Στάση ζωής, στάση θανάτου

Συχνά ορισμένοι εξ ημών γκρινιάζουμε όταν η παράδοση μας είτε θρησκευτική είτε φιλοσοφική μένει στο φιλολογικό επίπεδο ενασχόλησης και δεν αποτελεί στάση ζωής. Φυσικά δεν αναφέρομαι σε αυτούς που εξετάζουν τα αντικείμενα αυτά ως χόμπι, επιστήμη ή για να περνά η ώρα αλλά σε όσους διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους με την "αρχαιοφιλία" τους κτλ. Νομίζω πως αν αυτά τα θέματα δεν αποτελούν στάση ζωής καλύτερα να μένουν ανέγγιχτα, όπως επίσης και πως μετά από ένα σημείο δεν έχει καθόλου νόημα, καθώς και η θρησκεία και η φιλοσοφία είναι Πράξις και όχι θεωρία.

Στην ζωή μας ερχόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι με καταστάσεις που σε μικρό βαθμό δοκιμάζουν αυτή την στάση ζωής. Δεν μπορεί πχ να δίνεις διαλέξεις για την αρετή της σωφροσύνης και στο πρώτο φανάρι με καθυστέρηση να πλακώνεις τις κόρνες και να αρχίζεις να ανεβάζεις σφυγμούς. Είναι ανακόλουθο.  Η να προπαγανδίζεις παντού, για τους όποιους λόγους σε οδηγούν σε αυτό, την θρησκεία των προγόνων και να μην έχεις προσευχηθεί από την καρδιά σου ούτε μια φορά.

Πέρα όμως από αυτές τις άπειρες στιγμές στην διάρκεια της ζωής μας όπου μπορούμε να εφαρμόσουμε την στάση ζωής που έκαστος επιλέγει, υπάρχουν και 2-3 ελάχιστες που πραγματικά καθορίζουν τα πράγματα. Η μια κοινή για όλους, αναπόδραστη και τελική είναι ο θάνατος. Στην Ελλάδα το γνωρίζουμε πως υπάρχει ζήτημα ισοπολιτείας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όσες μειονότητες δεν ακολουθούν την πεπατημένη. Κάπως ετσι, στον θάνατο κυριαρχούν οι δομές που έχει εγκαταστήσει η πλειοψηφία ή μάλλον η χριστιανική ορθόδοξη εκκλησία που την ελέγχει. Στο παρελθόν έχουμε δει τραγικές καταστάσεις όπου πχ άθεοι, ορκισμένοι αντιχριστιανοί τελειώνουν την ζωή τους, προφανώς με την ευθύνη της οικογένειας τους η οποία δεν τους σεβάστηκε, με μια χριστιανιότατη κηδεία. Φαντάζομαι για έναν άθεο ή κάποιον που δεν θεωρεί πως υπάρχει κάτι μετά, αυτό δεν έχει καμιά μεταφυσική αξία, δηλαδή δεν κάνει διαφορά. Όμως, ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, το γεγονός αποτελεί ασέβεια προς το πρόσωπο, κατά μια έννοια ακυρώνει στο τέλος και οριστικά, όλη την στάση ζωής του. Είναι σαν να πέφτει η τελική σφραγίδα, όπου ότι γράφονταν στο χαρτί πιο πριν χάνει την σημασία του. Το ίδιο πράγμα έχει συμβεί πάμπολλες φορές στην Ελλάδα και σε πολυθεϊστές, καθώς ούτε αναγνωρισμένη νομικά είναι η θρησκεία μας, παρά την καθολική αναγνωρισιμότητα της, ούτε έχει τις δομές ώστε να αποτρέπει τέτοιες καταστάσεις. Οπότε το όλο θέμα επαφίεται στους οικείους του νεκρού....περίπου.

Στο σημείο αυτό μπαίνει το ζήτημα της σοβαρότητας κατά την διάρκεια της ζωής μας ήτοι η στάση ζωής. Αν για παράδειγμα αμφιβάλεις πως το οικείο περιβάλλον σου θα σεβαστεί τις απόψεις σου όταν φύγεις κάτι πρέπει να κάνεις. Για τους παραπάνω λόγους χαιρετίζω την σοβαρότητα που ένα δημόσιο πρόσωπο έδειξε για το  θέμα και παρά το νεαρό της ηλικίας του αναζήτησε να καθορίσει τι θα συμβεί στο τέλος. Να ελέγξει δηλαδή με την στάση ζωής του την στάση στο θάνατο.

Επειδή μάλιστα το προσωπικό του αυτό θέμα το ανήγαγε σε πολιτική πράξη αναπαράγω από εδώ για να παραδειγματίζονται και να μαθαίνουν και άλλοι.

Δημόσια πολιτική πράξη: Σε περίπτωση θανάτου, επιθυμώ η κηδεία να τελεστεί σύμφωνα με τα Ελληνικά έθιμα, και ουχί τα χριστιανικά

Όσο αναπτύσσεται το κίνημα Επανελληνίσεως όλο και περισσότεροι Έλληνες τηρούν δημοσίως τα Πάτρια Ειωθότα. Όμως για να αποκτήσει κύρος ο Ελληνισμός, και για να προσέλθει μαζικώς ο Λαός στην Πατρώα Παράδοση, τα δημόσια πρόσωπα και οι πολιτικοί ηγέτες οφείλουν πρώτοι απ’ όλους να δίδουν το καλό παράδειγμα ακολουθώντας τις Ελληνικές Τελετές.

Είναι μεγίστη τιμή και υπερηφάνεια να γεννηθούμε Έλληνες. Άλλο τόσο σημαντικό είναι να πεθάνουμε και να κηδευτούμε ως Έλληνες.

Κάποιοι Έλληνες στο θρήσκευμα, αδιαφορούν για το τελευταίο αλλά σημαντικό τελετουργικό διελεύσεως της ζωής. Επειδή ως άνθρωποι προτιμούμε να μην σκεπτόμαστε τον θάνατο, ειδικώς όταν είμαστε νέοι, αφήνουμε για το αδιόρατο μέλλον τέτοιες μακάβριες σκέψεις.

Είναι κατανοητόν από συναισθηματικής πλευράς. Αλλά από θρησκευτικής, ηθικής, νομικής, και πολιτικής πλευράς, είναι απαράδεκτον οι Έλληνες στο θρήσκευμα να αδιαφορούν για το τί θα συμβεί στο σώμα τους όταν έρθει η στιγμή να διαβούν τα Ηλύσια Πεδία.

Επειδή ως επαναστάτης και ως πολιτικός, πολλά μπορεί να μου συμβούν, γνωστοποιώ ότι σε περίπτωση θανάτου, επιθυμώ να ταφώ από συμπολεμιστές της Ελληνικής Θρησκείας, με βάση το τελετουργικό της Ελληνικής κηδείας.

Χωρίς να με ρωτήσουν όταν ήμουν νήπιο, χωρίς να μου δώσουν επιλογή, με βάπτισαν χριστιανό. Αλλά δεν είμαι χριστιανός επειδή είμαι Έλλην. Ως δημόσιο πρόσωπο και ως πολιτικός, θέλω να καταγραφεί για τις μελλοντικές γενεές ότι ετάφην όπως ορίζει η Ελληνική Θρησκεία των Πατρώων Θεών και των Μητρώων Θεαινών.

Για να εξασφαλίσω ότι το σώμα μου θα τύχει Ελληνικής ταφής και ουχί ιουδαιοχριστιανικής, ήρθα σε επαφή με την Λατρευτική Κοινότητα Λάβρυς, από την οποία έλαβα την κάτωθι απάντηση, την οποία δημοσιεύω με σκοπό επιτέλους οι Έλληνες πολιτικοί να ακολουθούν τα πατροπαράδοτα έθιμα, αντί τα ιουδαιοχριστιανικά.  

Ιφικράτης Αμυράς

5n Ισταμένου του μηνός Γαμηλιώνος, του έτους 2789 μετά πρώτην Ολυμπιάδα 

(5 Ιανουαρίου 2013)

.................................................

κε Αμυρά,

Φυσικά και δεν μπορούμε να αρνηθούμε κάτι τόσο σημαντικό για την παράδοση μας σε οποιονδήποτε φίλο της κοινότητας, αν δεν συντρέχουν σοβαρότατοι θρησκευτικοί λόγοι. Σας συγχαίρουμε για την σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζετε το ζήτημα και θεωρούμε τιμή μας την εμπιστοσύνη που μας δείχνετε.

Καθώς στο παρελθόν υπήρξαν περιπτώσεις κατά τις οποίες πολυθεϊστές δεν είχαν λάβει τις απαραίτητες ενέργειες ώστε να εξασφαλίζεται η επιθυμία τους από συγγενείς, η κοινότητα προτείνει τις εξής ενέργειες.

Πρώτιστα την νομική κατοχύρωση της επιθυμίας αυτής. Το βέλτιστο θα ήταν να υπάρχει ειδική μνεία σε διαθήκη ή άλλο επίσημο έγγραφο τέτοιου τύπου με επικυρωμένη συμβολαιογραφική πράξη, ή στο ελάχιστο επικυρωμένη υπεύθυνη δήλωση.

Σύμφωνα με νομικές συμβουλές που έχουμε λάβει (μπορείτε να συμβουλευτείτε και τον δικό σας νομικό) οι αναφορές στα παραπάνω έγγραφα θα πρέπει να καλύπτουν όσο το δυνατόν καλύτερα όλο το πλαίσιο για παράδειγμα:

"Σήμερα………Εγώ ο……….κάτοικος………….(λοιπά επίσημα στοιχεία), έχοντας σώας τας φρένας δηλώνω ότι , παρά την βάπτισή μου και την καταχώρισή μου ως χριστιανού κατά τη νηπιακή ηλικία μου*, ακολουθώ τους κανόνες και τα έθιμα της Ελληνικής πολυθεϊστικής Θρησκείας. Σύμφωνα λοιπόν με αυτές τις πεποιθήσεις μου, τις οποίες γνωρίζουν πλείστοι φίλοι αλλά και συγγενείς μου, δηλώνω τα εξής, τα οποία θέλω να εφαρμοστούν μετά το θάνατό μου. Η εξόδιος ακολουθία μου, να μην ακολουθήσει το χριστιανικό τελετουργικό και να μη γίνει σε χριστιανικό ναό. Η κήδευση, η ταφή μου καθώς και τα υπόλοιπα ταφικά έθιμα της Ελληνικής Πολυθεϊστικής παράδοσης να τελεστούν υπό την οργανωτική ευθύνη (της Λατρευτικής Κοινότητας Λάβρυς ή άλλο/άλλα πρόσωπα)………

Επιθυμώ το μνήμα του τάφου μου* να μην φέρει χριστιανικά σύμβολα. Επίσης δεν επιθυμώ την τέλεση χριστιανικών μνημοσύνων ή άλλων χριστιανικών ταφικών εθίμων και εκδηλώσεων.

Υπογραφή (επικύρωση του γνησίου)"

*Εφόσον κάτι τέτοιο ισχύει. Ανάλογη μεταβολή η απάλειψη σε άλλη περίπτωση

* Απαραίτητη προσαρμογή για την περίπτωση καύσης

Για παν ενδεχόμενο καλό είναι αντίγραφο του τελικού εγγράφου να υπάρχει στην φύλαξη της κοινότητας, και σε έμπιστο πρόσωπο το οποίο θα ορίσετε υπεύθυνο να την ενημερώσει. Σε αυτήν την περίπτωση θα σας δοθούν τα απαραίτητα τηλ. επικοινωνίας.

Τέλος, καθώς υπήρξαν και τέτοιες περιπτώσεις στο παρελθόν, καλό θα είναι σε περίπτωση που το οικείο περιβάλλον δεν εγγυάται την τήρηση των εκφρασμένων επιθυμιών, να έχει προβλεφθεί και η κάλυψη των αναγκαίων εξόδων.

Σε οποιαδήποτε περίπτωση η Λατρευτική Κοινότητα Λάβρυς δια εκπροσώπων της θα εκπληρώσει τις απαραίτητες τελεστικές υποχρεώσεις της θρησκείας μας, είτε βοηθώντας συγγενικά πρόσωπα, είτε τελώντας η ίδια, όπως αυτές συνοπτικά περιγράφονται εδώ :

http://www.labrys.gr/index.php?l=kideysis δηλαδή τελώντας τα: Τρίτα (Κήδευση), Ένατα, Τριακάδα και πρώτη ενιαύσια τελετή.

Μετά τιμής

Εκ μέρους της Λατρευτική Κοινότητα Λάβρυς

Χρήστος Πανδίων Πανόπουλος

On Sat, Dec 15, 2012 at 2:05 AM, Ιφικράτης Αμυράς

<noreply@123contactform.com> wrote:

Ονομα

Ιφικράτης Αμυράς

Email

iphicrates@hotmail.com

Μήνυμα

Προς την Ελληνική Κοινότητα Λάβρυς

Θα ήθελα να σας γνωστοποιήσω ότι σε περίπτωση θανάτου μου, θέλω να αναλάβετε το τελετουργικό της κηδείας μου κατά τα Πάτρια Ειωθότα.

Πέστε μου κατ’ αρχήν αν δέχεστε.

Αν δεχτείτε, θα πρέπει να ενημερώσω τα οικεία μου πρόσωπα ώστε να επικοινωνήσουν μαζί σας, αν χρειαστεί…

Μετά τιμής

Ιφικράτης Αμυράς