When the trees were silenced

Smash the axe and sow the seed;

Don't cause the Oaken Heart to bleed!

Ο χειρότερος συνδυασμός που μπορώ να φανταστώ σε μια κοινωνία είναι όταν η οικονομική εξαθλίωση συνοδεύεται από πλήρη καφροποίηση σε ηθικό, ιδεολογικό και ψυχικό επίπεδο. Ο συνδυασμός αυτός δυστυχώς κάνει θραύση στην νεοελληνική κοινωνία όπου η πρότερη επίπλαστη υλική ευδαιμονία γρήγορα κατέπεσε στα σημερινά ενώ ταυτόχρονα ουδέποτε υπήρξε τα τελευταία χρόνια και ούτε υπάρχει για την πλειοψηφία αυτού του λαού μια σωστή καθοδήγηση που θα τον απέτρεπε από το να ξεπέφτει σε κάθε ευκαιρία. Ανάμεσα στα πολλά παραδείγματα αυτής της κατάστασης είναι και αυτό της αποψίλωσης των δασών για καυσόξυλα.

Θυμάμαι πως κάνα χρόνο πρίν στο άσχετο διάβαζα πως οι σύγχρονοι αστοί κάθε χρόνο κατά την διάρκεια του χειμώνα αυξάνουν περίπου κατά μισό βαθμό την επιθυμητή θερμοκρασία στα σπίτια τους. Δηλαδή αν πριν 10 χρόνια ήμασταν μια χαρά με θερμοκρασία 15 βαθμών σήμερα θέλουμε 20. Γιατί πχ να φορέσεις ένα φούτερ στο σπίτι όταν μπορείς να ανάψεις το aircondition, το καλοριφέρ ή το τζάκι και να είσαι με το κοντομάνικο Δεκέμβρη μήνα. Εν πάσει περιπτώσει αυτό είναι δείγμα της τρυφηλότητας του σύγχρονου ανθρώπου και δείχνει πώς καταλήξαμε να είμαστε χρυσόψαρα στην γυάλα ενυδρείο που κατασκευάσαμε για τους εαυτούς  μας. Αν προστεθεί πως και για να φοράμε στις δουλειές μας πουκαμισάκι-γραβάτα όλο το χρόνο πρέπει το ενυδρείο να έχει μόνιμα 20-25 βαθμούς  έ τότε φανταζόμαστε όλοι τι σπατάλη ενέργειας γίνεται. Ειδικά στα αστικά κέντρα όπου τα σπίτια έτσι όπως ήταν κατασκευασμένα  τα τελευταία 50 χρόνια δεν κάνουν ούτε για κρύο ούτε για ζέστη, ούτε για τίποτα, χρειαζόμαστε μόνιμα να καταναλώνουμε ενέργεια για να τα συντηρούμε σε "ανθρώπινη" κατάσταση.

Ήρθε όμως και η ώρα που λόγω κρίσης χάσαμε τις ανέσεις μας και οι τόνοι πετρέλαιο μας πέφτουν μετά των φόρων ακριβοί οπότε τι πιο λογικό να πάρουν μπρος παραδοσιακές πρακτικές όπως οι σόμπες και τα τζάκια. Αυτά χρειάζονται ξύλα. Δόξα το θεό σου λέει ο νεοέλληνας ξύλα υπάρχουν και ο τόνος είναι στο 10% της τιμής του πετρελαίου. Υπάρχει και ανεργία κάποιες θέσεις καλύφθηκαν στην υλοτομία, μεταφορά και διάθεση καυσόξυλων, άλλοι κάλυψαν την μείωση των μισθών τους κάνοντας τα στραβά μάτια στην παράνομη υλοτόμηση κτλ. Δεν μας φτάνει όμως, μιλάμε πρέπει να ιδρώνουμε Δεκεμβριάτικα, κάνουμε εισαγωγές από βαλκάνια, Βουλγαρία, Σκόπια χαμός γίνεται με τα φορτηγά παν έλα ειδικά στην Β.Ελλάδα.

Βέβαια καθώς ο νεοέλληνας φημίζεται για την μαγκιά και εξυπνάδα του  σου λέει ο μεν ρε δεν γαμιέται που θα πληρώνω και για ξύλα δεν πετάγομαι δίπλα στο άλσος, δασάκι, βουνό να κόψω μερικά να έχω, ενώ μπορεί να ακούσεις τον δε να λέει, ρε δε γαμιέται που θα περιμένω το δασαρχείο να δώσει άδεια ή να πάω να μαζέψω αυτά που πρέπει, αφού γίνεται χαμός η πελατεία βιάζεται θα κόψω ότι να 'ναι να τα αρπάξουμε τώρα που μπορούμε μπουρδέλο κράτοςςςςςςςςςςςςςςςς.

