Σαν μέλι,
τρυγημένο από το σώμα μας με γλυκές φροντίδες
που λαίμαργα καταπίνεται από χείλη ρόδινα και πάει,
μοιάζει η ζωή.
Η σαν τον σπόρο,
που με ιδρωμένους κόπους φυλάσσεται στην γη
για να εμφανιστεί και πάλι.
Την επιλογή εύκολα και απερίσκεπτα ποιος στα συγκαλά του κάνει.
Σε mood παλατινής ανθολογίας και των ποιητικών συλλογών που πήρα από το παζάρι...Ή ίσως και όχι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου