιρετικά σημαντική μυσταγωγική παράδοση που, αν και πέρασε στο Χριστιανισμό, εντούτοις παραμένει εντελώς άγνωστη!
Ο Χρήστος Πανδίων Πανόπουλος μας ταξιδεύει στα αρχαία μυστήρια της Αφροδίτης και μας αποκαλύπτει ένα από τα μεγάλα μυστικά της Παναγίας…






Προς το παρόν και επειδή στο περιοδικό δεν έστειλα πηγές, παραθέτω μερικά βασικά για όσους ενδιαφέρονται.

Άρθρα

Scaling the Ladder-Plato’s on Eros in the Symposium

Charles M. Edwards - APHRODITE ON A LADDER

Laurialan REITZAMMER. Stairway to Heaven: Women on Ladders at the Adonia

The Ladder of Divine Ascent

Η "αποκαλυπτική" ομιλία "Ο νεοναζιστικός παγανισμός και η Ορθόδοξη Εκκλησία"

Πριν λίγο γύρισα από την Νομική όπου υπό την οργανωτική ευθύνη της χριστιανικής οργάνωσης (ίδρυμα) "άρτος ζωής" πραγματοποιήθηκε η αρκετά διαφημισμένη διάλεξη με τίτλο "Ο νεοναζιστικός παγανισμός και η Ορθόδοξη Εκκλησία".

Ομιλητές οι: μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος, π. Βασίλειος Θερμός, θεολόγος Σταύρος Γιαγκάζογλου και ο Σταύρος Ζουμπουλάκης της οργάνωσης.

Καθώς από την μία με κάτι Τατσόπουλους, από την άλλη με κάτι Jungle report, άντε και με κάτι αντι-ΧΑ παπάδες διαφαίνεται μια προσπάθεια ταύτισης του χριστιανικού φαινομένου ναζισμός/φασισμός κτλ με τον παγανισμό ώστε να αποκτήσει το απαραίτητο άλλοθι αλλά και εξιλαστήριο θύμα ο χριστιανισμός και απο γεννήτορας των αυτών φαινομένων να στρέψει αλλού την προσοχή, πήγα ετοιμοπόλεμος. Βέβαια αναρωτιόμουν αν τελικά είναι ο παγανισμός νεοναζιστικός, ή ο ναζισμός παγανιστικός.Είχα επίσης και άλλα τέτοια ερωτήματα που ήλπιζα να απαντηθούν στην πολύ σημαντική ομιλία όπως αν υπάρχει αναλόγως και κομουνιστικός παγανισμός η παγανιστικός σοσιαλισμός κτλ.

Είχα ξεσκονίσει λοιπόν τις σημειώσεις μου, είχα ξαναδεί όλη την σαθρή μεν υπαρκτή δε επιχειρηματολογία των προηγουμένων περιπτώσεων (ίσως επεκταθούμε και μια άλλη φορά), πήγα δηλαδή για μάχη. Το ίδιο όπως διαπίστωσα έπραξαν και άλλοι πολυθεϊστές που βρέθηκαν εκεί. Τίποτα όμως δεν μας προϊδέαζε για τα πεπραχθέντα.

Η μικρή εισαγωγή του οργανωτή κου Ζουμπουλάκη ήταν αντιγραφή προδημοσιευμένων απόψεων όπου ως παγανισμός ορίζεται :

"Ο παγανισμός είναι μια έννοια ευρύτερη της ειδωλολατρίας: δεν είναι είναι η αφελής θρησκεία της λατρείας των ξοάνων και των ειδώλων· είναι το ρίζωμα στην τοπικότητα, είναι η αυτοχθονία, η λατρεία της Γης και της Φυλής, του αίματος, η έξαρση της φυσικής ρώμης"

, γεγονός που με έκανε να σφιχτώ και να πάρω το στυλό ανα χείρας έτοιμος για σημειώσεις. Συνέχισε με το πώς αντιτίθεται σε αυτά ο βιβλικός χριστιανισμός (γκλούπ χαχαχαχ) και κάτι βλακείες του Λεβινάς (Έλα Ίσις και Όσιρι, πως δεν είναι φυλετική θρησκεία ο βιβλικός μονοθεϊσμός πρώτη φορά το άκουγα) Κάπου εκεί όμως τελείωσε όπου απλά μηδένισα την έκθεση-πρόλογο του κου Ζουμπουλάκη αφού δεν ήξερε όχι μόνο ακαδημαϊκά τι σημαίνει παγανισμός αλλά ούτε και τι σημαίνει για τους χριστιανούς καθώς ο ορισμός του (θεολογικός μάλιστα όπως προσπάθησε να μου υποστηρίξει ιδιαιτέρως μετά) δεν υπάρχει απλά πουθενά και δεν έχει καμιά σχέση (το παραδέχτηκε) με οποιονδήποτε υπαρκτό ορισμό.

Πρώτος μετά τον πρόλογο μίλησε ο Άνθιμος. Ξεκίνησε  αναγνωρίζοντας πως ίσως είναι λίγο εκτός θέματος. Η ομιλία του ήταν κλασσικό παράδειγμα θετικού χριστιανισμού με βελούδινη αυτοκριτική όπου παραδεχόμενος την αδιαμφισβήτητη σχέση Χρυσής Αυγής και μερίδας της επίσημης εκκλησίας και του χριστεπώνυμου κοπαδιού προσπάθησε να αναδείξει τον οικουμενικό, αγαπησιάρικο χαρακτήρα της ορθοδοξίας. Με αρκετή επιτυχία θα έλεγα καθώς στην προσπάθεια του ανέσυρε προς επικύρωση των χριστιανικών του λόγων και των δημοκρατικών του πεποιθήσεων και πλήθος ιστορικών ανεκδότων, ρήσεων και παραδειγμάτων από την "παγανιστική" ελληνική αρχαιότητα!!!. Τα περισσότερα μάλιστα επιχειρήματα ήταν παγανιστικά και όχι από την χριστιανική "παράδοση". Τώρα να υποθέσω πως αυτό οφείλεται στο ότι ο άνθρωπος βρήκε πιο πολλά στοιχεία για υποστήριξη δημοκρατικών και ανθρωπιστικών απόψεων στους παγανιστές απ' ότι στους δικούς του.... ε μάλλον κάτι τέτοιο έγινε. Με αυτά λοιπόν έκλεισε κάνοντας μια κριτική στην πολιτική των άκρων, στα προβλήματα του λαού, στην ανάγκη αποφυγής των σειρήνων του φασισμού, νεοναζισμού κτλ.
Και ο "παγανισμός"του τίτλου;. Στην μισάωρη ομιλία του πουθενά εκτός από ένα σημείο όπου στο άσχετο εκεί που χρησιμοποιούσε ως παραδείγματα Στωικούς της αρχαιότητας ανέφερε πως έτσι πρέπει να είναι ο πραγματικός χριστιανός εν αντιθέσει με τον "παγανισμό του αίματος" μπλα μπλα για να είναι μάλλον εντός θέματος. Θα τον έκοβα βέβαια γιατί με τέτοια τρικ του στύλ λέω 100 άσχετα και πετάω και τον τίτλο να είμαι μέσα δεν περνάς το μάθημα αλλά επειδή είμαι ψυχοπονιάρης και επειδή ήταν θετικός και είχε διαβάσει παγανιστές τον περνάμε.