Κάπως έτσι φτάσαμε να κόβουν δέντρα και δεντράκια από πάρκα μέσα στο κέντρο της πόλης. Η οικονομική ανέχεια σε συνδυασμό με την καφρίλα σιγά σιγά αποψιλώνουν τα λιγοστά άλση της Αττικής (και όλων των βουνών στην επαρχεία). Γιατί βλέπετε είμαστε και καλομαθημένοι δεν μπορούμε με 15 βαθμούς πρέπει να έχουμε 25. Δεν μας φτάνει να κάψουμε 2 ξύλα να σπάσει η υγρασία πρέπει να καίμε όλη μέρα. Μέχρι και νέφος καινούργιο φτιάξαμε για το οποίο ανησυχούν οι επιστήμονες. Και οι ίδιοι μαλάκες που φέραν μέχρι εδώ την κατάσταση σκέφτονται φανταστικές  λύσεις όπως να αυξηθεί ο φόρος καυσόξυλων ή θυμήθηκαν ΤΩΡΑ να δώσουν κίνητρα για ενεργειακά τζάκια και άλλα παρόμοια, δηλαδή να υπάρξει αποτέλεσμα  και αν σε 2-3 χρόνια που δεν θα έχει μείνει δέντρο για δέντρο ούτε στου Φιλοπάππου.

Θα βγάζουμε φωτογραφίες της Αθήνας σε λίγο και θα είναι σαν τις γκραβούρες του 19ου αιώνα που δεν υπήρχε ούτε θάμνος πουθενά. Ούτε για πλάκα. Βλέπετε εκτός από την έλλειψη σωστών οικιστικών μεθόδων, εκτός από την φλωριά που δεν αντέχουμε το κρύο (τι να πουν και οι άλλοι με τους μείων 20 φανταστείτε τι θα γινόταν αν έπεφτε η θερμοκρασία τόσο πολύ και εδώ), εκτός από την πλήρη έλλειψη οποιασδήποτε "οικολογικής" συνείδησης δεν έχουμε ούτε καν την λογική των παλαιότερων. Αυτοί που ζούσαν σε μια σχετική αναγκαστική ισορροπία με την φύση δεν σκέφτονταν με χρόνους ημερών αλλά πολλών πολλών χρόνων. Σου έλεγε ο άλλος το δέντρο θέλει τόσα χρόνια να μεγαλώσει. Αν τα κόψω όλα φέτος δεν θα έχω για του χρόνου. Οπότε θα καίω ελάχιστα, όσα χρειάζομαι, θα καθαρίζω τα νεκρά πεσμένα να "αναπνέει" και το δάσος, θα φυτεύω και εγώ στην θέση των κομμένων για να κόβουν τα παιδιά μου σε 20 χρόνια. Αν δε μιλάμε για κατοίκους περιοχών χωρίς τέτοια βλάστηση πχ κυκλάδες, ε τότε θα καίω ξεραμένη κοπριά με άχυρο.
Και φυσικά η εικόνα ολοκληρώνεται με την κλασσική πλήρη ανικανότητα κράτους, φορέων, ταγών να κάνουν το οτιδήποτε από την μία γιατί ώς άχρηστοι δεν προνόησαν για τίποτα από αυτά, από την άλλη ως υπόλογοι δεν μπορούν να πάνε στην Τρόικα και να πουν μειώνουμε τον φόρο στο πετρέλαιο θέρμανσης που να βρεθεί το "ισοδύναμο"....

Ακόμα μια φορά, για ακόμα ένα λόγο... ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ.

Ο Ιλισός ή Ιλισσός ή Ειλισσός και σε επιγραφές του 5ου αιώνα π.Χ. Ηιλισός, (εξού και ήταν λέξη δασύτονη), είναι ο ένας από τους δύο ποταμούς της Αθήνας που πηγάζει από τις βορειοδυτικές πλαγιές του Υμηττού και διερχόμενος νοτιοανατολικά της αρχαίας Αθήνας καταλήγει στο Φαληρικό όρμο. Στην αρχαιότητα θεωρούνταν ιερός ποταμός. Στις όχθες του πίστευαν πως διέμεναν οι Μούσες προς τιμή των οποίων υπήρχε και βωμός με την ιδιαίτερη ονομασία "βωμός των Ιλισιάδων". Κοντά σ΄ αυτόν το βωμό υπήρχε πλάτανος "ευθαλής" όπου συνήθιζε να μεταβαίνει ο Σωκράτης με τους μαθητές του.

Σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία στο ποταμό αυτό ήλθε για να ξαποστάσει ο άνεμος Βορέας όταν αντελήφθη την όμορφη κόρη του Ερεχθέα Ωρείθυια, την οποία αρπάζοντας στις μεγάλες πτέρυγές του απήγαγε στο Σαρπηδόνιο ακρωτήριο της Θράκης. Επίσης κατά την παράδοση κοντά στο ποταμό αυτό τοποθετείται το μέρος όπου φονεύθηκε εκούσια ο φιλόπατρις Βασιλεύς της Αθήνας Κόδρος από τους Δωριείς.

Ο ποταμός κυλούσε κατά μήκος και εξωτερικά των τειχών της Αθήνας. Απέναντι από το Στάδιο, προκειμένου να υπάρχει πρόσβαση σε αυτό, υπήρχε πέτρινο γεφύρι με δυο τόξα, το οποίο καταστράφηκε στα τέλη του 18ου αιώνα. Στις όχθες και κατά μήκος του ποταμού υπήρχαν επίσης πολλά ιερά και δημόσια οικοδομήματα μεταξύ των οποίων το Ολυμπιείο, το Πύθιο, το Παναθηναϊκό στάδιο, το Ηρακλείο (Κυνόσαργες) κ.ά. Απέναντι δε από τη σημερινή εκκλησία της Αγίας Φωτεινής υπήρχε η κρήνη Καλλιρρόη, η μόνη κατά τον Παυσανία πηγή στην αρχαία Αθήνα με καλό και πόσιμο νερό.