Δεύτερος πήρε τον λόγο ο καθηγητής θεολόγος της παρέας Σταύρος Γιαγκάζογλου όπου άρχισε να αναλύει τις ιστορικές συνθήκες ανάπτυξης του φασισμού/ναζισμού την σύνδεση του με τον χριστιανισμό (ναι όχι τον παγανισμό, τον χριστιανισμό καλά διαβάσατε) το μεγάλο πρόβλημα που προκύπτει στην εκκλησία (Καθολική, ορθόδοξη, προτεσταντική όλες) λόγω αυτής της περίπου καθολικής ταύτισης, πως παρασύρονται και οι χριστιανοί από τέτοιες ιδεολογίες πώς τώρα έχουμε την Χρυσή Αυγή να επαναλαμβάνει τα πράγματα, και πώς πρέπει να ξεκαθαρίσει η σωστή καλή χριστιανική εκκλησία από αυτά τα μιάσματα του ιστορικού της παρελθόντος. Καταχειροκρότησα ούτε εγώ να την είχα γράψει την ομιλία.
Και για τον παγανισμό του τίτλου; Ε κάποια στιγμή ανέφερε τον λαικό εθνικισμό αυτών των κινημάτων με τα αποκρυφιστοπαλαβά στοιχεία, ανέφερε την Χρυσή Αυγή και για παράδειγμα "έλληνα παγανιστή" έδωσε αυτούς που υποστηρίζουν πως ο Χριστός είναι Έλληνας ονόματι Ιάσων και όχι βρωμοεβραίος. Έλα Αδωνη και Αφροδίτη μου λέω από μέσα μου ενώ έχω κοκκινίσει από την προσπάθεια να μην με πιάσει σπαστικό γέλιο καθώς ανταλλάσσουμε πονηρά σημειώματα χάσκοντας με τον Περίκαλο. Καλός βαθμός στον καθηγητή -παρά του ότι και αυτός δεν ξέρει τι είναι ο παγανισμός - για όλα τα ιστορικά στοιχεία σύνδεσης χριστιανισμού φασισμού/ναζισμού και για το άφθονο γέλιο με τους ουφολόγους και Λιακόπουλους που μου θύμισε.

Τρίτος ό έτερος ιερώμενος, της επιστήμης της ψυχολογίας π. Βασίλειος Θερμός. Λίγο μαζεμένος ξεκινά με την επιστήμη του και περιγράφει ψυχολογικά χαρακτηριστικά του φασισμού/ναζισμού και κάτι τέτοια ενώ και αυτός επισημαίνει την ιστορική ταύτιση της μεγαλύτερης μερίδας των χριστιανών με το φαινόμενο. Έλα Δία και Διώνη μου όλα τα ψυχολογικά χαρακτηριστικά που λέει ταυτίζονται με τα του μονοθεϊσμού και αρχίζω να κοκκινίζω πάλι όταν ακούω κάτι θετικά για το πως όταν είσαι ερωτευμένος (Ερως=παγανισμός) με κάποιον τους βλέπεις όλους θετικά (το αντιθετο δηλαδή με το τι συμβαίνει στον χριστιανισμό με τον ζηλότυπο Γιαχβέ), κάτι για παρανοϊκή σχιζο-κάτι και την δημιουργία ανύπαρκτων εχθρών που πρέπει να διώκονται (όπως στον τίτλο δηλ οι αθώοι παγανιστές) κτλ κτλ. 20 λεπτά τέτοια.Τι για ελευθερίες, τι για δημοκρατίες τι για δικτατορίες και εκκλησίες πανικός. Πουθενά παγανισμός. Καταχειροκρότησα. Εύγε πες τα παπά μου με τους κομπλεξικούς, συμπλεγματικούς σχοζοειδοπαρανοικό πως το πες χριστιανούς.

Και κλείνει ο κος Ζουμπουλάκης. Λεω ε ρε γαμώτο αυτός είναι ο οργανωτής θα ξεσπαθώσει κατά του παγανισμού, δεν μπορώ άλλο γέλιο και αποδείξεις περί σύνδεσης χριστιανισμού με φασισμούς και Χρυσή Αυγή για μάχη ήρθα ο άνθρωπος όχι για να χειροκροτώ παπάδες. Και όμως απογοήτευση. Εκτός οτι και αυτός επισήμανε το μέγα πλήθος χο που στηρίζουν την Χρυσή Αυγή, λίγο πολύ διαμαρτυρόμενος ο ταλμουδιστής που ξώκυλε η εκκλησία απο τον βιβλικό της χαρακτήρα, μας λέει πως πυρήνας του Ναζισμού είναι ο αντισημιτισμός (σώωωωωωωωωωωωωωωπα κοίτα λίγο Iron Guard, "ɡarda de ˈfjer" , Codreanu πως να στο πω βρε παιδί μουυυυυυυυυυυυυυυυυυ), και πως πρέπει να επιστρέψει ο σωστός χριστιανικός χαρακτήρας.....εν αντιθέσει με τον κακό "παγανισμό του αίματος" μπλα μπλα μπλα. Έλα Ερμή και Αθηνά μου δεν πάμε καλά, αυτοί μπερδέψανε την Αριοσοφία λίγο προ του τρίτου Ραίχ με τον παγανισμό και τον μπερδέψανε και με όλα τα χριστιανικά χαρακτηριστικά και τώρα έχουν εσωτερικό πρόβλημα μεταξύ τους οι δημοκράτες με τους χρυσαυγήτες.

Και οι παγανιστές; Πεθάναμε στο γέλιο.

Μάλιστα τους προτείνω αφού όλα τα θετικά που είπαν τα βρήκαν στον "παγανισμό" να έρθουν να τους πούμε και άλλα για να αντιμετωπίσουν τα εσωτερικά τους προβλήματα με τον φασιστικό χαρακτήρα της πλειοψηφίας των παπάδων εκκλησιών κτλ. Εμείς θα χαρούμε να βρούν οι άνθρωποι τον σωστό δρόμο, έστω και "χριστιανικά"......

Τέλος ερχεται ο λόγος στο ακροατήριο όπου βρισκόταν και ο Βλ. Ρασσίας που με απορία ρωτάει ο άνθρωπος - αφού ορθώς συνεχάρει τους ομιλητές για τα δημοκρατικά τους αισθήματα και την καταδίκη στον ναζισμό - προς τι ο τίτλος παγανισμός ο οποίος στοχοποιεί αδίκως για όλα αυτά τα χριστιανικά φαινόμενα που μιλάνε τόση ώρα τους πολυθεϊστές κτλ. Πάγος.... Το ακροατήριο δεν καταλαβαίνει τίποτα, Ο Ζουμπουλάκης δίνει τον δικό του ορισμό του παγανισμού....καθάρισε.

Ε έπειτα ανέβηκε στο βήμα μνημονιακός βουλευτής να πεί και αυτός την μαλακία του, έγινε της Πόπης όπου χριστιανοί, άθεοι, παγανιστές, ότι να ναι, γιουχάραν και βρίζαν απο κοινού, οι οργανωτές υπο τον φόβο επεισοδίων το λήξαν, και τελείωσε ευχάριστα μια βραδιά στην Νομική.

Αυτά τα ωραία και για όποιον δεν με πιστεύει παίζει και απομαγνητοφώνιση.

ΑΝΑΝΕΩΣΗ:
Ο Βλ. Ρασσιάς ανέβασε ένα πολύ κατατοπιστικό κείμενο για το θέμα με τίτλο Ο διωγμός των Γερμανών παγανιστών από τους Ναζί

Κάβειρος - μουσικό διάλειμμα

Έχω πήξει τώρα τελευταία με διάφορες εργασίες και με όλα αυτά που συμβαίνουν τριγύρω μας το ξενέρωμα τείνει προς κατάθλιψη. Ένα από τα αρνητικά αποτελέσματα είναι να έχουν μείνει πίσω οι μουσικές μου ασχολίες γεγονός που δυστυχώς εντείνει το πρόβλημα καθώς η μουσική ως γνωστόν βοηθάει στην ψυχολογία και την ψυχοσωματική ισορροπία  Ευτυχώς κάποιος φίλος έντυσε με ωραίες εικόνες τρία κομμάτια από το Demo μας των Κάβειρος και ψιλοίσιωσα οπότε τα αναπαράγω εδώ για αντιμετώπιση  της μιζέριας των καιρών  και σαν υπενθύμιση για μένα πως πρέπει να ξανά ασχοληθώ  με το θέμα.

Τώρα να τους χαίρεστε

Φαίνεται πως ακόμα, κάποιοι κακομοίρηδες νέο-ορθόδοξοι, προσπαθούν, σε πείσμα όλων των αντιθέτων ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ γεγονότων, να πείσουν τους τυχόν αφελείς του ποιμνίου τους πως η Χρυσή Αυγή είναι μια οργάνωση αντιχριστιανική και παγανιστική.
Η  πιο πρόσφατη τέτοια ηλίθια προσπάθεια βρίσκεται στην εφημερίδα Καθημερινή από τον εβραιόφιλο ( δείτε τα βιβλία του) Σταύρο Ζουμπουλάκη, που δεν μπορεί να χωνέψει (γι' αυτό ο χαρακτηρισμός -δεν είναι κατηγορία - και για κανέναν άλλο λόγο) πώς γίνεται οι ομόδοξοι του μαζί με μεγάλο κομμάτι της ιεραρχίας τους να υποστηρίζουν την ΧΑ που ως ναζιστικών απόψεων οργάνωση είναι αντισημιτική.

Ξεκινάει  λοιπόν στο άρθρο του με τα εξής καταπληκτικά

Η Χρυσή Αυγή είναι από της ιδρύσεώς της μια καθαρά ναζιστική οργάνωση. Για λόγους που δεν θα συζητήσουμε εδώ, εκπροσωπείται σήμερα στο ελληνικό Κοινοβούλιο με δεκαοκτώ βουλευτές. Εχουμε δηλαδή στη Βουλή μας δεκαοκτώ ναζιστές, υμνητές του Χίτλερ, ανθρώπους που αυτοπροσδιορίζονται ρητά ως τα παιδιά των ηττημένων του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου (βλ. Δημήτρης Ψαρράς, «Η Μαύρη Βίβλος της Χρυσής Αυγής», εκδ. Πόλις, Αθήνα 2012, σ. 235, 247, 250).

Ως συνεπής ναζιστική οργάνωση, η Χρυσή Αυγή δεν μπορεί παρά να είναι αντιχριστιανική και παγανιστική. Ο ναζισμός υπήρξε, ως γνωστόν, μια παγανιστική πολιτική θρησκεία. Στάθηκε απόλυτος αντίπαλος του χριστιανισμού, για τον οποίο πίστευε ότι μόλυνε την ανθρωπότητα με το εβραϊκό μικρόβιο, ότι κατέστρεψε, με το κήρυγμα της αγάπης και της συμπόνιας, τον εύρωστο και υγιή αρχαίο κόσμο, διέλυσε, με το πνεύμα της ισότητας, τη φυλετική οργάνωση της κοινωνίας και, με την έννοια της αμαρτίας, διέφθειρε συνολικά τους ανθρώπους, τους εκφύλισε σωματικά και πνευματικά

και συνεχίζει με τα υπόλοιπα γνωστά περί παγανιστικού παρελθόντος λόγω κειμένων, Metal συγκροτημάτων κτλ (στα οποία αναφέρθηκα όταν πρωτοεμφανίστηκαν εδώ)

Δεν θα ασχοληθώ πολύ, μόνο θα κάνω μερικές ερωτήσεις στον κο Ζουμπουλάκη καθώς με αξιωματικές προτάσεις σαν τις παραπάνω (με bold) δεν πείθει κανέναν πέρα από τους προγραμματισμένους με θαύματα του Εφραίμ και του Παίσιου ομόδοξους του.

1. Μήπως έχει δει όλες τις πρόσφατες συνεντεύξεις του αρχηγού της ΧΑ που δηλώνει ο ίδιος ΧΟ;

2. Μήπως είδε μια τελευταία στον Κο Τράγκα που είπε πως "Δέχεται"  τους 12θειστές (λόγω του ότι είναι εθνική θρησκεία και αυτός εθνικιστής) αλλά θεωρεί πως είναι παραπλανημένοι και πως ο χριστιανισμός πια είναι ταυτόσημος με τον Ελληνισμό; (Τον εθνικοσοσιαλιστικό Ελληνισμό του ιδίου βέβαια)

3. Πήγαν οι ΧΑ μαζί με άλλες οργανώσεις της θρησκείας της αγάπης από κοινού να σταματήσουν αντίχριστες θεατρικές παραστάσεις ή ήταν παγανιστές;

4. Για να δικαιολογήσουν τις επεμβάσεις τους κατά μικροπωλητών ανέφεραν οι ΧΑ το παράδειγμα του Χριστού στον ναό ή μήπως ανέφεραν καμιά παγανιστική πανήγυρη;

5. Οι Χα με τα μαύρα τους μπλουζάκια κουβαλάν επιτάφιους και εικόνες των χο ή μήπως αυτές ήταν παγανιστικές τελετές και μπερδεύτηκε ο φωτογραφικός φακός;

6. Ο Άμβροσιος όπως και πολλοί άλλοι ιεράρχες, που ευλογούν το άνοιγμα γραφείων της οργάνωσης, τις πράξεις τους και βοηθούν στην προπαγάνδα τους κατά μεταναστών και όποιου δεν τους αρέσει είναι παγανιστές ιερείς ή μήπως η ΕΠΊΣΗΜΗ ΧΟ ιεραρχία;

7. Κατά την άνοδο του Χίτλερ ήταν οι παγανιστές ιερείς που του στέλνανε συγχαρητήριες επιστολές ή μήπως οι ΧΟ ιερείς του "Αγίου όρους"

8.  Τα Ein Volk, ein Reich ein Gott ein Fuhrer είναι ενικός η μήπως πληθυντικός αριθμός γιατί εξ ορισμού οι παγανιστές έχουν πολλούς θεούς που αναφέρονται σε πολλούς λαούς και συνήθως είχαν πρόβλημα με τις Τυραννίες. Ο χριστιανισμός από την άλλη χτίστηκε και κυριάρχησε με τέτοιες. 

9. Οι Ναζί μήπως εξόντωναν ομάδες με τις οποίες διαχρονικά οι χριστιανοί είχαν πρόβλημα (εξ' άλλου οι πρώτοι που εφάρμοσαν μαζικές εξοντώσεις Εβραίων ήταν οι χριστιανοί τον μεσαίωνα.  Οι παγανιστές όταν ήταν πολιτικά αυτόνομοι ζούσαν για αιώνες χωρίς πρόβλημα με ετερόδοξους . Αλεξάνδρεια κτλ. ) ή μήπως ήταν οι παγανιστές που μισούσαν Εβραίους, αθίγγανους, ομοφυλόφιλους κτλ (εδώ ο παγανισμός κατηγορείται πως ευθύνεται για την ομοφυλοφιλία από τους διώκτες της ορθόδοξους παπάδες).

10. Οι Ναζί μήπως έκαναν εκκαθαρίσεις και κατά των ελάχιστων παγανιστικών οργανώσεων στην Γερμανία της εποχής από τους οποίους σε μεγάλο βαθμό στελεχώνονταν η αντίσταση κατά του καθεστώτος; (Βλ. Mark Sedgwick "Traditionalism") ή μήπως διώκαν χριστιανούς και δεν το πήρε κανείς χαμπάρι;

11. Μήπως οι πρώτοι που έκαναν εθνοκαθάρσεις δίνοντας ιδεολογικά/θεολογικά αίτια ώς δικαιολογία ήταν οι μονοθεϊστές και όχι οι παγανιστές;

12. Μήπως οι πρώτοι που στήριξαν θεολογικά την απόλυτη μισαλλοδοξία, ξενοφοβία κτλ ήταν οι μονοθεϊστές και όχι οι παγανιστές;

13. Μήπως στο ελλαδιστάν του 2012 είναι οι χριστιανοί ψηφοφόροι που έχουν όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά που δίνουν αυτά τα ποσοστά στην ΧΑ ή οι ελάχιστοι (όπως οι δικοί σας υποστηρίζουν) πλανεμένοι παγανιστές;

Σταματάω εδώ αν και θα μπορούσα να θέσω και άλλες ερωτήσεις. Φαντάζομαι ότι ως σοβαρός αρθρογράφος με αντικειμενικούς μη εξαρτώμενους από εκκλησιαστικά κέντρα σκοπούς ο κος Ζουμπουλάκης (πρόεδρος, από το 2008, του Δ.Σ. του βιβλικού ιδρύματος "Άρτος Ζωής"), θα έχει λάβει όλο τα παραπάνω υπόψη του και φυσικά θα έχει τις απαντήσεις που κανείς μέχρι σήμερα δεν κατάφερε να δώσει. Εκτός και αν πρόκειται για επιχειρηματολογία αλά Παίσιος (Αλήθεια για τον Παίσιο κατέθεσαν ερώτηση στην βουλή βουλευτές της ΧΑ ή για τον Απολλώνιο τον Τυανέα) δηλαδή έχουμε να κάνουμε με θαύμα.